[Τέλος]Μυστήρια και ιστορίες από παλιά.

Πανικός άρχισε να ξεσπάει μέσα στην βάση.Ένας ένας οι ψαράνθρωποι έτρεχαν έξω να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο που εγώ "δεν γνώριζα".Τα καλά είναι ότι για να γινόταν τόσος χαμός κάτι πρέπει να είχε καταφέρει ο Rin ακόμα και αν δεν είχε σκοτώσει τον ίδιο τον Rav σίγουρα θα είχε βγάλει κάνα δύο ψαρανθρώπους ακόμα από την μέση,αλλιώς δεν θα υπήρχε λόγος για όλον αυτό τον χαμό.Σηκώθηκα από το τραπέζι και μίλησα στην Kanae.
-Θα μείνω εδώ για να τους επιβλέπω.Βγες από την πίσω πόρτα όσο υπάρχει ακόμα ο πανικός.Ξέρεις τι να κάνεις.
Εκείνη μου έγνευσε θετικά και έφυγε πρώτη.
-Πάμε αγόρι μου. είπα στον Arashi και αρχίσαμε να πηγαίνουμε αργά αργά προς τα έξω.Όταν φτάσαμε στο προαύλιο μπορούσα να δω όλους τους ψαρανθρώπους να ετοιμάζουν τα όπλα τους και πολλούς από αυτούς ήδη να τρέχουν προς τα έξω.Ανθρωποκυνηγητό;Άρα ο Rin είχε ξεφύγει.Κοίταξα γύρω μου και έτρεξα προς έναν ψαράνθρωπο που δεν είχε ετοιμαστεί ακόμα.
-Τι στο καλο συνέβει; τον ρώτησα καθώς εκείνος πήρα το όπλο του στο χέρι του.
-Ο κρατούμενος το έσκασε.Σκότωσε τον Rav και μερικούς ψαρανθρώπους ακόμα και το έσκασε στην πόλη.Ένας φρουρός τον είδε καθώς εκείνος έφευγε. μου είπε και με αυτό αποχώρησε.
Τον άτιμο,όντως τα είχε καταφέρει.Με τον Rav νεκρό μου έμεναν ακόμα τρία βασικά μέλη,χωρίς να μετρώ τον Willy.Αν μπορούσα να διατηρήσω τον πανικό αρκετά ίσως η Kanae να προλάβει κάποιο σημείο από όπου μπορούν οι Marines να εισβάλουν ενώ παράλληλα θα βρίσκονται ήδη σε αρκετή αναταραχή για να μην τους περιμένουν.Όμως για την ώρα δεν μπορούσα να τρέξω έξω στην πόλη και να αρχίσω να ψάχνω τον άντρα.Αυτό θα ήταν παράξενο και όχι κάτι που θα έκανα κανονικά,οπότε απλά γύρισα την πλάτη μου στην πύλη και άρχισα να περπατάω προς τα μέσα.Θα πήγαινα να καυχηθώ και να χτυπήσω τον Willy με την αποτυχία των αντρών του.Το μόνο που ήλπιζα ήταν ο Rin να μην πιανόταν.Θα μου ήταν πολύ βολικό να έμενε στο νησί και να τους απασχολούσε και άλλο τους ψαρανθρώπους,αλλά δεν νομίζω ότι θα έκανε κάτι τέτοιο αν είχε την ευκαιρία να φτάσει στο πλοίο του.Εκείνη την στιγμή είδα το χταποδοειδές κεφάλι του Supai να ξεπροβάλει και να πηγαίνει προς την έξοδο -υποθέτω και το υπόλοιπο του σώμα μαζί ήταν-.
-Άκουσες τι συνέβει; με ρώτησε καθώς ήμουν έτοιμος να τον προσπεράσω.
-Ώστε μου μιλάς τώρα; τον ρώτησα εγώ με την σειρά μου Μπορώ να σου πω ότι κάτι άκουσα,μιας και μου κάνεις την τιμή να μου απευθύνεις τον λόγο.
-Φαντάζομαι ότι δεν είχες καμία σχέση με αυτό... μου είπε και ήταν ξεκάθαρο πως μέσα του το ήξερε ότι είχε δίκιο.
-Δεν καταλαβαίνω γιατί πράγμα μιλάς.Ήμουν στην τραπεζαρία με πολύ κόσμο γύρω μου.Όλοι είδαν ότι δεν μπορεί να έχω κάνει κάτι εγώ. του απάντησα εντελώς ψυχρά.
-Το φαντάζομαι. ανταποκρίθηκε εκείνος και άρχισε ξανά να προχωράει προς τα έξω.
