[Τέλος] Τρία Τσιγάρα Δρόμος

"Μα εμείς δεν-"
"Θες να πεις ότι μπορείς να μας υπνωτίσεις με αυτό το πράγμα;" ρώτησε ο Lewis με μεγάλο ενδιαφέρον και έσπρωξε τον Caleb στην άκρη.
"Ναι," τραύλισε σαστισμένος ο άγνωστος άνδρας.
"Δηλαδή μπορείς να με κάνεις να κοιμηθώ αν θέλεις;" ρώτησε ενθουσιασμένος.
"Φυσικά," είπε περήφανα ο άνδρας. "Το μόνο που χρειάζεται είναι να κοιτάξεις εδώ," έδειξε το κρεμαστό του όπλο έτοιμος να επιδείξει τις ικανότητές το. "Κοίτα το καλάααα.. Έτοιμος;"

Ο νεκροθάφτης έγνεψε καταφατικά χωρίς ν' αφήσει το κρεμαστό από τα μάτια του.

"1... 2... Jango..." είπε ο άνδρας δυνατά.

Ο Lewis συνέχισε να κοιτάζει το κρεμαστό και συνέχισε, μα δεν είδε κανένα αποτέλεσμα και στο τέλος το κρεμαστό σταμάτησε να κουνιέται. Κοίταξε τον άνδρα με μισάνοιχτο στο στόμα, περιμένοντας μια του λέξη, μα τίποτα. Και τότε κατάλαβε, ο άνδρας ακίνητος, με το όπλο του ακόμα στα χέρια, είχε καταφέρει να υπνωτίσει τον εαυτό του αντί για εκείνον. Ένα κύμα οργής τον πλημμύρισε, δεν έμελλε ποτέ να καταφέρει να κοιμηθεί ποτέ ήσυχα ακόμα και με υπνωτισμό; Έσφιξε τη γροθιά του και χτύπησε τον τοίχο της διπλανής, ξύλινης αποθήκης με δύναμη. Τα ξύλα λύγισαν κάτω από τη γροθιά του που είχε πια διαπεράσει το τοίχωμα, ενώ ακίδες είχαν μπηχτεί όμορφα στα δάχτυλά του.

"Δεν το πιστεύω, ούτε με υπνωτισμό δεν μπορώ να κοιμηθώ," είπε χτυπώντας ελαφρά το κεφάλι του ξανά και ξανά επάνω στον τοίχο.
"Εεε... Κανονικά δεν θα έπρεπε να χαίρεσαι; Τώρα μπορούμε να ξεφύγου-"
"Χαααα; Να χαίρομαι;" γύρισε αγριεμένα προς τον Caleb.
"Σκέψου το, αφεντικό," είπε νευρικά εκείνος και έδειξε τον υπνωτισμένο άνδρα. "Μέχρι και για όμηρο μπορούμε να τον πάρουμε."

"Ποιοι είσαστε εσείς;"

Δεν είχαν προλάβει καν να χαρούν το τελευταίο γεγονός και ένας ακόμα κίνδυνος βρέθηκε στον δρόμο τους. Ένας άνδρας με κόκκινα μαλλιά και το χαρακτηριστικό ναυτικό καπέλο κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια τον υπνωτισμένο άνδρα και χωρίς να χάσει λεπτό γύρισε προς το μέρος των δύο ύποπτων νεαρών οργισμένος, ετοιμάζοντας τις γροθιές του για μάχη. Την ίδια στιγμή ο Lewis έντρομος συνειδητοποιούσε ότι η γροθιά του είχε κολλήσει ανάμεσα στα ξύλα, μια απότομη κίνηση θα σήμαινε ακούσιο τραυματισμό.

"Ποιοι είσαστε;" επανέλαβε και επιτέθηκε κατευθείαν στον Caleb. "Περιμένετε να μάθει ο Fullbody γι' αυτό."

Ο ευκίνητος νεαρός απέφυγε τις γροθιές μία προς μία με δυσκολία και πισωπατούσε με αργά αλλά σταθερά βήματα. Δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε βρεθεί σε καυγά. Μικροί αγώνες στοιχημάτων γύρω από τα ορυχεία ήταν ένα συνηθισμένο φαινόμενο στην Colt Town και δεν ήταν λίγες οι φορές που είχε πάρει μέρος και ο ίδιος όταν τα πράγματα ήταν στενά οικονομικά ορισμένους μήνες, ιδίως κατά τη διάρκεια του χειμώνα, οπότε είχε αρκετή εμπειρία για να αντικρούσει μερικά από αυτά, όμως δεν μπορούσε να βρει άνοιγμα για ν' αντεπιτεθεί.

