[Τέλος]Συμμαχία κατά των επαναστατών...

Πίεσα στον τοίχο με όλη μου τη δύναμη μέχρι να μπορέσω να σηκωθώ...Δεν ήταν εύκολο και ακόμα και όταν τα κατάφερα ήμουν αναγκασμένος να χρησιμοποιήσω "Τη Σκιά της πανσελήνου" ως στήριγμα.Θυμήθηκα τότε πως ο Sam είχε φέρει μαζί του ένα σακίδιο με τις πρώτες βοήθειες...Έτσι και αλλιώς έπρεπε να βρω την ομάδα μου ώστε να ακολουθήσουμε τον άντρα και να βρούμε και εμείς την βάση των επαναστατών...Ήλπιζα να είχαν μείνει οι πατημασιές τους στο έδαφος ή να μου είχαν ξαναφήσει ένα δρομάκι από πτώματα ώστε να τους βρω αλλιώς δεν νομίζω να έβρισκα την βάση σύντομα.Ήμουν έτοιμος να κατευθυνθώ ξανά προς το εσωτερικό της πόλης ώστε να ψάξω τους δικούς μου,όταν ξαφνικά εμφανίστηκαν από μόνοι τους πίσω από κάποια πεσμένα κτήρια...Πάλι καλά...θα μου ήταν δύσκολο να τους ψάχνω σε όλη την πόλη με το πόδι μου σε αυτή την κατάσταση...Μόλις Masta ξεπρόβαλε με ρώτησε...
-Όλα καλά;Ακούσαμε μια έκρηξη και ήρθαμε να δούμε τι συναίβει...
Τότε ήταν που είδα και το πόδι μου και σταμάτησε απότομα....Κάθισα ξανά κάτω μην μπορώντας να σταθώ...
-Για έλα εδώ Sam και δες τι μπορείς να κάνεις... του είπα ενώ του έκανα ταυτόχρονα και νόημα να πλησιάσει.
Πείρε κοντά στα δέκα λεπτά στον Sam να φροντίσει όσο καλύτερα μπορούσε την πληγή μου...Φαίνεται πως ήταν χειρότερη από ότι περίμενα.Μέσα σε αυτά τα δέκα λεπτά οι υπόλοιποι μου δώσανε πλήρη αναφορά σχετικά με το τι συναίβει μέσα στη πόλη...Φαίνεται πως οι επαναστάτες απήγαγαν τους πολίτες ώστε να ζητήσουν λύτρα για αυτούς και για όσους δεν πληρώνονταν τους βάζαν τελικά να δουλεύουν ως ξυλοκόποι και εργάτες γενικότερα για τους ίδιους μέσα στο δάσος...τουλάχιστον,όλα αυτά,σύμφωνα με ένα επαναστάτη που ο Masta βρήκε ζωντανό και ανάγκασε να του πει...Αυτό που με προβλημάτισε όμως ήταν ότι οι επαναστάτες φαινόταν να έχουν και άλλο στόχο πίσω από την επίθεση...ήθελαν να σκοτώσουν τον παράξενο άντρα και το πλήρωμα του όπου,όπως το είχα φανταστεί,ήταν πειρατές.Το κακό ήταν ότι ούτε τώρα έμαθα τίποτα παραπάνω για αυτόν τον άντρα...Γιατί ν θέλανε νεκρό;Ούτε αυτό το γνώριζα.

Ο Sam τελείωσε με την φροντίδα μου και πράγματι ένιωθα κάπως καλύτερα,όμως λόγο του τραυματισμού μου είχαμε χάσει πολύτιμο χρόνο.Σηκώθηκα στηριζόμενος για ακόμα μια φορά από το πολυαγαπημένο μου ξίφος.
-Να πάρει!...Ακόμα πονάει πολύ...Δεν νομίζω πως θα μπορέσω να πολεμήσω.Δεν έχεις τίποτα που να απαλύνει τον πόνο Sam;
-Έχω κάποιου είδους παυσίπονου αλλά δεν θα κάνει τη δουλειά που θέλεις μπος...Κανονικά αυτό το φάρμακο χρησιμοποιείται ώστε ο τραυματίας να μην νιώθει πόνο και έτσι να προχωρήσουμε σε πιο εντατικές θεραπείες.Στην πραγματικότητα το μόνο που κάνει αυτό το φάρμακο είναι να ξεγελά τον οργανισμό σου ότι δεν πονάει...όμως αν ζοριστείς πολύ θα έχει άσχημες συνέπειες για την υγεία σου.
