A new nakama... Or the worst enemy Part II (Τέλος)

Last edited by Roni on Wed Jan 06, 2016 12:22 pm; edited 1 time in total

Οι κραυγές και τα γέλια συνεχίστηκαν όλο το βράδυ στο "Μπαρ των Νεκρων", κανένας δεν θα νοιαζόταν για έναν ψαράνθρωπο που είχε χάσει την ζωή του οπότε δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας.
Ο Faust πληροφορήθηκε από τον Bradley για ότι ήξερε περί του Bounty που είχε αποκτήσει τόσο αυτός όσο και ο Walter που ανερχόταν στα 40,000,000. Το πρόσωπο του δεν μπορούσε να κρύψει την χαρά που είχε αποκτήσει καθώς άκουγε τα νέα, το γεγονός πως ο κόσμος τον ήξερε και μάλλον τον φοβόταν ύστερα από όσα είχε κάνει τον ενθουσίαζε όλο και πιο πολύ.
Τέσσερις ακόμα άντρες βρέθηκαν να θέλουν να πάρουν μέρος εναντίων του Daigin και έτσι η παρέα των δυο αντρών έγινε παρέα των έξι. Το πρωί τους βρήκε ακόμα να κάθονται και να πίνουν στο άδειο πλέον μπαρ.
Πρέπει να φύγουμε. Έχω κάποιες δουλειές να κάνω και θέλω να με ακολουθήσεις Bradley. Εσείς οι τέσσερις εξαφανιστείτε. Σε μια εβδομάδα θα βρεθούμε όπως είπαμε στα ανοιχτά του Tohan και από εκεί θα ξεκινήσουμε όλοι μαζί για το κεφάλι αυτού του βρωμιάρη Commodore. Είπε επιτακτικά ο Faust καθώς σηκωνόταν από το τραπέζι, ο Bradley τον ακολούθησε δίχως να βγάλει άχνα. Βγήκαν από το μαγαζί και κατευθύνθηκαν δυτικά.
Που πάμε;
Πάμε να βρούμε ή μάλλον να αγοράσουμε και άλλους συμμάχους... Οι επαναστάτες που σου είπα χθες με ενημέρωσαν για έναν μισθοφορικό στρατό που υπάρχει κάπου έξω από τις φτωχότερες γειτονιές του Lyneel. Όσο πιο πολλά πιόνια έχουμε τόσο καλύτερα για εμάς. Ο Daigin είναι ένας αντίπαλος που δεν πρέπει να θεωρηθεί ούτε εύκολος αλλά ούτε και λίγος. Έχει φτάσει εκεί που είναι βασιζόμενος μόνο στις δυνάμεις του και έχει μια τεράστια επιρροή πάνω σε αρκετούς ανθρώπους αλλά και έναν ιδιαίτερα μεγάλο αριθμό από Μαρίν που θα πέθαινε για αυτόν. Ο ίδιος από την άλλη είναι ένας δεινός μαχητής που σίγουρα θα χρειαστεί να τον κουράσουμε λίγο πριν μπούμε και εμείς στην μάχη μαζί του..

