Another Fight, an old "friend" [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Last edited by Roni on Mon Apr 15, 2013 11:32 pm; edited 1 time in total

Βρισκόμουν πλέον μόνος και έκλεινα τις πληγές που είχα αποκτήσει από την μάχη μου με τον Soka. Αφού τελείωσα με αυτό έπιασα και πάλι το κατάνα μου, το έβγαλα από την θήκη του και το κοίταξα. Ακόμα δεν μπορούσα να πιστέψω την καταστροφική δύναμη που είχα αποκτήσει, όσο πολεμούσα με το κατάνα μου δεν είχα καταφέρει ποτέ μου να κατεδαφίσω ένα κτήριο μόνος μου. Ωστόσο το μόνο που χρειάστηκε ήταν τέσσερις γροθιές και ένα τεράστιο κτίσμα έγινε κομμάτια.
Τς, τελικά είμαι ακόμα πολύ μακριά από την απόλυτη δύναμη. Ποιος ξέρει πόσο δυνατοί είναι οι μελλοντικοί μου αντίπαλοι? Αν κρίνω από την αύξηση της δικής μου δύναμης ύστερα από απλά ένα "γεύμα" τότε μάλλον θα πρέπει να κάνω πολύ προπόνηση για να επιβιώσω εδώ πέρα. Μονολόγησα καθώς κοιτούσα τα χέρια μου, δεν φαινόταν κάποια εξωτερική αλλαγή και όμως το εσωτερικό είχε αλλάξει. Το μόνο που ήξερα για το φρούτο ήταν πως ανήκε στην κατηγορία των Paramecia, δεν μπορεί να ήμουν Zoan καθώς δεν έπαιρνα την μορφή κάποιου ζώου αλλά ούτε και Logia καθώς δεν μπορούσα να αλλάξω το σώμα μου όπως είχε κάνει τότε ο Smoker. Ωστόσο δεν είχα κάτι να ζηλέψω από τις άλλες δυο κατηγορίες, μπορούσα να καταστρέψω τα πάντα γύρω μου με μια έκρηξη. Το θέμα που με απασχολούσε ήταν πόσο δυνατή μπορούσε να είναι αυτή η έκρηξη δίχως να είναι καταστρεπτική για εμένα.

Σηκώθηκα από την θέση μου αποφασισμένος να μάθω να χρησιμοποιώ έστω και λίγο το φρούτο μου, έβγαλα το κατάνα μου και το άφησα στην άκρη, δεν θα το χρειαζόμουν άλλωστε. Έπιασα μια μικρή πέτρα από το έδαφος και την κοίταξα, συγκεντρώθηκα και την έσφιξα στο χέρι μου. Τίποτα δεν συνέβη, δοκίμασα άλλη μια φορά αλλά και πάλι τίποτα, τότε όμως μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες από την μάχη μου. Ο λόγος που είχα χρησιμοποιήσει το φρούτο μου ήταν το ότι ήμουν νευριασμένος με τον Soka. Προσπάθησα να τον σκεφτώ και να τον φέρω στο μυαλό μου, σχεδόν αμέσως τα νεύρα μου χτυπούσαν και πάλι κόκκινο. Έσφιξα την πέτρα στο χέρι μου και με μια έκρηξη έγινε θρύψαλα.
"Χμ, αυτό θα κάνει δουλειά για αρχή. Τουλάχιστον ξέρω πως μπορώ να το ενεργοποιήσω όταν είμαι νευριασμένος." Μονολόγησα καθώς κοιτούσα το αποτέλεσμα της πράξης μου. Έσφιξα το χέρι μου και χτύπησα έναν τοίχο που βρισκόταν κοντά μου, στην επιφάνεια του χεριού μου έγινε άλλη μια έκρηξη και ο τοίχος έπεσε κάτω σε κομμάτια.
"Η κυβέρνηση θα έχει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα από εδώ και πέρα. Εκρηκτικά προβλήματα θα έλεγα..."
Πλέον ήμουν σίγουρος, το σώμα μου ήταν μια τεράστια ατελείωτη βόμβα, χτύπησα το πόδι μου στο έδαφος και δημιούργησα έναν κρατήρα.
"Ζεχαχαχαχα, τόση πολύ δύναμη... Μια άπειρη δύναμη, η δύναμη ενός θεού." Μονολόγησα με ένα σαδιστικό χαμόγελο στο πρόσωπο μου...

