[Τέλος-Αποστολή]Πανικός στο Βασίλειο του Πάγου...Μέρος πρώτο:Υπόθεση Παζλ

Ο Braze γύρισε προς το μέρος μου γελώντας.
-Βλέπω άλλον ένα ζουμπά που θέλει να ξαπλώσει κάτω... μου είπε και έτεινε την αριστερή του γροθιά προς το πρόσωπο μου.
-Ανόητε... ανταποκρίθηκα εγώ ...Αν ήμουν σαν τους άλλους δεν θα ήμουν εδώ τώρα. είπα και απέφυγα στα γρήγορα την γροθιά του ενώ παράλληλα έτεινα το ξίφος μου προς το στήθος του,που απλωνόταν διάπλατο από πάνω μου.
 Τότε το δεξί του χέρι ήρθε και μπήκε στην μέση.Τα εξίσου πελώρια,με τα χέρια του,μεταλλικά "βραχιόλια" που φορούσε όπως φαινόταν ήταν μια πολύ καλή ασπίδα.Έτσι μπλόκαρε το χτύπημα μου.Προσπάθησα να τον σπρώξω μα ήταν αδύνατο.Αντίθετα εκείνος μόλις πίεσε ένιωσα να υποχωρώ.Όχι αμέσως βέβαια λόγο της αντίστασης που κατέβαλα,όμως και πάλι υποχωρούσα.Τότε όμως ήρθε για άλλη μια φορά το αριστερό του χέρι,αυτή την φορά από πάνω στοχεύοντας τον κεφάλι μου.Έτσι και εγώ σταμάτησα να αντιστέκομαι και πήδηξα από μόνος μου προς τα πίσω αποφεύγοντας το χτύπημα του,άλλη μια φορά.
-Ω! ώστε η μισή μερίδα είναι γρήγορη ε; είπε ενώ συνέχιζε να γελάει.
-Όσο δεν φαντάζεσαι. είπα εγώ και έμεινα στην θέση μου έχοντας λάβει την δεύτερη στάση του στυλ μου.
-Τι έγινε μικρέ;Ξαφνικά φοβάσαι να έρθεις κοντά μου; συνέχισε να μιλάει κοροϊδευτικά.
-Δεν φοβάμαι τίποτα,αν θες να ξέρεις.Απλά επιλέγω να εξελίξω αλλιώς την μάχη.
 Γέλασε δυνατά.Εκκωφαντικά θα έλεγα.
-Άντε χάσου γελοίε. είπε και ήρθε αμέσως κοντά μου κατεβάζοντας την γροθιά του με όλη του την δύναμη.

Γύρισα τότε απευθείας στην τέταρτη στάση και πετάχτηκα μπροστά.Το μέγεθος,το βάρος του και το βάρος των βραχιολιών τον έκαναν αργό,πολύ αργό για να με φτάσει.Δεν πρόλαβε να κάνει τίποτα άλλο πέρασα ανάμεσα από τις χερούκλες του και τον χτύπησα απευθείας στην κοιλιά,ενώ συνεχίζοντας την κίνηση μου τον έκοψα και το δεξί του πλευρό.Έβαλα το ξίφος μου στην θήκη του όταν τελικά είχα βρεθεί από πίσω του.Γύρισα ελαφρά το κεφάλι μου και  τον είδα να μου ξανά επιτίθεται σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Πήδηξα μπροστά αφήνοντας την γροθιά του να κοπανήσει το έδαφος.Γύρισα απότομα και τον έκοψα στο πάνω μέρος την γροθιάς του πράγμα που τον έκανα να αποτραβηχτεί.Έκανα ένα βήμα μπροστά και σηκώνοντας το ξίφος μου τον έκοψα κάτω από το δεξί του μπράτσο.Γυρνώντας τον καρπό μου και κατευθύνοντας το χέρι μου προς την άλλη πλευρά τον έκοψα και στο δεύτερο μπράτσο.
