[Τέλος]Συμμαχία κατά των επαναστατών...

Link προηγούμενης ιστορίας:

Περίληψη προηγουμένων:

Σημαντικά πρόσωπα:

Βρισκόμασταν καθ' οδόν για το Zanakand Island.Ο Kenobi μου είχε παρέχει ένα πλοίο ούτε πολύ μεγάλο μα ούτε και πολύ μικρό,στο οποίο βρισκόμουν εγώ,ο Arashi,ο Masta,ο Ronin και τρεις ακόμα Special Crops Marines ο Sam,ο Drey και ο Zefu.Από την ώρα που φύγαμε από το Amino Island μέχρι τη στιγμή που θα φτάναμε και ύστερα θα φεύγαμε-γιατί δεν σκόπευα να παιθάνω εκεί-από το νησί θεωρούμασταν πειρατές.Μέσα στις τρεις μέρες που περιμέναμε για να γίνουν οι προετοιμασίες για την αποστολή,ο Kenobi είχε φροντίσει να μας φτιάξει ψεύτικες αφίσες καταζητούμενων-αν και εκτός από εμένα και τον Masta,οι άλλοι έπαιξαν στα ζάρια το ποιος άλλος θα είχε επικήρυξη μιας και αποφασίσαμε να μην έχουμε όλοι Bounty-.Έτσι εγώ-σαν καπετάνιος-είχα επικήρυξη είκοσι εκατομμυρίων...-καλό μου ακουγόταν...μακάρι να μπορούσα να με συλλάβω-,ο Masta έντεκα και ο Ronin εφτά.Η σημαία μας είχε απάνω έναν λύκο και το όνομα μας ήταν Red Wolves-τιμητικά διάλεξα αυτό το όνομα και σημαία για τον Arashi-.Ευτυχώς στο νησί δεν θα συναντούσαμε άλλους Marines οπότε δεν θα αντιμετωπίζαμε περαιτέρω προβλήματα από αυτά που θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήδη...Το κακό ήταν πως δεν γνωρίζαμε τίποτα το σπουδαίο για το νησί...Ξέραμε βασικά πράγματα όπως ότι είναι ένα τεράστιο καταπράσινο νησί,γεμάτο με ατέλειωτες πεδιάδες,δάση και μικρούς λόφους ενώ διαρρέεται από πολλά ποτάμια.Έχει ένα μεγάλο λιμάνι και μια ακόμα μεγαλύτερη πόλη,την Bodhum.Το νησί είχε πολύ καλό εμπόριο και έτσι πολλοί είχαν καταφέρει να αποκτήσουν πλούτο και δύναμη,όμως έτσι είχε δημιουργηθεί μια τάξη ισχυρών που καταπίεζε τους αδύναμους.Η ακριβής τοποθεσία της βάσης των επαναστατών μας ήταν άγνωστη.Το μόνο που είχαμε ήταν υποψίες πως μπορεί να βρίσκεται σε ένα από τα μεγαλύτερα δάση του νησιού που βρίσκεται κοντά στην πόλη.Είναι καλό σημείο από το οποίο μπορείς να κάνεις γρήγορες επιθέσεις και ύστερα να ξανακρύβεσαι με ευκολία.Αυτό είχαμε,από εκεί θα ξεκινούσαμε.Το ταξίδι ήταν αρκετά ήσυχο χωρίς απρόοπτα ή τρικυμίες και έτσι φτάσαμε γρήγορα στο προορισμό μας,που τώρα φαινόταν μπροστά σαν μια μεγάλη λωρίδα στον ορίζοντα.

