Marine and Revo - A strange meeting (Τέλος-Αποστολή Part I) Part III

Εσύ με έφερες εδώ, έτσι δεν είναι? Εσύ με γιάτρεψες? Την ρώτησα καθώς έπερνα και το δεύτερο πιάτο σούπας. Μου έγνεψε καταφατικά.
Κάποιος έπρεπε να σε σώσει, αν σε άφηνα εκεί θα είχες πεθάνει από την αιμοραγία... Όταν κατέρευσες σκότωσα τον τελευταίο άντρα, σε μάζεψα, έκλεισα το μαγαζί και σε έφερα στο σπίτι μου. Μου είπε η Alicia.
Αφού έφαγα έκανα να σηκωθώ, το τραύμα με πονούσε ακόμα αλλά κατά τα άλλα, δεν είχα κάποιο πρόβλημα. Σηκώθηκα και παρατήρησα πως ήμουν γυμνός από την μέση και πάνω, η Alicia είχε σηκωθεί και είχε έρθει κοντά μου. Έμεινε και με κοίταξε για λίγο.
Ξέρεις ίσως δεν θα έπρεπε να στο πω αυτό... Οπότε μάλλον θα στο δείξω.. Μου είπε η Alicia χαιδεύοντας την πλάτη μου, γύρισα και την κοίταξα, είχε βγάλει το μπλουζάκι της. Ένα μενταγιον διακοσμούσε το στήθος της, ήταν το σήμα των επαναστατών.
Με φίλησε, το υπόλοιπο βράδυ το περάσαμε μαζί, το πρωί ξύπνησα και ο πόνος από την πληγή μου είχε ήδη σχεδόν υποχωρήσει εντελώς. Κοίταξα στο πλάι μου και είδα την Alicia να κοιμάται, σηκώθηκα και ντύθηκα. Δεν ήξερα πως να αντιδράσω.. Δεν περίμενα να μπλεχτεί τόσο η αποστολή μου, αλλά πάνω από όλα δεν περίμενα να την ερωτευτώ...

Άνοιξα την μπαλκονόπορτα και βγήκα στο μπαλκόνι για λίγο καθαρό αέρα, ήταν σχεδόν μεσημέρι και ο κόσμος είχα σπάσει στους δρόμους. Προς μεγάλη μου έκπληξη παρατήρησα πως είμασταν απέναντι από το μαγαζί της Alicia.
Σε είχα δει και χθες που κοίταγες μέσα, ήξερα πως θα έρθεις και το βράδυ αλλά δεν ήξερα τι θέλεις... Το μαχαίρι που σκότωσε εκείνους τους δυο τύπους... Ήταν για εσένα αρχικά. Είπε εκείνη καθώς τα χέρια της αγκάλιαζαν την πλάτη μου.
Χαμογέλασα...
Δεν θα με σκότωνες. Είμαι αρκετά γλυκός για να μπορείς να με σκοτώσεις...!
Ακούγεσαι σίγουρος.. Χθες δεν ήσουν καθόλου..
Έχεις δίκιο... Επείσης χθες δεν περίμενα να αντικρίσσω ένα πλάσμα σαν και εσένα... Πες μου όμως, εκείνοι οι τύποι; Τι τους έκανες; Δεν κινδυνεύουμε εδώ που είμαστε;
Εκείνοι οι τύποι είναι ήδη στον πάτο της θάλασσας. Οι σύμμαχοι μας φρόντισαν για αυτό.. Όσο για εμάς, εσένα δεν σε είδα κανένας αφού σε έκρυψα και εγώ... Εγώ πάω και έρχομαι στο μαγαζί μου από μια υπόγεια σύραγγα... Κανένας στην πόλη δεν ξέρει ποιο είναι το σπίτι μου... Πόσο μάλλον πως πάω εκεί.

