[Τέλος] Something Wicked Your Way Comes,Part Two:Counter Strike

Στην προηγουμενη ιστορια βρεθηκα,υστερα απο την εξαμηνη μου εκπαιδευση στο Kashamin,στο νησι Baterilla,με σκοπο την εναρξη των προετοιμασιων για την τελικη καταστροφη της Οργανωσης.Το σχεδιο μας ομως δεν ξεκινησε καλα και για λιγο βρεθηκα κρατουμενος.Ξεφυγα γρηγορα ομως και παιρνοντας δυο αιχμαλωτους ξεκινησα για τον επομενο προορισμο μου.

Μολις τελειωνα με το δεσιμο του καινουργιου επιδεσμου μου,οταν οι δυο αντρες αρχισαν να συνερχονται.Το τραυμα που μου χε προκαλεσει ο ενας τους στον μηρο,ηταν αρκετα βαθυ αλλα οχι ιδιαιτερα επικυνδυνο.Σηκωθηκα και εκανα μερικα βηματα για να ελεγξω την κατασταση του ποδιου μου.Περασα μπροστα απο τα καταρτια που τους ειχα δεμενους και τους αγνοησα τελειως.Εκανα μερικα πιο γρηγορα βηματα,και στο τελος κατεληξα να κανω ελαφρυ τζοκινγκ γυρω τους.Χαρηκα πολυ με την κατασταση του ποδιου μου,η οποια ηταν σχεδον εξαιρετικη και ετσι συνεχισα για αρκετη ωρα.Προσεξα οτι οι κρατουμενοι μου,ειχαν σχεδον πληρως τις αισθησεις τους πλεον και με κοιτουσαν καπως,αλλα συνεχισα σταθερα να αγνοω την υπαρξη τους περνοντας σε λιγο πιο εντονη γυμναστικη.

Εκανα καμψεις,κοιλιακους και βαρυ,τα οποια φροντισε να μου προμηθεψει ο Haytham για να μην χαλαρωσω την προπονηση μου,και επειτα εκανα μερικες ασκησεις με τα σπαθια και το δρεπανι μου.Ο Harvester ειχε καιρο να "γευτει" αιμα και "τραγουδουσε" το αιμοδιψη τραγουδι του με μανια στα χερια μου.Μετα τους εξι μηνες εκπαιδευσης με τους Πανταρεν στο Kashamin η δεξιοτεχνια μου στην χρηση οπλων ειχε τουλαχιστον διπλασιαστει καθως με εκπαιδευσαν πραγματικη ειμονες του ειδους.Ακομη και ο Ηaytham μπροστα τους ειχε ελλειψεις,παροτι κι ο ιδιος ειχε εκπαιδευτει εκει,οταν ξεκινουσε το ταξιδι του για εκδικηση.Ετσι,χειριζομουν πλεον το δρεπανι μου με μεγαλυτερη ανεση και εκανα πραγματα που παλιοτερα δεν μπορουσα ουτε να τα φανταστω.Περασα αρκετη ωρα "παιζοντας" με τα οπλα μου και σταματησα μονο οταν ο ηλιος αρχισε να με καιει εντονα.

Ηταν μεσημερι πλεον και λιγο η προπονηση,λιγο η ωρα,αρχισα να πειναω.Αφησα τα οπλα μου και πηγα στην κουζινα,για να μου ετοιμασω ενα καταλληλο γευμα.Αφησα ανοιχτη την πορτα και μετα απο καποια ωρα η υπεροχη μυρωδια ψητου κρεατος,μαριναρισμενου με τα απαραιτητα μπαχαρικα καθως και μερικα "εξωτικα μυστικα" των Πανταρεν φιλων μου,πλημμυρισε την ατμοσφαιρα.Οταν ηταν ετοιμο,μου σερβιρα ενα μεγαλο πιατο,συνοδεια πουρε απο πατατες της East Blue και παγωμενης,εξαιρετης μπυρας απο την North.Περασα επιδεικτικα μπροστα απο τους κρατουμενους μου,αφηνοντας τους να δουν και κυριως να μυρισουν το μεσημεριανο μου. Εκατσα στο τραπεζακι που ειχα στησει απεναντι τους και ξεκινησα να τρωω απολαμβανοντας με το παραπανω την καθε μπουκια και την καθε γουλια.

