Όλοι οι σκελετοί στη ντουλάπα μας... Μέρος Τέταρτο. [Τέλος-Τεχνική]

Προηγούμενες ιστορίες:

Λίγα λόγια για τα προηγούμενα: Στο νησί Kashuan πλέον, κι αφού έχει γίνει η γνωριμία των Lorenza - Mark - Στεφάν με τους Nanashi - Roger - Χνούδη, κι αφού οι δεύτεροι υποσχέθηκαν να βοηθήσουν την Κυνηγό με ότι ήθελε, εκείνη ήρθε να εξαργυρώσει τη χάρη ζητώντας βοήθεια για να βρουν ποιος σκότωσε τη γυναίκα του Δημάρχου Simon. Επιτέλους κάνανε μια μεγάλη ανακάλυψη και τώρα κατυεθύνονται στο Δημαρχείο.
Και τώρα η συνέχεια.

«Δηλαδή αυτό που μου λέτε είναι ότι είχα μια ανίατη ασθένεια, ήξερε πως πέθανε κι αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή της με αυτόν τον τρόπο.»
«Για να μη σας κάνει τη ζωή μίζερη.»
«Για να τη θυμάστε όπως ήταν,» διόρθωσε ή συμπλήρωσε - κανείς δεν κατάλαβε ακριβώς - ο ναυτικός.

Μέσα στο γραφείο του Δημάρχου, η ατμόσφαιρα είχε ψυχρανθεί, πριν καν ανακοινώσουν τα ευρήματά τους...λες και το ήξεραν και ο Kittan που όταν ήρθαν έφυγε, και ο Rossiu που ήταν στο πλάι του Δημάρχου μα και ο ίδιος ο Δήμαρχος. Και μετά τη δήλωση της Κυνηγού, τα πράγματα απλώς γίνανε χειρότερα, εφόσον αμφιβολία ακούστηκε στη φωνή του. Είχε τα χέρια του σταυρωμένα, το βλέμμα του σκεπτικό. Αν και στο τελευταίο φάνηκε κάπως να τον κλωνίζεται η απόλυτη στάση του, κλέβοντας ματιές στον αρχηγό της φρουράς του. «Το πιο σημαντικό αποδεικτικό στοιχείο για μένα είναι η συμπεριφορά της πριν το ατύχημα.»
«Τι εννοείς;» ρώτησε ο Rossiu και ήταν μία από τις σπάνιες φορές που αναμίχθηκε στην κουβέντα.
«Ακριβώς αυτό που είπα: πώς συμπεριφερόταν; Αν ήταν νευρική, αν ήταν αγχωμένη, αν φαινόταν να έχει πάντα όλο το βάρος του κόσμου στις πλάτες της--ειδικά αν δεν ήταν αυτός ο χαρακτήρας της. Κι αν ξαφνικά, την ημέρα του ατυχήματος φάνηκε να ηρεμεί ξανά.»
«Είχε χάσει κι αρκετό βάρος · αυτό είναι ακόμα ένα σύμπτωμα. Είτε από την καταπόνιση του σώματος αλλά και από την απώλεια όρεξης--πολλοί τα παθαίνουν και τα δύο.»

Oι πέντε συνεργάτες κοίταξαν τον Δήμαρχο με ανυπομονησία για την απάντησή του...όμως εκείνος έμεινε να τους κοιτάει, ίσως λίγο αμήχανος. Έριξε ένα βλέμμα δίπλα του. Μετά από ένα νεύμα του Rossiu, ο Simon αναστέναξε. «Συγχωρέστε μας για την απάτη, αλλά η γυναίκα που είδατε, δεν είναι η Nia μου,» είπε με ένα νοσταλγικό και πονεμένο χαμόγελο «μα η Alyx, γυναίκα του Rossiu. H Νia μου ξέρω δυστυχώς ακριβώς πώς κι από ποιον πέθανε. Απλώς θέλαμε να δώσετε στην υπόθεση την απόλυτη προσοχή σας, γι αυτό και η απάτη.»
«...και του φούρναρη να ήτανε, την ίδια προσπάθεια θα έκανα.»
«Συγχωρείστε την ανικανότητά της να εκφραστεί σωστά,» διαμεσολάβησε ο Mark, πριν αντιδράσουν οι δύο άντρες «εννοεί πως δίνει πάντα το 100, και 120% σε όλες τις υποθέσεις ανεξαρτήτως. Και δε λέει ψέματα, την έχω δει να το κάνει πάμπολλες φορές.»
«Καλά κάνεις,» είπε ξερά ο Δήμαρχος. «Έτσι θα πρεπε.»
«Όπως και να χει, ένας άνθρωπος και πάλι έχασε τη ζωή του. Έχουμε δίκιο στις υποθέσεις μας;»

