[Τέλος] Dr.Jegins and the Saruyama Alliance [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Guest

Καπετάνιε, καπετάνιε ! Άρχισε να φωνάζει ο Squall ενώ έτρεχε απο το πηδάλιο προς το μέρος μου, την κορυφή την πλώρης.
Κρατούσε στα χέρια του μια εφημερίδα , αυτή της κυβέρνησης. Φαινόταν χαμογελαστός, λες και επρόκειτο να αναγγείλει κάτι σημαντικό
Τι έγινε Squall? γιατί τόση βιασύνη?
Ο νεαρός πήρε μερικές βαθιές ανάσες και σήκωσε την εφημερίδα ωστε να μπορώ να την δω. Την άρπαξα και άρχισα να διαβάζω.
Είσαι στα νέα καπετάνιε...όπως και ο Kenshin.
Πράγματι, η εφημερίδα έγραφε , και το καλό η κακό ήταν πως έγραφε και αναλυτικά κάποια πράγματα σε βαθμό που ενοχλούσε τον Alucard .
Ποιος είναι αυτός ο Edward Murrow? Πως γνώριζε τι κάναμε στο νησί?
Δεν γνωρίζω καπετάνιε, αποκρίθηκε ο άντρας με σκυμμένο το κεφάλι.Ο Alucard πήρε μια γερή τζούρα απο τσιγάρο του και έπειτα συνέχιζε να διαβάζει. Ένα χαιρέκακο χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του όταν διάβαζε τα κατορθώματά του first mate του πληρώματός του. Χαιρόταν που συνεργάστηκε μαζί του. Χαιρόταν που ήταν μέλος του πληρώματός του

Guest

Μόλις τελείωσε την ανάγνωση της εφημερίδας, την έδωσε στον Δόκτωρ Jegins .O τελευταίος έκανε μια σύντομη ανάγνωση και την άφησε σε ένα τραπεζάκι δίπλα...Τα νέα δεν έδειχναν να τον συγκλονίζουν, άλλωστε δεν τον ενδιέφεραν και τόσο..Αυτό που ήθελε το είχε.
Καθώς οι ΄ώρες περνούσαν το πλήρωμα έφτασε στο πλούσιο νησί του Lyneel. Απο το λιμάνι θα ξεκινούσαν το ταξίδι τους προς το χωριό του Jegins.
Βγήκαν απο το λιμάνι γρήγορα καθώς δεν ήταν μεγάλο...Η πρωτεύουσα του νησιού ήταν μακρυά . Στο πλοίο έμειναν όλοι εκτός απο τον Alucard, τον Jegins και τον Drake οι οποίοι ήταν στην ομάδα που θα πήγαινε στην ενδοχώρα . Ο καιρός ήταν αρκετά καλός και ο Alucard αρκετά επιφυλακτικός καθώς αρκετές περίπολοι των marines υπήρχαν στους δρόμους του λιμανιού πριν φύγουν απο κει.
Ο Jegins είχε γίνει άλλος άνθρωπος απο τότε που πάτησαν στο νησί . Είχε γίνει άκρως ομιλητικός και ευδιάθετος σε σημείο που ήθελε να διηγηθεί στους δυο συνταξιδιώτες του μια ιστορία. Την ιστορία του στο νησί.

Τα πλάγια γράμματα είναι η αφήγηση του jegins

Guest

Έτσι η αφήγηση ξεκίνησε

Η ιστορία ξεκινά στο μακρινό παρελθόν.Άλλο ένα βράδυ καθισμένος στην παραλία με τη γλυκιά αύρα της θάλασσας να με χτυπάει στο πρόσωπο. Αχ! Πόσο θέλω να ξεφύγω απ'όλα αυτά, είπα στον εαυτό μου, από αυτό το χωριό, από αυτούς τους ανθρώπους... Ένιωσα να βυθίζομαι στη μελωδία του κύματος και το χάδι του αέρα και ξαφνικά όλες αυτές οι εικόνες ξεπήδησαν μπρος στα μάτια μου, εικόνες που πάλευα να διώξω από τη μνήμη μου.
-Μπαμπά...μπαμπά γιατί φεύγουμε απ' την πόλη, τι γίνεται;;
-Δε μας θέλουν αγόρι μου εδώ, αλλά δεν πειράζει μια μέρα θα πληρώσουν γι' αυτό
Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι τον πατέρα μου να μου δείχνει μια άδεια έκταση με περηφάνια και να μου λέει
-Αυτό αγόρι μου είναι το καινούριο μας σπίτι
-Μα εδώ δεν έχει τίποτα μπαμπά
-Θα έχει σε λίγο καιρό αγόρι μου,θα έχει και τότε ο βασιλιάς θα μάθει να φοβάται την Terra

