[Τελος]Φυλάκιση,θάνατος και νέο ξεκίνημα!

H μαχη συνεχιζοταν χωρις σταματημο και τα πραγματα πηγαιναν καλα για την πλευρα μας.Παρα το αριθμητικο μας μειονεκτημα,ειχαμε αρχισει να γερνουμε την ζυγαρια σιγα σιγα προς το μερος και ολα εδειχναν να πηγαινουν καλα.Τα δρεπανια "τραγουδουσαν" στα χερια μου και με καθε κινηση,καποιος εχθρος επεφτε.Βλεποντας τους αντρες του να πεφτουν γυρω μου σαν μυγες,ενας αξιωματικος του ναυτικου μου επιτεθηκε.Επεσε πανω μου με φορα και μεεριξε κατω.Ηταν ετοιμος να κατεβασει το σπαθι του στο κεφαλι μου αλλα προλαβα να αποκρουσω.Με το αλλο δρεπανι δοκιμασα να του κοψω τα ποδια ομως πηδηξε και απεφυγε την επιθεση μου.Κυληστηκα πλαγια και σηκωθηκα ορθιος.Ο εχθρος μου προσπαθησε να με καρφωσει στην πλατη αλλα εκανα ενα βημα στα δεξια και το μονο που καταφερε ηταν να με σκισει λιγο στα πλευρα.Γυρισα αμεσα και με το ενα δρεπανι του εκοψα το χερι που κρατουσε το σπαθι ενω εμπηξα το αλλο στην καρδια του.Πριν προλαβω να κανω την επομενη κινηση μου ειδα,με την ακρη του ματιου μου,τον Haytham να πεταγεται απο το πουθενα και να βρισκεται πισω μου.Κατεβασε το σπαθι του και ενα χερι πεταχτηκε στον αερα μαζι μαε αιμα.Οσο ημουν απασχολημενος με τον αξιωματικο ενας απλος ναυτης ειχε συρθει πισω μου και ετοιμαζοταν να μου δωσει το τελειωτικο χτυπημα.Και θα τα ειχε καταφερει αν δεν ηταν ο δασκαλος μου.
-Σε ευχαριστω του ειπα και αυτος απλα κουνησε το κεφαλι του.
-Ψοφα κ@ρ$ολη!!!ακουστηκε ενας ψιθυρος κοντα μας και ενας ξερος πυροβολισμος ακολουθησε.

Τα ματια του Haytham γουρλωσαν και το στομα του ανοιξε σε εκπληξη.Εριξε το σπαθι του και με τα χερια επιασε το στομαχι του.Αλικο αιμα γεμισε τις παλαμες του και τοτε μονο συνειδητοποιησα τι πραγματικα ειχε συμβει.Ο δασκαλος μου εκανε μερικα ατσαλα βηματα,σαν να προσπαθουσε να ισορροπησει σε τεντωμενο σχοινι και υστερα επεσε με το προσωπο το χιονι,σχηματιζοντας σχεδον αμεσως μια κοκκινη λιμνη απο κατω του.Γυρισα προς τον marine που ειχε πυροβολησει.
-Χαχαχα!!!Ακομα και αν γλιτωσετε απο εμας,δεν θα γλιτωσετε απο τις ενισχυσεις που καταφτανουν.Μολις ερθουν θα...Εμπηξα και τα δυο δρεπανι μου στο σωμα του,με ολη μου την δυναμη.Η φωτια που εκαιγε στα ματια μου ηταν δυνατοτερη απο ποτε.Ο ανθρωπος που με ειχε βοηθησει σχεδον σε ολη μου την ζωη,βρισκοταν σωριασμενος μερικα μετρα μακρια,πιθανοτατα νεκρος.Οι υπευθυνοι θα πληρωναν.Θα τους σκοτωνα ολους με τα ιδια μου τα χερια.