Ο Βradley παρατήρησε την σοβαρότητα που είχε καταβάλει τον Faust, ήξερε καλά πως ακόμα και εκείνος που φαινόταν εντελώς παρανοϊκός θα είχε κάποιον που θαύμαζε αλλά και μισούσε ταυτόχρονα. Εκείνο το πρόσωπο για τον Faust ήταν ο Commodore Daigin. Ένας από τους άντρες που θα ήθελε να ελέγχει ο ίδιος στο μέλλον. Ωστόσο για να κερδίσει το μέγιστο της εμπιστοσύνης του πειρατή αυτός ο άντρας έπρεπε να θυσιαστεί. Ένας λιγότερος σύμμαχος θα ήταν ο τρόπος του να κάνει ένα ακόμα βήμα πιο κοντά στον στόχο του, αρκεί να επιβίωναν και οι δυο την μάχη για να μπορέσει ύστερα να του πάρει ο ίδιος το κεφάλι.
Αποφάσισε να μην μιλήσει άλλο και απλά να ακολουθήσει τον, προς το παρόν, αρχηγό του. Περπάτησαν πολύ, τόσο πολύ που το τοπίο γύρω τους είχε αλλάξει εντελώς. Τα κτήρια έγιναν πιο μικρά και πιο παλιά, ενώ παράλληλα μπορούσε εύκολα να παρατηρήσει τους χαλασμένους τοίχους και τις σάπιες πόρτες. Ήταν προφανές πως αυτό το νησί δεν ήταν μόνο η ωραία βιτρίνα που του είχε τραβήξει την προσοχή αρχικά, πλέον είχε έρθει σε μια περιοχή που του θύμιζε αρκετά το στρατόπεδο που μεγάλωσε.. Όλα έμοιαζαν ίδια, ο περίγυρος, οι μυρωδιές, οι άνθρωποι με τα κουρέλια για ρούχα που κοιτούσαν κλεφτά από τις σκοτεινές γωνίες... Μόνο το τείχος γύρω γύρω έλειπε, αυτό έκανε όλη και όλη την διαφορά.
Ωστόσο δεν ένιωθε άσχημα, εν αντιθέση ένιωθε πιο άνετα εδώ παρά στην κεντρική πόλη του νησιού, του ήταν πιο κοντινό σε αυτά που είχε συνηθίσει φαίνεται...

Εδώ είμαστε. Είπε ξαφνικά ο Faust και η μέχρι τότε πορεία τους σταμάτησε απότομα. Ο Bradley κοίταξε γύρω του αλλά δεν έβλεπε κάτι που θα έπρεπε να το δείξει πως είχαν βρει αυτό για το οποίο είχαν έρθει.
Δεν βλέπω κάτι.. Τι εννοείς εδώ είμαστε; Που είναι το εδώ; Είπε τελικά στον ασπρομάλλη πειρατή. Αλλά αντί για απάντηση πήρε ένα σαλεμένο χαμόγελο.
Ποιοι είστε και τι ακριβώς γυρεύετε σε αυτά τα μέρη; Δεν ξέρετε πως εδώ δεν είναι μέρος για ανθρώπους που δεν ψάχνουν μπελάδες... Ιδιαίτερα όταν φαίνεται πως κουβαλάνε κάποια αξιόλογα όπλα πάνω τους.
Ζεχαχαχα, μα βρήκα αυτό ακριβώς που έψαχνα να βρω... Μερικά πεινασμένα σκυλιά που θα σκότωναν για ένα καλό κομμάτι ψωμί... Τι λες σκύλε; Θες να σε ταΐσω;
Το όπλισμα μιας καραμπίνας ακούστηκε πίσω τους και ύστερα μια δεύτερη φωνή.
Πρόσεχε τα λόγια σου νεαρέ... Δεν θα σου βγει σε καλό να έχεις τόσο μεγάλη γλώσσα...
Η γλώσσα μου είναι όσο μεγάλη χρειάζεται το εγώ μου. Εσείς από την άλλη... Είπε και άφησε δυο μεγάλα σακούλια με μπέλι να πέσουν στο έδαφος...
...Χρειάζεστε έναν καλό λόγο για να έρθετε μαζί μου μέχρι το Tohan Island... Συνέχισε.
Οι δυο φωνές σταμάτησαν να ακούγονται για μερικά δευτερόλεπτα και ύστερα μερικοί άντρες εμφανίστηκαν από τα χαλάσματα που υπήρχαν γύρω τους. Ήταν όλοι τους γεμάτοι από ουλές και καψίματα. Τα ρούχα τους δεν ήταν κουρέλια όπως των υπολοίπων ανθρώπων της περιοχής αλλά πανοπλίες.
Ζεχαχαχα, σας είπα πως βρήκα αυτό που ήθελα...

