[ΤΕΛΟΣ] Η αρχή του Χορευτή του Σπαθιού και η παραμονή στο Erenbar Island [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Τα μπαρ, ήταν τα μέρη όπου όλοι ανεξαιρέτως οι κάτοικοι, πήγαιναν τα βράδια για να γλεντήσουν. Εμείς πήγαμε στο <<Ψόφιο Κοράκι>> όπου σύχναζε ο Argon. Ήταν το πιο ερημικό μπαρ με λιγοστές παρέες να κάθονται στις γωνίες. Ο ιδιοκτήτης ήταν ψιλός, γεροδεμένος με μία καλύπτρα πάνω από το αριστερό του μάτι που όπως μάθαμε αργότερα το έχασε σε μία μάχη ενάντια σε ένα μέλος του πληρώματος του Red Head. Πήραμε sake και περάσαμε τη βραδιά συζητώντας ελαφρά και χαρούμενα θέματα. Μερικές κούπες sake αργότερα, γνωρίσαμε τα παιδιά που αράζανε εδώ και γίναμε όλοι μαζί μια μεγάλη, γελαστή παρέα. Μετά από ένα σημείο, αφού γνωρίσαμε όλα τα παιδιά, έβγαλα τη φυσαρμόνικά μου και ξεκίνησα να παίζω γιορτινούς τόνους. Άρεσε σε όλους τόσο, που τελικά ο Γιάννης, ο ιδιοκτήτης, μας κέρασε τα ποτά. Ήταν μια μεγάλη, υπέροχη βραδιά που είχα ανάγκη. Έκανα φίλους, πέρασα καλά, και διασκεδάσαμε όλοι με την ψυχή μας! Αφού βράδιασε αρκετά και υποσχεθήκαμε να το ξανακάνουμε σύντομα, ξεκινήσαμε, σιγά-σιγά και με πολλά περίσσια γέλια και τραγούδια να το ξανακάνουμε.

Παραμένω στο νησί γιατί έχω να εξασκηθώ με τον Argon και γιατί πέρασα υπερβολικά καλά, για να μην το επαναλάβω!

Όνομα χαρακτήρα: Ζήλος

P.o.M. Points: 10

Belli: 40,000

Τυχόν παρατηρήσεις: Είχε χιούμορ όπως και η προηγούμενη που είχα διαβάσει. Σε εκείνη σου είχα πει να δοκιμάσεις να περιγράψεις τα συναισθήματα του χαρακτήρα σου αντί των εικονιδίων, τις εικόνες που βλέπει κτλ. Αντ'αυτού εσύ μου περιέγραφες τα εικονίδια που δεν έβαζες. Αυτό δεν το θεωρώ περιγραφή συναισθημάτων και εικόνων. Αν πρέπει να διαλέξω απ'τα δύο θα διάλεγα το πρώτο. Τα εικονίδια είναι βοηθητικά και τα χρησιμοποιείς για να προσθέσεις κάτι στην ιστορία σου. Δεν αποτελούν την κύρια ιστορία.