[Τέλος] Village in the Clouds

Μολις τους ειχαν δει και τους δυο στο πατωμα αμεσως πηγαν στο μερος με ανυσηχεια. Η Ερζα ειχε παει στον Νατσου και του σηκωσε το κεφαλι, επειτα εβαλε τα ποδια της κατω απο το κεφαλι.
-Νατσου ξυπνα, Νατσου!!!! Ελεγε η Ερζα στον Νατσου καθως εβγαζε δακρυα, ηταν ενα πολυ σημαντικο μελος αυτου το πληρωματος, νοιαζοταν πολυ για τον Νατσου. Απο την αλλη ο Βαιπερ ειχε καταφερει να ξυπνησει. Πηγε διπλα της και τοτε πηγε να της πει κατι.
-Μην ανησυχείς δεν εχει πεθανει ή κατι τετοιο, ζει, απλα θελει λιγη ωρα για να ξυπνησει της ειπε αλλα η Ερζα δεν του ακουγε καθολου. Και φαινοταν απο διπλα της τα πετραδακια να πηγαινουν σιγα σιγα στον αερα. Η αυρα της ειχε αρχισει να μεγαλωνει, ο Βαιπερ ειχε νιωσει τον κινδυνο οπου ερχοταν απο την Ερζα. Ετσι μετα σηκωθηκε, εβγαλε το ενα της σπαθι και το εστρεψε προς τον Βαιπερ καπως απειλιτικα. Στα ματια της μπορουσε να αντικρισεις το μισος οπου ειχε αυτη την στιγμη.

Spoiler:

-Σταματα.... οτι και να πεις στρεφεται ενταντιων, τωρα ετοιμασου!!!! Ειπε η Ερζα και τοτε πηγε να του κανει επιθεση αλλα την σταματησε ο Ελφμαν καθως της εδειξε πως ο Νατσου ανοιξε τα ματια του.

Μολις ανοιξε τα ματια του τοτε της ειπε μην ανυσηχει αλλα σιγα καθως δεν μπορουσε να μηλισει καλα μετα απο αυτη την μαχη οπου ειχε κανει. Εκεινη πεταξε κατω το σπαθι της και τοτε αμεσως αγκαλιασε τον Νατσου χωρις δισταγμο. Τοτε τα δακρυα αρχισαν να πεφτουν ακομα πιο πολυ.
-Ευτυχως Νατσου ζεις, εισαι οικογενεια τωρα πια, δεν θελω να σε χασω!!!! Του ελεγε καθως τον αγκαλιαζε και εβγαζε δακρυα.
-Μην ανησυχεις Ερζα.... επαιρνε βαθιες ανασσες καθως δεν μπορουσε να μιλησει καλα και επειτα συμπληρωσε.
-Και εγω επισης, αυτο το πληρωμα ειναι σαν οικογενεια μου για αυτο δεν θα παω πουθενα αλλα και ουτε θα αφησω κανεναν να πειραξει εσας για αυτο.... Ερζα μην κλες, τα δακρυα δεν σου πηγαινουν, πρεπει να εισαι εκεινη η δηνατη γυναικα οπου κατατραφει τα παντα γυρω της.... ετσι μετα τα λογια του η Ερζα σταματησε να κλαιει και εφυγε απο πανω του. Μετα προσπαθησε τον Νατσου να τον σηκωσει. Ετσι σηκωθηκε, δεν μπορουσε ομως να σηκωθει να περπατησει καλα.

Τον ειχε βοηθησει η Ερζα ομως ωστε να μπορεσει να βρει το πατιμα του. Τωρα που τελειωσε αυτη η μαχη επρεπε να βρουν τον Γκραι και την Λουσι ωστε να φυγουν απο το νησι αυτο, ηταν κακο μερος για να κατσουν. Δεν ηταν φιλοξενούμενοι εδω περα, και με το λογο τους βεβαια. Καθως ενω επρεπε να πληρωσουν ωστε να φτιαχτει το νησί επειδη πριν κατι μηνες ειχε διαλυθει σχεδον ολο απο εναν που ηταν εδω σαν "θεος".
-White Scarf, οπως ειπαμε μπορειται να φυγεται απο εδω αλλα να ξερεις θα σε κηνηγησουν....
-Το ξερω αλλα οπως σου ειπα επισης θα τους αντιμετωπισουμε και θα νικησουμε τοτε εκει που ηταν ο Ελφμαν πηγε να ρωτησει τον Βαιπερ κατι για τα αλλα δυο τους μελη οπου απουσιαζαν.
-Αρχηγε αυτου του χωριου θελω να σε ρωτησω κατι, πριν κατι ωρες ειχαμε αποχωριστει απο κατι συντροφους μας. Μηπως γνωριζεις που ειναι??? Τοτε ο Βαιπερ ετριψε μια το κεφαλι του και του απαντησε.
-Μαλιστα... τοτε αμα ειναι ετσι οπως τα λες ξερω που θα ειναι, εχουν παει σε ενα μερος οπου εκει εχει κανονικα βλαστηση. Εκεινο το μερος λεγεται Upper Yard, κανονικα δεν πας φυλακη, αλλα βρισκεις θανατο μολις ειπε ετσι ολοι τους ειχαν ανυσηχισει. Εκτος απο τον Γκαζιλ καθως ηταν νεο μελος και δεν εχει εφαρμοστει καλα μεσα στο πληρωμα.