 Απομακρύνθηκα τότε γρήγορα,γιατί ήξερα ότι αν προλάβαινε να κινηθεί θα την είχα άσχημα.Τον έβλεπα να πιέζει τα δόντια του και όπως φαινόταν κρατιόταν να μην φωνάξει.
-Αλήτη... είπε πλέον θυμωμένος ...κάτσε ακίνητος και θα σε κανονίσω εγώ. μου γρύλισε.
 Πάντα έτσι ήταν όλοι τους.Στην αρχή έρχονταν χαρούμενοι σίγουροι για την νίκη τους-οι περισσότεροι καυχιόνται κιόλας-και τελικά μετά από λίγο όταν τελικά τρώνε ξύλο θυμώνουν βρίζουν και απαιτούν παράλογα πράγματα,όπως να σταθώ μπροστά τους για να με χτυπήσουν.Δεν μπορώ να τους κρίνουν αν δεν είναι αρκετά έξυπνοι για να σκεφτούν θετικά,μα αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί θυμώνουν.Πάντα υπάρχει η περίπτωση να χάσεις σε μια μάχη,οπότε πιο είναι το πρόβλημα τους;Και εγώ δεν θέλω να χάσω,αλλά όσο δύσκολα και να είναι τα πράγματα δεν κάνω έτσι...Δεν με βλέπουν πόσο ήρεμος είμαι;Θα έπρεπε να παραδειγματιστούν από εμένα.Πφφ...οι μεγάλοι στις μέρες μας γίνονται όλο και πιο στενόμυαλοι.
-Προφανώς δεν θα έρθω εκεί,ακόμα και αν μου το ζητήσεις πολύ ευγενικά,οπότε αν θες μπορείς να έρθεις εσύ. του είπα και ξαναπήρα την δεύτερη στάση.
 Εκείνος συνέχισε να με κοιτάζει αγριεμένος,όμως κάποια στιγμή γύρισε το βλέμμα του προς τα πίσω μου και τότε το χαμόγελο επανήλθε στο άσχημο προσωπάκι του.
-Κάποια άλλη φορά μπασμένε... είπε και τότε άκουσα έναν δυνατό πυροβολισμό.
 Γύρισα και είδα μια μια κανονόμπαλα να πετάγεται προς το μέρος μου.

Μην προλαβαίνοντας να φύγω από την μέση,γύρισα γρήγορα και τραβώντας το Yoku χτύπησα την κανονόμπαλα.Εκείνη κόπηκε στην μέση και τα δύο κομμάτια της έσκασαν σε άκυρες κατευθύνσεις,μα τουλάχιστον μακρυά από εμένα.Ήθελα να δω ποιος είχε ρίξει και προς έκπληξη μου δεν ήταν οι άντρες του Braze.Κάποιοι άλλοι άντρες είχαν έρθει με όπλα και τώρα μας επιτήθονταν από πίσω.Βασικά δεν ήξερα αν ήταν άντρες του Braze μέχρι που τον είδα να το σκάει με όσους άντρες είχε μαζί του όλη αυτή την ώρα,αφήνοντας τους νέους μας αντιπάλους μας να πολεμήσουν μόνοι τους.Άρα σίγουρα δεν ήταν.Άρα ποιοι ήταν;
-Η μάχη μας δεν τελείωσε...Όταν σε ξαναδώ τότε τα πράγματα θα εξελιχθούν διαφορετικά. μου φώναξε ο Braze καθώς το έσκαγε.
Θα τον κυνηγούσα,όμως δεν ήθελα να δοκιμάσω να τα βάλλω ταυτόχρονα και μαζί του και με τους στρατιώτες του.Έπειτα οι σύμμαχοι θα χρειάζονταν σίγουρα βοήθεια,οπότε στράφηκα προς το μέρος τον νέων μου αντιπάλων και τράβηξα την Σκιά.
Ο Jason είχε έρθει από το πανδοχείο από ότι έβλεπα,όμως ο Marok και οι υπόλοιποι δεν είχαν φτάσει ακόμα.