"Αφεντικό, τα μάτια σου!"

Είχε φτάσει πια σε απόσταση αναπνοής από την ξύλινη αποθήκη και το αφεντικό του όταν προειδοποίησε τον Lewis γι' αυτό που θα ακολουθούσε. Η ισχυρή γροθιά του κοκκινόμάλλη άνδρα χτύπησε και διέλυσε τον ξύλινο τοίχο αρκετά για να κάνει κομματάκια ξύλου να εκσφενδονιστούν στη γύρω περιοχή και το παγιδευμένο χέρι του γιατρού που μάτια προσπαθούσε να το απεγκλωβίσει επί ώρα να ελευθερωθεί. Έχοντας ανακτήσει την ελευθερία των κινήσεών του, βρέθηκε μέσα σε δευτερόλεπτα στο πλευρό του Caleb ο οποίος μέσα στη σύγχυση είχε καταφέρει να ρίξει κάτω τον άγνωστο ναυτικό. Σταθήκανε πλάτη με πλάτη και δώσανε τα χέρια πάνω από του ώμους τους,

"Να είσαι έτοιμος," είπε ο Lewis που κοιτούσε λαχανιασμένος τον ναυτικό που ετοίμαζε την επόμενη του επίθεση.
"Ακόμα;"
"Περίμενε... περίμενε λίγο..." είπε ο πρώην νεκροθάφτης που υπολόγιζε τις επόμενες κινήσεις στο μυαλό του.
"Μη νομίζετε ότι θα πιάσουν τα κόλπα σας," είπε θυμωμένος ο ναυτικός.
"Τώρα!" φώναξε ο Lewis.

Με το σύνθημά του ο Caleb πάτησε πάνω στα απομεινάρια του σπασμένου τοίχου και με τη στήριξη του Lewis γύρισε ανάποδα στον αέρα και έπεσε ακριβώς πάνω στους ώμους και σταύρωσε τα πόδια μπροστά από το στέρνο του άνδρα που ξαφνιασμένος προσπάθησε να κρατήσει την ισορροπία του. Αυτό έδωσε την ευκαιρία στον νεκροθάφτη να χτυπήσει τα πόδια του οξύθυμου ναυτικού θέτοντας τις προσπάθειες να κρατήσει την ισορροπία του άκαρπες με αποτέλεσμα ο ναυτικός να πέσει προς τα πίσω μαζί με τον Caleb. Έχοντας πέσει στο έδαφος πια, είχε το τελειωτικό χτύπημα να έρχεται όταν ο Caleb με τα χέρια του ενωμένα σε μια γροθιά χτύπησε όλη του τη δύναμη το πρόσωπό του αφήνοντας τον αναίσθητο. Οι δυο φυγάδες κοίταξαν τον πεσμένο ναυτικό προσπαθώντας να βρούνε ξανά τον κανονικό ρυθμό της αναπνοής τους.

"Αυτό κι αν ήταν- Τι στο καλό κάνεις;"

Ο Lewis πέταξε το κομμάτι ξύλο που είχε περιμαζέψει λίγα δευτερόλεπτα νωρίτερα και κοίταξε το πεσμένα σώμα του ναύτη με τα μάγουλα φουσκωμένα ενώ ξεφυσούσε από ανακούφιση. Κοίταξε τον σύντροφό του που τον κοιτούσε με ανοιχτό το στόμα και ανασήκωσε τους ώμους του χωρίς ίχνος ενοχής.

"Τι; Έπρεπε να σιγουρευτώ ότι δεν θα μας κυνηγήσει," είπε δείχνοντας την πληγή που είχε καταφέρει στον άνδρα και τον κοίταξαν και οι δυο ταυτόχρονα με οίκτο.
"Ποιος σκατά είναι ο Fullbody;" ρώτησε ο Caleb κάνοντας μια γκριμάτσα.
"Δεν ξέρω, πάντως πρέπει να τον μισούσαν για να του βγάλουν τέτοιο όνομα," συμπέρανε ο Lewis ενώ σκούπιζε το μέτωπό του με την ανάστροφή του χεριού του.
"Έλα," είπε ο Caleb ενώ έσερνε τον άνδρα από τα πόδια του.
"Τι κάνεις;"
"Λέω να βάλω άλλη μια στολή στη συλλογή μου. Πάρε τον άλλον," του είπε δείχνοντας τον άνδρα με τα παράξενα γυαλιά. "Νομίζω θα σου πάει, έχετε και το ίδιο χτένισμα."
"Ορίστε;" αναφώνησε ο Lewis κάνοντας μια γκριμάτσα και κοίταξε με τρόμο τον υπνωτισμένο άνδρα.
"Έλα, μην καθυστερείς."