Δεν με ενθουσιάζουν οι φάτσες αυτών των ανθρώπων... Θα μας προδώσουν στην πρώτη ευκαιρία. Είναι πολύ άπληστοι, μπορείς να το δεις στα μάτια τους. Εγώ λέω να πάρουμε τα χρήματα και να φύγουμε, σίγουρα θα έχει και άλλους άντρες το νησί. Θα βρούμε στα μπαράκια που συχνάζουν πειρατές.
Bradley. Ξεχνάς πως εγώ είμαι ο καπετάνιος εδώ πέρα.. Εγώ αποφασίζω τι θα γίνει. Και άλλωστε σου είπα και πριν.. Όσο πιο πολλά πιόνια έχουμε τόσο το καλύτερο για το παιχνίδι μας. Δεν είναι ανάγκη να είναι πιστοί, αρκεί να κάνουν αρκετά μεγάλο χαμό για να τραβήξουν την προσοχή των Μαρίν. Απάντησε χαμηλόφωνα ο Faust δίχως να πάρει το βλέμμα του από τους στρατιώτες που τους πλησίαζαν.
Αυτά είναι αρκετά λεφτά μικρέ.. Πες μου γιατί να μην σας σκοτώσουμε και απλά να πάρουμε για να τα φάμε; Γιατί πρέπει να δεχτούμε να δουλέψουμε για εσένα; Είπε και πάλι η φωνή που είχε μιλήσει πρώτη πριν.. Άνηκε σε έναν ψηλό άντρα με ένα κομμένο αυτί και γκρίζα μαλλιά. Φαινόταν να είναι αρκετά γερασμένος, όχι από χρόνια αλλά από κακουχίες και μάχες.
Γιατί, αν πάρετε αυτά τα χρήματα θα έχετε μια ευκαιρία να πολεμήσετε ενάντια του Daigin. Υποθέτω πως γνωρίζεις για ποιον άνθρωπο μιλάω.. Νομίζω πως έχει βάλει το χεράκι του ακόμα και στα δικά σας λημέρια, έτσι δεν είναι φίλε μου;
Στο άκουσμα του ονόματος του Commodore φάνηκε να δημιουργήθηκε μια μεγάλη δυσαρέσκεια. Ο Faust ήξερε καλά πως ο Daigin είχε μπλέξει τις δουλειές του με τον υπόκοσμο και είχε σταυρώσει αρκετούς από τους άντρες και τις γυναίκες που ανήκαν σε αυτόν τον μισθοφορικό στρατό.. Για αυτό άλλωστε τον είχαν στείλει εδώ οι επαναστάτες.

Τς. Αυτόν το καθίκι.. Νομίζω πλέον έχει τον βαθμό του Commodore, νόμιζα πως την επόμενη φορά που θα ακούσω αυτό το όνομα θα είναι από τον γιο του.. Θα ήθελα να τον σκοτώσω μπροστά στα μάτια του, ύστερα ίσως σκότωνα και τον γιο αλλά και την γυναίκα του. Για να μην υπάρχει περίπτωση να συνεχιστεί αυτή η γενιά αίματος.
Χαίρομαι που τον συμπαθείς και εσύ. Αυτό κάνει τα πράγματα πιο εύκολα. Παίρνετε αυτά τα χρήματα και σαν αντάλλαγμα θέλω να με βοηθήσετε να επιτεθώ στην βάση των μαρίν στο Tohan Island και να πάρω το κεφάλι του Daigin. Δούλευα για αυτό το σκουπίδι στο παρελθόν αλλά με σταύρωσε όπως και εσάς. Δεν σκοπεύω να το αφήσω να περάσει έτσι.
Τς. Τότε υποθέτω... Πως πρέπει να βοηθήσουμε! Άλλωστε, θα ήταν μια ευχάριστη αλλαγή να σπάσουμε μερικά κεφάλια από μαρίν.. Έτσι για αλλαγή τουλάχιστον! Έτσι δεν είναι παιδιά; Φώναξε ο γκριζομάλλης άντρας και μια σειρά από φωνές ακολούθησαν τα λόγια του. Ο Faust εμφανώς ευχαριστημένος έδωσε τα χέρια με τον άντρα που είχε μιλήσει τελευταίος και του εξήγησε το σχέδιο. Ύστερα πήρε τον Bradley και γύρισαν προς το ιατρείο που είχε μείνει ο Walter για να αναρρώσει από τις πληγές του. Οι δουλειές τους είχαν τελειώσει ιδιαίτερα γρήγορα και έτσι μπορούσαν να ξεκουραστούν λίγες μέρες μέχρι να μπορεί να κινηθεί και ο Walter για να ξεκινήσουν τις διαδικασίες για την μεγάλη μάχη.

