Το μπλε του Ναυτικού. [Τέλος-Παρελθόν]

Μετά από πολλά συλλυπητήρια και βασανιστικά χτυπήματα στην πλάτη, επιτέλους αποφάσισε να κατευθυνθεί προς το σπίτι του. Έφτασε, ξεντύθηκε - αυτά ήταν τα μόνα καθαρά ρούχα που του είχαν απομείνει και δεν ήξερε να πλένει - κι έκατσε στο τραπέζι της κουζίνας, όπως έκανε όταν η Sae έπλενε τα πιάτα μα ήθελε να συζητήσουν. Και τώρα ήθελε να συζητήσουν. «Καλησπέρα,» είπε στο κενό «είχα μια εφιαλτική μέρα σήμερα!» Δεν πήρε πάνω από δύο ποτήρια μπράντυ και ώρες συνομιλίας με το κενό αυτήν τη φορά για να τον κοιμήσουν.  Κάποια στιγμή περπάτησε και μέχρι το κρεββάτι του.

Γιατί εκεί ήταν όταν πήρε τα κακά νέα. Χτυπήματα ακούστηκαν στην πόρτα, τόσο δυνατά που τον ξύπνησαν αμέσως! Περισσότερη ώρα του πήρα να συνειδητοποιήσει πού βρισκόταν παρά να καταάβει πως ήταν κάποιος στην πόρτα. Στο δεύτερο σετ χτυπημάτων φώναξε νυσταγμένα «έρχομαι,» και πιάνοντας ότι βρήκε πρώτο, έβαλε ένα παντελόνι και πήγε στην πόρτα. Εκεί είδε δύο πολύ σοβαρούς Δόκιμους, με ίδια κοντοκουρεμένα μαύρα μαλλιά και ηλιωκαμένο δέρμα να τον χαιρετάνε στρατιωτικά. Του πήρε λίγη ώρα να συνηθίσουν τα μάτια του στο φως, γι αυτό το ένα έκλεινε. «Ανάπαυση. Πείτε μου.»
«Έχουμε το καθήκον να σας μεταφέρουμε τα εξής νέα, όπως το διέταξε η Καπετάνιος Hina σήμερα το πρωί στις 8: o Ted Tyra συλλήφθει εχθές στις 11 και 23 το βράδυ όποτε κι ανακρίθηκε, χωρίς να αρνείται τίποτα, επιβεβαιώνοντας υποψίες. Σήμερα το πρωί στις 7 και 36, όταν η Καπετάνιος πήγε να τον ανακρίνει για δεύτερη φορά, ο εγκληματίας είχε βρεθεί νεκρός στο κελί του.» Το μυαλό του έκανε κάτι πολύ περίεργο. Εκεί που σταμάτησε τελείως, ταυτόχρονα μπήκε σε διπλή βάρδια. Τι εννοούσαν βρέθηκε νεκρός; Πότε πρόλαβε; Και πάνω που ήταν έτοιμος να ρωτήσει, είπε πάλι ο αριστερά «Αιτία θανάτου επισήμως είναι η αυτοκτονία. Για περαιτέρω πληροφορίες παρακαλείστε να μεταβείτε στη βάση και να ενημερωθείτε από την ίδια την Καπετάνιο.» Χαιρέτισαν · σαστισμένος με, χαιρέτισε δε, και οι Δόκιμοι έφυγαν. Σ'ένα χαμό συναισθημάτων και σκέψεων, άρπαξε τα χθεσινά του ρούχα, κι αφού τα έβαλε όπως όπως, πήγε τρέχοντας μέχρι τη βάση.

Όταν έφτασε, επικρατούσε ένα μικρό χάος έξω και μέσα στο γραφείο της. Άντρες και γυναίκες του Ναυτικού έτρεχαν πάνω κάτω, υπό τις διαταγές της Hina, η οποία βρσκόταν στο κέντρο σταθερή, να διαβάζει αναφορές ή να τις ακούει, να βάζει υπογραφές ή να λέει σε όλους τι πρέπει να γίνει. Μόλις τα μάτια της έπεσαν πάνω του, έγνεψε με το κεφάλι της να την ακολουθήσει. Έδιωξε τον λαό που είχε μαζευτεί κι έκλεισε την πόρτα. Δεν πρόλαβε καν να κάτσει ή να ξοδέψει χρόνο για τις τυπικότητες πριν του πει «Σε πιστεύω.»

