[Τέλος] Ένας αδύναμος ήρωας (Μέρος Α')

Μέσα στο μαγαζί, ο Arima αισθανόταν χάλια. Εκτός της μουρμούρας του Blaze και της προσωπικής του ταραχής, το σώμα του είχε ξεπεράσει τα όρια της αντοχής του για άλλη μια φορά. Ας μην ξεχνάμε ότι για να διατηρήσει αυτή την μεταλλαγμένη όψη έπρεπε να φλερτάρει με ένα σμήνος αιμοβόρες σφήκες κάθε πρωί. Μπορεί να ζοριζόταν με τις πιο απλές κινήσεις κάτω από τους πόνους του πρησμένου κορμιού του. Αυτή τη φορά όμως κάτι πήγαινε εντελώς λάθος. Μπορεί να έφταιγε η ένταση της μουσικής, τα απανωτά σοκ από τις επαφές με τις φυσιογνωμίες στο μαγαζί, ή απλώς το ελάχιστο αλκοόλ που είχε καταναλώσει. Όμως ένα κύμα θερμότητας είχε εξαπλωθεί άθελα του με επίκεντρο το δεύτερο μισό του σώματος του. Η αντίδραση ήταν τόσο ξαφνική που δεν είχε χρόνο να αναρωτηθεί το γιατί. Σε συνδυασμό με την θερμότητα από το αλλεργικό πρήξιμο ένιωθε λες και είχε πυρετό.


Πάνω σε αυτήν την κατάσταση βγήκε στο προσκήνιο η May. Το κορίτσι κεραυνοβόλησε τον Blaze που σκούντηξε με νόημα τα πλευρά του Arima, σπρώχνοντας τον προς το μέρος της. Εκείνος συγκράτησε το αγκομαχητό του, κάνοντας ειδική προσπάθεια αυτή τη φορά για να μην φανερώσει κάτι το πρόσωπο του.
-Andre, αυτό είναι για σένα. Του έδωσε το χαρτί που έφερε ο Mark. Πριν λίγο βρήκα ένα αγοράκι που με ικέτεψε σχεδόν να στο δώσω όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Ο Arima πήρε το χαρτί, το άνοιξε και σκάναρε το περιεχόμενο βιαστικά. Το σώμα του εκείνη την στιγμή δονήθηκε. Την σκηνή από μικρή απόσταση παρακολουθούσαν οι Blaze και Navi. Όταν είδαν την May να πλησιάζει, είχαν βιαστεί να πανηγυρίσουν. Ήταν σίγουροι ότι το σχέδιο θα έμπαινε σε εφαρμογή άμεσα όπως ακριβώς είχαν υπολογίσει. Όταν είδαν όμως ότι του πάσαρε ένα σημείωμα και την αντίδραση του Arima έβρισαν δυνατά.
-Την σκύλα! Μας την έφερε! Τον ενημέρωσε για το σχέδιο!
-Ω, θα το πληρώσει! Θα την κάνω να φτύσει αίμα! Νομίζει ότι μπορεί να τον πάρει με το μέρος της και να μας αφήσει απέξω αλλά δεν τα υπολόγισε καλά. Στο τέλος εμείς θα βγούμε κερδισμένοι και αυτή θα κλαίει πικρά.
-Δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτήν την κατάσταση να εξελιχτεί όπως θέλει. Πρέπει να πιάσουμε πρώτα τον Zalkov. Να γλιτώσουμε από αυτόν για την ώρα και μετά έρχεται η σειρά της.
Η May δυσκολευόταν πραγματικά. Άνοιξε τα χείλη διστακτικά.
-Andre, υπάρχει κάτι που θέλω να σου πω...