Φτάσαμε στο κεντρικό λιμάνι της Bodhum και εκεί βρήκαμε μια θέση και αφήσαμε το καράβι.
-Και τώρα μπος; με ρώτησε ο Sam.
Ένα μέρος της συμφωνίας μας με τον Kenobi ήταν πως για να δεχθώ την αποστολή θα έπρεπε οι άντρες του να με φώναζαν μπος-δεν ξέρω γιατί αλλά ακουγόταν ωραίο στα αυτιά μου-.
-Οι υποψίες μας δεν είναι αρκετές για να ξεκινήσουμε...Θα είναι σαν να βαδίζουμε στα τυφλά.Και άσε που αν μας πιάσουνε θα κινήσουμε υποψίες.
-Οπότε;
-Καλύτερα να ρωτήσουμε...Δεν γίνετε να μην ξέρουν τίποτα οι κάτοικοι...Ίσως όχι την ακριβή τοποθεσία της βάσης των επαναστατών αλλά κάποιες πληροφορίες θα έχουνε και ίσως μας οδηγήσουν προς μία κατεύθυνση...
-Σωστή σκέψη...Πάμε προς το κέντρο της πόλης.Να βρούμε την αγορά και εκεί θα υπάρχει αρκετός κόσμος να ρωτήσουμε.
Ξεκινήσαμε λοιπόν και προχωράγαμε ανάμεσα στο πλήθος...Μιας και έπαιζα τον καπετάνιο προχωρούσα πιο μπροστά από τους άλλους,ενώ οι υπόλοιποι αγριοκοίταζαν κάνα δύο από όσους περνάγαμε δίπλα.Έπρεπε να παίξουμε τους ρόλους μας καλά,όμως τους είχα πει να μην προκαλέσουν οι ίδιοι φασαρίες.Αν τώρα αυτές έρχονταν...καλός τις δεχτήκαμε.Οι δρόμοι ήταν γεμάτοι από ανθρώπους,απλούς και άλλους πιο κυριλέ ντυμένους που περπατούσαν με ψηλά το κεφάλι και που και που έριχναν και ένα περιφρονητικό βλέμμα στους γύρω τους.Το πόσο με τσάντιζαν τέτοιου είδους άνθρωποι το είχα ξεχάσει,όμως εκείνη τη στιγμή ένιωσα τον θυμό μου να βράζει μέσα μου...ήθελα να τους βάλλω στην θέση τους και να τους δείξω ότι και αυτοί είναι το ίδιο με τους άλλους τους απλούς ανθρώπους.Παρόλα αυτά συγκρατήθηκα...Έμεινα αδιάφορος όπως πάντα...τουλάχιστον έτσι έδειχνα.Τελικά φτάσαμε στην αγορά της πόλης.Γύρω μας παντού στυμμένοι πάγκοι με άτομα να φωνάζουν ο καθένας πιο δυνατά από τον άλλο για να προσελκύσουν κόσμο να αγοράσει ότι μπορούσαν να προσφέρουν.Έβλεπα τον κόσμο να συσσωρεύεται πάνω από τους πωλητές σαν αγρίμια που έψαχναν να βρουν απομεινάρια φαγητού σε κάποιο υπόλειμμα ζώου.Λεφτά με φούντες φαίνεται πως έβγαζαν όλοι αυτοί οι πωλητές-ή τουλάχιστον οι περισσότεροι-.Κάποια στιγμή σταμάτησα απότομα και άλλαξα κατεύθυνση.
-Όι Shadow που πας; -ο Masta ήταν ο μόνος που δεν χρειαζόταν να με λέει μπος-
Να πω την αλήθεια δεν ξέρω αν οι άλλοι κοίταζαν γύρω τον κόσμο μπας και έβρισκαν κάποιον να μιλήσουν,όμως εγώ δεν κοίταζα αυτό.Έψαχνα από την ώρα που φτάσαμε στην αγορά για μια ταβέρνα...Το σάκε δεν μου είχε φτάσει για όλες τις ημέρες του ταξιδιού και έτσι το είχα πεθυμήσει.Μπήκα λοιπόν στην ταβέρνα όπου είδα και οι υπόλοιποι με ακολούθησαν.
-Χωρίς να θέλω να σε προσβάλλω μπος,αλλά σοβαρά τώρα...Έχουμε πολύ σημαντική αποστολή εδώ και δεν έχουμε χρόνο για τέτοια.
-Αν το σκεφτείς εκείνος είναι ο αρχηγός άρα εκείνος αποφασίζει.
-Σωστά το έθεσες Masta...Εξάλλου που καλύτερο μέρος για πληροφορίες από μία ταβέρνα...ε;Με έναν σμπάρο δύο τρυγόνια...Λοιπόν όσο εγώ θα πίνω εσείς ρωτήστε γύρω και μάθετε ότι μπορείτε. τους είπα και έφυγαν,ενώ εγώ απολάμβανα τη γλυκεία γεύση του σάκε.