-Δεν με νοιάζει...Δώσε το μου... του είπε και ο Sam το έβγαλε από το σακίδιο του.
Πήγε να μου το δώσει όμως μετά δίστασε...Ο Masta τότε το άρπαξε από τα χέρια του και μου το έδωσε...
-Είναι αρχηγός της αποστολής και πρέπει να τον ακούμε...Εξάλλου είναι πιο δυνατός από εμάς και τον χρειαζόμαστε αν είναι να πολεμήσουμε ένα στρατό από επαναστάτες...Κατάλαβες; του είπε ο Masta οποίος,αν και δεν ξέρω πως συνέβαινε αυτό,ήταν ο μόνος που δεχόταν τις εντολές μου χωρίς την παραμικρή αντίρρηση.
Ο Sam κούνησε θετικά το κεφάλι του θέλοντας να δείξει ότι τον κατάλαβε και ύστερα έβαλε ξανά ότι έβγαλε μέσα στο σακίδιο του και το φόρεσε στην πλάτη του.
-Ωραία...Πάμε... τους είπα ...Έχουμε χάσει πολύτιμο χρόνο και πρέπει να τον κερδίσουμε πίσω.
Έτσι όλο μαζί ξεκινήσαμε προς το δάσος ώστε να βρούμε τους χαμένους μας "συμμάχους" και την βάση των επαναστατών.Ευτυχώς ότι χρειαζόμουν για να μου δείξει τον δρόμο υπήρχε εκεί...Και οι πατημασιές τους είχαν μείνει και τα πτώματα των επαναστατών ήταν πεταμένα κατά μήκος του δρόμου.Κάποια στιγμή φτάσαμε σε σταυροδρόμι...Οι άντρες μου πήγαν να συνεχίσουν ευθεία όμως εγώ τους σταμάτησα...Τότε έβαλα τον Arashi να ψάξει την μυρωδιά της Lighting...Τελικά υποψίες μου ήταν σωστές και ο δεύτερος δρόμος ήταν εκείνος που οδηγούσε σε εκείνη.Όμως ο δεύτερος αυτός δρόμος ήταν καθαρός από πτώματα κάτι που σήμαινε πως το υπόλοιπο της πλήρωμα δεν είχε πάει από εκεί...Προφανώς μέσα στην μανία τους να την σώσουν ακολουθούσαν τους επαναστάτες που έτρεχαν να γυρίσουν στην βάση τους και έτσι δεν σκέφτηκαν να στρίψουν...Ας ήταν...Αφού εκείνοι δεν μπορούσαν θα έσωζα εγώ την Lighting...Έτσι λοιπόν έκανα νόημα στους άντρες μου να με ακολουθήσουν και με οδηγό τον Arashi προχωρήσαμε μέσα στον δεύτερο δρόμο με πιθανότατο προορισμό το στρατόπεδο για το οποίο είχε μιλήσει ο επαναστάτης στην πόλη.

Ο δρόμος που ακολουθήσαμε δεν ήταν πολύ μακρύς και έτσι πράγματι μετά από λίγο φτάσαμε σε ένα μικρό ξέφωτο όπου ήταν γεμάτο επαναστάτες που επέβλεπαν απλούς πολίτες να κόβουν δέντρα,να μεταφέρουν πρώτες ύλες και τρόφιμα....Οι πολίτες ήταν δεμένοι χειροπόδαρα και όσο κουρασμένοι και να έδειχναν οι επαναστάτες τους πίεζαν να δουλέψουν σκληρότερα...
-Αυτά παθαίνεται για να υποστηρίζετε τη λάθος παράταξη. άκουσα ένα επαναστάτη να λέει και μετά να γελάει.
Κάπου μέσα στον χαμό είδα και την Lighting...Την είχαν δέσει και αυτή όπως τους υπόλοιπους,όμως εκείνη αρνιόταν πεισματικά να δουλέψει για τους επαναστάτες....Ένας από αυτούς που στεκόταν από πάνω της την χτύπησε,όμως εκείνη δεν άλλαζε γνώμη όπως φαινόταν.
-Πόσους μετράς; ρώτησα τον Masta.
-Γύρω στους τριάντα με σαράντα θα έλεγα... μου απάντησε εκείνος.
