[Τέλος-Αποστολή] Le wild dragon appears

Στην προηγούμενη ιστορία
Μαζί με την αδερφή μου, βρισκόμασταν στο Dawn Island όπου μας δέχτηκαν στους marines. Μετά από προπόνηση 2 βδομάδων μας έδωσαν την πρώτη μας αποστολή που με μία ομάδα νεοσύλλεκτων, όπως ήμασταν εμείς, καταφέραμε και την φέραμε εις πέρας. Τώρα είμαστε στον δρόμο για το Warship Island για να εκτελέσουμε μία άλλη αποστολή που μας ανατέθηκε.

Τώρα
Ο Commander Shinichi μας είχε πει να ανοίξουμε τον φάκελο με την αποστολή όταν θα είχαμε φύγει από το Dawn Island. Αν και απορούσαμε γιατί το είπε αυτό αποφασίσαμε να τον ακούσουμε χωρίς απορίες κι έτσι κι έγινε. Πλέον απείχαμε 2 ώρες από το Dawn και αποφασίσαμε ότι ήταν μια καλή στιγμή για να μάθουμε την αποστολή μας. Ο Ren άνοιξε τον φάκελο και άρχισε να διαβάζει.
«Στο νησί αυτό υπάρχουν φήμες ότι κατοικεί ένας δράκος και μάθαμε πρόσφατα ότι η εγγονή του αρχηγού, των κατοίκων του μοναδικού χωριού στο νησί, μπορεί να μιλάει στα ζώα. Πιστεύουμε ότι αυτή γνωρίζει που βρίσκεται ο δράκος. Αποστολή σας είναι να μάθετε με οποιοδήποτε τρόπο πού βρίσκεται ο δράκος για να τον εξετάσουν οι επιστήμονες μας.»

Μόλις την διάβασε όλη τον κοιτούσαμε χωρίς να ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε. Ήταν άλλη μια αποστολή αναζήτησης, μόνο που αυτή την φορά είχαμε να βρούμε έναν δράκο! Το καλό ήταν ότι είχαμε και έναν θείο στο νησί, οπότε είχαμε από κάπου να ξεκινήσουμε τις έρευνες και δεν θα πηγαίναμε έτσι στα ξαφνικά στο σπίτι του αρχηγού τους. Καταστρώνοντας κάποιο σχέδιο βασισμένο πάνω σε αυτό το πάτημα, πέρασαν 3 μέρες και φτάσαμε στο νησί. Χωρίς να χάσουμε χρόνο κατευθυνθήκαμε για το σπίτι του θείου μου και όταν μας είδε έμεινε και πάλι έκπληκτος, όπως και την πρώτη φορά, πριν από μερικές βδομάδες που είχαμε έρθει πάλι εδώ με την αδερφή μου, στην αναζήτηση του Saburo. Αφού μας υποδέχτηκε με ευχαρίστηση, του εξήγησα όλη την ιστορία από την στιγμή που φύγαμε από εδώ μέχρι τώρα.

-Είναι λυπηρό αυτό που έγινε με τον Saburo. Ελπίζω να τον βρείτε και να του αλλάξετε μυαλά.
-Κι εμείς αυτό ελπίζουμε. Όμως εμείς ήρθαμε εδώ για μία αποστολή. Του είπα και με κοίταξε παραξενεμένος και άρχισα να του εξηγώ.
-Για την Apis θα μιλάτε, αφού είναι η μόνη εγγονή του αρχηγού. Αν θέλετε να της μιλήσετε, είναι το πιο εύκολο πράγμα! Είναι πολύ φιλική με όλους. Είπε και αναθαρρήσαμε. Έτσι, ξεκινήσαμε για να την βρούμε. Λίγο αργότερα είχαμε φτάσει στο σπίτι του αρχηγού αλλά δεν την βρήκαμε εκεί. Ευτυχώς ο αρχηγό ήξερε πού βρισκόταν και είπε στο θείο. Μετά από λίγα λεπτά είχαμε φτάσει στην παιδική χαρά όπου σύχναζε και την πλησιάσαμε για να της μιλήσουμε.

-Γεια σου, Apis. Μπορούν αυτοί εδώ οι καλοί άνθρωποι να σου μιλήσουν για λίγο? Την ρώτησε ο θείος.
-Ναι βέβαια! Είπε εκείνη πρόθυμα και φιλικά και έπειτα ήρθε προς το μέρος μας. Αφού συστηθήκαμε περάσαμε στο «ψητό».
-Μάθαμε τυχαία ότι μπορείς και μιλάς στα ζώα. Είναι αλήθεια? Ρώτησε όσο πιο αθώα μπορούσε η Shizu. Εκείνη την στιγμή το χαμόγελο χάθηκε από τα χείλη της Apis.
-Είστε εδώ για τον Ryuuji, έτσι?
-Αν Ryuuji λες τον δράκο, τότε ναι… Της είπα ξερά και όλοι με κοιτούσαν λες και έκανα την μεγαλύτερη βλακεία που μπορούσα να κάνω.
-Δεν σας λέω πού είναι! Μου απάντησε και άρχισε να κάνει μερικά βήματα προς τα πίσω.
-Apis, κατάλαβε μας. Θέλουμε να βοηθήσουμε! Έχει κάποιο πρόβλημα ο δράκος? Αν ναι, τότε είμαστε εδώ για να το λύσουμε. Αφού τον εξετάσουμε θα έρθει μια ειδική ομάδα ατόμων να τον κάνουν καλά.
-Να… Έχει χτυπήσει το φτερό του. Αλλά είμαι σίγουρη ότι δεν ήρθατε για να βοηθήσετε! Όπως και ο τύπος που ήρθε πριν δύο μέρες και μου υποσχέθηκε να βοηθήσει, αλλά δεν έχει γυρίσει ακόμα.

