[Τέλος] Ένας αδύναμος ήρωας (Μέρος Β')

-Αδελφή Lisa, την σταμάτησε πριν η γυναίκα φύγει. Εκείνη έμεινε στην πόρτα περιμένοντας. Θυμάσαι όταν πρωτόφτασες στο ίδρυμα πριν δέκα χρόνια την κουβέντα που είχαμε κάνει; Ο τόνος της ήταν πολύ σταθερός αλλά η ερώτηση έκανε την αδελφή να ανατριχιάσει. Διέδωσε κίνδυνο τρίτης τάξης και ανέμενε.
-Δεν εννοείτε..;! γούρλωσε τα μάτια τρομαγμένη.
-Ας ελπίσουμε ότι τα γεράματα με κάνουν περισσότερο επιφυλακτική από ότι χρειάζεται, συμπλήρωσε και της έκανε νόημα να προχωρήσει.
Η πόρτα έκλεισε πίσω από την καλόγρια και η ηγουμένη συγκρατήθηκε με κόπο από το γραφείο, το σώμα της κλονισμένο. Έσφιξε τον σταυρό του λαιμού της κι έπειτα άνοιξε ένα συρτάρι...

Εν τω μεταξύ, η αδελφή έκανε μια παράκαμψη επιστρέφοντας στην είσοδο και τον επισκέπτη. Στον δρόμο της ψιθύρισε σε κάθε καλόγρια που έβρισκε τον κωδικό κινδύνου και τις είδε να συμμερίζονται την δική της αναστάτωση. Έπειτα, αμίλητες σχεδόν μπήκαν σε πορεία να ενημερώσουν αθόρυβα τις υπόλοιπες κι έπειτα να αρχίσουν την οργάνωση. Η Αδελφή Lisa συνέχισε για την είσοδο με το μυαλό της πολύ μακριά από την παρούσα κατάσταση.

Θυμόταν πόσο νέα ήταν όταν είχε διοριστεί σε αυτό το πόστο. Υποτίθεται ότι θα ήταν ήσυχο μέρος και απλό έργο. Πιεστικό και καθημερινό χωρίς αργίες, ναι, και μέχρι εκείνη την στιγμή, έτσι είχε παραμείνει. Πάντα όμως κρατούσε μέσα της την προειδοποίηση της ηγουμένης. Πόσο περίεργη της είχε φανεί! Λες και προμήνυε μια φυσική καταστροφή. Έναν τυφώνα ίσως, που θα μπορούσε να περάσει 100 μέτρα μακριά από το ορφανοτροφείο και να μην ακουμπήσει καν. Ή που θα μπορούσε να ξεριζώσει κάθε δοκάρι στον διάβα του αν έλαχε να τους κλείσει το μάτι. Κατά πόσο μπορούσαμε να παρομοιάσουμε αυτό το παράδειγμα με την δεδομένη κατάσταση; Ούτε η ίδια ήθελε να υπολογίσει.

Στην σκάλα του κινδύνου υπήρχαν 5 βαθμίδες. Η λιγότερο επισφαλής ήταν η 5ης τάξης, που συνδεόταν με κάποιο ζήτημα με ορφανό. Το μέτρο προφύλαξης ήταν να ασφαλίσουν τις εξόδους του ορφανοτροφείου και να καταγράψουν την κατάσταση κάθε ατόμου για να δουν αν έλειπε κάποιος. Η επόμενη, η 4ης τάξης συνοδευόταν συνήθως από κάποιον σοβαρό τραυματισμό. Η ηγουμένη ήταν εκνευριστικά σαφής στο εξής. Αν κάποιο αγόρι τραυματιζόταν ή αρρώσταινε και υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να προβεί θανατηφόρο έπρεπε να καλέσουν αμέσως γιατρό! Στην παρούσα τάξη κινδύνου, ο συναγερμός ήταν μυστικός και η ομάδα των καλόγριων ακολουθούσαν οδηγίες για να συνοδεύσουν κάθε ορφανό ώστε να εγκαταλείψουν τον εσωτερικό χώρο και να αναμένουν μέχρι να λάβουν σήμα ότι ο κίνδυνος είχε περάσει και ήταν ασφαλές να επιστρέψουν. Μπορούμε να φανταστούμε ότι στην περίπτωση κινδύνου 2ης τάξης, δυνατός συναγερμός ξεκούφαινε κάθε μεριά του ιδρύματος και όντως μαρτυρούσε καταστροφή, τύπου σεισμού ή πλημμύρας ή πυρκαγιάς. Όσο για κίνδυνο 1ης τάξης, δεν της είχε εξηγήσει τι αφορούσε. Το μόνο που γνώριζε ήταν ότι, αν δεν είχε προηγηθεί σήμα κινδύνου 3ης τάξης, τότε η καταστροφή που θα ακολουθούσε θα οδηγούσε στον μαζικό τους θάνατο.

