Finally, launching in the Grand Line [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Last edited by Roni on Fri Feb 15, 2013 4:30 pm; edited 2 times in total

Το πλοίο μας προχωρούσε Βορειοδυτικά, σύμφωνα με τον χάρτη που είχα εκεί θα βρίσκαμε στην είσοδο της West Blue προς το Reverse Mountain. Από εκεί θα περνάγαμε στην Μεγάλη Γραμμή, το όνειρο μου ήταν μόλις μερικές ώρες μακριά. Ωστόσο υπήρχε κάτι που με ανησυχούσε όλο και πιο πολύ, η ονομασία του βουνού. Δεν είχα καταφέρει ακόμα να βάλω στο μυαλό μου τον λόγο για τον οποίο ονομαζόταν έτσι και αυτό ήταν ένα γεγονός που με είχε βάλει σε σκέψεις. Κατέβηκα στο κατάστρωμα και αφού ετοίμασα την θέση μου, έκατσα και κοίταξα μπροστά τον ορίζοντα. Ήταν λες και ο καιρός με έσπρωχνε προς την Μεγάλη Γραμμή. Ένας ευνοϊκός άνεμος μας έσπρωχνε μπροστά και ένας δυνατός ήλιος μας φώτιζε όλη την θάλασσα και την έκανε να λαμπυρίζει για να μας αποχαιρετήσει. Μπροστά μας άρχισε να φαίνεται η αχνή φιγούρα ενός τοίχους ή κάτι που έμοιαζε με τοίχος. Δεν μπορούσαν καν να δω την κορυφή του, το μόνο που έβλεπα ήταν πως όσο πλησιάζαμε ο ουρανός από πάνω μας σκοτείνιαζε και φούντωνε. Η θάλασσα της Μεγάλης Γραμμής ήταν έτοιμη να μας υποδεχτεί με το μέγιστο της δύναμης της, ήμουν σίγουρος πως θα ήταν μια καλή ευκαιρία για να δω πραγματικά αν αξίζω να είμαι πειρατής.

Ένιωσα έναν παγωμένο αέρα να με αγκαλιάζει και σύντομα οι πρώτες ψιχάλες έπεσαν στο πρόσωπο μου, η θάλασσα άρχισε να κουνιέται απότομα και τα πρώτα τριξίματα του πλοίου μας ακούστηκαν!
Προς ολοταχώς Soka, άστο πλοίο να φωνάζει. Θα μπούμε στην Μεγάλη Γραμμή ακόμα και αν χρειαστεί να κολυμπήσουμε μέχρι εκεί... Φώναξα και έτρεξα για να στερεώσω τα πανιά μας. Σύντομα ο αέρας άρχισε να μας χτυπάει από όλες τις πλευρές, μάλλον ήθελε να μας δείξει πως μόνο οι δυνατοί μπορούν να μπουν στην θάλασσα αυτή. Το πλοίο μας καβαλούσε το ένα κύμα μετά το άλλο και σύντομα ήρθε η στιγμή που το αντίκρισα. Το τεράστιο τοίχος δεν ήταν κάτι άλλο από ένα βουνό τόσο ψηλό που δεν μπορούσε κανείς να δει την κορφή του. Από ένα μέρος και μετά καλυπτόταν από τα πυκνά σύννεφα. Όμως αυτό δεν ήταν το πιο τρομακτικό, το νερό ανέβαινε το βουνό, λες και όλα πήγαιναν ανάποδα. Το πλοίο μας άρχισε να επιταχύνει όλο και πιο πολύ, το δυνατό ρεύμα από το νερό μας τραβούσε προς το βουνό. Έπιασα το πηδάλιο και το γύρισα με όλη μου την δύναμη, το πλοίο άρχισε να τρίζει και να παραπονιέται για την άκαρδη μεταχείριση που του έκανα.

Last edited by Roni on Fri Feb 15, 2013 4:18 pm; edited 1 time in total

Μερικά λεπτά αργότερα άρχισε να στρίβει το μπροστά μέρος και τελικά μπήκαμε στην σωστή ευθεία, πλέον δεν μπορούσα να κάνω κάτι για να αλλάξω την ρότα του πλοίου μου. Άφησα το πηδάλιο στις επιλογές του και βγήκα στο μπροστινό μέρος, ήθελα να δω με τα μάτια μου την απόλυτη θάλασσα να ξεχύνεται μπροστά μου. Η μύτη του πλοίου άρχισε να σηκώνεται σιγά σιγά, είχαμε πλέον πάρει την ανοδική πορεία του νερού, η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει όλο και πιο δυνατά κάθε λεπτό που περνούσε. Πλέον όλο το πλοίο είχε γείρει προς τα πάνω και ακολουθούσε το δυνατό ρεύμα του νερού. Αναπτύσσαμε όλο και πιο πολύ ταχύτητα μέχρι που ξαφνικά είδα τα σύννεφα να έρχονται όλο και πιο κοντά μας, μέσα σε δευτερόλεπτα τα είχαμε φτάσει και ένα παγωμένο ρεύμα με διαπέρασε. Μπορούσα να δω μικρούς κρυστάλλους πάγου να σχηματίζονται στον αέρα. Πιάστηκα από την κουπαστή του πλοίου για να μην πέσω από την κλίση του πλοίου. Ένιωσα ένα τράνταγμα και είδα το πλοίο μας να πετάγεται στον αέρα, μείναμε για μερικά λεπτά να πετάμε και μετά προσγειωθήκαμε με ένα δυνατό παφλασμό στο νερό. Το πλοίο μας είχε πάρει την κατηφόρα.

