[Αρχή] Something Wicked Your Way Comes,Part Three:My Vengeance Ends!

To τερας εμεινε παγωμενο για λιγο, προσπαθοντας να καταλαβει τι ειχε συμβει.Σιγουρα δεν ηταν συνηθισμενο σε μια τετοια αντιδραση στην επιθεση του.Μα υστερα απο το αρχικο σοκ,ετοιμαστηκε να επιτεθει ξανα.H Femi ηταν αυτη που το σταματησε τουτη την φορα καρφωνοντας το μακρυ δορυ της κατευθειαν στην κοιλια του.Εσκουξε αρκετα και εκανε σπασμωδικες κινησεις,ρχινοντας την απο το αλογο.Τελικα ομως σηκωθηκε και εμπηξε το δορυ της βαθυτερα και ψηλοτερα,βρισκοντας την καρδια του τερατος που σταματησε να χτυπιεται.Την ιδια στιγμη,ρωγμες ανοιχτηκαν παντου γυρω μας και βρεθηκαμε περικυκλωμενοι απο τερατα ενω το μεγαλυτερο ερχοταν απο πισω μας και σε στιγμες θα βρισκοταν κατω απο τα ποδια μας ετοιμο να μας κατασπαραξει ολους.Τα τερατα μας εριξαν απειλητικες ματιες ενω οι γλωσσες τους σφυριζαν και ετοιμαστηκαν να χτυπησουν.Αλλα εκεινη την στιγμη η λαμψη μιας φλογας φανηκε απο πισω τους.Ηταν μεγαλη και ερχοταν με μεγαλη ορμη.Κτεκαψε δυο αμεσα ενω ταυτοχρονα μεγαλα σιδερενια καμακια διαπερνουσαν τα σωματα τους,Στρεψαμε τα βλεμματα μας προς το μερος που προερχοταν αυτη η σωτηρια και αντικρισαμε ενα πραγματικα παραξενο θεαμα.Ενα μεγαλο  ξυλινο καραβι με καφε και χρυσο χρωμα "επλεε" στην θαλασσα απο αμμο με εναν στιβαρο αντρα ντυμενο στα κοκκινα να στεκεται στην πλωρη του και να φωναζει εντονα διαταγες.

Ολοι κοιτουσαμε σαν να ζουσαμε σε καποιο ονειρο.Μια γυναικα χειριζοταν το πολυπλοκο οπλο που πετουσε ασταματητα τα καμακια και ενας νεαρος αντρας το μεγαλο φλογοβολο,στρεφοντας το οπου υπηρχε καποιο τερας που ακομα ανεπνεε.-Femi!Τι καθεσται?Τσακιστειτε γρηγορα επανω! ειπε σχεδον οργσμενος ο ανθρωπος με την κοκκινη ενδυμασια,που προφανως ηταν ο καπετανιος αυτου του θαυμαστου πλοιοιυ,στην νεαρη αρχηγο βγαζοντας μας ολους απο τον λιθαργο.Η Femi εκανε ενα νευμα με το κεφαλι της και υστερα με μια φωνη μαζεψε την φυλη της γυρω της.Oι δυο καπετανιοι δεν αργησαν να ακολουθησουν και εκαναν το ιδιο με τα πληρωματα τους.Ολοι μαζι ετρεξαν προς το καραβι,απο οπου πεταχτηκαν σχοινια και το υπολοιπο πληρωμα εμφανιστηκε στην κουπαστη,ετοιμοι να μας τραβηξουν.Οι γυναικες ανεβηκαν πρωτες μα τα αλογα μεινανε πισω καθως δεν υπηρχε τροπος,μεσα στον πανικο να τα μεταφερουν πανω.Στο μεταξυ, τα εναπομειναντα τερατα χωθηκανε ξανα στην γη.Εκτος απο το μεγαλο.Εκεινο εβγαλε μια αγρια κραυγη και ετοιμαστηκε για την επομενη επιθεση του.