Κοιτούσα την πλάτη του καθώς απομακρυνόταν.Στο μυαλό μου έφτιαχνα την σειρά με την οποία έπρεπε να τους βγάλω από την μέση.Ο Supai έπρεπε να φύγει πρώτος.

Kanae's POV

O Argon μου είχε πει για αυτή την πίσω έξοδο την ώρα που τρώγαμε.Κανονικά υποτίθεται ότι οι ψαράνθρωποι θα την χρησιμοποιούσαν αν ποτέ χρειαζόταν να εκκενώσουν την βάση,όμως τώρα μας βόλευε αρκετά,μιας και -όπως πάλι είχε πει ο Argon- πράγματι δεν υπήρχε κανείς τριγύρω.Άρχισα να κατηφορίζω την πλαγιά με προσοχή,μιας και το χιόνι γλυστρούσε και θα μπορούσα εύκολα να φάω τα μούτρα μου.Ευτυχώς είχα μεγαλώσει σε αυτό το νησί και είχα συνηθίσει να περπατάω σε τέτοιους δρόμους.Μετά από λίγα λεπτά είχα φτάσει στις αρχές του δάσους και έμπαινα μέσα.Στον δρόμο μου μπόρεσα να δω πολλούς νεκρούς λύκους.Η αλήθεια είναι ότι το νησί συνήθιζε να έχει πολλούς και αυτό μας απότρεπε συχνά από το να μπούμε στο δάσος,όμως από τότε που οι ψαράνθρωποι ήρθαν και άρχισαν να κάνουν τις περιπολίες τους είχαν αρχίσει να τους σκοτώνουν αυτά τα ζωντανά,ώστε να μην τους ενοχλούν.Οι αριθμοί τους είχαν μειωθεία κατά πολύ και πλέον φοβόντουσαν να βγουν την μέρα.Σίγουρα δεν θα ήταν καλύτερα το να συναντούσα άγριους λύκους,όμως αυτό που έκαναν οι ψαράνθρωποι ήταν βάναυσο.Ο Arashi ήταν τυχερός που δεν είχε την ίδια μοίρα και ο Argon που ήξερε για αυτή την κατάσταση είχε ένα λόγο παραπάνω να χαίρετε όταν όχι μόνο βοήθησε τον Arashi,αλλά έγινε και φίλος του.Βέβαια φαντάζομαι λόγο του φρούτου του ο Arashi δεν θα κινδύνευε ιδιαίτερα από τα ξίφη των πειρατών.Προσπέρασα γρήγορα την σκηνή και άρχισα να τρέχω.Δεν είχα χρόνο να χάσω.Έπρπε να εκμεταλευτώ την φασάρια και τον πανικό για να επιθεωρήσω την ακτή.Η αλήθεια βέβαια ήταν πως ήδη είχα μια ιδέα για το που να ψάξω και ήμουν ήδη σχεδόν σίγουρη ότι δεν θα βρω φύλακες εκεί.Βέβαια το μέρος θα ήταν επικύνδυνο και για τους άντρες μας αν κατεύθαναν,όμως ήταν το καλύτερο ρίσκο που μπορούσαμε να πάρουμε.
Έφτασα κοντά στην ακτή και τότε άκουσα φωνές.Αντανακλαστηκά πήδηξα πίσω από έναν βράχο και κάθησα στα γόνατα μου,ώστε να με καλύβει.
-Να πάρει!Που πήγε αυτό το βρομόπαιδο; άκουσα έναν ψαράνθρωπο να παραπονιέται.
-Δεν φαίνεται να πέρασε από εδώ.Πάμε πάλι από την άλλη πλευρά. του ανταποκρίθηκε ο δεύτερος και τότε άκουσα τα βήματα τους να δυναμώνουν καθώς πλησίαζαν προς την τοποθεσία μου.
Αυτό δεν ήταν καλό!Αν με έβλεπαν εδώ και μάλιστα με έπιαναν να κρύβομαι θα καταλάβαιναν ότι κάτι δεν πάει καλά και μπορεί να έβαζα σε κίνδυνο την αποστολή μου.Και μέσα στον πανικό μου έβγαλα μια μικρή κραυγή.Κίνησα γρήγορα τα χέρια μου και έκλεισα το στόμα μου,όμως ήταν αργά.Με είχαν ήδη ακούσει.
-Ποιος είναι εκεί; φώναξε ένας από τους δύο ψαρανθρώπους και όταν δεν πήραν απάντησα τους άκουσα ξανά να με πλησιάζουν.