Δυσκολεύτηκε να μιλήσει ο μαυρομάλλης στρατιώτης, οι λέξεις πέθαιναν στο στόμα του πριν καν ειπωθούν. Λίγο το σοκ, λίγο η συνειδητοποίηση, λίγο και το ότι προσπαθούσε να παραμείνει ανέκφραστος ή τουλάχιστον κόσμιος μπροστά σε τόσο κόσμο, δεν κατάφερε παρά να γνέψει δυο τρεις φορές για να επιβεβαιώσει τη θεωρία τους. Κανείς δε μίλησε, τον άφησαν να το επεξεργαστεί πρώτα. Λίγες στιγμές αργότερα η αυτοκυριαρχία του είχε επανέλθει. «Είχα παρατηρήσει μεγάλη αλλαγή στη συμπεριφορά της. Συνήθως μαγείρευε και περίμενε να φάμε μαζί. Τον τελευταίο καιρό έλεγε πως έτρωγε νωρίτερα, όμως όλο έχανε βάρος. Μια φορά τη ανάγκασα να φάμε μαζί, ήρθα στην ώρα μου και μετρούσα τις μπουκιές της--ούτε το μισό φαΐ. Τα μάτια της όλο κόκκινα ήταν, αλλά ποτέ δεν έκλαιγε τόσο. Ανησυχούσα. Και τη μέρα που επιτέλους έφαγε μεγάλο πρωινό μαζί μου, πήγε και στην πόλη να αγοράσει ένα κατοικίδιο...έγινε το ατύχημα.»

Πάλεψε να μην κλάψει ή μάλλον να μην ακουστεί πως ήθελε να κλάψει, και το κατάφερε. Σχεδόν στωικά τα εξιστορούσε τα γεγονότα. Όλα έβγαζαν λίγο πολύ νόημα πλέον. «Και γιατί λέτε ότι ο γιατρός το γνώριζε;»
«Επειδή έκρυψε τις φωτογραφίες μα και τις έδωσε τη θανατηφόρα δόση αρσενικού.»
«Ένας άνθρωπος που δεν έχει σχέση με τον κλάδο της Ιατρικής δε μπορεί να βρει αρσενικό πόσο μάλλον να το αποστάξει από αλλού αν δεν ήθελε να φανεί στις αγορές της.»
«Αν και...ρωτήσαμε για τη γυναίκα του Δημάρχου, όχι του Rossiu.»
H Κυνηγός έγνεψε αρνητικά. «Έδειξα την φωτογραφία, δεν είπα όνομα. Τα αποτελέσματα ισχύουν.»
«Μάλιστα.» Η φωνή του Simon έστεψε όλα τα βλέμματα πάνω του. «Βλέπω πως φέρατε εις πέρας την αποστολή που σας δόθηκε με επιτυχία. Ο Rossiu υποστηρίζει τα ευρήματά σας, άρα μπορώ να πω πως δεν αποφασίσατε κάτι στην τύχη. Αφού το συζητήσουμε και με τον γιατρό για να είμαστε σίγουροι απ'όλες τις μεριές, θα σας ξανακαλέσω για την αμοιβή σας. Τώρα πείτε μου τι θα θέλατε. ο καθένας ξεχωριστά, και θα δω κατά πόσο μπορώ να σας το προσφέρω.»