To υπόλοιπο βράδυ μου πέρασε πολύ γρήγορα, ήμουν ενθουσιασμένος με όσα είχα αποκτήσει και δεν έβλεπα την ώρα να τα ξανά χρησιμοποιήσω σε μάχη. Ήμουν σίγουρος πως έρχονταν μερικές πολύ ενδιαφέρουσες εποχές από εδώ και πέρα. Το πρωί σηκώθηκα δίχως κάποιο πρόβλημα, τα αποβράσματα που ήταν στα γύρω στενάκια δεν είχαν τολμήσει να με πλησιάσουν μετά την επίδειξη της δύναμης μου. Μάζεψα τα πράγματα μου και κατευθύνθηκα και πάλι προς την πόλη, τα τραύματα μου ήταν πολύ καλύτερα από την προηγούμενη μέρα. Βγήκα και πάλι στους γεμάτους ζωή δρόμους του Water 7, πάνω μου είχα ρίξει μια κουκούλα για να μην δημιουργηθεί μεγάλος πανικός από την παρουσία μου. Ωστόσο οι πολίτες δεν φάνηκαν ιδιαίτερα ήρεμοι παρά το γεγονός πως δεν με αναγνώριζαν, τα νέα για την νίκη μου επί του Tilestone φαινόντουσαν να έχουν ταξιδέψει σε όλη την πόλη.
Φόβος? Ωραία αίσθηση πρέπει να ομολογήσω.
Μονολόγησα καθώς κατευθυνόμουν προς το νοσοκομείο του νησιού, ήμουν σίγουρος πως εκεί θα ήταν ο πρώην αντίπαλος μου. Σκόπευα να του κάνω μια μικρή επίσκεψη, αν ήμουν τυχερός ίσως και να αντιμετώπιζα κάποιον από τους υπόλοιπες μάστορες.
"Σίγουρα κάποιος από αυτούς θα είναι έξω από το δωμάτιο του, δεν μπορεί να τον άφησαν εκεί μόνο του." Σκέφτηκα καθώς περιπλανιόμουν στους δρόμους του νησιού, το Water 7 ήταν μια τεράστια πόλη και δύσκολα μπορούσες να βρεις αυτό που έψαχνες αν δεν ήξερες που να ψάξεις.

Στον δρόμο μου πέτυχα ένα μικρό μαγαζάκι, σε ένα από τα τραπέζια του υπήρχε μια εφημερίδα. Πλησίασα και την μάζεψα με το χέρι μου, ύστερα απομακρύνθηκα για να την διαβάσω με την ησυχία μου. Προς μεγάλη μου ευχαρίστηση είδα πως το Bounty μου αλλά και του Alucard είχαν αυξηθεί και πάλι.
40.000.000 ε? Δεν είναι άσχημα πρέπει να ομολογήσω, όμως ο κάπταιν φαίνεται πως κάνει καλύτερη δουλειά από εμένα. 50.000.000 έχει πλέον στο κεφάλι του, τς, τουλάχιστον είναι ακόμα ζωντανός. Νόμιζα πως θα έχει πεθάνει μέχρι τώρα, αλλά φαίνεται πως έκανα καλή επιλογή μαζί του.
Διάβασα ένα ένα τα άρθρα, φαινόταν πως η μικρή μου βόλτα στην Loguetown είχε γίνει πλέον γνωστή. Ωστόσο τα γεγονότα ήταν λίγο αλλαγμένα από όπως τα θυμόμουν.
"Χμ, μερικές παραλλαγές για να δείχνουν το καλό τους πρόσωπο ε? Υποθέτω πως δεν μπορώ να τα έχω όλα με το μέρος μου, τέλος πάντων φαίνεται πως τους ενόχλησε το όλο θέμα με τον Smoker και την Tashigi. Smoker... Θα ήθελα να τον πολεμήσω τώρα, θα έκανα τον καπνό του, καπνιστό.." Γέλασα για λίγο και ύστερα συνέχισα να διαβάζω και τα υπόλοιπα άρθρα, εκτός από εμένα είδα και την φάτσα εκείνου του περίεργου τύπου που είχα γνωρίσει. Silver Elf ήταν το όνομα του.
"Χμ, αποδεικνύεται καλός μπελάς για την κυβέρνηση. Ανυπομονώ να τον ξανά συναντήσω στην Μεγάλη Γραμμή." Σκέφτηκα καθώς μάζευα την εφημερίδα.

