[Τέλος] Ο δρόμος της δύναμης

-Αφεντικό, αυτό ήταν υπέροχο!!
Ο Mark ήταν ο πρώτος που προσέγγισε τον Arima μόλις σταμάτησε να παίζει. Χωρίς να το συνειδητοποιήσει, ο Arima είχε απορροφηθεί και έπαιζε μουσική για πολλές ώρες. Πλέον ήταν αρκετά αργά και η περισσότερη κίνηση στην ταβέρνα είχε σπάσει. Οι λίγες παρέες που είχαν μείνει, είχαν θολά βλέμματα από το ποτό και γέλαγαν άκομψα δυνατά.
-Φαίνεται ότι δεν συμφωνούν όλοι μαζί σου, Mark, παρατήρησε το αγόρι.
Πράγματι, ήταν αρκετοί οι πελάτες που στράβωσαν όταν άκουσαν την μουσική του. Όμως δεν μπορούσαν να παραπονεθούν δυνατά, γιατί άλλοι τόσοι ήταν οι πελάτες που απόλαυσαν ειλικρινά την μουσική. Παρότι ήταν η πρώτη του προσπάθεια στον κλάδο και οι απόψεις διίσταντο, ο Arima ήταν ευχάριστα ανακουφισμένος.
-Ήταν περίεργο αλλά όχι άσχημο, σχολίασε η May με ενδιαφέρον. Τουλάχιστον ο ιδιοκτήτης φάνηκε να ικανοποιείται, οπότε βγαίνουμε κερδισμένοι.
Προφανώς ο σκοπός τους ήταν να ευχαριστήσουν τον ιδιοκτήτη αφού από αυτόν εξαρτιόνταν για στέγη και φαγητό την δεδομένη φάση. Ύστερα, θα ανακάλυπταν ότι ο ιδιοκτήτης θα τους πρόσφερε ακριβώς αυτές τις ανέσεις εφόσον συμφωνούσαν να επεκτείνουν την παροχή των υπηρεσιών τους.
Την ώρα εκείνη όμως, η τριάδα, που βρήκε το περιθώριο να αναπαυθεί, στράφηκε προς ένα τραπέζι αντρών που ήταν ακόμα γεμάτο και δεν έδειχναν όρεξη να πάνε σπίτια τους.

-Yorick, μόνο εσένα μπορείς να κατηγορήσεις και κανέναν άλλο. Εσύ, που ακολούθησες το επάγγελμα του ψαρά και απομακρύνθηκες από τις παραδόσεις των γονιών σου, φταις που έμεινε ο γιος σου χωρίς πάτημα! Εξήγησε μου, σε τι φταίει ο Sasa να μένει άσχετος από πολεμικές τέχνες εξαιτίας της ξεροκεφαλιάς σου;
Η ένταση της κουβέντας αυξήθηκε μετά από τα λόγια του άντρα αυτού και τράβηξε πολύ προσοχή. Ο άντρας που του απάντησε, είχε κατακόκκινο πρόσωπο τόσο από τη μέθη όσο και από τα νεύρα του.
-Αυτή ήταν η απόφαση που πήρα για την ζωή μου πριν πολλά χρόνια. Ο Sasa είναι ακόμα νεαρός. Γιατί πρέπει να υποφέρει έτσι; Αν αρνούνται όλοι να τον διδάξουν πολεμικές τέχνες, δεν τον καταδικάζουν να ακολουθήσει το δικό μου τρόπο ζωής παρότι δεν το επιθυμεί;
Ο άντρας που προφανώς ήταν ο Yorick έδειξε το νεαρό αγόρι δίπλα του που διατηρούσε χαμηλωμένο το πρόσωπο.
-Δεν μπορείς να απαιτείς τυραννικά από τις άλλες οικογένειες να παραχωρήσουν τις τεχνικές των προγόνων τους στο γιο σου;! ξεσπάθωσε κατηγορηματικά. Ξέρεις την νοοτροπία όλων των οικογενειών του νησιού!

-Τι συμβαίνει; ρώτησε ψιθυριστά η May στην παρέα των παιδιών.
-Άκουσα και πριν που μιλούσαν μεταξύ τους στο τραπέζι, σχολίασε ο Mark. Το αγόρι λέγεται Sasa και ήθελε να διδαχτεί πολεμικές τέχνες όπως όλοι οι συνομήλικοι του. Όμως, επειδή ο πατέρας του έγινε ψαράς σε αντίθεση με τις προτροπές των γονιών του, δεν του μετέφεραν την παράδοση της γενειάς του κι έτσι, ούτε εκείνος μπορεί να μεταδώσει κάτι στον γιο του.