Σε πόσο καιρό θα φύγουμε από το νησί; Ρώτησε ο Bradley καθώς προχωρούσαν όλο και πιο πολύ για το ιατρείο.
Έχουμε δυο μέρες ακόμα.. Το πολύ. Μετά θα ξεκινήσουμε για να βρεθούμε με τους επαναστάτες και τους υπόλοιπους πρώην κυνηγούς αλλά και αυτά τα ρεμάλια που αγοράσαμε πριν λίγο.
Θα σε συναντήσω στο λιμάνι λοιπόν σε δυο μέρες. Έχω κάποιες δουλειές να κανονίσω πριν φύγω από αυτό το νησί.
Δουλειές; Τι δουλειές; Δεν συνηθίζω να μην γνωρίζω τι γίνεται γύρω μου και ιδιαίτερα με τους ανθρώπους που είναι δίπλα μου. Μίλα Bradley.
Είναι κάποιος που πρέπει να πεθάνει. Ένα καθίκι που γνώριζα στο παρελθόν και με πρόδωσε. Είμαι σίγουρος πως είναι κάπου στην πόλη. Αυτός ήταν ο δεύτερος λόγος που ήρθα σε αυτό το νησί, εδώ λήγουν οι τελευταίες πληροφορίες που έχω για αυτόν.
Ζεχαχαχα, εχθρός εε; Ενδιαφέρον. Τότε θα έρθω μαζί σου. Έχω καιρό να ξεμουδιάσω λιγάκι και εκτός αυτού δεν πολύ θέλω να δω την ασχημόφατσα εκείνου του γυαλάκια που έχω μαζί μου. Μου αρκεί που έζησε. Απάντησε σχεδόν αδιάφορα ο Faust αλλά τα λόγια του δεν ενθουσίασαν καθόλου τον Bradley που ήθελε χώρο για να επικοινωνήσει με τους άντρες του. Εκτός αυτού το σχέδιο του πήγαινε στραβά γιατί τώρα έπρεπε να βρει και κάποιον να σκοτώσει για να πειστεί ο Faust που έδειχνε να έχει ενθουσιαστεί με την ιδέα κάποιου θανάτου. Το μόνο που του έλειπε εκείνη την στιγμή ήταν ένας ακόμα δίχως λόγο φόνος που μπορεί να τραβούσε αρνητικά την προσοχή της κυβέρνησης στο κεφάλι του.

Last edited by Roni on Wed Jan 06, 2016 11:25 am; edited 1 time in total

Ok. Φήμες λένε πως τελευταία φορά τον είδανε στην δεξιά πλευρά του νησιού σε ένα μικρό χωριό που λέγετε Reva. Πάμε εκεί για αρχή και θα αρχίσουμε το ψάξιμο. Δεν ξέρω καν το όνομα του, όταν δούλευα μαζί του κυκλοφορούσε με το ψευδώνυμο "Κύριος Χ". Είναι ένας άντρας γύρω στα σαράντα, με κοντά ξανθά μαλλιά και μια χαρακτηριστική μαύρη ελιά κάτω από το δεξί του μάτι. Είπε ψέματα, αλλά ήταν το μόνο μέρος που μπορούσε να του έρθει στο μυαλό από την αναφορά που είχε ακούσει σχετικά με το Lyneel. Ένας άντρας υπήρχε στο νησί που έδινε πληροφορίες στην οργάνωση που ανήκε ο Bradley. Το "όνομα" του ήταν αυτό που είχε αναφέρει. Ίσως μια ακόμα απώλεια θα του επέτρεπε να κρυφτεί όσο πιο καλά γίνεται από τα παρανοϊκά μάτια του Faust και να κάνει τα ψέματα του πιστευτά.
Στο Reva εε; Εκεί συχνάζουν μαρίν πολλές φορές. Ή τουλάχιστον έτσι με έχει ενημερώσει ο Walter σχετικά με το θέμα... Που ξέρεις φίλε μου; Μπορεί και να είμαστε τυχεροί και να έχουμε μερικές συναντήσεις μαζί τους. Απάντησε ο Faust και άλλο ένα πρόβλημα εμφανίστηκε μπροστά στον Bradley. Όχι μόνο έπρεπε να σκοτώσει έναν δικό του άνθρωπο αλλά είχε και την πιθανότητα να τον δουν μαρίν μαζί με τον Faust. Μια λύση έμενε. Να σκοτώσει οποιονδήποτε μπορεί να τον έβλεπε, δεν θα άφηνε κανέναν μάρτυρα να του χαλάσει αυτό που πάλεψε είκοσι χρόνια να αποκτήσει και είχε άλλα τόσα μπροστά του για να το τελειοποιήσει. Όχι τώρα. Ήταν τόσο κοντά στο να ξεκινήσει το δεύτερο και πιο σημαντικό μέρος του σχεδίου του που δεν του επιτρεπόταν πλέον να αποτύχει.