Ο νεκροθάφτης κρέμασε τους ώμους του και για μια στιγμή σκέφτηκε πως θα ήταν προτιμότερο να περάσει πάλι ανάμεσα από τους ναυτικούς ως σακί. Πήρε τον άνδρα στους ώμους του και ακολούθησε τον Caleb σε κάτι παλιές αποθήκες όπου γδύσανε και και δέσανε τους δύο άνδρες.

"Δεν θέλω να φορέσω αυτό το πράγμα," είπε ο Lewis κοιτάζοντας τα γυαλιά που κρατούσε στα χέρια. "Νομίζεις ότι θα με αφήσεις να περάσω αν φοράω απλά το πουκάμισό μου και το καπέλο του ναυτικού; Κοίτα αυτό το παρδαλό πουκάμισο."
"Αυτό το πράγμα δεν ξεκολλάει," γρύλισε ο Caleb ντυμένος ήδη με τα ρούχα του ναυτικού ενώ προσπαθούσε να αφαιρέσει το παράξενο πράγμα από το πιγούνι του άνδρα. "Ξέχνα το. Ας προσπαθήσουμε να ξεμοναχιάσουμε κάποιον στον δρόμο," είπε βάζοντας τα χέρια του στη μέση. "Τι κάνεις με αυτό το όπλο;"
"Ίσως φανεί μου χρήσιμο," είπε σοβαρά ο Lewis. "Υπάρχει πιθανότητα να υπνωτίζει μόνο αυτόν τον που το κρατάει."
"Πολύ αμφιβάλλω."

Αφήσανε τις αποθήκες όσο πιο διακριτικά μπορούσανε και κρυφτήκανε πίσω από κάτι θάμνους. Όπως είχανε συνεννοηθεί νωρίτερα, ο Caleb έδεσε τον Lewis ελαφρά πάνω σε ένα δέντρο, ακούμπησε λίγο πιο εκεί ένα φτυάρι και περίμενα πίσω από τους θάμνους. Γινόταν συχνά περιπολίες από μικρές ομάδες ναυτικών, μα εκείνος περίμενε να πετύχει όσο λιγότερα άτομα μπορούσε. Μέχρι που έφτασε επιτέλους η ευκαιρία όταν δύο νεαροί ναυτικοί πλησίαζαν προς το μέρος του. Πετάχτηκε έξω προσποιούμενος ότι ήταν αλαφιασμένος.

"Τι συμβαίνει;" ρώτησε ο ένας.
"Νομίζω ότι βρήκα αυτόν που ψάχνουμε," είπε ο Caleb. "Μαύρα μαλλιά, θυμίζουν χταπόδια. Βαριεστημένη μούρη σαν ψαριού, μαύροι κύκλοι," περιέγραψε με κωμικές κινήσεις και ο Lewis ένιωσε μια φλέβα να τρεμοπαίζει στο μέτωπό του όσο προσποιούνταν τον αναίσθητο. "Ήταν ακόμα ένας μαζί του νομίζω. Κοιτούσε από μακριά και το έβαλε στα πόδια."

Οι δύο άνδρες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, έγνεψαν προβληματισμένοι και πέρασαν πίσω από τους θάμνους για να εξακριβώσουν τα λεγόμενα του φαινομενικά συντρόφου τους. Ο ένας έμεινε μερικά βήματα πίσω ενώ ο άλλος λύγισε τα γόνατα και έσκυψε πάνω από τον Lewis για να ελέγξει τα χαρακτηριστικά του.

"Αυτό είναι κάπως άβολο," είπε ο Lewis ανοίγοντας ξαφνικά τα μάτια και πριν προλάβει να αντιδράσει ο άνδρας τον χτύπησε κάτω από το σαγόνι όσο πιο δυνατά μπορούσε.

