{Αρχή}The Punisher: Περιπέτειες στο Παγωμένο Βασίλειο {Τελος}

Spoiler:

Frank Castle:

Ήταν μία κρύα νύχτα του χειμώνα, η ημερομηνία έγραφε 16 Νοεμβρίου κι στο Frost Kingdom επικρατούσε παγωνιά. Ο Φρανκ περπατούσε στην λευκή έρημο του νησιού εδώ κι αρκετή ώρα ψάχνοντας να βρει την πόλη που θα εκπλήρωνε τον σκοπό του. Το μόνο που έβγαινε από το στόμα του ήταν τα χνώτα του από το κρύο ενώ το μόνο που φαινόταν στον ορίζοντα ήταν κάτι άσπροι αμμόλοφοι αλλά αυτό δεν τον πτοούσε .Η καφέ καμπαρτίνα που φορούσε μαζί με το γκρίζο φούτερ και το αλεξίσφαιρο γιλέκο με το χαρακτηριστικό άσπρο κρανίο βαμμένο πάνω του δεν τον προστάτευε από το κρύο που επικρατούσε σε αυτό το νησί, βέβαια είχε περάσει πολλές κακουχίες στην ζωή του που το κρύο του φαινόταν μηδαμινό. Κουβαλούσε στο δεξί του χέρι ένα σάκο όπου τον έπαιρνε σε όλα τα ταξίδια και περιείχε μέσα τα ποιο σημαντικά πράγματα που είχε στην κατοχή του, τα όπλα του. Όπλα τα οποία είναι σπάνια να τα βρεις στην αγορά και δεν μπορούσαν να τα χρησιμοποιήσουν όλοι, όπως τα αγαπημένα του πιστόλια τα Colt M1911A1. Δύο μαύρα ημιαυτόματα πιστόλια που τα είχε πάντα πάνω του δεμένα στις θήκες τους δεξιά κι αριστερά αντίστοιχά στην λεκάνη του. Αυτά χρησιμοποιούσε στις μάχες του για να σκοτώνει τους αντιπάλους του όπου ποτέ κανέναν δεν άφηνε ζωντανό. Ο Φρανκ ήξερε να προστατεύει τον εαυτό του, γνώριζε αρκετές πολεμικές τέχνες και ήταν εξαίρετος στο σημάδι και στο πως να χειρίζεται οποιοδήποτε όπλο και να του έδιναν, αυτό ήταν και το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του όπου τον έκανε να ανεβεί πολλές θέσεις στην ιεραρχία των Marines προτού φύγει λόγο της διαφθοράς που επικρατούσε στις τάξεις της, όμως αυτή είναι μία άλλη ιστορία.

Η ώρα περνούσε και το κρύο όλο κι δυνάμωνε αλλά ο Φρανκ δεν σταματούσε σε τίποτα κι έχωνε τα πόδια του βαθιά μέσα στο χιόνι κι προχωρούσε μέχρι να βρει σημεία ζωής σε αυτό το απόμερο και χιονισμένο νησί. Άρχισε να προχωρά όλο κι ποιο βαθιά στην χιονισμένη έρημο, πλέον ακόμα και ο καιρός είχε χειροτερέψει και είχε δημιουργηθεί μία μικρή χιονοθύελλα η οποία ούτε αυτή ήταν ικανή να σταματήσει τον Φρανκ μόνο να τον καθυστερήσει καθώς ο αέρας ήταν αντίθετος και δυσκόλευε της κινήσεις του. Έτσι όπως περπατούσε λίγα μέτρα από μπροστά του εμφανίστηκε μία ανθρώπινη φιγούρα, ήταν μία γυναίκα μετρίου αναστήματος με μακριά ξανθιά μαλλιά και με γαλανά μάτια έμοιαζε με άγγελο γιατί μόλις εμφανίστηκε άρχισε να λάμπει όλο το χιονισμένο τοπίο. Αυτή η γυναίκα φαινόταν γνωστή στον Φρανκ, ήταν η γυναίκα του, μόλις την είδε ένα μεγάλο χαμόγελο δημιουργήθηκε στο πρόσωπό του και με όση δύναμη του είχε απομένει ξεφώνισε ''Ελεάνα'' το όνομα τη γυναίκας του. Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά η γυναικεία παρουσία δεν ήταν ντυμένη κατάλληλα για την εποχή φορούσε ένα κοντομάνικο μπλουζάκι κι ένα ξεθωριασμένο μπλε τζιν και από πάνω μία άσπρη ποδιά λες κι μόλις βγήκε από την κουζίνα. Όμως σε αυτή την κατάσταση που βρισκόταν ο Φρανκ δεν του πέρασε από το μυαλό ότι όλο το σκηνικό ήταν παράξενο και αμέσως άφησε κάτω το σακίδιο και άρχισε να τρέχει προς την γυναίκα του. Σαν να μην έφτανε αυτό καθώς βρισκόταν στα μισά της διαδρομής δεξιά και αριστερά από την γυναίκα του εμφανίστηκαν οι δύο κόρες του σαν να διεκτηνήστικαν μπροστά στα μάτια του. ''Σασα'' (δεξιά, 10 ετών με πιασμένα κοτσιδάκια τα καστανόξανθα μαλλιά της και φορώντας ένα μπλε φόρεμα) ''Μίλου'' (αριστερά, 5 ετών με κοντό μαύρο μαλλί φορώντας ένα ρόζ φορεματάκι). Ήταν οι κόρες του δίπλα στην γυναίκα του και μόλις είδε όλη αυτή την εικόνα ο Φρανκ γέμισε από χαρά και έτρεξε κοντά τους. Μόλις έφτασε γονάτισε στο χιόνι με ένα γαλήνιο ύφος στο πρόσωπό του και αγκάλιασε και τις τρεις και αυτές αφέθηκαν στην αγκαλιά του

{Σάσα}-Γιατί μας άφησες να πεθάνουμε πατέρα??
Είπε η μεγαλύτερη κόρη του με ένα απορημένο ύφος διαμορφωμένο στο πρόσωπό της καθώς τον έσφιγγε με την χέρια της στο αριστερό του μπράτσο
{Φρανκ}-Τι?!?!
Απόρησε ο Φρανκ και γύρισε το κεφάλι του προς το μέρος της καθώς κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Τότε είδε την μεγαλύτερη του κόρη να κάνει τρία βήματα προς τα πίσω πιάνοντας την κοιλιά της που άρχισε να γεμίζει με αίμα λες και μόλις την είχαν πυροβολήσει και γεμάτη δάκρυα στα μάτια κοίταξε με ένα βλέμμα πόνου τον πατέρα της και έπεσε λιπόθυμη κάτω στο χιονισμένο έδαφος
{Μίλου}-Ναι πατέρα γιατί μας απογοήτευσες??
Φώναξε η μικρότερή κόρη του Φρανκ κι αυτός μη έχοντας ξεπεράσει το αρχικό σοκ γύρισε το βλέμμα του προς το μέρος της όπου την είδε να στηρίζει το σώμα της στο δεξί του χέρι και την είδε να τον κοιτάει με ένα βλέμμα απελπισίας καθώς το πίσω μέρος του κεφαλιού της είχε γεμίσει μία λιμνούλα αίματος κάτω στο άσπρο χιόνι
{Ελεάνα}-Πως μπόρεσες Φρανκ, πως μπόρεσες να αφήσεις να κάνουν κακό στην οικογένεια σου, είσαι ο χειρότερος σύζυγος και πατέρας που υπήρξε ποτέ!!!
Φώναξε προς αυτόν η γυναίκα του καθώς τον κοίταξε με ένα βλέμμα μίσους ενώ έπιανε το κέντρο του στήθους της και με τα δύο χέρια ενώ σιγά σιγά ξεχείλιζε το αίμα από τα ανοίγματα των δαχτύλων της.