Η Femi ανεβηκε τελευταια απο την φυλη της και υτερα αρχισαν να ανεβαινουν τα μελη των πληρωματων. Το "πλεουμενο" ηταν αρκετα μεγαλο να μας χωραει ολους και μαλιστα ανετα.Λιγο πριν ανεβει και ο τελευταιος,το τερας μας ειχε φτασει.Κατω ειχαμε μεινει εγω,ο Rignor και ο Jason μονο ενω καποιοι κρεμοταν ακομα απο τα σχοινια.Το τερας βγηκε απο κατω μας αλλα το περιμεναμε και πηδηξαμε γρηγορα στα πλαγια.Το τρανταγμα ομως της επιθεσης του, προκαλεσε την πτωση μερικων απο αυτους που ακομα δεν ειχαν ολοκληρωσει την ανοδο τους.Μεσα απο την γη απλωθηκαν μερικα πλοκαμια και το πλασμα προσπαθησε να μας γραπωσει.Ο Jason γρηγορα εκοψε ενα και ο Rignor τον ακολουθησε.Πεταχτηκα ψηλα και περιμενα την καταλληλη στιγμη.Μολις ο καπετανιος των "Heavy Pirates" εκοψε αλλο ενα,το τερας ανοιξε το στομα του για να ουρλιαξει.Αυτο περιμενα.Με την μια,ενωσα τις παλαμες μου και δημιουργησα μια μεγαλη μωβ μπαλα με το δηλητηριο μου και υστερα την εριξα μεσα στο χαος που ηταν τα σωθικα του κτηνους και προσγειωθηκα μερικα μετρα μακρια απο το πλοιο.

Το τερας σταματησε να επιτιθεται και οσα πλοκαμια ειχαν απομεινει,που ηταν αρκετα, επεσαν κατω.Υστερα ακουστηκε ενας δυνατος,απαισιος θορυβος.Ενα ουρλιαχτο με αναμεικτο πονο και οργη.Το βογκητο διηρκεσε για ωρα και συνεχως δυναμωνε.Καθε φορα που εβγαινε η γη τρανταζοταν κι αυτη μαζι ωσπου ξαφνικα αρχισε να γινεται πιο ισχνο,πιο αψυχο.Μετα απο μερικα δραματικα λεπτα σταματησε εντελως.Πλησιασαμε προσεκτικα στην τρυπα και κοιταξαμε κατω.Το τερας ηταν καλυμμενο με αφρους και μπερδεμενο μωβ και πρασινο υγρο.Ειχε τρυπες στο σωμα του και αρκετα απο τα δοντια του ειχαν λιωσει.Ηταν σιγουρα νεκρο.Ηρεμησαμε και πηγαμε πιο ανετοι προς τοπλοιο.Πλεον το μονο μας εμποδιο ηταν η μεγαλη αμμοθυελλα που συνεχιζοταν ασταματητα αλλα ειμουν σιγουρος οτι το θαυμασιο αυτο πλοιο θα ειχε τροπο να την αποφυγει.Πραγματι μολις ανεβηκαμε και εμεις,με μενα τελευταιο,ο καπετανιος εδωσε μια εντολη.-Μαζεψτε τα πανια και αναψτε τις τουρμπινες στο τερμα! Μια στιγμη μετα τα πανια ειχαν διπλωθει και το βουητο μηχανων ακουστηκε.Το πλοιο ταρακαουνηθηκε για ακομη μια φορα και υστερα "χυθηκε" μπροστα με τρελη επιταχυνση.

