[Τέλος] Η ύπαρξη του Δαχτυλιδιού.[Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

-Λοιπόν, να μαντέψω ότι έχει και συνέχεια σωστά; Θα φωνάξετε κι άλλους της Falcon; ρώτησα με ένα υποχθόνιο χαμόγελο, ενώ όλοι με κοιτούσαν έκπληκτοι απ’την ταχύτατη κίνηση που έκανα μόλις λίγες στιγμές πριν.
-Ίσως υποτιμήσαμε λίγο τον ξένο παιδιά. Δε χρειαζόμαστε περισσότερους της Falcon για να σε τακτοποιήσουμε, είμαστε ήδη αρκετοί.
-Άραξε ψηλέ, δεν είμαι εδώ για να σας προξενήσω μπελάδες.
-Δυστυχώς προξένησες… στον εαυτό σου.
-Στη θέση σου δε θα ήμουν τόσο απρόσεκτος… Μπορεί να πεθάνεις! Τέλος πάντων, θα μπω απευθείας στο θέμα. Γνωρίζατε κάποιον Rei;
Ο άντρας ανασήκωσε το ένα του φρύδι και σήκωσε το ένα του χέρι για να σταματήσουν οποιαδήποτε κίνηση πήγαιναν να κάνουν οι άντρες του.
-Ίσως έχεις κάτι να πεις. Μίλα.
Το χαμόγελό μου μεγάλωσε και έπαψα να σφίγγω τον άντρα. Πάτησα με δύναμη στην πλάτη του στέλνοντάς τον στον τοίχο, ένα μέτρο δίπλα και κίνησα προς τον αρχηγό.
-Ας πούμε ότι ήμουν μπροστά όταν πέθανε. Είμαι σίγουρος ότι θα σας αρέσει όταν μάθετε ότι ο λεγόμενος Masta ήταν αυτός που τον αποκεφάλισε.
-Ο Masta!;
-Είσαι ψεύτης!
-Σκάσε! Μην μπαίνεις στον δρόμο μου!
-Ναι. Βέβαια ο φίλος σας νίκησε αρκετούς της Shield, αλλά όπως είπα δεν είχε καμία ελπίδα μπροστά στον αρχηγό τους. Και εδώ φτάνουμε στο κυρίως θέμα, γιατί έρχομαι σε εσάς. Ο τύπος αυτός είναι εμπόδιο στα σχέδιά μου, οπότε τον θέλω εκτός. Μια συνεργασία μου ακούγεται τέλεια, τι λέτε;
-Γιατί να σε εμπιστευτούμε;
-Τι λόγο έχω να σας δώσω όλες αυτές τις πληροφορίες;

Ο άντρας φάνηκε κάπως σκεπτικός και τότε χτύπησε τα δυο του δάχτυλα. Μια απ’τις γυναίκες τον πλησίασε και εκείνος της ψιθύρισε κάτι στο αυτί. Εκείνη έκπληκτη έγνεψε και βγήκε γρήγορα απ’το μαγαζί.
-Κάθισε ξένε και πιες μια μπύρα μαζί μας. Σύντομα θα έχεις την απάντηση που θες.
Χαμογέλασα και παίρνοντας την μπύρα μου απ’την μπάρα, κάθισα στο τραπέζι του αρχηγού, δίπλα στον οποίο κάθονταν δυο γυναίκες.
-Λοιπόν, δεν μας είπες, πώς είναι το όνομά σου;
-Λέγομαι Daiki, Daiki Shuhei.
-Daiki ε; Είμαι ο Koga. Κάτι μου λέει ότι θα τα πάμε καλά οι δυο μας. Συγγνώμη για πριν, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται πλέον.
-Ξέρω ξέρω. Περιμένουμε κάτι;
-Κάποιον. Θα μάθεις σύντομα.
Ενδιαφέρον. Ή μου στήνει παγίδα ή θα φέρει κάποιον ανώτερο. Για να δούμε τι απ’τα δύο ισχύει. σκέφτηκα και ήπια μονορούφι την μπύρα που υπήρχε μπροστά μου. Τότε η πόρτα του μαγαζιού άνοιξε αποκαλύπτοντας την γυναίκα που είχε φύγει πριν λίγο και τον χοντρό άντρα που καθόταν κοντά στην είσοδο του μπαρ της Alicia.
ΑΔΥΝΑΤΟΝ!!! Ξέρει το πραγματικό μου όνομα! Αν μαθευτεί είμαι χαμένος!!!
-Είμαστε χαμένοι, εννοείς. Δε θα σε αφήσω να με ξεφτιλίσεις μπροστά στην Alicia!
-Και τι θες να κάνω; Σε είχε δει όταν μπήκες με την ηλίθια φίλη σου!
-Πρόσεχε τι λες! Εσύ φταις που μπλέξαμε εδώ, εσύ να βρεις τρόπο να μας βγάλεις.
-Όλα εξαρτιόνται απ’τον χοντρό.