{Φρανκ}-Κορίτσια μου…
Ξεφώνισε ο Φρανκ αλλά δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει την πρόταση του καθώς με δάκρυα στα μάτια έβλεπε αυτό το αποτρόπαιο θέαμα όπου ξαφνικά μετά από λίγη ώρα όλα σκοτείνιασαν

Ο Φρανκ τότε άνοιξε τα μάτια του με δυσκολία, παρατήρησε το άσπρο ουρανό και τις νιφάδες χιονιού που έπεφταν πάνω στο σώμα του το οποίο βρισκόταν κάτω στο έδαφος κι μάλλον για αρκετή ώρα καθώς τα πόδια του είχαν καλυφθεί τελείως από το χιόνι. Η μύτη του είχε ανοίξει και το αίμα κυλούσε σαν ρυάκι μέχρι το πηγούνι του και από τα δύο ρουθούνια τότε ήταν που συνειδητοποίησε ότι είχε λιποθυμήσει . Αμέσως σήκωσε το σώμα του από το έδαφος με μία έκφραση πόνου στο πρόσωπό του και με αναστεναγμό έπιασε το κεφάλι του με το δεξί χέρι όπου τον τυραννούσε ένας δυνατός πονοκέφαλος
{Φρανκ}- Όχι πάλι… Ξεφώνισε γεμάτος λύπη και απελπισία
Ο Φρανκ έπασχε από μετατραυματικό σοκ το οποίο του είχε δημιουργηθεί πριν από τέσσερα χρόνια όταν του είχαν σκοτώσει όλη του την οικογένεια. Δεν θυμόταν πολλά από αυτό το γεγονός μόνο τις εικόνες των νεκρών κοριτσιών του μαζί με την μαμά τους και μία σκοτεινή μορφή που έμοιαζε με άντρα να τον σημαδεύει με ένα όπλο. Όμως αυτές οι εικόνες ήταν υπεραρκετές για να στοιχειώνουν κάθε βράδυ του με εφιάλτες και διάφορες σκέψεις το μυαλό του. Μετά από αυτό το τραγικό γεγονός ο Φρανκ έφυγε από τους Marines και άρχισε να μαζεύει πληροφορίες για το ποιος μπορεί να ήταν αυτή η σκοτεινή μορφή, αυτός ο άνδρας. Οι μόνες πληροφορίες που μπόρεσε κι μάζεψε σε αυτά τα τέσσερα χρόνια ήταν πως αυτός ο άνδρας ήταν καταζητούμενος με μεγάλη τιμή στο κεφάλι του και πως κυρίως κινούνταν στον ''κάτω κόσμο'' μαζί με πολλούς μαφιόζους. Τότε σηκώθηκε όρθιος κι αφού σκούπισε με το μανίκι του το αίμα από την μύτη του έβαλε το χέρι του μέσα στην δεξιά τσέπη της καμπαρτίνας του κι έβγαλε ένα άσπρο κουτάκι όπου το άνοιξε και έριξε δύο χάπια κίτρινα σε σχήμα ρόμβου στην αριστερή του παλάμη και αμέσως τα έβαλε στο στόμα του, αμέσως μετά έβαλε το αριστερό του χέρι μέσα στο φούτερ όπου είχε ένα μεταλλικό δοχείο όπου περιείχε ουίσκι. Το άνοιξε κι ήπιε δύο μεγάλες γουλιές καταπίνοντας έτσι τα χάπια που είχε βάλει στο στόμα του πριν, αυτά τα χάπια ήταν η ιατρική του συνταγή που του είχαν γράψει οι γιατροί για να ξεπερνάει σιγά σιγά το μετατραυματικό σοκ όπου είχε αλλά ο Φρανκ έβρισκε την ηρεμία του στο ποτό παρά στα χάπια. Έβαλε και τα δύο κουτιά μέσα στην καμπαρτίνα του και έπιασε το σακίδιο του που του είχε πέσει δίπλα μέσα στο χιόνι έτσι ώστε να συνεχίσει την διαδρομή του.