-Μάλλον τριάντα...
-Τους έχουμε...
-Χαλαρά αρκεί να μην είμαστε βιαστικοί...Ακούστε πως θα γίνει...Ο Ronin,ο Sam,ο Drey και ο Zefu θα μείνουν κρυμμένοι και θα ανοίγουν τον δρόμο όσο μπορούν...Εγώ με τον Masta μπαίνουμε για έφοδο στο στρατόπεδο με τον Arashi δίπλα μας να μας καλύπτει όσο γίνεται από τα αντίπαλα πυρά.Καλύτερα ο καθένας από εσάς να κάτσει σε διαφορετικό πόστο ώστε να μας προσφέρετε καλύτερη κάλυψη...Χρειάζεται συντονισμένη δουλειά για να τελειώσουμε γρήγορα και χωρίς περιττές απώλειες.Ακόμα θέλω να έχετε το νου σας...αν κάποιος επαναστάτης πάει να σκοτώσει κάποιον πολίτη προέχει η ασφάλεια του πολίτη.Κατανοητό;
Όλοι έγνεψαν θετικά και έτσι έφυγε ο καθένας για το πόστο του...Εγώ με τον Masta και τον Arashi περιμέναμε λίγο να ετοιμαστούν και ύστερα θα ξεκινάγαμε.
-Καλά να σε ρωτήσω...Πως ήξερε ο Arashi την μυρωδιά της κοπελιάς; με ρώτησε ο Masta καθώς περιμέναμε.
-Τον είχα δει πιο πριν που την μύριζε χωρίς εκείνη να τον πάρει χαμπάρι και έτσι ήλπιζα να θυμόταν την μυρωδιά της...
-Όι Όι...ο λύκος σου είναι pervert...
-Σίγουρα πράγματα... είπα και ο Masta γέλασε...Σίγουρα του άρεσε να το κάνει αυτό.
Η ατμόσφαιρα ήταν φορτισμένη...το ένιωθες στον αέρα...Λίγα λεπτά ακόμα και θα ξεκινούσαμε έφοδο.

Κάποια λεπτά πέρασαν και τότε αποφάσισα πως ήταν η ώρα να δράσουμε...Έστειλα τότε τον Arashi να βγει από τη κρυψώνα μας και να προχωρήσει προς το στρατόπεδο-έτσι και αλλιώς δεν θα πάθαινε τίποτα-.Αν ο Ronin και οι υπόλοιποι τον έβλεπαν θα ξεκίναγαν την επίθεση...κοινός ήταν το σύνθημα μας για να ξεκινήσουμε...Τότε πυροβολισμοί άρχισαν και τρεις επαναστάτες πέσαν κάτω νεκροί...Ωραία άρα είχαν ήδη ετοιμαστεί...Αυτόματα όλοι οι επαναστάτες άρχισαν να κοιτάζουν γύρω για να δουν από που ερχόταν οι πυροβολισμοί και έτσι αγνόησαν στην αρχή τον Arashi ο οποίος πρόλαβε να σκοτώσει δύο επαναστάτες προτού εκείνοι συνειδητοποιήσουν ότι χρειάζεται να αμυνθούν εναντίων του.Με όλη αυτή τη φασαρία οι επαναστάτες ήταν απασχολημένοι και έτσι είχα εγώ και ο Masta την ευκαιρία να τους πλησιάσουμε χωρίς να γίνουμε αντιληπτοί και έτσι να καθαρίσει ο καθένας μας από έναν προτού οι υπόλοιποι ορμήξουν κατ' απάνω μας.Ο Masta είχε βγάλει έξω τα πιστόλια του και έριχνε σε όποιον πλησίαζε...Εγώ "χόρευα" γύρω του καθαρίζοντας όσους επαναστάτες δεν κατάφερνε να βγάλει από την μέση αυτός...Παράλληλα ο Ronin με τους υπόλοιπους μας κάλυπταν από πιο μακρινούς αντιπάλους που μας σημάδευαν με καραμπίνες και άλλου είδους όπλα,ενώ ο Arashi έτρεχε και εκείνος γύρω μας και σκότωνε όποιον έβρισκε στο δρόμο του και όποιον ήταν αρκετά ανόητος ώστε να τον πυροβολήσει.Είχαμε συμφωνήσει με τον Masta να είμαστε κοντά όσο πολεμάμε για να διευκολύνουμε τους υπόλοιπους στο να μας προστατεύουν και να τελειώσουμε έτσι πιο γρήγορα...