Ήμασταν ασφαλείς και έτσι έκλεισα την πόρτα πισω μου και είπα στην Alicia ότι είχε σχέση με την αποστολή μου. Εκείνη αφού με άκουσε προσεχτικά, σηκώθηκε και πήγε στο διπλανό δωμάτιο. Λίγα λεπτά αργότερα επέστρεψε με ένα λευκό φάκελο στα χέρια της.
Αυτά είναι ότι έχω μαζέψει... Σίγουρα είναι αρκετά για να μπορέσει ο διοικητής Joe να καταλάβει την σοβαρότητα της κατάστασης... Ωστόσο δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχουν προβλήματα που πρέπει να λυθούν άμεσα. Πριν ακόμα κάνει οτιδήποτε ο επαναστατικός στρατός.
Τι εννοείς;
Σε δύο μέρες από τώρα θα γίνει μια επιδρομή στις αποθήκες του δημάρχου. Εκεί υπάρχουν τρόφιμα και φάρμακα. Οι περισσότεροι πολίτες πεινάνε ή πεθαίνουν.. Πρέπει να τους φέρουμε προμήθειες, από εκεί και πέρα οι άντρες μας θα φροντίσουν να τις διανήμουν καταλλήλως... Πρέπει να με βοηθήσεις Rin.
Θέλω να το κάνω, αλλά έχω εντολές. Δεν πρέπει να με δει κανείς... Και ήδη έπαιξα αρκετές φορές με την τύχη μου, ευτυχώς δεν έχω γίνει αντιληπτός αλλά και πάλι... Τι μπορώ να κάνω; Από τις σκιές... Που μπορώ να βοηθήσω..; Θα κάνω ότι μου πεις.

Η Alicia χαμογέλασε και με αγκάλιασε. Ύστερα μου εξήγησε το σχέδιο της. Προφανώς ήμουν ένα νέο πρόσωπο στην πόλη και θα μπορούσα να περάσω απαρατήρητος αν έπαιζα σωστά τον ρόλο μου. Σκοπός μου ήταν να παραστήσω έναν πλούσιο νεαρό που ήθελε μερικούς από τους άντρες των Shields για να τον συνοδεύσουν στην μεταφορά κάποιου μεγάλου ποσού χρημάτων. Ο φιλάργυρος δήμαρχος δεν θα έλεγε όχι αν του τάζαμε καμιά εικοσαριά χιλιάδες μπέλι. Το μόνο που έπρεπε να κάνω από εκεί και πέρα ήταν να τους απασχολήσω αρκετά μέχρι να φυγαδευθούν τα τρόφιμα και τα φάρμακα.
Για να είμαστε και εντελώς σίγουροι θα ζητήσω μερικά καινούργια ρούχα και μια καλή μεταμφίεση. Ακόμα και να καταλάβουν πως ήσουν δόλωμα κανένας δεν θα ξέρει το πραγματικό σου πρόσωπο οπότε ούτε γάτα ούτε ζημιά... Συμπλήρωσε η όμορφη κοπέλα που κέρδιζε όλο και περισσότερο τα θέλω μου...
Επικοινώνησε με τους υπόλοιπους επαναστάτες και επέστρεψε και πάλι στο κρεβάτι που είχα ξαπλώσει...
Έχουμε λίγη ώρα μέχρι να τα μαζέψουν και να μου τα φέρουν...! Τι λες να σε χαρώ λίγο ακόμα...; Τόσο όμορφο άντρα στο κρεβάτι μου... Μου ψιθύρισε στο αυτί καθώς ξάπλωνε δίπλα μου...

Δύο ώρες απόλαυσης είχαν περάσει όταν το den den mushi της Alicia χτύπησε. Το σήκωσε και ύστερα ντύθηκε και βγήκε για λίγο από το σπίτι. Επέστρεψε σχεδόν μισή ώρα αργότερα κρατώντας διάφορα πράγματα στα χέρια της, άλλα ήταν ρούχα και άλλα μέσα καμουφλάζ.
Έβγαλα τα ρούχα μου και έβαλα τα καινούργια. Ύστερα η Alicia με "προετοίμασε" για την συνάντηση μου με τον δήμαρχο. Είχε σχεδόν φτάσει απόγευμα και έτσι θα έπρεπε να βρεθώ σε μια συνάντηση μαζί του και να κλείσω ραντεβού για δυο μέρες μετά που θα γινόταν και η επειχήρηση.
Μισή ώρα ακόμα και όταν κοιτάχτηκα στον καθρέφτη δεν μπορούσα να με αναγνωρίσω, τα μαλλιά μου πλέον ήταν ξανθά ενώ στο πρόσωπο μου βασίλευε ένα γεμάτο μούσσι.
Αμφιβάλω αν σου αρέσω έτσι όπως με έκανες! Της είπα πειραχτηκά καθώς σηκωνόμουν για το ραντεβού μου. Μου έδειξε πως να βγώ από το σπίτι, πέρασα την υπόγεια διάβαση και βγήκα πίσω από το μαγαζί της. Αφού έλεγξα μήπως υπήρχε κάποιος στην περιοχή, βγήκα και ακολούθησα της οδηγίες που μου είχε δώσει για να φτάσω στο δημαρχείο.