Την ίδια στιγμή ο άλλος άνδρας έπεφτε αναίσθητος από το χτύπημα του Caleb. Ο μακρυμάλλης νεαρός κοίταξε πίσω του να ελέγξει αν υπήρχε κανένας στην περιοχή και έδωσε το οκ στον Lewis που έλεγχε πια ρούχα ήταν περισσότερο στα μέτρα του. Πια είχαν αποκτήσει και οι δύο τις πολυπόθητες στολές και αφού έδεσαν τους αναίσθητους άνδρες πάνω στο δέντρο βγήκαν πίσω από τους θάμνους όσο πιο διακριτικά μπορούσαν και κατευθύνθηκαν προς το μέρος που ήταν αγκυροβολημένο το Λουίζ με μεγάλα βήματα ελπίζοντας ότι δεν είχε περάσει ακόμα από έλεγχο. Την ίδια στιγμή έκανε και πάλι την εμφάνισή του το κοράκι που είχε στείλει ο Mowbray.

"Ξου," φώναξε ο Lewis εμποδίζοντάς το να καθίσει στον ώμο του. "Δεν είναι ώρα γι' αυτά."

Το παρακολούθησε ενώ χανόταν στον ορίζοντα προς τη μεριά που βρισκόταν το καράβι τους. Κούνησε το κεφάλι του για να διώξει τις κακές σκέψεις που ξεπήδησαν στο μυαλό του, λαμβάνοντας υπόψιν τις προλήψεις που υπήρχαν για το συγκεκριμένο πτηνό και ακολούθησε τον σύντροφό του με πιο γρήγορους ρυθμούς ενώ έδενε πίσω τα μαλλιά του με ένα πρόχειρο κοκαλάκι που έφτιαξε με τον σπάγκο που είχαν βρει στην αποθήκη νωρίτερα.

Πλησίαζαν πια στο Λουίζ όταν αντίκρισαν μια ντουζίνα άνδρες του πολεμικού ναυτικού να στέκονται στην αποβάθρα. Κοιτάχτηκαν με τις άκρες των ματιών τους και προχώρησαν με πιο γρήγορα βήματα. Ανήσυχος μήπως τους αναγνωρίσουν, ο καταζητούμενος γιατρός άρπαξε ένα ζευγάρι μαύρα, μικρά, στρογγυλά γυαλιά και ασήμωσε τον γέρο που τα φορούσε λέγοντάς του στα γρήγορα ότι ήταν απαραίτητα για την επικείμενη επιχείριση της μονάδας του και τα έπαιρνε στο όνομα του ναυτικού. Ο ναυτικός μουρμούρισε μερικές κατάρες και συνέχισε τον δρόμο του δαγκώνοντας τα νομίσματα για να διαπιστώσει αν ήταν ή όχι πλαστά.

Η καρδιά του Lewis χτυπούσε όλο και πιο δυνατά όσο πλησιάζανε στο καράβι. Φορούσε τα γυαλιά και είχε μαζέψει τα γυαλιά του, αλλά αν υπήρχε έστω και ένα παρατηρητικό άτομο όλα τα θα τιναζόταν στον αέρα μέσα σε δευτερόλεπτα. Παρατάχτηκαν μαζί με τους ναύτες κάπως μουδιασμένοι, μερικά λεπτά πριν μπουν μέσα στο καράβι για τη μεταφορά. Ο άνδρας που φαινόταν να είναι ο υπεύθυνος για τη μεταφορά του έριξε ένα καχύποπτο και ανησυχητικό βλέμμα.

"Διαταγές από τα κεντρικά. Είχαμε νέα από την Colt. Μας ανέθεσαν από τη μονάδα μας να ψάξουμε ορισμένα σημεία του καραβιού," είπε.
"Είχε ανατεθεί αρχικά στον κύριο Fullbody, κύριε," φώναξε δυνατά ο Caleb φουσκώνοντας το στήθος του και τράβηξε το βλέμμα του άνδρα επάνω του. "Αλλά δεν ήταν διαθέσιμος."
"Για ποιον λόγο;"
"Σημειώθηκαν μερικές εξαφανίσεις ανδρών, κύριε. Έχουμε διαταγές να το ερευνήσουμε κι εμείς αμέσως μόλις τελειώσουμε με τη μεταφορά!"
"Καλώς," είπε ο άνδρας.

