Είδα την ψυχή του Higuma να αφήνει το σώμα του, το κουφάρι του, νεκρό πλέον, έσταζε αίμα... Το φόρτωσα στους ώμους μου και ξεκίνησα και πάλι για το μικρό χωριό, προχωρούσα αργά κοιτώντας γύρω μου, πολλά βλέμματα είχαν πέσει πάνω μου, άνθρωποι λουφαγμένοι στις σκιές σαν αγρίμια που φοβούνται την φωτιά... Κανείς δεν τολμούσε να κάνει κίνηση εναντίων μου, όλοι όμως παρακολουθούσαν την πορεία μου, μερικά λεπτά αργότερα βγήκα από το Gray Terminal, η βρώμα είχε αρχίσει ήδη να πέφτει καθώς απομακρυνόμουν όλο και πιο πολύ από τον σκουπιδότοπο. Σύντομα καθαρός αέρας γέμισε τα πνευμόνια μου, είχα φτάσει και πάλι κοντά στο κρησφύγετο των ληστών που είχα συναντήσει στην πορεία μου προς το Gray Terminal, τους είδα να στέκονται παγωμένοι στην αυλή του σπιτιού τους, κοιτούσαν αηδιασμένοι και σύγχρονος φοβισμένοι το όμορφο θέαμα του Higuma, είχα γεμίσει με το αίμα του, η χαρά μου δεν περιγραφόταν, θα μπορούσα να τραγουδήσω αν έκανα έναν ακόμα τέτοιο φόνο...
Ώστε τα κατάφερες τελικά... Είσαι πραγματικά ένας επικινδύνως άνθρωπος... Είπε η αρχηγός των ληστών, την κοίταξα με το σαδιστικό χαμόγελο ακόμα ζωγραφισμένο στο πρόσωπο μου, έκανε ένα βήμα πίσω, όπως τα ζώα που καταλαβαίνουν πιο είναι ανώτερο από το άλλο... Γύρισα την πλάτη μου και έφυγα δίχως να πω κουβέντα, δεν είχα όρεξη να μιλήσω με όντα κατώτερα από εμένα....
Έφτασα στο χωριό και βρήκα μια μικρή ομάδα Marine στο μπαρ της Makino, τους παρέδωσα το πτώμα το Higuma και αφού εισέπραξα την αμοιβή μου, έδωσα ότι χρωστούσα στην Makino και έφυγα για τον επόμενο προορισμό μου με μια αποστολή, να βρω και να πιάσω έναν ανθρωποφάγο δολοφόνο που είχε θεαθεί στο νησί Kumate της East Blue...