Ο χοντρός τύπος μπήκε στο μαγαζί και κάθισε σε μια καρέκλα δίπλα στον Koga.
-Ελπίζω να αξίζει ο λόγος που με έφερες ως εδώ.
-Σε έχω απογοητεύσει πολλές φορές αρχηγέ;
-Αρκετές, αλλά είμαι καλόκαρδος κατά βάθος. Μίλα.
-Ο τύπος από εδώ έχει μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες που αφορούν τον Rei και τον Masta.
Ο χοντρός με κοίταξε υψώνοντας το ένα του φρύδι.
-Α! Σε ξέρω εσένα, σε είδα με την Alicia στο μπαρ. Να δεις πως ήταν το όνομά σου…
Ίσως καταφέρω να το μπαλώσω…
-Daiki Shuhei.
-Daiki; Ναι! Αυτή η μνήμη μου με αφήνει ξεκρέμαστο τελευταία… Λυπάμαι μικρέ, είμαι ο Ganju, αρχηγός της Falcon στον νησί και το δεξί χέρι του αρχηγού, που βρίσκεται στην Μεγάλη Γραμμή.
Αυτός ο χοντρός έχει τέτοια θέση ανάμεσά τους!; Ίσως τα φαινόμενα απατούν τελικά…
-Χάρηκα για την γνωριμία. είπα με το κλασσικό υποχθόνιο χαμόγελο. Koga, μπορείς να του πεις όσα σου ανέφερα πριν; Δε μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι.
-Ναι. απάντησε ο άντρας και του είπε τα ψέματα που είχα αραδιάσει πριν λίγα λεπτά.
-Αυτός ο μπά@@@ρδος ο Masta μπαίνει συνέχεια στον δρόμο μας. Για να είμαι πιο ακριβής, είναι το μόνο μας εμπόδιο. πρόσθεσε και κοίταξε ύπουλα τον Koga, που του ανταπέδωσε το βλέμμα.