Ο Masta και οι υπόλοιποι διασκορπίστηκαν στην ταβέρνα και άρχισαν να ρωτάνε για τους επαναστάτες.Παρότι δεν μου άρεσε να ταξιδεύω με άλλους πρέπει να παραδεχθώ ότι ήταν καλύτερα που τους είχα μαζί μου...Μιας και ήμουν αρχηγός της αποστολής θα τους έβαζα να κάνουν ότι βαριόμουνα εγώ...χρήσιμη παρέα.Η ώρα περνούσε και εγώ κατέβαζα το ένα μπουκάλι σάκε μετά το άλλο.Δεν έπινα κανένα άλλο ποτό παρά σάκε,όμως το κακό ήταν ότι το έπινα πολύ γρήγορα και έτσι ξέμενα συνεχώς.Δεν μπορούσα να αντισταθώ στην γλυκιά ευχάριστη γεύση του που την ένιωθα να χορεύει διαρκώς στο στόμα μου ακόμα και όταν δεν έπινα.Είχα πιει ήδη τέσσερα μπουκάλια και ήμουν στο πέμπτο τη στιγμή που μαζεύτηκαν γύρω μου οι υπόλοιποι για αναφορά...
-Καλά δεν έχεις αλλού να πετάξεις τα λεφτά σου πέρα από το σάκε;... με ρώτησε ο Masta και μου έδωσε ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη.
-Μπα δεν με ενδιαφέρει να αγοράσω τίποτα άλλο μόνο σάκε θέλω.
-Όπως θες...Αν αυτό σε κάνει χαρούμενο.
-Στο ψητό τώρα...Τι μάθατε; ρώτησα και συνέχισα να πίνω.
-Η πόλη έχει δεχθεί τέσσερις επιθέσεις την προηγούμενη εβδομάδα και τρεις την εβδομάδα που διανύουμε.Όπως φαίνεται οι επιθέσεις των επαναστατών έχουν αυξηθεί το τελευταίο διάστημα και η φρουρά της πόλης δεν τα βγάζει πέρα.Έστειλαν πριν κάτι βδομάδες ομάδες ανιχνευτών σε όλες τις γύρω περιοχές...Όλες γύρισαν εκτός από μία...Εκείνη η ομάδα στάλθηκε στο δάσος στους πρόποδες της πόλης...Φαίνεται πως οι υποψίες μας επιβεβαιώθηκαν...Αυτά καταφέραμε να μάθουμε.
-Δεν είναι πολλά αλλά δεν έχει σημασία...Ότι χρειαζόταν να ξέρουμε το ξέρουμε.Τώρα όμως πρέπει να σκεφτούμε ένα τρόπο για να κάνουμε την επαφή με τους επαναστάτες...
-Δεν θα είναι εύκολο κάτι τέτοιο.
-Λες να μην το ξέρω...Αλλά τι πειράζει αν ήταν εύκολο δεν θα είχε ενδιαφέρον...και αν δεν υπάρχει ενδιαφέρον εγώ δεν κάνω τίποτα.
-Χαχαχα...Έχεις δίκιο...πολύ δίκιο μάλιστα.
-Ήλπιζα να μπορούσα να συνενωηθώ μαζί σου Masta αλλά είσαι και εσύ τρελός όπως και ο...μπος μας. είπε το τελευταίο ειρωνικά...
-Χαλάρωσε Ronin...Ελάτε όλοι καθίστε και πάρτε κάτι να πιείτε όσο θα σκεφτόμαστε το τι θα κάνουμε.Μόνο προσέξτε μην μεθύσετε.
-Εσύ θα έπρεπε να προσέχω μπος.
-Εγώ φίλε μου δεν μεθώ ποτέ...Τώρα κάτσε. του είπα και αυτό έκανε.
Δεν πέρασε πολύ ώρα και η πόρτα της ταβέρνας άνοιξε και ένας νέος άντρας με κοντά καστανά μαλλιά και ένα σπαθί-πιστόλι -πρώτη φορά έβλεπα κάτι τέτοιο- μπήκε μέσα.Κοίταξε για λίγο το μέρος γύρω και ύστερα το βλέμμα του έπεσε και έμεινε πάνω σε εμάς...Δεν μου άρεσε αυτό...διαισθανόμουν τα προβλήματα από μίλια μακριά και τώρα ένιωθα πως δεν θα τη βγάζαμε καθαρή με αυτόν τον τύπο.

