[Τέλος] Dr.Jegins and the Saruyama Alliance [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Guest

Το φρούτο είχε μια γλυκιά γεύση που έμοιαζε αρκετά με αυτήν του ροδάκινου. Περίμενα λοιπόν με ανυπομονησία να νιώσω τη μυστηριώδη αυτή δύναμη που μου είχε υποσχεθεί ο πατέρας μου αλλά τίποτα. Το σώμα μου ήταν ακριβώς το ίδιο και δεν αισθανόμουν καθόλου διαφορετικός. "Βλακείες" σκέφτηκα και ξεκίνησα να γυρίσω σπίτι. Ήμουν στα μισά του δρόμου όταν ξαφνικά ένιωσα έναν έντονο πόνο στο στήθος μου. Ο πόνος ήταν τόσο έντονος που με γονάτισε και αναγκάστηκα να βάλω τα χέρια μου για στήριγμα ώστε να μη λιποθυμήσω. Αυτό που αντίκρισα όμως ήταν κάτι τρομακτικό. Αντί να στηρίζομαι στα χέρια μου στηριζόμουν σε κάτι που έμοιαζε με πόδια, τα πόδια ενός σκύλου ή λύκου. Ο πόνος θέριζε το κεφάλι μου κι έτσι δεν ήμουνα σίγουρος. Τα πόδια άρχισαν να μεγαλώνουν και ξαφνικά έφτασα να βρίσκομαι στο ύψος των δέντρων του δάσους και χωρίς να το θέλω ξέφυγε από το στόμα μου ένα αλύχτισμα τόσο δυνατό και τρομακτικό που όποιος το άκουγε σίγουρα θα πάγωνε το αίμα του.

Guest

Είχα πανικοβληθεί, το μόνο που ήθελα ήταν να ξαναγίνω όπως ήμουν, το ευχόμουν με όλο μου το είναι και ξαφνικά το σώμα μου άρχισε να μικραίνει και τα χέρια μου να αποκτούν το κανονικό τους σχήμα. Πριν το καταλάβω ήμουν και πάλι ο ίδιος και βρισκόμουν ανάμεσα σε ένα χάος από ξεριζωμένα δέντρα και λυγισμένα κλαδιά. Στο μυαλό μου τριγύριζε μονάχα μια σκέψη: "Τι τρομαχτική δύναμη!"
Όταν έφτασα στο σπίτι βρήκα τον πατέρα μου καθισμένο στο τραπέζι με ποτήρι στο χέρι. Ποτέ δεν τον είχα δει να πίνει και ο ίδιος έλεγε πως είχε να πιεί από τότε που σταμάτησε να δουλεύει στα καράβια. Γύρισε, με κοίταξε και μ' ένα βλέμμα απογοήτευσης με ρώτησε:
-Το έφαγες τελικά, ε?
-Πως το κατάλαβες?
-Όλο το χωριό το κατάλαβε. Ένας λύκος, η για να είμαστε ακριβής, fernir με ύψος όσο τα ψηλότερα δέντρα του δάσους δεν περνάει απαρατήρητος μικρέ...
"Ώστε είναι fernir", σκέφτηκα με στιγμιαίο ενθουσιασμό αλλά το λυπημένο ύφος του πατέρα μου δεν μου άφηνε περιθώρια χαράς.

Guest

-Και τι θα κάνεις τώρα μικρέ? Έχεις σκεφτεί πως θα το ελέγξεις ή θα τρομοκρατήσεις όλη την περιοχή? Τα Zoan δεν είναι απλά φρούτα, προσδίδουν ακόμα και στο χαρακτήρα σου τα χαρακτηριστικά του ζώου, του οποίου τη μορφή χρησιμοποιείς.
-Τα Zo...τι? Τι είναι αυτά?
-Zoan μικρέ, είναι ο τύπος του φρούτου που έφαγες. Μεχρι να το δοκιμάσεις ούτε εγώ ήξερα τι τύπος ήταν αλλά μια ματιά μου έφτανε για να το καταλάβω.
-Δδ..δ...δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι οτι αυτός είναι ο δρόμος που έχω επιλέξει και δε μετανιώνω γι' αυτό.
Στο άκουσμα αυτών των λέξεων το ύφος του σοβάρεψε.
-Αν τα εννοείς αυτά μικρέ τότε θα προσπαθήσω να σε βοηθήσω. Είναι το τελευταίο πράγμα που μπορώ να κάνω για 'σένα. Το ξέρεις οτι σ'αγαπώ μικρέ. Δε θα σε άφηνα ποτέ μόνο σου!
Έτρεξα και τον αγκάλιασα. -Σ' ευχαριστώ μπαμπά είπα με δάκρυα στα μάτια...

