[Τέλος] Dr.Jegins and the Saruyama Alliance [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Guest

Έφτασε στο χωριό όσο πιο γρήγορα μπορούσε αφού άλλαξε και πάλι . Ηταν νύχτα ,Υπήρχε κάτι σαν πανηγύρι στην κεντρική πλατεία. Ίσως εκεί να ήταν οι συγγενείς του .. Έψαξε εξονυχιστικά τους ανθρώπους και...βρήκε τον παππού του!!!!! Έτρεξε αμέσως προς τα πάνω του για να τον αγκαλιάσει! Αυτός μη ξέροντας ποιος είναι τον απώθησε. έκανε πιο πίσω για να τον δει και τον είδε να μένει με ανοιχτό το στόμα !
-Garow?
-Ναι παππού εγώ είμαι !
Καθίσανε και μιλήσανε για ώρα.Είπαμε για το πως κατατάχτηκε στους marines , τι έκανε τόσα χρόνια , και διάφορα άλλα νέα και παλιά. Τότε μπήκε στο κυρίως θέμα
-Παππού , θυμάσαι την ιστορία του Norland που μου είχες πει?
-Ναι αγόρι μου , γιατί ?
-Εκείνος ο σπάνιος καρπός υπάρχει ακόμα? και αν ναι που είναι ?
-Υπάρχει φυσικά! Το φυλάω κάτω απο το κρεβάτι μου αλλά γιατί ?
.Την συζήτηση αυτή διέκοψε μια κραυγή γυναίκας απο το βάθος
Πάνω στην ώρα , σκέφτηκε
Ξαφνικά οι κραυγές άρχισαν να πολλαπλασιάζονται .Είδε πολλούς ένοπλους άντρες να εισβάλουν στο χωριό .Ετρεξα στο σπίτι των δικών του παίρνοντας τον παππού του μαζι .ήταν ο μόνος που τον ένοιαζε, οι άλλοι μπορούσαν να ξεφύγουν.

Guest

Έψαχνε το σπίτι σαν τρελός ως που το είδε.! Αυτό είναι , έφτασε πολύ κοντά! Άνοιξε ο παππούς την πόρτα και μπήκανε μέσα αμίλητοι,Έτρεξε στον πάνω όροφο και πήγε στο κρεβάτι του.Κάτω υπήρχε ένα σκονισμένο κουτί.Το τράβηξε προς τα έξω με προσοχή .Τα χέρια του έτρεμαν..Τι θα συναντούσε άραγε??όλα τα συναισθήματα ήρθαν και τον κατέκλυσαν.Χαρά για την ανακάλυψη και την επιτυχία του σχεδίου, λύπη για την πιθανή αποτυχία του τελευταίου μέρους, θυμός για το αν δεν ήταν αληθινή η ιστορία.....Άνοιξε το κουτί.Μέσα βρήκε ένα φρούτο.Τουλάχιστον μερικά χαρακτηριστικά του το έκαναν να μοιάζει με φρούτο.Είχε κοτσάνι και το σχήμα του ήταν σαν ένα κολλημένο μήλο με έναν ανανά . Είχε ένα πορφυρό χρώμα που τον έκανε να θέλω να το φάει...Ένας ήχος εον έκανε να επανέλθει στην πραγματικότητα .Άκουσε την κάτω πόρτα του σπιτιού να σπάει και μετά μια κραυγή πόνου απο...τον παππού του
Έβαλε το φρούτο στην τσάντα του και κατέβηκε κάτω τρέχοντας βγάζοντας έξω το Κατανα του . Αυτό που είδε τον έκανε να δακρύσει. Ο παππούς του βρισκόταν καρφωμένος στο έδαφος με ένα κατάνα μέσα σε μια λίμνη αίματος. Επάνω του ήταν ένας άντρας με μεγάλα μαύρα μαλλιά , ο Σανζ . Θολωμένος απο τον πόνο έτρεξε προς τα πάνω του .Ο άντρας μόλις τον είδε άρχισε να του μιλάει
-Garow τι κάνεις εδώ ?