Ετσι αφου ακουσαν οτι ειναι σε κινδυνο ο Γκρει και η Λουσι τοτε αμεσως ειχαν αρχισει να πηγαινουν προς το καραβι τους για να πανε να τους σωσουν. Δεν ηξεραν ομως πως θα πανε στο μερος που τους ειπε. Ετσι η Ερχα γυρισε μια πισω και ρωτησε τον Βαιπερ.
-Στο μερος, στο Upper Yard πως θα μπορουμε να παμε????
-Για να πατε εκει περα θα πρεπει πρωτα να ανεβείτε παλι πανω απο εκει που ηρθατε εδω μετα απο αυτο που ηθελε να μαθει αρχισε να προχωραει και παλι προς το καραβι. Σε ενα με δυο λεπτα ειχαν φτασει στο καραβι και τοτε μπηκαν πανω, ανεβασε ο Ελφμαν την αγκυρα και ο Γκαζιλ κατεβασε τα πανια ωστε να αρχισει να μετακινειται το καραβι.
Παμε γρηγορα!!!! Ειπε ο Νατσου και τοτε τα πανια του καραβιου επιασαν τον ανεμο, το πλοιο αρχισε πλεον να μετακινειται και παλι.

Τωρα πισω στην Λουσι με τον Γκρει πριν 1 με 2 ωρες

Απο την στιγμη που ειχαν παει για ψωνια δεν ειχε περασει πολυ ωρα, ειχαν βρει καποια αλλα δεν ηταν κατι το οποιο επρεπε να παρουν. Περναγαν τα μαγαζια ενα προς ενα, εβλεπαν επισης το νησι αυτο με ολους να ειχαν φτερα στην πλατη τους. Τους ηταν κατι το πολυ περιεργο, για την Λουσι λιγο τρομαχτικο καθως τους εβλεπε σαν τερατα με τα φτερα επειδη νομιζε θα αρχισουν να πετανε.

Η κατοικοι ομως τους εβλεπαν και επισης μουρμουριζαν για τους δυο πειρατες καθως δεν ειχαν φτερα στην πλατη τους. Οποτε αμεσως τους εκαναν σαν ξενους απο αλλου, και οχι απο αυτο το νησι. Δεν ηθελαν να κανουν κατι με τους πειρατες. Η Λουσι ειχε δει ενα μαγαζι που ειχε μεσα τροφιμα, ειχε ενδα ενδιαφερον. Οποτε μπηκε μεσα για να δει αν θα μπορει να παρει τιποτα.
Με το που μπηκε μεσα το μονο που εβλεπε ηταν κατι κοχυλια, ειχε κατι υλικα για μαγειριμα αλλα οχι κατι το τρελο. Πιο πολυ κοχυλια υπηρχαν. Τα κοιταζε ομως απο περιεργεια, πηρε ενα στο χερι της και τοτε ειδε ενα κουμπι να υπηρχε οπου μπορουσε να το πατησει. Το πατισε και τοτε ειχε ξαφνιαστει, ειχε βγαλει θερμοτητα το κοχυλι. Αμεσως το αφησε στην θεση οπου το ειχε βρει. Μετα ηρθε σε εκεινη ο ιδιοκτητης του μαγαζιου επειδη την εβλεπε τι εκανε.
-Πελατη τι κοιτας??? Ενδιαφερεσε για κανενα dial??? Την ρωτουσε αλλα δεν γνωριζε για το τι ελεγε και τοτε συνδιασε τα λεγομενα του με αυτο που εκανε. Καταλαβε οτι εννουσε τα κοχυλια.
-Τι ειναι αυτα???? Τον ρωτησε, εκεινος μετα καταλαβε οτι δεν ηταν απο αυτα τα μερη η Λουσι. Αυτο για δυο λογους, πρωτον επειδη δεν ξερει τι ειναι εκεινα τα κοχυλια και δευτερον επειδη δεν εχει απο πισω της φτερα.