Ηταν η τριτη μερα που ακολουθουσα την ιδια ρουτινα και τα σημαδια στην ψυχολογια τους αρχισαν να γινονται φανερα στον τροπο που με κοιτουσαν.Πλησιασα τον εναν,αυτον που με ειχε τραυματισει,εχοντας στο χερι ενα ζουμερο κομματι.Το εφερα κοντα του,πραγματικα κοντα του,και παρα την υπροσπαθεια που εκανε να κρατηθει,το σωμα του εδρασε αυτονομα.Το κεφαλι του εγειρε προς το μερος μου και δοκιμασε να δαγγκωσει,πραγμα που ηταν φυσικα αδυνατο αφου ειχε ενα σχοινι περασμενο στο στομα του.Παλιοτερα ειχε τυχει να δω ενα μελος της Οργανωσης να πινει δηλητηριο ωστε να μην υποκυψει σε πιθανα βασανηστηρια και να αποκαλυψει μυστικα για αυτους.Ηξερα λοιπον απο πρωτο χερι μεχρι που εφτανε η υποταγη τους σ'αυτους και για αυτο πηρα τα απαραιτητα μετρα για να αποφυγω τυχον αυτοκτονιες απο κοψιμο γλωσσας αλλα κι απο καθε αλλο τροπο.Ηξερα επισης οτι η βια δεν θα ειχε και μεγαλη επιρροη επανω τους.Τουλαχιστον οχι απο μονη της γι αυτο δοκιμαζα εδω και τρεις μερες τα ψυχολογικα βασανιστηρια,Οταν εκρινα οτι η στιγμη ηταν καταλληλη εβαζα και τηνμικρες δοσεις βιας στο παιχνιδι.Εβγαλα το σχοινι απο το στομα του εχθρου μου και αφου του κρατησα ανοιχτο το στομα,του εχωσα μια μπουκια στον λαιμο.Πορπαθησε να την κατεβησε λαιμαργα και εκεινη την στιγμη του καρφωσα το χερι με το πιρουνι.Πηγε να φωναξει αλλα το μονο που καταφερε ηταν να πνιγει με το κρεας και το σαλιο του.

Τον χτυπησα δυνατα στην πλατη ωστε να φτυσει ολο το φαι και υστερα του περασα ξανα το σχοινι.
-Πιστευα οτι θα αντεχες περισσοτερο του ειπα υποτιμητικα και τον προσπερασα.Προχωρησα αργα στον δευτερο.Σταματησα και τον κοιταξα παρατηρητικα.Ηταν λιγο νεοτερος απο μενα,γυρω στα 20,με κοντα μαυρα μαλλια,μελαμψο προσωπο και ενα μικρο γενακι στο πηγουνι.Τα μαγουλα του ειχαν αρχισει να μαζευουν και και στο βλεμμα του υπηρχε σχεδον καθαρη πλεον,η οψη της απογνωσης.Τον επιασα απο το πηγουνι και ακολουθησα την ιδια διαδικασια με πριν.Μονο που αυτον τον αφησα να κατεβασει κανονικα την μπουκια του.Με κοιταξε με ενα βλεμμα αναμεσα σε δυσπιστια,φοβο,θυμο και ελπιδα.Υστερα πηγα να φυγω κι απο αυτον αλλα με σταματησε μουγκριζοντας.Γυρισα προς το μερος του και κατεβασα για αλλη μια φορα το σχοινι,διχως φοβο αυτη την φορα.
-Τι...τι θελεις απο εμας? ειπε με κοπο.Αφησα να γινει μια παυση.
-Χμ.Τιποτα ιδιαιτερο.Μονο να μου αποκαλυψετε τα παντα για την δυναμη σας στο Onrac Kingdom απαντησα απλα.
-Θα..θα μας αφησεις να ζησουμε αν σου πω? συνεχισε δυσκολα.Τωρα ηταν σειρα μου να τον κοιταξω δυσπιστα.Βυθισα το βλεμμα μου στο δικο του προσπαθοντας να καταλαβω τις προθεσεις του.Ηταν νεος,ισως οχι πολυ καιρο στις υπηρεσιες τους και σιγουρα με μεγαλυτερη αναγκη για ζωη απο τον αλλον.Φαινοταν οτι ηθελκε να κανει πολλα ακομα.Σ'αυτο αλλωστε ειχα βασιστει απο την αρχη.