Αφησαμε χιλιομετρα πισω μας το σημειο που ειχαμε δεχτει την επιθεση και επιτελους μπορεσαμε να ηρεμησουμε και να κατσουμε.Η θυελλα, οσο αποτομα ειχε ξεκινησει αλλο τοσο αποτομα σταματησε, κοπαζοντας τελειως.Ο καπετανιος του πλοιου διεταξε να σβησουν τις μηχανες και να ανοιξουν τα πανια παλι καθως πλεον ο αερας που ειχε απομεινει ηταν ικανοποιητικος για την κινηση αλλα οχι και επικινδυνος .Κοιταξα τριγυρω μου.Κανεις δεν μιλουσε.Ολοι ειχαν στα ματια τους αποτυπωμενη την φρικη.Ο Rignor και ο Jason επιναν βουβοι ενω η Femi πηγαινε στις γυναικες,σε καθεμια ξεχωριστα και ελεγχε την κατασταση τους.Ο κοκκινοντυμενος ηγετης του πληρωματος, αφησε το τιμονι του για λιγο και με πλησιασε.
-Ποτε δεν περιμενα οτι θα βλεπα το Mawl Jeeraw νεκρο μου ειπε βαθεια φωνη.Ηταν γυρω στα σαρανταπεντε, μελαμψος, με πυκνο μαυρο μουσι,εμαυρα ματια και εντονα χαρακτηριστικα.Ειχε κοντα μαλλια και μερικες ουλες καλυπταν σημεια του σωματος του.Κατω απο την κοκκινη καπα του ειχε δυο πιστολια και ενα σπαθι.Εδειχνε εμπειρος με ηγετικες ικανοτητες αλλα και προσχαρος ανθρωπος.
-Ωστε ετσι λεγανε αυτο πλασμα? τον ρωτησα τελικα.
-Ναι.Ετσι το λεγαμε εμεις τουλαχιστον.Δεν ξεραμε το πραγματικο του ονομα.Δεν ειχαμε βλεπεις την τυχη να συστηθουμε ειπε και γελασε.

Γελασα μαζι του με καποια πικρια.Ειχαμε χασει πολλους εξαιτιας αυτων των τερατων και το χειροτερο ηταν πως εφερα ευθυνη για αυτο.Οταν μπαιναμε στην Αμμοθαλασσα των Δαιμονων γνωριζα οτι μπορει να συναντουσαμε κινδυνους και δεν ειπα τιποτα.Τωρα το βαρος του χαμου ολων αυτων των ανθρωπων επεφτε πανω μου και δεν μπορουσα να κοιταξω τα μελη των πληρωματων στα ματια.Ειχαν ολοι σκυμμενα τα κεφαλια τους και θρηνουσαν για τον χαμο των συντροφων τους.Συντροφων, που ειχα περασει χρονια μαζι.Χρονια γεματα περιπετειες,μαχες,χαρες και λυπες.Τωρα δεν θα τους ξαναβλεπαν ποτε, γιατι ειχαν χαθει στην ερημο ενος νησιου,καταραμενο απο ολες τις ανωτερες δυναμεις του κοσμου και ξεχασμενου απο τους παντες, και εφταιγα εγω για αυτο.Προσπαθησα να βγαλω απο το μυαλο μου αυτες τις σκεψεις.
-Ειμαι ο Raziel ειπα και απλωσα το χερι μου.
-Χαρηκα πολυ Raziel.Εγω ειμαι ο Alexander και ειμαι ο καπετανιος των Dune Pirates. Τοτε μονο προσεξα οτι στο μεσαιο καταρτι υπηρχε μια πειρατικη σημαια με συμβολο εναν σκελετο να βγαινει μεσα απο εναν αμμολοφο.