-Σε αυτό το νησί τα χρησιμοποιούμε ώστε να κάνουμε την ζωή μας καλύτερα, να ας πούμε αυτό το νταιαλ pου είχες πιάσει πριν μπορείς να το κάνεις σαν φούρνος. Αυτό εδώ επίσης έχει χρήση είπε και τότε έπιασε ακόμα ένα νταιαλ.
Βγάζει αέρα και με λίγα λόγια μπορεί να κάνει το καράβι να πετάξει, υπάρχει και αυτό όπου είναι απλά σαν ένα μαγνητόφωνο. Δοκίμασε είπε και πάτησε το κουμπι του κοχυλιού. Ύστερα η Λουσι άρχισε να λέει κάτι για δοκιμή.
-Νατσου χαζός είσαι!! Αυτό είχε σκεφτεί μόνο να πει. Μετά ο ιδιοκτήτης άφησε το δάχτυλο του απο το κουμπι και το ξανά πάτησε.
-Νατσου χαζός είσαι!! Είπε το κοχύλι, είχε ηχογράφηση την φωνή της Λουσι. Μόλις το άκουσε η Λουσι σαστισε, δεν πίστευε ότι μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Μετά το πήρε από τα χέρια του ιδιοκτήτη και άρχισε να το ακούει ξανά και ξανά για το καταλάβει πλήρως.

Ειχε ξετρελαθει με το κοχυλι αλλα δεν ηξερε αν θα επρεπε να το παρει, ετσι πηγε στον Γκρει και πηρε την συμβουλη του. Επειτα ηρθε παλι στον ιδιοκτητη.
-Αποφασισα πως δεν θα παρω, δεν νομιζω να μας χρειαστουν υστερα ο ιδιοκτήτης την κοιταξε με ενα υποτιμητικο βλεμμα και υστερα της εκανε νοημα με το χερι του να φυγει απο το μαγαζι του. Δεν ηθελε ατομα που να μην επαιρναν κατι να ειναι ακομα στο καταστημα. Ετσι αφου τους εδιωξε εκλεισε την πορτα, ηταν αργα πια. Ηταν ωρα κλεισιματος. Αφου βγηκε απο εκει μεσα η Λουσι αρχισε να βλεπει κιαλλα μαγαζια αλλα επειδη ηταν ωρα κλεισιματος δεν μπορουσε να παρει κατι.
Καθως οι πειρατες περπαταγαν στους δρομους του νησιου Angel τοτε ακουστηκε απο την τσεπη του Γκρει ενα σαλιγκαρι. Αμεσως εβαλε το χερι του στην τσεπη, βρηκε το σαλιγκαρι και υστερα το σηκωσε. Ηταν ο Ελφμαν οπου του ειχε πει κατι οπου επρεπε να μαθουν. Ετσι μετα απο τις πολλες συζητησεις ο Γκρει αμεσως το εκλεισε, αποτομα. Ηταν λες και τον σαλιγκαρι δεν μπορουσε πια να μιλησει, μαλλον επειδη ειναι ψηλα στον ουρανο κατι οπου ισως τα κανουν να μην λειτουργουν καλα.

Λουσι πρεπει να παμε γρηγορα προς τα πισω, ειναι σε μπελαδες οι αλλοι. Οταν το ακουσε η Λουσι τοτε αρχισε να ανυσηχει πολυ. Ετρεχε ακομα πιο γρηγορα απο πριν.
-Ειναι στην ακτη οπου τους ειχαμε αφησει ετσι??? Αν ναι πρεπει να κανουμε γρηγορα, καθως ετρεχαν τοτε στο δρομο τους ειχαν αρχισει να βλεπουν του κατοικους να ειναι στην μεση. Με τα χερια απλωμενα λες και ηθελαν να τους σταματησουν απο το να περασουν.
-Τι προσπαθειτε να κανετε??? Ειπε με νευρα ο Γκρει. Ηταν απλοι πολιτες εκεινοι οποτε δεν ηθελε να τους κανει κατι αλλα δεν ειχε αλλη επιλογη.
-Δεν μπορειτε να περασετε καθως εχετε παραβιασει τον νομο μας, πρεπει να τημωρηθειτε... ειπε ενας κατοικος. Υστερα πηγαινε να τον πιασει αλλα τοτε η Λουσι δεν τον αφησε. Με το μαστιγιο της αμεσως γραποσε το χερι του κατοικου και υστερα την πεταξε κατω στο πατωμα με δυναμη. Δεν ειχε παθει καποια ζημια ο πολιτης αλλα αυτο εδωσε την ευκαιρια στους πειρατες να φυγουν προς τα πισω.