Στην αρχή πολεμούσε με το κλασικό μου στυλ και το αγαπημένο μου ξίφος,την "Σκιά της Πανσελήνου",μόνο.Ένα επαναστάτης πετάχτηκε από τα αριστερά μου...Κατέβασε το ξίφος του προς το κεφάλι μου,όμως εγώ το απέφυγα σκύβοντας και ύστερα ανασηκώθηκα κόβοντας τον κατακόρυφα προς τα πάνω.Ύστερα με μια απότομη στροφή χτύπησα άλλους δύο επαναστάτες που ήταν έτοιμοι να χτυπήσουν τον Masta,ενώ αμυνόταν εναντίων άλλων.Άκουσα ένα κανόνι να ρίχνει όμως ο Arashi φρόντισε για αυτό πριν χρειαστεί να το κάνω εγώ.Το καλό ήταν ότι χάρης τα κανόνια τους σε συνδυασμό με την ικανότητα του Arashi τελειώναμε γρηγορότερα με αυτούς καθώς σκοτώναμε έτσι περισσότερους μαζί.Αφού λοιπόν πολέμησα όπως συνήθιζα αποφάσισα πως ήταν η ώρα να δοκιμάσω το νέο μου ξίφος.Έτσι τράβηξα το Yoku από την θήκη του.Ώρα για λίγο Nitoryu σκέφτηκα.

Σίγουρα είχα συνηθίσει καλύτερα στο να χρησιμοποιώ ittoryu,μιας και σε αυτό στηριζόταν το στυλ μου,όμως μέσα στα όσα είχα διδαχθεί είχα δεχθεί και κάποιες βασικές γνώσεις στο nittoryu.Εξάλλου ο δάσκαλος μου,ο Moriya Minakata αυτός που μου έμαθε να χρησιμοποιώ το ξίφος,πάντα με ενθάρρυνε να χρησιμοποιώ νέες τεχνικές...Πάντα έλεγε πως αν γνωρίζεις τα βασικά μετά το μόνο που χρειαζόσουν ήταν φαντασία...Χαχα!Έτσι έλεγε...τα δύο πράγματα που χρειαζόσουν ήταν να ξέρεις να χορεύεις και να έχεις φαντασία...Τότε μου φαίνονταν πολύ αστεία...μα όχι πια.Η ταχύτητα μου σε συνδυασμό με το nittoryu φαίνεται ότι έκαναν μια πολύ δυνατή ομάδα.Ήταν πολύ πιο επικίνδυνος συνδυασμός από το να χρησιμοποιώ ένα ξίφος...Είπα στον Masta να σκύψει,αλλιώς θα του έπαιρνα το κεφάλι με αυτό που θα έκανα.Αφού έσκυψε έκανα μια στροφή γύρω από τον εαυτό μου και πέντε επαναστάτες που βρίσκονταν γύρω μας δέχτηκαν όλοι από ένα χτύπημα στο στήθος και πέσανε κάτω.Συνέχισα να κινούμε γρήγορα χωρίς καν να το πολυσκέφτομαι όποιον βρισκόταν γύρω μου...Ένας επαναστάτης πετάχτηκε μπροστά μου...Χτύπησα το ξίφος του παραμερίζοντας του το έτσι και ύστερα τον έκοψα διαγώνια στον ώμο,ενώ ταυτόχρονα κάρφωσα στη κοιλιά έναν που ερχόταν από πίσω μου...Άκουσα ένα πυροβολισμό να έρχεται από το πλάι.Έσκυψα και είδα τότε μια σφαίρα να περνάει πάνω από το κεφάλι μου και να καρφώνεται σε έναν επαναστάτη που ερχόταν από την άλλη κατεύθυνση...Όπως σηκωνόμουν κούνησα απότομα τα ξίφη μου και έκανα δύο χαραγματιές πάνω σε έναν άλλο επαναστάτη που ερχόταν εκείνη την ώρα και ύστερα τον πέταξα πάνω σε μερικούς άλλους που έρχονταν και τους έκαναν να χάσουν τα βήματα τους και να πέσουν κάτω...Οι επαναστάτες παρόλο το ξύλο που έτρωγαν συνέχιζαν να έρχονται,τουλάχιστον όσοι ήταν τυχεροί και είχαν επιβιώσει μέχρι στιγμή.Τότε ήταν που είδα πολλούς επαναστάτες να έρχονται ο ένας πίσω από τον άλλο...Εκείνη η στιγμή σκέφτηκα να δοκιμάσω μια νέα κίνηση...