Δεν άργησα και πολύ να φτάσω στον προορισμό μου. Πέρασα την επιβλητική πύλη του δημαρχείου και μίλησα στην κοπέλα στην είσοδο.
Θα ήθελα να μιλήσω με τον κύριο δήμαρχο παρακαλώ. Πείτε του πως είναι επείγον και πολύ κερδοφόρο το να με δεχτεί. Το όνομα μου είναι Josh, Josh Kira.
Μάλιστα κύριε Kira, δώστε μου μισό λεπτό παρακαλώ. Είπε η κοπέλα καθώς πήγαινε προς το γραφείο του Lem.
Βγήκε λίγο αργότερα και με ένα χαμόγελο στα χείλι μου ζήτησε να περάσω. Μπήκα στο γραφείο και κοίταξα γύρω μου, όλα ήταν μέσα στην χλιδή. Καμία σχέση με την πόλη που υπήρχε γύρω μας.
Λοιπόν κύριε Kira. Μου είπαν πως με χρειάζεστε για κάτι... Πως μπορώ να σας βοηθήσω; Ακούστηκε μια βαθειά φώνη αριστερά μου. Γύρισα και είδα τον δήμαρχο να με παρακολουθεί, ήταν όπως μου τον είχε περιγράψει η Alicia. μικρόσωμος με στρόγγυλο πρόσωπο, ενώ φορούσε γυαλιά μυωπίας με στρόγγυλο σκελετό... Η φάτσα του έδειχνε άνθρωπο γλειώδη και αηδιαστικό... Για μια στιγμή ήθελα να τον σφάξω για να καθαρίσει λίγο ο τόπος από την φάρα του...

Μάλιστα. Θα ήθελα μερικούς από τους άντρες της ομάδος Shields. Βλέπετε θέλω να μεταφέρω ένα μεγάλο ποσό χρημάτων στο λιμάνι της Ana Nine και θα ήθελα μια μικρή βοήθεια από έμπειρούς άντρες. Μου είπαν πως γίνεται κάτι τέτοιο.. Για το ανάλογο.. Πως το λένε.. Για την ανάλογη δωρεά στην πανέμορφη πόλη σας..!
Θα ήθελα πολύ να μάθω την πηγή σας αγαπητέ.
Νομίζω πως αυτό δεν έχει καμία σημασία... Η πηγή μου είναι ανώνυμη και θα προτιμούσα να μείνει έτσι. Ίσως αν την ονομάζαμε... 30.000 μπέλι; Είναι ωραίο όνομα.. Δεν συμφωνείτε;
Ακούγεται όντως πολύ ωραίο σαν όνομα... Ίσως και να μπορούμε να σας βοηθήσουμε τελικά αγαπητέ κύριε Kira.
Χαίρομαι.. Η μεταφορά θα γίνει σε δυο μέρες από τώρα. Περίπου αυτή την ώρα που σουρώπωνει, όσο λιγότερο φαινόμαστε τόσο το καλύτερο... Θα χρειαστώ περίπου δώδεκα άντρες.. Νομίζω πως η πόλη σας θα μπορεί να αρκεστεί στους υπόλοιπους που θα μείνουν πίσω. Άλλωστε οι φήμες λένε καλά λόγια για τους Shields. Το πόσο της δωρεάς φυσικά θα το δώσω με δόσεις, αφού έτσι διασφαλίζομαι και εγώ... Ίσως 5.000 τώρα και τα υπόλοιπα στους άντρες σας με το πέρας της αποστολής;
Συμφώνησε και μου έσφιξε το χέρι. Βγήκα από το γραφείο του και πήρα τον δρόμο της επιστροφης.. 5.000 μπέλι φτωχότερος αλλά το πρώτο μέρος του σχεδίου μας είχε πετύχει.

Γύρισα πίσω τον δρόμο που είχα έρθει. Ήξερα πως μάλλον με παρακολουθούσαν, ο δήμαρχος δεν πρέπει να ήταν όσο χαζός φαινόταν.. Πέρασα από το σπίτι της Alicia δίχως να κοιτάξω, έστριψα και πέρασα απέναντι τον δρόμο. Συνέχισα να περπατάω για αρκετή ώρα μέχρι που έφτασα στο μοτέλ που είχα δωμάτιο, ανέβηκα και μπήκα στο δωμάτιο μου κλείνωντας την πόρτα πίσω μου.
Και τώρα... Περιμένουμε... Μονολόγησα καθώς ξάπλωνα στο κρεβάτι. Τα χαρτιά που μου είχε δώσει η όμορφη Alicia ήταν στην εσωτερική τσέπη από το σακκάκι μου..
Σήκωσα ένα νόμισμα με τις δυνάμεις μου και άρχισα να "παίζω" πηγαίνωντας το πέρα δώθε. Το σώμα μου είχε συνηθίσει το γεγονός πως είχε άλλες δυνάμεις πλέον. Βέβαια δεν ήμουν ικανός να το ελέγξω πλήρως ακόμα, αλλά σίγουρα μπορούσα να προστατεύσω τον εαυτό μου πολύ καλύτερα πλέον.
Η ώρα περνούσε βασανιστικά αργά, δεν ήθελα ωστόσο να πάω στο σπίτι της Alicia. Καλύτερα να μην μας έβλεπαν μαζί σήμερα.. Στην περίπτωση που όντως κάποιος με παρακολουθούσε...

