[Τελος-Quest]Η νεα θαλασσα και ο Χιονισμενος Τιγρης

Στην προηγουμενη ιστορια βρεθηκαμε με τον Haytham στο νησι Μejis με σκοπο να αγορασουμε προμηθειες για το ταξιδι μας στην Νorth Blue.Eνω αρχικος μας στοχος ηταν απλα να αγορασουμε τα απαραιτητα και να εξαφανιστουμε,τελικα καταφεραμε και μπλεχτηκαμε σε μεγαλες περιπετειες,αφου τα μελη της Οργανωσης που βρισκοταν στο νησι μας καταλαβαν.Με τα πολλα καταφερα τελικα και τους σκοτωσα ολους χωρις να αφησω στοιχεια για το ποιος ειμαι και η σφαγη να χρεωθει σε λαθος ατομα.Υστερα επιστρεψαμε στο πλοιο και βαλαμε πλωρη για την North και συγκεκριμενα για το νησι Micqueot οπου ελπιζουμε να μαθουμε περισσοτερα για την υποθεση του Χιονισμενου Τιγρη που απασχολει την Οργανωση και τους Marines.

Spoiler:

Τωρα
Οι πρωτες ακτινες του ηλιου που περνουσαν μεσα απο τα παραθυρα της καμπινας του Haytham και επεφταν πανω μου,με αναγκασαν να βγω απο τον ληθαργο μου και να ανοιξω σιγα-σιγα τα ματια.Τα βλεφαρα μου ηταν βαρια και το κορμι μου καταπονημενο απο την περιπετεια της προηγουμενης νυχτας.Χασμουρηθηκα και τεντωθηκα εντονα.Λαθος κινηση.Αμεσως αισθανθηκα εναν οξυ πονο στον δεξυ ωμο που αποδειχτηκε αρκετος για να με αφυπνισει πληρως.Εσφιξα τα δοντια και κοιταξα στο σημειο που πονουσα.Θυμηθηκα την φρικτη γρια-οικονομο να μου καρφωνει με δυναμη ενα μαχαιρι και να με προκαλει με τα λογια της,λιγο πριν της αφαιρεσω την ζωη.Ειχα περιποιηθει το τραυμα οσο καλυτερα μπορουσα,αλλα οι ιατρικες μου γνωσεις ηταν περιορισμενες παρα τις προσπαθεις που ειχε κανει ο Haytham για να με διδαξει.Ο Ηaytham?Τον ειχα ξεχασει αυτον.Κοιταξα στο κρεβατι που τον ειχα βαλει την νυχτα,αφου ηταν ακομα λιποθυμος απο του δηλητηριο του Rimer,αλλα δεν τον ειδα εκει.Εψαξα με το βλεμα μου ολη την καμπινα ομως δεν ηταν πουθενα.Το ποτηρι που ειχα χρησιμοποιησει για να πιω,ελειπε πραγμα που σημαινε οτι καποιος το ειχε μαζεψει.Αυτος ο καποιος βεβαια δεν θα μπορουσε να ειναι αλλος απο τον μεντορα μου ο οποιος προφανως ειχε ξυπνησει καποια στιγμη νωριτερα.Αρα συνηλθε σκεφτηκα χαρουμενος και σηκωθηκα ορθιος,προσεχωντας να μην κανω βιαστικες κινησεις και ταλαιπωρησω το χερι μου.Κινηθηκα προς την πορτα τις καμπινας και την ανοιξα με το αριστερο χερι,βγαινωντας στο καταστρωμα του πλοιου.