Εκείνη την στιγμή κοιταχτήκαμε μεταξύ μας απορημένοι. Είχαν στείλει και δεύτερη ομάδα να το ερευνήσει? Ήμασταν σχεδόν σίγουροι πως όχι. Έτσι την πλησίασε ανήσυχος ο Ren.
-Apis, πρέπει να μας πιστέψεις! Εμάς μας έστειλαν οι marines. Εκείνος θέλει απλά να κάνει κακό στον Ryuuji και πήγε να φέρει ενισχύσεις επειδή δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα μόνος του! Η Apis έμοιαζε να σκέφτεται αυτά που τις είπαμε.
-Η αλήθεια είναι ότι τα πουλιά μου έλεγαν ότι δεν είναι καλός άνθρωπος, αλλά επειδή είπε ότι θα βοηθήσει τον Ryuuji τον πίστεψα. Όμως για εσάς δεν μου έχουν πει κακά λόγια ακόμη, οπότε θα σας πάω στην σπηλιά του Ryuuji για να τον βοηθήσετε πριν επιστρέψει ο κακός άνθρωπος! Είπε και για μια στιγμή έπιασα τον εαυτό μυ να χαίρεται που τα πουλιά δεν μας έβριζαν. Έτσι, ξεκινήσαμε να σκαρφαλώνουμε στο βουνό του νησιού.

Περάσαμε μέσα από κάτι στενά περάσματα που μόνο ντόπιος θα έβρισκε και μετά από αρκετή ώρα φτάσαμε σε μια σπηλιά. Εμείς σταματήσαμε και κοιτούσαμε και η Apis μπήκε μέσα. Ξαφνικά, ακούσαμε ένα βρυχηθμό και την Apis να προσπαθεί να τον σταματήσει. Έπειτα, αρχίσαμε να προχωράμε διστακτικά μέσα στην σπηλιά και τότε τον είδαμε. Ήταν ένας τεράστιος δράκος. Ήταν πράσινος και είχε κίτρινα μάτια Φαινόταν αρκετά γέρικος και, όπως μπορούσαμε να διαπιστώσουμε κι εμείς, είχε πρόβλημα στο να μετακινηθεί. Μόλις μας είδε έβγαλε άλλον ένα βρυχηθμό.
-Ήρεμα, αγόρι μου. Αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν όντως για να σε βοηθήσουν. Του είπε χαμογελώντας και ο δράκος φάνηκε να ηρεμούσε και εμείς ταυτόχρονα ανακουφιστήκαμε φοβούμενοι τυχόν επίθεση του.

Ξαφνικά, ακούσαμε θόρυβο από την είσοδο της σπηλιάς. Γυρίσαμε όλοι και κοιτάξαμε προς τα εκεί και είδαμε 7 άτομα να έρχονται προς το μέρος μας.
-Βρε Βρε… Βλέπω δεν μπορούσες να μην δείξεις το κατοικίδιό σου και σε άλλα άτομα! Είπε ένας παράξενος τύπος στην Apis.
-O Ryuuji δεν είναι κατοικίδιό μου! Είναι φίλος μου! Του απάντησε εκείνη νευριασμένη.
-Ναι καλά… Λες και ένας άνθρωπος θα μπορούσε να είναι φίλος με έναν δράκο.
-Και ποιος είσαι εσύ, μπουμπουνοκέφαλε? Τον ρώτησα έχοντας αρχίσει να θυμώνω από τον τρόπο που μιλούσε στην Apis.
-Είμαι ο Erik και ήρθα με τους συνεργάτες μου από εδώ να πάρουμε τον δράκο. Είπε χαμογελώντας.
-Είμαστε εδώ μετά από διαταγές από τον Commander Shinichi, οπότε όποιος και αν είναι ο σκοπός σου θα σου συνιστούσα να φύγεις.

