[Τέλος-Φρούτου] Το παρελθόν και το παρόν μου

Ήμουν στο σχολείο όταν η κυρία μας έβαλε μια περιγραφή από που προερχόμαστε. Εγώ έγραψα μόνο το όνομα μου την ημερομηνία και μόνο δυο λέξεις ακόμα. Δεν ξέρω αυτή ήταν η αλήθεια ότι δεν ξέρω ούτε ξέρω πως έχω εξωτερικό κόκαλο στο πρόσωπό μου και αυτό είναι το παρελθόν μου αλλά δεν το διάλεξα εγώ. Αν και είναι τα δέκατα έκτα γενέθλια μου τίποτα δεν έχει αλλάξει και κάθε χρόνο κάνω την ίδια ευχή να μάθω από που προέρχομαι και γιατί με άφησαν. Αφού όλοι τελειώσαμε τις περιγραφές η κυρία τις κοίταξε. Αφού τελείωσε να τις κοιτάει μου είπε:

(Κυρία)-Αλήθεια δεν ξέρεις από που προέρχεσαι;

(Εγώ)-Ναι αλήθεια είναι ούτε που είναι οι αληθινοί μου γονείς δεν ξέρω ούτε πως έχω το κόκαλο στο κεφάλι μου.

(Φίλος)-Φίλε δεν πειράζει και εμένα ο πατέρας μου έχει φύγει μακριά.

(Εγώ)-Δεν είναι το ίδιο εσύ τον γνώρισες και σας στέλνει κάθε μέρα γραμμα ότι είναι καλά.

Τότε σηκώθηκα από την θέση μου πήγα στην πόρτα την άνοιξα και την έκλεισα με δύναμη.Δεν ήξερα τι μου συμβαίνει ήταν η πρώτη φορά που φερόμουν έτσι και γιαυτό έφυγα από την τάξη.Τότε πήγα στις βρύσες του σχολείου και έπλυνα το πρόσωπο μου. Αλλά δεν μου πέρασαν τα νεύρα κάθισα για λίγη ώρα στο παγκάκι ήμουν μόνος άλλα ακόμη δεν είχα χαλαρώσει. Τότε αποφάσισα να φύγω και να περπατήσω στο λιμάνι μπας και καθαρίσει το μυαλό μου. Περπάταγα στο λιμάνι όταν είδα από μακριά τον πατέρα μου αλλά όχι τον αληθινό. Δεν ένιωθα καλά πρέπει να ήμουν άρρωστος εκείνη την στιγμή αισθανθήκανε πολύ αδύναμος. Με πόνεσε το μέρος του κεφαλιού μου που είχα κάτω από το κόκαλο και λιποθύμησα. Την ώρα που ήμουν λιπόθυμος έβλεπα κάτι πράγματα που δεν καταλάβαινα.

Μια γοργόνα και ένας άνδρας κρατούσαν στην αγκαλιά τους ένα μωρό μετά ο πατέρας έφυγε με το μωρό γιατί ήρθαν κάποιοι άλλοι που κατέστρεφαν την πόλη. Μετά το μωρό είχε κόκαλο έξω από το κεφάλι του σαν και εμένα τότε ένας καρχαρίας μετά ο πατέρας του τον σκότωσε και το μωρό το έφερε στο νησί που βρίσκομαι τώρα. Μετά ο πατέρας του παιδιού το άφησε στον πατέρα μου. Τότε κατάλαβα ότι μάλλον είναι το πως έφτασα εδώ και από που είμαι αυτά που ζήταγα τόσο καιρό. Τότε όταν συνήλθα είχε νυχτώσει και βρισκόμουν σπίτι μου ένιωθα ένα κρύο χέρι στη κοιλιά μου και στην πλάτη μου. Και ένιωθα κάποιον διπλά μου τότε γύρισα το κεφάλι μου και είδα την φίλη μου Νικολέτα. Τότε απλός την αγκάλιασα και εγώ και κοιμήθηκα έτσι την νύχτα. Άλλα ο θυμός μου είχε φύγει επειδή τώρα ήξερα από που προερχόμουν αλλά θα ρωτήσω για σιγουριά τον πατέρα μου.