Guest

Τον πρώτο καιρό κοιμόμασταν στο οικόπεδο μας πάνω σε κλαδιά με μπόλικο φύλλωμα που μαζεύαμε εγώ κι ο πατέρας μου από το δάσος. Κάθε πρωί μόλις ξυπνούσαμε, πηγαίναμε μαζί στο δάσος, κόβαμε ξύλα και γυρνούσαμε για να συνεχίσουμε το χτίσιμο του σπιτιού.Μέρα με τη μέρα αυτή η κατασκευή έμοιαζε όλο και περισσότερο με σπίτι. Ήταν δύσκολο και κουραστικό αλλά τα καταφέρναμε. Θυμάμαι τον πατέρα μου να με κοιτάει την ώρα που δούλευα και να σκάει ένα χαμόγελο περηφάνιας.
Ένα βράδυ καθώς τρώγαμε ρωτάω τον πατέρα μου:
-Γιατί φύγαμε από το προηγούμενο σπίτι όμως μπαμπά;
-Υπομονή αγόρι μου. Όταν τελειώσουμε αυτό το σπίτι, θα σου τα εξηγήσω όλα

-Επιτέλους έτοιμο! Ε, γιε μου; είπε μια μέρα
Γεμάτος χαρά απάντησα:
-Ναι, επιτέλους έτοιμο..Η αλήθεια ήταν πως η χαρά μου ήταν μεγάλη και μόλις είπα το παραπάνω, ένιωσα ακόμα καλύτερα.
Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα για πρώτη φορά τόσο ήσυχα, απαλλαγμένος από κάθε έγνοια. Ήμουν σπίτι μετά από τόσο καιρό! Το επόμενο πρωί αφού ξύπνησα και ντύθηκα, κατέβηκα στην κουζίνα, όμως ο πατέρας μου δεν ήταν εκεί. Τον έψαχνα σε όλο το σπίτι αλλά δεν ήταν πουθενά. Πόσο ανακουφίστηκα όταν τον είδα από το παράθυρο να βρίσκεται στον κήπο. Έτρεξα έξω.
-Καλημέρα!
-Καλημέρα αγόρι μου. Πώς κοιμήθηκες;
-Τέλεια!

Guest

-Ωραία γιατί έχουμε μεγάλη μέρα μπροστά μας
-Τι εννοείς μπαμπά;
-Σήμερα αγόρι μου θα μάθεις το λόγο που φύγαμε από την πόλη και ήρθαμε να ζήσουμε εδώ
Ίσως δεν έπρεπε να είχα ρωτήσει ποτέ..
-Όλοι όσοι βλέπεις εδώ, μαζί και η οικογένειά μας εκδιωχθήκαμε από την πόλη μας από το Βασιλιά της Lyneel μου είπε δείχνοντας μου τα σπίτια του χωριού.
Είχα σοκαριστεί.
-Γιατί ο βασιλιάς έκανε κάτι τέτοιο;
-Όλα ξεκίνησαν από ένα θέμα, το οποίο έβρισκε μερικούς από τους πολίτες αντίθετους με τα διατάγματα του βασιλιά κι έτσι επειδή μας φοβόταν έβαλε το στρατό να μας διώξει
Έπειτα μου είπε μια ιστορία για έναν άντρα που τον έλεγαν Montblanc Noland . Αυτή η ιστορία είναι πολύ παλιά....Περίπου τετρακοσίων ετών και είναι πολύ γνωστή στην North Blue και ειδικότερα στο Lyneel στο οποίο γεννήθηκε ο Norland.,Πριν χρόνια υπήρξε και ένας εμφύλιος σχετικά με την ιστορία αυτή. Και ο λόγος ήταν κατά πόσο αληθεύει η ιστορία. Οι μισοί πιστεύουν ότι είναι αλήθεια και οι μισοί ψέμματα .