Δεν είχα πολλές επιλογές.Τράβηξε τις βαλίστρες χειρός μου,μία στο κάθε χέρι και ετοιμάστηκα.Δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς αν τους άφηνα ζωντανούς και με έβρισκαν δεν υπήρχε γυρισμός,όμως έτσι...ίσως προλάβαινα να κρύψω τα πτώματα προτού με εντωπίσουν ξανά.Τότε μια πιστολιά ακούστηκε και η καρδιά μου έχασε τον χτύπο της.Τα μάτια μου είχαν κλείσει ενστικτωδώς,όμως μετά από μερικά δευτερόλεπτα δεν ένιωθα τίποτα περίεργο.Άνοιξα τα μάτια μου και άρχισα να επεξεργάζομαι το σώμα μου.Τίποτα.Άρα δεν είχαν πυροβολήσει εμένα.Ίσως μια προειδοποιητική βολή από τους ψαρανθρώπους για να με τρομάξουν.Όμως μετά από λίγο συνηδητοποίησα ότι πλέον δεν άκουγα τους ψαρανθρώπους.Τι στο καλό;
Έγυρα αργά αργά το κεφάλι μου πίσω από τον βράχο και κοίταξα.

Αντίκρυσα τους δύο ψαρανθρώπους να κύτονται κάτω.Ήμουν ξαφνιασμένη αλλά δεν μπορούσα να κάτσω για πάντα στην θέση μου.Σηκώθηκα προσεκτικά με τα όπλα μου να στοχεύουν τους δύο πεσμένους εχθρούς,για καλό και για κακό.Όμως δεν χρειαζόταν.Καθώς στάθηκα από πάνω τους μπρορούσα να δω από μια σφαίρα καρφωμένη στα στήθη τους.Άρα...όποιος είχε πυροβολήσει είχε ρίξει σε αυτούς.Άρχισα να κοιτάω τριγύρω και να ψάχνω τον σκοπευτή.Όπου και να κοιτούσα δεν μπορούσα να δω κάτι και η αλήθεια είναι ότι δεν είχα καταλάβει από ποιο σημείο είχε ακουστεί ο θόρυβος εξαρχής.Όπως και να είχε αυτό είχε καταλήξει καλά για εμένα.Αν και τώρα που το σκέφτομαι υπήρχε κάτι ακόμα πράξενο εδώ.Πως στο καλό υπήρχαν δύο σφαίρες;Είμαι σίγουρη ότι είχα ακούσει έναν μόνο πυροβολισμό.Κάτι δεν πήγαινε καλά εδώ,αλλά ένιωθα πως αν φάω και άλλο χρόνο με το να το σκέφτομαι θα φρικάρω και αυτό δεν θα ήταν καλό.Αφήνοντας αυτό το μυστήριο πίσω μου συνέχισα να τρέχω κατά μήκος της ακτής προς το σημείο όπου έψαχνα.Κάπου εκεί στο βόρειο-ανατολικό κομμάτι του νησιού,υπήρχε ένα σημείο της ακτής που ήταν καλυμένο με βράχους και υφάλους.Οι ψαράνθρωποι δεν συνήθιζαν να επιβλέπουν το μέρος,επειδή κανένας δεν έμπαινε από εκεί στο νησί μιας και ήταν επικύνδυνο για το καράβι.Ακόμα παρέμενε επικύνδυνο,αλλά όπως είπα δεν ένιωθα ότι είχαμε κάποια καλύτερη ελπίδα.Ήξερα καλά τους πειρατές,ίσως όχι όπως ο Argon,αλλά όπως και να έχει είχα και εγώ μεγαλώσει εδώ.Ήξερα ότι επέβλεπαν το λιμάνι και το μεγαλύτερο κομμάτι της ακτής και πως ποτέ δεν έφτανε εδώ καράβι εκτός αν το επέτρεπαν οι ίδιοι.Η άμμος της ακτής είχε αρχίσει να χάνεται και να πέρνουν την θέση της βότσαλα και πέτρες τα οποία είχαν καλυφθεί επίσης από το ασταμάτητο χιόνι.Τελικά έφτασα στο εν λόγο σημείο.Πράγματι δεν υπήρχε κανείς εκεί.
Ο κρύος αέρας με χτύπησε στο πρόσωπο καθώς περνούσε από την ακτή φέρνοντας ένα κύμα που έσκασε πάνω στα βράχια.Σίγουρα επικύνδυνο...αλλά η καλύτερη μας επιλογή.Έβγαλα το den den mushi μου και κάλεσα τον Argon.
-Πως είσαι Kanae; με ρώτησε.