Πέρασα μέσα από τους στρατιώτες της φρουράς και επιτέθηκα στον πρώτο άντρα που βρέθηκε μπροστά μου,ο οποίος δεν πρόλαβε να αντιδράσει και έτσι έπεσε γρήγορα.Χτύπησα άλλον ένα δίπλα μου,ο οποίος ήταν απασχολημένος με το να κοιτάζει αλλού.Δεν προχώρησα άλλο μετά από αυτό γιατί οι δικοί μου είχαν μείνει πολύ πίσω και έτσι έπρεπε να είμαι κοντά να τους προσέχω,αλλά και να είναι ευκολότερο για αυτούς να με καλύπτουν.Οι αντίπαλοι μας πλησίαζαν απειλητικά και με βαρύ οπλισμό από ότι μπορούσα να δω.Όλοι κρατούσαν από ένα τουφέκι και ένα σπαθί,ενώ πίσω από τις μπροστινές γραμμές υπήρχε μια γραμμή από τέσσερις τύπους με μπαζούκας.Κακά μαντάτα.Από εμάς λίγοι ήταν εκείνοι που είχαν όπλο εξ αποστάσεως και έτσι δεν μπορούσαμε να ανταποδώσουμε τα πυρά με το ρυθμό που μας έριχναν εκείνοι.
Έτσι λοιπόν φώναξα στους πάντες να υποχωρήσουν.Οι άντρες της φρουράς μπορεί να μην ήταν υπό τις διαταγές μου,μα ήταν οικείοι με το ποιος ήμουν και έδειχναν απελπισμένοι να σωθούν και να αντιδράσουν και έτσι με άκουσαν χωρίς αντίρρηση.

Αρχίσαμε όλοι να τρέχουμε ανάμεσα σε μέρη όπου ήταν αρκετά πυκνά ώστε να έχουμε όσο το δυνατόν καλύτερη κάλυψη καθώς υποχωρούμε,όμως και πάλι δεν αποφύγαμε εντελώς τις απώλειες.Από την άλλη δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε στους δρόμους που τρέχαμε για πολύ γιατί εκεί υπήρχαν και αθώοι πολίτες.Έτσι λοιπόν αν και τρελό αναγκάστηκα να τους οδηγήσω προς την κεντρική πλατεία.Ανοικτός χώρος μα η πύλη ήταν κοντά και ήλπιζα να πάρουμε βοήθεια από εκεί.Όσο για τους πολίτες θα ήταν εύκολο να διασκορπιστούν και να απομακρυνθούν από εκεί,οπότε δεν διακινδυνεύαμε πολλά,πέρα από τις ζωές μας.
Με το που φτάσαμε στην πλατεία οι στρατιώτες άρχισαν να φωνάζουν στο κόσμο να φύγει από εκεί,χωρίς όμως να σταματήσουν το τρέξιμο.Όμως το περίεργο ήταν ότι πολύ λίγος κόσμος βρισκόταν εκεί.Και ακόμα πιο περίεργο όλοι κοιτούσαν προς την πύλη.Και τότε συνειδητοποίησα ότι τα πράγματα ήταν χειρότερα από ότι περίμενα.Φτάσαμε στην πύλη και τότε την είδαμε κατεστραμμένοι γεμάτοι τρύπες.Όσους φρουρούς μπορούσα να διακρίνω πάνω στο τείχος ήταν ήδη νεκροί.
-Γρήγορα πίσω από οτιδήποτε μπορεί να σας παρέχει κάλυμμα. και τότε χωριστήκαμε.
Οι μισοί πήγαμε και καλυφτήκαμε από τα αριστερά και οι άλλοι μισοί από τα δεξιά.Τότε ξεπρόβαλαν και οι αντίπαλοι μας,μόνο που είχαν και κάποιον άλλο μαζί τους.Ένα κακομοίρη τον οποίο ένας από τους άντρες τον είχε πιάσει από το λαιμό και τον απειλούσε με όπλο.Φυσικά η απαίτηση τους,όπως μας την δήλωσαν αμέσως,ήταν να παραδοθούμε.Όμως δεν μπορούσα να το δεχθώ αυτό,όχι τώρα.Υπήρχαν πολλά που συνέβαιναν εδώ και έπρεπε να τα ανακαλύψω.Φυσικά δεν μπορούσα να δεχθώ να πεθάνει ο πολίτης.
