[Αρχή] Μάθημα Ξιφομαχίας [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Προηγούμενη ιστορία

Τότε βλέπω την βάρκα μου και σκέφτομαι να φύγω.Ντρέπομαι που θα το κάνω αυτό αλλά δεν γίνεται διαφορετικά.Ζήσε σήμερα για να πολεμήσεις αύριο είναι μια παροιμία και αν πεθάνω τώρα θα είναι όλα χαμένα.Οπότε μπαίνω στην βάρκα μου και ξεκινάω για να φύγω.Βλέπω από μακριά τους πειρατές να μην κινούνται προς τα εμένα ή να μην χρησιμοποιούν το πλοίο τους.Και ακούω τον άνδρα με τα περίεργα γυαλιά να λέει
Ξέφυγες τώρα αλλά καλά θα κάνεις να μην ξανά έρθεις γιατί θα σε σκοτώσουμε πριν προλάβεις να πεις τίποτα.


Επόμενη ιστορία

Απομακρυνόταν η βάρκα μου από το νησί καθώς άκουγα αυτά τα λόγια από τους άλλους πειρατές. Έχω τρομοκρατηθεί λιγάκι αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι μόνο να φύγω.Δεν μου αρέσει αυτό που κάνω αλλά πρέπει.Τα μάτια μου βλέπουν τους πειρατές να γελάνε και να με κοροϊδεύουν επειδή φεύγω έτσι.Θα μου το πληρώσουν αυτό θα γυρίσω και θα είμαι δυνατότερος και τότε θα δουν αυτοί. Μέχρι να εξαφανιστεί το νησί από τον ορίζοντα κοιτούσα προς τα εκεί για να δω μήπως με ακολουθήσουν οι πειρατές και με σκοτώσουν. Έχω φοβηθεί αρκετά πρώτη φορά βρίσκομαι σε τέτοια κατάσταση .Τα έχω χάσει ,πρέπει όμως να σταματήσω να το σκέφτομαι . Δεν μπορώ να κάνω κάτι πλέον. Πρέπει να φύγω αλλού .Περνάει αρκετή ώρα . Πλέον έχει βραδιάσει .Έτσι ξαπλώνω στην βάρκα μου και λέω να κοιμηθώ . Δεν μπορούσα όμως ξάπλωσα και κοιτούσα τον ουρανό. Είναι γεμάτο με αστέρια ,η θάλασσα δεν κουνιέται καθόλου .Δεν έχει καθόλου κύμα, ούτε αέρα. Είμαι μια ωραία νύχτα ,πρέπει όμως να κοιμηθώ.Γυρνάω από την άλλη και κοιμάμαι.Δεν ακούγεται τίποτα .Έχει μια ωραία ησυχία.Κοιμάμαι και ξυπνάω το επόμενο πρωί.

Ακόμα η θάλασσα είναι ήρεμη ,χωρίς αέρα και με ξάστερο ουρανό. Μια πολύ ωραία μέρα που μπορώ να κάνω λίγη προπόνηση πάνω στην βάρκα μου.Έτσι σηκώνομαι όρθιος ,παίρνω τα σπαθιά μου ,τα βγάζω από τις θήκες τους και αρχίζω την προπόνηση. Κάνω αρκετές κινήσεις ,καινούργιες και παλιές ,για να δυναμώσω τις κινήσεις μου αλλά και να αντέχω ακόμα περισσότερο στις μάχες. Παρόλα αυτά που κάνω μόνος που προπονήσεις πρέπει να βρω και έναν δάσκαλο , να δει αν είμαι αρκετά καλός αλλά και να μου μάθει ακόμα περισσότερα για τα ξίφοι και τις κινήσεις με αυτά. Κάνω για αρκετή ώρα προπόνηση ,κάποια στιγμή τα βάζω πάλι στις θήκες τους και κάνω για την φυσική μου κατάσταση.Αφού τελειώσω ,κάθομαι στην βάρκα και βάζω λίγο να φάω . Βάζω λίγο φαγητό από αυτό που μου έχει μείνει μέσα στη βάρκα . Αρχίζω τρώω , τελειώνω το φαγητό μου και πετάω τα αποφάγια στην θάλασσα. Δεν έχω προσέξει καθόλου τον ορίζοντα αν υπάρχει ξηρά και δεν είμαι σίγουρος που είμαι.Αφού δεν είδα τον χάρτη και δεν ξέρω ποια κατεύθυνση πήρα.Οπότε πρέπει απλά να βρω ένα νησί και μετά βλέπω τι θα κάνω .