Ομως και απο πισω ειχε μαζευτει κοσμος, δεν μπορουσαν να βρουν καποιο μερος ανοιχτο ωστε να το σκασουν. Ο Γκρει ειχε αρχισει να υδρωνει απ το αγχος που ειχε οπου αυτο τον εκανε να ειχε βγαλει το πανω μερος των ρουχων του. Το ειχε κανει αυθορμυτα αυτο, η Λουσι τον ειχε καταλαβει.
-Γκρει ρουχα! Του ειπε εκπληκτη. Εκεινος υστερα το ειδε αλλα δεν τον ενοιαξε και τοσο. Ετσι επρεπε να χρησιμοποιησει την δυναμη του ωστε να φυγουν απο εδω περα, ειχε δει δυο βαρελια εξω απο το μπλοκ με τους ανθρωπους.
-Room! Shambles! Ηταν μια κυνηση που ειχε μαθει λιγο πιο πριν μπουν στην Skypeia. Οταν εκανε το σφαιρικο πεδιο γυρω τους τοτε σημαδεψε στα βαρελια εκεινα και με τα δαχτυλα ειχε αλλαξει θεσεις εκεινος και η Λουσι με εκεινα. Ετσι αφου ειχαν φυγει απο τους πολιτες οπου τους ειχαν περικυκλωσει αρχισαν να τρεχουν αλλα εκει περα οπου πηγαιναν ηταν αδιεξοδος, απλα σαν ενα λημανι φαινοταν που ειχε κατι σαν καραβια. Δεν ειχαν αλλη επιλογη απο το να πανε προς τα εκει αλλα το μερος οπου πηγαιναν εκεινα τα καραβια ηταν ενα. Πηγαινε προς το Upper Yard. Δεν το γνωριζαν αυτο οι πειρατες καθως δεν ξερουν το μερος, μολις ειδαν οι πολιτες πως πηγαν να παρουν ενα καραβι δεν τους σταματησαν. Βασικα οχι απλα δεν τους σταματησαν, οι ιδιοι επαψαν να τους κηνηγανε καθως ηξεραν που πηγαινει.

Ετσι οι δυο τους ειχαν παει προς τα καραβια, δεν ηξεραν ποιο να παρουν αλλα αμεσως ειχαν παει σε ενα τυχαια. Ηταν καπως μετριο υψους, ειχε μια ομπρελα προς τα πανω και ειχε κατι σαν φουσκοτα στα πλαγια. Αυτο θα ηταν μαλλον για να επιπλεει το καραβι. Χωρις δισταγμο ειχαν παει προς τα εκει και μπηκαν μεσα. Το καραβι ειχε κατι διαφορα κουμπια πανω που στους δυο ηταν πολυ περιεργα. Δεν ηξεραν τι να πατησουν, ετσι ο Γκρει ειχε αρχισει να τα παταει ολα αλλα δεν εβρισκε ακρη και τοτε το δαχτυλο βρεθηκε στο μοναδικο κουμπι οπου μπορουσε να παρει μπρος η μηχανη. Ετσι αφου πηρε μπρος ξενινησαν να πηγαινουν, το τιμονι ηταν κανονικο οποτε εκει δεν υπηρχε προβλημα. Πια ειχαν φυγει αλλα πισω οι κατοικοι μιλαγαν μεταξυ τους για την μηρα των πειρατων.
-Εφυγαν και αυτοι, τωρα θα νιωσουν την τιμωρια του θεου μας... μεσα σε αυτους τους κατοικους ηταν ο ιδιοκτητης οπου πριν η Λουσι ειχε βρει στο μαγαζι που ειχε μπει. Εκεινος ευχοταν τα χειροτερα για τους πειρατες, παρα λιγο να πουλησει σε εναν παραβατη κατι. Το χειροτερο πραγμα στην ζωη του αισθανοταν πως ειναι.