-Καλύτερα.Πέρασα και ήπια λίγο σάκε από το μπαρ και είδα κάποια παλιά πρόσωπα.Θα αρχίσω να έρχομαι προς τα εκεί τώρα.
-Όχι δεν πειράζει.Πάρε τον χρόνο σου και ξεκουράσου,θα μιλήσουμε μετά. μου απάντησε.
-Εντάξει. του είπα εγώ με την σειρά μου και τερμάτισα την κλήση.
Άρα κοινώς αυτό που μου έλεγε ο Argon ήταν να μην καλέσω ακόμα τον Daigin,αλλά να περιμένω μέχρι να με ξανακαλέσει.Κίνησα ξανά προς το δάσος.Θα κρυβόμουν εκεί και θα περίμενα,μέχρι να με ενημέρωνε ξανά.

Argon's POV

-Είδες που στο είπα:είχε πάει στην πόλη να ξεσκάσει λίγο,γιατί δεν άντεχε άλλο να βλέπει τις φάτσες σας. είπα στον Willy,καθώς έκλεινα το den den mushi μου έχοντας μόλις μιλήσει στην Kanae μπροστά του.
-Φαίνεται ότι τσάμπα ανησύχησα. είπε εκείνος.
Η Kanae είχε κάνει καλή δουλειά με τον κώδικα μας.Μου πέρασε τις πληροφορίες χωρίς να υποψιαστεί κάτι ο Willy.Είχε λοιπόν όντως βρει ένα κενό στην άμυνα των ψαρανθρώπων,στο βόρειο-ανατολικό κομμάτι της ακτής,όμως δεν θα ήταν εύκολο να προσεγγύσουμε από εκεί.Για αυτό άλλωστε της είπα να περιμένει προτού καλέσει για ενισχύσεις.Έτσι και αλλιώς δεν είχα τελειώσει με αυτά που χρειαζόμουν να κάνω πρώτα.
-Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τους δικούς μου.Προσέχω όταν τους επιλέγω,όχι σαν εσένα που έχεις διαλέξει όλους τους άκυρους και τους έχεις φέρει εδώ.Ένα άτομο κατάφερε μόνο του να ξεφύγει και να σκοτώσει τον Rav,πολύ ντροπιαστικό θα έλεγα.
-Πράγματι είναι.Ειδικά όταν κατάφερε μόνο του να ξεφύγει από τις αλυσίδες του και να προλάβει να βγει από την βάση.Άκουσα ότι κάπως κατάφερε να κλέψει τα κλειδιά του Rav και να ελευθερώσει τον εαυτό του.
-Υποθέτω ότι είχε κάποιες ικανότητες πέρα από το φρούτο του τελικά.
-Έτσι δείχνει.
Για λίγο δεν είπαμε τίποτε άλλο.Απλά καθόμασταν να κοιτάμε ο ένας τον άλλο στα μάτια.
-Πρέπει να φύγω.Θα πάω να δω την Kanae.Δεν θέλω να την αφήνω πολύ ώρα μόνης της όταν οι δικοί σου βρίσκονται τριγύρω. του είπα τελικά.
-Δεν αμφιβάλλω. μου ανταπικρίθηκε και με αυτό αποχώρησα.
Έχοντας ως δικαιολογία την Kanae κίνησα προς την πόλη.Όλοι οι κάτοικοι είχαν κρυφτεί στα σπίτια τους όπως ήταν λογικό,όμως οι ψαράνθρωποι εισέβαλαν μέσα έτσι και αλλιώς,στην αναζήτηση τους για τον Rin.Έψαξα τριγύρω μέχρι να βρω την ασχημόφατσα που χρειαζόμουν.
-Supai! του φώναξα και εκείνος γύρισε.
-Τι κάνεις εσύ εδώ; μου ανταποκρίθηκε άγρια εκείνος.
-Ερχόμουν να δω την φίλη μου που είχε περάσει από εδώ νωρίτερα και σας είδα που ψάχνατε οπότε θυμήθηκα...δεν βρίκατε τον άντρα που ψάχνεται μαζί με τον Strife να προσπαθεί να ανατινάξει την βάση σας;
-Τι σημασία έχει αυτό τώρα;
-Μιλάμε για τον Strife.Από που λες να βρήκε τα εκρηκτικά; είπε και ο Supai φάνηκε να καταλαβαίνει τι εννοούσα.
-Η αλήθεια είναι ότι ψάξαμε για τον δήμαρχο,όμως έχει εξαφανιστεί,το βρώμο-ποντίκι.
-Μην ανησυχείς για αυτό.Μπορώ να σου πω εγώ που συνηθίζει να κρύβεται.