Ηταν φανερο οτι μολις ειχε ξημερωσει αφου ο ηλιος ηταν ακομα χλωμος και ενα στρωμα ομιχλης απλωνοταν γυρω απο το πλοιο.Στην πλωρη ξεχωριζε μια φιγουρα.Μια φιγουρα πολυ γνωστη σε εμενα.Ο δασκαλος και φιλος μου στεκοταν ορθιος στο μπροστα μερος του καραβιου και αγναντευε την θαλασσα.Τον πλησιασα με αργα και προσεχτικα βηματα για να μην τον τρομαξω.
-Ξυπνησες επιτελους?με ρωτησε με την βαθεια φωνη του οταν τον πλησιασα.
-Δεν εχει πολυ ωρα.Και εσυ απο οτι βλεπω,συνηλθες απαντησα και σταθηκα πλαι του.
-Ναι.Ξυπνησα λιγο πριν ξημερωσει.Σε ειδα να κοιμασαι στην καρεκλα και σκεφτηκα να σε ξυπνησω αλλα οταν ειδα το δεμενο χερι σου σταματησα.Πρεπει να περασες μια πολυ ενδιαφερουσα νυχτα ειπε γεματος νοημα.
-Οντως.Κριμα που την εχασες.Ειμαι σιγουρος οτι θα διασκεδαζες.
-Θελω να μου πεις τι εγινε.Πως καταφεραμε και γλιτωσαμε.Τα παντα με ολες τις λεπτομερειες.
-Μεχρι που θυμασαι?
-Μεχρι το σημειο που μας προσφερε εκεινο το καταραμενο ποτο ο Rimer.Απο εκει και περα θυμαμαι μονο το σωμα μου να καταρρει και τις αισθησεις μου να χανονται.
-Τοτε εχω πολλα να σου πω αλλα πιστευω οτι θα ειναι καλυτερα να μιλησουμε ενω θα τρωμε.Πειναω πολυ και εχουμε αγορασει ενα σωρο πραγματα απο το Mejis το οποια παρα λιγο να τα πληρωσουμε πολυ ακριβα.Δεν θελω να τα αφησω να πανε χαμενα.
-Ετσι οπως το θετεις,πρεπει να συμφωνησω μαζι σου απαντησε και μαζι επιστρεψαμε στο εσωτερικο του πλοιου και συγκεκριμενα στην τραπεζαρια.

Πηραμε απο ενα μεγαλο πιατο ο καθενας και το γεμισαμε με φαγητο.Ξεκινησαμε να τρωμε με μεγαλη ορεξη και αναμεσα στις μπουκιες,διηγηθηκα ολα οσα ειχαν συμβει την προηγουμενη νυχτα στην επαυλη του Kimba Rimer,απο την στιγμη που λιποθυμησε και μετα.Του εξηγησα οτι το δηλητηριο που υπηρχε στο τελευταιο ποτο,δεν ειχε καμια επιδραση πανω μου.Του μιλησα για το μωβ υγρο που εσταξε απο τα χερια μου και εκαψε το προσωπο του Rimer αλλα και τα χερια του μπατλερ λιγο αργοτερα.Του ειπα με οσο περισσοτερες λεπτομερεις θυμομουν,πως δολοφονησα τους δυο φρουρους,τις διδυμες υπηρετριες,τον μεσηλικα μπατλερ,τους μαγειρες και στο τελος την οικονομο,που ολοι τους ηταν μελη της Οργανωσης.Οταν τελειωσα την αφηγηση μου,επικρατησε πολυτη σιγη για μερικα δευτερολεπτα.Σταματησαμε και οι δυο να τρωμε και ο Haytham με κοιταξε με τον ιδιο τροπο που συνηθιζε να με κοιταζει ο πατερας μου οταν εκανα κατι καλο.Γεματος περηφανια.
-Χαχαχαχα...μικρε.Εκανες αριστη δουλεια.Ουτε εγω δεν νομιζα να τα καταφερνα καλυτερα.Φαινεται οτι τα χρονια που ξοδεψα για να σε εκπαιδευσω δεν πηγαν χαμενα.Αν και πρεπει να παραδεχτουμε,οτι ειχες και την τυχη με το μερος σου.
-Την τυχη?Ειμουν μονος μου εναντια σε εννια ατομα της Οργανωσης.Δεν βλεπω καμια τυχη σ'αυτο!!! του απαντησα καπως θιγμενος.
-Και τα καταφερες αψογα απαντησε προσπαθωντας να με ηρεμησει.-Αλλα τι θα ειχε συμβει αν και εσυ απλα λιποθυμουσες?Τωρα θα ειμασταν και οι δυο αιχμαλωτοι τους και αφου μας βασανιζαν θα μας σκοτωναν σιγουρα.Ειμαστε πολυ τυχεροι που το δηλητηριο δεν εδρασε πανω σου.