-Ανάθεμα εκείνους τους δασκάλους στα dojo που αρνήθηκαν ένα ταλέντο σαν τον Sasa! τα έριξε ο Yorick ξαφνικά σε άλλους πάλι.
-Αρνούνται ακόμα να βοηθήσουν, ε; γέλασε περιπαιχτικά ο άντρας. Μην φωνάζεις Yorick, εσύ φταις!
-Ποιος φταίει;! Εγώ απλώς έκανα τη δουλειά μου! Αυτοί κρατάνε την πίκρα τους για τόσα χρόνια πριν.
-Ναι, αλλά εσύ έφερες τη συμφορά στο νησί που θα γινόταν η μεγαλύτερη ντροπή τους μέχρι σήμερα! του υπενθύμισε.
-Και δεν το μετανιώνω καθόλου! Εκείνο το παιδί ήταν πολύ νεαρό και πολύ ευγενικό για να το εγκαταλείψω. Εννοείται ότι θα συμφωνούσα να το μεταφέρω στο Karate Island. Πού να φανταζόμουν ότι έκρυβε τόσο τρομαχτικό ταλέντο;! Όμως καλά να πάθουν οι ψευτοπαλικαράδες!
-Θείε, τι σόι ιστορία λες; Πες και σε εμάς να ακούσουμε! πετάχτηκε ο Mark με περιέργεια και οι φίλοι του τον ακολούθησαν μέχρι την παρέα των αντρών.
-Μικρέ, πρέπει να έχεις ακούσει για τις ανώτερες ικανότητες των sensei Hasegawa και Matsuda. Όλοι οι κάτοικοι παραδέχονται ότι ξεχωρίζουν και είναι επίσης αναγνωρισμένη η αντιπαλότητα τους. Είναι κοινό μυστικό ότι πριν χρόνια οι δυο τους αναμετρήθηκαν για να βγει ο καλύτερος. Από την μάχη αναδείχτηκε ο sensei Hasegawa κι από τότε ο sensei Matsuda κρατάει έχθρα. Κανείς όμως δεν αναφέρει μπροστά τους αυτό που θα σου αποκαλύψω τώρα, γιατί και οι δύο δυσκολεύονται να καταπιούν την χολή τους και τον εξευτελισμό. 

-Λίγες μέρες μετά την επικράτηση του sensei Hasegawa εμφανίστηκε ένα παιδί ίσα με την ηλικία σου θαρρώ, εξιστόρησε στον Mark. Ήταν σοκαριστικό όταν το παιδί νίκησε σε μάχη τον sensei Matsuda. Αλλά θα μπορούσαμε να το δικαιολογήσουμε καθώς ο Matsuda είχε ήδη χάσει από τον Hasegawa. Ίσως ήταν ακόμα πληγωμένος ή ποτέ δεν ήταν τόσο δυνατός όσο φανταζόμασταν. Αμέσως μετά όμως, αυτό το παιδί προκάλεσε σε μάχη τον sensei Hasegawa. Και, το ορκίζομαι πως είναι αλήθεια, τον νίκησε κι εκείνον! Σίγουρα το ταλέντο που έκρυβε ήταν μεγάλο, το μέγεθος όμως της ικανότητας ήταν τρομαχτικό! Ύστερα από λίγο το παιδί έφυγε από το νησί. Από τότε και οι δύο δάσκαλοι σταμάτησαν να αναφέρονται σε αυτό το περιστατικό.
-“Παιδί”;!, ανασήκωσε το φρύδι ο άντρας και ρουθούνισε δυνατά. Έχουν περάσει μερικά χρόνια από τότε και το “παιδί” θα έχει μεγαλώσει. Ήπιε το υπόλοιπο του ποτηριού του μονορούφι, το κάτω χείλος του έτρεμε και στο μάτι του έλαμψε η προσδοκία. Αναρωτιέμαι πόσους άντρες θα έχει τσακίσει με την ομορφιά της!