Σχεδόν μια ώρα περπάτημα ανάμεσα στα βουνά και επιτέλους έβλεπαν μπροστά τους το χωριό Reva, φαινόταν ένας ιδιαίτερα μικρός οικισμός. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του Bradley το χωριό μετρούσε γύρω στους πενήντα μόνιμους κατοίκους, δεν θα ήταν και τόσο δύσκολο να βρουν ίχνη του "Κυρίου Χ".
Το χωριό έχει ένα και μόνο μαγαζάκι που μαζεύεται όλος ο κόσμος, καλό θα είναι να ξεκινήσουμε από εκεί πιστεύω. Ίσως να έχουμε πιο πολλές πιθανότητες να τον πετύχουμε κάπου που θα έχει κόσμο ή ακόμα και αν δεν πετύχει κάτι τέτοιο μπορούμε πάντα να μάθουμε μερικές πληροφορίες ρωτώντας.
Χμ... Η αλήθεια είναι πως δεν θα με πείραζε να βρέξουμε λίγο τον λαιμό μας. Όλο αυτό το περπάτημα με έχει κάνει να διψάω. Πάμε εκεί λοιπόν, αν και σε ένα τόσο μικρό μέρος θα είναι κάτι παραπάνω από εύκολο να βρούμε αυτόν τον τύπο. Δεν έχει και πολλά μέρη να κρυφτεί. Απάντησε ο Faust ενώ έπαιζε με μια βίδα που γυρνούσε γύρω από τα χέρια του.
Ακόμα δέκα λεπτά είχαν περάσει μέχρι που βρέθηκαν στην είσοδο του χωριού, μια μικρή πλατεία υπήρχε μπροστά τους και πίσω της απλώνονταν κυκλικά όλα τα σπιτάκια του χωριού. Το ένα και μοναδικό μαγαζί του χωριού ήταν ιδιαίτερα εύκολο να το βρουν καθώς υπήρχε ακριβώς πίσω από την πλατεία.