-Μπορείς να σημαδέψεις τον άντρα που κρατάει τον όμηρο; ρώτησα ένα στρατιώτη δίπλα μου,ο οποίος κρατούσε καραμπίνα.
Εκείνος την σήκωσε και προσπάθησε να σημαδέψει,μα τον είδα που έτρεμε.
-Άστο... του είπα και του πήρα την καραμπίνα από τα χέρια ...Έτσι θα σκοτώσεις τον όμηρο. συμπλήρωσα και έπειτα σημάδεψα.
-Για τελευταία φορά.Παραδοθήτε αλλιώς... φώναξε ο άντρας που κρατούσε τον όμηρο,όμως τα λόγια του διακόπηκαν από τον ήχο της καραμπίνας μου.

Η σφαίρα έφυγε με ακρίβεια και καρφώθηκε στον δεξί του ώμο.Έβγαλε μια κραυγή πόνου και άφησε τον όμηρο,ο οποίος έπεσε στο πάτωμα.
-Τώρα ρίξτε όλοι φώναξα. και μαζί με όποιον άλλον είχε καραμπίνα στην ομάδα μου ξανά πυροβόλησα.
 Τέσσερις από τους αντιπάλους μας έπεσαν κάτω,ενώ ο όμηρος κατάφερε και σύρθηκε σε ασφαλές μέρος προτού αποχωρήσει εντελώς από το πεδίο της μάχης.Τώρα το μόνο που έμενε να βρω ήταν το πως θα φύγουμε οι υπόλοιποι και για αρχή το που θα μετακινηθούμε,γιατί αν άρχιζαν να πυροβολούν με τα μπαζούκας τα καλύμματα μας δεν θα μας προστάτευαν καθόλου,μιας και ήταν κάποιοι ξύλινοι πάγκοι που είχαν εγκαταλείψει οι πλανόδιοι πωλητές τους.
 Καλυφθήκαμε γρήγορα όλοι,καθώς καραμπίνες των εχθρών άρχισαν να ρίχνουν ασταμάτητα.Από την θέση που ήμουν μπορούσα να δω αμυδρά τους αντιπάλους μας μέσα από ένα κενό που άφηναν τα ξύλα του πάγκου.Δεν έβλεπα πολλά,όμως μια ματιά μου αρκούσε για να παρατηρήσω τους μπαζουκάρηδες να γεμίζουν.Να πάρει!
-Κουνηθήτε...Απομακρυνθήτε από τις θέσεις σας. φώναξα και όλοι μετακινηθήκε ένα πάγκο παραπέρα προτού οι οβίδες σκάσουν και ανατινάξουν τους πάγκους όπου βρισκόμασταν πριν.
-Ρίξτε! φώναξε έπειτα όταν για λίγο έπαψαν οι πυροβολισμοί.
 Ανταποδώσαμε τα πυρά,όμως δεν είχαμε και τόση μεγάλη επιτυχία.Μόνο δύο πετύχαμε,ενώ εκείνοι από τον προηγούμενο "βομδαρδισμό" τους είχαν θερίσει την δεξιά μας πλευρά.Μπορούσα να δω μόνο τρεις δικούς μας πλέον από εκεί.Οι αντίπαλοι μας είχαν οπλήσει.Έτοιμοι για δεύτερο γύρω επίθεσης,ενώ εμείς έτοιμοι για άλλη μια φορά να πυροβολίσουμε.Όμως ο πυροβολισμός που άκουσα δεν ήταν από τους εχθρούς μας.