Οι άλλοι δίπλα μου συνέχιζαν να μιλάνε μεταξύ τους χωρίς να δίνουν σημασία στον άντρα που μπήκε.Γύρισα τότε και εγώ ξανά μπροστά και συνέχισα να πίνω κάνοντας πως δεν τον είδα.Ήλπιζα να αποφύγω τις φασαρίες....ή μάλλον ποιον κοροϊδεύω...μακάρι να ερχόταν εδώ να με πολεμήσει...πλάκα θα είχε.Τότε ήταν που άκουσα τον αέρα να κόβεται.Γύρισα ίσα ίσα για να δω τον άντρα να σηκώνει το ξίφος του πάνω από το κεφάλι...Ώρα για διασκέδαση ...Πετάχτηκα από την καρέκλα μου στο πλάι και έτσι το ξίφος του κατέληξε στο πάγκο του μπαρ και έκοψε στην μέσω το μπουκάλι μου με το σάκε."Όχι το σάκε..." σκέφτηκα εκείνη την στιγμή,όμως δεν είχα χρόνο να το σκεφτώ αυτό...Τράβηξα το ξίφος μου και τον έκοψα στο στήθος προτού προλάβει εκείνος να τραβήξει το δικό του έξω από τον πάγκο για να αμυνθεί.Παραπάτησε λίγο προς τα πίσω όμως ύστερα μου όρμηξε ξανά.Δεν είχα πολύ χώρο για να κινηθώ και έτσι αντί να τον αποφύγω απέκρουσα κανονικά τα χτυπήματα του...Ένα στο πλάι,ένα από κάτω και ένα προς το κεφάλι.Μετά το τελευταίο τον έσπρωξα προς τα πίσω και όταν εκείνος επέστρεψε πήγε να με χτυπήσει στο δεξί μου πλευρό.Εγώ έκανα μια στροφή και βρέθηκα με την πλάτη μου σε αυτόν.Το ξίφος του -που τώρα σημάδευε το αριστερό μου πλευρό- το μπλόκαρα με την θήκη μου,αφήνοντας έτσι το δικό μου ξίφος ελεύθερο.Ξαναγύρισα και με δύο γρήγορα χτυπήματα τον έκοψα στο αριστερό του χέρι και πόδι.Εκείνος έκανε -αυτή τη φορά από μόνος του- ένα βήμα πίσω.
-Είσαι καλός με το ξίφος... μου είπε ο άντρας ...Όμως ατό δεν αρκεί για να με νικήσεις. συμπλήρωσε και τότε άρχισε να μεγαλώνει κάπως και να αλλάζει.
Χρήστης φρούτου σκέφτηκα και κοίταξα τον Masta και τους υπόλοιπους που τον σημάδευαν με τα όπλα τους πλέον.
-Θέλω να τον ρίξεις κάτω αλλά μην τον σκοτώσεις. είπα στον Masta.
Εκείνος έβγαλε τότε το τσιγάρο που είχε στο στόμα και το πέταξε στον άντρα.Η δύναμη που είχε πάρει το σιγάρο ήταν αρκετή για να κολλήσει τον άντρα στον τοίχο από πίσω του και να του δημιουργήσει ένα μαύρο κύκλο πάνω από το σημείο όπου του είχα κάνει την ουλή,στο στήθος.Άντρας έπεσε κάτω και εγώ έβαλα το ξίφος μου στον λαιμό του.
-Μπορώ να μάθω προς τι όλα αυτά;
-Δεν έχω να δώσω καμία εξήγηση σε επαναστάτες σαν και του λόγου σου.
-Επαναστάτες; ρώτησα αλλά πριν προλάβω να πάρω απάντηση η πόρτα της ταβέρνας άνοιξε ξανά και τρία ακόμα άτομα μπήκαν μέσα.

Συνέχεια απο

Spoiler:

Μόλις ανοίξαμε την πόρτα, είδαμε τον Squall να πολεμά .Για την ακρίβεια να είναι πεσμένος στο έδαφος και ένας κοκκινομάλλης άντρας να έχει το ξίφος του στον λαιμό του.. Η τελευταία φράση που ξεστόμισε όμως ήταν και η πιο ενδιαφέρουσα ..Επαναστάτες.
Σου μοιάζω για επαναστάτης? Απάντησε ο νεαρός. Αυτό θα το εκλάβω ως προσβολή, είπε χαλαρώνοντας την λαβή του ξίφους του και παίρνοντάς το απ τον λαιμό του Squall.Προφανώς είχε γίνει παρεξήγηση...Αυτός ο Squall πάντα ήταν ξεροκέφαλος και θερμόαιμος.
Το αριστερό χέρι μου ήταν ήδη στην λαβή του Jackal ενώ το δεξί κρατούσε σφιχτά το κατανα μου για παν ενδεχόμενο.Πριν προλάβω να μιλήσω και κυρίως να πράξω, δυο άντρες μέσης ηλικίας, με μούσια , μακρυά μαλλιά και λερωμένα απ την δουλειά ρούχα, απο ένα διπλανό τραπέζι σηκώθηκαν όρθιοι και με μια περίτεχνη κίνηση έστρεψαν και οι δυο τα πιστόλια τους προς τον κοκκινομάλλη .
Oi μικρέ.. Τα λόγια σου για την επανάσταση μαζεμένα...Άκου προσβολή
Άρχισα να πλησιάζω την σκηνή της μάχης μαζί με τους δυο ακολουθους μου.
Η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται για προσβολή .Το θέμα είναι πως εαν ανήκεις στις τάξεις τους θα σε δολοφονήσουν σύντομα. Αυτή η παράταξη εμπεριέχει πολλούς κινδύνους.
Ο άντρας με κοίταξε εξεταστικά πριν μιλήσει
Είναι αλήθεια αυτό που λες ξένε...Η αλήθεια είναι πως οι κίνδυνοι είναι πολλοί για εμάς
Ένα σαδιστικό χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπό μου . Το δόλωμα έκανε την δουλειά του . Με το ξίφος μου κάρφωσα τον πρώτο άντρα στο στομάχι, ενώ έφερα το πιστόλι μου στο κεφάλι του δεύτερου.