-Μιλάτε για κορίτσι;! σοκαρίστηκε η May.
-Απολύτως! Εγώ την μετέφερα στο νησί και γι αυτό ξέρω από πρώτο χέρι. Δεσποινίς μου παρότι έχετε εξαιρετική παρουσία και στοιχηματίζω ότι θα κάψετε πολλές καρδιές στο μέλλον, δεν υπάρχει σύγκριση! κούνησε αρνητικά το κεφάλι με βεβαιότητα. Το φλογερό ταμπεραμέντο της ταίριαζε απόλυτα με τα κόκκινα μαλλιά της. Είχε ανυπότακτο και επιβλητικό βλέμμα που σου μάγευε την ψυχή. Κι αψεγάδιαστο δέρμα με μακριά μέλη.
-Και λίγα λες! Η εικόνα της όταν κρατούσε σπαθί και συγκεντρωνόταν στην μάχη έχει χαραχθεί στην μνήμη μου! Η δική του εξιστόρηση χαρακτηριζόταν από περισσότερη ωμότητα που προσέγγιζε λαγνεία. Εκείνη η μέση που λύγιζε σαν τον άνεμο έφερνε ίλιγγο! Και μπορώ μόνο να φανταστώ την ανάπτυξη στις υπόλοιπες καμπύλες!! έγλειψε τα χείλη του.
Από την άλλη μεριά του μαγαζιού, ένα πόδι βρόντηξε στο πάτωμα και το σώμα τινάχτηκε σαν ελατήριο όρθιο. Ο άγνωστος νεαρός που είχε παραμείνει στην ταβέρνα μέχρι εκείνη την ώρα πέταξε τα χρήματα στο τραπέζι και έφυγε κακήν-κακώς από το μέρος χωρίς να πει κουβέντα. Παρότι η έξοδος τράβηξε την περιέργεια των υπολοίπων, σύντομα το προσπέρασαν κι επέστρεψαν στις συνομιλίες τους.

Την επόμενη μέρα, ο Arima παρέμεινε στην ταβέρνα από όπου ξεπροβόδισε τους φίλους του. Έπειτα ο Mark και η May χωρίστηκαν ακολουθώντας αντίθετες κατευθύνσεις για τις άκρες του χωριού και τα αντίστοιχα dojo.
Μόλις ο Mark έφτασε στο Karate Dojo έμεινε ενθουσιασμένος και ακράτητος πήρε θέση ανάμεσα στους υπόλοιπους μαθητές. Παρακολουθώντας τις κινήσεις τους, άρχισε να τους μιμείται. Από την μεριά τους, οι μαθητές απόρησαν από την προσέλευση του αγνώστου αλλά δεν διέκοψαν τις πειθαρχημένες στάσεις τους. Από την είσοδο της σχολής, ο sensei Hasegawa παρακολουθούσε την σκηνή με διασκεδασμένο ύφος. Για πρώτη φορά, το παιδί εκτελούσε ικανοποιητικά τις κινήσεις. Ο γέρος χάιδεψε τα λευκά του γένια και ύστερα το προσέγγισε.
-Φρόντισε οι γροθιές σου να ακολουθούν την πορεία των ματιών σου, του υπέδειξε ευγενικά, σηκώνοντας ελάχιστα την γροθιά του Mark στο σωστό ύψος για να σημαδεύει προσεχτικά.
-Ναι, δάσκαλε! αναφώνησε εκείνος με περισσότερο ενθουσιασμό.
Έτσι ο Mark πήρε επίσημα την θέση του ανάμεσα στους υπόλοιπους μαθητές. Δεν υπήρχε ανάγκη ούτε για λόγια, ούτε για εξηγήσεις. Ο φυσικός ενθουσιασμός και η φωτεινή του αύρα ήταν αρκετές για να κερδίσουν την προσοχή του Hasegawa που βρήκε το παιδί αξιαγάπητο. Από εκείνη την στιγμή τα μάτια του, παρότι θα πλανεύονταν σε όλο τον χώρο και τους μαθητές, θα μαγνητίζονταν από τον Mark που έλαμπε σαν φάρος σε νύχτα νέας σελήνης.