-Μου μυρίζεται απάτη. Και μάλιστα αρκετά μεγάλη.
-Ας πούμε ότι… έχουμε τις γνωριμίες μας. Στο θέμα μας τώρα, είσαι εδώ για να τον βγάλουμε απ’την μέση, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να συνεργαστούμε.
-Πράγματι. Ελπίζω ότι μπορώ να βασιστώ πάνω σας, όπως εσείς σε μένα.
-Σε τι μπορείς να μας φανείς χρήσιμος;
-Ας πούμε ότι έχω κοντινές γνωριμίες για αυτόν τον άντρα.
-Ελπίζω να μην εννοείς την Alicia!
-Θα σκάσεις; Την θέτεις σε κίνδυνο κάθε φορά που με αποσπάς!
-Άρα να μαντέψω ότι έχεις κάποιου είδους σχέδιο;
-Πάντα έχω και είμαι σίγουρος ότι θα σας αρέσει, αλλά απαιτεί μεγάλο αριθμό αντρών.
-Μίλα.
-Ακούστε προσεκτικά. είπα και άρχισα να τους εξηγώ το σχέδιο που είχα σκαρφιστεί. Όταν τελείωσα την αφήγηση, ο Ganju έδειχνε σκεπτικός.
-Δεν είναι κακό. Πώς μπορώ να σε εμπιστευτώ όμως; Πώς ξέρω ότι δε θα μας προδώσεις;
-Όπως είπα, έχω προσωπικό κέρδος απ’την εξόντωση του Masta. Θα ήταν βλακώδες από μέρος μου να έρθω σε ένα μέρος, που συχνάζει η οργάνωση Falcon για να σας στίσω παγίδα. Απλά θα έθετα τον εαυτό μου σε κίνδυνο τσάμπα. Ακόμη, είστε πολλοί περισσότεροι απ’τους Shield… Οι πιθανότητες αποτυχίας είναι ελάχιστες, οπότε και να σας έστηνα παγίδα θα μπορούσατε εύκολα να ξεφύγετε και ύστερα να βγάλετε κι εμένα απ’την μέση. Κοινώς, σας χρειάζομαι, όπως εσείς εμένα για να τον φέρω σε εσάς. Τι λες;
-Όπως το λες δεν έχεις άδικο. Καλώς! Τι χρειάζεσαι από εμάς;
-Μόνο δυο πράγματα. Ένα μικρό στιλέτο και φυσικά, να μην διαδοθεί τίποτα. Δε με είδατε ποτέ σε αυτό το μέρος και δε σας ξέρω.
-Σύμφωνοι. Αύριο;
-Μην είσαι βιαστικός. Αύριο θα έρθω πάλι εδώ για να ολοκληρώσω την πρώτη φάση του σχεδίου μου. Θα ενημερώσω τον Koga.
-Ωραία, θα περιμένω.

Έκλεισα την πόρτα του μπαρ και κίνησα προς το σπίτι της κοπέλας.
-Τέλεια. Με τη βοήθεια αυτών των ηλίθιων ο Masta θα βγει απ’την μέση και θα μας αφήσει το πεδίο ελεύθερο.
-Μην με μπλέκεις σε αυτό! Αν δω ότι πας να μπλέξεις την Alicia δε θα σε αφήσω να κάνεις τίποτα!
-Ηρέμησε ηλίθιε. Η φιλενάδα σου δε θα εμπλακεί. Το μόνο που θέλω είναι να εξαλείψω κάθε πιθανό εμπόδιο.
-Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να βγάλεις εκτός και την οργάνωση Falcon.
-Η μνήμη σου σε άφησε, αλλά το IQ σου όχι. Συγχαρητήρια.
-Και πώς θα το κάνεις αυτό; Πώς θα σκοτώσεις τόσους ανθρώπους;
-Με την δύναμη που έχω τώρα δεν μπορώ να κάνω κάτι τέτοιο, αλλά μην ανησυχείς, θα τους πάρω με το μέρος μου.
-Μην με μπλέκεις!
-Όταν θυμηθείς θα σταματήσεις να μου σπας τα νεύρα. Μέχρι τότε μείνε στο παρασκήνιο και μην με ενοχλείς! Για τώρα, πήγαινε πίσω στο σπίτι και κάνε ότι δε συνέβη τίποτα. Απλά πήγες μια βόλτα στην πόλη για να μάθεις λίγο τα μέρη.
-Δε μου αφήνεις και πολλές επιλογές… είπα και η παρουσία αποσύρθηκε δίνοντάς μου τον έλεγχο του σώματός μου.
Πρέπει να σιγουρευτώ ότι η Alicia θα μείνει έξω απ’αυτό. Δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ. Ευτυχώς με χρειάζεται με το μέρος του, αλλά τι εννοούσε με το τελευταίο; Πώς θα καταλάβω αν επανέλθει η μνήμη μου και τι αποστολή είναι αυτή; Γιατί να πρέπει να καταστραφεί ο κόσμος;