Ικανοποιημένος, όμως απογοητευμένος από τις πρόσφατες εξελίξεις όσον αφορούσαν τον τέως φίλο του, την άκουσε σε μια βιαστική στάση ανάπαυσης. «Παρόλο που δεν ανέφερα πουθενά ό,τι μου είπες και είμαι αρκετά σίγουρη ούτε εσύ το κανες» έγνεψε για να επιβεβαιώσει τα λόγια της αμέσως «ο Bryan τον επισκέφθηκε στο κελί του, με την πρόφαση πως μπορούσε να τον κάνει να μιλήσει--γιατί μέχρι τότε δεν είχε βγάλει μιλιά. Ζήτησε να γίνει ιδιαιτέρως και δεν είχα προλάβει να γυρίσω στη βάση ακόμα, οπότε τον άφησαν. Αφού έφυγε, όλοι είπαν πως ο φυλακισμένος φάνηκε αρκετά πιο ήρεμος αλλά κι αποφασισμένος. Μετά μας τα είπε όλα χαρτί και καλαμάρι...αφήνοντας έξω το κομμάτι που τον ανάγκασαν. Είπε πως το έκανε από φθόνο για την ευτυχία σου, ενώ ο ίδιος ήταν τόσο άτυχος στη ζωή.
Και το πρωί τον βρήκαμε νεκρό.»

Άναψε ένα τσιγάρο. «Αν αναλογιστούμε πως η γυναίκα σου είχε καταλάβει πως επρόκειτο για εσωτερική δουλειά κι εγώ την πίστεψα και μετά από όλα όσα μου είπες, ακόμα και ο τίτλος του "ήρωα" δεν είναι αρκετός για να στρέψει τις υποψίες από πάνω του.» Ρούφηξε λαίμαργα, λες και είχε καιρό να το κάνει. «Σε πιστεύω και χωρίς τις αποδείξεις, λοιπόν. Όμως ακόμα τις χρειαζόμαστε.»

Δεν ήθελε να κερδίσει τοιουτοτρόπως την εμπιστοσύνη της, μα τι να κάνει. Και δεν περίμενε πως θα ένιωθε λύπη στο άκουσμα του θανάτου του Ted μα να που τώρα, που είχε χρόνο να το επεξεργαστεί, την ένιωθε. Δε θα αρνούνταν πως η σκέψη του "πήρε αυτό που του άξιζε" πέρασε απ'το μυαλό του, κι όχι μόνο μία φορά, όμως θα ήθελε να είχε γίνει σε πολλά χρόνια από τώρα. Κι αφού βασανιζόταν από τις τύψεις για τόσο καιρό, ίσως να του ξαναμιλούσε ή να του έστελνε ένα γράμμα στο οποίο δε θα τον συγχωρούσε, μα τουλάχιστον θα του αναγνώριζε τις δικαιολογίες του.

Τι να γίνει. Καμιά φορά αυτά γίνονται. Αμβλυμένα τα συναισθήματα εξαιτίας των προσφάτων πολύ πιο σοβαρών απωλειών, απλώς ανασήκωσε τους ώμους στην νοητή ερώτηση στον εαυτό του πώς νιώθει και γιατί. «Η έφοδος στην αποθήκη στέφθηκε με επιτυχία. Βρήκαμε όχι μόνο όπλο ίδιου διαμετρήματος, μα και το περίεργο αυτό μίγμα που χρησιμοποιήθηκε για τις σφαίρες και το μπαρούτι. To πρόβλημα είναι βέβαια πως αυτό σημαίνει πως είτε ο Bryan τον παγίδευσε με το να μεταφέρει όλα τα αποδεικτικά στοιχεία εκεί απ'την αρχή--γιατί ο Εκπαιδευτής Tyra δεν είχε την ικανότητα να το φτιάξει μόνος του, είτε δεν ήταν αυτός που τον εφοδίαζε. Όπως και να χει δε μπορούμε να τον συνδέσουμε. Και πολύ φοβάμαι πως με τον θάνατο του Εκπαιδευτή, δεν έχουμε σοβαρή άκρη για να συνεχίσουμε.»
«Μα είπατε πως--»
«Ξέρω τι είπα. Αυτό που σκέφτομαι είναι το εξής: επέστρεψε στο πόστο σου. Από κει μπορεί να βρεις κάποιο στοιχείο. Θα ήταν καλό αν τον πλησίαζες κάπως, με πρόφαση τον θάνατο της οικογένειάς σου. Είναι αλαζόνας · νομίζει πως όλοι τον συμπαθούν και θεωρούν πως τα κάνει όλα. Αν καταφέρουμε κάπως έτσι ίσως να βρούμε στοιχεία...γιατί πουθενά αλλού δεν υπάρχουν. Κι έψαξα.»

