[Τέλος]The arc of Sirakava (Part 3) - The Meeting

Τα μέλη της ομάδας μου:

Ο James και η Orilia περίμεναν πίσω από το σπίτι για τον Inu και τον Volf να εμφανιστούν.Ο James είχε σφυρίξει συνθηματικά για να καλέσει τον λύκο και το λυκόσκυλο το οποίοτον ακολουθούσε.Όσο περίμεναν η Orilia έριχνε ματιές στον James,ο οποίος καθόταν εντελώς σοβαρός και κοίταζε απέναντι στα δέντρα για τους δύο λύκους να φανούν.
-Θέλεις κάτι; την ρώτησε  ,που έβλεπε με την άκρη του ματιού του πως τον παρατηρούσε.
Εκείνη τράβηξε το κεφάλι της και στην αρχή δεν μίλησε.
-Έχασες και εσύ κάποιον δίκο σου; Από τις απαγωγές εννοώ...
-Θα δείξει... απάντησε εκείνος .Δεν γνωρίζω ακόμα,πάντως δεν το αποκλείω.Εσύ;
-Δεν είμαστε αρκετά επιφανείς για να γίνουμε στόχος,όμως πολύ γνωστοί μου χάθηκαν .
-Κρίμα . ανταποκρίθηκε εκείνος,χωρίς να τον νοιάζει ιδιαίτερα.Μόνο η αδερφή του τον ένοιαζε.
Οι δύο λύκοι εμφανίστηκαν και πλησίασαν τα δύο άτομα.Η Orilia ξαφνιάστηκε που είδε τα δύο ζωντανά,ιδιαίτερα όταν ο Volf στάθηκε απέναντι της.Ίσως κάτι παραπάνω από έναν απλό ξάφνιασμα.

-Χαλάρωσε δεν θα σε πειράξουν. είπε ο James και έκανε νόημα στους λύκους του να μπουν μέσα στο σπίτι.
Για κάποιο λόγο η Isedora δεν έδειχνε να ξαφνιάζεται το ίδιο όταν αντίκρισε τα δύο ζώα.Η γυναίκα αυτή έδειχνε πολύ άγρια στον James και η πληγή της στο αριστερό μάτι του έλεγε ότι είχε περάσει δύσκολες στιγμές.Δεν ήξερε αν μπορούσε να πολεμήσει ή να κάνει κάτι,πάντως ήλπιζε να μπορούσε.Αν είναι να έπαιρναν όλα αυτά τα άτομα μαζί τους το καλό που τους ήθελε ο James ήταν να έχουν ικανότητες.Ήδη είχε κάνει στην άκρη μια φορά και ζήτησε ενισχύσεις για χάρη του William,παρότι ακόμα πίστευε ότι δεν τις χρειαζόταν.Βέβαια τώρα που το έφερε η κουβέντα ίσως θα έπρεπε να το αναφέρει αυτό του αδερφού του.
Με την προσωρινή αποχώρηση του James  συνέχισαν το φαγητό τους και την συζήτηση με τις δυο εναπομείνασες γυναίκες . Η Rin προσπάθησε να κάνει το κλίμα πιο ζεστό ανάμεσα στην Isedora και τους τρεις νεοφερμένους δίχως ιδιαίτερη επιτυχία σύμφωνα με την άποψη του William καθώς πολύ απλά κανένας απο τους τρεις τους δεν είχε στραμμένο το ενδιαφέρον του προς την ιδιοκτήτρια του σπιτιού , ο καθε ένας για δικό του λόγο. Ο William σηκώθηκε απο το τραπέζι αφήνοντας στην μέση το φαγητό του.