Το υπόλοιπο βράδυ πέρασε γρήγορα μιας που κοιμήθηκα σχεδόν αμέσως, αν και το ένα μου αυτί ήταν "στημένο" για κάθε πιθανό ήχο που μπορεί να έπιανε...
Το πρωί με βρήκε να πηγαίνω προς το σπίτι της Alicia, είχε σχεδόν χαράξει όταν μπήκα στο μικρό τούνελ που συνέδεε το μπαρ με το σπίτι της. Εκείνη με περίμενε ήδη στην πόρτα για να μου ανοίξει, πέρασα το κατώφλι και έπεσα στην αγκαλιά της. Πέρασαν αρκετά λεπτά μέχρι να μιλήσουμε, όταν τελικά το κάναμε δεν είχαμε και την πιο χαρμόσυνη συζήτηση...
Θέλω να μην μπλεχτείς στο αυριανό σχέδιο... Έχω ένα κακό προαίσθημα, κάτι μπορεί να πάει στραβά και δεν θέλω να έχω στο μυαλό μου πως μπορεί να πάθει κάτι. Καλύτερα να είμαι όσο πιο "νηφάλιος" γίνεται..
Ξέρεις πως δεν γίνεται αυτό που λες.. Θα πρέπει να βοηθήσω στην φυγάδευση των τροφίμων.. Αυτοί οι άνθρωποι χρειάζονται την βοήθεια μας. Και εμείς.. Εμείς οφείλουμε να τους την δώσουμε..
Άκουσε με, όλα θα πάνε βάση προγράμματος. Μόνο μείνε εδώ.. Μη μπλεχτείς.. Όταν τελειώσει όλο αυτό θέλω να φύγουμε μαζί.. Έλα μαζί μου στην θάλασσα, να ταξιδεύουμε και να ζούμε μαζί.

Τα λόγια μου έφεραν ένα χαμόγελο στο πρόσωπο της.
Θέλω πολύ να το κάνω. Όμως υπάρχουν πράγματα που πρέπει να φροντίσω πρώτα. Θα σε συναντήσω στο Ice Nine σε έναν μήνα από τώρα. Φρόντισε να είσαι εκεί... Μικρέ μου..
Μα.. Πως;
Υποθέτω πως ούτε αυτό στο έχω πει... Είμαι πλοηγός, έμαθα την θάλασσα από τον πατέρα μου όταν ήμουν πολύ μικρή.. Δεν θα δυσκολευτώ να σε βρω, αρκεί να μπορείς να διαβάσεις σωστά αυτό το μαραφέτι που έχεις για πυξίδα.. Μου είπε χαμογελαστά.. Ήθελα να ανταποδώσω το χαμόγελο και να περάσω όλη την υπόλοιπη μέρα μαζί της.. Όμως υπήρχαν πολλά που έπρεπε να γίνουν για να δουλέψει και το δεύτερο μέρος του σχεδίου. Μερικοί από τους επαναστάτες συναντήθηκαν μαζί μας και μου παρέδωσαν το υπόλοιπο ποσό της "πληρωμής".. Άλλοι ετοίμαζαν τα άλογα, τα όπλα και ότι μπορεί να χρειαζόταν για την εισβολή στην πολυπόθητη αποθήκη και το κλέψιμο των τροφίμων-φαρμάκων..

» Marine and Revo - A Strange meeting (Τέλος - Αποστολή Part II) Part IV
» Marine and Revo - A strange meeting Part V [In unknown waters] (Τέλος-Αποστολή)
» Marine and Revo - A strange meeting Part VI [Finally Arrived] (Τέλος-Αποστολή)
» Marine and Revo - A strange meeting (Τέλος) Part I
» Marine and Revo - A strange meeting (Τέλος) Part II