Guest

Ο Norland ήταν ένας πολύ δυνατός άντρας, όμως το παρωνύμιον του ήταν ο βασιλιάς των ψευτών .Ταξίδεψε πριν χρόνια στην Grand Line και λέγεται ότι βρήκε μια πόλη που ήταν φτιαγμένη από χρυσάφι .Γύρισε στο Lyneel και το ανέφερε στον βασιλιά .Κατευθείαν , αυτός μαζί με χίλιους άντρες και 30 πλοία, ταξίδεψε υπό την πλοήγηση του Norland με σκοπό να πάνε σε αυτή την πόλη, να δουν ότι υπάρχει και να πάρουν το χρυσάφι της.Το ταξίδι τους όμως ήταν πολύ δύσκολο και οι απώλειες πολλές .Όταν έφτασαν στο νησί στο οποίο ο Norland τους είχε υποδείξει , είχαν απομείνει μόνο εκατό άντρες και τρία πλοία. Έψαξαν ολόκληρο το μέρος , και όχι απλά δεν βρήκαν την χρυσή πόλη αλλά ούτε ίχνος ανθρώπινου πολιτισμού. Μόνο μια απέραντη ζούγκλα και κάτι περίεργα πουλιά που έδειχναν μόνο τον νότο.Έτσι ο βασιλιάς νευρίασε και πριν γυρίσουν στο Lynnel τον καταδίκασε σε φυλάκιση και μετά θάνατο.Όμως ακόμα και στην φυλακή ο Norland συνέχισε να υποστηρίζει ότι αυτή η χρυσή πόλη υπήρχε και όχι μόνο ότι την είχε επισκεφτεί αλλά στα τελευταία του έλεγε κάτι περίεργα πράγματα .

Guest

Το κομμάτι της ιστορίας όμως που δεν έγινε γνωστό και είναι το πιο ενδιαφέρον κατά την γνώμη μου , καθώς επίσης και με αφορά άμεσα είναι άλλο ...Ο Norland , στις φυλακές του Lyneel σκεφτόταν πως θα αποδείξει την αθωότητά του ... . Την μέρα που θα τον εκτελούσαν , μίλησε σε έναν στρατιώτη του βασιλιά που τον πίστευε και τον υποστήριζε και του είπε την τοποθεσία που είχε κρύψει ,όταν γύρισε από το πρώτο ταξίδι , έναν '' πολύ σπάνιο και πολύτιμο καρπό '' που του είχαν δώσει σαν δώρο οι άνθρωποι του νησιού ...
Ο στρατιώτης αυτός έτρεξε στο μέρος που του υπέδειξε ο Norland , βρήκε ένα πράγμα με μυστήρια όψη που έμοιαζε με φρούτο .Γύρισε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στην πόλη όμως πολύ αργά , ο Norland είχε εκτελεστεί..Μη ξέροντας τι να κάνει αυτόν το περίεργο πράγμα το κράτησε σαν κειμήλιο ...Πέρασαν ολόκληροι αιώνες από τότε και τίποτα δεν ήταν πια το ίδιο , εκτός από αυτό που άφησε ο Norland στον στρατιώτη ...Οι απόγονοί του (στρατιώτη) το θεωρούσαν ως αποδεικτικό στοιχείο , έτσι δεν άφηναν κανένα να το δει , καθώς δεν εμπιστεύονταν τους υπόλοιπους (αν πιστεύουν στην ιστορία η όχι ) και το φυλούσαν με ιδιαίτερο ζήλο ..

Guest

Έπειτα ο πατέρας μου μου είπε πως άκουσε πως είναι φρούτο του διαβόλου. Όταν έγινε ο διαχωρισμός των ανθρώπων, η οικογένεια αυτή μεταφέρθηκε στο χωριό που πίστευαν στην ιστορία του Norland όπως είναι λογικό και μαζί της πήρε το περίεργο αντικείμενο που είχε μείνει άθικτο . Αυτή η οικογένεια είναι η δικοί μου πρόγονοι .. Αν η ιστορία του παππού μου είναι αληθινή τότε σύμφωνα με τις περιγραφές και με τις παραπάνω πληροφορίες , αυτό το μυστήριο αντικείμενο είναι ένα φρούτο του διαβόλου και μάλιστα πολύ παλιό άρα και σπάνιο .Ήθελε να το διαπιστώσει με τα ίδια του τα μάτια όμως υπήρχουν δυο προβλήματα στο σχέδιό του αυτό και μάλιστα πολύ σοβαρά .Το πρώτο ήταν σχετικά με το πως θα κατάφερνε να πάρω το φρούτο από τους δικούς του και από το χωριό και το δεύτερο είναι πως θα καταφέρνω να φτάσει μέχρι το Lyneel καθώς βλέπεις, ήταν marine και υπηρετούσε σε πλοίο. Το μυαλό του δούλευε πυρετωδώς..Κοίταξε το ρολόι , ήταν έξι και δέκα το πρωί , δηλαδή δέκα λεπτά πριν το πρωινό ..