Ο Φρανκ προχωρούσε όλο κι ποιο βαθιά μέσα στο νησί και καθώς ανέβηκε στην κορυφή ενός μεγάλου χιονισμένου αμμόλοφου τότε ήταν που είδε τα πρώτα σημάδια ζωής σε αυτό το νησί. Είδε το βασίλειο του νησιού, η μοναδική πόλη σε αυτό το βασίλειο η Frost City όπου την προστάτευε ένα μεγάλο πέτρινο τοίχος και απέξω παρατήρησε ένα μεγάλο κτήριο σαν πύργο κι αυτό έκανε εντύπωση στο Φρανκ ο οποίος είχε δει μόνο ένα κτήριο ακόμα εκτός πόλης κι αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο από τον μεγάλο φάρο του νησιού. Έτσι άφησε κάτω το σακίδιο του και ενώ ήταν πάνω στον λόφο βρήκε την ευκαιρία να βγάλει έξω τα υπερσύγχρονα κιάλια του και άρχισε να παρατηρεί και την πόλη αλλά και τον πύργο που βρισκόταν απ έξω από τα τύχη. Στον πύργο ο Φρανκ έβλεπε μεγάλη κινητικότητα από άνδρες με πανοπλίες και όπλα, τότε έβγαλε ένα σημειωματάριο όπου είχε και έγραφε συχνά πληροφορίες για τους στόχους του. Το άνοιξε στην σελίδα όπου είχε τσακίσει και άρχισε να διαβάζει αυτά που είχε γράψει ''Frost City: Πληθυσμός γύρο στους 16.000 κατοίκους κυρίως άνδρες και λίγες γυναίκες. Ένα μεσαιωνικό νησί όπου το κυβερνά ο βασιλιάς Theron, ένας θηριώδης άντρας με μακρύ ξανθό μαλλί και επίσης ξανθό μούσι. Ο στρατός του Theron που προστατεύει εκείνον και την οικογένεια του αλλά και όλο το νησί απαρτίζεται από εκατό ιππότες όπου φοράνε πανοπλία και χρησιμοποιούν σπαθιά κι κάποιοι όπλα, μένουν στον πύργο έξω από το νησί έτσι ώστε να βλέπουν πρώτοι ποια απειλή έρχεται πρώτη εναντίον της πόλης'' Τότε ήταν που ο Φρανκ κοίταξε τον πύργο και κατάλαβε τη σημασία του και μετά συνέχισε να διαβάζει το σημειωματάριο του

''Ο Αρχηγός αυτής της στρατιάς είναι ο Garland, ένας άντρας γύρο στο 1.90 κοκκινομάλλης με πράσινα μάτια μικρός σε ηλικία 22-27 χρονών, καλώς χειριστής όπλων αλλά και μεσαιωνικών σπαθιών''
{Φρανκ}-Αυτός θα μου είναι πρόβλημα
''Ο στόχος είναι ο γιος του King Theron, o Prince Daios II ( 408:37)'' και εκεί ήταν που τέλειωνε ότι είχε γράψει ο Φρανκ γι' αυτό το νησί, αλλά δεν έμεινε εκεί, αμέσως έβαλε το σημειωματάριο μέσα στο φούτερ, γονάτισε με το δεξί του πόδι και άνοιξε το γκρίζο σάκο και άρχισε να ψάχνει κάτι να βρει μέσα στο συνωστισμό με όπλα που είχε εκεί μέσα. Τότε ήταν που το βρήκε, ήταν ένα μεγάλο κι χοντρό βιβλίο το οποίο για να το βγάλει από τον σάκο χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει και τα δύο χέρια, ήταν ένα μαύρο βιβλίο που περισσότερο θύμιζε σε τόμο με το συγκεκριμένο άσπρο κρανίο που τον χαρακτήριζε στο εξώφυλλό του. Τότε ήταν που το άνοιξε και άρχισε να το