Ο Supai ανασήκωσε το φρύδι του.
-Και γιατί στο καλό να με βοηθήσεις;
-Η αλήθεια είναι ότι χαίρομαι που είστε χαζοί και δεν μπορείτε να τον βρείτε μόνοι σας χωρίς εμένα...

-Παλιό... πήγε να μου φωνάξει αλλά τον διέκοψα.
-Όμως ακόμα πιο σημαντικός λόγος είναι γιατί ελπίζω να βρεις τον ξένο εκεί και να σε σκοτώσει. του είπα στην ψύχρα,αν και ήξερα ότι τα λόγια μου δεν θα τον ξάφνιαζαν τόσο.
-Μιλάμε για κάποιον που σκότωσε τον Rav.Μπορεί να είσαι το δεξί χέρι του Willy,αλλά από θέμα δύναμης δεν έφτανες τον Rav.Τι θα μπορούσες να κάνεις εναντίων του;
Δεν είχε χάσει τις υποψίες του για εμένα.Αυτό δεν θα γινόταν ποτέ,το ήξερα.Όμως μου αρκούσε προς την στιγμή να πάρει τις ευκαιρίες που του έδινα.Ήξερε ότι δεν θα δίσταζα να του πω τέτοια πράγματα και αυτό έκανε την στάση μου αρκετά αληθινή στα μάτια του,ενώ έκανε επίσης και την υπερηφάνια του να χτυπάει κόκκινο.
-Που είναι αυτή η κρυψώνα;... με ρώτησε ...θα τον αναλάβω προσωπικά.
Τέλεια!
Του έδωσα λοιπόν τις οδηγίες και τον άφησα να προχωρήσει μπροστά.Αφού πήρε λίγο προβάδισμα άρχισα να τον ακολουθώ κρυφά από πίσω.Οι οδηγίες που του είχα δώσει θα τον οδηγούσαν πράγματι στον δήμαρχό.Δεν έκανα πλάκα όταν είπα ότι ήξερα που κρύβεται.Ήξερα την κρυψώνα του για χρόνια ολόκληρα,μιας και συνήθιζα να ζω μέσα στο δάσος και στις κατακόμβες.Πάνω σε μια ανηφόρα,μέσα στο δάσος,υπήρχε μια σπηλιά που ο δήμαρχος είχε σαν προσωπική του κρυψώνα για να κρύβει όπλα και εκρηκτικά που θα έδινε στους δικούς του αν ποτέ ξεσηκώνονταν όπως ήλπιζε.Μέσα στην σπηλιά υπήρχε επίσης είσοδος για τις κατακόμβες,όμως ο δήμαρχος δεν θα προλάβαινε νε ξεφύγει εφόσον δεν περίμενε τον Supai.Πράγματι ο Supai εισέβαλε στην σπηλιά και έπιασε τον δήμαρχο ο οποίος δεν πρόλαβε να αντιδράσει.Άρχισε να τον βαράει και να του φωνάζει.
-Που είναι αυτός ο αλήτης;Που έχεις κρύψει εκείνο το βρωμερό πλάσμα;
-Δεν είναι εδώ το ορκίζομαι.Δεν τον ξαναείδα από όταν τον πιάσατε. άρχισε να κλέγεται εκείνος.
-Γέρο είσαι ήδη ξεγραμμένος με όλα τα όπλα και τα πυρομαχικά που κρύβεις εδώ μέσα.Πες μου που είναι αυτός που ψάχνω και τουλάχιστον δεν θα πεθάνεις πολύ βίαια.
-Νομίζω ότι αυτό είναι αρκετό Supai. του είπε και εκείνος γύρισε να με αντικρύσσει.
-Τι κάνεις εδώ;
-Σου έδωσα τον δήμαρχο όπως σου υποσχέθηκα,όμως και εσύ μου έδωσες κάτι:εσένα στο πάτιο. είπα και έπιασα απειλητικά το ξίφος μου χωρίς όμως να το τραβήξω.
Εκείνος άρχισε να γελάσει.
-Το ήξερα από την αρχή που σε είδα!Το ήξερα ότι κάτι σχεδιάζεις,με το να έρχεσαι εδώ!Αλήτη,ήλπιζα να τραβήξεις την λεπίδα σου εναντίων μου γιατί έτσι δεν θα χρειαζόταν να κρατηθώ άλλο.Ακόμα δεν είμαι σίγουρος τι στο καλό θέλεις να καταφέρεις,αλλά δεν έχει σημασία.Θα πεθάνεις εδώ και τώρα και δεν θα φτάσεις να δεις το τέλος του σχεδίου σου.