Ο άνδρες γύρισε την πλάτη του και ένα κύμα ανακούφισης διαπέρασε τους δύο άνδρες. Όμως τίποτα δεν είχε τελειώσει εκεί. Καθώς έμπαιναν για δεύτερη φορά σε αυτό το πλοίο, με βήματα βαριά και τα βλέμματα καρφωμένα στο κατάστρωμα για να μην τους αναγνωρίσει κάποιο μέλος του πληρώματος, ο Lewis αναρωτήθηκε πόσες φορές θα χρειαζόταν να πει ψέματα στο υπόλοιπο της ζωής του. Δεν μπορούσε να ισχυριστεί ότι δεν είχε πει ποτέ ψέματα στη ζωή του, η πλήρης ειλικρίνεια από τα πρώτα χρόνια της ζωής κάποιου μέχρι το τέλος της ήταν κάτι που μέσα στο μυαλό του το θεωρούσε ακατόρθωτο, μα ο ίδιος ως τότε απέφευγε να λέει ψεύδεται ακόμα και αν του στοίχιζε μερικές μελανιές στο μάτι και στο σώμα, αλλά αυτό ήταν τελείως διαφορετικό.

Παίρνοντας την έγκριση του υπεύθυνου με ένα του βλέμμα, κατευθύνθηκαν προς την απόθήκη όπου υποτίθεται ότι ήταν φυλαγμένα τα όπλα με προορισμό τη Fabul. Καλυμμένα με μπόλικα δεμάτια άχυρα περίμεναν καρτερικά να παραδοθούν στους μελλοντικούς τους ιδιοκτήτες. Αν η παράδοση ήταν επιτυχής, ποιος ξέρει τι σκοπό θα εξυπηρετούσαν.

"Είσαι σίγουρος πως δεν θέλεις να καταδώσουμε τον Mowbray;" ρώτησε ψιθυριστά ο Caleb.
"Ε; Τι;" βγήκε από τις σκέψεις του και κοίταξε τα δεμάτια προβληματισμένος. "Έτσι όπως είναι τα πράγματα, όχι μόνο θα με ανακρίνουν για να μάθουν πού βρίσκεται ενώ δεν ξέρω, αλλά θα με κατηγορήσουν ότι συνεργαζόμουν ή δούλευα για εκείνον. Θα είναι ακόμα πιο εύκολο να μου καταλογίσουν τη φωτιά," απάντησε.
"Αφού το θέτεις έτσι," έξυσε το κεφάλι του.
"Γιατί όμως ο Mοwbray να φοβάται ότι θα τα βρουν ενώ έχουν καλή κάλυψη;" αναρωτήθηκε ελέγχοντας τα δεμάτια.
"Επειδή υποπτεύονται και εκείνον, ίσως;" ρώτησε ο Caleb σουφρώνοντας τα χείλη του.
"Ή φοβάται ότι κάποιος ξέρει και θα το μαρτυρήσει. Κάποιος πρέπει να τον βοήθησε να τα βάλουν μέσα άλλωστε," τα έλεγξε καλύτερα. "Βλέπεις πουθενά σημάδια ότι κάποιος τα έλεγξε πριν από εμάς;"

"Για τι με πέρασες;" ρώτησε. "Σταμάτα να το παίζεις επιθεωρητής, κάπως πρέπει να τα βγάλουμε έξω, σωστά;"
"Θα ελέγξουν σίγουρα την αποθήκη κάποια στιγμή, η καμπίνα μας δεν θα είναι ασφαλής επίσης."
"Κανένα μέρος του πλοίου δε θα είναι ασφαλές."
"Έχεις δίκιο. Δεν πρέπει να μείνουν στο πλοίο αν υπάρχει κίνδυνος να τα βρουν."
"Θες να τα βγάλουμε έξω; Αυτό είναι ακόμα χειρότερο!"

Κοίταξε τα κουτιά με τα όπλα σκεπτικός. Αν πράγματι υπήρχε προδότης επάνω στο πλοίο, θα ήταν προτιμότερο να μην αναμειχθούν καθόλου, με την ταυτότητά του "προδότη" να παραμένει άγνωστη, θα ήταν επικίνδυνο να επιχειρήσουν κάτι τέτοιο, ο Caleb είχε απόλυτο δίκιο. Ακόμα και αν δοκίμαζαν να ανακαλύψουν ποιος ήταν, θα ήταν ανώφελο. Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν θα είχαν κανένα κέρδος, αντίθετα, θα έπρεπε να αφήσουν εκείνο το μέρος, πριν φτάσει αυτός ο "κάποιος" εκεί.