Κοιτάω για αρκετή ώρα στον ορίζοντα .Δεν βλέπω τίποτα ,έχω απογοητευτεί τελείως .Νιώθω απίστευτα πολύ βαρεμάρα .Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, πάλι καλά που πήρα αρκετό φαγητό και δεν θα πεθάνω της πείνας. Παρόλα αυτά είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι σε λίγο θα βρω ένα νησί να πάω ,ότι και αν είναι έστω για την περιπέτεια ,την περιέργεια να δω πως είναι.Κάτι θα βρω να κάνω εκεί ,παρά μέσα στην βάρκα μόνος μου.Τότε ξαφνικά ,ενώ μιλούσα με τον εαυτό μου από το πουθενά πετάγεται ένα δελφίνι και κάνει μια τούμπα στον αέρα.Ξετρελαμένος μένω με το στόμα ανοιχτώ.Πρώτη φόρα βλέπω από κοντά δελφίνι και πόσο μάλλον να κάνει κάποιο κόλπο .Μετά από την τούμπα που έκανε έρχεται προς την βάρκα και μου φωνάζει στην γλώσσα του .Αν και δεν κατάλαβα τίποτα μπορώ να ξεχωρίσω πότε κάποιος πεινάει. Παίρνω λίγο φαγητό και του δίνω .Το πετάω ψηλά στον αέρα,χωρίς δεύτερη σκέψη πετάγεται στον αέρα και το πιάνει με το στόμα του.Άλλη μια τέλεια τούμπα .Πανέμορφη εικόνα .Περνάει αρκετή ώρα,έγινα φίλος με αυτό το δελφίνι ,αφού καθόμαστε για αρκετή ώρα μαζί .Μου κάνει παρέα ,τώρα που είμαι μόνος μου .Πάλι καλά .Εκείνη την στιγμή,έτσι πως είναι δίπλα το δελφίνι ,ξαφνικά κάτι το τραβάει κάτω.Απότομα εξαφανίζεται .Σηκώνομαι όρθιος ,παίρνω τα σπαθιά μου και περιμένω.Φοβήθηκα δεν περίμενα να γίνει κάτι τέτοιο κάτι πρέπει να το τράβηξε προς τα κάτω.Πλησιάζω προς το νερό και ξαφνικά πετάγεται το δελφίνι ψηλά στον αέρα.

Εκείνη την στιγμή πετάγεται ένας καρχαρίας από το νερό κατά πάνω μου.Βγάζω το σπαθί , το βάζω μπροστά και αποκρούω την επίθεση του.Με χτυπάει με αρκετή δύναμη, αρκετή για να με ρίξει στο νερό.Πέφτω μέσα στο νερό και ο καρχαρίας περνάει από πάνω μου.Βγάζω τα σπαθιά μου ,κοιτάω γύρω γύρω αλλά δεν τον βλέπω .Ξαφνικά έρχεται από κάτω μου ,με ανοικτά τα σαγόνια έτοιμος να με φάει ζωντανό.Βάζω τα σπαθιά μου προς τα κάτω.Καρφώνονται μέσα στο στόμα του καρχαρία . Αλλά με την φόρα που έχει ,πάτησα στο πρόσωπο του και σχεδόν με έβγαλε από το νερό.Είμαι ακριβώς πάνω από τον καρχαρία με τα σπαθιά καρφωμένα μέσα στο στόμα του.Τα βγάζω με δύναμη και του κόβω μερικά δόντια από το στόμα. Απομακρύνεται λίγο ,παίρνει στάση και κατευθύνεται πάλι προς τα μένα. Δεν προλαβαίνω όμως να πάρω στάση με τα σπαθιά μου, είμαι ανυπεράσπιστος από το ζώο.Τότε έρχεται με φόρα το δελφίνι και το χτυπάει από τα πλάγια για να το διώξει.Το πετάει μακριά ,τινάζετε ολόκληρο βλέπει προς το μέρος μας ,όμως γυρνάει και φεύγει. Ανακουφιστικά από μέσα μου αλλά κάτι με έτρωγε λες και έχω ξεχάσει κάτι.Πριν όμως καλά το συνειδητοποιήσω ο οργανισμός το ζητάει από μόνο του.Ξέχασα να πάρω μεγάλη αναπνοή.Πρέπει να βγω έξω.Έτσι κολυμπάω προς την επιφάνεια της θάλασσας μαζί με το δελφίνι.