Πέρασαν στο εσωτερικό του. Σκόνη, μυρωδιά σάπιου καπνού που είχε ξεχαστεί από κάποιους πελάτες και μια βαριά μυρωδιά από κάτι μαγειρευτό σε συνδυασμό με μπύρα. Στο μαγαζί δεν υπήρχε και πολύς κόσμος, δέκα πελάτες υπήρχαν όλοι και όλοι στα τραπέζια και ένας χοντρός τύπος με μουστάκι που μάλλον ήταν ο ιδιοκτήτης και ο μοναδικός σερβιτόρος του μαγαζιού.
Καλώς τους ξένους! Καλώς ήρθατε στο χωριό μας και ιδιαίτερα στο μαγαζί μου. Καθίστε όπου θέλετε.. Αναφώνησε όταν τους είδε να περνάνε την πόρτα του μαγαζιού.
Εκείνοι τον χαιρέτησαν με ένα νεύμα και κάθισαν σε ένα από τα πιο ήσυχα και αποκομμένα τραπέζια του μαγαζιού. Ήξεραν και οι δυο πως υπήρχαν κάποια βλέμματα που έπεφταν πάνω τους από τους υπόλοιπους πελάτες.
Ο ιδιοκτήτης ήρθε πιο κοντά για να πάρει παραγγελία, ωστόσο ο χαμηλός φωτισμός δεν του είχε επιτρέψει έως τώρα να δει το πρόσωπο του Faust. Η φωνή του άλλαξε, έγινε πιο κοφτή και μαζεμένη.. Ο Bradley το παρατήρησε εύκολα, ωστόσο ο ίδιος ο Faust δεν φάνηκε να δίνει σημασία. Ο Bradley ήξερε πως κάτι πάει στραβά, με την άκρη του ματιού του κοιτούσε γύρω του τους υπόλοιπους πελάτες. Μπορούσε να νιώσει σε κάθε κύτταρο του κορμιού του ότι κάτι θα επρόκειτο να γίνει. Ήξερε πως είχαν αναγνωρίσει τον Faust από τα ποστερ επικήρυξης.
Ένας από τους πίσω πελάτες σηκώθηκε σιγά σιγά, το χέρι του Bradley πήγε απευθείας στην λαβή του κατάνα του. Ωστόσο ο πρώτος δεν έκανε κίνηση προς το τραπέζι, εν αντιθέση βγήκε από το μαγαζί και χάθηκε από τα μάτια τους.

Η παραγγελία τους είχε δωθεί από τον ιδιαίτερα ανέμελο Faust και ο ιδιοκτήτης-σερβιτόρος την έφερνε σιγά σιγά ενώ πρόσεχε να μην βλέπει όσο μπορεί το πρόσωπο του λευκομάλλη πειρατή. Το δεξί χέρι του Bradley δεν έλεγε να φύγει από την λαβή του κατάνα του. Ενώ το ένα και μοναδικό μάτι του πήγαινε από τραπέζι σε τραπέζι και έλεγχε για κρυφά βλέμματα.
Θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Ακούστηκε η φωνή του Faust και του τράβηξε την προσοχή.
Είμαστε εδώ και ψάχνουμε έναν άντρα. Σίγουρα θα τον έχεις δει αφού δεν έχει και πολύ κόσμο το χωριό σας, είναι περίπου σαραντάρης με κοντά ξανθά μαλλιά... Έχει και μια ελιά κάτω από το δεξί του μάτι. Ίσως θα μπορούσες να μας βοηθήσεις.. Συνέχισε εκείνος και έκανε μια κίνηση να αφήσει ένα πουγκί με χρήματα στο τραπέζι. Τότε ήταν που ο Bradley κατάλαβε πως ο Faust μιλούσε στον ιδιοκτήτη. Ο δεύτερος έμεινε λίγο παγωμένος αλλά τελικά έκανε μια κίνηση και πήρε τα χρήματα.
Αν... Αν ήμουν στην θέση σας, θα δοκίμαζα να επισκεφτώ ένα σπίτι βαμμένο μωβ εξωτερικά, είναι μερικά στενά πιο πάνω από το μαγαζί μου, προς την άκρη του χωριού.. Λένε πως έχει πολύ καλή "θέα". Απάντησε τελικά και χάθηκε πάλι μέσα στα σκοτάδια.
Ο Faust χαμογέλασε ελαφρώς.
Το λύσαμε το πρόβλημα μας. Τώρα ας φάμε και πάμε να κάνουμε μια επίσκεψη στον φίλο σου... Είπε στον Bradley καθώς έβαζε μια μεγάλη μπουκιά στο στόμα του.

» A new nakama... Or the worst enemy Part I (Τέλος-Μινιον)
» Marine and Revo - A strange meeting (Τέλος-Αποστολή Part I) Part III
» Marine and Revo - A Strange meeting (Τέλος - Αποστολή Part II) Part IV
» This is Madness Part IΙ (Τέλος)
» Struggling (Part I) [Τέλος]