Guest

-Λοιπόν, θα σου πω όσα ξέρω για τα Zoan φρούτα, αλλά το πως θα αξιοποιήσεις αυτή τη γνώση και κατά πόσο θα καταφέρεις να ελέγξεις τις δυνάμεις σου έγκειται σ' εσένα μικρέ.
-Τα συγκεκριμένα φρούτα δίνουν στο χρήστη την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε κάποιο ζώο. Κάθε φρούτο είναι μοναδικό, συνεπώς δεν υπάρχει περίπτωση να συναντήσεις κάποιον με το ίδιο φρούτο όπως εσύ. Απ' όσο ξέρω οι χρήστες τέτοιων φρούτων έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν 3 βασικές μορφές. Η πρώτη είναι η ολοκληρωτική μεταμόρφωση σε ζώο, η δεύτερη μορφή είναι η ανθρώπινη, στην οποία βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή και η τρίτη είναι ένας συνδυασμός των δύο προηγούμενων, αυτό που καλείται Hybrid form και στην περίπτωση σου μικρέ, φαντάζομαι πως θα είναι κάτι που μοιάζει με λυκάνθρωπο.
-Το χαρακτηριστικό των Zoan χρηστών είναι η αύξηση της μυικής τους δύναμης που προέρχεται από το ζώο μέσα τους καθώς και η υιοθέτηση των χαρακτηριστικών του κάθε ζώου. Αυτά είναι όλα όσα έμαθα για τα συγκεκριμένα φρούτα στα ταξίδια μου μικρέ! Ελπίζω να σε βοήθησα. Όλα τα υπόλοιπα είναι πλέον στο χέρι σου.

Guest

Με αυτά τα λόγια με άφησε στο ξέφωτο όπου εκπαιδευόμασταν και γύρισε σπίτι. Μου το είχε ξεκαθαρίσει άλλωστε οτι θα έπρεπε να εκπαιδευτώ μόνος μου από 'δω και πέρα διότι η δύναμή μου ίσως να είναι ανεξέλεγκτη και υπήρχε περίπτωση να θέσω και τους δυό μας σε κίνδυνο.
Μπορεί να ήμουν μόνος πλέον αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να το βάλω κάτω. Θα γινόμουν κύριος της καινούριας μου δύναμης και τίποτε δε θα με σταματούσε!
Οι πρώτες μέρες, θυμάμαι, ήταν οι πιο δύσκολες. Το να μεταμορφωθώ στο ζώο ήταν εύκολο αλλά απαιτούνταν αρκετή συγκέντρωση ώστε να καταφέρω να ελέγξω τις κινήσεις μου. Σιγά σιγά άρχισα να συνειδητοποιώ ότι παρά το υπερβολικό μέγεθος της καινούριας μου μορφής κινούμουν αρκετά γρήγορα, ίσως πολύ γρηγορότερα απ' ότι νόμιζα. Δεν ήταν μόνο η ταχύτητά μου που μου προκαλούσε δέος. Η δύναμή μου σε αυτή τη μορφή ήταν το δίχως άλλο τρομακτική. Ήταν σίγουρο πως η εκπαίδευση με τον πατέρα μου με είχε κάνει δυνατό αλλά οι δυνατότητες μου στη μορφή του ζώου ξεπερνούσαν κάθε φαντασία.

Guest

Μου πήρε αρκετές βδομάδες για να τελειοποιήσω τον έλεγχο του Zoan Mode και τις μαχητικές μου ικανότητες στη μορφή αυτή, σίγουρα όμως η εκπαίδευσή μου δεν είχε τελειώσει ακόμα. Έπρεπε να καταφέρω ακόμα να δημιουργήσω μία πιο "κομψή" μορφή. Μία που θα συνδύαζε την εκπληκτική ταχύτητα και τη ζωώδη δύναμη του λύκου με την χάρη και τη στάση ενός ανθρώπου. Οι πρώτες μου προσπάθειες στέφτηκαν με αποτυχία: μεγάλα τριχωτά χέρια συνδυασμένα με μικρά ανθρώπινα πόδια, ένα ανθρώπινο σώμα με ένα κεφάλι λύκου και άλλα τέτοια τερατώδη αποτελέσματα. Μου πήρε καιρό να καταφέρω να υιοθετήσω την επιθυμητή μορφή αλλά όταν επιτέλους τα κατάφερα το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό. Στην υβριδική μορφή μου ήμουν λίγο ψηλότερος απ' ότι κανονικά. Τα χέρια μου ήταν μυώδη, τριχωτά και τα δάχτυλά μου κατέληγαν σε γαμψά νύχια. Το στήθος μου ήταν εύρωστο και προτεταμένο και τα πόδια μου ήταν αυτά ενός λύκου αλλά προσαρμοσμένα στις ανθρώπινες αναλογίες.