Δεν θα φας άλλο? Ρώτησε ο Οzaki
Όχι, αν θέλετε μοιραστείτε το   απάντησε απευθυνόμενος στον ερωτώντα αλλα και στον Drake.
Περπάτησε ως το παράθυρο οπου και άρχισε να κοιτά προς το εξωτερικό του σπιτιού, έχοντας σταυρώσει τα χέρια του στο ύψος του στήθους του.
Ξεφύσησε δίχως να βγάλει ήχο και να αρχίσουν οι περιττές ερωτήσεις απο τους ανθρώπους που βρίσκονταν μέσα στο δωμάτιο.
Δυο άντρες με ποδιές οι οποίες υποδήλωναν το επάγγελμά τους , άνοιγαν την εξώπορτα της αυλής και έμπαιναν μέσα. Αυτοί έπρεπε να ήταν οι δυο που περίμεναν, όμως για καλό και για κακό, έβαλε αδιάκριτα το χέρι του μέσα στην κάπα του και τύλιξε τα δάχτυλά του γύρω απο την λαβή του όπλου του και τον δείκτη έτοιμο στην σκανδάλη.
Κάποιοι έρχονται είπε με στόχο να σηκώσει την Isedora για να αναγνωρίσει τα πρόσωπα αλλα και να προετοιμάσει τους δικούς του.

Αμέσως τα μαχαιροπίρουνα σταμάτησαν να ακούγονται και οι Drake και Ozaki με δυσδιάκριτες κινήσεις για κάποιον που δεν είχε σε εκείνους στραμμένη την προσοχή του , ακολούθησαν την κίνηση του William και ετοίμασαν τα πιστόλια τους.
Η Isedora κοίταξε απο το ματάκι της πόρτας και έπειτα την άνοιξε υποδεχόμενη τον έναν απο τους δυο άντρες με ένα φιλί στο στόμα και τον άλλο με μια αγκαλιά .
Απο εδώ ο Ιrok o άντρας μου και ο Isac ο αδερφός μου είπε συστήνοντας    τους δυο άντρες στους κυνηγούς
Και ο μικρός; ρώτησε ο Irok.Ο τίτλος αυτός ξίνισε στον James.
-Αυτός είναι ο αδερφός μου ο James.Συγχωρείτε τον.Είναι αρκετά ήσυχο άτομο. απάντησε ο William.
-Κανένα πρόβλημα. είπε ο Irok και ένευσε έναν χαιρετισμό στον κυνηγό,ενώ εκείνος του ανταπέδωσε με ένα νεύμα του κεφαλιού του.
-Μπορώ να ρωτήσω ποιος είναι ο λόγος της επίσκεψης σας; ρώτησε ο Isac,ο οποίος μόλις είχε τελειώσει τον χαιρετισμό του με την Rin.
-Φαίνεται πως και αυτοί έχασαν ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο που το απήγαγαν. ανταποκρίθηκε η Isedora.

-Δεν είναι σίγουρο ακόμα. είπε ο James χαμηλόφωνα,πιο πολύ στον εαυτό του,θέλοντας ακόμα να πιστεύει ότι το πρόβλημα στο οποίο βρισκόταν η αδερφή του δεν ήταν τόσο σοβαρό.
-Τους συνάντησα χθες στην πόλη και ανακαλύψαμε ότι αντιμετωπίζουμε ένα κοινό πρόβλημα.Όμως τα καλά νέα είναι πως αυτοί οι άντρες βρήκαν κάτι που ίσως να μας φανεί πολύ χρήσιμο. είπε τότε η Rin.
Ο William τότε άρχισε να εξηγεί τι είχαν μάθει για τους επαναστάτες και για το σχέδιο τους σχετικά με τις απαγωγές και πως και η ίδια η αδερφή τους μπορεί να βρισκόταν στα χέρια της επανάστασης αυτήν την στιγμή.Μόλις τελείωσε ο Irok πήρε το λόγο και του είπε πως για καιρό ψάχνανε να βρουν τους δράστες και τα άτομα που απήχθησαν,όμως χωρίς καμία τύχη.
Παρόλα αυτά εκείνος μαζί με άλλα άτομα από το δικό του,αλλά και τα άλλα χωριά,είχαν φτιάξει μια ομάδα για να βοηθήσει στην έρευνα που με χαρά θα βοηθούσε και τον William και τους υπολοίπους,ακόμα και αν σχεδίαζαν να επιτεθούν σε βάση των επαναστατών.Όταν οι δύο άντρες τελείωσαν να μιλάνε δώσανε τα χέρια.

