[Τέλος] Το πιο βαθύ σκοτάδι..Είναι πριν την αυγή...

Έπειτα, μόλις έπεσε η νύχτα μια ομάδα από δαύτους κρατώντας δάδες αναμμένες στάθηκε μπροστά στα τείχη και με περίσσιο στόμφο ανακοίνωσαν " Αύριο το βράδυ όλα θα τελειώσουν. Όσοι όμως ως τότε σταθούν γονατιστοί μπροστά μας θα τους χαριστεί η ζωή τους!" αυτά είπαν και ύστερα γελασαν δυνατά, γιατί ξέραν πως καμιά ελπίδα δεν είχε πια απομείνει σε όσους ήταν εντός των τειχών. Για κείνους αυτό το οχυρό θα ήταν η τελευταία τους κατοικία, ένα τάφος υγρός και κρύος που καμιά τιμή δεν θα τους περίμενε και από όσα έκαναν τίποτα δεν θα έμενε στην θύμηση όσων τυχόν θα ζούσαν. Η επόμενη μέρα ήταν σαν μια μικρή αιωνιότητα για τους κατοίκους του χωριού και συχνά ο ένας θα κοιτούσε τον άλλο χωρίς να πει κουβέντα γιατί στ' αλήθεια τότε πίστευαν πως σε λίγες στιγμές όλα θα τελείωναν.

Την τελευταία νύχτα, οι ψαράνθρωποι μαζεύτηκαν μπροστά στο τείχος και ο ένας μετά τον άλλο ούρλιαζαν δυνατά. Τέτοια ήταν η ένταση και η δύναμη των κραυγών τους που όλοι οι κάτοικοι του χωριού ο ένας μετά των άλλο λούφαζαν στην γωνιά τους, από τον πιο δυνατό στον πιο αδύναμο και από τον πιο θαρραλέο σε 'κείνον που μετρούσε την ζωή του πιο πολύ από το κάθε τι. Εκείνες τις στιγμές ήταν σαν να είχε για λίγο μόνο σταματήσει ο χρόνος, λες και η ροή της πραγματικότητας είχε με ένα τρόπο επιβραδυνθεί, όλα προμήνυαν την ήττα τους, το άδοξο τέλος που λεπτό το λεπτό κοντοζύγωνε αναπότρεπτα.. Τότε ο Devon έκανε ένα βήμα προς τα μπρος , ναι ίσως να πέθαιναν και ίσως να τους είχε προδώσει ακόμη και ο Beren μα δεν θα καθόταν να πεθάνει χωρίς να κάνει τίποτα για αυτό. Ανέβηκε λοιπόν στο πιο ψηλό σκαλοπάτι που μπορούσε να βρει και είπε:

Δεν υπάρχει όμως μόνο αυτός ο δρόμος! Γιατί μπορούμε να διαλέξουμε τον δρόμο του αύριο. Είναι όμως κι αυτός ένας δρόμος δύσκολος και σκοτεινός. Δεν ξέρουμε ακόμα που θα μας βγάλει, μα αυτός ο δρόμος είναι εκείνος που πρέπει σε γενναίους μα και σε όσους θέλουν να λέγονται άνθρωποι. Ίσως, και πρέπει να το ξέρουμε αυτό, να βρεθούμε όλοι νεκροί και τίποτα από όσα συνέβησαν, να μην μείνει ούτε σαν ιστορία και μύθος στα χείλη των επόμενων γενιών. Μα ακόμα και έτσι εμείς θα πεθάνουμε σαν άνθρωποι ελεύθεροι! Μα αυτός ο δρόμος μπορεί στο τέλος να μας βγάλει και στο ξέφωτο! Γιατί πέρα από την σκοτεινιά υπάρχει φώς, υπάρχει ελευθερία και δημιουργία, υπάρχει ζωή. Κρατήστε λοιπόν ψηλά τα όπλα και τις ασπίδες σας αδέρφια μου! Να μην δώσουμε την ικανοποίηση σε όσους στέκουν έξω από την πόρτα μας, να πουν πως ήμασταν δειλοί. Μπροστά μου στέκονται άνθρωποι ελεύθεροι που κρατάνε τις ζωές τους στα χέρια τους! Ας πολεμήσουμε λοιπόν ο ένας πλάι στον άλλο για να ανοίξουμε τον δικό μας δρόμο, το δρόμο του αύριο.