Αν και είχε χταποδοειδές πρόσωπο με πολλά κεφάλια ο ίδιος είχε κανονικά δύο χέρια,κάτι που διευκόλυνε αρκετά την κατάσταση.Τράβηξε τις δύο φαρδιές λεπίδες που είχε στην πλάτη του και την έβαλε μπροστά του απειλητικά.

Κλώτσησε τον δήμαρχο στην άκρη και από την δύναμη που έβαλε,ο δήμαρχος σηκώθηκε στον αέρα και έσκασε βίαια πάνω στα τοιχώματα της σπηλιάς.
-Εσένα θα σε αναλάνω μετά. του γρύλισε.
-Παραδέχομαι κάτι για εσένα Supai.Είσαι έξυπνος.Για αυτό και πρέπει να φύγεις πρώτος.Βέβαια μπορείς ακόμα να την γλυτώσεις.Πες μου για το σύμβολο στον ώμο μου!Πες μου για την οικογένεια μου!
-Ανόητο παιδί!Όσα χρόνια και να περάσουν δεν θα πάρεις τίποτα από εμένα!
-Φαίνεται ότι τσάμπα σπατάλησα το κομπλιμέντο μου σε σένα.
-Αρκετά τα λόγια! με αυτό άρχιζε να στριφογυρίζει με εκπληκτική ταχύτητα,έχοντας απλώσει τα χέρια του διάπλατα.Τα ξίφη του έκοβαν τον αέρα γύρω του και με εμπόδιζαν να τον πλησιάσω.Πήδηξα προς τα πίσω και βγήκα έξω από την σπηλιά.Εκείνος ακόμα στριφογυρίζοντας με ακολούθησε έξω και δεν φάνηκε να χάνει ταχύτητα από το χιόνι,παρότι ήταν αρκετά πυκνό.Με το Shadow Step μου απομακρύνθηκα και εκείνος έπεσε με τα ξίφη του πάνω σε ένα δέντρο,κάνοντας τον να σταμτήσει επιτυχώς αυτή την φορά.
-Shadow Step και έπεσα πάνω του.Ο Supai ήταν από τους πιο γρήγορους του πληρώματος,όμως όχι αρκετά γρήγορος μπροστά μου.Εκείνος γύρισε απότομα και τα πλοκάμια στο πρόσωπο του σηκώθηκαν ρίχνοντας μελάνι προς το μέρος μου.Το απέφυγα,ήδη στην μέση της κίνησης μου και τον έκοψα οριζόντια στην κοιλιά.Γύρισα ξανά να τον αντικρύσω.Το χτύπημα μου δεν φάνηκε να είναι αρκετά δυνατό για να τον ρίξει κάτω.Είχε ήδη τραβήξει ξανά τα ξίφη του και επιχειρούσε ένα κατακόρυφο χτύπημα.Δεν είχα υπολογίσει ότι θα αντέξει το χτύπημα μου και θα αντιδράσει τόσο γρήγορα,οπότε δεν προλάβαινα να τον αποφύγω.Σήκωσα αντ' αυτού το ξίφος μου οριζόντια και μπλόκαρα τα δύο δικά του.Καθώς και οι δύο μας σπρώχναμε με όλη μας την δύναμη ο ένας τον άλλο,είδα τα πλοκάμια του Supai να γυρνάνε προς τα μέσα.Όταν ξαναβγήκαν τράβηξαν από κάτω τους μικρές λεπίδες,μία για το κάθε πλοκάμι.
-Τώρα σε έπιασα! από τόση κοντινή απόσταση τα πλοκάμια του κινήθηκαν προς το πρόσωπο μου εύκολα,χωρίς να έχω κάτι να τα μπλοκάρω.Κλώτσησα τότε το αριστερό του πόδι κάνοντας τον να χάσει το πάτημα του και να μειωθεί η πίεση που έβαζε πάνω μου.Έτσι ελευθερώθηκα αρκετά ώστε να φύγω με ένα Shadow Step μακρυά,προτού τα πλοκάμια του με φτάσουν και προτού εκείνος βρεθεί τελικά να βρίσκεται στο έδαφος.Για άλλη μια φορά όμως κατάφερε να σηκωθεί αρκετά γρήγορα,προτού προλάβω να κάνω την κίνηση μου.Όταν χρησιμοποίησα ένα ακόμα Shadow Step για να τον πλησιάσω εκείνος ήταν ήδη όρθιος και κοίταζε προς το μέρος μου.