Το πρωί που ξημέρωσε με βρήκε αγκαλιά με αυτήν που αγαπούσα αλλά δεν το ήξερε αυτή. Σηκώθηκα από το κρεβάτι όταν κοιμόταν έβαλα τα ρούχα μου και βγήκα στην αυλή. Έκοψα ένα τριαντάφυλλο από τον κήπο και το πήρα στην κουζίνα. Τότε ετοίμασα πρωινό αλλά ένα απλό ένα κρουασάν δύο φέτες ψωμί με μαρμελάδα και πορτοκαλάδα. Το τριαντάφυλλο το έβαλα δίπλα από τα υπόλοιπα φαγητά και πήγα στο δωμάτιο μου. Το σχέδιο που έφτιαξα με την κοπέλα που αγαπάς ήταν σε εξέλιξει όταν μπήκα στο δωμάτιο κοιμόταν έτσι μπορούσα να της κάνω έκπληξη.Δίπλα από το κρεβάτι άφησα το δίσκο με το φάει και το τριαντάφυλλο. Τότε την σκούντηξα απαλά και τις είπα:

(Εγώ)-Νικολέτα ξύπνα θα αργήσουμε στο σχολείο.

Αλλά δεν ξύπνησα όμως με αγκάλιασε στον ύπνο της είχα κοκκινίσει και αισθανόμουν ζέστη μέσα μου.

Τότε την σκούντηξα άλλη μια φορά και ξύπνησε τότε μου είπε:

(Νικολέτα)-Γιατί με αγκαλιάζεις;

(Εγώ)-Δεν σε αγκάλιασα εγώ εσύ όταν πήγα να σε ξυπνήσω με αγκάλιασες.

(Νικολέτα)-Α ναι εγώ σε αγκάλιασα εγώ έχω τα χέρια μου από πάνω σου.

(Εγώ)-Σου έφτιαξα πρωινό και δεν χρειάζεται να σηκωθείς στο έφερα εδώ.

Τότε της έβαλα το δίσκο στα πόδια της και με κοίταξε στα μάτια μου χαμογέλασε και μου είπε:

(Νικολέτα)-Τέτοια αγόρια θέλουν τα περισσότερα κορίτσια ευγενικά και γλυκά αγόρια.

(Εγώ)-Ευχαριστώ. Πρέπει να πάμε σχολείο.

(Νικολέτα)-Εντάξει εγώ πάω τώρα.

Έφυγε όμως πριν βγει από το δωμάτιο με φίλησε στο μάγουλο είχα κοκκινίσει αλλά δεν με είδε τότε έφυγε από το σπίτι εγώ ήμουν είδη έτοιμος για το σχολείο απλός πριν φύγω κάθισα στο κρεβάτι μου τότε είδα την ζακέτα της αλλά θα της την δώσω στο σχολείο. Αφού πρώτα έστρωνα το κρεβάτι και κάθισα και σκεφτόμουν την Νικολέτα συνέχεια.

Για άλλη μια φορά ξεχάστηκα και πάλι θα αργούσα στο σχολείο τότε άρχισα να τρέχω προς το σχολείο. Όταν μπήκα στο προαύλιο σκέφτηκα να πάω πρώτα στην τάξη της Νικολέτας για να της δώσω την ζακέτα της. Έτρεξα για να μην αργήσω στην τάξη μου όταν έφτασα έξω από την πόρτα της τάξης της χτύπησα την πόρτα και μπήκα μέσα. Κοίταξα όλοι την τάξη και είδα που κάθεται η Νικολέτα πήγα προς τα εκεί. Και τότε είπα:

(Εγώ)-Συγνώμη που διακόπτω το μάθημα σας άλλα θα ήθελα να δώσω κάτι στην Νικολέτα. Ορίστε ξέχασες την ζακέτα σου στο σπίτι μου.

(Νικολέτα)-Ευχαριστώ.

Τότε έφυγα και πήγα στην τάξη μου. Το μάθημα ήταν πολύ βαρετό και δεν πρόσεχα καθόλου στο μάθημα. Κοίταζα έξω και σκεφτόμουν την Νικολέτα αφού τελείωσε το μάθημα της πρώτης ώρας κατεβήκαμε στο προαύλιο για διάλυμα και είδα την Νικολέτα να είναι φοβισμένη και μπροστά να είναι ένα αγόρι που ήταν έτοιμος να την βαρέσει.

Πήγα πιο κοντά και άκουγα φωνές μάλωναν για κάποιο λόγο αλλά δεν ήξερα γιατί άλλα μάλλον θα ήταν για μένα επειδή ήταν το αγόρι της. Τότε πήγε προς τα πίσω το χέρι του έτρεξα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Όταν έφτασα την αγκάλιασα όσο πιο σφιχτά μπορούσα για να μην φύγω από τις μπουνιές. Τότε έριξε την πρώτη στην πλάτη μου και μου είπε:

(Αγόρι)-Ώστε εσύ είσαι αυτός που κοιμήθηκε στο σπίτι του το κορίτσι μου. Θα φας και άλλες μπουνιές.