Ο Arima που ένιωθε ότι θα εκραγεί ανάβλεψε. Είχε έρθει η ώρα της “άνοιξης”; Αλλά το κορίτσι αργοπορούσε υπερβολικά πολύ. Μέχρι να ολοκληρώσει την πολυπόθητη κουβέντα μπορεί να ήταν αργά. Την έπιασε από τον καρπό αποφασιστικά κι εκείνη τον κοίταξε ανασαίνοντας γρήγορα.
-May, αυτό πρέπει να περιμένει. Έχω κάτι πολύ-πολύ σημαντικό να φροντίσω για την ώρα. Αύριο, μετά το σχολείο...
Ήταν το τελευταίο που άντεξε να πει. Προσπάθησε με όσο λιγότερες λέξεις υπήρχαν να δείξει ότι δεν θα σταματούσε την κουβέντα τους αν ήταν στο χέρι του. Εκείνη που σκέφτηκε το μήνυμα που μόλις του είχε παραδώσει, έσφιξε τα χείλη και έγνεψε. Χωρίς περιστροφές, ο Arima έκανε μεταβολή και χώθηκε σε έναν διάδρομο.


Τα δύο αγόρια που παρακολουθούσαν προσπάθησαν να τον ακολουθήσουν γρήγορα, να προλάβουν να λύσουν την πιθανή “παρεξήγηση”. Φτάνοντας στην είσοδο του διαδρόμου όμως ένα απαγορευτικό χέρι υψώθηκε και τους έκλεισε τον δρόμο.
-Από εδώ και πέρα δεν επιτρέπεται η είσοδος σε πελάτες, μόνο μέλη!
Φουρκισμένοι και οι δύο, δεν προσπάθησαν μάταια. Γύρισαν και έψαξαν για την κοπέλα.

Η May, μετά την αναχώρηση του Arima, δεν άντεχε να μείνει στο μαγαζί ούτε δευτερόλεπτο παραπάνω. Θα καθυστερούσε λίγο ακόμη η συνομιλία τους δυστυχώς. Πριν φύγει εντελώς μια αναλαμπή της έκοψε την φόρα. Η ιδέα ενός μηνύματος όπως της πάσαρε εκείνος ο μικρός ήταν ό,τι χρειαζόταν! Έφτιαξε λοιπόν ένα και βγαίνοντας το έδωσε στον ένα από τους δύο σωματοφύλακες.
-Είναι για τον νεαρό Zalkov! Μην το δώσετε σε κάποιον άλλο!
Κι ύστερα εξαφανίστηκε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Δύο λεπτά μετά την έξοδο της, ακόμα δύο μαθητές βγήκαν από το μαγαζί με χολωμένες φάτσες.
-Την χάσαμε!
-Χαλάρωσε! Αρνούμαι να δεχτώ ότι τελείωσε έτσι. Θα τα κανονίσουμε όλα. Αύριο, μετά το σχολείο...
Κι έφυγαν ανασαίνοντας βαριά. Οι σωματοφύλακες αντάλλαξαν μια ματιά.
-Τι γράφει;
-Χε! Ο νεαρός αφέντης θα καταβροχθίσει ακόμα ένα ψαράκι! σχολίασε και του έδειξε το περιεχόμενο.

“Δεν μπορώ να μιλήσω άνετα μπροστά στους υπόλοιπους μαθητές. Αύριο, μετά το σχολείο... θα σε περιμένω στο μαγαζί σου.”