-Σχετικα μ'αυτο, ειπα ηρεμα.-Πιστευεις οτι μπορει να εχει παιξει καποιο ρολο το Φρουτο του Διαβολου που εφαγα?
-Χμμ,εκανε σκεφτικος.-Αν συνυπολογισουμε και τα γεγονοτα με το μωβ υγρο που εσταζε απο τα χερια σου,τοτε θα ελεγα οτι υπαρχει μια πολυ καλη πιθανοτητα να ισχυει κατι τετοιο.Αλλα τι ακριβως ισχυει δεν μπορουμε να το πουμε με σιγουρια.Γενικα παντως θα σε συμβουλευα,μεχρι να μαθουμε περισσοτερα για το φρουτο σου δηλαδη,να προσπαθεις να ελεγχεις περισσοτερα τα συναισθηματα σου.Απο οτι φαινεται παιζουν σημαντικο ρολο στην ενεργοποιηση των δυναμεων σου και μεχρι να μαθεις να τις ελεγχεις,καλυτερα θα ηταν να μην τις χρησιμοποιεις καθολου γιατι μπορει να προκαλεσεις "παραπλευρες απλωλεις".
-Συμφωνω αλλα πως θα μπορεσω να μαθω σιγουρα τι ειναι αυτες οι δυναμεις?
-Υπαρχει καποιος σχετικα σιγουρος τροπος απαντησε τριβωντας το πηγουνι του.-Θυμασαι πως ηταν το φρουτο που εφαγες?
-Ναι απαντησα με σιγουρια αφου το σκεφτηκα για μερικα δευτερολεπτα.
-Πολυ ωραια.Βλεπεις υπαρχουν καποια συγκεκριμενα βιβλια που εχουν εικονες ή περιγραφες Φρουτων του Διαβολου.Μολις φτασουμε στο Micqueot,θα αγορασουμε ενα απο αυτα και θα κανουμε την "ταυτοποιηση"
-Ενδιαφερον.Δεν ηξερα οτι κυκλοφορουν τετοιου ειδους βιβλια.Ωραια λοιπον.Θα περιμενω μεχρι να φτασουμε στο Micqueot.Aληθεια,ποτε θα συμβει αυτο περιπου?

-Σε εφτα ημερες υπολογιζω.Αλλα δεν ειναι αυτο που πρεπε να μας απασχολει.Το κυριοτερο θεμα μας ειναι,ποτε θα φτασουν οι εκτελεστες της Οργανωσης στο νησι.Γιατι αν φτασουν πιο νωρις απο εμας,και δολοφονησουν αυτον τον Jegins,θα εχουμε κανει ολοκληρο ταξιδι τζαμπα.
-Δεν εχεις αδικο.Ειδικα υστερα απο την μικρο καθυστερηση μας στο Mejis,υπαρχουν αρκετες πιθανοτητες κατι τετοιο να συμβει συμφωνησα και υστερα βουβαθηκαμε,χαμενοι στις σκεψεις μας.Το υπολοιπο της ημερας κυλησε ησυχα και χωρις πολλες κουβεντες.Ο Haytham κοιταξε το τραυμα μου και το εραψε πολυ πιο σωστα απο εμενα.Το μεσημερι φαγαμε ενα αρκετα απλο γευμα αφου το πρωινο ειχε γεμισει καλα τα στομαχια μας και το απογευμα το περασαμε χαλαρωνοντας.Ο Haytham επαιζε με το βιολι του ενω εγω ειμουν λιγακι κατσουφης καθως εξ'αιτιας του τραυματος μου,δεν μπορουσα ουτε να κανω προπονηση αλλα ουτε και μουσικη να παιξω.Μονο απο την τεταρτη μερα και μετα ο δασκαλος μου,μου εδωσε την αδεια να επιστρεψω στις καθημερινες μου συνηθειες,αφου πρωτα αφαιρεσε τα ραμματα μου και με διαβεβαιωσε οτι η πληγη ειχε επουλωθει.Αυτο εφτιαξε αμεσως την διαθεση μου γιατι μεχρι εκεινη την ημερα το μονο που εκανα ηταν απλως να περιφερομαι στο πλοιο και να διαβαζω που και που καποιο βιβλιο.Ομως οταν πηρα την σχετικη "αδεια",επανηλθα κατ'ευθειαν στις αγαπημενες μου συνηθειες και παροτι στην αρχη το χερι μου με ενοχλουσε καπως,γρηγορα το ξεπερασα και βρηκα τους παλιους ρυθμους μου.

