[Τέλος]Τhe secrets of Todash!

Δεν φανηκαν να εχουν αντιληφθει την παρουσια μου,για αυτο εσκυψα αποτομα και προχωροντας οσο πιο προσεκτικα γινοταν,πηγαινοντας πισω απο οτιδηποτε γινοταν να με κρυψει,τους πλησιασα.
-Επιτελους φτασατε.Σε λιγο κοντευει θα νυχτωσει και πρεπει να συναντηθουμε με τον Kith και την συμμορια του!
-Το ξερουμε αλλα μεσα στο δασος απο το οποιο ηρθαμε βρηκαμε εναν νεκρο και σταματησαμε να τσεκαρουμε.Πρεπει να ηταν ενας απο τους αντρες του Kith γιατι βρηκαμε διαφορες σακουλες με το πραγμα που πουλαμε.Τι λες να γινε?
Δεν ξερω και δεν με νοιαζει ιδιατερα.Αυτοι οι αχρηστοι μαλωνουν συνεχεια για το ποιος θα παρει περισσοτερα λεφτα οποτε μπορει να σκοτωθηκαν μεταξυ τους.Τελος παντω,τωρα που θα τους βρουμε μπορεις να τους ρωτησεις
-Καλως.Ας ξεκινησουμε λοιπον και ολοι μαζι αρχισαν να προχωρανε προς το μερος μου.Περασαν απο μπροστα μου και οταν απομακρυνθηκαν μερικα μετρα βγηκα απο την κρυψωνα μου και αρχισα να τους ακολουθω

Το βραδάκι λοιπόν, αφού είχα πάει πρώτα από το αφεντικό να του δώσω τις παραλαβές, πήγα στο club που θα εμφανίζονταν αυτοί που ήθελα. Καθόμουν ήσυχα και ωραία στο δωμάτιο στον επάνω όροφο που είχε ηχομόνωση και θέα όλο το μέρος, με σβηστά τα φώτα για να μην τραβάω τα βλέμματα. Όπως παρατηρούσα το πεδίο κάτω, είδα μερικούς περίεργους τύπους να πηγαίνουν στις τουαλέτες. Φορούσαν κάτι μαύρα πανοφώρια και ο ένας από αυτούς φορούσε την κουκούλα του. Κουκούλα μέσα στο μαγαζί... Αλλά ποιος είμαι εγώ να κρίνω κάτι τέτοιο όταν ο ίδιος δεν αποχωρίζομαι τα γυαλιά μου.
Χωρίς να το σκεφτώ πολύ σηκώθηκα και ξεκίνησα να κατέβω για να πάω προς τα εκεί, καθώς το ένστικτό μου έλεγε ότι αυτοί είναι οι τύποι που ψάχνω. Ήταν ώρα να μπει μια τάξη στα πράγματα!
Αφού έφτασα στην είσοδο, περίμενα λίγο να βγούνε όσοι ήταν ήδη μέσα για να μην μας ενοχλήσουν σε αυτό που ερχόταν. Μόλις βγήκε και ο τελευταίος, μπήκα μέσα και είδα τους 3 τύπους με τα πανωφόρια.
-Βρε βρε βρε. Τι έχουμε εδώ!
-Ποιος είσαι εσύ?! έκανε ο ένας και γύρισε επιθετικά προς τα πάνω μου.
-Για αρχή, δεν μου αρέσει καθόλου ο τόνος της φωνής σου! Κατά δεύτερον, πουλάτε ουσίες στα μέρη μας και περιμένετε να το αφήσω να περάσει έτσι?
Χωρίς καν να απαντήσει κάτι, ο τύπος που είχε γυρίσει επιθετικά πάνω μου, έβγαλε ένα μαχαίρι και μου επιτέθηκε. Πήγε να με καρφώσει στα πλευρά αλλά τον απέφυγα και πιάνοντας το μπαστούνι από την μέση, χτύπησα το χέρι του και το μαχαίρι πετάχτηκε μακριά μας.
-Δεν παίζουν μ' αυτά τα πράγματα. Θα μπορούσε να πεθάνει κάποιος. είπα και του έδωσα μία γερή κάτω από το σαγόνι με το μπαστούνι και σωριάστηκε στο πάτωμα.