Γίνεται κατανοητό λοιπόν τι φοβόταν κάθε καλόγρια μόλις διαδόθηκε το σήμα. Παρότι η απομάκρυνση τους ήταν ένα αντίμετρο για να τους προφυλάξει, πόσο επικίνδυνη μπορεί να γινόταν η κατάσταση αν μετατρεπόταν σε 1ου κινδύνου;

Ο Grey ανάβλεψε ύποπτα όταν τον πλησίασε πάλι η καλόγρια και του ανέφερε ότι μπορούσε να την ακολουθήσει μέσα. Η ψυχική της δύναμη είχε καταρρεύσει σχεδόν, ήταν ολοφάνερο γι αυτόν. Και μπορούσε να το συνδέσει μόνο σε ό,τι μεσολάβησε. Το είχε υπολογίσει εξαρχής αλλά σημείωσε στο μυαλό του να μην αφήσει την καλόγρια να δει την επόμενη μέρα.
Εφόσον τον οδήγησε στον εσωτερικό χώρο, την ρώτησε ελαφρώς για την τοποθεσία. Εκείνη του εξήγησε γενικά ότι το κτήριο αποτελούταν από 4 επίπεδα. Το ισόγειο περιείχε τα δωμάτια των ορφανών καθώς και τα μαγειρεία. Ο 1ος όροφος είχε τις αίθουσες γενικής χρήσης καθώς και τα περισσότερα δωμάτια των καλόγριων. Ο 2ος όροφος, που είχε την μικρότερη επιφάνεια, περιλάμβανε την βιβλιοθήκη και το γραφείο της ηγουμένης. Τέλος, το υπόγειο αποτελούσε τις αποθήκες τόσο για τρόφιμα όσο και εργαλεία, αλλά και κάθε λογής σπασμένο ή σε αχρηστία αντικείμενο και έπιπλο.
Έχοντας φτάσει στον προορισμό τους, η βραχνή φωνή της ηγουμένης τους υποδέχτηκε.
-Περάστε παρακαλώ, τους είδε να εισέρχονται και βιάστηκε να προσθέσει: Αδελφή Lisa, δεν χρειάζεται να χάνετε τον χρόνο σας. Θα φροντίσω εγώ τον επισκέπτη μας.
Η γυναίκα υποκλίθηκε και αποσύρθηκε αμίλητη και ανακουφισμένη που μπορούσε να συντροφεύσει τις υπόλοιπες καλόγριες στην εκκένωση.

-Φοβάμαι πως δεν ξέρω το όνομα σας.
Ο Grey χαμογελώντας ευδιάθετα, στάθηκε να παρατηρεί την γυναίκα. Αν και είχε πολύ καλύτερη υποκριτική ικανότητα από την Αδελφή Lisa, ήταν αναμφίβολα νευρική.
-Grey, της είπε το πραγματικό του όνομα.
Υποτίθεται ότι η επόμενη ερώτηση του σεναρίου θα αφορούσε το κόστος της υποτιθέμενης ζημιάς. Όμως κανείς από τους δύο δεν ενδιαφερόταν για κάτι τέτοιο.
-Η Αδελφή μου ανέφερε ότι ένα από τα ορφανά θα δημιουργούσε πρόβλημα, κύριε Grey. Αλλά ότι δεν ξέρετε το όνομα του.
-Επίσης ανέφερε, της υπενθύμισε, ότι το πιθανότερο να ήταν κάποιος με το όνομα Arima.
-Αυτό αποκλείεται, κούνησε το κεφάλι αρνητικά.
-Και ο λόγος που είστε σίγουρη;
Τα μάτια του άστραψαν και περίμενε κάθε σημάδι της να του μαρτυρούσε ένα στοιχείο. Ούτε ο ίδιος ήταν σίγουρος απόλυτα για το όνομα εξάλλου.
-Δεν είναι το άτομο που δημιουργεί προβλήματα, μπορώ να σας το εγγυηθώ, δήλωσε κατηγορηματικά, όμως τα μάτια του Grey στένεψαν. Αν έχετε την καλοσύνη, σας εγγυώμαι ότι θα αποκαταστήσουμε με δικά μας έξοδα τις ζημιές που υποστήκατε και θα τιμωρήσουμε όλα τα αγόρια του ιδρύματος παραδειγματικά.