-Δεν μπορω να υποσχεθω τιποτα απαντησα ψυχρα.Ο αλλος αρχισε να μουγκριζει εντονα και να κουνιεται βιαια.Ετρεξα γρηγορα προς το μερος του και τον κοιταξα με μισος.Αποκριθηκε με ενα εξισου αγριο βλεμμα και πολυ προσπαθεια καταφερε τελικα να βγαλει το σχοινι.Τα ουλα του ηταν κομμενα και απο τα χειλη του ετρεχε αιμα ομως αυτο δεν τον εμποδισε απο το να φωναξει.
-ΣΤΑΜΑΤΑ ΑΜΕΣΩΣ ΗΛΙΘΙΕ!ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ ΣΩΤΗΡΙΑΣ! οι δυναμεις του καπως τον εγκατελειψαν μετα απ'αυτο το ξεσπασμα και μιλησε πιο σιγα.Δεν ξερω ποιος ειναι αυτος ο αχρηστος αλλα ειναι φανερο οτι εχει σκοπο να πεθανει.Γιατι αυτο θα παθεις σιγουρα να πας σε εκεινο το νησι μου ειπε απειλητικα.Τον κοιταξα και γελασα δυνατα.
-Χαχαχα!Ακομα δεν καταλαβες ποιος ειμαι ηλιθιε?Σου ειχα πει οτι θα φροντισω να δεις το προσωπο μου,ακομα κι αν θα ειναι το τελευταιο πραγμα που θα βλεπες στην ζωη σου και τωρα εφτασε αυτη η στιγμη του απαντησα και εβγαλα το καλυμμα του κεφαλιου μου.Στην θεση του φορεσα την μασκα μου.Την μασκα που οι ανθρωποι της Οργανωσης ειχαν μαθει να φοβουνται πλεον.

Με κοιταξε με φανερο τρομο πλεον.-Δεν γινεται ψελλισε.-Πιστεψαμε οτι ειχες πεθανει μετα την μαχη με τον Sirien!Ηταν ενας απο τους...
-Και εγω πιστεψα οτι θα καταλαβαινατε ποιος ειμαι μετα το σκηνικο στο Baterilla αλλα και βλεποντας το δρεπανι μου.Αλλα τα πραγματα δεν ειναι παντα οπως τα πιστευουμε ετσι? τον διεκοψα γελοντας.
-Ωστε τα εβαλες λοιπον με εναν απο τους αξιωματικους μας και βγηκες ζωντανος δηλαδη? ρωτησε με πονο και θλιψη.Ο ανθρωπος αυτος ηταν φανερα πεπεισμενος οτι οι ανωτεροι του ηταν ανικητοι.Αυτη την στιγμη η πιστη του ολοκληρη ειχε κλονιστει συθεμελα.
-Τοτε σιγουρα δεν εχουμε ελπιδα συνεχισε και κατεβασε το κεφαλι.
-Εσυ...σιγουρα οχι του ειπα και του το σηκωσα.Τον επιασα και με τα δυο χερια και αφησα το δηλητηριο μου να κυλησει απο τα χερια μου σε μεγαλες ποσοτητες λίωνοντας το δερμα του και καιγοντας του τα σωθικα αφου περνουσε και στο στομα του.Οι κραυγες του ηταν τρομερες αλλα συντομες.Στιγμες αργοτερα σωπασε για παντα.Ηταν νεκρος και το τελευταιο πραγμα που αντικρισε,ειμουν εγω.