«Μια απλή χρηματική αμοιβή θα ήταν παραπάνω από αρκετή.»
«Εγώ θα ήθελα να με αφήσετε να τραγουδήσω και να παίξω πιάνο ή βιολί σε κάποια γιορτή ή παράστασή σας. Προσπαθώ να κάνω ένα όνομα για τον εαυτό μου βλέπετε, στον καλλιτεχνικό χώρο.»
«Θέλω μια βεβαίωση από το Πανεπιστήμιό σας ότι φοίτησα υπό τον καθηγητή Gale καθώς και να μπουν τα ονόματα όλων στην εφημερίδα.»
«Καλώς, αυτά γίνονται εύκολα. Εσείς τι θα θέλατε;»
Ορθώς τους άφησε για το τέλος, όχι μόνο επειδή οι ίδιοι δεν έτρεξαν να κάνουν τις αιτήσεις τους, μα γιατί κατάλαβε πως τα δικά τους αιτήματα θα ήταν μπελαλίδικα. Δεν κοιτάχτηκαν καν όμως ομόφωνα δήλωσαν: «πληροφορίες.»
«Πληροφορίες;»
Έγνεψε θετικά. «Είναι ζωτικής σημασίας για την ανεύρεση ενός εγκληματία ονόματι Bryan Mikki. Οι υποψίες μας, σχεδόν αποδεδειγμένες, μας λένε ότι έχει βρει καταφύγιο σε τούτο το νησί. Γι αυτό ήρθαμε εδώ εξαρχής.»
«Δηλαδή τον κυνήγάτε.»
«Μάλιστα.»
«Εδώ και πόσο καιρό;»
«Κυριολεκτικά, να τρέχουμε από πίσω του από νησί σε νησί, σχεδόν τέσσερις βδομάδες. Ήταν Πλωτάρχης στο Ναυτικό μέχρι τότε, κι εδώ και μισό χρόνο πάσχιζα να τον αποκαλύψω. Όμως κατάλαβε ότι τον είχαμε στο χέρι και το έσκασε όσο ακόμα περνούσε ο λόγος του.»
«Μα είστε εδώ σχεδόν δυόμισι βδομάδες.»
«Όπως είπα, τον κυνηγάμε.»

«Εάν έχει βγει επικύρηξη από το Ναυτικό μπορείτε να δείτε ακριβώς πώς μοιάζει μα και το ποσό με το οποίο ανταμείβεται όποιος τον πιάσει ή τον σκοτώσει.»
«Α, σωστά! Είχα καιρό να τις ελέγξω.»

Το θανατηφόρο βλέμμα του Rossiu ήταν άμεσο. Ένας ανέγγιχτος πάκος με χαρτιά στα δεξιά του γραφείου ξαφνικά αναταράχθηκε από τον Δήμαρχο, που άρχιζε με μανία να ψάχνει τα χαρτιά, όχι μόνο για του λόγου του αληθές. Σχεδόν στον πάτο, βρήκε ακριβώς αυτό που έψαχνε: ένας εμφανίσιμος άνδας με στολή αξιωματικού Μαρίν και τα μαύρα, σχεδόν πράσινα μαλλιά του πιασμένα σε χαμηλή κοτσίδα, φιγούραρε με το πιο αυτάρεσκο χαμόγελο που είχαν δει ποτέ σε αφίσα καταζητούμενου. Τα μάτια του έμοιαζαν με σχισμές, ενώ το εντυπωσιακό σμαραγδένιο σκουλαρήκι έλαμπε στον ήλιο. Η επικύρηξή του μεγάλη. Κοίταξαν ο ένας τον άλλον και μετά τους αιτούντες. «Και τι θες ακριβώς να κάνουμε εμείς;»
«Μην ανησυχείς Simon, έχω μια ιδέα εγώ για το τι πρέπει να κάνουμε.»

Όλοι τον κοιταξαν με ενδιαφέρον. «Με βοηθήσατε με κάτι τόσο σημαντικό, ώρα ν'ανταποδώσω. Επιστρέψτε εκεί που μένετε και θα σας ειδοποιήσω εγώ. Μέσα σε μία μέρα θα τον έχω βρε. Κι αν δεν τον έχω βρει, σημαίνει ότι δεν είναι πλέον εδώ.» Ένας μικρός δισταγμός εμφανίστηκε στα πρόσωπα των περισσοτέρων, όμως ο Roger χαμογέλασε. Ήξερε ότι δε θα τον απογοήτευε και ούτε έλεγε ψέματα. Καθάρισε τον λαιμό του, σπάζοντας την αμηχανία που είχε απλωθεί.
«Θα περιμένουμε τα νέα σας. Μη μας ξεχάσετε.» Μικρή παύση. «Πάμε λοιπόν!» Βουβά, σχεδόν πειθήνια, όλοι τον ακολούθησαν έξω.