-Δεν θα ήταν άδικο για το σύνολο των παιδιών όμως αυτό; Αν με αφήνατε θα μπορούσα εύκολα να αναγνωρίσω το δράστη, πρότεινε μπλοφάροντας.
-Λοιπόν είναι μια πάγια ταχτική του ιδρύματος. Έτσι ακόμα κι αν δεν είμαστε σίγουροι ποιος ήταν ο θύτης, τα παιδιά θα στραφούν να τον τιμωρήσουν για εκδίκηση.
Ήταν αρκετά έξυπνο σχέδιο ομολογουμένως. Και ο Grey θα μπορούσε να αφήσει την αλήθεια να αποκαλυφτεί παρατηρώντας τις αντιδράσεις των ορφανών. Αν είχε την υπομονή δηλαδή...
-Μήπως υπάρχει κάποιος λόγος που προσπαθείτε να προστατέψετε αυτόν τον Arima; της χαμογέλασε και την είδε να σκιρτά ένοχα.
-Γι-Για ποιο λόγο να το έκανα αυτό; γέλασε δήθεν παίρνοντας το ως αστείο.
-Ίσως γιατί ξέρετε κι εσείς ότι δεν είναι ένα συνηθισμένο ορφανό; πρότεινε θεατρικά. Η έκφραση της καλόγριας παραμορφώθηκε τόσο άσχημα! Τραβήχτηκε μακριά του και ταυτόχρονα έπιασε ασυναίσθητα την αλυσίδα του σταυρού της. Ώστε είχε κάποιον που του έκανε πλάτες όλον αυτόν τον καιρό; Ποιος άλλος ξέρει; Οι καλόγριες; Τα παιδιά; Κάποιος στην πόλη;
-Κανείς άλλος! διαμαρτυρήθηκε εξωφρενικά. Πώς θα μπορούσα να το ξεστομίσω;! Πώς-Πώς το έμαθες εσύ; Κι ύστερα, πέρα από κάθε προσδοκία, η καλόγρια πλησίασε τον Grey. Εκείνοι σε έστειλαν; Τι άλλο θέλουν από μένα πια; Τι άλλο υπάρχει να μου κλέψουν;!

Η γυναίκα είχε χάσει την ψυχραιμία της από ώρα και σχεδόν τσίριζε από την απελπισία. Ο Grey ένιωσε να του σφίγγει το χέρι και αισθάνθηκε ότι δεν κυμαίνοντας στα ίδια νερά. Κάτι άλλο έτρεχε. Θυμήθηκε τι του είχε φωνάξει ο Von Zalkov. Ένα απλό ορφανό δεν θα μπορούσε να πετύχει όσα είχε εκείνος ο νεαρός! Την επόμενη στιγμή πήρε την απόφαση του. Τόσο κοντά που βρισκόταν και τόσο αδύναμη που ήταν, πώς μπορούσε να αντισταθεί σε κάποιον σαν κι αυτόν; Της έπιασε τους καρπούς και τους έσφιξε μέχρι να την κάνει να φωνάξει. Ο φόβος ζωγραφίστηκε στα μάτια της.
-Ποιος είναι; αύξησε σταδιακά την πίεση. Τι ξέρεις γι αυτόν και τι σκοπεύει να κάνει; Ποιος βρίσκεται πίσω από αυτόν;
Η ηγουμένη ανάμεσα στους πόνους συνειδητοποίησε ότι είχε κάνει λάθος. Έπεσε στα γόνατα, όχι όμως για να παρακαλέσει, τουλάχιστον τον άντρα μπροστά της δεν τον φοβόταν τόσο πολύ.
-Δεν πρόκειται να μάθεις τίποτα από μένα! ξεστόμισε με ακλόνητη αποφασιστικότητα.
Ένα χαστούκι την ελευθέρωσε από τα χέρια του και η ίδια κατέρρευσε στο πάτωμα σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Μια ξερακιανή, γερασμένη καλόγρια δεν μπορούμε να υποκριθούμε ότι είχε καλά επίπεδα αντοχής, αντιθέτως. Μια πνοή ανέμου στην παρούσα της κατάσταση ήταν ικανή να την κάνει να τρεμοσβήσει. Το δέρμα της στις βίαιες επαφές είχε ήδη μπλαβιάσει. Και το μαρτύριο της συνεχίστηκε μέχρι που κυριολεκτικά την κρατούσε στην ζωή μια λεπτή κλωστή. Ο Grey δεν λυπήθηκε ούτε πόδια, ούτε τον ώμο της, που τον εξάρθρωσε με το χέρι της να κρέμεται σε φρικιαστική γωνία.

