[Τέλος] Ένας αδύναμος ήρωας (Μέρος Α')

Πρώτη από όλους, η May! Αρκετοί περίεργοι την είχαν προσεγγίσει μέχρις ότου να τους αποτρέψει διακριτικά. Ήταν πρωτοφανές να μην συναναστρέφεται με τους υπόλοιπους. Η σοβαρότητα και το απρόσιτο της τρέχουσας παρουσίας της τους έκανε να πιστεύουν ότι αρρώστησε! Αλλά πώς θα μπορούσε να κάνει αλλιώς όταν ήξερε ότι την κάθε κίνηση της παρακολουθούσαν δύο άλλα αγόρια; Ακριβώς, ο Blaze και ο Navi, σαν αχώριστο δίδυμο, είχαν μάτια που γύριζαν από την May στον Arima λες και παρακολουθούσαν αγώνα τένις.
-Καθίστε να ξεκινήσουμε!
Η φωνή προηγήθηκε την εμφάνισης της αναπληρώτριας καθηγήτριας που μπήκε στην αίθουσα όπως κάθε άλλη μέρα. Τα μάτια της πετάρισαν όταν έπιασαν τον Arima στην θέση του, λες και δεν έτρεχε τίποτα. Δεν σχολίασε κάτι, η κατάσταση ακολούθησε την ρουτίνα της ακαταλαβίστικης ανάγνωσης του βιβλίου από τον νεαρό σχεδόν μέχρι το τέλος της ώρας.
-Αρκετά! διέκοψε με ένα χέρι στον κρόταφο λες και είχε πονοκέφαλο. Ανεπίδεκτος μαθήσεως! σχολίασε και θα είχε πείσει τους πάντες με την υποκριτική της ικανότητας. Ο Arima όμως ήξερε ότι η καθηγήτρια ζητούσε απλώς αφορμή για να κάνει την επίθεση της. Κύριε Zalkov, θα παραμείνετε μετά το μάθημα για έξτρα διδασκαλία. Αυτή η κατάσταση δεν γίνεται απλώς να συνεχίσει!

Ο Arima είχε προβλέψει αυτήν την εξέλιξη. Όχι όμως και οι υπόλοιποι. Η May αντέδρασε σχεδόν βιαίως. Γύρισε και κάρφωσε το βλέμμα στο αγόρι με μισάνοιχτα χείλη έτοιμη να διαμαρτυρηθεί. Εκείνος όμως την σταμάτησε, ένα αργό νεύμα του της επιβεβαίωσε ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Κι αυτή το δέχτηκε στωικά. Από την άλλη, οι δύο συνωμότες ένιωσαν να ανασάνουν χαλαρά πια. Αν έμενε το αγόρι παραπάνω στο σχολείο είχαν ξεκάθαρη ευκαιρία για τον προσεγγίσουν όταν δεν θα άκουγαν οι υπόλοιποι.

Οι ώρες πέρασαν, οι αίθουσες άδειασαν και μόνο ο Arima έμεινε στο έδρανο του σε όλο το σχολείο. Είχε επίγνωση του τι θα ακολουθούσε και προετοιμαζόταν ψυχολογικά. Ο ήχος των τακουνιών στο διάδρομο και το χέρι της αναπληρώτριας καθηγήτριας εμφανίστηκε σαν αράχνη στο άνοιγμα της πόρτας. Περνώντας μέσα, έκλεισε πίσω της την πόρτα και του χαμογέλασε μειλίχια. Οι άκρες των χειλιών της έσταζαν δηλητήριο!
-Ήρθε η ώρα να κάνουμε μια ειλικρινή κουβεντούλα εμείς οι δύο. Τι λες; “Andre Zalkov”;
Η ειρωνεία στην αναφορά του ονόματος κανονικά θα τάραζε το αγόρι. Εκείνος όμως της αντιγύρισε προκλητικά το χαμόγελο! Και ήταν η καθηγήτρια αυτή που έπεσε σε σκέψεις.
-Άργησες αλλά το κατάλαβες! Συγχαρητήρια! Ήξερα ότι ήσουν το άτομο που έψαχνα!
-Τι πράγμα;
-Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις! Ξέρω ότι ξέρεις ότι δεν είμαι ο Andre Zalkov. Ο πραγματικός φαντάζομαι θα παίζει ακόμα με τις τουρίστριες.
-Πως το ξέρεις αυτό;
-Ξέρω πολλά ακόμα που δεν ξέρεις. Ξέρω το σκοπό σου όπως ξέρω και τον σύνδεσμο σου με τους Zalkov. Ξέρω επίσης ότι ξέρεις ότι σε χρησιμοποιεί. Απλά αρνείσαι να το δεχτείς!
-Λες ψέματα!