Έφτασα έξω απ’το σπίτι και χτύπησα την πόρτα, αλλά δεν απάντησε κανείς. Έτσι, πήγα προς το μπαρ που δούλευε η κοπέλα. Το να κυκλοφορώ μόνος μου βραδιάτικα σε μια πόλη που δεν ήξερα δε μου φαινόταν πολύ καλή ιδέα. Σύντομα έφτασα στον προορισμό μου και μπαίνοντας μέσα, αντίκρισα την κοπέλα να καθαρίζει μερικά ποτήρια πίσω απ’την μπάρα. Την πλησίασα και κάθισα σε ένα ψηλό σκαμπό μπροστά της, αγνοώντας τα ανεπιθύμητα βλέμματα των αντρών που έπιναν.
-Bakura, τι κάνεις εδώ;
-Τέλειωσα την βόλτα μου στην πόλη και μιας και δεν ήσουν σπίτι είπα να περάσω. Ήταν κακή ιδέα;
-Όχι, όχι... Καλά έκανες. απάντησε χαμογελώντας και μου πρόσφερε μια μπύρα. Ελπίζω να μην συνάντησες μπελάδες…
-Όχι, πήγαινα από τον μεγάλο δρόμο, που υπήρχαν αρκετοί άντρες της Shield. Όλα καλά εδώ;
-Όπως πάντα. Τίποτα το περίεργο αυτήν την φορά. είπε ανακουφισμένη.
-Χαίρομαι. Σε πόση ώρα τελειώνεις;
-Σε λίγο. Περιμένω τον ιδιοκτήτη να με αντικαταστήσει. Μήπως πείνασες;
-Όχι, είμαι εντάξει, ευχαριστώ.
Παρατηρούσα την κοπέλα να δουλεύει, μέχρι που ο ιδιοκτήτης, ένας μεσήλικος κτηνώδης άντρας ήρθε στο μαγαζί για να την αντικαταστήσει. Αφού τον χαιρέτησε, φύγαμε απ’το κτήριο κατευθυνόμενοι προς το σπίτι.
-Alicia...
-Ναι;
-Σκεφτόμουν όσα έχουν γίνει μέχρι τώρα και... δε θα τα είχα καταφέρει αν δε σε είχα συναντήσει. Σε ευχαριστώ για όλα όσα έχεις κάνει για μένα και θα κάνω το παν για να στο ανταποδώσω. είπα, ενώ η κοπέλα έκλεινε την πόρτα πίσω της. Δε θα αφήσω κανέναν να σε πειράξει, στο υπόσχομαι!
-Πρόσεχε τι λες...
-Σκάσε! Αρκετά έχεις αναμειχθεί ως τώρα, φύγε από δω!

Η κοπέλα κόλλησε πάνω μου και πέρασε τα χέρια της γύρω απ’τον λαιμό μου.
-Bakura… είπε ενώ το πρόσωπό της είχε φτάσει σε απόσταση αναπνοή απ’το δικό μου. Την επόμενη στιγμή τα χείλη μας ενώθηκαν σε ένα παθιασμένο φιλί. Πέρασα τα χέρια μου γύρω απ’την μέση της και την έσφιξα στην αγκαλιά μου. Συνεχίσαμε να φιλιόμαστε μέχρι το δωμάτιό της, όπου πέσαμε στο κρεβάτι. Σιγά-σιγά αρχίσαμε να βγάζουμε τα ρούχα μας, ώσπου μείναμε γυμνοί κάτω απ’τα σκεπάσματα σε μια στιγμή ατελείωτου πόθου. […]
Βρισκόμουν καθισμένος στην άκρη του κρεβατιού με την Alicia να κοιμάται δίπλα μου. Χαΐδεψα τα μαλλιά της και στη συνέχεια πέρασα το χέρι μου στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου.
Και τώρα τι;… Ίσως δεν έπρεπε να γίνει αυτό… Όχι με αυτά που αναμένονται. Κι αν πληγωθεί; Δεν μπορώ να εμπιστευτώ την άλλη ύπαρξη μέσα μου… Να πάρει! Πώς τα έκανα έτσι!; Πώς θα την γλιτώσω απ’αυτό;
Ξαφνικά, το Δαχτυλίδι άρχισε να λάμπει να λάμπει.
Τι έγινε πάλι;
-Έκανες ότι ήθελες με την κοπελιά σου. Τώρα έχουμε παρέα.
-Τι!;
-Με καθυστερείς, αναλαμβάνω!
-Περίμενε…, αλλά οι αισθήσεις μου με εγκατέλειψαν.
Κάποιος είναι κοντά και για να ανταποκρίνεται έτσι το Δαχτυλίδι σημαίνει ένα πράγμα. Ο Shadi είπε να μας επισκεφτεί. σκέφτηκα και το σατανικό χαμόγελο επανήλθε στο πρόσωπό μου.