Ο τύπος άρχισε να γελάει και έπειτα είπε:
-Μικροί και ανόητοι marines, εγώ είμαι μισθοφόρος κάτω από τις διαταγές του Commodore Nelson Royale. Οπότε κάντε στην άκρη και αφήστε με να πάρω τον δράκο! Ξαφνιαστήκαμε με αυτό που μας είπε και αφού μπλεκόταν ένας Commodore δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα άλλο από το να υπακούσουμε. Έτσι, κάναμε στην άκρη, όσο και αν μας παρακαλούσε η Apis να μην τον αφήσουμε να πάρει μακριά της τον δράκο. Όμως κάποια στιγμή, ο Erik είπε κάτι που μας έκανε να αλλάξουμε γνώμη.
-Μετακινείστε τον προσεκτικά! Να μην σπάσει κανένα κόκκαλο! Ίσως αν περισσέψει κανένα να πάρω κι εγώ λίγο από το ελιξίριο της αιώνιας νεότητας! Είπε και άρχισε να γελάει δυνατά. Εκείνη την στιγμή τον πλησιάσαμε εγώ και ο Hiroshi και τον ρώτησα:
-Συγγνώμη, πώς το είπες αυτό?
-Ελιξίριο της αιώνιας νεότητας! Φτιάχνεται από τα κόκκαλα αυτού του δράκου. Και φυσικά θα το πιει όλο ο Commodore και αν είναι μεγαλόκαρδος θα πάρω κι εγώ κάποιο μερίδιο. Για εσάς δεν έχει τίποτα! Είπε λες και του ζητήσαμε να μας δώσει.
-Δεν με νοιάζει το ελιξήριο σου. Και δεν μου αρέσει και η φάτσα σου! Και αυτό τον δράκο τον θέλει ο Commander Shinichi, οπότε δεν μπορώ να τον αφήσω σε εσένα, ασχημομούρη! Ετοιμάσου να φας ξύλο! είπα και του όρμισα.

Οι άλλοι προσπάθησαν να με κρατήσουν αλλά δεν τα κατάφεραν. Έβγαλα το σπαθί μου από την θήκη του και του επιτέθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Όμως, εκείνος έβαλε τα νύχια του μπροστά και απέκρουσε την επίθεση, ξαφνιάζοντάς με.
-Είμαι χρήστης ενός φρούτου του διαβόλου, για να μην αναρωτιέσαι. Όσο για το ποια είναι η δύναμή μου, σε αφήνω να την απολαύσεις μόνος σου στην μάχη μας. Έπειτα γύρισε στους δικούς του. Μην μπλεχτείτε παρά μόνο αν μπουν και οι άλλοι 4 στην μάχη. Είπε και μου επιτέθηκε εκείνος αυτή την φορά. Ήταν αρκετά γρήγορος και τις επιθέσεις του τις απέκρουα με δυσκολία, αλλά ευτυχώς δεν είχαν ιδιαίτερα μεγάλη δύναμη. Μετά από 5 συνεχόμενες επιθέσεις, κατάφερε να με καρφώσει με τα νύχια του και μετά έφυγε μερικά μέτρα μακριά.
-Kama kama no Tsumujikaze! Μια μικρή, και λεπτή σαν λεπίδα, δύνη αέρα ερχόταν προς το μέρος μου και τελευταία στιγμή κατάφερα να το αποφύγω και χτύπησε στον τοίχο πίσω μου. Γύρισα να το κοιτάξω και είδα ένα μεγάλο κόψιμο στην πέτρα, το οποίο έδειχνε ότι δεν ήθελα να με πετύχει με κάποια επίθεσή του.

Έτσι, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω για άλλη μια φορά την τεχνική που μου είχε μάθει ο πατέρας. Του επιτιθόμουν όσο πιο γρήγορα μπορούσα και η μία επίθεση ήταν πιο γρήγορη από την προηγούμενη. Στο τέλος, κατάφερα και τον κάρφωσα στο στομάχι, χωρίς να μπορέσει να αποκρούσει με τα νύχια του και έπεσε κάτω από τον πόνο και την αιμορραγία. Οι άλλοι 4 άρχισαν να σκοτώνουν έναν έναν τους άλλους 6 για να μην υπάρχουν μάρτυρες για το τι έγινε.
-Αυτό θα το γράψω στην αναφορά που θα στείλω, μόλις γυρίσουμε στην πόλη, στον Commander αλλά θα γράψω ότι μας επιτέθηκαν εκείνοι. Θα είναι κρίμα μερικοί μισθοφόροι να χαλάσουν την καριέρα σου. Μου είπε ο Ren και τον ευχαρίστησα. Έπειτα, αφού κοιτάξαμε για λίγο τον γιγάντιο δράκο που υπήρχε στην σπηλιά, γυρίσαμε στην πόλη. Ο Ren έστειλε την αναφορά του, ότι βρήκαμε τον δράκο και η Apis μας ρωτούσε για το τι θα γίνει με τον Ryuuji. Έτσι, την καθησυχάσαμε ότι σε 2-3 μέρες το πολύ θα έχουν έρθει ειδικοί για να τον βοηθήσουν και αυτή μας χαμογέλασε. Εκείνη την στιγμή αισθανόμουν λίγο άσχημα, αφού αυτοί που θα έρχονταν το πιθανότερο ήταν να έπαιρναν τον δράκο μακριά από το νησί αλλά δεν είπα τίποτα. Μετά από αυτό χαιρετήσαμε όλους όσους γνωρίζαμε στο νησί και μπήκαμε στην βάρκα για να γυρίσουμε στο Dawn Island.