ξεφυλλίζει, δεν είχε τίποτα γραμμένο πάνω σε αυτό το βιβλίο μόνο που σε κάθε σελίδα είχε κολλημένους δύο φακέλους ένας μπεζ κι έναν κόκκινο. Αυτοί οι φάκελοί περιείχαν μέσα φωτογραφίες από τους προηγούμενους και τους επόμενους στόχους του Φρανκ και από πίσω από κάθε φωτογραφία ο Φρανκ είχε γράψει όσες πληροφορίες ήξερε γι' αυτό το άτομο. Ο μπεζ φάκελος ήταν για τους επόμενους στόχους του ενώ ο κόκκινος γι' αυτούς που είχε σκοτώσει. Ο Φρανκ σταμάτησε να ξεφυλλίζει στην σελίδα 408 και άνοιξε τον μπεζ φάκελο, είχε αρχειοθετήσει τις φωτογραφίες κι από πάνω είχε κολλήσει σε κάθε μία έναν μικρό σελιδοδείχτη με γραμμένο το νούμερο που τις είχε βάλει στην σειρά, έτσι πήγε σε αυτό που έγραφε 37 τον τράβηξε και έτσι φανέρωσε την φωτογραφία του πρίγκιπα Daios II, και μόλις είδε το πρόσωπό του γύρισε την φωτογραφία για ν διαβάσει και τις πληροφορίες που είχε γράψει γι' αυτόν
Spoiler:

''Prince Daios II,πρωτότοκός γιός του Βασιλιά Theron και νόμιμος διάδοχος του θρόνου είναι ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο που πατάει πάνω στην δύναμη του πατέρα του για να μεταχειρίζεται τους υπόλοιπους. Κακός χειριστής του σπαθιού και δεν ξέρει καμία πολεμική τέχνη ώστε να προστατεύσει τον εαυτό του. Τζογαδόρος που συχνά συνεργάζεται με την μαφία που ενεργεί στην North Blue Sea, όλοι στο νησί φαίνεται να το γνωρίζουν αυτό αλλά δεν λένε τίποτα γιατί είναι ο γιος του βασιλιά. Πιθανός να γνωρίζει και τον άνδρα-σκιά.'' Τότε ο Φρανκ έκλεισε τον φάκελο και μαζί το βιβλίο και το έβαλε μέσα στο σάκο, ενώ την φωτογραφία την τσάκισε στα δύο και την έβαλε σε μία εσωτερική τσέπη του παλτού του. Τότε έβαλε ξανά τον σάκο πάνω στον ώμο του και συνέχισε προς τα κάτω από τον λόφο όπου βρήκε ένα χιονισμένο μονοπάτι όπου οδηγούσε στο παγωμένο βασίλειο. Δεν πέρασε πολύ ώρα και ο Φρανκ βρισκόταν στην είσοδο του βασιλείου, η οποία ήταν τεράστια ποιο μεγάλη από τι φαινόταν από μακριά, αυτό εντυπωσίασε τον Φρανκ αλλά δεν έμεινε πολύ σε αυτήν και προχώρησε στο εσωτερικό της πόλης. Η Πόλη ήταν όπως την περίμενε ο Φρανκ με παλαιά σπίτια που θύμιζαν μεσαίωνα, με πέτρινα δρομάκια με όχι καλό φωτισμό και με λίγους ανθρώπους να περπατάνε σε αυτά τα δρομάκια και αυτοί ήταν μόνο άνδρες. Οι ντόπιοι αμέσως παρατήρησαν τον Φρανκ όχι μόνο επειδή ήταν ένα νέο πρόσωπο στην πόλη αλλά και λόγο της ενδυμασίας του που δεν ταίριαζε με αυτή που φορούσαν στο βασίλειο, αλλά αυτός δεν έδωσε και πολύ σημασία στις περίεργες ματιές και συνέχισε να περπατά στα πέτρινα δρομάκια μέχρι να βρει ένα δωμάτιο για να μείνει την νύχτα ώστε να ξεκουραστεί και να οργανώσει το σχέδιο του