-Το πείσμα σου είναι αξιοθαύμαστο αλλά έχει ακριβώς τα αντίθετα αποτελέσματα από ό,τι ήθελες. Τώρα είμαι πεπεισμένος να μάθω τι προσπαθείς να κρύψεις. Και για να πάρεις μια ιδέα, ο προστατευόμενος σου θα υποφέρει πολύ περισσότερο όταν τον πιάσω. Η γυναίκα, που αγκομαχούσε στο έδαφος παρόλα αυτά, τον κοίταξε με μίσος. Λοιπόν, χρειάζεται ένα χειροκρότημα για την μάταια προσπάθεια σου.
Χωρίς περιστροφές, έβγαλε το περίστροφο, εκείνο που είχε σκοτώσει τον Mills νωρίτερα και την πυροβόλησε. Η γυναίκα ούρλιαξε παραδόξως, ο δεύτερος ώμος της είχε αποκτήσει μια καυτή τρύπα. Αλλά δεν την είχε σκοτώσει.
-Θα μαι στο γραφείο σου. Ή όπου αλλού έχεις κρύψει τα χαρτιά αυτού του Arima, την χαιρέτησε με το χέρι.

Η ηγουμένη ξέσπασε σε κλάματα τόσο για το κατεστραμμένο της σώμα όσο και για την πορεία που έφυγε ο άντρας. 14 χρόνια μαρτυρίων είχε υπομείνει, από την ημέρα που είχε εμφανιστεί στο κατώφλι της εκείνος ο νεαρός για να της παραδώσει εξωφρενικά ένα νεογέννητο. Το χαμόγελο του είχε χαραχτεί στην μνήμη της ανεξίτηλα. Από εκείνη την στιγμή ήταν καταραμένη, θα ακολουθούσε τις οδηγίες του μέχρι να πεθάνει.

Το σώμα της αναρίγησε μόλις προσπάθησε να το φέρει υπό τον έλεγχο της. Δεν μπορούσε να επιτρέψει αυτό που γινόταν. Έπρεπε να το σταματήσει όπως και δήποτε. Ο ένας της αστράγαλος ήταν σπασμένος, δεν υπήρχε περίπτωση να σταθεί και όμως το δοκίμασε. Στηρίχτηκε με το μόνο υπάκουο χέρι της, εκείνο που είχε βαφτεί από το αίμα που κυλούσε από τον ώμο της. Με τη βοήθεια μιας καρέκλας και μετά του τραπεζιού της αίθουσας πλησίασε το τζάκι. Ο ασπασμένος αστράγαλος να σέρνεται, φέρνοντας τις αναγούλα από τον πόνο. Μονάχα η υπεράνθρωπη θέληση την κρατούσε να μην λιποθυμήσει. Θέληση που δεν είχε καμία σχέση με καθήκον, προστασία ή επιβίωση. Καθαρή απελπισία.
Φτάνοντας στο τζάκι έσφιξε τα δόντια. Όταν είχε πάρει την απόφαση να αντικαταστήσει το παλαιολιθικό σύστημα θέρμανσης που απαιτούσε ξύλα με το συγκεκριμένο, δεν είχε ακριβώς στο μυαλό της αυτό που θα έκανε εκείνη την ώρα. Το τζάκι πλέον συνδεόταν με κάθε αίθουσα του ιδρύματος που απαιτούσε θέρμανση και διαπερνιόταν από σωληνώσεις. Το αέριο που καιγόταν ήταν προφανώς πολύ ακριβότερη μέθοδος και χρησιμοποιόταν περιστασιακά εξαιτίας του φυσικού θερμού κλίματος του νησιού. Η γυναίκα δεν είχε λυπηθεί το έξοδο και δεν το μετάνιωνε καθόλου. Αντιθέτως γελούσε πικρά με δάκρυα να κυλάν ασταμάτητα στα μάγουλα της. Έκανε τις ρυθμίσεις με τον βγαλμένο ώμο της να την υποστηρίζει.
Κι έπειτα έβαλε το χέρι στην εσωτερική της τσέπη και έψαξε το αντικείμενο που είχε πάρει από το συρτάρι του γραφείου της. Πάτησε στο αντικείμενο ένα κουμπί και αμέσως ένας κουδουνιστός συναγερμός αντήχησε σε κάθε γωνιά του ιδρύματος. Έχοντας σπαταλήσει την τελευταία της δύναμη, σωριάστηκε στο πάτωμα ανάσκελα. Η ηγουμένη συνέχιζε να γελά, νιώθοντας την ζωτική της δύναμη να εξασθενεί. Το χέρι της έσφιξε τον σταυρό της.
-Έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα, έτσι δεν είναι; μονολόγησε. Τον προστάτευσα γι αυτό δείξε επιείκεια. Ο θεός θα με προστατέψει...
Τα μάτια της έμειναν ανοιχτά αλλά είχαν χάσει το φως τους.