-Απέφυγε αυτό! μου φώναξε και κούνησε τα πλοκάμια του και εκτόξευεσε τις λεπίδες που κρατούσε κατά μήκος του δρόμου που ερχόμουν.Πήδηξα στον αέρα ώστε να αποφύγω τις λεπίδες του και τότε εκείνος βρήκε τον χρόνο που χρειαζόταν για την αντεπίθεση του.
-Τώρα! και έφτυσε για άλλη μια φορά μελάνι το οποίο πέταξε στον αέρα και πέτυχε την Σκιά,η οποία έφυγε από το χέρι μου και έπεσε παραπέρα.Εκείνος πήδηξε τότε ψηλά τείνοντας τα ξίφη του.Δεν μπορούσα να αντιδράσω στον αέρα.Με έκοψε δύο φορές προτού πέσω πάλι κάτω στο έδαφος.

Προσγυώθηκε στα πόδια του και γέλασε.
-Χα!Το ήξερα ότι ήσουν μόνο λόγια. είπε και ήταν έτοιμος να φύγει.
-Αυτό είναι κάποιο αστείο;... με άκουσε να τον ρωτάω και γύρισε να με κοιτάξει.Χωρίς πρόβλημα στάθηκα όρθιος και πήρα ξανά την Σκιά στο χέρι μου.
-Δεν έχεις ιδέα τι έχω περάσει Supai:τι προπόνηση έχω κάνει,τι εχθρούς έχω αντιμετωπίσει.Είναι η πρώτη φορά στην ζωή μου,μα τώρα που το ένιωσα ξέρω πως είναι μια εύκολη μάχη.Εσύ είσαι η πιο εύκολη μάχη που είχα στην ζωή μου.Και λέω είχα...γιατί τελειώνει τώρα.
Ήταν η αλήθεια.Τα χτυπήματα του ένιωσαν αδύναμα,δεν με πονούσαν.Επιτέλους μετά από όλο αυτό τον δρόμο η δύναμη που είχα αποκτήσει άρχισε να φαίνεται,άρχισα να την νιώθω.
-Δεν το νομ... μα δεν πρόλαβε να μιλήσει.Στεκόμουν ήδη από πίσω του και έχωνα την λεπίδα του μέσα στο σώμα του.
-Τόσα χρόνια που εγώ δυνάμωνα εσύ φαίνεται πως έμεινες στάσιμος Supai.Κρίμας,ήλπιζα για μια πιο ικανοποιητική μάχη μαζί σου. τράβηξα την λεπίδα μου από το σώμα του και τον άφησα να πέσει,ενώ κίνησα προς τον δήμαρχο.
-Υπάρχει μια δουλειά για την οποία σε χρειάζομαι. του είπα όμως εκείνος άπλωσε το χέρι του και μου έδειξε από πίσω μου.
-Πρόσεχε!
Δεν χρειαζόταν όμως,ήδη είχα ακούσει τον Supai να σηκώνεται και να έρχεται καταπάνω μου.Φώναζε πολύ.Τράβηξα το ξίφος μου και το έκανα ένα γύρο πάνω από το κεφάλι μου,καθώς έστριβα παράλληλα και το σώμα μου.Η Σκιά σφύριξε στον αέρα και πήρε τον λαιμό του Supai,στέλνοντας το κεφάλι του να πετάξει πέρα στο έδαφος.
-Τελικά στο τέλος μου έδειξες την θέληση σου. μονολόγησα,καθώς επέστρεφα το ξίφος μου στην θέση του.
Πλησίασα άλλη μια φορά τον δήμαρχο και τον βοήθησα να σηκωθεί.Εκείνος είχε αρχίσει να με ευχαριστεί,όμως τον σταμάτησα γρήγορα.Δεν είχα χρόνο για χάσιμο.
-Άκουσα για το σχέδιο σου να ανατινάξεις την βάση των πειρατών από κάτω.Θα σε βοηθήσω,αλλά από ένα σημείο και μετά θα αναγκαστώ να σε αφήσω μόνο σου και δεν σου εγκυώμαι ότι θα βγεις ζωντανός από αυτό.
-Μικρέ... μου ανταποκρίθηκε ...είμαι έτοιμος εδώ και χρόνια για να πάρω αυτή την θυσία.Το να διώξουμε τους πειρατές από το νησί μας αξίζει τα πάντα.Αν είναι να κάνω αυτό που μου λες,απλά υποσχέσουμου ότι θα ελευθερώσεις το νησί.
-Αυτό σκοπεύω να κάνω.