Την πεμπτη μερα και ενω βρισκομουν στο καταστρωμα κανωντας την γυμναστικη μου,αισθανθηκα μια αλλαγη.Η ατμοσφαιρα ξαφνικα ψυχρανε,ο αερας γυρισε βοριας και η θερμοκρασια,αργα αλλα σταθερα,αρχισε να πεφτει.Κοιταξα τον Haytham που στεκοταν κοντα και με παρακολουθουσε.
-Οπως καταλαβες,μολις περασαμε στην North Blue δηλωσε ενθουσιασμενος.Εκτος απο το οτι εδω θα μπορουσαμε να συνεχισουμε το σχεδιο μας για την καταστροφη της Οργανωσης,ο Haytham ειχε ακομα εναν λογο για να ειναι χαρουμενος που βρισκομασταν σ'αυτη την θαλασσα.Καπου στα νερα της,υπηρχε το νησι στο οποιο ειχε γεννηθει και μεγαλωσει.Το νησι στο οποιο εκανε οικογενεια και εζησε ευτυχισμενος μεχρι που η Οργανωση το κατεστρεψε σχεδον ολοκληρωτικα.Μου ειχε πει αυτη την ιστορια αλλα ειναι νωρις ακομα για να σας την αφηγηθω.Παρατησα την εξασκηση και πηγα στην πλωρη,με τον Haytham να με ακολουθει.Τα κυματα γινοταν μεγαλυτερα και η θαλασσα γενικα αγριευε οσο περνουσε η ωρα.
-Φαινεται οτι θα διασκεδασουμε καλα εδω ειπα με ενα τρελο χαμογελο και ο μεντορας μου κουνησε καταφατικα το κεφαλι του.Καποια στιγμη το κρυο εγινε τοσο εντονο που το ενιωσα να τρυπαει τα κοκκαλα μου.Αναγκαστηκα να επιστρεψω στην καμπινα μου ωστε να φορεσω κατι απο πανω καθως αν συνεχιζα γυμνος,υπηρχαν καλες πιθανοτητες να μετατραπω σε παγοκολωνα.Για αυτο λοιπον εβαλα μια βαρια μαυρη καπα με χοντρη γουνα γυρω απο τον λαιμο και βγηκα ξανα εξω,για να βρω τον Haytham να ειναι ακομα στην πλωρη και χαμενος στις αναμνησεις του.