Πίσω στο μαγαζί, ο Andre είχε φτάσει στο τέλος του διαδρόμου για να βρει αυτό που έψαχνε. Στο τέρμα του διαδρόμου υπήρχε μια μεταλλική πόρτα με σύρτη και στο πλάι μια πόρτα με μια επιγραφή πάνω. “W.C.” Αντί για την μεταλλική πόρτα, ο νεαρός έσπρωξε εκείνη του μπάνιου και χώθηκε μέσα. Πέρασε σε έναν καμπινέ και άφησε τα σωθικά του με θόρυβο. Μετά το πρώτο κύμα, πήρε ελάχιστες ανάσες πριν ακολουθήσει ένα δεύτερο και μετά ένα τρίτο. Πρέπει να έχασε την μισή ψυχή του μαζί με ότι έβγαζε πάνω από εκείνη την λεκάνη. Είχε γίνει μουσκίδι στον ιδρώτα και άνοιξε τα κουμπιά του πουκαμίσου του για να ηρεμήσει.
Σύντομα ένιωθε πολύ καλύτερα, τόσο που συνειδητοποιούσε ότι και η ένταση της αλλεργίας θα περνούσε σύντομα. Αυτό δεν ήταν καλό! Αν έχανε την εικόνα που είχε πώς θα επέστρεφε στους μαθητές; Πώς θα ξεγλιστρούσε από τους υπαλλήλους του μαγαζιού; Πριν βρει απάντηση, συγκράτησε με το χέρι το στόμα του για να μην του ξεφύγει η ανάσα του.
-Εδώ δεν θα μας ενοχλήσει κανένας!
Ένας άντρας παραμέρισε την πόρτα της τουαλέτας για να περάσει μια γυναίκα μέσα. Μια γυναίκα με συνταραχτικά γνώριμη φωνή.
-Πότε θα πάψουμε να κρυβόμαστε;

Η γυναίκα κοιτάχτηκε στον καθρέπτη της φαινομενικά άδειας τουαλέτας και έφτιαξε το φόρεμα της. Τώρα τα μαλλιά της δεν ήταν σφικτά πιασμένα στην βάση του λαιμού, ούτε τα ρούχα της ήταν κόσμια.
-Ηρέμησε καλή μου, την καλόπιασε χαϊδεύοντας τους ώμους της, σύντομα ο Zalkov θα με θέσει το δεξί του χέρι. Θα χω την δύναμη να χωρίσω την γυναίκα μου και να ανακοινώσω επίσημα ότι είμαστε μαζί.
-Το καλό που σου θέλω! Βαρέθηκα αυτήν την κατάσταση! Από την μία να κρύβομαι για να βρεθώ με τον εραστή μου, από την άλλη ανάμεσα σε ένα μάτσο κακομαθημένα πλουσιόπαιδα που χουν συνηθίσει να τα έχουν όλα δικά τους. Κι αυτός ο Andre Zalkov, είναι απαίσιος!
-Ότι είναι, είναι!
-Δεν μπορείς να φανταστείς! Είχα την όρεξη να κάνω την καλή και να τον καλοπιάσω μέχρι να τον πάρω με το μέρος μου! Αλλά εκείνος ήθελε πόλεμο! Την πρώτη μέρα κιόλας μου έσπασε την τζαμαρία του γραφείου μου! Την δεύτερη ανακάλυψα ότι μου έλειπαν κάποια εσώρουχα που είχα στείλει για πλύσιμο! Η οργή της έδωσε τέτοια ταχύτητα στο ξέσπασμα που δεν την σταματούσε τίποτα. Αλλά μην ανησυχείς! Χε! Τον κανόνισα! Τώρα τον έχω κάτω από το χέρι μου, ούτε αντίρρηση δεν φέρνει!
Η γυναίκα ένιωθε τόσο θυμό, όσο και ικανοποίηση για την εξέλιξη στο σχολείο. Είχε υποτάξει τον γιο του αρχι-μαφιόζου από την δεύτερη κιόλας μέρα! Ο Andre Zalkov μόνο τον εαυτό του μπορούσε να κατηγορήσει που ήταν αγράμματος!