Σημείωμα για την βοήθεια του αναγνώστη :Το Fernir είναι σαν λύκος γι αυτό στο κείμενο αναφέρετε σαν λύκος μερικές φορές

Guest

Τέλος το κεφάλι μου ήταν ήταν λυκόμορφο με μυτερά αυτιά και μουσούδα. Όσο για την ταχύτητα και τη δύναμή μου και οι δύο ξεπερνούσαν κάθε προσδοκία. Σε αυτή τη μορφή οι κινήσεις μου ήταν αστραπιαίες και τα χτυπήματά μου είχαν φονική δύναμη. Αυτή η μορφή ήταν το τελευταίο πράγμα που θα αντίκριζε ο Masira.
Παρά το γεγονός ότι είχα καταφέρει να ελέγξω τις δυνάμεις του φρούτου μου, συνέχισα να εκπαιδεύομαι για αρκετό καιρό, καθώς δε μου αρκούσε απλά να πολεμήσω με τον Masira, έπρεπε να τον συντρίψω. Μόνο τότε θα είχα την ελπίδα να περάσω το μήνυμά μου στους ανθρώπους αυτού του νησιού και για να γίνει κάτι τέτοιο έπρεπε να βρίσκομαι σε τέλεια φυσική κατάσταση. Κάθε μέρα που περνούσε γινόμουν πιο δυνατός, πιο σίγουρος για την έκβαση της επικείμενης σύγκρουσης μου με τον Masira.
Πέρασαν αρκετοί μήνες όταν αποφάσισα να γυρίσω στο σπίτι, σίγουρος πια για το μέγεθος της εξέλιξης μου. Μόλις έφτασα σπίτι βρήκα τον πατέρα μου στον κήπο να κόβει ξύλα. Με κοίταξε και έτρεξε να με αγκαλιάσει. Πόσο μου είχε λείψει αυτό το συναίσθημα.
-Βλέπω η εκπαίδευση σου απέδωσε καρπούς μικρέ!
-Χμ...ναι, έτσι νομίζω του απάντησα χαμογελώντας.
-Πότε θα φύγεις?

Guest

Πάντα με ξάφνιαζε αυτή του η διορατικότητα!
-Πώς το κατάλαβες?
-Φαίνεται μικρέ! Δείχνεις αποφασισμένος, όποιος και αν είναι ο στόχος σου. Γι' αυτό ξέρω πως θα πετύχεις! μου απάντησε με ένα τόσο ζεστό χαμόγελο.
-Σε λίγες μέρες του απάντησα.
-Άντε, τότε έλα μέσα να φας ένα πιάτο της προκοπής και να κοιμηθείς σαν άνθρωπος και τα λέμε αύριο τα υπόλοιπα.
Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω πως πέρασαν τόσο γρήγορα εκείνες οι μέρες... Όταν έφτασε η μέρα να φύγω θυμάμαι τον πατέρα μου να μου λέει με εκείνο το ξέγνοιαστο ύφος:
-Να προσέχεις μικρέ και μην ξεχνάς να στέλνεις και κανα γράμμα στο γέρο σου, ε?
Από εδώ και πέρα ήμουν μόνος μου. Μπορεί να φοβόμουν λίγο αλλά ήμουν ετοιμός να αντιμετωπίσω όλο τον κόσμο!
Ο ήχος ενός κύματος που έσκασε δίπλα μου με επανέφερε στην πραγματικότητα. Σήκωσα τα μάτια μου για να κοιτάξω τον ουρανό. Είχε ξαστεριά απόψε. Το σκούρο μπλε χρώμα του ουρανού ήταν τόσο όμορφο.
Αύριο είναι η μεγάλη μέρα σκέφτηκα, η μέρα που επιτέλους θα αντιμετώπιζα τον Masira και θα έδειχνα σε όλους πως δεν πρέπει να φοβούνται τους ισχυρούς, πως μπορούν κι αυτοί να πάρουν τη μοίρα τους στα δικά τους χέρια! Με αυτή τη σκέψη στο μυαλό μου αποκοιμήθηκα δίπλα στη θάλασσα.
Το επόμενο πρωί με βρήκε να στέκομαι στην είσοδο της πόλης. Περπάτησα με αποφασιστικότητα και κατευθύνθηκα προς την πλατεία, στο μέρος εκείνο όπου αντίκρισα τον Masira για πρώτη φορά.