Guest

Σηκώθηκε να αλλάξει την λερωμένη από αίμα μπλούζα του για να πάει στο πρωινό..Πλησίασε το σεντούκι , το άνοιξε και πήρε μια αλλαξιά..Πριν την φορέσει , είδετο σήμα των Marine επάνω της .. Πρέπει να γίνει δυνατότερος σκέφτηκε ....Θα κάνει τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος....Έπειτα την φόρεσε .Πήρε το σπαθί του , άνοιξα την πόρτα και άρχισε να περπατει προς την τραπεζαρία .Στην διαδρομή είδε την πόρτα του τηλεφωνείου να είναι ανοιχτή ..Αναρωτήθηκε για ποιόν λόγο ... Πλησίασε και είδε οτι μέσα δεν υπήρχε κανείς ...Έτσι αποφάσισε να κλείσει την πόρτα και να φύγει .Ξαφνικά όμως άκουσα το Den Den Mushi να χτυπάει
~Puru puru puru puru~ Το κοιτούσε με περιέργεια .Ποιος να ήταν ? ...Ίσως ήταν απο την βάση ..Αν απαντούσε μπορεί να έτρωγε ποινή , αλλά απ την άλλη ίσως είναι σημαντικό σκέφτηκε..
~Puru puru puru puru~ Συνέχισε να χτυπάει .Ένα περίεργο συναίσθημα κατέκλυσε το σώμα του , αλλά δεν μπορούσε να εξηγήσει το πως και το γιατί ...Με μια απότομη κίνηση έκλεισε την πόρτα και έτρεξε για να απαντήσει.Σήκωσε τον πομπό
~cocha~ Τότε κόμπλαρε ..Δεν ήξερε τι να πει και πως να απαντήσει . Ευτυχώς απο την άλλη μεριά της γραμμής ακούστηκε μια αντρική φωνή πρώτη

Guest

~Εδώ Maxneel, ποια είναι η θέση σας ?~
Ήταν ο Barbosa Maxneel , ο διοικητής της βάσης στην οποία είχε εκπαιδευτεί.Αυτό τον έκανε να κομπλάρει ακόμα περισσότερο . Ο Maxneel ήξερε την φωνή του .. Έπρεπε κάπως να την αλλάξει ..Έτσι έβαλε το αριστερό του χέρι στο ακουστικό του ασυρμάτου .Υπήρχε και ένα δεύτερο πρόβλημα .Τι θα του πει? Τον έπιασε κρύος ιδρώτας .Γιατί μπλέχτηκε σε όλο αυτό ? Έβριζε τον εαυτό του .. φέρθηκε απερίσκεπτα .Κι όμως. Ένα πονηρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπό του. Συνειδητοποίησε ότι μπορει να εκμεταλλευτει την κατάσταση προς όφελός του
-Εδώ καράβι υπ αριθμόν 332. Βρισκόμαστε κοντά στο νησί Lyneel
~ Στο Lyneel ?~
-Ναι κύριε.Ποιες είναι οι διαταγές σας?
~ Δεν το περίμενα , αλλά καλύτερα . Θα πάτε στο Lyneel για ανεφοδιασμό ..Ενημέρωσε τον ανώτερό σου ότι εκεί θα περιμένετε δυο μέρες ένα ακόμα καράβι που στέλνουμε . Παραπάνω πληροφορίες αύριο . Over~
Το έκλεισε ..Κάθισε βαθιά στην καρέκλα και του ξέφυγε ένας αναστεναγμός ανακούφισης

» The Name... [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος]R.E.M. [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Keep going [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» Somewhere Far Beyond [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Not now [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]