Επαναφέροντας τους στοχους [Τελος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Εκανα μια αποφασιστικη κινηση μπροστα αλλα εκεινος λυγισε τα γονατα του και με κλωτσησε στα ποδια κανοντας με να χασω την ισορροπια μου και να πεσω.Εμφανιστηκε μπροστα μου και αρχισε να με χτυπαει στο προσωπο.
---Σε καθε περιπτωση, τον ρολο του καρπαζοεισπραχτορα εσυ θα τον εχεις... ειπε και γελασε μακροσυρτα και σατανικα χτυπώντας με πιο δυνατα.

Στο σημειο που βρισκομουν δεν μπορουσα να κανω σχεδον τιποτα αφου με ειχε "κλειδωσει" . Αιματα ειχαν ηδη ξεκινησει να ρεουν απο την μυτη μου καλυπτοντας μεγαλο μερος του προσωπου μου.
Σηκωσα το δεξυ μου χερι και το εβαλα μπροστα στο προσωπο μου.Η γροθια του σταματησε στο χερι μου. Οχι επειδη την απεκρουσα ή κατι τετοιο, αλλα μαλλον ξαφνιαστηκε με την κινηση μου αυτη και "εκοψε" την ταχυτητα του.
"Τωρα ειναι η ευκαιρια μου" σκεφτηκα και αρπαξα με τα χερια μου το κεφαλι του. Παιρνοντας φορα, του εδωσα ενα δυνατο χτυπημα με το κεφαλι μου στο μετωπο του, ριχνοντας τον πισω.
Αλλωστε στην προκειμενη περιπτωση μονο εκεινος ηταν αοπλος καθως εγω ειχα απο μικρος στο κεφαλι μια "κορδελα" που στο μετωπο ειχε μια μεταλλικη επιγραφη που μαλλον πονεσε το κεφαλι του Jerry.

Ο Jerry εβγαλε μια κραυγη πονου πεφτοντας πισω και εγω σηκωθηκα αμεσως
---Ποιος τις τρωει τωρα? μιλησα χαιρεκακα. Αρχισα να τον κλωτσαω στην κοιλια κανοντας τον να σφαδαζει στους πονους.
Eνα χαμογελο ειχε ηδη αρχισει να σχηματιζεται στο προσωπο μου καθως σαπιζα στο ξυλο καποιον που ηταν ετοιμος να μου φορτωσει αποπειρα δολοφονιας.
Σιγα σιγα αραιωσα τα χτυπηματα μου μεχρι που σταματησα και κοιταξα το εδαφος.
Δεν ειχα αλλη δουλεια εκει και επρεπε να φυγω.Δινοντας του μια τελευταια κλωτσια του ειπα οσο πιο απειλητικα μπορουσα:
---Να προσεχεις με ποιον τα βαζεις Jerry...Eγω δεν ειμαι κανενας ηλιθιος ανθρωπακος να μου οριζεις την τυχη...Ειμαι ο Silver Elf...Και μια μερα θα φτασω ψηλα... ειπα δειχνοντας τον ουρανο.

Γυρνώντας το κεφαλι μου προς τον δρομο, ειδα μια δεκαπενταρια ανθρωπους με καποιον στο κεντρο που εδειχνε να τους καθοδηγει.
---Να τος, αυτος ειναι!! Πιαστε τον!!
Απ'οτι καταλαβα , μαλλον εδειχνε εμενα και το πληθος με πλησιαζε με αγριες διαθεσεις...

To κεφαλι μου αρχισε να σβουριζει δεξια αριστερα απο αγχος, καθως εψαχνα να βρω εναν τροπο να γλυτωσω απο τον εξαθλιωμενο και εξαπατημενο οχλο. Ξαφνικα, στρεφοντας το κεφαλι μου προς τα πισω, ειδα πισω απο κατι δεντρα ενος κηπου εναν γερακο να με κοιταζει συνομωτικα και να με καλει κουνώντας το χερι προς το μερος του.
"Δεν εχω αλλη επιλογη...Αρκει να μην ειναι κι'αυτο παγιδα..." σκεφτηκα και τον πλησιασα.
Ο γερος ηταν ψηλος ασπρομαλλης με λιγη φαλακρα μπροστα μπροστα και ασπρα γενια. Φορουσε μια λευκη κορδελα στο κουτελο του και ενα γκριζο τζακετ.Παρα την ηλικια του ομως, εδειχνε να αντεχει και να προχωραει αρκετα γρηγορα και δυναμικα.
Με οδηγησε χωρις να μιλαει, μεσα απο πετροχτιστα σοκακια και βρωμικα δρομακια σε ενα κοκκινο κτηριο.Με οδηγησε χωρις ακομα να μιλαει σε ενα δωματιο και αποχωρησε κανοντας μου νοημα οτι θα επιστρεψει σε πολυ λιγο.Κοιταξα το δωματιο και εμοιαζε με προπονητικο κεντρο ή κατι τετοιο...