Guest

Τα βλέμματα όλων ήταν καρφωμένα επάνω μου και όλοι είχαν εκείνο το περιφρονητικό ύφος που τόσο σιχαινόμουν, όμως όλα θα άλλαζαν σε λίγο. Σε λίγο όλοι θα με σέβονταν. Όταν έφτασα στην πλατεία τον είδα. Στεκόταν αγέρωχος στη μέση της πλατείας και κοιτούσε τους ανθρώπους να περνούν δίπλα του. Πλησίασα λίγο περισσότερο και του φώναξα:
-Masira είμαι ο Jegins από την Terra και ήρθα να σε αντιμετωπίσω. Θα δείξω σε όλους πως κανείς, είτε άρχοντας είτε απλός άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να συμπεριφέρεται άσχημα στους συνανθρώπους του. Όλοι είμαστε ίσοι και θα στο αποδείξω αυτή τη στιγμή!
-Θαυμάζω το κουράγιο σου αγοράκι αλλά ποτέ κανείς δεν φέρθηκε με τέτοιο θράσος σε μένα, οπότε μην περιμένεις να δείξω οίκτο. Όσο και να παρακαλάς το σπαθί μου θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα δεις!
-Λυπάμαι που θα σε απογοητεύσω αλλά δεν ήρθα μέχρι εδώ για να γονατίσω μπροστά σου. Ετοιμάσου λοιπόν!
H μοίρα όμως δεν ήθελε να νικήσω. Όταν πήρα ένα μικρό προβάδισμα ένας ακόμα που έμοιαζε με μαιμου ήρθε και με νίκησε.. Ολοκλήρωσε καθώς μπαίναμε στο χωριό.

Πολύ συγκινητική η ιστορία σου Jegins πετάχτηκε ένας άντρας απο τα αριστερά. Ο Jegins τον κοίταξε.Το βλέμμα του σκλήρυνε ενω του άλλου άντρα ήταν διαφορετικό. Ένα σαδιστικό χαμόγελο διαγραφόταν στο πρόσωπό του, Ετοιμάστηκε να του ορμήσει, όμως δεν θα τον άφηνε να παλέψει στην ηλικία του...Θα το έκανα ο ίδιος ο Alucard γι αυτόν .Δίπλα του εμφανίστηκαν δυο ακόμα άντρες. Αυτός που είχε μπλεχτεί στην μάχη του και ένας ακόμα ο οποίος ήταν ξανθός και γεροδεμένος...Ενα χαιρέκακο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του Alucard καθώς έτρεχε προς το μέρος τους με το ξίφος του σφιχτά κρατημένο ανάμεσα απο τα δάχτυλα του δεξιού χεριού του

Guest

Πρώτος απο αυτούς στην μάχη, μπήκε ο ξανθός. ΄Χρησιμοποιούσε ένα μακρύ κυρτό ξίφος ενός χεριού και μάλιστα με μεγάλη επιδεξιότητα.Φρόντισε να αποφύγει την επίθεσή του Alucard απο την αριστερή του πλευρά και τον χτύπησε στο στομάχι στέλνοντάς τον λίγα μέτρα πιο πίσω όμως πάτησε γερά στο έδαφος και έριξε μια γερή κλωτσιά στον δεύτερο πιθικάνθρωπο.
Ο ξανθός όμως έδειξε κατευθείαν τα σημάδια της ηλικίας του . Άφησε το ξίφος του να πέσει στο έδαφος και έπιασε την μέση του. ο Alucard όρμησε για να τον αποκεφαλίσει, όμως οι φωνές του Jegins τον σταμάτησαν.
Του εξήγησε πως με τον Cricket ήταν φίλοι. Ο τελευταίος με την σειρά του εξήγησε πως ο Masira, ήταν πλέον και αυτός εξόριστος καθώς πίστευε την ιστορία του προγόνου του cricket, norland.
Ο Alucard έβαλε στην θήκη του το σπαθί του. Η αλήθεια ήταν πως σκόπευε να εκμεταλλευτεί την κατάσταση γιατί τον ενδιέφερε κυρίως το κομμάτι αυτής της πόλης του χρυσού . Έτσι το μόνο που αρκούσε να κάνει ΄΄ηταν να βρει μια μέση λύση και να φέρει τον Norland στο πλήρωμά του...Σίγουρα οι πληροφορίες του θα ήταν κάτι παραπάνω απο πολύτιμες
Έτσι και έγινε. Αφου έγινε ο διαπραγματευτής ανάμεσα απ τις δυο πλευρές, κατάφερε την συμφιλίωση τους . Σε αυτό βοηθούσε το γεγονός οτι και οι δυο ήταν πιστοί στην ιστορία του Norland.
Τις επόμενες εβδομάδες έμειναν στο Lyneel ωστε ο Jegins να μαζέψει τα βοτανα που ήθελε και ο Cricket να μαζέψει τα πράγματά του και να έρθει στο πλοίο του Alucard...Εκτός αυτού, ο τελευταίος εκμεταλλεύτηκε το γεγονός οτι ο Shoujou και ο Masira ήταν καπετάνιοι πειρατικών πληρωμάτων και έγινε μέλος της συμμαχίας τους, της γνωστής Saruyama Alliance.

» The Name... [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος]R.E.M. [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Keep going [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» Somewhere Far Beyond [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Not now [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]