Έξω από το ορφανοτροφείο στον χώρο που ήταν συγκεντρωμένοι όλα τα ορφανά και οι καλόγριες επικρατούσε αναβρασμός. Πέρα από την οργανωμένη εκκένωση, οι γυναίκες δεν είχαν ιδέα τι έπρεπε να κάνουν. Από την πλευρά τους, τα παιδιά μιλούσαν μεταξύ τους ακατάπαυστα. Βλέποντας ότι ήταν όλα μαζεμένα εκεί και ότι οι καλόγριες ήταν τόσο αναστατωμένες είχαν βάλει με το σκεπτικό τους ένα κάρο σενάρια. Προφανώς ήταν κάτι πολύ σοβαρό και γι αυτό είχαν υπακούσει στις οδηγίες να μην αποκοπούν από το πλήθος, αλλά ταυτόχρονα ήταν περίεργα.
Έπειτα από κάποια στιγμή, όλα τα βλέμματα στράφηκαν προς το ίδρυμα. Το σήμα συναγερμού είχε διαδοθεί και αντιλαλούσε σοκαριστικά δυνατά. Οι καλόγριες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.
-Αυτό είναι το σήμα για κίνδυνο 2ης τάξης, παρατήρησαν μην ξέροντας πώς έπρεπε να αντιδράσουν.
Σίγουρα κάτι τρομερό είχε συμβεί στο μέρος αλλά όλοι είχαν απομακρυνθεί εγκαίρως. Και κυρίως, δεν ήρθε το σήμα κινδύνου που φοβούνταν! Μπορούσαν να ανασάνουν με ανακούφιση λοιπόν;
-Τι συμβαίνει; Γιατί στέκεστε εδώ όλοι;
Ήταν ακριβώς ο Arima, που είχε φτάσει στο ίδρυμα και προσπαθούσε να βγάλει νόημα τι είχε γίνει.

Τα παιδιά έσπευσαν να τον προϋπαντήσουν και μετά τον βομβάρδισαν με ανάκατες πληροφορίες που δεν είχαν σειρά. Μπερδεμένος σήκωσε τα χέρια ψηλά αλλά είχε κάνει μια πολύ σημαντική ανακάλυψη που καθόλου δεν του άρεσε. Ο Mark, το παιδί που κανονικά θα ήταν το πρώτο που θα τον πλησίαζε δεν φαινόταν πουθενά!
-Πού είναι ο Mark; Γιατί χτυπάει ο συναγερμός έτσι;
Αναγκαστικά στράφηκε στις καλόγριες, μιας και αυτές είχαν κανονίσει την εκκένωση.
-Arima, επέστρεψες! αναφώνησε η Αδελφή ταραγμένη. Είναι απαίσιο! Κάτι συμβαίνει στο ίδρυμα αλλά είναι πολύ επικίνδυνο να πλησιάσουμε. Και η ηγουμένη είναι ακόμα μέσα, κατέληξε αγχωμένα.
-Ναι, αλλά πού είναι ο Mark; Γιατί δεν είναι μαζί σας;
Έχοντας πάρει μια ιδέα, φοβήθηκε ότι οι καλόγριες δεν τον είχαν πετύχει και ότι είχε παραμείνει μέσα στο κτήριο!
-Σωστά! θυμήθηκε ξαφνικά. Όλα ξεκίνησαν όταν ένας άντρας ήρθε να ρωτήσει για σένα. Κάποια βλακεία σκαρώσατε πάλι με το παιδί, ε; Τέλος πάντων, ο άντρας αυτός είπε ότι κράτησε τον Mark στον χώρο του, οπότε το παιδί είναι σε ασφαλή απόσταση από εδώ. Τώρα που το σκέφτομαι, ούτε ο άντρας φάνηκε να βγαίνει από το κτήριο, κατέληξε μονολογώντας.
Αλλά στον Arima είχε ανάψει φιτιλιές! Κάποιος τον γύρευε στην παρούσα φάση; Τι πιθανότητες υπήρχαν να τον είχαν εντοπίσει οι άντρες του Zalkov; Και ο Mark ήταν ήδη στον έλεγχο τους;! Φρικτό!