-Χαίρομαι που σας βρήκαμε William.Οι πληροφορίες που έχετε μπορεί να είναι η απάντηση στις προσευχές πολλών στο νησί μας.
-Χαίρομαι που ξέρω ότι μπορούμε να στηριχτούμε σε κάποιον σε ένα ''εχθρικό'' για εμάς νησί.
Ο James ξερόβηξε.
-William..να σου πω ένα λεπτό. είπε και τράβηξε τον αδερφό του στο πλάι.
-Τι είναι;
-Κανόνισα ήδη για ενισχύσεις.Ο διοικητής των marine του νησιού, Commander Brandon είναι ένθερμος οπαδός της Κυβέρνησης και φρόντισα να μας εξασφαλίσει μια ομάδα επίλεκτων αντρών του,εξίσου πιστοί στην Κυβέρνηση και στον ίδιο.Θέλω να πω ότι δεν χρειαζόμαστε παραπάνω άτομα,ειδικά πολίτες,για να μας βοηθήσουν. είπε όμως ήξερε ότι τα λόγια του δεν θα έπιαναν τόπο.
Ο William χάρηκε ιδιαίτερα που άκουσε για τον πρίγκιπα και τις ενισχύσεις,όμως δεν συμμεριζόταν τα όσα του έλεγε ο James.Κατά την γνώμη του οποιαδήποτε βοήθεια ήταν αποδεκτή και χρήσιμη στην κατάσταση τους.Εξάλλου δεν πίστευε ότι ο Irok και τα άλλα άτομα που είχε μαζέψει δεν είχαν την κάποια πολεμική ικανότητα.

Παρόλα αυτά ένευσε θετικά στον αδερφό του.Ο James ξεφύσησε και γύρισε προς τον Inu.
-Inu μαζί μου, Volf εσύ μείνε εδώ να προσέχεις τους άλλους για εμένα. είπε ο James και κίνησε με τον πρώτο λύκο προς την εξώπορτα.
-Που... πήγε να ρωτήσει ο William αλλά ο James απάντησε πρώτα.
-Πάω βόλτα.Έχω πολύ αγωνία για να κάθομαι και να μιλάω απλά.
Έπειτα άνοιξε την πόρτα και έφυγε με τον φίλο του.
H συνομιλία με τον αδερφό του , τον άφησε με ανάμικτες σκέψεις και μια αρκετά σοβαρή αμφιβολία σε σχέση με τα πιστεύω του άρχισε να τον πολιορκεί ξανά. Ως τώρα προσπαθούσε να γίνεται ένα με το σύνολο καλύπτοντας τους δικούς του και φροντίζοντας γι αυτούς. Σοφό απο κάποια άποψη όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση δίπλα στο δικό του ξίφος, ήταν αυτό του αδερφού του οπότε θα έπρεπε να αφήσει τους άλλους που ήταν στο σύνολο και να προστατεύει μόνο εκείνον αν χρειαστεί .

Κάθισε στο σαλόνι και παρακολουθούσε την συζήτηση που έκαναν οι υπόλοιποι, η για την ακρίβεια απλά κοιτούσε ενώ συνέχισε να σκέφτεται .
O James είχε δίκιο για το οτι δεν χρειάζονταν πολίτες και εδώ ερχόταν η αψιμαχία στις σκέψεις του William. Mήπως συγκέντρωνε δυνάμεις για να πετύχει απλά τον σκοπό του δίχως να καταλαβαίνει οτι όντως γι αυτό τους επέτρεπε να είναι στην ομάδα ? Στο κάτω κάτω δεν χρειάζονταν ούτε την βοήθεια δυο σιδηρουργών, όσο δυνατοί και να φαίνονταν, ούτε των δυο γυναικών που ήταν γνωστές της Ριν, αλλα ούτε και την ιδια την Ριν , για να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και να βρουν την Eve.Αυτό που θα αρκούσε θα ήταν απλά να ζητήσουν για οδηγίες όσον αφορά την τοποθεσία και τίποτα άλλο.Ο James και ο William ήταν αρκετά δυνατότεροι απο έναν κοινό άντρα της North blue και σε συνδυασμό με τον Inu και την πολύτιμη βοήθεια των Volf, Ozaki και Drake , δεν είχαν και πολλές πιθανότητες να χάσουν σε κάποια μάχη .