Έπιασα το Δαχτυλίδι στα χέρια μου και σηκώθηκα απ’το κρεβάτι. Ο ένας από τους δείκτες του αντικειμένου έδειξε προς την πόρτα και χωρίς χρονοτριβή, την άνοιξα και βρέθηκα στον μικρό διάδρομο. Εκεί αντίκρισα τον περίεργο άντρα, τον άντρα που με είχε παγιδεύσει εδώ με μια ακόμα άχρηστη ύπαρξη, που έμπαινε μονάχα στον δρόμο μου. Ο άντρας ήταν ντυμένος στα άσπρα και στο κεφάλι του υπήρχε ένα τουρμπάνι, ενώ στον λαιμό του κρεμόταν ένα απ’τα Αντικείμενα της Χιλιετίας, το Κλειδί.
-Σαν τα χιόνια, πώς κι απ’τα μέρη μας Shadi;
-Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω Bakura, ή μάλλον όχι, ο Bakura είναι αναίσθητος.
-Σωστή παρατήρηση. Τι θες;
-Τίποτα το ιδιαίτερο, για αρχή όμως… φόρα κάτι.
-Όου… πρόφερα συνειδητοποιώντας ότι ήμουν γυμνός. Θα σε κάνω να πονέσεις τόσο όσο δεν φαντάζεσαι Bakura. Με μιας μπήκα στο δωμάτιο κι αφού φόρεσα το παντελόνι μου βγήκα έξω. Τώρα καλύτερα;
-Ας πούμε πως ναι. Λοιπόν; Πώς τα πάτε;
-Εννοείς αφότου μας παράτησες εδώ και διέγραψες την μνήμη του άχρηστου που έχω κολλήσει; Εκπληκτικά! Α και… ευχαριστώ που αφαίρεσες απ’την μνήμη μου τον τρόπο για να του επαναφέρω την δική του. Ήταν πολύ καλό εκ μέρους σου. Τώρα είναι δέκα φορές ενοχλητικότερος από παλιά.
-Δεν κάνει τίποτα.