Αυτήν τη φορά, ο Nanashi ενέδωσε στα παρακάλια του Roger ν'αφήσουν εκείνο και να πιάσουν ένα δωμάτιο στο ίδιο ξενοδοχείο με την Κυνηγό, εφόσον τώρα που ήθελαν να τους βρουνε άλλοι θα ήταν πολύ πιο πρακτικό να μένουν όλοι στο ίδιο μέρος. Περισσότερο πείσθηκε όταν ακόμα και η Lorenza εξέφρασε τη σύμφωνη γνώμη της. Έτσι σταμάτησε να ανησυχεί κι εκείνος κατά πόσο θα φαινόταν πιεστικό εκ μέρους τους · καμιά φορά η διαχυτικότητα του Roger έτεινε να είναι αποπνιχτική σε μερικούς και η Κυνηγός φαινόταν ακριβώς τέτοιου είδους άτομο. Και ήταν συνήθως δηλαδή, πού να ξερε ο σαμουράι ότι την πονούσε το δοντάκι της;

Έτσι όλοι μαζί πήγανε, τα μαζέψανε, ξυπνήσανε και τον Χνούδη για να τους ακολουθήσει και κλείσανε το διπλανό δωμάτιο από τους δύο άντρες και πλέον έμεναν όλη στη σειρά: 306, 307, 308. Τακτοποιηθήκανε πρώτα και μετά αποφάσισαν να συναντηθούνε όλοι μαζί για να πάνε να φάνε κάπου όλοι μαζί για να γνωριστούν καλύτερα. ρώτη φορά, δε θα μιλούσαν για την υπόθεση, δε θα υπήρχαν κακίες, μόνο πληροφορίες. Και οι δύο σύνταξιδιώτες της Lorenza, υποσχέθηκαν να μη μιλήσουν ο ένας στον άλλον ή ο ένας για τον άλλον, εκτός κι αν ήταν να πούνε κάτι θετικό. Επίτηδες ξεκίνησαν ξεχωριστά για το ίδιο μέρος, όταν έφτασαν όμως βρήκαν ένα μεγάλο τραπέζι κι έκατσαν. Διάλεξαν ένα εξωτερικό τραπέζι για να μπορέσει να τους κάνει παρέα κι ο Χνούδης.

Αφού παραγγείλανε τα πιάτα τους και τα συνοδευτικά τους - ο Roger ήταν ο πρώτος που παρήγγειλε ποτό αλλά όχι ο τελευταίος και κατέληξαν να παίρνουν μία κανάτα κρασί - αποφάσισαν πως ήρθε η ώρα να ξεκινήσουν τους ειλικρινείς διαλόγους. Και κυρίως γιατί στο καλό κυνηγούσαν τον Πλωτάρχη με τόση αφοσίωση, που ακόμα και ο Nanashi, ένας ξένος μέχρι πριν λίγο καιρό, ενδιαφερόταν τόσο.

«Λοιπόν, τι παίζει με τον Bryan Mikki θα μας πεις; Τον κυνηγάς ανελέητα. Σ'έφαγε καμιά γκόμενα;»
«Ανάλογα τι εννοείς με το "έφαγε".»
«Ξέρεις, σου έκλεψε, την έκανε να σε αφήσει γι αυτόνα...!»

Γέλασε και μόνο στην ιδέα. «Εμένα; Γι αυτόν;» Κούνησε το κεφάλι του. «Έχω καλό γούστο στις γυναίκες οπότε αποκλείεται. Κι ο δικός του τύπος, δυστυχώς, ήταν 18 με 23--ηλικίες που οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες...»
«Δεν είναι όλες οι γυναίκες ευάλωτες.»
«Ξέρει ο Εξολοθρευτής, άκου τον.»
«Ναι αλλά ήταν κι αυτό ένα κριτήριο. Δεν πήγαινε σε γυναίκες που ήξερε πως δε μπορούσε να ελέγξει αργότερα.»
«Να ελέγξει;»
«Ναι, με ενοχές...και δώρα, για περισσότερες ενοχές. Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά δεν της έβγαζε ραντεβού ακριβώς--τις ζητούσε να συναντηθούν σε απομονωμένα μέρη και...»
«Τις βίαζε.» Έγνεψε θετικά. «Κάθαρμα. Ποιο το νόημα να έχεις μια κατάκτηση όταν δεν την κατακτάς; Ο εξαναγκασμός σημαίενι ότι έχεις χάσει το παιχνίδι εξαρχής.»
Ώμοι ανασηκώθηκαν και από τους δύο μεγαλύτερους άντρες. «Δεν είμαι οαρμόδιος να σου απαντήσω. Όπως και να χει, αυτά ήταν ένα κομμάτι απ'ότι έκανε. Απ'ότι έμαθα και βρήκα, εκβίαζε, ήλεγχε άλλους μέσω φόβου, ασχολούνταν με παρεμπόριο--έπαιρνε πράγματα του Ναυτικού και τα πουλούσε σε πειρατές ή εξωτερικούς παράγοντες, μπορεί κι επαναστάτες, κανείς δεν ξέρει. Αν δεν τον πιάσουμε, δε θα μάθουμε ποτέ.»