Guest

Χωρίς να του πει το παραμικρό τον αποκεφάλισε. Πήγε στον παππού του.Έβγαλε το σπαθί απο πάνω του και τον πήρε στα χέρια του.Δάκρυα έτρεχαν απο τα μάτια του
Εκείνος με μια ήρεμη φωνή του είπε
-Μην κλαις . Σκούπισε τα μάτια του σηκώνοντας το χέρι του και μετά ξεψύχησε..Τότε έβγαλε μια τρομερή κραυγή απο μέσα του.Ήταν το μόνο που αντιπροσώπευε το συναίσθημα της λύπης που είχε . Φώναξε με όλη του την δύναμη , ως που τον έπιασε ζάλη και η φωνή του έκλεισε.ήταν λες και τον έπιασε αμοκ. Ένιωθε πόνο στην καρδιά του ..Γιατί? Γιατί να έγινε αυτό?. Σηκώθηκε αφήνοντάς τον κάτω και έφυγε απο το σπίτι .Βγήκε έξω και άρχισε να τρέχει προς το δάσος
Έτρεχε με όλη μου την δύναμη προς το μέρος οπού ήταν οι συνάδελφοι του.Ήταν μέσα στο σκοτεινό δάσος και έκλαιγε .. Εφταιγε γι αυτό που έπαθε ο παππούς του..Αν δεν είχε καταστρώσει αυτό το σχέδιο ακόμα θα ζούσε

Guest

Ώρες πριν είπε στον Lieuteunant junior ,Suijiro να μου δώσει λίγους άντρες έτσι ώστε να μπορει να πάει στο Terra village ασφαλής.Του είχε πει ψέμματα οτι οι συγγενείς του ήταν εκεί γιατί ήθελε να πάω εκεί πάση θυσία.Στο Terra village αρχηγός ήταν ο παιδικός του φίλος . Αλληλογραφούσανε συχνά.Στο τελευταίο γράμμα του . είπε οτι τον έκαναν αρχηγό τους .,έτσι το μόνο που χρειαζόταν ήταν να πάει και να τον βρει στο χωριό του .Για να μπορέσει να μπω όμως έπρεπε να μην φοράει ρούχα μαριν , γιατί αλλιώς θα τον λιντσάρισαν . Έτσι αγόρασε ρούχα πολίτη . Αυτό καθιστούσε τους μαριν που τον ακολουθούσαν άχρηστους(που ήταν η πρώτη του λύση) .Ο μόνος τρόπος που βρήκε για να τους ξεφορτωθει ήταν να τους κάνει να κουραστούν ,έτσι τους γύριζε μέσα στο δάσος για ώρες.Μόλις πέτυχε τον στόχο του, άλλαξε ρούχα και πήγε να βρω τον φιλο του στο μπαρ στο οποιο ηταν και ιδιοκτήτης .Εκεί τον βρήκε .Αρχίσανε να μιλάνε και να πίνουνεΤου ζήτησε μια χάρη .Να επιτεθεί στο Reva village για να προξενήσει σαματά και να έχει την ευκαιρία του να ψάξει για το φρούτο .Εκείνος δέχτηκε.Έτσι έκανε την επίθεση

Guest

Για ατυχία δικιά του , μπήκε μέσα στο σπίτι το οποίο του είχε περιγράψει οτι θα είναι.Φαίνεται ότι ο παππούς του αντιστάθηκε και αυτός τον σκότωσε ..Αυτό δεν το είχε υπολογίσει..Είχε αυτό που τόσο ήθελε όμως αυτό μου κόστισε την ζωή του πιο αγαπημένου συγγενή του .Μετά από 2 ώρες τρεξίματος έφτασε στο κάμπινκ που είχαν στήσει οι τέσσερις συνάδελφοί του .Είχαν ανάψει φωτιά και έψηναν καθώς τραγουδούσαν . Κλώτσησε χώμα για να σβήσει την φωτιά ενώ αυτοί τον κοιτούσαν αποσβολωμένοι .
-Τι με κοιτάτε ? όρθιοι φεύγουμε.! είπε με με λυγμούς
Χωρίς να τους περιμένει να ετοιμαστούν , άρχισαν να προχωράν προς το λιμάνι.Έκλαιγε , ήταν ιδρωμένος και λαχανιασμένος..Απο μέσα του καταριόταν τα πάντα και ειδικά τον εαυτό του. Αν ήξερε ότι έπρεπε να πλήρωνε αυτό το τίμημα για να γίνει δυνατός, ας μην γινόταν ποτέ , σκέφτηκε.
Είχε αρχίσει να ξημερώνει όταν φτάσανε την πόλη . Στο λιμάνι δεν ήταν κανείς ,έτσι βρήκε την ευκαιρία να κάτσει στην μαρίνα. Δεν είχε άλλα δάκρυα πλέον . Τώρα ήταν γεμάτος οργή και μίσος .Ήθελε να ρίξω το φταίξιμο αλλού , δεν άντεχε να είναι επάνω του .Έτσι αποφάσισε να μην φάει το φρούτο , αλλα να το δώσει σε εμένα