Δεν ήξερα ποιος ήταν αυτός ο άντρας που μόλις μπήκε στο μπαρ,αλλά κάτι με φόβιζε σε αυτόν...Είχε τρομακτικό ύφος και έδρασε με μεγάλη ταχύτητα και χωρίς δισταγμό.Είχε την παρουσία δολοφόνου.Πάντως όποιος και να ήταν με είχε βοηθήσει να βρω δύο επαναστάτες ή μάλλον ένα αφού ο ένας πια δεν θα μου ήταν και πολύ χρήσιμος.Ο επαναστάτης που έμεινε,έχοντας ένα πιστόλι στο κεφάλι του παρέμεινε ακίνητος και γεμάτος τρόμο στο βλέμμα του...
-Για δες αν έχει κάνα όπλο πάνω του και απομάκρυνε το Drake. είπε ο άντρας.
Ένας από τους ακόλουθους του,ένας ψηλός άντρας με μακριά καστανά μαλλιά,ένα σκούρο μπλε καπέλο και ένα μεγάλο σπαθί πίσω στη πλάτη του-που έπρεπε να είναι ο Drake-έκανε όπως του είπε και αφού τον έψαξε έβγαλε δύο πιστόλια τα οποία τα κράτησε στα χέρια του και σημάδεψε τον επαναστάτη.Ο άντρας τότε κατέβασε το δικό του όπλο τότε και με κοίταξε...Από την ώρα που σκότωσε τον ένα επαναστάτη μέχρι και τώρα παρατήρησα ένα σαδιστικό χαμόγελο να είναι ζωγραφισμένο στο πρόσωπο του.Παρόλα αυτά φάνηκε να σοβαρεύει τη στιγμή που πήγε να μιλήσει...
-Τι έγινε Squall;Πάλι σε φασαρίες έμπλεξες; ρώτησε τον άντρα που μου είχε επιτεθεί και βρισκόταν ακόμα ξαπλωμένος μπροστά μου παρότι είχα ήδη τραβήξει το ξίφος μου από πάνω του.
-Δικός σου είναι; ρώτησα τον άντρα προτού προλάβει ο Squall να απαντήσει...
-Ναι είναι...ελπίζω να μην προκάλεσε μεγάλη ζημιά...
-Όχι ιδιαίτερη...μόνο κάτι μικρό καταστροφές στο μπαρ.
-Μάλιστα... είπε ο άντρας και πλησίασε προς το πάγκο ...Συγνώμη για την φασαρία που προκλήθηκε...Ελπίζω αυτά να καλύπτουν το χρέος. είπε και πέταξε ένα πουγκί με λεφτά στον μπαρμαν...
Εκείνος άρπαξε το πουγκί και κοίταξε μέσα.
-Όλα είναι εντάξει... είπε και χαμογέλασε.
Τότε ο άντρας πλησίασε ξανά προς το μέρος μας και έκανε νόημα στον Squall να σηκωθεί...Παραμέρισα για να τον αφήσω να περάσει και εκείνος πλησίασε τον άντρα με σκυμμένο το κεφάλι.
-Συγνώμη για την ενόχληση. μου είπε ο άντρας και μαζί με τον Squall,τον Drake και μία κοπέλα που ήταν μαζί τους βγήκαν έξω σέρνοντας τον επαναστάτη μαζί τους.
Βγήκα τότε και εγώ έξω με την ομάδα μου από πίσω και τον Arashi δίπλα μου...Τον έβλεπα τσιτωμένο και ήξερα πως και εκείνος είχε νιώσει ότι και εγώ για εκείνον τον παράξενο άντρα.Τον πλησίασα και τον σταμάτησα πριν προλάβει να απομακρυνθεί πολύ.
-Για περίμενε λίγο ψηλέ. του φώναξα και εκείνος γύρισε να με κοιτάξει.
-Τι θέλεις;...Δεν σου έφτανε η συγνώμη;
-Δεν είναι αυτό το θέμα μου...θέλω να μάθω τι τον θες εσύ αυτόν τον επαναστάτη όμηρο.
-Αυτό είναι δικιά μου υπόθεση και δεν χρειάζεται να ξέρεις.
-Μπορώ τουλάχιστον να μάθω το όνομα σου;
-Ούτε αυτό σου χρειάζεται...
Αναρωτιόμουν αν το να τον έκοβα στη μέση μου χρειαζόταν ή όχι...
-Άκου φίλε...προσπαθώ να είμαι ευγενικός μαζί σου αλλά δεν βγάζω άκρη...Επαναστάτης δεν είσαι σίγουρα και αμφιβάλλω να είσαι Marine...κυνηγός;...
-Χα!...Κανένας τρελός δεν θα ερχόταν να κυνηγήσει εδώ...
-Μην το βάζεις στοίχημα... είπα σιγανά ...Άρα πειρατής υποθέτω.Άκου να δεις έχω δουλειές με τους επαναστάτες και θα τον χρειαστώ αυτόν εδώ...
-Όπως και γω...και δεν πρόκειται να σου τον δώσω.
Παρότι μου άρεσε να πολεμάω χρησιμοποιούσα την μάχη ως τελευταία λύση.Παρότι όμως ο τύπος με έφερνε στα όρια μου θα συνέχιζα να προσπαθώ να το λύσω διπλωματικά το θέμα.Εξάλλου όσο και αν δεν με ενοχλούσαν οι φασαρίες αυτή τη φορά θα έπρεπε να τις αποφύγω όσο γινόταν.