Οπότε κατέληξε στην αρχική του υπόθεση.Πέρα απο την ομάδα τους ,τους χρησιμοποιούσε όλους σαν δόλωμα αλλα ο ίδιος αρνήθηκε να το δεχτεί και νευρίασε με τον εαυτό του. Δεν ήταν δυνατόν να σκέφτεται έτσι για κάποιους που πρόσθεταν δύναμη στην ομάδα τους. Δεν ήταν απλά αριθμοί, αλλα άνθρωποι . Σηκώθηκε απο το τραπέζι και έφυγε δίχως να μιλήσει καν. Βγήκε στην αυλή απο την πίσω πόρτα και κοίταξε για τον αδερφό του. Τίποτα. Δεν ήθελε να μπει ξανά μέσα όμως, έτσι κάθισε στον τσιμεντένιο φράχτη και περίμενε απλά να περάσει η ώρα .
Ο James δεν ένιωθε και πολύ ωραία.Θυμόταν πως από μικρός δεν ήταν κοινωνικό άτομο και εδώ και λίγους μήνες προτιμούσε την ησυχία του και μονο την συντροφιά του Inu,αλλά όσο μεγάλωνε ένιωθε ότι απομακρυνόταν περισσότερο από τον κόσμο.Παράξενο αν σκεφτεί κανείς το πόσα άτομα γνώρισε από τότε που τον υιοθέτησαν.Βέβαια εκείνη ήταν μια άλλη ζωή,μία που μάλιστα του κουβαλούσε και τώρα και θα την κουβαλούσε για πάντα.Δεν μετάνιωνε που είχε γνωρίσει εκείνα τα άτομα-τουλάχιστον τα περισσότερα-και δεν θα είχε πρόβλημα να βρισκόταν τώρα μαζί του ή να ήταν εδώ για να τον βοηθήσουν.

Αυτοί δεν θα τον ενδιέφεραν ήξερε την αξία τους και ήθελε να τους ξεπεράσει.Τους ήθελε εδώ τώρα για να τους νικήσει καθαρά και δίκαια.όμως οι υπόλοιποι άνθρωποι δεν τον ένοιαζαν.Δεν ήξερε όλους αυτούς τους αγνώστους και δεν ενδιαφερόταν να τους γνωρίσει και όχι μόνο γιατί έδειχνε γενικά μια αντιπάθεια προς τους ανθρώπους.Στη νέα του ζωή όταν υιοθετήθηκε υπήρχε κάτι που απέκτησε.Εμπιστοσύνη για τον εαυτό του.Ο James πίστευε πολύ έντονα στις ικανότητες του και ήξερε ότι μπορούσε και μόνος του να κάνει πολλά.
Όμως δεν ένιωθε ότι ο William πίστευε το ίδιο.Ο James ήξερε πως δεν είχε δείξει ακόμα στον αδερφό του όλα όσα μπορεί να κάνει,όμως και πάλι ένιωθε απογοήτευση.
"Δεν πειράζει" σκέφτηκε "Αργά η γρήγορα θα σε ξεπεράσω αδερφέ και τότε κανείς δεν θα έχει αμφιβολίες".Εκείνη την στιγμή ο James είχε αλλάξει γνώμη για ένα θέμα.Αν ήταν να μαζεύονταν όλα τα άτομα που είχαν συναντήσει μαζί τους,τουλάχιστον ήλπιζε η Εve να είχε όντως απηχεί ώστε να άξιζε τον λόγο που τους δεχόντουσαν στο κόλπο.