Ύστερα, για λίγο σώπασαν όλοι και ήταν σαν να μην ακούγονταν ούτε καν οι κραυγές του στρατού των ψαρανθρώπων. Αυτό όμως ήταν για μια στιγμή μονάχα γιατί ο χρόνος ξαναπήρε μπρος και οι φωνές των ανθρώπων γέμισαν την κοιλάδα και τα τραγούδια τους αντηχούσαν στα τείχη και κάναν την πέτρα να τρέμει. Τότε ξεκίνησε ο πόλεμος και μάχονταν δύο δυνάμεις τρομερές, αυτή της δύναμης που κατακτά και καταστρέφει και εκείνη της δίψας για ελευθερία, της δίψας για ζωή, εκείνη η δύναμη που προστατεύει.

Οι άνθρωποι στέκονταν ο ένας πίσω από τον άλλο στην ουρά για να πάρουν τον οπλισμό τους. Ο καθένας τους θα είχε ένα τόξο, μια φαρέτρα με μεταλλικά βέλη, μια πανοπλία για άμυνα και ένα δόρυ σε περίπτωση που έφταναν σε μάχη σώμα με σώμα με τον εχθρό. Μόλις κάποιος παρελάμβανε τον οπλισμό του ανέβαινε κατευθείαν στις επάλξεις του τείχους έτσι που σύντομα δίπλα σε κάθε πολεμίστρα υπήρχε ένα ζευγάρι ανθρώπων. Μόλις όλα ήταν έτοιμα ανέβηκε και ο Devon στο κέντρο του τείχους για να διευθύνει την επίθεση τους. Όλα ξεκίνησαν με ένα κύμα από βέλη από την μεριά των ανθρώπων. Στο οποίο όμως οι αντίπαλοι κατάφεραν να αμυνθούν με επιτυχία έχοντας πολύ λίγες απώλειες. Αυτή η φάση της μάχης κράτησε για αρκετή ώρα έτσι που το ένα κύμα από βέλη ακολουθούσε το προηγούμενο ενώ οι ψαράνθρωποι έκαναν και εκείνοι με την σειρά τους μικρά βήματα προς το τείχος.

Με κάθε σειρά από βέλη μερικοί ψαράνθρωποι θα έπεφταν νεκροί ενώ άλλοι τραυματισμένοι θα ξέμεναν πιο πίσω περιμένοντας το επόμενο μοιραίο βέλος, αλλά το σύνολο του όγκου των δυνάμεων τους κάθε φόρα που θα όπλιζαν τα τόξα τους έφτανε όλο και πιο κοντά στα τείχη. Και όταν πια δεν είχαν μείνει άλλα μέτρα για να διανύσουν, όταν πια ήταν μερικά εκατοστά μπροστά από το απροσπέλαστο τείχος έριξαν τις σκάλες και τους γάντζους τους. Τότε ακριβώς την στιγμή που οι πολιορκημένοι για πολλοστή φορά θα απαντούσαν με μερικούς τόνους καυτού λαδιού, εκατοντάδες βέλη έπεσαν σαν να ήταν βροχή από ατσάλι, πάνω στα τείχη και το μόνο που ακούγονταν ήταν το μέταλλο που χτυπούσε πάνω στην σμιλευμένη πέτρα. Ο κρύος ήχος αυτής της σύγκρουσης γέμισε την ατμόσφαιρα σαν μεταλλική στριγκλιά και το μόνο που τον έσπαγε ήταν το πνιχτό βογκητό όσων δεν πρόλαβαν να καλυφθούν.

Έτσι έγινε η πρώτη επίθεση στο τείχος και ήταν μια επίθεση φοβερή και σε ένταση αλλά και σε απώλειες και από τις δύο μεριές. Γιατί αν και οι άνθρωποι δεν μπορούσαν πια να σηκώσουν κεφάλι για να δουν από που θα ερχόταν ο εχθρός, το τείχος ήταν καλά επανδρωμένο. Έτσι όταν έριξαν κατά βούληση όσο λάδι τους είχε απομείνει πέτυχαν πολλούς ψαρανθρώπους που ανέβαιναν στα τείχη και όταν έριξαν, λίγο πολύ στην τείχη τις δάδες κάτω από τα τείχη μια φλεγόμενη κόλαση κατ' έκαψε πολλούς ακόμη. Μα και από τους πολιορκημένους αντίστοιχα πολλοί ήταν αυτοί που χάσανε τη ζωή τους από κάποιο βέλος αδέσποτο μα φονικό. Μάλιστα αν κατά τύχη έληγε έτσι η πρώτη νύχτα τότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι πολιορκημένοι είχαν καταγράψει μια σοβαρή νίκη. Όχι μόνο στους αριθμούς αλλά και στο ηθικό!

