[Τέλος] Ο δρόμος της δύναμης

-Συγνώμη Αφεντικό, βιάστηκε να απολογηθεί με μετανιωμένο ύφος. Όχι ότι είχε καταλαγιάσει ο θυμός του, αλλά δαγκώθηκε με πικρία που αναστάτωσε τον Arima. Απλά άκουσα τις συζητήσεις των υπολοίπων μαθητευόμενων του dojo όσων αφορά τον sensei Matsuda και τις μεθόδους του και κατάλαβα ότι έχουν δίκιο! Είμαι μέλος του dojo οπότε συμμερίζομαι τη νοοτροπία και τις αντιπαλότητες τους.
-Ακριβώς ό,τι ήθελα να πω κι εγώ. Δεν θα το προχωρήσω παραπέρα αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να καταπιέζομαι στις απόψεις μου όταν έρχονται σε ανοιχτή διαμάχη με—
-Ήρεμα! διέκοψε πάλι γιατί προαισθάνθηκε την αναζωπύρωση της φωτιάς. Είμαστε ομάδα, μην το ξεχνάτε. Υποτίθεται ότι χωριστήκατε για να καλύψετε μεγαλύτερη γκάμα πολεμικών τεχνών και να μοιραστείτε τα οφέλη αργότερα.
Αυτή ήταν η δικιά του προτροπή για την πορεία των παιδιών. Τώρα όμως ήταν προφανές ότι κανείς από τους δύο δεν σκόπευε να συνεργαστεί με τον άλλον. Ο Arima που έστρεφε αποσβολωμένος το κεφάλι από τον ένα στο άλλο έβλεπε μόνο αμετακίνητο πείσμα.
-Κάντε μου την χάρη και μην μαλώνετε μεταξύ σας, έκλεισε τα μάτια με πόνο. Χρειάζομαι λίγο καθαρό αέρα.
Τους άφησε να αγριοκοιτάζονται και έφυγε από το μέρος. Οι δυο που απέμειναν σκίρτησαν στις θέσεις τους για ένα δευτερόλεπτο, υπολογίζοντας τις συμπεριφορές τους. Κατέβασαν ταυτόχρονα το κεφάλι με λίγη ντροπή, κυρίως για την δύσκολη θέση που είχαν φέρει τον Arima και αποφάσισαν να δώσουν τόπο στην οργή. Τουλάχιστον για την ώρα θα συγκρατούνταν.

Ο Arima καταριόταν τον εαυτό του για το αποτέλεσμα της επιλογής του. Καταλάβαινε ότι τα παιδιά είχαν παρασυρθεί στο ρήγμα εξαιτίας της καθημερινής συναναστροφής τους με το περιβάλλον των dojo. Όμως δεν τον παρηγορούσε η προέλευση του κακού καθώς δεν ελάφρυνε τον κίνδυνο. Τι θα γινόταν αν έσπαγε η λεπτή ισορροπία και τσακώνονταν βαριά; Θα χωρίζονταν η ομάδα τους τόσο γρήγορα; Και ποια θα ήταν η δική του θέση; Σε ποιανού το μέρος θα στεκόταν; Στον Mark, τον μικρό αδελφό με τον οποίο μεγάλωσε μαζί; Ή στην May που παρασύρθηκε, μοναχό κορίτσι από το σπίτι της, στο να τους ακολουθήσει σε άγνωστα νερά;
Δεν μπορούσε να πάρει μια τέτοια απόφαση και ένιωθε το κεφάλι του πολύ βαρύ για να βρει κάποια λύση. Στον περίπατο του είχε ασυναίσθητα παρασυρθεί μέχρι το τέλος του χωριού και προς το εσωτερικό ενός λιβαδιού. Το τοπίο ήταν πολύ ήμερο. Ένας δροσερός και ελαφρύς αέρας ανέμιζε το υψηλό γρασίδι ρυθμικά. Ο νεαρός βρήκε στήριγμα στην βάση ενός δέντρου κι εξέπνευσε δυνατά από τις σκοτούρες.