Τότε συνέχισε να με βαράει στην πλάτη ασταμάτητα η Νικολέτα είχε μήνει ακίνητη και όταν άρχισα να την σφίγγω πιο πολύ από το πόνο μου είπε:

(Νικολέτα)-Yoh σταμάτα δεν μπορώ να σε βλέπω να πονάς εξαιτίας μου.

Πήγε να με σπρώξει για να μην πονάω την κράτησα πιο κοντά μου και της είπα:

(Εγώ)-Δεν θα τον αφήσω να σε αγγίξει ούτε λίγο γιατί σε αγαπάω και εσύ και ο μπαμπάς μου είστε τα μόνα άτομα που αγαπάω και δε θα σας αφήσω να πάθετε τίποτα.

(Αγόρι)-Δεν το καταλαβαίνω εγώ σε βαράω ασταμάτητα άλλα εσύ δεν με χτυπάς γιατί;

(Εγώ)-Δεν θέλω να χτυπάω άλλους στο σχολείο γιατί θα με καρφώσουν στο διευθυντή όπως έκανε κάποιος και με εσένα. Νικολέτα πάμε να καθίσουμε κάπου άλλου.

Τότε σταμάτησε να με βαράει και άρχισε να τρέχει.Δεν μου απάντησε απλός κούνησε το κεφάλι της και έτσι πήγαμε σε άλλο μέρος του προαύλιο να καθίσουμε. Τότε καθίσαμε στο γρασίδι ήταν ωραίο τοπίο ειδικά με την Νικολέτα διπλά μου. Την είδα στεναχωρημένη και της είπα:

(Εγώ)-Ξέρεις δεν είπα όλοι την αλήθεια εκεί πίσω. Δεν φοβάμαι να με καρφώσουν στο διευθυντή στην πραγματικότητα φοβάμαι να μην σκοτώσω κανέναν. Γιατί για εσένα θα μπορούσα να κάνω τα πάντα. Τέλος πάντων γιατί έγινε ο καβγάς επειδή κοιμήθηκες σπίτι μου;

(Νικολέτα)-Αυτός είναι ο ένας από τους δυο λόγους ο δεύτερος λόγος είναι γιατί του είπα να χωρίσουμε. Ούτε καν που είχα συμφωνήσει να τα φτιάξουμε μια μέρα ήρθε και μου είπε τώρα τα έχουμε. Φοβόμουν να αντιμιλήσω γι' αυτό που έγινε πριν από λίγο.

Τότε ήταν έτοιμη να κλάψει στην αρχή πήγα λίγο πιο κοντά της αλλά μετά την αγκάλιασα. Το κεφάλι της ήταν στον θώρακά μου τα δάκρυα που έτρεχαν έπεφταν στη μπλούζα μου. Τότε σήκωσε το κεφάλι της μετά από λίγο είδα ότι είχε κοκκινίσει κατέβασε λίγο το κεφάλι της και με ρώτησε:

(Νικολέτα)-Αλήθεια εννοούσες όσα είπες πριν με αγαπάς αλήθεια;

(Εγώ)-Εεεεεε...Ναι επειδή είσαι όμορφη, έξυπνη και αστεία και τόσα άλλα επιχειρήματα που θα μου πάρει μια μέρα για να στα πω. Επιπλ...

Τότε δεν πρόλαβα να τελειώσω την πρόταση μου σήκωσε το κεφάλι της με πλησίασε και με φίλησε στο στόμα.

Φιλιόμασταν για ώρα όλοι γύρω μας είχαν μείνει γιατί δεν νόμιζαν ότι εγώ ένας απλός έφηβος θα φίλαγε μια από τις πιο διάσημες του σχολείου. Τότε χωριστήκαμε εγώ είχα μείνει έκπληκτος από το τι έγινε ήταν η πρώτη φορά που ένοιωσα έτσι με ένα φιλί. Τότε ξαπλώσαμε στο χορτάρι αγκαλιασμένοι καθίσαμε εκεί όλοι την ημέρα δεν πήγαμε στην τάξη και πήραμε απουσίες αλλά άξιζε. Το μεσημέρι χτύπησε το κουδούνι του σχολάσματος τότε την κοίταξα και της είπα:

(Εγώ)-Θέλεις να έρθεις να φας σπίτι μου;

(Νικολέτα)-Ναι. Τώρα είμαστε ζευγάρι;

(Εγώ)-Και βέβαια είμαστε. Να το πούμε στους γονείς μας;

(Νικολέτα)-Εγώ λέω ναι αν συμφωνείς και εσύ.

(Εγώ)-Και εγώ ναι λέω δεν έχουμε τίποτα να κρύψουμε.

Τότε ξεκινήσαμε για το σπίτι μου όταν βγήκαμε από το σχολείο ήξερα ότι θα είχαμε μπελάδες.