Ίσως έπρεπε να υποχωρήσω.. Λίγη βοήθεια παραπάνω απο αυτόν που έριξε στο έδαφος τον Squall δεν θα ήταν άσχημη...Αλλα και πάλι τι εννοούσε ''έχω δουλειές με τους επαναστάτες ''..Απέκλεια το γεγονός να είναι ένας απο αυτούς λόγο των πράξεών του.
Θα το ρίσκαρα.
Υπόσχεσαι πως δεν θα μιλήσεις σχετικά με αυτό που θα δεις?
Ο Κοκκινομάλλης παραξενεύτηκε με την ερώτηση όμως κούνησε θετικά το κεφάλι του.
Ακολούθησε μας .
Η νεοφτιαγμένη ομάδα ξεκίνησε με προορισμό το δάσος . Για να μην φαίνονται οι κινήσεις μας μέσα στην πόλη, στεκόμουν ακριβώς πίσω απ τον αιχμάλωτο μας και τον σημάδευα με το Jackal. Μια σφαίρα απο αυτό το πιστόλι και τα σωθικά του θα έβλεπαν το φως της μέρας.
Ο Drake και ο Squall ήταν πίσω απο τους τρεις άντρες και τον λύκο τους ενω η Lightning ήταν δίπλα μου.
Λίγα λεπτά αργότερα βγήκαμε στο δάσος. Η ώρα της αλήθειας είχε φτάσει. Σήκωσα το αριστερό μου χέρι αφου έβαλα το πιστόλι στην θήκη του διέταξα τον Drake και τον Squall να τον δέσουν σε ένα δέντρο όπως και έγινε. Στάθηκαν δεξια και αριστερά του ενώ εγώ τον πλησίαζα.
Τέντωσα ελαφρά το χέρι μου και έπειτα το έφερα πίσω ωστε να πάρω φόρα... Η γροθιά που του έριξα στο στομάχι τάραξε ακόμα και το δέντρο στο οποίο είχε δεχτεί.
Που είναι η βάση των επαναστατών?