-Με ξύπνησες, παρατήρησε μια άγνωστη φωνή, η πηγή της οποίας ερχόταν πίσω από το δέντρο.
Ο Arima βλεφάρισε και έστρεψε το σώμα του, τεντώνοντας το λαιμό του. Ανάμεσα στο υψηλό γρασίδι παρατήρησε το βαθούλωμα κι από μέσα σηκώθηκε η πλάτη ενός κουκουλοφόρου νέου. Ο άγνωστος χασμουρήθηκε και τεντώθηκε δυνατά. Κι έπειτα τρίβοντας το μάτι, γύρισε να κοιτάξει τον Arima. Ήταν εκείνος ο τύπος που είχε παρατηρήσει στην ταβέρνα την πρώτη μέρα που είχε παίξει μουσική. Αναγνωρίζοντας τον, έμεινε να τον παρατηρεί με το ίδιο ενδιαφέρον όπως εκείνη τη νύχτα.

-Αυτό είναι το δικό μου σημείο, φύγε! έκανε αδιάφορα και ξανάπεσε ανάσκελα στο γρασίδι.
-Είναι λιβάδι, δεν απαγορεύεται η είσοδος.
-Η φωνή σου είναι ενοχλητική, παρατήρησε με τον ίδιο τόνο.
Προφανώς η όρεξη του νέου να ανταλλάξει κουβέντα λιγόστεψε.
-Πώς λέγεσαι; προσπέρασε τα λόγια του και ζήτησε να μάθει.
Αν καθίσουμε να το σκεφτούμε, η συγκεκριμένη αντιμετώπιση του Arima ήταν παράξενη. Συνήθως δεν ξεκινούσε συζήτηση με αγνώστους εξαιτίας της έλλειψης του σε κοινωνικές ικανότητες ή στην προσαρμοστικότητα του σε διαφορετικούς χαρακτήρες. Ούτε ένιωθε άνετα να ανοιχτεί και να αποκαλύψει τις αδυναμίες του. Κάτι που δυσκολευόταν να κάνει ακόμα και απέναντι στους κοντινούς του φίλους. Απέναντι όμως στον δεδομένο νέο δεν ένιωθε διστακτικός ή καχύποπτος. Δεν του περνούσε καν σαν ιδέα ότι θα αποδεικνυόταν επικίνδυνος. Υπήρχε κάτι απροσδιόριστο πάνω του που του ενέπνεε οικειότητα, αν και ομολογουμένως δεν ήταν αμφίδρομο συναίσθημα.
Ο νέος γρύλισε και άνοιξε κακοδιάθετα το ένα μάτι.
-Αν σου πω θα φύγεις; Ο Arima έγνεψε. Με λένε Harry.
-Αυτό δεν είναι το όνομα σου, του πέταξε πριν προλάβει και ο ίδιος να συγκρατηθεί.
Αυτή τη φορά και ο ίδιος εξέπληξε τον εαυτό του με την αμεσότητα που έδειξε. Όμως ήταν απόλυτη η σιγουριά του ότι ο νέος του είπε ψέματα. Μάλλον για να τον ξεφορτωθεί.
-...Είσαι ενδιαφέρον τύπος, σχολίασε χαμηλόφωνα αλλά αρκετά δυνατά για να ακουστεί. Ξέρεις πώς ονομάζομαι;
-Θα έπρεπε;
-Υποθέτω πως όχι, ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους κι ύστερα έφερε τις παλάμες κάτω από το κεφάλι. Μπορείς να με φωνάζεις Bloody.
-Αλλά ούτε αυτό είναι το όνομα σου.
-Και ποιο είναι το δικό σου; ήρθε η σειρά του να προσπεράσει τα λόγια του.
-Arima, του απάντησε χωρίς να σταματήσει να τον παρατηρεί.