Κάποιος θα ρωτούσε "Και που το κατάλαβες ότι δεν ήταν από αυτούς;".Πολύ απλά γιατί ο πυροβολισμός αυτός ακούστηκε πιο σιγανός,άρα όποιος πυροβόλησε βρισκόταν πιο μακρυά από τους εχθρούς μας και έπειτα η σφαίρα δεν μας πλησίασε καν.Δεν την άκουσα να χτυπάει τίποτα.Σήκωσα ελαφρά το κεφάλι μου έξω από την κάλυψη μου και τότε είδα πως,από τον δρόμο που είχαμε έρθει και εμείς πριν από λίγο,είχαν καταφθάσει ο Marok με τους Marines-και άντρες της φρουράς-και είχαν αιφνιδιάσει τον εχθρό από πίσω προκαλώντας μεγάλες ζημιές και ανοίγοντας κενά στις άμυνες τους.Διέταξα τότε γρήγορα επίθεση και όσοι είχαν την δυνατότητα.Έπειτα έδωσα μια ακόμα διαταγή και έφυγα από την κάλυψη μας κατευθυνόμενος προς τον Marok.Η διαταγή ήταν "Καλύψτε με".
 Πλησίασα τους αντιπάλους μου,οι οποίοι δεν με αντιλήφθηκαν αμέσως μιας και ήταν κυρίως απασχολημένοι με τον Marok και τους υπολοίπους και έτσι έριξα κάτω τους δύο πρώτους χωρίς αντίσταση.Ο τρίτος πρόλαβε να απομακρυνθεί και να αποφύγει την λεπίδα μου,μα δεν πρόλαβε να αποφύγει την θήκη η οποία τον πέτυχε στο πρόσωπο και τον ξάπλωσε κάτω μαζί με τους άλλους.Ο τέταρτος πήρε την πρωτοβουλία να μου επιτεθεί εκείνος.Καλύτερο από το να κάτσει απλά και να με περιμένει,όμως και πάλι το ίδιο λάθος κίνηση.Θα πει κάποιος "Ποια είναι η σωστή κίνηση τότε;".Δεν θέλω να παινευτώ,αλλά εναντίων μου δεν υπάρχει.Πρόλαβε και έκανε τρία χτυπήματα.Διαγώνια δεξιά,το απέφυγα.Διαγώνια αριστερά,το απέφυγα.Κατακόρυφα,το απέφυγα πηδώντας προς τα πίσω.Από την φόρα του ο αντίπαλος μου έχασε την ισορροπία του.Έτσι απλά τινάχτηκα μπροστά με το ξίφος μου να προεξέχει και τον έκοψα.
 Πλέον δεν υπήρχε αμφιβολία.Θα κερδίζαμε.Ο αιφνιδιασμός είχε κάνει όλη την δουλειά και είχε αποδεκατίσει τους αντιπάλους μας,στο ελάχιστο.Παρόλα αυτά δύο μπαζουκάρηδες είχαν απομείνει και θα μπορούσαν να προκαλέσουν μεγάλη ζημιά.Τους έψαξα μέσα στο πλήθος και τότε τους είδα,τον ένα δίπλα στον άλλο,να σημαδεύουν κατευθείαν τον Marok και τους διπλανούς στρατιώτες.Δεν θα τους έφτανα ακόμα και να έτρεχα,μιας και στην μέση έτυχε να υπάρχει μια μάχη.Έτσι δεν είχα πολλές επιλογές.
-Shadow Step-Elusive Shadow.

Σίγουρα εκείνη η μάχη στο Inuyama με είχε εξοντώσει και μου είχε αφήσει πολλές πληγές,τις οποίες ακόμα τις γιάτρευα.Όμως παράλληλα με είχε βοηθήσει να αναπτυχθώ,να βελτιωθώ,να γίνω καλύτερος.Ξαφνικά το Shadow Step δεν με κούραζε τόσο πολύ,δεν χρειαζόταν να σπαταλάω την ίδια ενέργεια.Καλό αυτό.Σήμαινε ότι πλέον μπορώ να κάνω περισσότερα από τρία-τέσσερα.Λογικό αν το σκεφτείς.Στο Inuyama είχα ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια μου για να επιβιώσω και να νικήσω.