Κατευθείαν ένας ακόμα όρμηξε κατά πάνω μου. Προσπάθησε να με πιάσει για να μην μπορώ να κουνηθώ αλλά ένα γρήγορο χτύπημα στο κεφάλι με τον μπαστούνι, τον βρήκε να είναι στο έδαφος και εγώ από πάνω του. Πήγα και πήρα το μαχαίρι που είχε πέσει παραδίπλα και γύρισα κοντά του.
-Δεν μ' αρέσει να το κάνω αυτό αλλά δεν μου δίνετε άλλη επιλογή. είπα και του κάρφωσα το ένα χέρι του από την έξω πλευρά της παλάμης. Σπάραζε από τον πόνο και τότε ήταν που ο τρίτος έπεσε μόνος του στο πάτωμα και φαινόταν φοβισμένος.
-Άσε με να φύγω! Δεν θέλω να τα βάλω με τον "Red Demon"! Δεν ήθελα καν να είμαι μέρος όλου αυτού... έλεγε και με παρακαλούσε πεσμένος στα 4.
-Γιατί όλοι έχουν αυτή την αντίδραση όταν με αναγνωρίζουν?... Αλλά δεν φταις εσύ, ήσουν απλά άτυχος που βρέθηκες στον δρόμο μου. είπα και τον έριξα αναίσθητο δίνοντάς του ένα δυνατό χτύπημα με το μπαστούνι στο πίσω μέρος του κεφαλιού του.
Ήταν και οι 3 αναίσθητοι. Ο ένας από τον πόνο βέβαια αλλά δεν βαριέσαι... Πήρα κάτι σακουλάκια με ουσίες που είχαν πάνω τους και τα πέταξα στις τουαλέτες.
-Καταραμένα ναρκωτικά. Αυτά φταίνε για όλα. Γιατί κανείς δεν το καταλαβαίνει? μονολόγησα.
Όπως σηκώθηκα και σκούπισα το μπαστούνι μου, άκουσα φασαρία ακριβώς έξω από τις τουαλέτες. Ακόμα δεν πρόλαβα να τακτοποιήσω αυτούς εδώ και πάλι κάτι γίνεται?

Eιχε νυχτωσει πια και οι τουριστες ειχαν ξαναβγει στους δρομους για να απολαυσουν την βολτα τους αυτη την ομορφη βραδια.Οι αντρες της Οργνωσης προχωρουσαν αναμεσα τους και εγω τους ακολουθουσα κατα ποδας.Βγηκαν απο τα στενα και κατεληξαν στον μεγαλυτερο δρομο του νησιου.Ο αριθμος του κοσμου που κυκλοφουρουσε εδω ηταν σιγουρα τεραστιος και ζοριζομουν να ακολουθησω τον στοχο μου,μεσα στην κοσμοσυρροη.Κανα δυο φορες μαλιστα τους εχασα αλλα ευτυχως τους ξαναβρηκα συντομα.Την τελευταια φορα που τους ειδα εμπαιναν σε ενα μεγαλο κλαμπ.Αφου περιμενα ενα λεπτο μπηκα και εγω,Το μαγαζι μεσα ειχε εντονα φωτα και επαιζε δυνατη μουσικη ωστοσο,επειδη ηταν σχετικα νωρις ακομα,η πελατεια ηταν μικρη.Ειδα τους αντρες να πηγαινουν στο μπαρ και υστερα απο μια μικρη συζητηση με τον μπαρμαν,ο ενας απο αυτους τον αρπαξε απο το κεφαλι και τον χτυπησε δυνατα.Υστερα,ολοι μαζι κινηθηκαν απειλητικα προς την πορτα.Αυτο ηταν.Ορμηξα κατέυθειαν πισω τους.