«Ας πούμε εσύ πώς άρχισες να τον κυνηγάς;»
«Όταν έφτασα στo νησί Desatoya πριν ένα μήνα, ο Roger ήταν ακόμα Υποπλοίαρχος και η Καπετάνιος Hina του είχε αναθέσει αυτήν την αποστολή μυστικά.»
«Σαν εσωτερικών υποθέσεων δηλαδή!»
«Ναι. Ένας φόνος οδήγησε στο να μάθω πως ο Πλωτάρχης βρισκόταν πίσω απ'αυτό αλλά επειδή ο μοναδικός μάρτυρας, ο δράστης, αυτοκτόνησε, δε μπόρεσε ποτέ να τον υποδείξει σαν ηθικό αυτουργό. Και μέχρι τότε, έκανε όλες τις βρωμοδουλειές του με πλήρη μυστικότητα οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να τον βρω χωρίς αυτήν τη μαρτυρία. Έτσι, για 6 μήνες συνέλεγα στοιχεία που μπορεί να χτίσουν μια υπόθεση. Ευτυχώς, τότε ήρθε στο νησί ο Nanashi και η βοήθειά του υπήρξε καθοριστική. Τον αποκαλύψαμε σε δύο βδομάδες σχεδόν.»
«Κανετε καλό δίδυμο.»
«Ή ήσουν τόσο αναποτελεσματικός μόνος σου.»

Το δολοφονικό βλέμμα της Lorenza και το διασκεδασμένο αλλά γεμάτο σοκ του Στεφάν τον κάρφωσαν αμέσως. «Όχι κύριε αντιδραστικέ, δεν ήταν αυτό. Αλλά με την έλευση του Nanashi, λόγω της φήμης που περιέφερε το όνομά του, είχε άλλη αντίδραση και μπορέσαμε να τον παγιδεύσουμε. Όμως κατάλαβε την παγίδα και σηκώθηκε κι έφυγε...αφού προσπάθησε να μας σκοτώσει όλους--ήταν κι ένας τρίτος, κυνηγός επικηρυγμένων καλό παιδί, αν και κοντό.»

Αν δεν είχε ξεφύγει το χαμόγελο απ'τον Nanashi δε θα καταλάβαιναν τον λόγο που αναφέρθηκε το ύψος κάποιου, αλλά φάνηκε να είναι κάποιο δικός τους αστείο. «Ε, με τα πολλά, εφόσον επικηρύχθηκε, η Καπετάνιος αρνήθηκε να με αφήσει να τον κυνηγήσω προσωπικά, και καλά έκανε δηλαδή, οπότε αποφάσισα να το κάνω μόνος μου και να γίνω κι εγώ κυνηγός επικηρυγμένων.»

Κάτι φαινόταν λειψό στην Κυνηγό, κι ο Mark πρέπει να συμφωνούσε εφόσον είχε την ίδια έκφραση στοχασμού. «Συγγνώμη, ο Nanashi τι φήμη έχει; Και πώς αποφάσισε να σε βοηθήσει, παρατώντας ότι έκανε, αν δεν του υποσχέθηκες κάτι σ'αντάλλαγμα;»
«Το ξέρεις ότι σκέφτεσαι πολύ...»