Εν τω μεταξυ ο Jerry...


O Jerry βρισκοταν μισολιποθυμος στο εδαφος με αρκετα αιματα. Ο οχλος ειχε μαζευτει γυρω του κανοντας αδιακοπες ερωτησεις και χαζες παρατηρησεις.
"Που πηγε?" "Τι σου εκανε? " " Εισαι καλα?"
Ο Jerry προφανως δεν ηθελε να παραδεχθει την ηττα του μπροστα σε τοσο κοσμο, ειδικα αφου ηταν διακεκριμενος boxer. Φροντισε με τα λογια του να βγει και απο πανω.
---Αυτος ο τυπος ειναι απο τους πιο υπουλους αντιπαλους που αντιμετωπισα ποτε. Εμφανιστηκε απο το πουθενα και με προκαλεσε σε αγωνα. Δεν ειχα κανενα προβλημα με αυτο, μεχρι που εμφανισε ενα μπαστουνι του μπεϋζμπολ και με χτυπαγε με αυτο...Αρνηθηκα να αντιδρασω αναλογως γιατι το νησι μας βγαζει παντα τιμιους πολεμιστες. Αν και βρισκομαι αιμοφυρτος στο εδαφος, νοιωθω περηφανος που τηρησα τα ηθη του νησιου μου...Ο τυπος φροντισε να μου αφησει το ονομα του... Silver Elf λεγεται.... Μια μερα θα τον βρω μπροστα μου και θα τον λιωσω!!
Ο κοσμος συνεχισε να φανατιζεται και να ζητωκραυγαζει.

Δεκα λεπτα περασαν αφοτου ο γερος εφυγε. Οταν ηρθε , βαστουσε δυο χοντρους πλινθους και μια μικρη ξυλινη ταβλα ενος μετρου. Τα τοποθετησε σε μια ακρη και με πλησιασε αργα. Αφου χαιρετισε με τον παραδοσιακο τροπο -δηλαδη κανοντας μια μεγαλη υποκλιση μπροστα και σφιγγοντας μου το χερι, - συστηθηκε.
---Γεια σου. Ονομαζομαι Ηasegawa. Ειμαι ο ιδιοκτητης του Dojo του Karate.
---Γεια...απαντησα καπως αμηχανα εγω, ειμαι ο Silver Elf και ειμαι περαστικος απο το νησι...Dojo του Karate ειπατε?
---Ναι...το νησι μας ειναι διασημο για τις δυο σχολες που εχει.. Μια του Boxing και μια του Κarate στην οποια εχεις την τιμη να βρισκεσαι και ιδιοκτητης ειμαι εγω.
Κοιταξα τον γερακο με ενα περιφρονητικο υφος.
---E...ε... εσυ εισαι ο ιδιοκτητης? ρωτησα στον ιδιο περιφρονητικο τονο.

Ο γερος χαμογελασε με την σοβαροτητα που χαμογελουν οι μεγαλοι ανθρωποι και χωρις καν να το καταλαβω μου εδωσε ενα δυνατο αναποδο χτυπημα με το δεξυ του ποδι. Με βρηκε στα πλευρα και με πεταξε μερικα μετρα πισω...