Τραβηξα δυο μαχαιρια απο την ζωνη μου και ετοιμαστηκα.Οι δυο που βρισκοταν μπροστα ανοιξαν την πορτα και περασαν μεσα.Οι αλλοι δεν προλαβαν.Καρφωσα τα μαχαιρια στο πισω μερος του λαιμο τους και τους επιασα ωστε να μην κανουν θορυβο οταν πεσουν κατω.Προλαβα την μισανοιχτη πορτα και μπηκα και εγω.Μεσα βρισκοταν ηδη ο κοστουματος που ειχα δει το μεσημερι και γυρω του υπηρχαν τρεις σακατεμενοι τυποι.Ενα αχνο χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη μου.Σωστα ειχα μαντεψει οτι αυτος ο τυπος δεν ηταν ενας απλος πολιτης.Οι εναπομειναντες μαυροντυμενοι παγωσαν οταν ειδαν την σκηνη και ο ενας απο αυτους γυρισε για να πει κατι στους συντροφους του.,που πιστευε οτι βρισκοταν ακομα πισω του.Αντι για αυτους ομως βρηκε μονο το μαχαιρι μου που χωθηκε βαθεια στην καρωτιδα του μην επιτρεποντας του να βγαλει αχνα.Σωριαστηκε και αυτος μαζι με τους αλλους,μεσα σε μια μικρη λιμνη αιματος.Τοτε γυρισε και ο τελευταιος απο αυτους.
-Μα τι στο διαολο γινεται εδω? φωναξε και μετα σταματησε καθως με ειδε.Αμεσως δοκιμασα να τον καρφωσω αλλα αποδειχτηκε πιο γρηγορος απο τους υπολοιπους και απεφυγε την επιθεση μου,τραβοντας παραλληλα το σπαθι του.
-Μπασταρδε! φωναξε και ορμηξε.

O χωρος ηταν μικρος και δεν μπορουσα να κουνηθω ελευθερα.Πηδηξα πισω για να ποφυγω την επιθεση και βρεθηκα κολλημενος στην πορτα,που ηταν κλειστη πλεον.Ο εχθρος μου επιτεθηκε ξανα με μανια.Εσκυψα για να γλιτωσω και το σπαθι του καρφωθηκε στο ξυλο.Εμεινε εκει για λιγο και αυτο μου εδωσε ευκαιρεια να τον χαρακωσω στα πλευρα.Το κοψιμο ομως δεν ηταν τοσο βαθυ και επιβιωσε.Με μια εξυπνη κινηση με κλωτσησε στο προσωπο,οπως ημουν σκυμμενος και με εριξε κατω.Ελευθερωσε το σπαθι και επιτεθηκε ξανα.Συρθηκα αναμεσα στα ποδια του και τον εκοψα στους τενοντες κανοντας τον να πεσει με τα μουτρα κατω.Στο μεταξυ ο κοστουματος απλως παρακολουθουσε και σφυριζε.Τον κοιταξα λιγο και υστερα εκατσα με το γονατο μου στην πλατη του πεσμενου αντιπαλου μου.Τον επιασα απο το κεφαλι και με μεγαλη δυναμη τον πεταξα στο μαρμαρενιο εδαφος της τουαλετας.Αιμα γεμισε το προσωπο και εχασε τις αισθησεις του.