Σίγουρα η μέθοδος που χρησιμοποιούσε αυτός ο περίεργος άντρας δεν ήταν αυτή που προτιμούσα όμως ίσως ήταν αποτελεσματική...Δύο ακόμα χτυπήματα ακολούθησαν με την ίδια ερώτηση να ακούγεται από πίσω τους...Η τρίτη μπουνιά ήταν αρκετή για να κάνει τον επαναστάτη να φτύσει αίμα και το δέντρο που ήταν δεμένος να τρανταχτεί σαν να ήταν έτοιμο να πέσει...Ακόμα δεν ήξερα ποιος ήταν αυτός ο άντρας,όμως η δύναμη του ήταν τρομακτική...Δεν ήταν κάποιος συνηθισμένος,το ένιωσα από την πρώτη στιγμή που τον είδα.Ο επαναστάτης παρόλα τα χτυπήματα αρνιόταν κατηγορηματικά να μιλήσει...
-Χάρη σας κάνω που δεν σας λέω τίποτα...και να βρείτε την βάση μας όλοι θα παιθάνετε... είπε ο επαναστάτης.
-Δεν σε νοιάζει φαίνεται η ζωή σου...
-Αν είναι για το καλό της επανάστασης να παιθάνω ας είναι.
-Εντάξει λοιπόν αφού θες να χαραμίσεις την ζωή σου... είπε ο άντρας και τράβηξε ξανά το πιστόλι του όμως εγώ τον σταμάτησα.
-Την δικιά σου ζωή μπορεί να μην την εκτιμάς...όμως αν δεν μας πεις η οικογένεια σου θα την πληρώσει.
-Μα...δεν έχω οικογένεια.
-Ω! Κρίμας τότε...συγνώμη που διέκοψα. είπα και απομακρύνθηκα...
Για κάποιο λόγο όταν κοίταξα την ομάδα μου τους είδα όλους με το στόμα ανοιχτό να με κοιτάζουν...μυστήριοι άνθρωποι...
-Ναι λοιπόν ας τελειώνουμε.Δεν μου έχεις άλλη χρησιμότητα.Μην ανησυχείς πάντως σε λίγο και άλλοι από τους φίλους σου θα σε ακολουθήσουν. είπε ο άντρας και τράβηξε την σκανδάλη του όπλου του φυτεύοντας έτσι μια σφαίρα στο κεφάλι του επαναστάτη.
Τον είδα με τι ευκολία και άνεση πάτησε τη σκανδάλη...χωρίς τον παραμικρό δισταγμό...Αναρωτιέμαι αν ο επαναστάτης δεν είχε αποκαλύψει πως δεν είχε οικογένεια θα το σκεφτόταν καθόλου πριν τον σκοτώσει;Αμφέβαλλα...Τέτοιου είδους άτομα δεν τα μπορούσα...Δεν άντεχα στην ιδέα του να παίρνεις την ζωή κάποιου ακόμα και αν είναι ο χειρότερος άνθρωπος του κόσμου.Κανείς δεν θα έπρεπε να έχει δικαίωμα στις ζωές των άλλων.
-Φαίνεται πως δεν μας ήταν και πολύ χρήσιμος τελικά...Καλύτερα να ξαναγυρίσουμε στην πόλη για περισσότερες πληροφορίες.