Φτάνουμε στην επιφάνεια ,παίρνω μια μεγάλη ανάσα και κρατιέμαι από την βάρκα μου.Ανεβαίνω γρήγορα πάνω σε αυτή μην έρθει τίποτα άλλο και με πιάσει απροετοίμαστο .Δεν έχω χτυπήσει πάλι καλά ,δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι αν είχα τραυματιστεί μέσα σε αυτήν την μεγάλη θάλασσα.Το δελφίνι είναι ακόμα μαζί μου και κολυμπάει μαζί μου έξω από την βάρκα και εγώ μέσα σε αυτήν.Κάποια στιγμή του δίνω κάτι ακόμα να φάει ,μετά από αυτήν την περιπέτεια που περάσαμε μαζί.Έκανε πάλι τα κόλπα του ,με έχει ξετρελάνει.Αλλά είναι καιρός να φύγει.Φωνάζει λίγο με κραυγές δελφινιού και βουτάει στην θάλασσα για να φύγει.Είναι μεσημέρι, ο ήλιος πάνω από το κεφάλι μου ,με καθαρό ουρανό και ίσα ίσα που φυσάει για να κουνιέται το καράβι . Σηκώνομαι όρθιος και βλέπω ένα νησί.Βάζω την βάρκα μου σε αυτή την κατεύθυνση για να πάω προς τα εκεί.Είναι αρκετά μεγάλο νησί.Βλέπω καπνό να βγαίνει από το νησί.Σίγουρα θα υπάρχει και πολιτισμός ,ελπίζω να είναι ευγενική και να με καλοδεχούμενε με ωραίο τρόπο.Συνεχίζω προς τα εκεί,σιγά σιγά πλησιάζω προς τα εκεί.Μετά από ώρα βλέπω την παραλία του νησιού .Φτάνω στο νησί,κατεβαίνω από το καράβι και βάζω την βάρκα μου πιο μέσα για να μην την πάρει το κύμα .Συνεχίζω προς τα μέσα του νησιού .

Κάποια στιγμή βλέπω ,έτσι πως περπατάω προς τα μέσα του νησιού, πετάγεται μπροστά μου ένας άνδρας ενώ είμαι ακόμα στην παραλία . Είναι ψηλός ,μαύρα μαλλιά ,γεροδεμένος και κάπως μεγάλος σε ηλικία.Λες και είναι κανένας σοφός του χωριού.Έχει ένα σπαθί στην μέση του ,το πιάνει μου λέει
Ετοιμάσου να με αντιμετωπίσεις,τραβώντας το σπαθί του .
Έτσι απλά μα δεν μου έχεις κάνει κάτι ,γιατί να το κάνω αυτό.του λέω προσπαθώντας να τον μεταπεισω
Δεν καταλαβαίνει τίποτα και χωρίς δεύτερη σκέψη τρέχει καταπάνω μου ,κρατώντας το σπαθί του με τα δυο χέρια ,κρατώντας το στην μέση του και η λεπίδα να φεύγει προς τα πίσω.Τότε βγάζω και εγώ τα σπαθιά μου και παίρνω στάση άμυνας.
Αφού το θέλεις θα γίνει έτσι ,απάντησα πριν προλάβει να έρθει καταπάνω μου.
Φτάνει κοντά μου και φέρνει το σπαθί του πάνω από το κεφάλι του για να με χτυπήσει κάθετα.Είναι αρκετά γρήγορος,αλλά προλαβαίνω ίσα ίσα να βάλω τα σπαθιά μου από πάνω μου για να προστατευτώ από την επίθεση του.Είναι αρκετά δυνατός,αφού με χτυπάει και είναι στον αέρα ,με έχει ακινητοποιήσει ,ενώ αστραπιαία με χτυπάει με το πόδι του και με πετάει πίσω