Σηκώθηκα από την θέση μου και προχώρησα και πάλι προς τον κεντρικό δρόμο, η κίνηση και η αναταραχή συνέχιζε να διαφεντεύει στην πόλη του Water 7. Περπατούσα αργά, δεν βιαζόμουν άλλωστε. Ήξερα που θα είναι ο στόχος μου και ήξερα πως θα αργήσει να φύγει από εκεί που είναι. Δεν σκόπευα να τον αποτελειώσω, απλά ήθελα να προκαλέσω την οργή των άλλων μαστόρων, άλλωστε έπρεπε να δοκιμάσω την έκταση που μπορούσα να βελτιώσω το φρούτο μου. Ωστόσο υπήρχε κάτι γνωστό στην ατμόσφαιρα, ένα άρωμα που είχα ξανά μυρίσει στο παρελθόν. Όμως δεν ήξερα ούτε από που ερχόταν, αλλά ούτε και από ποιον. Έστυψα το μυαλό μου για να βρω την απάντηση που ήθελα αλλά μάταια, δεν μπορούσα να φέρω στην μνήμη μου το άτομο που είχε αυτό το άρωμα. Έστριψα σε ένα στενό για να αποφύγω την πολύ κίνηση και ύστερα σκαρφάλωσα στην οροφή ενός κτιρίου. Πλησίασα την άκρη και άρχισα να παρατηρώ το πλήθος, δεν μπορούσα να αναγνωρίσω κάποιον από τους ανθρώπους που περπατούσαν αμέριμνοι, ωστόσο η γνωστή μυρωδιά με πλησίαζε όλο και πιο πολύ. Δίχως να είμαι σίγουρος για το αν ήταν κάποιος κίνδυνος ή απλά ένα άρωμα που γνώριζα από το παρελθόν μου, αποφάσισα να παραμείνω κρυμμένος στην θέση μου και να περιμένω τον κάτοχο της να κάνει την εμφάνιση του. Σύντομα όμως πέρασαν αρκετοί άνθρωποι και η μυρωδιά με προσπέρασε και άρχισε να απομακρύνεται σιγά σιγά. Η περιέργεια μου άρχισε να χτυπάει και έτσι δίχως να το καλό σκεφτώ κατέβηκα από την σκεπή και μπλέχτηκα και πάλι με το πλήθος.

Συνέχεια από εδώ.

Η Shura περπατούσε με σκυμμένο το κεφάλι ανάμεσα στο πλήθος των ανθρώπων στον κεντρικό δρόμο. Ο ήλιος εκείνη την ώρα ήταν πάνω από τα κεφάλια τους. Χτυπούσε αλύπητα τυφλώνοντας τους περαστικούς και ζεσταίνοντας το πάνω μέρος της κουκούλας που φορούσε, κάνοντας την ασφυκτιά. Και πάλι όμως, όταν η κοπέλα σήκωνε το βλέμμα για να βρει το δρόμο της, δεν γινόταν να μην διακρίνει την ύποπτη φιγούρα. Κάποιος καθόλου διακριτικός και πολύ γεροδεμένος, όπως μαρτυρούσε η κοψιά του, είχε επιλέξει να επιβλέπει το χώρο από ψηλά. Συγκεκριμένα από τι στέγες των σπιτιών. Δεν μπορούσε να διακρίνει το πρόσωπο του. Μπορούσε όμως να υποθέσει το χειρότερο. Οι εχθροί της μάλλον την είχαν προλάβει πριν εξαφανιστεί. Υπήρχε μία επιλογή για να επιβεβαιώσει τις υποψίες της και γι αυτό διάλεξε ένα στενό για να παρεκκλίνει. Ήταν ό,τι χειρότερο στην κατάσταση της να παλέψει, όμως δεν μπορούσε να τους αφήσει να πάρουν ούτε το βιβλίο στην κατοχή της, ούτε την ζωή της. Με μισή καρδιά, διέκρινε την φιγούρα να κατεβαίνει από την στέγη και να εισέρχεται στο πλήθος. Αν την ακολουθούσε, η μάχη ήταν μονόδρομος.