Ο άντρας δίπλα της όμως σκυθρώπιασε.
-Meredith, τι ανοησίες λες;
-Ε;
-Ο Von Zalkov μου ανάθεσε προσωπικά το ζήτημα της μόρφωσης του γιου του. Δεν άντεχε την ντροπή ο μοναχογιός του να μην έχει βγάλει καν το γυμνάσιο! Του υποσχέθηκα ότι έχω τα μέσα στο γυμνάσιο και ότι ο μικρός θα καλοπερνούσε! Αλλά το τέρας περνάει την επανάσταση της εφηβείας του. Αθέτησε την υπόσχεση στον πατέρα του και δεν εμφανίστηκε ποτέ στο σχολείο. Όπως με πληροφόρησαν, τις τελευταίες μέρες τον είδαν στην έπαυλη στην εξοχή παρέα με 3 τουρίστριες. Δεν γίνεται λοιπόν να ήρθε στο σχολείο, σωστά;
Ο τόνος του ήταν καυστικός και έλιωσε την αυτοκυριαρχία της γυναίκας. Τότε ποιος ήταν αυτός που είχε έρθει;
-Meredith, δεν έκανα λάθος που σε εμπιστεύτηκα έτσι;
Η απειλή δεν πέρασε απαρατήρητη και η Meredith, με θέλγητρο αναγκάστηκε να γυρίσει αλλού την προσοχή του άντρα.
-Όχι, βέβαια μωρό μου! Το ξέρεις ότι είμαι τρελή για σένα, σωστά; Θα κάνω ό,τι μου πεις!

Και ξεκίνησε να ακούει τις “οδηγίες” του με τον άναυδο Arima να κρυφακούει μέσα από τον καμπινέ.

Έξω από την μεταλλική πόρτα:
-Αργεί πάρα πολύ!
Αυτή την φορά ήταν ο Danny που ξεσπούσε και όλοι οι υπόλοιποι που τον παρακολουθούσαν ψύχραιμοι.
-Mark, είσαι σίγουρος ότι του πέρασες το μήνυμα;
Ο μικρός διαμαρτυρήθηκε αλλά φάνηκε πως υπήρχε κάτι που έκρυβε και τους έβαλε σε υποψίες.
-Ίσως μπορούμε να δούμε μέσα από εκείνο το παράθυρο..; πρότεινε διστακτικά ο Ricko δείχνοντας ένα παράθυρο διαστάσεων 30Χ10cm στα δεξιά της πόρτας.
Ήταν μερικά όμοια παραθυράκια σε σειρά και αποτελούσαν την μοναδική πηγή φυσικού φως για τις τουαλέτες. Ήταν όμως υπερβολικά ψηλά έτσι ώστε να μην βάζουν σε πειρασμό κλέφτες ή περίεργους.
-Δεν υπάρχει άλλη λύση. Κάθισε και θα ανέβω στην πλάτη σου!
Ας φανταστούμε για λίγο τον πανικό που επικράτησε καθώς ο ένας προσπαθούσε να ανέβει στην πλάτη κάποιου άλλου που διαμαρτυρόταν επειδή δεν ήθελε να είναι από κάτω. Ύστερα από πολλές αποτυχημένες επιλογές, το ζευγάρι με την καλύτερη προοπτική αποτελούσε ο Danny για βάση ως ψηλότερος και ο Mark ως κορυφή ως ελαφρύτερος! Και πάλι όμως δεν μπορούσε το αγόρι να φτάσει στο παράθυρο, ακόμα κι όταν πατούσε με πλήρες ανάστημα στους ώμους του.
-Τι βλέπεις; ρώτησε μάταια ο Danny ξεφυσώντας από κάτω.
-Παράτα Danny! Δεν φτάνουμε με τίποτα να δούμε!
-Μισό λεπτό! αναθέρμανε τις ελπίδες ο Mark. Κάντε λίγο ησυχία, κάτι ακούω!
Επικράτησε απόλυτη σιγή την οποία έσπασε ο Mark από μόνος του με μια αθώα απορία.
-Μια κυρία αναστενάζει...
-...Τι ακριβώς κάνει Mark;;
-Α-Α-Α-Αχ-Αχ-Ααααα-ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! μιμήθηκε επακριβώς με το ίδιο απορημένο ύφος. Γιατί ακριβώς κάνει έτσι η κυρία;
-...Μάλλον της πατάνε το πόδι....
-Ακούγεται σαν να χαίρετε που της πατάν το πόδι.

-...Υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που χαίρονται όταν τους πατούν το πόδι...