-Ξέρεις θα μπορούσες να μας ρωτήσεις αν ξέραμε κάτι...Την γενική τοποθεσία πιστεύουμε ότι τη γνωρίζουμε...Η βάση πρέπει να βρίσκεται στο δάσος στους πρόποδες της πόλης...Αυτό που στη πραγματικότητα θέλουμε,είναι ένα ορόσημο...κάποιο ειδικό σημείο μέσα στο δάσος που...δεν ξέρω τι,να προσφέρει καλή κάλυψη,καλή κρυψώνα,κάτι...
-Χμ...αυτό είναι καλό είμαστε σε μια πορεία...Ωραία...προτείνω να χωριστούμε μέσα στην πόλη και να μάθει ο καθένας ότι μπορεί.Ύστερα θα συναντηθούμε μπροστά από το μπαρ όπου είμασταν πριν για να δούμε τι βρήκαμε.
-Σύμφωνοι...Θα σας δούμε εκεί τότε... είπα και έκανα νόημα στους υπόλοιπους να προχωρήσουν.
Γύρισα και είδα τον Arashi να μένει ακόμα πίσω...Είχε κολλήσει το βλέμμα του στον άντρα...Καταλάβαινε όπως και γω ότι δεν ήταν φυσιολογικός και τον παρατηρούσε...Του σφύριξα και τότε κινήθηκε και ήρθε προς τα εμένα.Πριν ακολουθήσω την υπόλοιπη ομάδα φώναξα στον άντρα...
-Ακόμα δεν ξέρω το όνομα σου...
-Ακόμα δεν μπορώ να στο πω...Όμως η ομάδα μου είναι ο Squall,ο Drake και η Lighting αν θες να ξέρεις.
-Εμένα με λένε Mr.Shadow...
-Αυτό είναι το όνομα σου;
-Τα τελευταία χρόνια...ναι...αυτό είναι.Πρόσεξε να το θυμάσαι,όπως και να σε λένε,γιατί κάποια στιγμή αυτό το όνομα θα είναι γνωστό σε όλο τον κόσμο...Και θα μπορείς να λες ότι είχες την τιμή να με γνωρίσεις...
-Μήπως υπερεκτιμάς τον εαυτό σου;
-Καθόλου...ποτέ δεν το έκανα.Πάντα μιλούσα με γεγονότα.Και ξέρω πως αυτό θα γίνει για αυτό στο λέω. είπα και έφυγα.
Πιο μπροστά συνάντησα τον Masta ο οποίος είχε μείνει πιο πίσω από τους υπόλοιπους για να με περιμένει.Τον άρπαξα από το μπράτσο και του είπα στο αυτί.
-Κάτι δεν μου αρέσει σε αυτούς τους τύπους...Θέλω εσύ και οι υπόλοιποι να έχετε τα μάτια σας συνεχώς πάνω τους...κάθε ύποπτη κίνηση θέλω να την προσέχετε.
-Πιστεύεις ότι δεν θα διαρκέσει η συμμαχία μας;
-Δεν τους εμπιστεύομαι...Όμως από κάπου έπρεπε να ξεκινήσουμε,γι' αυτό και τους είπα τι γνωρίζουμε ήδη...ελπίζω να βγάλουμε όσο πιο ομαλά την αποστολή γίνεται.Αν τώρα εκείνοι ψάχνουν για μπελάδες θα τους τους δώσουμε.
-Έλα τώρα χαλάρωσε αν παν να μας πολεμήσουν θα χάσουν...Πως θα σε νικήσουν;Πως θα νικήσουν τον δράκο;
-Είσαι ωραίος τύπος Masta...Πραγματικά ωραίος. του είπα και γέλασε όπως συνήθιζε να κάνει.

Αφήσαμε την ομάδα του Shadow λίγο πριν μπούμε στην πόλη.. Ακόμα τα δέντρα ήταν αρκετά πυκνά ώστε να καλύπτουν τις κινήσεις μας. Πάγωσα το βήμα μου και έμεινα σταθερός.
Τι έγινε Alucard?
Γύρισα προς το μέρος του Squall αγνοώντας τον Drake.
Στο συγχωρώ γιατί είσαι φίλος μου..
Τι..?
Ξέρεις γιατί μιλάω. Δεν θα είμαι ελαστικός αν επαναληφθεί. Οποιοσδήποτε άλλος ήταν στην θέση σου γνωρίζεις τι κατάληξη θα είχε.
Έσκυψε το κεφάλι του .
Συνεχίζουμε. Διέταξα ενώ ξεκινήσαμε να περπατάμε. Ο θυμός μου ήταν πλέον φανερός. Εκτός του οτι με έκανε να φανώ σαν ηλίθιος, κόντεψε να αποκαλύψει την ταυτότητά μας. Τόσο απερίσκεπτος αλλα και τόσο χρήσιμος. Εαν δεν ΄΄ηταν παιδικός μου φίλος σίγουρα δεν θα του συμπεριφερόμουν έτσι.
Αυτή τη φορά μίλησα εγώ με περαστικούς και έστειλα τους υπόλοιπους να περιμένουν έξω απ το μπαρ. Αυτά που έμαθα ήταν ενδιαφέροντα..Απ ότι έλεγαν, ούτε οι πολίτες τους συμπαθούσαν και ήθελαν να τους ξεφορτωθούν..Οι προσπάθειές τους να τους βρουν ήταν μάταιες την μέρα. Αυτό όμως που δεν έκαναν ήταν να ψάξουν την νύχτα..Σίγουρα κάποιο σημάδι φωτός μέσα στο νυχτερινό δάσος η καπνός ανάμεσα απ τα δέντρα, ήταν κάτι που τα ζώα δεν μπορούσαν να κάνουν. Θα έψαχνα γι αυτό εφόσον δεν μπόρεσα να μάθω τίποτα άλλο.. Ευχαριστημένος με τον εαυτό μου, άρχισα να περπατώ προς το σημείο της συνάντησης