Σηκωθηκα αμεσως εξργισμενος. Εξοργισμενος επειδη τον υποτιμησα και επειδη με ξευτελισε (ευτυχως που δεν βρισκοταν κανεις αλλος παρον). Τον πλησιασα και επιχειρησα να του δωσω μια γροθια οσο με κοιταζε με το βλεμμα της αγελαδας.
Προς εκπληξη μου, εσκυψε αποφευγοντας το χτυπημα μου και πιανοντας με απο το χερι, με σηκωσε στον αερα και με πεταξε πισω του. Οσο βρισκομουν στο εδαφος σταθηκε απο πανω μου και μου εδωσε το χερι . Το εσφιξα και σηκωθηκα ορθιος κοιταζοντας τον ερωτηματικα
---Προς τι ολο αυτο?
---Αυτο ηταν για να σε κανω να παψεις να περιφρονεις την ηλικια μου και να πειστεις οτι ειμαι ο ιδιοκτητης και δασκαλος της σχολης καρατε...
Δεν απαντησα τιποτα και τον κοιταζα απλα. "Καλα μου εκανε. Ωρες ωρες ειμαι πολυ περιφρονητικος." σκεφτηκα απο μεσα μου.
Ο Sensei Hasegawa πηγε στην γωνια στο πλαι της εισοδου και σηκωσε τα αντικειμενα που ειχε φερει πριν λιγο: δυο πλινθους και ενα κομματι ξυλο. Τοποθετησε τους δυο πλινθους στο κεντρο της αιθουσας και το ξυλο απο πανω

---Ακουσε Elf, σε ειδα να βγαινεις απο το παραθυρο της τουαλετας του κτηριου των αγωνων και αποφασισα να σε ακολουθησω. Οταν ομως πολεμησες με τον Jerry και σας ακουσα να συνομιλειτε, καταλαβα οτι εισαι αθωος και οτι επροκειτο για αλλη μια πανουργια του Jerry....Ο τυπος ειναι βαθια χωμενος και επιχειρει με διαφορους τροπους να προωθει σχεδια αλλων...
Εκανε μια παυση σαν να αναπολουσε αναλογο περιστατικο
Παρ'ολ'αυτα ομως, παρατηρησα την κινηση σου και παρ'οτι δεν εχεις ιδιαιτερη πολεμικη τακτικη , εισαι ιδιαιτερα ευφυης και εχεις δυναμη της θελησης...

Τα λογια του μου θυμισαν τα λογια του Captain Woonan τοσες μερες πισω...Μου ειχε πει ακριβως τα ιδια...
---Γιαυτο αποφασισα να σου κανω ενα μικρο ιδιαιτερο μαθημα . Χτυπα τουτο το ξυλο και σπαστο! ουρλιαξε δειχνοντας το ξυλο που ειχε στερεωσει στους πλινθους.
"Γιατι οχι?" σκεφτηκα και το χτυπησα με το χερι μου.

Δυστυχως οχι μονο δεν εσπασε το ξυλο, αλλα ενοιωσα το χερι μου να θρυμματιζεται. Τιναχτηκα πανω εξαπολυοντας κραυγες και κρατώντας το χερι μου.
---Βλεπεις που σου λεω οτι εχεις πολλη δουλεια ακομα?
Τον κοιταξα με υφος βρεγμενης γατας.
---Ακουσε προσεκτικα τα λογια μου τωρα. Ο ανθρωπος δεν ειναι πετρα.Δεν ειναι αντικειμενο αψυχο. Εσυ εκανες το ιδιο που θα εκανε αν πετουσα μια πετρα στο ξυλο. Ενας σωστος ανθρωπος πρεπει οταν χρησιμοποιει το σωμα του, να χρησιμοποιει αναλογα και το πνευμα του. Παν'απ'ολα η συγκεντρωση. Ηρεμεις, παιρνεις μερικες βαθιες ανασες. Σκεψου κατι απλο, αγαπημενο. Να εισαι σιγουρος για το ποιος εισαι, που πας, ποιος ειναι ο στοχος σου κοντινος ή μακρυτερος. Να τα'χεις καλα με τον εαυτο σου και να βγαζεις ολα σου τα συναισθηματα...
Τον παρακολουθουσα κρεμομενος απο το στομα του.Καθε του λεξη αποτυπωνοταν σαν φυλαχτο στο μυαλο μου.
---Μπορεις να ξαναδοκιμασεις τωρα... μου ειπε δειχνοντας ξανα το ξυλο.