Ύστερα από αρκετό “πάτημα”, άντρας και γυναίκα αποχώρησαν από τις τουαλέτες και ένας αποστεωμένος Arima με την κανονική του όψη και το πουκάμισο ακόμα ανοιχτό βγήκε από τον καμπινέ... Βάζοντας στην άκρη ό,τι είχε μόλις βιώσει, κοίταξε τον εαυτό του στον καθρέφτη. Ανακάλυψε τι του έλειπε και με το ένα χέρι ανέσυρε από την τσέπη τα γυαλιά του και τα φόρεσε. Έπειτα, θυμήθηκε το σημείωσα που του χε δώσει η May. Εκείνη την ώρα δεν είχε καταφέρει να διαβάσει τίποτα, τώρα όμως μπορούσε. Είχε σχεδόν ξεχάσει ότι τα ορφανά θα περίμεναν κάπου και οι πληροφορίες τον έκαναν να κινηθεί. Βγήκε από την τουαλέτα και αντίκρισε την μεταλλική πόρτα. Με μια κίνηση άνοιξε τον σύρτη και ήρθε σε πρώτη οπτική επαφή με τα παιδιά που άνοιξαν τα στόματα.
-Arima;!
Μία ματιά στην όψη του και ό,τι είχαν ακούσει, ξέσπασαν σε κλάματα και επιβραβεύσεις!
-Arima! Είσαι ο πρώτος! Ο καλύτερος! Πρέπει να μας τα πεις όλα!
Μέχρι και ο Danny έχασε κάθε ιδέα για να ανακτήσει την κυριαρχία του.
-Arima, σε παραδέχομαι. Συγχαρητήρια!

Του έσφιξε το χέρι ηττημένος αλλά χωρίς κακία. Κάποιος που είχε καταφέρει όσα ο Arima ήταν σίγουρα κάποιος που δεν μπορούσε να συναγωνιστεί.

Η επόμενη μέρα ήταν η κρίσιμη μέρα που θα ξεκαθάριζε τα πάντα. Ο Arima κλωθογύρισε στο μυαλό του άπειρες φορές το ενδεχόμενο να τα παρατήσει όλα και να εξαφανιστεί. Όλες αυτές οι συμπτώσεις και δόσεις τύχης είχαν συνοδευτεί από εξίσου ισχυρές συνέπειες.
Να εισβάλλει στο σχολείο, συνοδευόταν από το γνωρίσει έναν άλλο κόσμο που διαφορετικά θα του ήταν άπιαστος. Αλλά ταυτόχρονα είχε μπλέξει με τον επιστάτη. Είχε ξεφύγει από τον επιστάτη ώστε να πέσει πάνω σε ένα σμήνος σφήκες. Αντιθέτως, χάρις αυτές είχε αλλάξει πρόσωπο και είχε επιτύχει στην εισβολή. Είχε δεχτεί τις προσβολές της καθηγήτριας αλλά είχε την υποστήριξη της May. Είχε πάρει το πρόσωπο κάποιου επικίνδυνου χαρακτήρα κι αυτό είχε αποκαλυφτεί στα μάτια της καθηγήτριας. Αυτό σήμαινε ότι το παιχνίδι είχε τελειώσει αλλά δεν μπορούσε να το δεχτεί. Δεν είχε ακούσει ακόμα αυτό που ήθελε να του πει η May. Έπρεπε να ρισκάρει για ακόμα μια φορά. Εξάλλου είχε μάθει το μυστικό της καθηγήτριας, αν έπαιζε τα χαρτιά του σωστά μπορούσε να βγει νικητής!



Για τελευταία φορά λοιπόν, επέμεινε την διαδικασία με τις σφήκες και έπειτα, παρακολούθησε τα μαθήματα κανονικά. Ανάμεσα στους μαθητές, αυτός και άλλοι τρεις έχασαν κάθε λέξη των καθηγητών, απορροφημένοι στα δικά τους ζητήματα.