Η Πόλη του Frost Kingdom ήταν ποιο μεγάλη απ΄ ότι νόμιζε ο Φρανκ που περνούσε η ώρα και ενώ είχε φτάσει στην πόλη κοντά στο μεσημέρι ο ήλιος κόντευε να δύση και ακόμα να βρει κάποιο κατάλυμα για να ξεκουράσει το σώμα του. Τότε ήταν που στράφηκε σε μία παρέα τριών αγοριών που καθόντουσαν σε κάτι σκαλοπάτια ενός μεσαιωνικού σπιτιού και συζητούσαν. Φορούσαν για ρούχα κάτι κουρέλια και ενώ παρόλο που φαινόντουσαν να μην τρώνε καλά κι να μην πλένονται συχνά τα έβλεπες ευδιάθετα και χαμογελαστά
{Φρανκ}-Παιδιά να σας ρωτήσω κάτι, που μπορώ να βρω ένα ξενοδοχείο εδώ κοντά
Τα παιδιά αμέσως σταμάτησαν την συζήτηση και την θέση των χαμόγελων στα πρόσωπά τους την πήρε το σοβαρό ύφος και ένα βλέμμα απάθειας που είχαν τα τρία αυτά αγόρια προς τον Φρανκ. Πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα και τα παιδιά έμεναν σιωπηλά και το μόνο που έκαναν είναι να κοιτάνε τον Φρανκ. Στο δρόμο βρισκόντουσαν μόνο αυτά και ο Φρανκ ενώ δεν φωτιζόταν καλά όπως και οι περισσότεροι δρόμοι σε αυτήν την πόλη και η φωτεινότητα από τον ήλιο δεν αρκούσε ώστε να παρατηρήσει κάποιος επακριβώς τι γινόταν γύρο του. Όλο αυτό το σκηνικό φάνηκε περίεργο στον Φρανκ και άρχισε να πηγαίνει το ελεύθερο χέρι του προς το αριστερό όπλο που είχε στην θήκη. Δεν μπορούσε να διακινδυνέψει τίποτα και έπρεπε να είναι προετοιμασμένος για οτιδήποτε κι να συμβεί εξάλλου όλα αυτά τα χρόνια που βρισκόταν στο Ναυτικό και αυτά που ενεργούσε μόνος του τον είχαν κάνει να είναι πολύ προσεκτικός ως προς τους ανθρώπους που συναντούσε και στις καταστάσεις στις οποίες έμπλεκε εξαιτίας αυτών. Τότε ήταν που ξεκούμπωσε την θήκη με το αριστερό του χέρι και έπιασε την λαβή του όπλου του με αργές αλλά σταθερές κινήσεις. Τα παιδιά όλη αυτήν την ώρα έμεναν ακίνητα και σιωπηλά και με το βλέμμα τους πάνω στον Φρανκ και ξαφνικά η σιωπή έσπασε
{Παιδιά}- Ξέρουμε γιατί είσαι εδώ Punisher
Είπαν και τα τρία παιδιά ταυτόχρονα κάτι που έκανε την κατάσταση όλο και ποιο περίεργη. Αμέσως ο Φρανκ πέταξε κάτω τον σάκο, έπιασε το δεξί του όπλο και μαζί έβγαλε και τα δύο από τις θήκες τους στρέφοντάς τα προς τα παιδιά

{Φρανκ}-Ποιοι είστε τι θέλετε από εμένα??
Τότε ήταν που ξανά τα χαμόγελα ήρθαν στα πρόσωπά των παιδιών αλλά δεν ήταν τα χαμόγελα χαράς αλλά αντιθέτως έβγαζαν μια κακία αυτά τα χαμόγελα και το βλέμμα απάθειας πλέον έγινε βλέμμα τρέλας το οποίο και αυτό καρφωνόταν στον Φρανκ
{Παιδιά}- Σε παρακολουθούμε Φρανκ, βλέπουμε κάθε σου κίνηση, ήμαστε τα μάτια και το στόμα του!!!
{Φρανκ}- Ποιανού?!?!