Guest

Παραιτήθηκε απο το ναυτικό και έμεινε στην πόλη, οπου έκανε εμένα... Και τώρα συνεχίζω απο εκεί που έμεινα, την μέρα που μου μιλούσε

-Από 'δω και πέρα θα σου μάθω να υπερασπίζεσαι τα πιστεύω σου με τη δύναμη της καρδιάς σου και του σώματός σου ώστε να μην κάνεις τα ίδια λάθη που κάναμε εμείς!
-Τι εννοείς μπαμπά; τον ρώτησα.
Αλλά αντί για απάντηση εισέπραξα μια γροθιά στη μύτη.
-Αυτό θα συμβεί αν δε μάθεις να αμύνεσαι. Και αυτό ακριβώς θα σου μάθω να κάνεις!
Κάθε πρωί ο πατέρας μου κι εγώ ξυπνούσαμε και πηγαίναμε στο δάσος, όπου ο πατέρας μου με εκπαίδευε μέχρι να νυχτώσει. Ακόμα και το φαγητό που τρώγαμε το μεσημέρι αποτελούσε πια εκπαίδευση αφού έπρεπε είτε να σκοτώσουμε κάποιο ζώο για να φάμε ή να μαζέψουμε καρπούς από τα διάφορα δέντρα ή τους θάμνους του δάσους, κάτι εξαιρετικά επικίνδυνο αφού υπήρχε πληθώρα δηλητηριωδών φυτών στο δάσος της Lyneel.
Παρά την κούραση και τις δυσκολίες της εκπαίδευσης, είχε αρχίσει να μου αρέσει το καινούριο μας καθημερινό πρόγραμμα. Μέρα με τη μέρα παρατηρούσα το σώμα μου να αλλάζει. Γινόμουν πιο γρήγορος, πιο δυνατός, πιο ευέλικτος. Κάθε μέρα πλησίαζα ακόμα ένα βήμα πιο κοντά στο να νικήσω τον πατέρα μου.
Από τα χέρια μου πέρασαν όλα. Σπαθιά, μαχαίρια, πιστόλια, έμαθα ακόμα και να χρησιμοποιώ πράγματα από τον περίγυρό μου για όπλα όπως καρέκλες και απλά κούτσουρα.

Guest

Όχι η φυσιολογική εφηβική ηλικία του καθενός,θα μπορούσε να πει κανείς αλλά για μένα ήταν ένα κάλεσμα
Δυο φορές τη βδομάδα πηγαίναμε στην πόλη για δουλειές του πατέρα μου. Μπορεί να ήμασταν εξόριστοι αλλά εφόσον δεν δημιουργούσαμε πρόβλημα μπορούσαμε να μπούμε στην πόλη για κάποιες ώρες. Δε θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα των ανθρώπων της πόλης, εκείνο το περιφρονητικό βλέμμα και τα πρόσωπα τους που μας κοιτούσαν σα να μη μας ξέρουν. Τότε ήταν η πρώτη φορά που τον είδα. Καθώς διασχίζαμε την πλατεία ο πατέρας μου έπεσε κατά λάθος πάνω του. Ήταν ένας άντρας μετρίου αναστήματος, με όψη πιθήκου, μια μπλε φορεσιά και ένα σπαθί περασμένο στη ζώνη του.
-Συγγνώμη φίλε μου του είπε ο πατέρας μου.
-Πώς τολμάς ανόητε εξόριστε; του αντιγύρισε ο άντρας και με μία λαβή έριξε τον πατέρα μου κάτω καταμεσής της πλατείας.
Έντρομος ψέλλισα Μα...δεν ήθελε...κατά λάθος έγινε
-Κανένας εξόριστος δεν τολμά να φερθεί με τέτοια ασέβεια στον MasiraΧαθείτε τώρα από μπροστά μου πριν διατάξω να σας φυλακίσουν
Χωρίς να πούμε τίποτα σήκωσα τον πατέρα μου και συνεχίσαμε το δρόμο μας.
Ποτέ δε θα ξεχάσω αυτό το όνομα...Masira....