Μπορούσα να μυρίσω το γνωστό άρωμα, ήξερα πως ήταν κοντά μου αλλά ακόμα δεν μπορούσα να διακρίνω κάποια γνωστή φιγούρα. Προχώρησα μερικά μέτρα και ένιωσα το άρωμα να απομακρύνεται, μονομιάς έκανα μεταβολή και άρχισα να προχωρώ ανάποδα στο πλήθος. Μερικοί πολίτες διαμαρτυρίθηκαν για την ξαφνική σύγχυση που δημιούργησα αλλά το παγερό βλέμμα κάτω από την κουκούλα μου τους έκανε να αλλάξουν γνώμη. Είδα ένα μικρό στενάκι στην άκρη του δρόμου, όλα έδειχναν πως ο κάτοχος του αρώματος είχε βρει καταφύγιο εκεί μέσα.
"Κρυφτούλι? Ζεχαχαχαχα, ας δούμε ποιος είσαι λοιπόν!" Μονολόγησα και χαμογελώντας άρχισα να ακολουθώ το μικρό σοκάκι. Μερικά μέτρα μετά έφτασα στο τέρμα και προς μεγάλη μου έκπληξη δεν βρήκα κάποιον εκεί, κοίταξα γύρω μου αλλά δεν μπορούσα να διακρίνω κάποιο ίχνος ζωής.
"Τς, που πήγε τώρα αυτό το ζωντόβολο?" Αναρωτήθηκα καθώς ανασήκωνα ένα ένα τα χαρτοκούτια και τα διάφορα μικρό σκουπίδια που βρίσκονταν πεταμένα στον χώρο γύρω μου. Ένα μικρό κόκκινο σημάδι στο έδαφος μου τράβηξε την προσοχή, ήμουν σίγουρος πως ήταν αίμα και μάλιστα φρέσκο. Ο στόχος μου όχι μόνο βρισκόταν ακόμα στην περιοχή αλλά ήταν και λαβωμένος.
Έλα μικρέ, καλύτερα να εμφανιστείς. Ξέρω πως είσαι κάπου εδώ γύρω, μπορώ να σε μυρίσω. Δεν ωφελεί να κρύβεσαι, δεν θα κερδίσεις κάτι ούτως ή άλλος... Φώναξα στους τοίχους που με περιέβαλαν και περίμενα για κάποια απάντηση...

Αντί για φωνή, η απάντηση ήρθε από τον ουρανό. Ο Kenshin είδε στα πόδια του μια ξένη σκιά να κινείται. Γύρισε αυτόματα πλευρό, υψώνοντας το βλέμμα και το σπαθί του για να αμυνθεί στην κατακόρυφη επίθεση -και πτώση- του κουκουλοφόρου αντιπάλου του. Η κοπέλα ένιωσε την αντίσταση που πρόβαλε να ισοφαρίζει την δική της. Προσγειώθηκε και τινάχτηκε βιαστικά προς τα πίσω. Η κάλυψη και των δυο τους διατηρούταν. Ωστόσο, υπήρχε κάτι γνώριμο σε αυτόν τον τύπο. Τόσο στην φωνή του, όσο και στα πρωτόγονα, ζωώδη ένστικτα του. Την απόφαση για επίθεση ξανά την πήραν ταυτόχρονα. Ο τύπος έπεσε σχεδόν πάνω της υπερκαλύπτοντας την στον όγκο. Το σώμα του έγερνε απειλητικά καθώς η συμπλοκή τους έδειχνε να μην έχει νικητή όση ώρα και αν πίεζαν. Η κοπέλα ένιωθε τα πόδια της βαριά και άβολα. Δεν κοίταζε αλλά ήταν σίγουρη ότι τα τραύματα είχαν ανοίξει και πάλι. Οι επίδεσμοι γλίστραγαν από την θέση τους, μουλιασμένοι στο αίμα. Έτριξε τα δόντια της πασχίζοντας να τον απωθήσει. Ήταν μάταιο. Αντιθέτως, τα μάτια της γούρλωσαν από έκπληξη όταν είδε τον αντίπαλο της να παίρνει το ένα χέρι του από την λαβή του όπλου του και να το φέρνει με ανοιχτά τα δάχτυλα, απειλητικά προς το πρόσωπο της. Το γέλιο του έβγαινε χαμηλό από το στόμα του, γέμιζε τα αυτιά της με ένταση καθώς δυνάμωσε και τρανταζόταν.