Τα παιδιά τότε άρχισαν να γελάνε και τα τρία δυνατά και συγχρονισμένα καθώς να βγάζουν έναν ήχο από το στόμα τους. Τότε ήταν που Φρανκ αναρωτήθηκε αν πάθαινε πάλι κανένα μετατραυματικό σοκ αλλά εκτός ότι είχε πάρει τα χάπια του που θα τον βοηθούσαν για αρκετές ώρες να μην πάθει, κάθε φορά που πάθαινε έβλεπε παραισθήσεις μόνο με την οικογένεια του και τι συνέβη εκείνη την μοιραία νύχτα και τίποτα άλλο. Αυτό τον έκανε σίγουρο πως ότι έβλεπε εκείνη την ώρα ήταν πέρα για πέρα αληθινό.
{Παιδιά}-Μας έστειλε να σε σκοτώσουμε Φρανκ, μας έστειλε να σε βγάλουμε μία και καλή από την μέση, σε παρακολουθούμε εδώ και τρία νησιά και δεν βρήκαμε την ευκαιρία να σου επιτεθούμε και τελικά μας την έδωσες εσύ…τι ειρωνεία!!!!
Είπαν και τα τρία παιδιά συγχρονισμένα και αμέσως έβγαλα από τις τσέπες τις τρία στιλέτα, κάτι που έκανε τον Φρανκ να χαμογελάσει γεμάτος αυτοπεποίθηση. Τότε κοίταξε τα στιλέτα τους και μετά γύρισε το βλέμμα προς τα μάτια τους και ανύψωσε λίγο τα όπλα του ώστε να δείχνει προς τα κεφάλια τους
{Φρανκ}-Τι σας κάνει να πιστεύεται ότι έχετε καμία πιθανότητα απέναντί μου, τρία παιδάκια με τρία μαχαιράκια, εναντίον εμού και των όπλων μου, πριν προλάβετε να κάνετε ένα βήμα θα σας έχω φυτέψει μία σφαίρα στο κεφάλι του καθένα σας.
{Παιδιά}-Δεν μας ξέρεις καλά Φρανκ εμείς έχουμε πιάσει πολλούς σαν του λόγου σου
{Φρανκ}-Κανένας δεν είναι σαν του λόγου μου..
Είπε και αμέσως πυροβόλησε τρεις φορές, δύο με το δεξί όπλο και μία με το αριστερό, και πέτυχε τα μαχαίρια που κουβαλούσαν τα παιδιά με αποτέλεσμα να τα εκσφενδονίσει από τα χέρια τους και να τα αφοπλίσει
{Φρανκ}..Για πείτε μου λοιπόν ποιοι είστε και ποιος σας προσέλαβε αλλιώς την επόμενη φορά δεν θα σας δείξω τόση επιείκεια

Ήταν εμφανές πλέον πως το κλίμα είχε αλλάξει και πλέον το πάνω χέρι το είχε ο Φρανκ. Αυτό το βεβαίωνε κιόλας και το ύφος των παιδιών που πλέον είχε αλλάξει. Τα χαμόγελα είχαν εξαφανιστεί μία και καλή ενώ τα πρόσωπά τους είχαν χλομιάσει. Τότε το μεσαίο παιδί που ήταν και ποιο ψηλό από τα άλλα δύο έκανε ένα βήμα μπροστά και σήκωσε τα χέρια του ψηλά έτσι ώστε να δείξει ότι δεν κρατούσε άλλο όπλο
{Παιδί}-Μην μας κάνεις κακό εμείς απλός θέλαμε τα λεφτά που μας υποσχέθηκε ότι θα μας δώσει αν σε παραδίδαμε νεκρό ή ζωντανό σε αυτόν
{Φρανκ}-Σε ποιον?!?!