Μπορούσα να δω και πάλι τα σύννεφα να μας πλησιάζουν. Τα περάσαμε και συνεχίσαμε με φόρα την κάθοδο μας, μπροστά μας έβλεπα την ανοιχτή θάλασσα να χτυπιέται με μανία στα βράχια. Δεν μπορούσα να το πιστέψω και όμως είχα φτάσει στην Μεγάλη Γραμμή, την θάλασσα που είχε κατακτήσει ο Βασιλιάς των Πειρατών. Φτάσαμε στο τέλος του νερού και πέσαμε με δύναμη στην θάλασσα, το τράνταγμα μας έριξε στο νερό. Κολύμπησα και βγήκα και πάλι στην επιφάνεια. Είδα το πλοίο μας να βρίσκεται μερικά μέτρα πιο πέρα, το ρεύμα ήταν δυνατό αλλά κατάφερα και έφτασα στο πλοίο. Ο Soka είχε καταφέρει ήδη να ανέβει και έτσι μου πέταξε ένα σχοινί, το έπιασα και μετά από λίγο βρισκόμουν και εγώ πάνω στο πλοίο. Ο Soka πήγε στο πηδάλιο για να διορθώσει την πορεία μας. Έφτασα μερικά λεπτά αργότερα και αφού βρήκα την Log Pose την κοίταξα και είδα πως η βελόνα γυρνούσε γύρω γύρω σαν τρελή.
Χαλασμένο είναι, μας πούλησε ο γέρος στην Loguetown... Φώναξα οργισμένα, ωστόσο μετά από λίγο αποδείχτηκε το πόσο λάθος έκανα. Η βελόνα άρχισε να πηγαίνει όλο και πιο αργά μέχρι που τελικά σταμάτησε σε ένα μέρος. Δεν ήξερα γιατί αλλά ήμουν σίγουρος πως είχαμε τον σωστό προορισμό! Γύρισα το πηδάλιο προς το μέρος που έδειχνε η Log Pose και αρχίσαμε να προχωράμε προς τον πρώτο μας προορισμό στην θάλασσα αυτή.

Σχεδόν μισή ώρα αργότερα είχαμε ήδη απομακρυνθεί από την κακοκαιρία και πλέον βρισκόμασταν και πάλι σε γενικά ήρεμα νερά. Ο ήλιος είχε κάνει και πάλι την εμφάνιση του πάνω από τα κεφάλια μας και το πλοίο επιτέλους μετά από πολλή ώρα είχε σταματήσει τα παράπονα και τα τριξίματα.
Πάρε το πηδάλιο, πάω στο κατάστρωμα να απολαύσω τον αέρα που υπάρχει εδώ γύρω. Φρόντισε να μην χάσεις την πορεία μας, ειδάλλως θα μπεις στο μπουντρούμι και δεν θα φας για μια βδομάδα... Κατάλαβες?
Ο Soka κούνησε βιαστικά το κεφάλι του, ήξερα πως θα έκανε τα πάντα για να αποφύγει το μπουντρούμι μιας που εκεί τον βασάνιζα όσο ήμασταν στο πλοίο των Μαρίν.
Κατέβηκα στο κατάστρωμα και κοίταξα γύρω μου, όλα έδειχνα τόσο ήρεμα, λες και ήμασταν ακόμα σε κάποια από τις αρχικές θάλασσες. Δεν έβλεπα την ώρα να αρχίσω τους καβγάδες εδώ γύρω, άραγε οι αντίπαλοι θα ήταν αρκετά δυνατοί για να με ικανοποιήσουν? Γέλασα και επέστρεψα στην καμπίνα μου, όλα έδειχναν πως πλέον δεν θα είχα βαρετές περιπέτειες. Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και λαγοκοιμήθηκα, το πραγματικό μου ταξίδι είχε μόλις ξεκινήσει.

Όνομα χαρακτήρα: Kenshin

P.o.M. Points: 6

Belli: 24.000

Τυχόν παρατηρήσεις: Αρκετά καλή η ιστορία σου για τόσο μικρή μάλιστα. Μου άρεσαν οι περιγραφές που είχες, ήταν όμορφες αν και πολύ σύντομες. Καταλαβαίνω το πρόβλημά σου εφόσον είναι μόνο 5 post η απλή ιστορία, αλλά μπορούσες να την κάνεις διπλή, σε έπαιρνε νομίζω. Μου φάνηκε πως απλώς ήθελες να την κάνεις μια μονή για να μη σε καθυστερεί εφόσον ξέρω ότι έχεις κι άλλα στο μυαλό σου για μετά, αλλά ήθελε λίγο περισσότερη προσπάθεια. Ειδικά το πότε ανέβηκες και το πότε βρέθηκες στην άλλη μεριά δεν το κατάλαβα. Δηλαδή, μέχρι να φτάσεις στην κορυφή ήταν πολύ καλή, αλλά μετά τόσο βιαστική που ένιωθα πως ήμουν σε αμάξι κι ο οδηγός ξαφνικά το πάτησε και φύγαμε.
Μακάρι να την είχες κάνει διπλή και να είχες σώσει λίγη παραπάνω προσοχή σε μικροπράγματα.

» [Τέλος] Grand Line and Fruits
» Escaped: Grand Line is the next destination (Τέλος-Minion)
» {Τέλος-Φρούτο} Spartan Pirates: Ένα βήμα πριν την Grand Line
» Raise Max [Revolutionary- Grand Line]
» Koala [Revolutionary- Grand Line]