Έψαχνε να βρει την κατάλληλη λέξη μέχρι που ο Στεφάν πρότεινε: «πρακτικά; Ρεαλιστικά;»
«Αριβιστικά.» Τη βρήκε ο Nanashi γι αυτούς. «Όσο ήμουν ακόμα στη Yamagata, καιρό αφού παραιτήθηκα, ο πρώην άρχοντας που υπηρετούσα έκανε μεγάλο κακό στο νησί και βρέθηκα στη μέση. Αποφάσισα να κάνω το σωστό και βοήθησα» παρέλειψε το γεγονός ότι ολομόναχος τον καταδίκασε «να έρθει ενώπιων της δικαιοσύνης.»
«Ωωωωω! Μπράβο! Ο πατέρας μου θα σας μισούσε--α σας σεβόταν, αλλά θα σας μισούσε.» Στο ερωτηματικό τους βλέμμα εξήγησε «έλεγε αλήθεια το ζαβό, ο πατέρας μου ήταν αρχιμαφιόζος.»
«Μάλιστα. Ο Βryan είναι άντρας που εύκολα υποθέτει το χειρότερο για τον άλλον, έτσι το εκμεταλλευτήκαμε για να νομίζει πως το έκανα για τα χρήματα.»
«Μας χαμογέλασε η τύχη σε ένα θέμα, γι αυτό μπήκαν όλα σε λειτουργία πιο γρήγορα απ'ότι φανταζόμασταν. Βέβαια στο τέλος τα κατάλαβε όλα, κι ακόμα δεν ξέρω πως, και ξέφυγε.»
«Κι ο εγωισμός σου δε σου επιτρέπει να το ξεχάσεις.»
«...ας το πούμε έτσι.»

Συνήθως ο Roger ήταν πιο ανοιχτός στο θέμα της γυναίκας του με τους άλους, ξένους ή όχι. Το γεγονός πως δε θέλησε να το αναφέρει εδώ, τον εξέπληξε, μα μετά συνειδητοποίησε πως γι αυτό μάλλον έφταιγε ο Mark. Ούτε ο λακωνικός σαμουράι αισθανόταν άνετα να πει για ότι συνέβη με τον Sachi, που έτσι κι αλλιώς δεν το έκανε.

«Ε τι ας πούμε, είναι ή δεν είναι;»
«Είναι, είναι.»
«Κι εσύ γιατί παραιτήθηκες;»
«Σαν πολλές ερωτήσεις δεν τους κάνεις;»
«Είμαι περίεργος υποθέτω. Εξάλλου, καλό είναι να ξέρεις τα βασικά με αυτούς που συνεργάζεσαι.» Άλλο ένα απόφθεγμα - κανόνας του πατέρα του. «Δε ζητάω να μου εξιστορίσουν και κάθε πτυχή του παρελθόντος τους.»
«Έμαθα πως διακινούσε ναρκωτικά, με έβαλε να απαγάγω μια γυναίκα για να ασκήσει πίεση σε έναν νομοταγή και συμπαθητικότατο έμπορο και ήθελε να σκοτώσω έναν γέρο επειδή ήξερε μυστικά γι αυτόν. Και όχι, δεν ήξερα πως την απήγαγα όταν το έκανα.»
«...είναι κάπως παρόμοιες οι καταστάσεις. Μάλλον γι αυτό δέχτηκες να τον βοηθήσεις τόσο άμεσα.»

Και πού να ξερε. «Ακριβώς. Εσείς; Πώς και μπαρκάρατε; Απ'ότι κατάλαβα μένατε στο ίδιο νησί, σωστά; Για να ξέρει ο ένας τους γονείς του άλλου.»
«Εγώ έμενα στην Colt από πάντα--η οικογένειά μου είχε μεγάλη παράδοση σε Δημάρχους. Όμως η παράδοση έσπασε με μένα. Το μισώ αυτό το μέρος, ήθελα να φύγω. Και μετά τον ξαφνικό θάνατο των γονέων μου, δεν είχα κάτι να με κρατάει...»

Και είχε και κατάθλιψη, αλλά αυτό δεν το ανέφερε. Θεώρησε σοφό να μην το σχολιάσει ούτε η Lorenza. «Mε μένα είνια πολύ απλά τα πράγματα: στο νησί με έφεραν οι γονείς μου σε μικρή ηλικία, εγκατασταθήκαμε, ο πατέρας μου ανέβηκε στον υπόκοσμο αλλά εγώ δεν ήθελα καμία επαφή, οπότε εξερεύνησα τα καλλιτεχνικά μου ενδιαφέροντα. Πριν από λίγο καιρό, όχι πολύ πριν φύγουν αυτοί οι δύο απ'το νησί,» έδειξε με χάρη τους δύο συνταξιδιώτες του «ο πατέρας μου δολοφονήθηκε. Ένας κατα συρροήν δολοφόνος ήταν υπεύθυνος--αλλά αυτός που βρήκαν δεν ήταν ο πραγματικός ένοχος. Έτσι ξεκίνησα να βρω την Lorenza γιατί ήταν η μόνη που μπορούσε να με βοηθήσει.»