Ολα εγιναν πολυ γρηγορα.Ο ηλιος κρυφτηκε πισω απο τα μαυρα συννεφα που μαζευτηκαν αποτομα και ο ουρανος σκοτεινιασε.Ξαφνικα,ενα φως ελαμψε στον οριζοντα και ο δυνατος κροτος του κεραυνου ακουστηκε,φωτιζωντας ξανα για λιγο το τοπιο.Ο ανεμος φυσηξε σαν τρελος,κανοντας τα κυματα να υψωθουν μπροστα μας σαν πελωρια βουνα.Το μικρο καραβι μας,το οποιο μας ειχε συντροφευσει σε αρκετα δυσκολα ταξιδια,δεν αντεξε.Πρωτα σκιστηκαν τα πανια του,μετα γκρεμιστηκε το μεσιανο καταρτι και τελος το σκαφος εσπασε στα δυο,τσακισμενο απο το βαρος των μανιασμενων κυματων.Βρεθηκα στον αερα για μερικα δευτερολεπτα,που φανηκαν ολοκληρη αιωνιοτητα,και υστερα επσα στην φουρτουνιασμενη θαλασσα.Πριν βυθιστω μεσα της,προλαβα να δω τον Haytham λιγο πιο μακρια μου,να προσπαθει να κρατηθει απο ενα μεγαλο κομματι ξυλο που επεπλεε.Αμεσως σκεφτηκα να παω να τον βοηθησω και κουνησα τα χερια μου,σε μια προσπαθεια να αναδυθω.Ομως κατι δεν πηγαινε καλα.Ο κοπος μου ηταν ματαιος και αντι να ανεβαινω,βυθιζομουν περισσοτερο.Ηταν σαν ειχαν περαστε βαριδια σε ολο μου το σωμα και με τραβουσαν κατω.Αρχισα να κουραζομαι,αφου οι συνεχεις κινησεις που εκανα,καταναλωναν γρηγορα το ηδη ελαχιστο οξυγονο μου.Η οραση μου αρχισε να θολωνει και οι αισθησεις μου,να με εγκαταλειπουν.Προσπαθησα να κρατηθω με ολες μου τις δυναμεις αλλα τελικα απετυχα.Λιγο πριν λιποθυμησω ειδα τις ακτινες του ηλιου να φτανουν ξανα στο νερο και μια σκια να ερχεται προς το μερος μου.

Μερικες ωρες αργοτερα
Ανοιξα τα ματια μου αργα και με δυσκολια.Στην αρχη δεν εβλεπα καθαρα και χρειαστηκαν μερικες στιγμες προσαρμογης ωστε να επανελθει πληρως η οραση μου.Με το που εγινε αυτο,κοιταξα ερευνητικα γυρω μου.Βρισκομουν ξαπλωμενος σε ενα κρεβατι ενος μικρου δωματιου.Τα μοναδικα επιπλα που υπηρχαν ηταν μια ντουλαπα και ενα γραφειακι στα αριστερα μου ενω απεναντι μου ηταν μια ξυλινη πορτα.Οι τοιχοι ηταν επισης ξυλινοι,χτισμενοι με χοντρους κορμους δεντρων και "διακοσμημενοι" με κεφαλια ζωων.Σηκωθηκα αποτομα και χρειαστηκα την βοηθεια του γραφειου για να μεινω ορθιος,αφου αισθανθηκα μια ξαφνικη ζαλαδα.Γρηγορα συνηλθα και προχωρησα προς την πορτα.Την ανοιξα και βγηκα σε ενα στενομακρο διαδρομο.Εκανα μερικα προσεκτικα βηματα και τοτε ακουσα ψιθυριστες φωνες απο καπου στην αλλη πλευρα του διαδρομου.Αυθορμητα κολλησα το σωμα στον τοιχο και ανασανα πιο απαλα.Τα βηματα μου εγιναν πιο αναλαφρα και οι αισθησεις μου οξυνθηκαν.Δεν ειχα ιδεα που βρισκομουν οποτε επρεπε να ειμαι ετοιμος για ολα.Κινηθηκα αργα αλλα σταθερα και πλησιασα.Οσο πιο κοντα εφτανα τοσο πιο καθαρα ακουγα τις φωνες,μια εκ των οποιων κατι αρχιζε να μου θυμιζει.Μολις εφτασα σχεδον διπλα καταλαβα σε ποιον ανηκε.Ηταν του Haytham.Ξεφυσηξα ανακουφισμενος και χωρις κανενα δισταγμο πλεον,προχωρουσα και εφτασα στο τελος του διαδρομου.