Spoiler:

Το γνωριμο πλεον,μωβ υγρο αρχισα να κυλα ξανα.Μονο που αυτη την φορα δεν εβγαινε μονο απο τα χερια αλλα απο ολο το σωμα μου.Ειδα τους παντες να με κοιτανε ξαφνιασμενοι και γελασα παρανοϊκα.Με μια αποτομη κινηση πεταξα μια μεγαλη μαζα του υγρου πανω σε πεντε αντρες που αρχισαν να ουρλιαζουν και υστερα ορμησα σε δυο αλλους.Τους αρπαξα τα προσωπα με τις παλαμες και τους ελιωσα σιγα σιγα.Ενας απο τους πολιτες που βοηθουσαν το ναυτικο,βρηκε το θαρρος να μου επιτεθει και προσπαθησε να μου κοψει το χερι.Το σπαθι του μου δεν εφτασε ποτε στο δερμα μου καθως η λαμα του ελιωσε μολης μπλεχτηκε με το υγρο.Τον αρπαξα απο τον λαιμο και τον σηκωσα στον αερα.Τον γρονθοκοπησα τρεις φορα,διαλυοντας του κυριολεκτικα το προσωπο.Παρομοια τυχη ειχε και ο επομενος που βρεθηκε στον δρομο μου οπως και μια αρκουδα που βρεθηκε μπροστα μου.Το μεγαλο ζωο δοκιμασε να με σκοτωσει με τα νυχια του ομως το χερι της ελιωσε οταν ηρθε σε επαφη με το δικο μου ενω στην συνεχεια εριξα μια μεγαλη ποσοτητα υγρου στο ανοιχτο στομα της και της εκαψα τα εντοσθια.

Συνεχισα τον σκοτωμο στραγγαλιζοντας εναν ακομα πολιτη,αφου πρωτα του ειχα σπασει το χερι.Σκοτωσα μερικους ακομα αλλα δεν θυμαμαι ποσους.Το μονο που θυμαμαι ειναι οι κραυγες τους λιγο πριν πουν αντιο σ'αυτον τον κοσμο.Μερικοι ειχαν τολμησει να ζητησουν ελεος λες και αυτοι θα εδειχναν αν βρισκοταν στην θεση μου.Σε λιγη ωρα οι περισσοτεροι εχθροι μας ηταν νεκροι,καθως και ο Alucard με τους αντρες του δεν ειχε σταματησει στιγμη να σκοτωνει.Ελαχιστοι καταφεραν να το σκασουν και οταν πλεον μονο εμεις ειχαμε μεινει ορθιοι πλησιασα στον Haytham.Ηταν ακομα ζωντανος και ειχε συρθει μεχρι ενα δεντρο και καθοταν με την πλατη ακουμπισμενη στον κορμο,ανασαινοντας βαρια.
-Εναν γιατρο!!!Εναν γιατρο!!! φωναξα με δυναμη και καποιος απο το πληρωμα του Alucard εκανε να ερθει προς τα εμας.Ομως ο δασκαλος μου τον σταματησε με ενα νευμα.
-Δεν εχει νοημα.Το ταξιδι μου εμενα τελειωνει εδω.
-Ασε τις βλακειες.Θα σε σωσουμε,θα κανουμε τα παντα...
-Εσυ σταματα τις βλακειες και ακουσε με για μια φορα!Απο τοτε που σε εσωσα απο εκεινο το αναθεματισμενο μερος σε ανελαβα εξ ολοκληρου.Σε μεγαλωσα,σε εκπαιδευσα και σε μορφωσα.Περασαμε χιλιαδες στιγμες μαζι και ξερεις κατι?Δεν μετανιωνω για καμια!Ειχαμε τις διαφωνιες μας αλλα παντα περνουσαμε καλα.Για μενα εισουν ο γιος που δεν ειχα ποτε και ειμαι περηφανος για τον τροπο που μεγαλωσες.
-Ηaytham...καταφερα να ψελλισω ενω δακρυα κυλουσαν απο τα ματια μου.
-Το μονο που μετανιωνω ειναι οτι δεν θα ειμαι εκει να σε δω να διαλυεις την Οργανωση αλλα ειμαι σιγουρος οτι θα τα καταφερεις.Τωρα εξαφανισου απο εδω πριν ερθουν οι ενισχυσεις τους.Θα τους καθυστερησω εγω ειπε και μου εδειξε δυο χειροβομβιδες.
-Ηaytham...ξανα με σπασμενη φωνη.
-Για μια φορα στην ζωη σου κανε αυτο που λεω χωρις αντιρρησεις.Φυγε!!!φωναξε και με εσπρωξε με οτι δυναμη του ειχε απομεινει.Σηκωθηκα ορθιος και γυρισα απο την αλλη.Χωρις να ριξω ματια πισω μου,ξεκινησα να τρεχω.Αυτη ηταν η τελευταια εντολη του δασκαλου μου και θα την εκτελουσα.Χωρις αντιρρησεις.Μαζι μου ετρεξαν και οι υπολοιποι και οταν απομακρυνθηκαμε αρκετα ακουσαμε μια δυνατη εκρηξη.Η καρδια μου παγωσε,το μυαλο μου σταματησε αλλα τα ποδια μου συνεχισαν απο μονα τους.Ηταν η χειροτερη στιγμη της ζωης μου.Χειροτερη και απο τα βασανιστηρια,χειροτερη ακομα και απο τον θανατο του πατερα μου,ισως γιατι ειμουν πολυ μικρος οταν αυτο συνεβη.Ο Haytham ειχε χαθει για παντα.

