Ο Willy μου επιτέθηκε σχεδόν αμέσως, όμως το ίδιο έκανα και εγώ... Απέφυγα το χτύπημα του και προσπάθησα να τον χτυπήσω με το κατάνα μου στα πλευρά αλλά πρόλαβε τελευταία στιγμή και με απέκρουσε με το ρόπαλο του. Έκανα ένα βήμα πίσω για να ανασυνταχθώ, αν και είχε περισσότερη δύναμη από εμένα δεν είχε την ίδια ταχύτητα και έτσι μπορούσα να τον αποφεύγω και να αντεπιτίθεμαι με σχετική ευκολία. Σήκωσα το κατάνα μου και ετοιμάστηκα για μια ακόμη επίθεση, ο αντίπαλος μου γέλασε μοχθηρά...
Έλα και θα νιώσεις την γεύση του ροπάλου μου... Ένα χτύπημα από αυτό το όπλο και το κρανίο σου θα διαλυθεί, άλλωστε είσαι κατώτερος οργανισμός από εμένα πρέπει να έχεις και κατώτερα όπλα...
Δεν πρόλαβε να με δει καν, πέρασα πίσω του και τίναξα το κατάνα μου.
Κατώτερα όντα, κατώτερα όπλα... Τς, όσο μεγάλο και αν ήταν το ρόπαλο σου και πάλι δεν μπορούσες να με νικήσεις. Προπονήθηκα ενάντια στις κακουχίες που μου εμφανίστηκαν για να μπορέσω να σκοτώσω κάποιον πολύ πιο δυνατό από εσένα... Νομίζεις πως θα μπορούσα ποτέ να χάσω από κάποιον με την δική σου δύναμη. Είπα καθώς έβαζα το κατάνα μου στην θήκη του, ο Girarin είχε παγώσει και με κοιτούσε, η μάχη μου με τον αρχηγό του είχε τελειώσει πριν καν αρχίσει. Ένας περίεργος ήχος ακούστηκε και το κεφάλι του Willy έπεσε στο χώμα με έναν παφλασμό, γύρω του αίματα δημιουργούσαν μια μικρή κόκκινη λίμνη.
Ώστε οι ψαράνθρωποι έχουν κόκκινο αίμα, σαν εμάς... Ωραίο θέαμα... Είπα καθώς σήκωνα το κεφάλι από το έδαφος. Οι υπόλοιποι δυο ψαράνθρωποι έκαναν μερικά βήματα πίσω και ύστερα τράπηκαν σε φυγή, είχαν το ίδιο ύφος με τους χωρικούς... Τρόμος... Κατευθυνθήκαμε προς την πόλη, ο δήμαρχος και το Strife κρατούσαν μια απόσταση από μένα, όταν φτάσαμε όλος σχεδόν ο κόσμος του χωριού μας περίμενε στην πλατεία. Τους παρέδωσα το κεφάλι του Willy μαζί με μια εντολή, να το παραδώσουν στους Μαρίν.
Και τι να τους πούμε αν μας ρωτήσουν ποιος το έκανε...?
Το όνομα μου αρκεί... Kenshin... Είπα και κατευθύνθηκα προς το πλοίο μου, δεν είχα καιρό για χάσιμο. Έπρεπε να φτάσω στο Winderhold με κάθε τρόπο...