Έπεσα κάτω από την δύναμη ,όμως σηκώνομαι γρήγορα και βάζω τα σπαθιά μου σε στάση και τον περιμένω βλέπω όμως μπροστά μου αλλά δεν είναι εκεί.Κοιτάω δεξιά αριστερά αλλά τίποτα . Ξαφνικά κοιτάω πάνω και τον βλέπω να έρχεται καταπάνω μου .Πάλι προσπαθεί να με χτυπήσει από πάνω.Τότε βάζω τα σπαθιά μου σε σχήμα Χ και αποκρούω την επίθεση του .Από την δύναμη λύγισαν τα γόνατα μου αλλά δεν πήρα τα σπαθιά μου από την θέση του. Είναι ακόμα στον αέρα και τότε φωνάζω
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ , βάζοντας όλη μου την δύναμη στα σπαθιά μου και τον στέλνω πίσω . Έχω κουραστεί αρκετά αλλά δεν πρέπει να τα βάλω κάτω μπορεί να με σκοτώσει και δεν θέλω να πεθάνω έτσι.Όποτε τρέχω καταπάνω του με τα σπαθιά μου έτοιμος να τον επιτεθώ .Όμως ,όταν έφτασα κοντά του απλώνει το χέρι του ,με κλειστεί την παλάμη σαν να με κάνει σήμα να σταματήσω.Σταματάω απότομα και περιμένουμε και οι δυο έτσι.Μετά από λίγο μου λέει
Μπράβο αγόρι μου είσαι καλός αλλά δεν έχεις τεχνική ,μάλλον έμαθες την τέχνη των σπαθιών από μόνο σου.Μπράβο αγόρι μου ,σε θαυμάζω αλλά πρέπει να μάθεις και την τέχνη.Εμπρός έλα μαζί μου, θα σε πάω σε κάποιον που θα σου μάθει ,βάζοντας τα σπαθιά του μέσα και γυρνάει από την άλλη

Βάζω και εγώ τα σπαθιά μου μέσα , ακολουθώντας τον ξιφομάχο.Περνάμε από το χωριό του νησιού ,έχει πολλά σπίτια ,οπότε θα έχει και πολύ κόσμο.Βλέπω γύρω γύρω και είναι μεγάλοι άνθρωποι περίπου στα 40 ,όλοι έχουν από ένα σπαθί στην ζώνη τους . Παραξενεύτηκα πολύ ,δεν πίστευα ότι το νησί αυτό έχει τόσους πολλούς ξιφομάχους .Αμέσως σκέφτηκα ότι θα έχει και δασκάλους εκεί ,οπότε θα μπορούν να με μάθουν μερικά πράγματα.Αμέσως γυρνάω στον ξιφομάχο και του λέω
Που με πάς;; Μήπως έχει κανέναν δάσκαλο εδώ πέρα και αν έχει μπορείς να με πας ;; Θέλω να μάθω μερικά πράγματα αφού ήρθα εδώ .
Εκεί σε πάω αγόρι μου ,το κατάλαβα όπως σε είπα και πριν μάλλον έχεις προπονηθεί μόνος σου και σου λυπούν μερικά πράγματα.
Σε ευχαριστώ πολύ αλλά δεν καταλαβαίνω αφού είσαι τόσο καλός και εγώ δεν σου έκανα κάτι γιατί μονομαχήσαμε ;;;Δεν καταλαβαίνω
Έτσι είναι εδώ αγόρι μου, όταν βλέπει ένας ξιφομάχος έναν άλλον θέλει να το προκαλέσει και ειδικά όταν βλέπουμε κάποιον ξένο.Θα το δεις πολλά άτομα θα σε ζητήσουν να μονομαχήσετε