-Λοιπόν Arima τι σε βασανίζει; αποφάσισε να τον ακούσει σε ένα μόνο ζήτημα.

Χωρίς καν να το σκεφτεί, ο Arima του εξήγησε το περιστατικό με τους φίλους του χωρίς να παραβλέψει την δική του εμπειρία στα dojo του χωριού. Καθόλη την εξιστόρηση, ο Bloody δεν σχολίασε ούτε έδειξε κάποια συγκεκριμένη αντίδραση. Όταν τελείωσε το αγόρι μόνο, μίλησε.
-Είναι νέοι, είναι αναμενόμενο να παρασύρονται. Τι σκοπεύεις να κάνεις εσύ γι αυτό;
-Τι μπορώ να κάνω εγώ; Δεν μπορώ να στηρίξω κάποιον από τους δύο και να αδικήσω τον άλλο. Και ειλικρινά δεν έχω την ικανότητα να βρω μια λύση στο θέμα.
-Πολύ σωστά, συμφώνησε εκείνος, τρίβοντας αλάτι στις πληγές του. Είσαι αργόστροφος, αδύναμος να κάνεις διαφορά και ανίδεος για την κόντρα των dojo. Και ποιο το κακό;
-Το κακό είναι ότι θα αποξενωθούμε αν συνεχίσουμε έτσι!
-Λες και δεν είσαι ήδη αποξενωμένος από αυτούς;! κάγχασε μια φορά έχοντας καταλάβει εύστοχα την ανασφάλεια του αγοριού. Είναι γελοίο! κούνησε το κεφάλι. Δεν υπάρχει καν πρόβλημα για να λύσεις.
-Δεν υπάρχει;! τινάχτηκε θέλοντας να διαμαρτυρηθεί.
-Κανένα, δήλωσε απόλυτα. Γιατί δεν παίζεις απλά με την κιθάρα σου μέχρι να το ανακαλύψουν και εκείνοι και θα δεις ότι έχω δίκιο τελικά, πρότεινε υποτιμώντας το εξωφρενικό ύφος του Arima.

Τα μάτια όμως του αγοριού έλαμψαν με το συμπέρασμα:
-Με αναγνώρισες!
-Τι περιθώριο είχα μετά από τη μουσική που έπαιξες εκείνη τη νύχτα;
-Είσαι λάτρης των έγχορδων; μπερδεύτηκε ο Arima.
Ο Bloody στυλώθηκε στο πρόσωπο του Arima σιωπηλός. Το πρόσωπο του τελευταίου δεν πρόδιδε κάποιο σημάδι που έψαχνε. Είτε το αγόρι μπορούσε να προσποιηθεί υπερβολικά καλά, είτε και ο ίδιος αγνοούσε την ιδιαιτερότητα της μουσικής του. Ο Bloody είχε ακούσει και δει αρκετά πράγματα οπότε μπορούσε να εκφράσει μια γνώμη με αντικειμενική βάση.
Σκοπός ενός μουσικού ήταν να μαγέψει τα πλήθη με την μουσική του. Παρότι οι προτιμήσεις κάθε ατόμου διέφεραν, εκείνος έπρεπε να αναπτύξει τις ικανότητες του ώστε να κερδίσει το κοινό του. Αυτό το χαρακτηριστικό φυσικά απείχε απείρως από την μουσική που δημιουργούσε ο Arima. Ας σημειώσουμε ότι παρότι αρκετό από το κοινό αδιαφορούσε γι αυτήν ή χειρότερα την απεχθανόταν, υπήρχαν αρκετοί που την υποστήριζαν σε πρωτοφανή βαθμό! Ο Bloody συγκεκριμένα είχε ιδιαίτερη άποψη για τη μελωδία.
-Έχεις καλό αυτί, του έγνεψε με σοβαρή αναγνώριση.