-Μην παίζεις άλλο το παιχνίδι και μην με υποτιμάς. Εγώ ξέρω τα πάντα για σένα αλλά εσύ τίποτα για μένα, Meredith!

Στο άκουσμα του πραγματικού της ονόματος, η γυναίκα, που έχανε σε κάθε πρόταση το χρώμα της, άσπρισε εντελώς!

-Ποιος είσαι; Τι ζητάς;
-Μπορείς να μαντέψεις γιατί μπήκα σε αυτήν την θέση. Όσο για το ποιος είμαι, αυτό δεν χρειάζεται να το μάθεις ακόμα.
Η Meredith έγινε κατακόκκινη. Εφόσον γνώριζε ποια ακριβώς ήταν σήμαινε ότι το σχέδιο τους είχε καταρρεύσει. Αν ο νεαρός μπροστά της είχε σταλθεί επίτηδες από την πλευρά του Zalkov, ο εραστής της θα ήταν ήδη νεκρός και σύντομα θα του έκανε παρέα. Αν όμως ο νεαρός είχε έρθει από αλλού, είχε προκαλέσει καθαρά την μεριά του Zalkov! Κάποιος που ήταν καλά δικτυωμένος και άκρως υπολογιστικός ώστε να πάρει τα ρίσκα; Πιθανώς ένας πόλεμος να ξεσπούσε στην πόλη, που θα κατέπνιγε ολόκληρο το νησί!
Από την μεριά του, ο Arima μπλόφαρε ακατάπαυστα. Ανέφερε μόνο όσα ήξερε ότι ίσχυαν στα σίγουρα και άφησε όλα τα υπόλοιπα να εννοηθούν. Από αύριο θα εξαφανιζόταν από την επιφάνεια και κανείς δεν θα αναγνώριζε στο μικροκαμωμένο αγόρι την παραμορφωμένη, φουσκωτή μορφή του υποκριτή-Andre Zalkov!
-Θα επικοινωνήσω μαζί σου, μόλις σε χρειαστώ! Εκτός από εμένα, μην εμπιστευτείς κανέναν άλλο!

Και σαν κύριος, σηκώθηκε από το έδρανο και βγήκε από την αίθουσα υπό το έντρομο βλέμμα της Meredith.

Στην κεντρική πύλη, ο Blaze και ο Navi περίμεναν πότε θα ξεμπέρδευε ο Arima. Ήξεραν ότι η May δεν τα είχε ξεράσει όλα αλλιώς, πώς θα μπορούσε ο νεαρός να μην έχει ήδη δράσει εναντίον τους; Έπρεπε λοιπόν να τον πιάσουν και να τον κατευθύνουν πριν μιλήσει με το κορίτσι.
-Ακόμα;! Από το πρωί μέχρι εκείνη την ώρα, τα νεύρα του είχαν δεχτεί απανωτά χτυπήματα και είχαν σπάσει τελικά.
-Περίμενε λίγο ακόμα. Ούτε εκείνος ήταν καλά, όσο κι αν το έκρυβε. Μισό λεπτό! Τον βλέπω!
Στυλώθηκαν και οι δύο μόλις διέκριναν την φιγούρα που ζητούσαν. Ο Arima κινούταν προς την έξοδο του κτηρίου. Ήταν ο μοναδικός που είχε απομείνει και ξεχώριζε από χιλιόμετρα εξάλλου! Σε δύο λεπτά θα έβγαινε και θα τους έβλεπε κι αυτός. Αλλά κοντοστάθηκε εκεί που ήταν.
-Τι στο...;
Ξαφνικά είδαν την σκηνή όπου ο απαίσιος επιστάτης του σχολείου γράπωσε σε μέγγενη το μπράτσο του αγοριού και τον έσυρε πέρα από το οπτικό τους πεδίο.


Ο επιστάτης πέταξε σε μια αποθήκη το αγόρι, έκλεισε την πόρτα πίσω του και στράφηκε να τον κοιτάξει.
-Μπορεί να γίνει με 2 τρόπους. Διάλεξε! Τον καλό ή τον κακό!
-Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς!