Είπε ενώ έβαζε το δεξί όπλο πίσω στην θήκη του, μετά έβγαλε τον γεμιστήρα τόσο όσο ώστε να δει πόσες σφαίρες είχε ακόμα μέσα και τον ξαναέβαλε πίσω στο όπλο όπου το ξανά όπλισε και το έστρεψε στο μεσαίο παιδί ενώ παράλληλα έριχνε κλεφτές ματιές και στα άλλα δύο παιδιά
{Παιδί}-Ήμαστε από φτωχή οικογένεια, αυτός ο άνδρας ήρθε και μας έβγαλε από την μιζέρια μας, μας τάισε και μας έδωσε λεφτά να τα κάνουμε ότι θέλουμε. Τότε ήταν που σε είδε από μακριά και γύρισε και μας είπε πως θέλει να σε πιάσουμε και να σε πάμε σε αυτόν νεκρό ή ζωντανό. Από τότε έχουμε να τον δούμε και από τότε εμείς αρχίσαμε να σε παρακολουθούμε. Είμαι σίγουρος ότι δεν μας πήρες χαμπάρι, ξέρουμε να κρυβόμαστε και εξάλλου ήμαστε παιδιά ακόμα, κανεις δεν μας προσέχει
{Φρανκ}-Δεν μου απαντάς στην ερώτησή μου, ποιος ήταν αυτός ο άνδρας
{Παιδί}-Δεν ξέρω..
Τότε ήταν που ο Φρανκ πυροβόλησε τον ψηλόλιγνο νεαρό και η σφαίρα έσκισε το δεξί του μάγουλο πριν καρφωθεί στον τοίχο του σπιτιού πίσω του και δημιουργήσει μία τρύπα από την οποία βγήκε λίγο καπνός καθώς η σφαίρα μόλις είχε χτυπήσει στον τοίχο. Τότε το παιδί έπεσε στο έδαφος πιάνοντας το ματωμένο μάγουλό του και τα άλλα δύο αδέρφια του έσπευσαν πάνω του ανήσυχα. Τότε ο Φρανκ έκανε δύο βήματα προς τα μπροστά στέφοντας το όπλο προς τα κάτω σημαδεύοντας το παιδί ξανά
{Φρανκ}-Δεν είναι αυτή η απάντηση που ψάχνω αυτή μικρέ..
{Παιδί}-Κρίμα αυτή είναι η αλήθεια και αυτό έχω μόνο να σου δώσω, ούτε καν πως ήταν δεν μπορώ, πάντα μας μιλούσε μέσα στο σκοτάδι και ότι πράγμα ήθελε να μας δώσει μας το πετούσε, μόνο το όνομά του ξέρω, λεγόταν Tudor!!!
Είπε νευριασμένο το παιδί καθώς έπιανε το μάγουλό του. Στο Φρανκ αυτό το όνομα δεν του έλεγε τίποτα και τότε ήταν που κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να πάρει περισσότερες πληροφορίες. Κοίταξε τον ουρανό και είδε ως πλέον είχε πέσει τελείως η νύχτα και πως ακόμα δεν βρήκε κανένα κατάλυμα για να ξεκουραστεί
{Φρανκ}-Την επόμενη φορά που θα επιτεθείτε σε κάποιον που χρησιμοποιεί όπλα να το κάνετε χωρίς στιλέτα και παιδικά μαχαιράκια, το μόνο που θα καταφέρεται είναι να σκοτωθείτε
Είπε ο Φρανκ και έβαλε το όπλο του στην δεξί θήκη, σήκωσε τον σάκο του και τον έβαλε τον ώμο και άρχισε να περπατάει το δρομάκι όπου και χάθηκε στο σκοτάδι

» {Αρχή-Φρούτο} The Punisher Pirates: Punisher Justice {Τέλος}
» {Αρχή}The Punisher Pirates:Το τέλος ενός ταξιδιού,η αρχή μιας νέας περιπέτειας {Τέλος}
» {Αρχή}The Punisher: Το χρυσό εισιτήριο {Τέλος}
» {Αρχή-Φρούτο} The Punisher:Το Φεγγαρόφωτο {Τέλος}
» {Αρχή} The Punisher Pirates: Η Επανάσταση των Μακκαβαίων {Τέλος}