-Ας μπούμε στο θέμα, δεν έχω χρόνο.
-Βλέπω ότι μετά το συμβάν έχεις αποδυναμωθεί. Συνέβη τίποτα απρόοπτο;
-Κάθε λέξη που ξεστομίζεις με κάνει να σε μισώ όλο και περισσότερο, αλλά συγκρατιέμαι. Μην παίζεις με την υπομονή μου. Α, έχω να σου κάνω μια ενδιαφέρουσα πρόταση.
-…
-Δυστυχώς το Κλειδί, όντας ο φύλακας έχει ιδιότητες που κανένα άλλο αντικείμενο δεν μπορεί να το αντιμετωπίσει, οπότε η «μνήμη» του Δαχτυλιδιού θα αργήσει να επανέλθει. Κάποια στιγμή θα χρειαστώ τον άχρηστο που μου έχεις φορτώσει. Κι όταν λέω θα χρειαστώ, εννοώ ότι θα τον χρειαστώ με την μνήμη του, όπου ήταν και λίγο χρήσιμος. Αν βέβαια δε δεχτείς να μου δώσεις αυτήν την ικανότητα, τότε… δε ξέρω. Ίσως δεν καταφέρουμε να φτάσουμε στον προορισμό μας…
Τα μάτια του άντρα στένεψαν στο άκουσμα του εκβιασμού μου και ήμουν σίγουρος ότι θα υπέκυπτε. Μας είχε ανάγκη, όπως εμείς αυτόν.
-Αυτό σημαίνει ότι θα παραμείνετε εδώ για πάντα.
-Δυστυχώς ναι… Και να σκεφτείς ότι για όλα θα φταις εσύ και η στενομυαλιά σου. του απάντησα με το σατανικό χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη μου.
-Πολύ καλά! Να θυμάσαι όμως, ο χρόνος που θα μπορεί να επανέλθει η μνήμη του θα είναι περιορισμένος. Αρκετός για να ξεφύγεις από μια δύσκολη κατάσταση, τίποτα παραπάνω. Μετά είστε μόνοι σας.
-Ω μα ευχαριστώ πολύ! είπα, ενώ ο Shadi πλαισίωσε το Κλειδί στο κέντρο του Δαχτυλιδιού. Το Κλειδί εισχώρησε ως ένα σημείο και ένιωσα την δύναμή του να κυλά μέσα στο αγαπημένο μου αντικείμενο.
-Αυτά. Εις το επανιδείν, Πνεύμα του Δαχτυλιδιού.
-Στο καλό! απάντησα, ενώ ο άντρας χάθηκε στον διάδρομο.
Τέλεια! Τώρα το μόνο που λείπει είναι να πετύχει το σχέδιό μου για το νησί και όλα θα πηγαίνουν ρολόι! Ώρα για τον άχρηστο να αναλάβει πάλι… χρειάζομαι ξεκούραση…

Οι αισθήσεις μου επανήλθαν ξαφνικά και βρέθηκα να στέκομαι στον διάδρομο, που οδηγούσε στο σαλόνι.
-Πού... Τι συνέβη εδώ;
-Πράγματα που δε σε αφορούν, πήγαινε στην κοπελιά σου και άσε την σοβαρή διαχείριση σε μένα.
-Δεν υπάρχει κάτι που κάνεις και να μην με αφορά. Είσαι στο σώμα μου και με μπλέκεις συνεχώς σε κινδύνους. Εξήγησε μου τι γίνεται!
-Δυστυχώς για σένα, δεν έχω λόγο να σε βοηθήσω, αλλά και να σου έλεγα δε θα με πίστευες. Όσες φορές σου έχω μιλήσει για το παρελθόν σου, αρνείσαι να το δεχτείς.
-Προφανώς! Είσαι ψεύτης.
-Στα λόγια μου έρχεσαι. Σε χαιρετώ, άχρηστε.
-Δε θα πας πουθενά. Όχι πριν μου εξηγήσεις τι έγινε όσο πήρες τον έλεγχο!
-Τς! Καλώς, θα σου πω αύριο. Τώρα χρειάζομαι ξεκούραση.
Με τα λόγια αυτά η παρουσία χάθηκε και έμεινα να στέκομαι δίπλα στην πόρτα του δωματίου. Τι είχε γίνει...
-Bakura... Τι κάνεις; ακούστηκε η νυσταγμένη φωνή της Alicia, που είχε ανασηκωθεί στο κρεβάτι και χασμουριόταν.
-Τίποτα, ήθελα να... πιω λίγο νερό. είπα μην μπορώντας να αποβάλλω αυτό το περίεργο συναίσθημα. Κάτι μου έλεγε ότι είχε γίνει κάτι σημαντικό που θα έπρεπε να γνωρίζω. Κατευθύνθηκα προς το κρεβάτι και αφού έβγαλα το Δαχτυλίδι, πήρα την Alicia στην αγκαλιά μου και κοιμήθηκα.

[Τέλος]