Ακολούθησε μια μικρή σιωπή, στην οποία προσπαθούσε να καταλάβει ακριβώς τι του ζητούσε.. «Δηλαδή μου λέτε να το αφήσω για τώρα;» Αυτό ήταν το μουδιασμένο του συμπέρασμα.
«Ας πούμε πως μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Εσύ προσπάθησε να συλλέξεις ό,τι στοιχεία μπορείς αλλά χωρίς να φαίνεσαι και πάντα με προσοχή. Είπαμε, είσαι εκαπιδευτής κι εσύ στη βάση πλέον. Πρόσεχε ποιος θα σε βλέπει και θα σ'ακούει.»
«Όπως διατάξατε.» Χτύπησε προσοχή και περίμενε την έγκριση για να φύγει.
«Δεν το ξέρεις,» του είπε αντί να τον αφήσει να φύγει «μα η γυναίκα σου μου είχε ζητήσει πως σε περίπτωση που πάθει κάτι να το αναθέσω σε σένα προσωπικά. Δεν ήταν ο λόγος που το έκανα, μα τώρα βλέπω πως η κρίση της ήταν σε όλα σωστή και δε σε πρότεινε μόνο και μόνο γιατί είσαι, ήσουν, ο σύζυγός της. Υπήρξες αποτελεσματικότατος. Καλή δουλειά Υποπλοίαρχε Michaels. Και μπορείς να μείνεις με αυτά τα ρούχα ενόσω εκαπιδεύεις. Έχεις το ελεύθερο από μένα.»

Αυτή η χρονκή διόρθωση του ρήματος τον φαρμάκωσε, όμως το μόνο που έκανε ήταν να χαμογελάσει. «Σας ευχαριστώ. Προτείνω απο δω και πέρα να μην έχουμε παρά την απαραίτητη επικοοινωνία, οπότε, εις το επανιδείν.»

Εκείνη εγνεψε και το πήρε σαν σημάδι πως μπορούσε να φύγει. Έκανε μεταβολή κι έφυγε.

Όνομα χαρακτήρα: Roger Michaels (Minion της Lorenza Bane)

P.o.M. Points: 31

Belli: 95.000

Τυχόν παρατηρήσεις: Δε θα επαναλαμβάνω τα κλασικά σε κάθε βαθμολογία περί τρόπου γραφής κτλ, κουράστηκα. Πάω κατευθείαν σε αυτά απ' όπου έκοψα: Δεν περιγράφεις το τοπίο σε ορισμένα σημεία (π.χ. πάει στο δωμάτιο του Ted, πώς είναι η πόλη, οι κοιτώνες, το ίδιο το δωμάτιο, κ.ο.κ.). Ακόμα, μου δημιουργήθηκε η εντύπωση πως ο δράστης βρέθηκε υπερβολικά γρήγορα. Ούτε μία χαμένη προσπάθεια και μάλιστα η ταυτότητά του βρέθηκε σε διάστημα μίας ημέρας; Επίσης, ο θάνατος της γυναίκας έγινε στη βιβλιοθήκη του ναυτικού; Υπερβολικά χοντρό λάθος από μέρους του. Γενικότερα, τα στοιχεία συνδέονταν πολύ γρήγορα και κατέληγαν σε άμεσες και επιτυχείς λύσεις.
Κατά τα άλλα πολύ ωραία πλοκή και υπόβαθρο. Ο χαρακτήρας έχει αρκετό ενδιαφέρον από μόνος του, αν και ο Nanashi μου άρεσε περισσότερο. Θα δω κάποια στιγμή και την επόμενη!

Υ.Γ.: Πολύ καλή παρουσίαση της Hina.