Μπροστά στον αγριεμένο επιστάτη του οποίου ήξερε και το μυστικό αλλά και τις μεθόδους που προτιμούσε ο Arima ένιωσε να του λείπει η καθηγήτρια! Σχεδόν ξέσπασε σε λυγμούς γιατί ήξερε ότι δεν θα την έβγαζε καθαρή. Προς μεγάλη του λύπη, ο Arima ακόμα και με την μορφή του Andre αποτελούσε τον μοναδικό υποψήφιο μάρτυρα. Μόνο η έντονη αλλαγή σωματότυπου και η αβεβαιότητα του επιστάτη τον είχαν γλιτώσει από την επικείμενη επίθεση. Αλλιώς θα είχε φτάσει σε αυτό το μέρος πολύ νωρίτερα. Αλλά φαίνεται πως η υπομονή του δεύτερου είχε εξανεμιστεί!
-Πρέπει να σιγουρευτώ και μόνο ένας τρόπος υπάρχει. Θα ανακατασκευάσουμε το περιστατικό. Γι αυτό ξεκίνα. Γδύσου και τρέξε!
-Τι πράγμα;!
-Αυτό που ακούς! Δεν υπάρχει άλλος τρόπος! Πρώτα γδύσου!
-Δεν θέλω!
Ο Arima έβαλε τα χέρια μπροστά του προστατευτικά αλλά ο επιστάτης γλίστρησε τα δικά του με στόχο την ζώνη του.
-Δεν σε ρώτησα!
-Άφησε με!
-Δείξε μου πρώτα από το σημείο!

Και του είχε ήδη κατεβάσει το παντελόνι και το εσώρουχο μέχρι την μέση του πισινού όταν η πόρτα της αποθήκης άνοιξε. Τα εμβρόντητα πρόσωπα των Blaze και Navi διασταυρώθηκαν με των άλλων που έμειναν στις θέσεις τους. Μια τσιρίδα θα έλεγες ότι αντήχησε στο βάθος του κρανίου του καθενός!

-Χεχε! Τι κάνουν μαθητές μετά την λήξη του σχολείου στον χώρο; Ο τόνος του επιστάτη τόσο χαμηλός και δουλικός που νόμιζες ότι θα άνοιγε η γη να τον καταπιεί. Είχε ήδη αφήσει τον Arima που μαζεύτηκε γρήγορα και πήγε στο πλευρό των άλλων. Πρέπει να πηγαίνετε, οι γονείς σας θα ανησυχήσουν...
Κι έκλεισε στα μούτρα τους την πόρτα με πάταγο μένοντας μόνος του. Ήταν καταδικασμένος! Έναν μαθητή είχε αυτοπεποίθηση ότι μπορούσε να εξαφανίσει. Δύο, πιθανώς να μπορούσε να καταφέρει. Αλλά τρεις ήταν αδύνατο! Αυτός που πάσχιζε να κρύψει την διαστροφή του με γυναικεία εσώρουχα! Πόσο εξευτελιστικό ήταν να ακούγεται πλέον ότι αυτό που τον συγκινούσε ήταν τα αντρικά οπίσθια και μάλιστα παχύσαρκων μαθητών;!


Έχοντας μείνει έξω από την κεντρική πύλη, οι τρεις νεαροί είχαν χάσει τα λόγια τους.
-Πρέπει να σας ευχαριστήσω! Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν δεν είχατε έρθει!
Και οι δύο αναρίγησαν. Σκέφτηκαν ταυτόχρονα αν βρίσκονταν εκείνοι στην θέση του. Ούτε που ήθελαν να το φανταστούν!
-Μην ανησυχείς γι αυτό, δεν θα σε ξαναενοχλήσει! Από αύριο ούτε μέχρι την πύλη δεν θα τολμά να βγει. Το να σπέρνει φήμες τέτοιου περιεχομένου ερχόταν δεύτερο στις προτιμήσεις του μόνο όταν μπορούσε να κάνει προσωπικά κακό σε κάποιον. Τώρα μπορούσαν να επιστρέψουν στο σκοπό τους. Βασικά εσένα περιμέναμε. Πρέπει να σου μιλήσουμε.