Ήξερα πως θα μπορούσα εύκολα να νικήσω με τις χορδές του μοναδικού σπαθιού μου, ωστόσο υπήρχε κάτι που με τραβούσε να μην γυρίσω την λαβή του όπλου μου. Ο μικρόσωμος κουκουλοφόρος αντίπαλος μου είχε κάνει την εμφάνιση του με επίθεση, η χαρά μου δεν μπορούσε να περιγραφτεί. Ήθελα να κρατήσω την μάχη όσο πιο πολύ μπορούσα προτού δείξω την πραγματική μου δύναμη, ωστόσο και ο μικρός απέναντι μου φαινόταν να κρύβει κάτι στα μανίκια του. Γέλασα σιγανά και απειλητικά, καθώς έσπρωχνα την κοφτερή και μαύρη λεπίδα μου προς το μέρος του. Εκείνος έδειχνε να λυγίζει από την δύναμη μου σε συνδυασμό με τις πληγές του. Ξεκίνησα να εξαπολύω συνεχόμενες επιθέσεις εναντίων του, εκείνος άρχισε να τις αποφεύγει με γρήγορες κινήσεις. "Λες και είναι μαϊμού! Τς, είναι γρήγορος ο μικρός τελικά!" Σκέφτηκα.
Ενδιαφέρον! Ωμή δύναμη ενάντια στην πονηριά, θα είναι μια ενδιαφέρουσα μάχη μικρέ! Ζεχαχαχαχα, έλα! Χτύπα με όλη σου την δύναμη, ας δούμε τι αξίζεις. Φώναξα καθώς τραβούσα πίσω την λεπίδα μου και άφηνα χώρο στον αντίπαλο μου να επιτεθεί. Μια πληγή δεν θα μπορούσε να με σκοτώσει και σίγουρα θα έκανε την μάχη λίγο πιο ισοδύναμη. Ίσως έτσι να μπορούσα να την κρατήσω λίγο παραπάνω.

Η Shura μόλις τον άκουσε, έσφιξε και με τα δύο χέρια την λαβή του δικού της. Δεν θα έπρεπε να την υποτιμά έτσι. Δεν τον έπαιρνε και θα του το έδειχνε. Πάτησε στο πλάι και έφυγε κατά πάνω του σηκώνοντας εν κινήσει την λεπίδα. Εκείνος δεν κουνήθηκε βήμα από την θέση του, θα το δεχόταν ο,τι και αν του έκανε. Η κοπέλα την στιγμή πριν τον χτυπήσει, γύρισε τις παλάμες της στην λαβή. Το σπαθί της "άνοιξε" από μία λεπίδα σε πέντε διαφορετικές, καλύπτοντας σε επιφάνεια όλο το στήθος του άντρα. Ολοκλήρωσε το χτύπημα της σηκώνοντας το όπλο πάνω από το κεφάλι της και μένοντας στην θέση της για να δει τα αποτελέσματα. Τον είχε κόψει αρκετά βαθιά όπως περίμενε. Αίμα είχε κινηθεί και πιτσιλίσει τα πάντα γύρω του. Η τελευταία σταγόνα που έσυρε η λεπίδα της έπεσε πάνω στο πρόσωπο του, δίπλα στο στόμα του. Δεν κουνήθηκε ούτε εκείνος, όπως από την αρχή την είχε διαβεβαιώσει. Ανταυτού, της άστραψε ένα παρανοϊκό χαμόγελο. Η κοπέλα ξεπέρασε γρήγορα το σοκ της. Μπορεί να ήταν σκληρόπετσος μέχρι τον εγκέφαλο, αλλά και εκείνη δεν είχε κάνει την τελευταία της κίνηση.

» First Fight with a Devil Fruit User [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» The Bane Bane Power, The Death of a friend [Τέλος] [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τελος] Ice Nine [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» The Name... [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος]R.E.M. [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]