Πιο επεισοδιακή ήταν η είσοδος της May στο Boxing Dojo. Αυτό που είχε δει αλλά δεν είχε δώσει σημασία την προηγούμενη μέρα ήταν ότι η σχολή ήταν αποκλειστικά ανδοκρατούμενη. Δεν υπήρχε κανένα θηλυκό στην περιφέρεια και σε κάθε περίπτωση όμως, η May δεν ήταν από τα κορίτσια που περνούν απαρατήρητα. Αν και αρχικά νευρική σε ξένο περιβάλλον, ο βαθύτερος καημός της ήταν να αυξήσει την δύναμη της, σε σημείο που συναγωνιζόταν την απελπισία του Arima. Οι κραυγές και τα χτυπήματα των μαθητών τράνταξαν τη συγκέντρωση της αρχικά. Και ύστερα έσφιξε τα δόντια με αποφασιστικότητα. Αυτό ήταν ακριβώς το μέρος που γύρευε! Σε αυτή την φάση την προσέγγισε ο sensei Matsuda με χαρακιές ανάμεσα στα φρύδια του.
-Κορίτσι, είσαι στο λάθος χώρο; Τι ζητάς στο Dojo μου;
-Sensei, τον προσφώνησε και στράφηκε να τον κοιτάξει όσο διατηρούσε ακόμα τη δύναμη στα μάτια της. Κάντε με δυνατή! Θα γίνω η καλύτερη μαθήτρια σας πιο γρήγορα από κάθε άλλον!
Ο άντρας ζύγισε την μικροκαμωμένη σιλουέτα της και έπειτα επέστρεψε στην σοβαρότητα της θέλησης της που τραβούσε την προσοχή καθενός. Δεν βρήκε δείγμα επιπολαιότητας. Αντιθέτως, ένιωθε ότι το κορίτσι είχε δίψα και θα ξεπερνούσε τις προσδοκίες.
-Κράτα στο μυαλό ότι έχω υψηλές απαιτήσεις. Δεν θα σε λυπηθώ επειδή είσαι θηλυκό, την προειδοποίησε ανελέητα.
-Δεν θα ευχαριστιόμουν με τίποτα λιγότερο, ανταπέδωσε το ύφος και αδυσώπητες διαθέσεις ξύπνησαν μέσα της. Καθοδηγήστε με και δεν θα το μετανιώσετε.
-Ωραία! ικανοποιήθηκε ο Matsuda. Αυτό είναι το απαραίτητο πνεύμα για να φτάσεις στην κορυφή! Χτύπησε τις παλάμες και ευθύς ένας μαθητής στάθηκε απέναντι στο κορίτσι έτοιμος για μάχη. Δείξε μου τι αξίζεις!
Η May στένεψε τα μάτια και στράφηκε στο αγόρι. Εκείνος τινάχτηκε μόλις ήρθε σε άμεση οπτική επαφή μαζί της. Κούνησε το κεφάλι για να συνέλθει. Σπάνια μια τέτοια καλλονή θα γύριζε το κεφάλι για να τον κοιτάξει και τώρα είχε μία μπροστά του που τον παρατηρούσε αποκλειστικά. Ήταν αρκετό για να χάσει για μια στιγμή την συγκέντρωση του.
Φυσικά ήταν ακριβώς ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά που είχε διακρίνει πάνω της ο sensei Matsuda. ‘Ένα κορίτσι είχε έρθει στο κατώφλι του πρόθυμα! Αν δεν άρπαζε την ευκαιρία να αναθρέψει στα ύψη τη συγκεκριμένη, μπορεί να μην ξανάβρισκε δεύτερη. Και αυτό θα το μετάνιωνε χειρότερα από ό,τι το να γκρεμίσει μερικούς αναλώσιμους, αρσενικούς μαθητές. Ποιος ήξερε; Μπορεί να αποδεικνυόταν ότι το κορίτσι έκρυβε ταλέντο!

Αρκετές μέρες θα πέρναγαν με ειρηνικούς ρυθμούς. Ο Mark και η May θα έφυγαν κάθε πρωί για προπόνηση και θα επέστρεφαν αργά το απόγευμα για να συναντήσουν τον Arima στην ταβέρνα του χωριού. Ο τελευταίος, εκτός από το να βοηθά τον ιδιοκτήτη και να παίζει τα βράδια με την κιθάρα, δεν είχε κάποια άλλη ασχολία. Σίγουρα ένιωθε κάποια μοναξιά που έμενε ξεκομμένος αλλά δεν είχε λόγο να παραπονεθεί στους φίλους του. Οι δυο τους λάμβαναν ξεχωριστή προσοχή από τους δασκάλους και παρουσίαζαν πολύτιμη βελτίωση στις ικανότητες τους. Αυτό ανέβαζε το επίπεδο της ομάδας τους ως σύνολο.
Επίσης, η συμπεριφορά τους απέναντι στον ίδιο παρέμενε το ίδιο καλή όπως συνήθως. Ειδικά αν προχωρούσαν σε κάποιο επίπεδο της προπόνησης, ο Arima ήταν ο πρώτος  με τον οποίο το μοιράζονταν! Προφανώς η συμπεριφορά αυτή από τον Mark ήταν αναμενόμενη. Από την πλευρά της May όμως ήταν μια ευχάριστη ανακάλυψη. Ο Arima χαιρόταν ολόψυχα τόσο για την πρόοδο της όσο και για το ενδεχόμενο να γλύκαινε η μεταξύ τους σχέση. Ίσως οφειλόταν στην αναγνώριση της θέσης του στην τριάδα ως αρχηγός ή στην εσφαλμένη πεποίθηση ότι εκείνος ήταν ο δυνατότερος τους. Δεν το πολυσκέφτηκε μέχρι που αποκαλύφθηκε η ρίζα ενός βαθύτερου προβλήματος.
-“Προχωρημένο επίπεδο”;! Αυτό δεν σημαίνει ότι ξεπέρασες το βασικό επίπεδο, στο οποίο είχαν κολλήσει τόσοι μαθητές που προπονούνταν για περισσότερο καιρό από εσένα. May, έχεις ταλέντο! την συνεχάρη με συγκρατημένο ύφος έπειτα από το αρχικό σοκ του νέου.