Για ακόμα μια φορά ανέβασα τη ταχύτητα μου πέρα από τα ανθρώπινα όρια...Ο Sam μου είχε πει πως παρότι δεν θα πονούσα όσο διαρκούσε το φάρμακο αν ζόριζα το πόδι μου θα του έκανα μεγάλη ζημιά...Το αστείο ήταν ότι δεν με ένοιαζε ούτε στο ελάχιστο...Εγώ θα έδινα την παράσταση μου και μετά ας έπρεπε να βάλλω ψεύτικο πόδι..μου αρκούσε να μπορώ να περπατώ και να πολεμώ.Έβαλα και τα δύο μου ξίφη στις θήκες τους και ύστερα,όπως ήδη είπα,ξανά έβαλα όλη μου τη δύναμη στα πόδια μου και ξεπέρασα ακόμα μια φορά τα ανθρώπινα όρια...
-Windash Slash...
Είναι περιττό να πω ότι οι επαναστάτες δεν πρόλαβαν να δουν τίποτα.Έκλεισα τα ξίφη μου μετά από την επίθεση...Κοίταξα πίσω μου και έξι επαναστάτες βρέθηκαν με μια ουλή στο σώμα τους και ύστερα έπεσαν κάτω...Από αυτή την επίθεση έβγαλα κάποια συμπεράσματα...κάποια καλά και κάποια κακά.Ένιωθα πολύ ευχαριστημένος με τον εαυτό μου καθώς είχα δημιουργήσει μια νέα πολύ δυνατή επίθεση...Βασικά είχα βελτιώσει μια κίνηση την οποία μόλις είχα βγάλει πριν από λίγο,το Shadow Slash,ακόμα καλύτερα δηλαδή...Τότε ήταν που θυμήθηκα όλους εκείνους που μου είχαν πει τα παρακάτω λόγια "Είσαι ιδιοφυΐα στο ξίφος".Ποτέ δεν μου άρεσε να καυχιέμαι όμως εκείνη την στιγμή ένιωσα πως ίσως δεν έλεγαν ψέματα όλοι αυτοί...Όμως είχα πολύ δρόμο μπροστά μου ακόμα μέχρι να τους το αποδείξω ότι κάτι τέτοιο ισχύει...Αυτό ταν το καλό αυτής της υπόθεσης...Το κακό ήταν πως η επιρροή του φαρμάκου πρέπει να είχε αρχίσει να χάνεται,καθώς ένιωθα ένα έντονο τσούξιμο στο πόδι μου.Ίσως το είχα ζορίσει λίγο περισσότερο από ότι έπρεπε.Πλέον είχαν απομείνει ελάχιστοι επαναστάτες και έτσι μετά από μερικά λεπτά οι άντρες μου τους καθάρισαν όλους,όσο εγώ καθόμουν και τους έβλεπα ώστε να ξεκουράσω το πόδι μου.Αφού τελειώσαμε οι άντρες μου πήγαν να ελευθερώσουν τους άλλους πολίτες ενώ εγώ πήγα να ελευθερώσω την Lighting...Μόλις την έλυσα εκείνη πετάχτηκε όρθια και με αγκάλιασε...Λοιπόν πρέπει να πω πως αυτό ήταν κάπως άβολο...Δεν είχα συνηθίσει τις αγκαλιές και τις απέφευγα αν μπορούσα,αλλά τώρα δεν μπορούσα να τις το αρνηθώ...
-Ευχαριστώ. μου είπε...
-Ότι χρειαστείτε δεσποινίς εγώ θα είμαι εδώ για εσάς... της είπα και τότε με άφησε ...Έλα... συμπλήρωσα ...πάμε να βρούμε τον καπετάνιο σου.
Αφού όλοι οι πολίτες ελευθερώθηκαν και όλοι μου η ομάδα ξαναμαζεύτηκε ξεκινήσαμε όλοι τρέχοντας προς τον δεύτερο δρόμο στο σταυροδρόμι που είμασταν πριν για να φτάσουμε επιτέλους σε αυτή τη περιβόητη βάση των επαναστατών.