 Όπως πάντα,όταν χρησιμοποιούσα αυτή την ικανότητα,όλα γύρω μου ήταν αργά.Έτρεχα ανάμεσα στο πλήθος των μαχόμενων πολεμιστών σαν να ήταν σταματημένοι και διάνυσα απόσταση που δεν γινόταν να διανυθεί υπό φυσιολογικές συνθήκες.Έτσι η κίνηση μου στα μάτια των άλλων ήταν σαν να εξαφανιζόμουν από το μέρος που στεκόμουν και κατέληγα σε ένα άλλο στιγμιαία.Καταβάθος κάτι τέτοιο συνέβαινε.Εμφανίστηκα ξαφνικά μπροστά στους δύο μπαζουκάρηδες οι οποίοι μάλιστα από την έκπληξη τους πυροβόλησαν αυτόματα,ακόμα και αν στόχευαν αλλού.Τους χτύπησα ταυτόχρονα και τους δύο και καθώς πέφταν πίσω η οβίδα που έριξε ο καθένας κατέληξε να κόβει βόλτες στον ουρανό μέχρι που τελικά έσκασε.Έτσι ούτε γάτα ούτε ζημιά.Τουλάχιστον για εμάς.
 Εκείνη την ώρα οι υπόλοιποι πίσω από τους πάγκους έκαναν την έφοδο τους ενισχύοντας έτσι τις δυνάμεις μας.Μετά από αυτό δεν ήταν παρά θέμα μερικών λεπτών μέχρι να τελειώσουμε την μάχη.Κάποιοι προσπάθησαν να το σκάσουν,μα χάρις την ταχύτητα μου πρόλαβα και τους σταμάτησα προτού τα καταφέρουν.Στο τέλος βέβαια είχαμε αρκετές απώλειες,όμως αν εξαιρέσεις ένα δικό μας τραυματισμένο οι υπόλοιποι ήταν από την φρουρά της πόλης.Ευτυχώς είχαν προνοήσει-οι Marines-να αφήσουν τους άλλους να προηγηθούν πριν χωθούν και αυτοί στο κύριο σώμα της μάχης.
 Ο Marok με πλησίασε και μαζί του είχε έναν άντρα που δεν τον είχα ξαναδεί.Δεν ήταν από τους Marines μου.Είκοσι-πεντάρης θα έλεγα,μαύρο μαλλί που έφτανε λίγο πάνω από τους ώμους του κολλημένο απάνω του.Βιολετιά μάτια,που έμοιαζαν να λαμπυρίζουν,γεροδεμένος,στο ύψος μου.Φορούσε μαύρη δερμάτινη μπλούζα,κάτω από την οποία διέκρινε κανείς εύκολα μια μεταλλική πανοπλία,μια εξίσου μαύρη μπέρτα με κουκούλα και μαύρα μεταλλικά γάντια.Στην ζώνη του είχε δύο δίχειρα μεσαιωνικά σπαθιά,ενώ στην πλάτη του βρισκόταν περασμένο το τρίτο.

-Από εδώ ο Gil Glover... μου σύστησε ο Marok τον άντρα καθώς με πλησίασε ...Καθώς ερχόμασταν εδώ μου είπε ότι είναι κυνηγός.Μόλις του είπα ότι ήσουν εσύ εδώ ήθελε να σε γνωρίσει.
-Είναι τιμή μου να συναντώ ένα κυνηγό σαν και εσένα... μου είπε ο Gil ...Μόλις άκουσα για τα όσα έχεις καταφέρει αποφάσισα ότι ήθελα να μπω στην Wolfpack και να σε στηρίξω.
-Καλά τα λόγια σου,όμως δεν μπορείς να μπεις έτσι απλά στην οργάνωση μου.Αν θέλεις μπορείς να με βοηθήσεις στην αποστολή μου.Θα μπορέσω να δω,ελπίζω,έτσι τις ικανότητες σου.Αν αξίζεις με χαρά μου θα σε δεχθώ,αν όχι θα πρέπει να συνεχίσεις μόνος σου. του ανταποκρίθηκα.