Επεστρεψα με αργα βηματα προς τον νεαροτερο της "παρεας" που με κοιταξε σοκαρισμενος.
-Αυτο...αυτο ειναι απο καποιο Φρουτο του Διαβολου? ρωτησε ενω στραβοκαταπιε.Κοιταξα το χερι μου και το υγρο που ακομα ετρεχε αργα πανω του.
-Ναι.Και σκεψου οτι οταν το πρωτοπηρα,απο εσας να σημειωσω,στο Zarzara Town,δεν ειμουν σίγουρος αν θέλω να το χρησιμοποιήσω!Τι χάζος.Τώρα,είδικα μετά την εκπαιδεύση μου αισθάνομαι πολύ άνετα στην χρήση του.Και σε πληροφορώ οτι αυτό που είδες δεν ήταν τίποτα! Έκανα μια πάυση και αφησα τα λογια μου να πλανηθουν στον αερα.-Οπως σου ειπα και πριν,δεν σου υποσχομαι οτι θα ζησεις αν μου πεις οσα θελω.Αλλα θα σου πω οτι σιγουρα εχεις καλυτερες ελπιδες απ'το αν δεν μου πεις.Και οπως ειδες ειμαι ανθρωπος που κραταει τον λογο του.Ακουσε με καλα.Οτι και να σουν πει,με οτι αηδια και να σου χουν ποτισει το κεφαλι ολα ειναι ψεματα.Δεν τους χρωστας τιποτα και εισαι πολυ μικρος για να πεθανεις εδω,σε ενα καραβι στην μεση της Νοτιας Θαλασσας.Για αυτο πες μου οσα θελω και μεγαλωσε τις πιθανοτητες σου να ζησεις! Με κοιταξε σοβαρα.Μπορουσα να δω την μαχη που γινοταν μεσα του.Απο την μια η αναγκη για επιβιωση και η λογικη απο την αλλη η πλυση εγκεφαλου που του ειχε κανει η Ορανωση.Στο τελος η πρωτη πλευρα νικησε.

-Στο Onrac βρισκονται περιπου 100 δικοι μας.Ειναι 100 πολυ καλα εκπαιδευμενα μελη.Εγω ειμουν ο νεοτερος και σταλθηκα εκει μολις πριν δυο μηνες.Αναμεσα τους βρισκονται δυο Αγγελιοφοροι.Ο Αγγελιοφοροι ειναι...
-Οι ειδικα εκπαιδευμενοι δολοφονοι σας.Το γνωριζω τον διεκοψα.
-Χμ.Ποσα ακριβως γνωριζεις για εμας? ρωτησε με πραγματικη περιεργεια.
-Πολλα.Για αυτο θα καταλαβω αν μου πεις καποιο ψεμα,οποτε καλο θα ηταν να εισαι πολυ προσεκτικος με τα λογια σου απο δω και μπρος.
-Τωρα που ξεκινησα,δεν εχω σκοπο να κανω πισω.Θελω να ζησω! απαντησε με ειλικρινεια.-Oλοι αυτοι εξουσιαζονται απο εναν ανθρωπο.Το ονομα της ειναι Neferata και ειναι ενας απο τους Αξιωματικους της Οργανωσης.Ξερω οτι ηδη αντιμετωπισες και σκοτωσες εναν εκ των τριων αλλα πρεπει να καταλαβεις οτι αυτη,ειναι σε διαφορετικο επιπεδο απο τον Sirien του Emerald City.Eκεινος ηταν αρκετα γνωστο,ακομα και στα χαμηλοτερα κλιμακια,οτι ηταν ο πιο αδυναμος εκ των τριων.Αυτη εχει μια πανουργια που δεν μπορεις να αντιληφθεις.Ο πιο δυνατος βεβαια ειναι αυτος που βρισκεται κοντα στον μεγαλο αρχηγο,ο Shadin.Αλλα εχεις ακομα αρκετο δρομο για να φτασεις σε εκεινον.
-Οχι οσο νομιζεις.
-Ti εννοεις?
-Οτι αν ολα πανε καλα σ'αυτο το νησι,τοτε μετα θα παω εκει.Εκει που αρχισαν ολα...τελειωσα την φραση ψιθυριζοντας.
-Εχεις σκοπο να το τραβηξεις τοσο δηλαδη?
-Μεχρι τελους.Του δικου μου ή του δικου τους.Αλλα θα φροντισω να ειναι του δικου τους.Τα τελευταια λογια τα ειπα περισσοτερο για να τα πιστεψω εγω.Η αληθεια ειναι πως οσα μου ειχε που για τους αξιωματικους τους,με ειχαν ταραξει καπως.Ειχα σκοτωσει τον Sirien με τρομερη δυσκολια και ηταν ο πιο αδυναμος!Βεβαια πο τοτε ειχα περασει σκληροτατη εκπαιδευση αλλα για λιγο υπηρξε αβεβαιοτητα στην καρδια μου.Εκτος απο τους Αξιωματικους τους υπηρχαν και ο Αρχηγος των Αγγελιοφορων που ηταν ο ανθρωπος που ειχε ξεκινησει ολα μου τα δεινα,του οποιου σκοτωσα τον γιο στο Sedna και με κυνηγουσε με μανια για εκδικηση καθως και ο προσωπικος φρουρος του Μεγαλου Αρχηγου,η δυναμη του οποιο,ειχε τρομοκρατησει ακομα και τον Haytham.Τα πραγματα εδειχναν σκουρα αλλα δεν ηθελα να το αφησω να φανει.