Και έτσι συμφωνήσαμε.Κατεβάσαμε κάτω στις κατακόμβες -από την είσοδο εκεί στην σπηλιά- κάμποσα βαρέλια με εκρηκτικά και αρχίσαμε να τα κυλάμε μέσα στους στενούς διαδρόμους,με τον δήμαρχο να οδηγεί από μπροστά μέχρι το σημείο όπου θα τα βάζαμε.

Μετά από κάμποση ώρα φτάσαμε σε μια πόρτα,πίσω από την οποία βρισκόταν ένας χώρος ελαφρά λίγο πιο φαρδύς από ότι οι προηγούμενοι διάδρομοι.Από ότι μου είχε πει ο δήμαρχος,όσο περπατάγαμε,ο χώρος θα άνοιγε όταν πλησιάζαμε στην βάση...μάλλον αυτό εννοούσε.Το δεύτερο στοιχείο που μου έδειξε ότι φτάσαμε ήταν ότι δεν ήμασταν μόνοι μας,αλλά υπήρχαν ψαράνθρωποι μαζί μας.Φαίνεται ότι είχαμε προχωρήσει πιο πολύ από ότι περίμενα για να φτάσαμε στο σημείο όπου είχαν στείσει το πόστο τους.
-Τι στο καλό κάνετε εσείς εδώ; ρώτησε ένας από αυτούς,όμως δεν είχα χρόνο για αυτά.Ο χώρος όπως είπα παρέμενε στενός οπότε μπορούσα εύκολα να τον τελειώσω αυτό με τους ψαρανθρώπους να στέκονται μπουλούκι μπροστά μου.
-Shadow Step-Zeus Advance έτρεξα από το σημείο όπου βρισκόμουν και σταμάτησα στην άλλη άκρη του δωματίου.Έκλεισα την Σκιά στην θήκη της και οι φύλακες έπεσαν κάτω αναίσθητοι.Έτρεξα ξανά προς τον δήμαρχο και τον βοήθησα να στείσει και να βάλει στα σημεία που έπρεπε τα εκρηκτικά.Όταν τελείωσα με αυτό έβγαλα το den den mushi μου και δοκίμασα αν πιάνει σήμα.
-Χτυπάει παραδόξως... μονολόγησα.
-Το συγκεκριμένο κομμάτι των στοών δεν είναι πολύ βαθυά.Το σήμα δεν είναι το καλύτερο,αλλά δεν εμποδίζεται.
-Τέλεια. ανταποκρίθηκα και κάλεσα την Kanae.
-Εμπρός.
-Kanae επικοινώνησε με τον Daigin.Πες του να ξεκινήσει και δώσε τους οδηγίες από που να προσεγκύσει την ακτή.Πες του επίσης ότι προτείνω να σταλθούν μερικά πλοία από την μπροστά πλευρά για να τραβήξουν την προσοχή των ψαρανθρώπων...ενημέρωσε τον βέβαια ότι κάτι τέτοιο μπορεί να αποδειχθεί μοιραίο για τους άντρες αυτούς.Όταν τελειώσεις κινήσου προς την πόλη και συνάντησε με.
-Κατανοειτό. μου είπε και το έκλεισε.
Όταν τελείωσα την συνομιλία μου έδωσα το den den mushi μου στον δήμαρχο.
-Ξέρω ότι μπορεί να είναι επικύνδυνο,αλλά θα σου ζητήσω να μείνεις εδώ.Θέλω να προκαλέσουμε την έκρηξη την καλύτερη δυνατή στιγμή,ώστε να προκαλέσουμε ακόμα μεγαλύτερο πανικό.Οι ψαράνθρωποι δεν θα στείλουν επιπλέον ενισχύσεις εδώ κάτω πιθανότατα,οπότε θα πρέπει να είσαι ασφαλής.
-Στο είπα ήδη νεαρέ.Είμαι έτοιμος για αυτή την θυσία. ανταποκρίθηκε και πήρε την συσκευή από τα χέρια μου.
Έγνευσα θετικά.
-Θα σε καλέσω να σου δώσω το σήμα να βάλεις την φωτιά.Καλή τύχη. του είπα και κίνησα να φύγω.
-Νομίζω ότι εσύ θα την χρειαστείς περισσότερο παλικάρι μου. μου είπε.
-Μην ανησυχείς για εμένα.Δεν πιστεύω στην τύχη,μόνο στις ικανότητες μου. ήταν το τελευταίο πράγμα που του είπα προτού αρχίσω να ανεβαίνω προς την επιφάνεια.
Όταν βγήκα ο Arashi ήταν εκεί περιμένοντας με στην σπηλιά.
-Σειρά του Gaila αγόρι μου. του είπα και εκείνος έδειχνε ενθουσιασμένος.