Αυτός εξάλλου ήταν και ο λόγος που κάποιος σαν αυτόν είχε ξοδέψει χρόνο για να ακούσει τα βάσανα του αγοριού. Ο έπαινος έκανε τον Arima να κοκαλώσει. Ας βάλουμε στην άκρη την αδικαιολόγητη οικειότητα που του προκαλούσε, όπως και το γεγονός ότι μόλις του είχε ανοίξει τα χαρτιά του χωρίς να αποκρύψει κάτι. Αυτή ήταν η πρώτη φορά που κάποιος επιδοκίμαζε ειλικρινά κάτι που έκανε με τις δυνάμεις του. Ζεστασιά απλώθηκε μέσα του κι έδωσε ένα αχνό χαμόγελο στο συνήθως ανέκφραστο πρόσωπο του. Η ευγνωμοσύνη δεν μπορούσε να χωρέσει σε λέξεις.

-Καθώς έδωσα την συμβουλή μου, θα πάρω πρώτος την πρωτοβουλία να φύγω, επέστρεψε στην αδιαφορία του, αγνοώντας το γεγονός ότι δεν είχε βοηθήσει σε κάτι συγκεκριμένο.
Η κίνηση του να σηκωθεί αιφνιδίασε τον Arima που έτεινε το χέρι για να τον σταματήσει. Γράπωσε την άκρη του ρούχου με αποτέλεσμα να το τραβήξει και να πέσει η κουκούλα από το κεφάλι του.
Ένας κόκκινος χείμαρρος λύθηκε στην πλάτη του Bloody και οι κόρες του Arima άνοιξαν διάπλατα. Μακριά κόκκινα μαλλιά, αλαβάστρινο δέρμα και έντομα μάτια που ηλέκτριζαν. Ο Bloody του ανταπέδωσε το βλέμμα αλλά το αγόρι δεν μπορούσε να σταυρώσει λέξη. Αναμφισβήτητα, ο νεαρός μπροστά του είχε ανυπέρβλητη ομορφιά που δεν συγκρινόταν με κανέναν. Η περιγραφή γαλαζοαίματων ή ιπποτών σε παραμύθι θα ωχριούσε μπροστά του.
Αλλά ο Arima έκανε και άλλη μία σύνδεση που ξέφυγε μαζί με την ανάσα από το στόμα του.
-Εσύ είσαι το κορίτσι που νίκησε τους Hasegawa και Matsuda!!
-Είμαι αγόρι προφανώς!
-Ε; έχασκε στιγμιαία και μετά χαμήλωσε ασυναίσθητα το βλέμμα στο επίπεδο στήθος του νεαρού.
-Λοιπόν είσαι αγόρι και ηλίθιο μάλιστα! ξεφύσηξε ο Bloody. Αλλά γιατί δεν κοιτάς αυτό το εξόγκωμα, έδειξε το μήλο στο λαιμό του, αντί για κάτι που δεν σου εξασφαλίζει το φύλο;!!

Ο Arima συγκεντρώθηκε στο ζήτημα και επέστρεψε με φωνή.
-Αλλά εσύ είσαι που νίκησες τους δασκάλους των dojo, σωστά; ρώτησε για να επιβεβαιώσει. Ο Bloody ανασήκωσε τους ώμους αδιάφορα. Μα φαίνεσαι ελάχιστα χρόνια μεγαλύτερος μου! κοντανάσανε μην πιστεύοντας το. Όταν τους πολέμησες θα ήσουν ακόμα νεότερος!!
-Και; Ποιος σε παραπλάνησε ότι εκείνοι οι δύο είναι άξιοι αντίπαλοι; Βασικά είναι πολύ αδύναμοι!
-Αδύναμοι;! επανέλαβε ασύλληπτα. Οι δάσκαλοι που αναγνωρίζονταν ως ισχυρότεροι του νησιού λάμβαναν τόσο πενιχρή αξιολόγηση από έναν 20χρονο νεαρό. Πώς είναι πιστευτό;
-Δεν κατανόησες τα λόγια μου πριν οπότε αναγκαστικά πρέπει να στο συλλαβίσω; ανέφερε ρητορικά ο Bloody με κουρασμένη στάση. Πολύ καλά, άνοιξε τα αυτιά σου χωριατόπαιδο: Αυτό το νησί είναι μια κουκκίδα μπροστά σε ολόκληρο τον κόσμο!