-Είμαι σύμφωνος.Δεν θα αποτύχω.Έχω ταξιδέψει αρκετά και έχω προπονηθεί σκληρά,οπότε θα τα καταφέρω στο εγγυώμαι.Πάντως ποιος να μου το έλεγα ότι με το που θα επέστρεφα στο νησί μου θα έβρισκα όλον αυτό τον χαμό.
-Και πολύ φοβάμαι ότι τα πράγματα είναι χειρότερα από ότι φαίνονται.
-Αλήθεια τι συναίβει.Όταν έλαβα το μήνυμα από τον Jason μου είπε ότι είχε βρεθεί ο Braze...Αυτοί είναι οι άντρες του;
-Όχι...Εμφανίστηκαν ξαφνικά στην μέση της μάχης και μας επιτέθηκαν.Ο Braze με τους άντρες τους το έσκασαν και αυτοί έμειναν να μας θερίζουν.Αν είχατε αργήσει λίγο παραπάνω δεν ξέρω πως θα τα βγάζαμε πέρα.
-Τότε ποιοι στο καλό είναι;
-Θα το μάθουμε... είπα και άρχισα να κόβω βόλτες πάνω από τους πεσμένους εχθρούς μας,μέχρι που τελικά βρήκα κάποιον που δεν ήταν νεκρός.
Κάθισα στο έδαφος δίπλα του και τον χτύπησα μία φορά στην κοιλιά με την θήκη της Σκιάς,γιατί μου έκανε τον πεθαμένο.Έβηξε αμέσως και διπλώθηκε από τον πόνο.
-Τώρα που σου έκανα την χάρη και σε ανέστησα τι θα έλεγες να μου το ανταποδώσεις απαντώντας μου σε μερικές ερωτήσεις; τον ρώτησα μα εκείνος έμεινε βουβός να με κοιτάζει.
-Δεν πειράζει...σε πείθω στην πορεία. είπα και τον ξανά χτύπησα κάνοντας τον και πάλι να διπλωθεί.

-Ποιοι είστε εσείς και για πιο λόγο βοηθήσατε τον Braze και τους δικούς του;Σίγουρα δεν είστε δικοί του,αλλιώς θα είχε μείνει και εκείνος ή έστω θα είχε αφήσει τους υπόλοιπους άντρες του να σας βοηθήσουν,όμως δεν το έκανε.Μπορείς να επιλέξεις να απαντήσεις ή όχι.Αν δεν το κάνεις θα σε ξανά χτυπήσω.Αν το κάνεις θα φροντίσω να πας φυλακή μόλις τελειώσω μαζί σου,αντί να σε σκοτώσουν επιτόπου.
Ποιος άλλος είναι τόσο καλός ώστε να δίνει επιλογές;Είμαι μεγαλόψυχος,τι να κάνω;
Ο τύπος ξεροκατάπιε και αφού έδειχνε για λίγο να συλλογίζεται αποφάσισε να μιλήσει.
-Δουλεύουμε για ένα μεγαλέμπορα ο οποίος έχει διασυνδέσεις στο λαθρεμπόριο των όπλων.Είμασταν εδώ εκ μέρους του για να κλείσουμε μια δουλειά με τον Braze,μα όταν φτάσαμε τον βρήκαμε να δέχεται επίθεση και έτσι αποφασίσαμε να επέμβουμε.Δεν θα αρέσει στο αφεντικό να χάσει τον Braze. απάντησε.
-Εσείς το κάνατε αυτό στην πύλη έτσι;Δεν θα σας άφηναν οι φρουροί να περάσετε από την πύλη με όλα αυτά τα όπλα...