Τράβηξε το κουτί μέσα από τα άχυρα αποφασιστικά και το άνοιξε με έναν λοστό. Κάτω από το έκπληκτο βλέμμα του Caleb άρχισε να ψάχνει ανάμεσα στα ροκανίδια ώσπου το χέρι του έπιασε μια μεταλλική κασετίνα. Όπως το είχε φανταστεί, το εργοστάσιο Mowbray συνήθιζε να προσφέρει αυτή την πολυτέλεια τους πελάτες τους. Το σήμα του εργοστασίου έλλειπε, μα έμοιαζε αναμφίβολα με την κασετίνα που είχε πάρει ο ίδιος στα χέρια του πίσω στην Colt Town. Την έκρυψε γρήγορα μέσα στην τσέπη του και έκανε σήμα στον Caleb να σηκώσει το δεύτερο κουτί.

"Θα τα βγάλουμε έξω τελικά;"
"Όχι. Θα τα πετάξουμε."
"Τι; Μα ο Mowbray-"
"Να πάει να πνιγεί ο Mowbray. Κινδυνεύει το κεφάλι μας εδώ πέρα."
"Μα ακόμα και έτσι. Πώς στο καλό θα τα βγάλουμε έξω για τα πετάξουμε."
"Το Λουίζ είναι πολυτελές πλοίο, σωστά; Η καμπίνα μας δεν διαθέτει αποχωρητήριο αλλά είμαι σίγουρος πως οι πιο ακριβοπληρωμένες έχουν."
"Θα τα πετάξουμε στην τουαλέτα;" ο Caleb κοίταξε τα κουτιά με ανοιχτό το σώμα.

Ο Lewis κύλησε τα μάτια του προς τα πάνω δυσανασχετώντας.

"Αυτό θα ήταν αδύνατον, σωστά;"
"Τότε;"

"Τότε τα μαγειρεία ή κάποιο άλλο σημείο του πλοίου θα διαθέτει κάποιο σύστημα το οποίο θα πετάει τα απορρίμματα στη θάλασσα χωρίς να απαιτείται μεγάλος κόπος. Σκέψου, αυτές τις μέρες που έκοβες βόλτες στο καράβι, παρατήρησες κάποιο μέρος που είχε παράξενη κινητικότητα; Όπως παραδείγματος χάρη να έμπαιναν μέρα διάφορα μέλη του πληρώματος μα σάκους ή κουβάδες."
"Τώρα που το λες, ναι! Αναρωτιόμουν τι είναι και σκόπευα να μπω μέσα να δω."
"Να που η περιέργειά σου θα μας βγει σε καλό."
"Τι θες να πεις; Είναι καλό να μαθαίνεις καινούργια πράγματα."
"Πού βρίσκεται αυτό το μέρος;" ρώτησε ο Lewis ελέγχοντας τον διάδρομο μπροστά τους.
"Αν στρίψουμε αριστερά, μετά από τρεις πόρτες στα δεξιά μας."
"Δεν σου φαίνεται παράξενο που δεν έχει περάσει κανένα μέλος του πληρώματος ως τώρα;" ρώτησε ο Lewis.
"Δεν είναι λογικό να κάνουν διάλειμμα; Έχουν μακρύ ταξίδι μπροστά τους."
"Έλα," o Lewis έδωσε σήμα και περπάτησαν με γρήγορα και μεγάλα βήματα ως τη γωνία του διαδρόμου. "Άρα, για την ώρα πρέπει να φοβόμαστε μόνο τον πιθανό προδότη ή κατάσκοπο του πλοίου," ψιθύρισε καθώς έλεγχε τον επόμενο διάδρομο.

Δεν ακουγόταν βήματα. Ο Lewis έτρεξε με την κούτα στα χέρια, την άφησε μπροστά από την πόρτα που του υπέδειξε ο Caleb και προχωρώντας του έκανε σήμα να ελέγξει αν η πόρτα ήταν κλειδωμένη ενώ ο ίδιος θα έλεγχε αν ερχόταν κάποιος προς τα εκεί. Δαγκώνοντας τα χείλη του έβγαλε διακριτικά το κεφάλι του από τη γωνία του διαδρόμου. Για την ώρα το πεδίο ήταν καθαρό, αλλά τα πράγματα δεν πηγαίνανε πολύ καλά. Η πόρτα ήταν κλειδωμένη και ο Caleb παιδευόταν με ένα μικρό σύρμα που βγάλανε μέσα από τα κιβώτια του Mowbray να την ανοίξει. Τα λεπτά κυλούσαν βασανιστικά αργά και ο Lewis ένιωθε τον ιδρώτα να τρέχει κρύος στο μέτωπό του.