Αυτό που ακολούθησε μετά την φασαρία, ήταν ενδιαφέρον μπορώ να πω. Άνοιξε η πόρτα της τουαλέτας και μπήκαν μέσα δύο τύποι με μαύρα, σαν αυτούς που είχα ήδη κανονίσει. Το ενδιαφέρον της υπόθεσης όμως δεν ήταν αυτοί αλλά ο τελευταίος που μπήκε μέσα. Ήταν αυτός με το δρεπάνι που παρατήρησα στο μαγαζί που συνάντησα και τον Izaya. Αυτό που το έκανε ακόμα πιο ενδιαφέρον ήταν το γεγονός ότι, ακριβώς πριν μπει μέσα, σκότωσε φαίνεται κάποιον από τους άλλους και αυτό γιατί με το που μπήκαν μέσα, ο ένας από αυτούς γύρισε προς τα πίσω σαν να θέλει να πει κάτι σε κάποιον. Ήταν άτυχος και αυτός όμως καθώς ο τύπος με το δρεπάνι τον σκότωσε επιτόπου και χωρίς αργοπορία. Το πτώμα του έπεσε κάτω και το πάτωμα άρχισε να γίνεται κόκκινο, γύρω του, από τα αίματα. Ο τελευταίος από αυτούς που είχε μείνει όρθιος, πήρε χαμπάρι τι έγινε και αποφεύγοντας το μαχαίρι του εχθρού του, τράβηκε το σπαθί του και αντεπιτέθηκε. Ήταν γρήγοροι και οι δυο τους μπορώ να πω, καθώς αποφεύγανε ο ένας τα χτυπήματα του άλλου. Εγώ εν τω μεταξύ παρακολουθούσα ατάραχος και σφύριζα κάθε φορά που γινόταν κάτι ωραίο. Το τέλος όμως βρήκε τον μαυροφορεμένο, όταν ο άλλος του έκοψε τους τένοντες των ποδιών και τον έριξε κάτω. Το χειρότερο όμως ήταν ότι μετά από αυτό, έπιασε το κεφάλι του και το χτύπησε με δύναμη στο πάτωμα. Το αποτέλεσμα ήταν να γεμίσει ακόμα περισσότερα αίματα.
-Θα πέσει καλή καθαριότητα από τα παιδιά. σκέφτηκα γελόντας.
-Ήταν απαραίτητο να γεμίσει το μέρος τόσο αίμα? Δες εδώ τους δικούς μου τι ωραία που είναι. Μερικές πιτσιλιές έχει μόνο τριγύρω. -Υποθέτω όμως ότι είσαι οτιδήποτε άλλο πέρα από δικός τους, μετά από αυτό. Για πες μου λοιπόν, ποιος είσαι και τι δουλειά έχεις εδώ? Δεν σε έχω ξαναδεί στα μέρη μας και είμαι περίεργος να μάθω για σένα. του είπα και σκούπιζα παράλληλα τα αίματα από το μπαστούνι μου.

Παρατηρησα τους "δικους" του οπως ειχε πει και προσεξα οτι οντως ειχε κανει καλη δουλεια.
-Το ποιος ειμαι και τι δουλεια εχω εδω,δεν σε αφορουν.Παντως σε ενα πραγμα εχεις δικιο.Σιγουρα δεν ειμαι ενας απο αυτους.Για την ακριβεια ειμαι ο μεγαλυτερος εχθρος τους! του απαντησα και πιεσα το γονατο μου πιο πολυ στην πλατη του αναισθητου πλεον εχθρου μου.
-Ω,φαινεται πως εχουμε εναν σκληρο εδω αποκριθηκε ευθυμα
-Δεν πειραζει,θα φανω ευγενικος κι θα κανω εγω την αρχη συνεχισε μονολογωντας.-Ονομαζομαι Mizuki Akabayashi και δουλευω για τον κυριο Pencroft,το "αφεντικο" του νησιου κατα καποιο τροπο.Ειμαι περισσοτερο γνωστος ως Red Demon!Στο σημειο αυτο εκανε μια μικρη παυση και ενα θριαμβευτικο χαμογελο σχηματιστηκε στο προσωπο του.Δεν κρατησε και πολυ ομως,καθως γρηγορα μετατραπηκε σε μορφασμο θλιψης.Προφανως πιστευε οτι θα τον αναγνωριζα.
-Ακου φιλε,δεν ξερω τι θεση εχεις σ'αυτο το νησι αλλα πιστεψε με ο κοσμος ειναι τεραστιος και υπαρχουν ατομα εκει εξω με μεγαλη δυναμη που δεν δινουν δεκαρα για "ψιλους" σαν και εμας.Το μαθα προσφατα και με πολυ κακο τροπο μαλιστα.Ησυχια απλωθηκε στον χωρο.Παρατηρησα τον Mizuki και ειδα οτι ειχε αλλαξε εκφραση.Εδειχνε να εχει παρει πολυ σοβαρα τα λογια μου.
-Ειμαι ο Raziel παρεμπιπτοντος ειπα μετα απο λιγο για να σπασω την σιωπη.