Μέχρι τώρα ζούσες με παρωπίδες στην πόλη σου, σύντομα όμως θα ανακάλυψες πόσο μακρύ ταξίδι ξετυλίγεται μπροστά σου. Αυτή τη στιγμή είσαι στο Karate Island της South Blue. Αλλά δεν σκοπεύεις να μείνεις για πάντα εδώ, σωστά; Πού θα πας μετά άραγε, ξέρεις; Ίσως πρέπει να σου αναφέρω μερικές από τις επιλογές που μπορείς να κάνεις αλλά... για φαντάσου! Θα μου πάρει ώρα να αναλογιστώ τον αριθμό των νησιών σε αυτή τη θάλασσα. Πέρα από την South Blue υπάρχουν τόσες θάλασσες!
Έχεις ακουστά για την Grand Line; Υποθέτω μόνο από παραμύθια, ε; Μάθε λοιπόν: Είναι απέραντη! Και τα παραμύθια είναι αλήθεια! Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί γιατί κανείς δεν έχει ταξιδέψει σε όλα τα νησιά ώστε να το διαψεύσει!

-Δεν έχω τελειώσει καν! Γέροι σαν τους Hasegawa και Matsuda;! Χα! Υπάρχουν αμέτρητοι που τους κερδίζουν πριν καν μπουν στην εφηβεία. Και δεν μπορείς να πεις ότι κάποιος από αυτούς είναι διάνοια. Γιατί όσο προχωράς ανακαλύπτεις ότι υπάρχει πάντα κάποιος πιο δυνατός! Κι από αυτόν πάντα κάποιος δυνατότερος!
...Θες να γίνεις δυνατός είπες! Πες μου λοιπόν, από ποιον θες να γίνεις δυνατότερος; Μέχρι πού θα φτάσεις και ποιον θα ξεπεράσεις ώστε να αποφασίσεις ότι σου φτάνει; Θα ικανοποιηθείς ποτέ; Μήπως θα εγκαταλείψεις; Δύο γελοίοι σου είπαν ότι δεν θα γίνεις ποτέ δυνατός;! Ξεκαρδιστικό! Υπάρχουν χίλια θαύματα σε αυτόν τον κόσμο κι ένα μπορεί να γεννηθεί οπουδήποτε! Υπάρχουν θησαυροί που σου χαρίζουν δυνάμεις πάνω από κάθε φαντασία μέσα σε μια νύχτα!
Ο Arima ανακάλυψε ότι ο λαιμός του είχε ξεραθεί ακούγοντας τον να μιλά με ζωντάνια λες και είχε όλα τα στολίδια αυτά μπροστά του. Συγκίνηση τον πλημμύρισε και η αρχική αισιόδοξη λαχτάρα της αναζήτησης και εξερεύνησης επέστρεψαν. Τι καλό που ήταν να ακούει τον Bloody να μιλά!
-Bloody, έχεις γυρίσει και έχεις δει όλα αυτά τα μέρη; δίψαγε να ακούσει λεπτομέρειες.
-Πού θες να ξέρω εγώ;, ανασήκωσε τους ώμους. Δεν βρίσκομαι κι εγώ σε αυτό το μικρό νησάκι της South;

Για τις επόμενες μέρες, ο Arima συμπεριφερόταν σαν να μην υπήρχε πρόβλημα και οι φίλοι του ακολουθούσαν το παράδειγμα. Οι λεπτές κλωστές συγκρατούσαν τις σχέσεις μεταξύ τους ενώ ο χρόνος θέριευε τις εσωτερικές προστριβές. Παρά την συμβουλή του Bloody, το αγόρι ένιωθε ότι η κατάσταση θα κατέρρεε από στιγμή σε στιγμή με μία πνοή ανέμου.