-Ξέρω πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή γι αυτό, αλλα θα σου προτείνω να μπεις στο πλήρωμά μου.Eισαι δυνατος και κανουμε καλη ομαδα.Θα σε βοηθήσουμε και θα κάνουμε ότι περνά απ'το χέρι μας για να εκδικηθούμε!Τα λογια του Alucard με αφυπνισαν.Ειχε απολυτο δικαιο.Δεν μπορουσα να καθομαι και να κλαιω την μοιρα μου.Επρεπε να συνεχισω αυτο που ξεκινησα με τον Haytham και για αυτο το δυσκολο εργο,η βοηθεια ενος ανθρωπου οπως ο Alucard θα μπορουσε να φανει πολυ χρησιμη.Σηκωσα το κεφαλι μου και τον κοιταξα.
-Πειρατης ε?Γιατι οχι?Αλλωστε εχω ηδη επικυρηξη στο κεφαλι μου.Και αν ειναι να ακολουθησω αυτη την ζωη τοτε θα ηταν τιμη μου να ειμαστε μαζι σ'αυτο το μονοπατι.
-Η τιμη θα ηταν δικη μου απαντησε και μου εδωσε το χερι για να σηκωθω.Μαζι μπηκαμε στο πλοιο του και εκει ο γιατρος μας περιποιηθηκε.Γνωρισα ολο το πληρωμα του για πρωτη φορα και αμεσως καταλαβα οτι υπηρχε δυνατος δεσμος αναμεσα στα μελη.Οταν αρχισαμε να απομακρυνομαστε απο το νησι ακουσα απο το καταστρωμα εναν πολυ γνωριμο ηχο.Βγηκα εξω και ειδα εναν απο τους ναυτες να παιζει βιολι.Η χαρα μου ηταν απεριοριστη.
-Αυτο ειναι το βιολι του Haytham! φωναξα.-Που το βρηκες?Ο ναυτης σταματησε αμεσως να παιζει και με πλησιασε.
-Ηταν πεταμενο σε εναν καδο λιγο εξω απο την πυλη.Οταν τελειωσαμε με τους φρουρους και σας περιμεναμε εκανα μια μικρη βολτα εκει τριγυρω και το ανακαλυψα ειπα και πριν προλαβω να το ζητησω,το τοποθετησε στα χερια μου.Η πραξη του με συγκινησε και τον ευχαριστησα κουνωντας το κεφαλι μου.
-Alucard,το ξερω οτι μολις μπηκα στο πληρωμα αλλα πρεπει να φυγω.
-Τι εννοεις?Αλλαξες γνωμη?
-Χαχαχα.Οχι φιλε μου,ανηκω πλεον στο πληρωμα σου και αυτο δεν αλλαζει.Απλως δεν μπορω να σας ακολουθησω κατευθειαν γιατι εχω κατι δουλειες να τελειωσω πρωτα.
-Εισαι σιγουρος?
-Απολυτα.
-Οπως νομιζεις.Τι θες απο μενα?
-Να με πατε μεχρι το επομενο νησι και απο εκει θα βρω τον δρομο μου.
-Συμφωνοι.Και ετσι εγινε.Μολις το επομενο νησι φανηκε μπροστα μας ζητησα μια βαρκα απο τον καπετανιο για να μην μπει το πλοιο στο λιμανι και τραβηξουμε την προσοχη.
-Να ξερεις οτι απο εδω και περα οτιδηποτε κανω,θα χρεωνεται στους Crimson Eye Pirates.Δεν φανταζομαι να σε ενοχλει?φωναξα καθως απομακρυνομουν.
-Χαχαχα.Καθε αλλο.Αντιθετα,Ευχομαι να βλεπω συχνα το ονομα σου στις εφημεριδες απαντησε και το γνωριμο πλεον,σαδιστικο χαμογελο σχηματιστηκε στα χειλη του.
-Μολις τελειωσω με τις δουλειες μου θα ερθω να σας βρω.Εις το επανιδειν!!!
-Εις το επανιδειν!!!φωναξε μαζι ολο το πληρωμα.Μια νεα πορεια μολις ειχε χαραχθει στην ζωη μου.