Τα λόγια του Raziel με βάλανε σε σκέψεις. Ήξερα ότι όλα είναι ήρεμα εδώ, στις 4 μπλε θάλασσες, σε σχέση με την μεγάλη γραμμή και τον νέο κόσμο αλλά πόση να ήταν πια η διαφορά? Το ερώτημα αυτό μου έδωσε ένα κίνητρο για να ταξιδέψω και να δω αν όντως τα πράγματα είναι όπως τα λέει ο Raziel.
-Μπορείς να αφήσεις το "καθάρισμα" εδώ σε εμάς. Θα το κανονίσουν οι δικοί μας όπως ξέρουν. Δεν θα σε ρωτήσω για το παρελθόν σου με τους τύπους αυτούς αλλά καλή τύχη μαζί τους. του είπα και πέταξα στα σκουπίδια την πετσέτα με την οποία σκούπισα τα αίματα από το μπαστούνι μου.
-Καλώς. Αυτόν εδώ όμως θα τον πάρω μαζί μου. Έχω κάποιες απορίες που πρέπει να μου λύσει. είπε δείχνοντας μου τον τύπο στον οποίο ήταν από πάνω του.
-Όπως θες. Ούτως ή άλλως μου είναι άχρηστοι από την στιγμή που κανονίστηκε το θέμα μου με αυτούς. Δεν με νοιάζει το τι ακριβώς θα απογίνουν, αρκεί να μην μπλεχτούν στα πόδια μου ξανά. του είπα και κατευθύνθηκα προς την πόρτα.
-Παρεμπιπτόντως, μπορείς να φύγεις χωρίς να τραβήξεις τα βλέμματα από εκεί. του είπα δείχνοντάς του την πίσω πόρτα. Επίσης, σκοπεύω να φύγω από το νησί και να ταξιδέψω, να δω πόσο "σκληρός" είναι ο κόσμος εκεί έξω που λες. Ελπίζω να σε πετύχω κάπου, κάποτε. του είπα, έχοντας γυρισμένη την πλάτη μου προς αυτόν και κουνώντας το χέρι μου δίπλα από το κεφάλι μου. Πέρασα την πόρτα, δίπλα από μερικά πτώματα που είχε έξω και έφυγα προς τα έξω. Είπα σε μερικούς δικούς μου, που περίμεναν έξω από το μαγαζί, τι είχε συμβεί και τι έπρεπε να κάνουν περαιτέρω και έφυγα.

Τον κοιτουσα να απομακρυνεται και χαμογελασα ελαφρα."Καλη τυχη" σκεφτηκα μα δεν ειπα τιποτα.Εστρεψα την προσοχη μου στον αντρα που βρισκοταν κατω απο το γονατο μου.-Eσυ θα ρθεις μαζι μου μονολογησα.Επεστρεψα τα μαχαιρακια μου στις θεσεις τους,σηκωθηκα ορθιος και αρπαζοντας με δυναμη τον αναισθητο εχθρο μου,τον εβαλα στους ωμους μου.Βγηκα πο την πισω πορτα που μου ειχε υποδειξει ο Mizuki.Με οδηγησε σε ενα μικρο και βρωμερο δρομακι.Η νυχτα ειχε πεσει για τα καλα πλεον και το λιγοστο φως που φωτιζε το μερος προερχοταν μονο απο το φεγγαρι.Απο το κεντρο της πολης ακουγοταν θορυβος αλλα εμενα δεν με ενδιεφερε καθως ο προορισμος μου ηταν απο την αντιθετη πλευρα.Συνεχισα να προχωραω μεσα απο σοκακια.Που και που πετυχαινα καμια πεινασμενη γατα που εψαχνε τους καδους ή καποιο ζευγαρακι που εψαχνε για καποιο ησυχο μερος.Με τα πολλα βρεθηκα πισω στο δασος απο που ειχα ξεκινησει χωρις περαιτερω προβληματα.Βρηκα το μονοπατι που ειχα ακολουθησει το πρωι και το περπατησα μεχρι το τελος,χωρις να συναντησω καποιο εμποδιο αυτη την φορα.Φαινεται πως ειχαμε ξεκανει ολη την συμμορια.Την στιγμη που ανεβηκα στο καραβι μου,ο αντρας αρχιζε να επανερχεται.Τον πεταξα κατω με δυναμη.Με κοιταξε για λιγο σαστισμενος.
-Καληνυχτα του ειπα και με μια γερη γροθια στο προσωπο τον εστειλα ξανα για υπνο.