Guest

Οι μέρες περνούσαν και παρά τα όσα είχαν γίνει όλα κυλούσαν ομαλά. Ο πατέρας μου δεν μιλούσε καν για το περιστατικό στην πόλη, σα να μην είχε συμβεί ποτέ, κάτι το οποίο με παραξένευε και με τρόμαζε αρκετά. Το όνομα του όμως τριγυρνούσε συνέχεια στο μυαλό μου.
Η εκπαίδευση μου συνεχιζόταν κανονικά και κάθε μέρα που περνούσε γινόμουν πιο απαιτητικός και πιο σίγουρος. Όλα πια ήταν ξεκάθαρα. Αν αυτή ήταν η μοίρα των αδύναμων ανθρώπων, αν έπρεπε να υποφέρουν και να τρέμουν κάτω από την εξουσία των δυνατών, τότε δεν υπήρχε παρά μόνο ένας δρόμος για 'μένα. Έπρεπε να γίνω πιο δυνατός. Να αποκτήσω τη δύναμη να αντισταθώ σ'αυτούς που μας αποκαλούσαν εξόριστους, να αντισταθώ σε αυτούς που με την δύναμη της παγκόσμιας κυβέρνησης φοβέριζαν τους ανθρώπους ώστε να υπακούν τυφλά στις διαταγές τους. Ποτέ ξανά δεν θα ντρόπιαζε κάποιος εμένα ή τα άτομα που αγαπώ...

Guest

-Πώς μπορώ να γίνω ακόμα πιο δυνατός? ρώτησα τον πατέρα μου και ήταν η πρώτη φορά στις τόσες μέρες εκπαίδευσης που είδα το πρόσωπο του να χλομιάζει.
-Την περίμενα αυτή την ερώτηση κάποια στιγμή. Πάνε μέρες τώρα που βλέπω πως κάτι μέσα σου σε τρώει. Έχεις αφοσιωθεί τελείως στην εκπαίδευση. Μετά από εκείνη την ημέρα δεν είναι απλά διασκέδαση για 'σένα σωστά?
Με ξάφνιασε! Δεν περίμενα οτι το είχε καταλάβει αλλά παρ' όλα αυτά η απόφαση μου δεν είχε αλλάξει καθόλου.
-Σωστά του απάντησα -Λοιπόν, μπορείς να με κάνεις πιο δυνατό?
Εδω κολλάει η ιστορία που σου είπα πριν Αlucard..Μόλις τελείωσα τη φράση μου, ο πατέρας μου έφυγε και επέστρεψε μετά από λίγο κρατώντας στα χέρια του ένα μικρό τσουβάλι σαν κι αυτά που έβαζε το κολατσιό του όταν πήγαινε για δουλειά. Το άφησε στα χέρια μου και είπε:
-Εδώ μέσα βρίσκεται αυτό που ζητάς αγόρι μου. Αν θα το χρησιμοποιήσεις είναι δική σου απόφαση αλλά να θυμάσαι πως δεν υπάρχει γυρισμός. Ελπίζω πως ακόμα και αν το χρησιμοποιήσεις δε θα χάσεις το δρόμο σου.
Πήρα στα χέρια μου το τσουβάλι και το άνοιξα. Μέσα βρισκόταν κάτι πολύ παράξενο, κάτι που έβλεπα για πρώτη φορά. Το σήκωσα και περιεργάστηκα αυτό το κόκκινο φρούτο με σχημα ανανα...

Guest

-Τι έιναι αυτό μπαμπά?
-Αυτό είναι ένα από τα φρούτα του διαβόλου, μικρέ!Λέγεται οτι όποιος φάει ένα από αυτά τα φρούτα θα αποκτήσει μυστηριώδεις δυνάμεις αλλά θα χάσει την ικανότητα να κολυμπάει και το σώμα του θα αλλάξει για πάντα! Αν ζητάς παραπάνω δύναμη αυτό είναι το μόνο που μπορώ να σου προσφέρω. Ελπίζω να πάρεις τη σωστή απόφαση μικρέ.
Με αυτά τα λόγια με άφησε να κοιτάω το παράξενο φρούτο και έφυγε κατευθυνόμενος προς το σπίτι.
Για μια στιγμή αναρωτήθηκα αν ήταν όντως αυτό που ήθελα, αλλά μόλις έκλεισα τα μάτια μου είδα μπροστά μου τα πρόσωπα των κατοίκων της πόλης να με κοιτούν περιφρονητικά και τα λόγια εκείνου του φαντασμένου του Massira. Δε χωρούσε αμφιβολία, αυτός ήταν ο δρόμος που είχα διαλέξει και αν το τίμημα για να αποκτήσω δύναμη ήταν να μην κολυμπήσω ποτέ ξανά στη ζωή μου, ας είναι.
Κοίταξα για μια τελευταία φορά του φρούτο πριν το καταβροχθίσω μια και καλή.

» The Job...[Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τελος] Ice Nine [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» The Name... [Τέλος] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [ΤΕΛΟΣ] - Memories of .... NOW !!! [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Keep going [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]