-Τι συνέβη;
-Για ό,τι σου είπα χτες για την May. Αισθάνομαι τύψεις! Ήταν λες και σε έσπρωξα στα δόντια του λύκου.
-Νομίζαμε ότι το ενδιαφέρον της για σένα ήταν ειλικρινές και προσπαθήσαμε να σε σπρώξουμε κοντά της. Η May πάντα είχε καλή φήμη ανάμεσα στους μαθητές. Και είναι αρκετά όμορφη, πιστεύαμε ότι θα κάνατε καλό ζευγάρι. Μέχρι που έμαθα κάποια πράγματα και έπεσα από τα σύννεφα.
-Πρόκειται για τον πατέρα της. Ο Caleb Matrin αποτελεί έναν γνωστό γαιοκτήμονα στην επαρχία του Baterilla. Είναι ντόμπρος στις συναλλαγές και γενναιόδωρος με τους υπαλλήλους του. Αλλά πρόσφατα είχε μια ατυχία και έπεσε έξω στους υπολογισμούς του.
-Αυτό φυσικά δεν είναι κάτι κακό. Όλοι ρισκάρουν σε τέτοιες επιχειρήσεις, όμως στην περίπτωση του το χρέος ήταν μεγάλο. Τόσο μεγάλο που αναγκάστηκε να δανειστεί. Και μπορείς να φανταστείς από ποιον δανείστηκε ένα τόσο μεγάλο ποσό; Σιώπησαν με νόημα. Ακριβώς, από τον Von Zalkov, τον πατέρα σου!
-Η May έχει μεγάλη αδυναμία στον πατέρα της. Θα έκανε τα πάντα για να τον βοηθήσει. Αν το να πλησιάσει τον γιο του Zalkov δεν συμπεριλαμβάνεται σε αυτά που θα έκανε, τι σόι θυσία θα λεγόταν;
-Δεν λέμε ότι είναι απαίσια, απλώς ότι έχει συμφέρον. Σκέψου το και μόνος σου!

Ο Arima δεν άφησε καθόλου το πρόσωπο του να δείξει αν επηρεάστηκε. Βασικά δεν θα έμενε καθόλου σε λόγια που κακολογούσαν την May. Η παράσταση των αγοριών τον άφηνε παγερά ασυγκίνητο, εκτός όμως της αναφοράς στον πατέρα της. Κι ο ίδιος είχε συμπεράνει ότι το κορίτσι τον είχε σε βαθιά υπόληψη. Αν έστω και το 1% όσων είπαν ήταν τελικά αλήθεια; Έπρεπε να το κρίνει προσωπικά.
-Πού θα μπορούσε να είχε πάει τώρα η May;
-Ο μόνος δικός σου χώρος που γνωρίζει είναι το χτεσινό μαγαζί σωστά;
Οι δυο τους μάντεψαν διάνα και ο Arima τους έγνεψε για να τους χαιρετήσει. Μένοντας μόνοι μέτρησαν τα θετικά και αρνητικά.
-Λες να το έχαψε;
-Δεν είναι απόλυτα ψέμα. Μια υποψία αρκεί για να μην βάλλει στα αυτιά του τις παρακλήσεις της May. Τουλάχιστον δεν θα μας επιτεθεί μιας και έλαβε την προειδοποίηση από εμάς!
Χαμογέλασαν δαιμόνια μεταξύ τους, νιώθοντας γλυκιά την εκδίκηση.
 


Μέσα στο μαγαζί “Άβυσσος”, η May καθόταν στην άκρη ενός καναπέ με ένα ποτήρι νερό στο χέρι. Είχε φτάσει εδώ και πολύ ώρα αφού δεν κοντοστάθηκε στιγμή στο δρόμο της από το σχολείο. Οι υπάλληλοι την θυμούνταν από χτες, ενώ οι σωματοφύλακες ήξεραν το λόγο της επίσκεψης της. Περίμενε καρτερικά την έλευση του Andre.
-Καλωσόρισες αφεντικό!
Στήθηκαν προσοχή και οι δύο και ο νεαρός αφέντης τους πέρασε μέσα στο μαγαζί αγνοώντας τους. Από όπου περνούσε όλοι υποκλίνονταν και του άνοιγαν το δρόμο. Η May έπιασε την κίνηση και ανάβλεψε. Πετάχτηκε όρθια και τον πλησίασε.
-Andre ήρθες! του χαμογέλασε κι εκείνος της αντιγύρισε το χαμόγελο.