-Συνεχισε γυρισα και του ειπα αποτομα,βγαινοντας απο τις σκεψεις μου.
-Αυτη η γυναικα λοιπον ελεγχει τις "επιχειρησεις μας εδω και ειναι αποφασισμενη να τις επεκτεινει κατα πολυ.Για την ακριβεια εχει σκοπο να γινει η φανερη αρχοτισσα του νησιου.Αυτη την στιγμη ισως να το διοικει απο τις σκιες,εχοντας τα χερια τηςπαντου αλλα τωρα ηρθε η ωρα της να βγει στο προσκηνιο,με τις ευλογιες παντα του Μεγαλου Αρχηγου.Βλεπεις,την εμπιστευται πολυ και αλλωστε οντως αυτη ειναι η καταλληλη στιγμη για να γινει αυτο.Απο τον θανατο του Woonan και μετα τιποτα δεν ειναι ιδιο.Τα δυο δυνατοτερα πληρωματα συνεργαζονται για την προστασια του νησιου αλλα τον τελευταιο καιρο τους εχουμε βαλει λογια και σιγα σιγα στρεφονται ο ενας εναντιον του αλλου.Σε λιγο θα ειναι ετοιμοι για το τελικο χτυπημα.Και αυτη  θα ειναι η τελεια ευκαιρεια για την Neferata να αναλαβει δραση.Αλλα τα τελυταια ισως να τα γνωριζεις ηδη.Αλλωστε αναζητοντας αυτη την ακρη του νηματος,βρεθηκες στο Baterilla,οπου σε πιασαμε.
-Πργματι,τα περισσοτερα τα ηξερα.Αλλα δεν γνωριζα οτι τα πληρωματα μαλωναν εξ'αιτιας σας.Πιστευα οτι απλα ειναι πειρατες και σκοτωνονται για την κυριαρχια,ασχετα απο εσας.Επρεπε να το φανταστω απαντησα και σταματησα για λιγο.-Αυτο μου δινει μια ιδεα ομως.Εισαι προθυμος να πεις οσα μου ειπες και στους καπετανιους των πληρωματων?Αν ναι,τοτε θα σε ελευθερωσω!
-Αληθεια?
-Αληθεια.
-Τοτε ναι.Θα τους εξηγησω πως εχει η κατασταση και ας κανουν οτι θελουν.Στο διαολο κι αυτοι και η Οργανωση!.
-Χαιρομαι!Ας βαλουμε πλωρη λοιπον για το Onrac Kingdom! φωναξα και ορμησα προς το τιμονι.Ελεγξα τον χαρτη και εθεσα την πορεια προς τα εκει.Σε μερικες ωρες,αν ολα πηγαιναν καλα θα ειχαμε αραξει στο Βασιλειο των Πειρατων!