Όμως δυστυχώς εκείνη η βραδιά δεν θα τελείωνε έτσι γιατί ο Willy τα περίμενε όλα αυτά. Και όσα είχαν συμβεί δεν ήταν παρά ένας αντιπερισπασμός γιατί λίγα λεπτά μετά ένας δυνατός κρότος κάλυψε όλες τις φωνές και τις συγκρούσεις! Και μαζί του ακούστηκε η κατάρρευση ενός μικρού τμήματος του τείχους. Τότε οι καρδιές των ανθρώπων γέμισαν από φόβο μα και οργή και μάχονταν δύο φορές πιο δυνατά γιατί ήξεραν πια πως το τέλος πλησίαζε αναπόδραστο. Ύστερα, όλες οι δυνάμεις των ψαρανθρώπων μπήκαν μέσα στο χωριό και εκεί έγινε η δεύτερη μάχη αυτού του πολέμου. Σώμα με σώμα δύο δύο οι άνθρωποι μάχονταν από απόσταση τα κτήνη με όσοι δύναμη και κουράγιο είχαν και κατάφεραν στην πρώτη αυτή φάση του πολέμου μεγάλες ζημιές στον αντίπαλο και για ώρα κρατούσαν την είσοδο του τείχους με νύχια και με δόντια γιατί ήξεραν πως ύστερα από αυτό δεν θα υπήρχε αύριο.

Μάλιστα ίσως και να τα είχαν καταφέρει αν δεν εμφανίζονταν ο Willy και οι δύο υπαρχηγοί του που με ευκολία έσπασαν τον ανθρώπινο κλοιό σαν να σκόρπιζαν μια στοίβα άχυρα. Τότε οι ψαράνθρωποι ξεχύθηκαν μέσα στο χωριό και κατ' έσφαξαν όποιον βρήκαν στο διάβα τους διότι οι άνθρωποι είχαν σκορπίσει εκείνη την ώρα και πιο λίγοι πολεμούσαν παρά έτρεχαν να σώσουν ότι τυχόν σωζόταν. Μα o Devon βλέποντας αυτή την κατάσταση βούτηξε το τσεκούρι του και έπεσε σαν θηρίο μαινόμενο σε μια ομάδα ψαρανθρώπων σφάζοντας των ένα μετά τον άλλο και ανοίγοντας δρόμο προς τους άντρες του που μάχονταν. Εκεί μπήκε και αυτός στην μάχη και ήταν σαν λιοντάρι όταν πάλευε, έτσι που αναπτερώθηκε το ηθικό όσων ήταν κοντά του και για λίγη ώρα οι άνθρωποι άρχισαν να κερδίζουν έδαφος ξανά. Μέχρι που φτάσανε μπροστά σε ένα από τα πρωτοπαλίκαρα του Willy και έτσι ξεκίνησε μια άγρια μάχη με τον Devon.

Για αρκετή ώρα τα όπλα τους συγκρούονταν και κανείς δεν ξεπερνούσε τον άλλο, μα ήταν σε όλα ίσοι και κανείς δεν έκανε ούτε ένα βήμα πίσω. Το ένα χτύπημα διαδέχονταν το άλλο και παράλληλα σε αυτούς η μάχη συνεχιζόταν παντού γύρω τους με μεγάλη ένταση και πολλοί πέθαναν εκείνες τις στιγμές . Όμως τότε ο Devon είδε πως δεν είχαν καμία ελπίδα σε αυτό το σημείο και πως αν έμεναν κι άλλο εκεί σε λίγο θα ήταν κυκλωμένοι από τον εχθρό έτσι με μια επιδέξια κίνηση έριξε πίσω τον εχθρό του και διέταξε να υποχωρήσουν. Έτσι άνοιξαν δρόμο ανάμεσα στους ψαρανθρώπους μέχρι που φτάσαν στην κεντρική πλατεία του χωριού και μάζεψαν και από κει όσους στρατιώτες βρήκαν ζωντανούς, ώσπου κλείστηκαν μέσα στην εκκλησία του χωριού. Έτσι τελείωσε και η δεύτερη μάχη αυτού του πολέμου και όλα τότε έδειχναν πως οι ψαράνθρωποι είχαν πια νικήσει.