-Αυτό δεν το κάναμε εμείς...Έχουμε στην πόλη μέρες.Στην πρώτη μας συνάντηση με τον Braze οπλιστήκαμε.Σε αυτή θα επικυρώναμε την συμφωνία για την κύρια παρτίδα που θα πήγαινε στο αφεντικό. είπε και έδειχνε αρκετά πειστικός,όμως δεν μου άρεσε κάτι σε αυτό.
-Πόσες μέρες έχετε στο νησί;
-Καμιά βδομάδα το πολύ.
-Μάλιστα...Και κάτι τελευταίο...Δεν είδα τον Braze να έχει επιπλέον όπλα μαζί του όταν τον πολεμούσαμε.Πως το εξηγείς αυτό;
-Ο Braze έχει αποθήκες μέσα στην πόλη,όπου εκεί φυλάει τα όπλα του.Ποτέ δεν κάνει τις συναντήσεις του εκεί,γιατί αν όπως σήμερα τον εντόπιζαν θα έβρισκαν και το εμπόρευμα του οπότε θα ήταν μεγάλη η ζημιά για αυτό,ακόμα και αν ο ίδιος ξέφευγε.Θα κλείναμε την συμφωνία και έπειτα εκείνος θα μετέφερε τα όπλα κρυφά στην ακτή όπου θα τα παίρναμε με τα πλοία μας.

-Ευχαριστώ για τον χρόνο σου...Δεν θα σε χρειαστώ άλλο... του είπα και φώναξα δύο στρατιώτες προς το μέρος μου ...Πάρτε αυτόν τον άντρα και βάλτε τον φυλακή,μαζί με όσους άλλους επέζησαν.Μπορεί να τους χρειαστώ ζωντανούς για την υπόθεση μου. είπα και εκείνοι μάζεψαν τον άντρα.
-Άρα υποθέτω ότι οι τύποι ήταν απλά ένας εξωτερικός παράγοντας που δεν είχαμε προβλέψει.Τουλάχιστον τώρα τον εξαλείψαμε οπότε κάναμε τα πράγματα πιο εύκολα για εμάς. είπε ο Marok,με μια ελαφριά ευχαρίστηση στον τόνο του.
 Σηκώθηκα όρθιος,μα δεν είπα τίποτα.Έμεινα για λίγο κοιτάζοντας τον ορίζοντα,σκεπτόμενος την κατάσταση.Κάτι δεν μου πήγαινε καλά,κάτι δεν μου άρεσε.Τα λόγια του τύπου εκείνου έδειχναν να λένε την αλήθεια και ακόμα και στον τόνο του δεν υπήρχε κάτι που να μου δείχνει το αντίθετο.Όμως είχα δύο πράγματα τα οποία με έκαναν χρήσιμο ανιχνευτεί ψεύδους.Πρώτον είχα καλή διαίσθηση και είχα μάθει να την ακούω.Έπειτα αν οι ικανότητες μου σε κάτι έφταναν αυτές του ξίφους μου,ήταν το να λέω ψέματα,να διαστρεβλώνω την αλήθεια και να φέρνω τα πράγματα όπως εγώ τα ήθελα,πράγμα που με έκανε προσεκτικό και ιδιαίτερα καλό στο να ξεχωρίζω την αλήθεια από το ψέμα.Κάτι δεν μου άρεσε.Κάτι δεν ήταν σωστό.
-Στείλε μερικούς στην ακτή και βάλτους να την ψάξουν στην περιοχή κοντά στο φάρο. είπα τότε στον Marok.
-Τι ακριβώς ψάχνουμε;
-Καράβια...Οποιοδήποτε πλοίο πέρα από τα δικά μας υπάρχει εκεί κοντά.Στείλε όσους θεωρείς καλύτερο για να κάνουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα την έρευνα και να επιστρέψουν πάλι πίσω.Αν χρειαστεί για να πάνε και να έρθουν γρηγορότερα ας τρέξουν.Θέλουν όλα να γίνουν γρήγορα,αλλά όχι βιαστικά.
-Θα το φροντίσω. είπε και πήγε γρήγορα προς τους άντρες του.