-Δεν έχω;! Το κορίτσι γέλασε δυνατά με τα μάτια της να σχηματίζουν σχισμές που έφταναν ως τα αυτιά. Και η ίδια ήταν πολύ ευχαριστημένη, τόσο που ανταμείφτηκαν οι κόποι της όσο και που πλησίαζε με ένα ακόμα βήμα το στόχο της. Ο sensei Matsuda είπε ότι θα με διδάξει ιδιαιτέρως στις πιο μυστικές τεχνικές του και ότι σύντομα θα ξεπεράσω όλους τους μαθητές σε δεξιότητα!
-Λοιπόν, αυτό πρέπει να το πανηγυρίσουμε! πετάχτηκε ο Mark αλλά ο τόνος του ήταν παράξενος.
Μέχρι εκείνη την στιγμή, η May δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία του και τινάχτηκε όταν τον άκουσε. Ο Arima παραξενεύτηκε από το ύφος του παιδιού και ύστερα συνειδητοποίησε ότι κάθε φορά που του μιλούσε η May σχετικά με το dojo, ο Mark συμπτωματικά έλειπε. Γυρνώντας να κοιτάξει το κορίτσι, ανακάλυψε ότι η έκφραση της είχε σκοτεινιάσει.
-“Προχωρημένο επίπεδο” στο dojo του Matsuda πρέπει να είναι σημαντική πρόοδος. Αν και αναρωτιέμαι αν θα άξιζε ελάχιστο ενδιαφέρον ανάμεσα στους μαθητές του sensei Hasegawa.
Ο Arima που έχασε το κεφάλι του μπροστά στην συνέχεια της υποτίμησης, δεν κατάφερε να βρει τα λόγια. Όχι ότι θα πρόφταινε τη φουρκισμένη May πριν ανταποδώσει με υψωμένη την μύτη:
-Ω, είμαι βέβαιη ότι δεν θα ξεχώριζε! Ανάμεσα σε τόσο μεγάλο πλήθος μαθητών πώς γίνεται να μην καλυφθεί ένα ταλέντο; Αναρωτιέμαι αν ο δικός σας δάσκαλος μπορεί να επικεντρωθεί και να διδάξει προσωπικά κάποιον μαθητή, όταν βουλιάζει στο να “χαϊδεύει” κάθε αργόστροφο χαϊβάνι;!

-Εφόσον είναι τόσο ικανός, και βέβαια δεν δυσκολεύεται να χωρίσει την προσοχή του σε πάνω από ένα υποκείμενο! ρουθούνισε το παιδί που εξέλαβε ως προσωπική επίθεση την κουβέντα της. Κι αν θες να ξέρεις, ο sensei Hasegawa επιβλέπει επιμελώς την εκπαίδευση μου! Αλλά δεν κοκορεύομαι λες και είμαι ξεχωριστός αμέσως στο Αφεντικό, σαν μερικές άλλες!
-Δεν κοκορεύτηκα στον Arima, άφησε τις περιστροφές χωρίς να υποχωρεί σπιθαμή. Δεν υπέθεσα ποτέ ότι κάποιος όσο δυνατός όσο ο Arima θα είχε πρόβλημα να επιδοκιμάσει την πρόοδο μου. Αν και δεν μπορώ να πω το ίδιο για κάποιον τόσο μικρό όσο εσένα!
-Παλιο—
-Σταματήστε! φώναξε πάνω από τις φωνές τους ο νεαρός φέρνοντας τα χέρια ανάμεσα στο κενό τους που είχε στενέψει απειλητικά. Ευτυχώς είχε προλάβει προτού ανταλλαχτούν βαριές κουβέντες, αλλά το πρόσωπο του είχε πανιάσει από τον απροσδόκητο καβγά. Δεν μου αρέσει να με βάζετε στην μέση και ακόμα λιγότερο να μαλώνετε. Τι πάθατε; ρώτησε τρέμοντας να μάθει γιατί πραγματικά δεν καταλάβαινε. Πάντα τα πηγαίνατε τόσο καλά!