Σταθηκα μπροστα στους δυο πλινθους με το στερεωμενο ξυλο . Τα λογια του Sensei Hasegawa φτερουγιζαν στο μυαλο μου αδιακοπα.
"Ποιος ειμαι?" σκεφτομουν και ξαφνικα θυμηθηκα εκεινο το παιδι, τον Edgar στο νησι Τοdash. Mε ειχε ρωτησει αν ημουν πειρατης και του ειχα πει οτι ημουν ενας απλος ταξιδιωτης. Στα ματια μου το να εισαι πειρατης ειχε αποκτησει τη χειριστη σημασια του αφοτου εφυγα απο τους Woonan Pirates..."Ειμαι ομως ενας πειρατης οσο και αν δεν το θελω... Δεν κανω βεβαια ζημιες σε απλους πολιτες, δεν λεηλατω ή κατι τετοιο...Ειμαι ομως ελευθερος! Διασχιζω τις θαλασσες και ζω νεες περιπετειες...." Εφερα στο μυαλο μου τις διαφορες περιπετειες και μπλεξιματα που ειχα τοσο στο νησι Todash με τον Bigalo και τους τυπους απ'οπου εκλεψα ενα φρουτο του διαβολου, και το Kashamin και τους επαναστατες εκει, αλλα και το Island of Mist που συμμετειχα σε μαχες στο πλευρο του Luis Darc ή το ιδιο το Karate island. "Μα παν'απ'ολα ... εχω καποιους στοχους...Εχω ραντεβου με την Rosalie στο νησι Emerald και μολις την συναντησω θα σαλπαρουμε μαζι ...Πρεπει να αναζητησω το μυστηριο με τα Poneglyphs συνεχιζοντας το εργο των γονιων μου. Πρεπει να βρω αν υπαρχει αλλος επιζων της Ohara... Iσως μπορεσουμε να κανουμε μαζι δουλεια...Θελω να συναντησω και εκεινο το πουλι που εφερε την μητερα μου στο νησι για να με γεννησει... Tου χρωσταω πολλα...Ειμαι ηδη δυνατος αλλα πρεπει να δυναμωσω κιαλλο. Θελω να κανω ζημια στους καταραμενους Marines. Να τους συντριψω... να μην ξερουν απο που τους ηρθε...

Oσο σκεφτομουν τους αντιπαθητικους Marines και τη διαφθορα τους, το χερι μου ειχε ηδη απομακρυνθει απο το σωμα μου και ειχε χτυπησει με δυναμη το ξυλο που ειχα μπροστα μου. Χωρις να το καταλαβω... Ειχα συγκεντρωθει τοσο πολυ , και ειχα βγαλει τοσο μισος που φανταστηκα οτι τους ειχα μπροστα μου... Το ξυλο ειχε μολις θρυμματιστει απο την δυναμη του χεριου μου και μαλιστα ειχα "τσαλακωσει" λιγακι το ξυλινο δαπεδο...

Γυρισα και κοιταξα τον Sensei Hasegawa που και εκεινος με κοιταζε χαμογελαστος.
---Ειδες νεαρε? ειπε με σοβαροτητα, εαν συγκεντρωθεις και χρησιμοποιησεις το μυαλο σου, το σωμα σου κινειται μονο του προς την σωστη κατευθυνση...Φροντισε να κανεις το ιδιο απο δω και περα...
---Sensei σε ευχαριστω παρα πολυ... Τα λογια σου με βοηθησαν παρα πολυ... Υποκλιθηκα και τον κοιταξα χαμογελαστος.
Εκεινος μου εδωσε μερικα φιλικα χτυπηματα στην πλατη και με ωθησε προς την εξοδο που κατευθυνοταν βγαζοντας μερικα χαχανητα.
Αφου βγηκαμε μαζι εξω απο την σχολη, τεντωσαμε και οι δυο τα αυτια μας για να ακουσουμε. Ακουγοταν κοσμος πολυς.Ηταν σιγουρα οι εξαγριωμενοι κατοικοι που με εψαχναν να με τιμωρησουν.Ξαφνικα εμφανιστηκαν σε μια διασταυρωση δυο δρομων και αρχισαν να κατευθυνονται προς το μερος μας τυχαια. Ο Sensei ειχε ηδη απομακρυνθει περιπου 2 μετρα απο μενα και φωναξε δειχνοντας με με το δαχτυλο.
---Βοηθεια! Ελατε χωρικοι!! εδω ειναι!! Ελατε!!
Ημουν ετοιμος να του ζητησω το λογο αλλα μου εριξε ενα κρυφο παιχνιδιαρικο χαμογελο και καταλαβα οτι το μαθημα μας ειχε τελειωσει και επρεπε να το εφαρμοσω στην πραξη πια.
---Καταραμενε γερο!! ψιθυρισα και γω μισοχαμογελαστος και το εβαλα στα ποδια με κατευθυνση το λιμανι και τη σκουνα μου...



Tελος