Χωρίς να προσθέσει κάτι, την άφησε να του εξιστορήσει όσα δεν γνώριζε. Ότι τα δύο αγόρια την είχαν προσεγγίσει, την είχαν εκβιάσει να τον προσεγγίσει αλλιώς θα εμπόδιζαν τις δραστηριότητες του πατέρα της. Ότι ήθελαν να τον πάρουν με το μέρος τους για προσωπικό τους όφελος. Ότι εκείνη είχε αρνηθεί, και ότι σχεδίαζαν να τον παγιδέψουν πλασάροντας του φαρμάκι που θα τον οδηγούσε να πάρει με το ζόρι το κορίτσι! Του ομολόγησε ότι πράγματι ο πατέρας της είχε χρεωθεί στον δικό του για να γλιτώσει την επιχείρηση του. Αλλά ότι δεν τον είχε πλησιάσει με βλέψεις. Ο πατέρας της θα δούλευε έντιμα για να ξεπληρώσει το χρέος!


Ο Andre τα άκουσε όλα και απλώς συνέχισε να της χαμογελά. Έπειτα έσκυψε και ψιθύρισε κάτι στο αυτί μιας υπαλλήλου. Εκείνη ένευσε και κατευθύνθηκε προς τον διάδρομο πέρα από την αίθουσα πελατών.
-Εδώ δεν είναι χώρος για δεσποινίδες σαν κι εσένα, θα σε συνοδεύσω έξω!

Ο Andre Zalkov, ο πραγματικός Andre Zalkov, έπιασε χαλαρά από τον αγκώνα την May που τον ακολούθησε έξω ανακουφισμένη. Στην πορεία τους κάθε κεφάλι ένευσε με σεβασμό προς το μέρος του. Ο πραγματικός Andre Zalkov ήταν ολόιδιος με τον μεταμορφωμένο Arima. Ούτε από κοντά το κορίτσι δεν έβλεπε κάποια διαφορά. Εκείνος δεν ήταν όμως τόσο αθώος όσο ο Arima. Βγαίνοντας ο Andre έκοψε με το κεφάλι στους σωματοφύλακες που εξαφανίστηκαν σιωπηλοί.

-Πραγματικά δεν ξέρω τι θα έκανα αν δεν ήσουν εσύ αυτός που μιλούσα. Με πιστεύεις έτσι δεν είναι; ρώτησε ελάχιστα ανήσυχη ακόμα.
-Και βέβαια σε πιστεύω γλυκιά μου. Ρίσκαρες που ήρθες να με βρεις εξάλλου! Με εμπιστεύτηκες οπότε πώς μπορώ να σε απογοητεύσω εγώ; Γι αυτό να μην ανησυχείς για τους άλλους δύο. Δεν θα σε ενοχλήσουν!
-Andre! ξέπνευσε η κοπέλα. Είσαι πραγματικός φίλος! Έδειχνε συγκινημένη, έτοιμη να κλάψει.
-Φίλος; Απόρησε δόλια εκείνος. Ήρθε πιο κοντά στην κοπέλα που απόρησε. Μην μου πεις ότι έκανες τόσο κόπο για να μου φερθείς σωστά, για να μην χάσω την γνώμη μου για σένα απλώς και μόνο επειδή με θεωρείς φίλο σου;!
-Εγώ...
Δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την φράση πριν την πάρει στην αγκαλιά του και ξεκινήσει ένα φιλί. Κι εκείνη μετά το σοκ, παραδόθηκε στην θέρμη του, περνώντας τα χέρια της γύρω από το λαιμό του.


Στην πάνω γωνία, ο Arima παρακολούθησε την σκηνή πιο καθαρά από ότι προτιμούσε. Δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις τον Arima έξυπνο, σπάνια το κεφάλι του έφτανε σε ιδέες και αξιόπιστες λύσεις. Μόνο σε τέτοιες περιπτώσεις που έκαναν την καρδιά του να ματώνει μπορούσε να κάνει όλες τις απαραίτητες συνδέσεις. Και αυτό έκανε πάντα χειρότερα τα πράγματα γι αυτόν. Έσκυψε το κεφάλι και εξαφανίστηκε πριν χαραχτεί για πάντα στο μυαλό του η εικόνα που είχε μπροστά του.