-Και εγω χαρηκα Alexander.Ιδιως αφου μας εσωσες.Αληθεια πως μας βρηκες μεσα σ'αυτον τον πανικο?
-Βρηκαμε τα ιχνη απο τον καταυλισμο που μεινατε χθες και απλα ακολουθησαμε την πορεια σας απο κει.Ηξερα οτι η Femi κινειται σ'αυτην την περιοχη αυτες τις ημερες αλλα υπηρχαν πολλα αποτυπωματα και μπερδευτηκα.Οταν κιολας ειδα που οδηγουσαν καταλαβα οτι επρεπε να μπω αμεσως γιατι η Αμμοθαλασσα δεν ειναι ενα απλο μερος για βολτα.Το οτι σας βρηκα ηταν καθαρα θεμα τυχης.Σας εψαξνα για αρκετη ωρα ειναι η αληθεια αλλα λογω της θυελλα δεν ηταν και το πιο ευκολο πραγμα βλεπεις.Ευτυχως σας βρηκαμε πριν τα πραγματα γινουν ακομα χειροτερα.
-Ποσο χειροτερα θα μπορουσαν να ειναι δηλαδη?
-Θα μπορουσαμε απλα να βρουμε τα πτωματα ολων σας.Τωρα τουλαχιστον αρκετοι απο εσας σωθηκαν.Δεν μπορουσα να διαφωνησω με την λογικη του.Οντως τα πραγματα θα μπορουσαν να ειναι και χειροτερα.Αλλα θα μπορουσαν να χουν παει και καλυτερα.Ειχαμε χασει περιπου το ενα τριτο της δυναμης μας.Αλλα το χειροτερο δεν ηταν ο αριθμος.Αλλα το ψυχολογικο μειονεκτημα που δημιουργουσε.Κανεις απο οσου εβλεπα γυρω μου δεν ηταν ετοιμος για μαχη.Δεν εδειχναν καν να την σκεφτονται για την ακριβεια.

-Α.Τελος παντων ειπε τελικα ο Alexander.-Τι κανετε ολοι εσεις σ'αυτο το νησι?
-Ειμαστε εδω για εκδικηση απαντησα απλα.
-Αυτος ειναι ενας καλος λογος για να βρεθει καποιος εδω.Υπαρχουν πολλοι κρυμμενοι εδω που σιγουρα αρκετοι τους ψαχνουν για να τους εκδικηθουν.Εσεις ποιον ψαχνεται?
-Την Οργανωση συνεχισα το ιδιο ψυχρα.Ο καπετανιος με κοιταξε για λιγο σοβαρα και υστερα γελασε.Αλλα αυτη την φορα γελασε δυνατα και πραγματικα απολαμβανοντας το.Οταν με ειδε να τον κοιταζω περιεργα,σταματησε και σκουπισε τα δακρυα που ειχαν θολωσει τα ματια του.
-Εισαι σοβαρος ετσι?Δεν κανεις πλακα!?
-Οχι.Δεν θα μπορουσα να ειμαι πιο σοβαρος.
-Ειμαι σιγουρος οτι πολλοι θελουν εκδικηση απο αυτους αλλα δεν εχω δει κανεναν να το τολμαει ειναι η αληθεια.Πρεπει να σου χουν κατι κατι πραγματικα σοβαρο και εσυ να εισαι λιγο πιο τρελος απο τον φυσιολογικο κοσμο.
-Ισως να ισχυουν και τα δυο του απαντησα.

-Το θεμα ειναι οτι θα το κανω,παση θυσια.Με κοιταξε σοβαρος πλεον.
-Τι σου χουν κανει,αληθεια?
-Ειναι μεγαλη ιστορια γερο.Αυτο που πρεπει να ξερεις ειναι οτι ειμαι απο αυτο το νησι και τους εχω ζησεις πιο πολυ καιρο απο σενα αρα τους ξερω και καλυτερα.Δεν ξερω ποτε εμφανιστηκες εσυ εδω αλλα τα πραγματα δεν ηταν παντα ετσι στο νησι.Υπηρχε μια εποχη που ηταν πιο ευχαριστη.Πριν εμφανιστουν αυτοι.Και εχω σκοπο να την επαναφερω.
-Ηρθα εδω πριν περιπου πεντε χρονια.Και δεν ειχα κανενα σκοπο να μεινω.Απλα ηρθαμε για ανεφοδιασμο.Αλλα οταν ειδα το χαλι που επικρατει εδω,αποφασισα να μεινω και να βοηθησω οσους μπορω, οπως μπορω.Καναμε καποιες τροποποιησεις στο πλοιο μας,ευτυχως εχω καλους μηχανικους, και απο τοτε γυριζουμε στην ερημο και βοηθαμε οποιον εχει αναγκη.Αλλα, μα την αληθεια, ποτε δεν τα εβαλα μαζι τους.Στην αρχη ακουγα μονο το ονομα τους και αυτο μονο σαν ψιθυρο.Αλλα μετα..μετα τους ειδα κιολας!