Κατάλαβα την έχω βάψει .
Γιατί αγόρι μου ; ρωτάει με απορία καθώς γυρνούσε το κεφάλι προς τα πίσω
Γιατί ένας ξιφομάχος δεν πρέπει να λέει ποτέ όχι .Οπότε πρέπει να δέχομαι όλες τις μονομαχίες που μου ζητάνε ..Πάνε με γρήγορα σε αυτόν να μην με δει κανείς και έχουμε και άλλα .τον είπα και άρχισα να περπατάω λίγο πιο γρήγορα.
Έτσι ξεκινάμε να βαδίζουμε λίγο πιο γρήγορα.Είναι αρκετά ωραία εδώ πέρα θα μάθω αρκετά πράγματα αλλά πρέπει να βρω και κάπου να μείνω .Δεν μπορώ να μείνω στους δρόμους .Σταματάω όμως να το σκέφτομαι αυτό πολύ γρήγορα γιατί δεν με νοιάζει και τόσο .Απλά θέλω να γίνω δυνατότερος και να προστατεύω τον εαυτό μου και τους φίλους μου που θα κάνω στο ταξίδι .Περπατάμε λίγο ακόμα σε αυτό το χωριό ,ξαφνικά αυτός ο άνδρας σταματάει απότομα και μου λέει
Εδώ είναι ο άνθρωπος που θα σε βοηθήσει να μάθεις την τέχνη των σπαθιών.
Σε ευχαριστώ πολύ αλλά δεν μου είπες πως σε λένε ,ρώτησα αφού δεν είχαμε καν συστηθεί
Με λένε Tsuki και ζω εδώ από τότε που γεννήθηκα εσένα
Εμένα με λένε Νίκο και είμαι από το Dawn Island
Συστηθήκαμε και ξεκίνησα προς το σπίτι που μου έδειξε .

Μπήκα μέσα στην αυλή του μέρος που με έδειξε αλλά τότε κατάλαβα ότι δεν είναι σπίτι.Είναι μια σχολή για ξιφομάχους ,για να μάθεις την τέχνη των σπαθιών.Αντίκρισα πολλούς ανθρώπους και διαφορετικής ηλικίας ,άλλοι είναι μικρά παιδιά και άλλοι είναι μεγάλοι άνθρωποι . Το μέρος αυτό λέγετε Isshin Dojo. Φαίνεται ωραίο και καλοδεχούμενο μέρος για έναν ξένο και οι χωρικοί είναι δεμένοι μεταξύ τους .Όπως και οι δικοί μου χωρικοί στο νησί μου.Περπάτησα λίγο ακόμα και βρέθηκα σε ένα αρκετά μεγάλο κτήριο και σε μια πόρτα .Χτυπάω την πόρτα και ακούω μια φωνή
Παρακαλώ περάστε
Τότε άνοιξα την πόρτα και αντίκρισα μια ομάδα παιδιών να προπονούνται να έναν κύριο μπροστά από αυτούς να τους επιβλέπει . Μπαίνω μέσα και πάω να γνωρίσω αυτόν τον κύριο.
Γεια σας με λένε Νίκο και ψάχνω για δάσκαλο με την τέχνη του σπαθιού για να με μάθει.Αν και ξέρω μερικά πράγματα ακόμα είμαι αδύναμος και μερικές φορές ανυπεράσπιστος σε μάχες.
Εμένα με λένε Koshiro και είμαι ο ιδιοκτήτης αλλά και δάσκαλος αυτού του Dojo .Μπορώ να σε μάθω μερικά πράγματα ακόμα ,αφού βλέπω ότι έχεις ήδη σπαθιά θα ξέρεις μερικά πράγματα.Αλλά πρώτα θέλω να δω τι ξέρεις και μετά θα αποφασίσω αν θα σε προπονήσω