Όνομα χαρακτήρα: Raziel

P.o.M. Points: 15

Belli: 45.000

Τυχόν παρατηρήσεις:
Δράση,ένταση,κυνηγητό,μάχες...ότι μου αρέσει να βλέπω...πιστεύω ότι ο συνδυασμός σας ήταν πολύ καλός και βγάλατε μια πολύ όμορφη ιστορία,από την οποία έχω μείνει ικανοποιημένος...

Τώρα για σας κύριε gunner...Θα τα πάρω με την σειρά που γράφτηκαν τα ποστ στην ιστορία...
1)Μου άρεσε που μπήκες γρήγορα στο ψητό της ιστορίας...δηλαδή το ότι σε αναγνώρισαν οι Marines και σε έπιασαν νωρίς νωρίς,όμως αυτό ήταν κάτι το οποίο με χάλασε επίσης...Νε μεν έχεις επικήρυξη στο κεφάλι σου αλλά το ποσό είναι πολύ μικρό,κάτι που δείχνει πως δεν είσαι ακόμα πολύ γνωστός στην παγκόσμια κυβέρνηση,οπότε το γεγονός του ότι σε αναγνώρισαν με την πρώτη οι Marines δεν μου άρεσε...Πιστεύω ότι θα ήταν καλύτερα να έκανες πρώτα κάτι που θα τους τράβαγε την προσοχή και ύστερα ας πούμε να έβλεπαν ότι ήσουν ήδη επικηρυγμένος.(ξέρω ότι οι Marines έχουν τα μάτια πάνω σου,όμως και πάλι δεν μου άρεσε πολύ αυτό το σημείο)
2) μου άρεσε που ο πολίτης βοήθησε τους Marines να σε συλλάβουν και τους είπε ότι έχεις δυνάμεις φρούτου ώστε να μην σου βάλλουν απλές χειροπέδες...αυτό έμπλεξε λίγο την πλοκή και έκανε πιο δύσκολη την προσπάθεια σου να δραπετεύσεις δύνοντας έτσι μεγαλύτερη ένταση στην σκηνή όπου βρισκόσουν στο κελί και έμοιαζες ανήμπορος να κάνεις κάτι,ενώ παράλληλα πιστεύω ότι έτσι αναπτύχθηκε καλύτερα η ιστορία από ότι ε το να είχες δραπετεύσει από μόνος σου από την φυλακή.
3)Η μάχη που δώσατε μαζί με τον Alucard είχε καλές περιγραφές και σε είχε συνεχώς σε εγρήγορση οπότε μπορώ να πω ότι μου άρεσε...Όμως παρότι ο χαρακτήρας σου ήταν τραυματισμένος και κουρασμένος από τα βασανιστήρια,κάτι το οποίο ανέφερες,μου τον έδειχνες να κινητε πολύ άνετά και δεν ανέφερες ούτε μια φορά να τραυματίστηκε στην μάχη παρά την άθλια κατάσταση στην οποία βρισκόταν και τον μεγάλο αριθμό των αντιπάλων...Το ίδιο και για τον Haytham,ο οποίος το μόνο χτύπημα που δέχθηκε ήταν ένα που δεν περίμενε...αυτό να το φτιάξεις.
4) ο θάνατος του Haythan ήταν μεγάλο σοκ για μένα...δεν τον περίμενα και έτσι είχα κολλήσει λιγάκι όταν το διάβασα...μου άρεσε...ήταν απρόσμενο και έδινε ένα πιο συγκινησιακό ύφος στην ιστορία,μια θλίψη η οποία ερχόταν σε αντίθεση με την χαρά της νίκης σας,ενώ παράλληλα έδειχνε πως ούτε εσείς είσται άφθαρτοι.Απλά θα ήθελα στο τέλος να μην είχες ξεπεράσει τόσο γρήγορα τον χαμό μου ειδικά όταν σήμαινε τόσα πολλά για εσένα...
5)τέλος να πω ότι δύο ποστ που μου άρεσαν πολύ ήταν εκείνο που σας έβγαζαν πάνω στην πλατφόρμα εκτέλεσης και εκείνο που έλεγες για τις αρκούδες στην αρχή στο οποίο έβγαλα αρκετό γέλιο