Βρεθηκα να στεκομαι μπροστα σε ενα μεγαλο δωματιο,το οποιο εμοιαζε να ειναι το σαλονι.Δυο αναπαυτικες πολυθρονες και δυο μεγαλοι καναπεδες,ολα σκουρου πρασινου χρωματος,ηταν τοποθετημενα γυρω απο ενα ψηλο,ξυλινο τραπεζι.Στους τοιχους υπηρχαν κι'αλλα κεφαλια ζωων,πολλα συνοδευομενα απο τομαρια τους ενω στο πατωμα υπηρχαν στρωμενες χοντρες πορφυρες φλοκατες.Ενα τζακι εκαιγε στον απεναντι τοιχο προσφερωντας με την φωτια του,θερμοτητα και φως στον χωρο.Οι καναπεδες ηταν αδειοι ομως οι πολυθρονες κατειλημμενες.Στην μια καθοταν ο μεντορας μου,φορωντας κατι παλια ρουχα που δεν ταιριαζαν στο αρχοντικο του στυλ.Το προσωπο του εδειχνε ανησυχο καθως επινε μερικες γουλιες καφε απο μια κουπα που αχνιζε.Στην πολυθρονα απεναντι του καθοταν ενας αντρας γυρω στα 35.Ηταν ψηλος και γεροδεμενος με μεγαλα χερια και μακρια μαυρα μαλλια.Φορουσε και αυτος παρομοια ρουχα και στην πλατη ειχε δεμενο ενα σπαθι.Οι δυο αντρες δεν εδειχναν να εχουν αντιληφθει την παρουσια μου.Εκανα το πρωτο βημα στο δωματιο και ξεροβηξα.Γυρισαν και οι δυο κατ'ευθειαν προς το μερος μου.Ο Haytham χαμογελασε πλατια μολις με ειδε και ο αγνωστος φανηκε να χαλαρωνει.
-Καλως ηρθες πισω!!! φωναξε ο φιλος μου.
-Γιατι που ειχα παει? ρωτησα παραξενεμενος.
-Για λιγο,στον κοσμο των νεκρων πεταχτηκε ο αγνωστος.
-Τι εννοεις?Η μνημη μου ειναι καπως περιεργη αυτη την στιγμη και δεν θυμαμαι και πολλα.Το τελευταιο που θυμαμαι ειναι μια μεγαλη θυελλα να ξεσπα.
-Χαχαχα.Φαινεται πως τωρα θα αλλαξουμε ρολους παρενεβη ο Haytham.-Oπως μου εξηγησεις εσυ τι εγινε αφου λιποθυμησα στο Μejis,τωρα θα σου εξηγησω εγω.Η θυελλα που θυμασαι,διελυσε το μικρο μας πλοιο και βυθιστηκαμε.Σε ειδα να βυθιζεσαι στο νερο και περιμενα να βγεις αλλα οταν περασε καποια ωρα και δεν βγηκες κολυμπησα οσο πιο γρηγορα μπορουσα για να σε σωσω.
-Τωρα που το λες κατι θυμαμαι.Προσπαθουσα με ολη μου την δυναμη να βγω στην επιφανεια αλλα δεν τα καταφερνα και λιγο πριν χασω τις αισθησεις μου ειδα μια σκια να ερχεται προς το μερος μου.Εσυ εισουν λοιπον?
-Ναι.Και ο λογος που δεν μπορουσες να κολυμπησεις ειναι απλος.Σου ειχα πει οτι οσοι εχουν φαει καποιο Φρουτο του Διαβολου δεν μπορουν να κολυμπησουν.Ειναι το τιμημα που πληρωνουν για τις εξωπραγματικες δυναμεις που αποκτουν.Αλλα προφανως το ξεχασες.