Κι ύστερα ήρθε στο προσκήνιο ένα νέο που θα συζητιόταν σε κάθε γωνιά του χωριού.
-Είναι αυτή η εποχή του χρόνου, ε; κουβέντιαζαν οι κάτοικοι μεταξύ τους.
-Ναι. Σύντομα το νησί θα βουλιάξει από κόσμο! έτριψε τα χέρια με απληστία ένας έμπορος. Το ετήσιο τουρνουά είναι η πιο δημοφιλής σεζόν εξάλλου!
Μέσα στην ταβέρνα ήταν ο Mark αυτός που έφερε τα μαντάτα, ακολουθούμενος από την May που κρατούσε στωικά τα χέρια δεμένα στην μέση.
-Αφεντικό, μάντεψε! Σε μια βδομάδα ξεκινά το Ετήσιο Τουρνουά του Karate Island! Όλες οι οικογένειες του νησιού καθώς και όλοι οι μαθητές των dojo θα λάβουν μέρος!
-Οπότε τόσο εσύ όσο και η May θα λάβετε μέρος, σωστά; ρώτησε ταραγμένος κοιτάζονταν τον ένα μετά την άλλη.
Οι δυο τους υποκρίνονταν ότι αγνοούσαν την ύπαρξη του άλλου και απευθύνονταν μόνο στον Arima.
-Ακριβώς. Το τουρνουά αυτή τη φορά περιλαμβάνει μόνο άτομα της επόμενης γενιάς. Χωρίζεται σε δύο κλάδους: Προ-εφηβικό και εφηβικό. Λόγω ηλικίας τόσο εγώ όσο και ο Mark ανήκουμε στην πρώτη κατηγορία. Αλλά πέρα από τους μόνιμους μπορούν να λάβουν μέρος και ξένοι διεκδικητές που θέλουν να αναδείξουν το ταλέντο τους. Σύντομα θα έρθουν πολλοί ταξιδιώτες στο νησί με σκοπό είτε να λάβουν μέρος είτε απλώς να παρακολουθήσουν τους αγώνες.

-Γι αυτό ήθελα να σου μιλήσω Αφεντικό, την διέκοψε για να συνεχίσει με ενθουσιασμό και να του πει τα καλά νέα. Μπορείς να λάβεις και εσύ μέρος παρότι δεν ανήκεις σε κάποια σχολή! Δεν έχεις κλείσει ακόμα τα 15 οπότε θα είσαι στην ίδια κατηγορία με μας! Δεν είναι μεγάλη ευκαιρία; Με τις ικανότητες σου θα τους καταπλήξεις όλους! Θα τους δώσεις τέτοιο σοκ που θα επισκιάσεις τη φήμη του κοριτσιού που νίκησε τους sensei πριν τόσα χρόνια!
Βλέποντας την ανυπομονησία του παιδιού, ο Arima ένιωθε να του ανεβαίνει πυρετός. Ακόμα και η May που έμεινε σιωπηλή φάνηκε πως επιθυμούσε να παρακολουθήσει το υψηλό επίπεδο του αρχηγού της ομάδας τους.
-Αυτή είναι η δική σας ευκαιρία να τραβήξετε τα βλέμματα, πέταξε μια δικαιολογία και κατέληξε για να μην διαμαρτυρηθούν: Εξάλλου έχω μια πολύ σημαντική δουλειά να κάνω εκείνη την περίοδο.
Οι άλλοι τον κοίταξαν με περιέργεια αλλά δεν τον πίεσαν. Χαμογέλασαν ξέροντας ότι θα μάθαιναν όταν θα ερχόταν η ώρα. Από μέσα του, ο Arima είχε ιδρώσει. Μέχρι στιγμής οι μπλόφες και οι υπεκφυγές του τον είχαν γλιτώσει από τα ρεζιλίκια. Για πόσο ακόμα αναρωτιόταν...