[Τέλος]Μυστήρια και ιστορίες από παλιά.

Πρώτη φορα μου έβλεπα αυτόν τον άνθρωπο όμως κάτι δεν μου άρεσε πάνω του.Από την ώρα που τον ξύπνησα όταν μπήκα στο κελί του μου έδωσε την εντυπώση ότι κάποιος διακόπτης είχε γυρίσει μέσα του.Μπορεί να φανταζόμουν πράγματα,όπως είπα δεν τον ήξερα,όμως δεν θα τον αδικούσα αν όντως τα είχε χάσει...μόλις τον είχαν βασανίσει άλλωστε.Είχε καλά αντανακλαστικά.Μόλις μπήκε ο ψαράνθρωπος μέσα ήμουν έτοιμος να επιτεθώ,αλλά σκέφτηκα ότι το χτύπημα από το ξίφος μου δεν θα έδειχνε πιθανό να το έχει κάνει ο κρατούμενος.Ευτυχώς ο Rin έδρασε γρήγορα και χάρις αυτήν την παράξενη του δύναμη σήκωσε τα νυστέρια και κάρφωσε τον ψαράνθρωπο,με αυτά τα πιο πιθανά όπλα για κάποιον που μόλις δραπέτευσε.Τον κοίταξα λίγο αφότου είχε σκοτώσει τον φύλακα.Παρατήρησα στο πρόσωπο του ένα χαμόγελο σατανικό εκείνο που σου δίνει η χαρά του να σκοτώνεις.Το χαμόγελο όμως χάθηκε μετά και ένα δεύτερο βγήκε,λίγο πιο αγνό αυτό που έχεις όταν καταφέρνεις κάτι η χαρά της επιτυχίας.Για κάποιον που δεν ήξερε από μάχες αυτά τα δύο χαμόγελα δεν θα είχαν μεγάλη διαφορά,όμως στον πραγματικό κόσμο αυτά τα δύο ήταν διαφορετικά.Επίσης ο Rin μου φαινόταν χαμένος,σαν να σκεφτόταν πολλά,συνέχεια.Υποθέτω όμως δεν μου πέφτει λόγος στην τελική.Ήταν αρκετά συνεργάσιμος και ήδη φαινόταν να θέλει να κάνει την δουλειά για την οποία τον ήθελα,να σκοτώσει τον Rav και να προκαλέσει χαμό.
Προχώρησα χωρίς να πω τίποτα και ανέβηκα πρώτος τις σκάλες.Άκουσα από κάτω τον Rin να μετακινεί το πτώμα μέσα στο δωμάτιο και μετά από λίγο με ακολούθησε.Μόλις φτάσαμε κοντά στην έξοδο τον σταμάτησα.Τον τράβηξα στο πλάι και έτεινα το χέρι μου προς τα αριστερά.
-Το βλέπεις εκείνο το κτήριο;Θα κάνω αντιπερισπασμό.Εσύ τρέξε προς τα εκεί.
-Εντάξει. μου ανταποκρίθηκε.
-Double Break. χωρίστηκα χάρις την ταχύτητα μου στα δύο και κάθε ίσκιος μου έφυγε προς διαφορετική κατεύθυνση.Έβαλα όλη μου την ταχύτητα τρέχοντας γύρω γύρω περνόντας δίπλα από τους ψαρανθρώπους χωρίς καν να προλάβουν να με αντιληφθούν.Σιγά σιγά χιόνι άρχισε να πετάγεται παντού και να σηκώνεται από το έδαφος καλύπτοντας το οπτικό παιδίο όσων βρίσκονταν στον γύρω χώρο.Έφυγα από εκεί και ξανά "ενώθηκα" σε ένα σημείο,καθώς έβλεπα τον Rin να τρέχει προς τα εκεί που του είπα και από πίσω μου τους ψαρανθρώπους να φωνάζουν.
-Τι στο καλό ήταν αυτό;
-Άνεμος ίσως...δεν κατάλαβα.
Έτρεξα προς τα εκεί που υπέδειξα στον Rin.Η Kanae και ο Arashi με είδαν και ήρθαν μαζί μου.Μόλις πλησίασα τον Rin που με περίμενε η Kanae τον χαιρέτησε.
-Είσαι καλά;
-Περισσότερο από ότι το περίμενα.
-Στο θέμα μας... είπα και τον οδήγησα σε ένα μικρό κτήριο σαν καλύβα.Άνοιξα την πόρτα και του έκανα νόημα να προχωρήσει μέσα.Μπροστά μας απλώνονταν τραπέζια με διάφορα εργαλεία και μαραφέτια που είχαν χρήση στα βασανηστήρια.
-Εφόσον επέζησες τον πρώτο γύρο βασανιστηρίων ο Rav θα περάσει από εδώ για να πάρει καινούργια εργαλεία προτού κατέβει κάτω στα κελιά.Αν τον περιμένεις εδώ θα έχεις σίγουρα την ευκαιρία σου να τον αντιμετωπίσεις χωρίς ο ίδιος να έχει ενισχύσεις.

Ο Rin άρχισε να παρατηρεί και να επεξεργάζεται τα αντικείμενα που έβλεπε γύρω του.Έτσι βρήκα την ευκαιρία να τραβήξω στο πλάι την Kanae.
-Δεν τελειώσαμε ακόμα.Ο άντρας αυτός ήταν δεμένος με kairouseki οπότε οι ψαράνθρωποι θα καταλάβουν εύκολα ότι δεν δραπέτευσε μόνος του και ότι κάποιος τον βοήθησε και νομίζω ότι εξίσου εύκολα θα είμαστε οι κύριοι ύποτποι.
-Οπότε τι κάνουμε;
-Χρειαζόμαστε τα κλειδιά.Αν πιστούν ότι τα έκλεψε δεν θα έχουμε προβλήματα στο δικό μας κεφάλι.
-Και πως θα τα πάρουμε από τον Rav;
-Αυτό άστο σε μένα και στον Arashi,εσύ έλα απλά μαζί γιατί όπως και να έχει είναι ώρα για μεσημεριανό και θα χρειαστεί να φάμε.
Γύρισα ξανά προς τον Rin.
-Όπως είπαμε,περίμενε εδώ και θα έχεις την ευκαιρία σου.Σε λίγα λεπτά ο Arashi... του είπα και του έδειξα τον λύκο ...θα σου φέρει κάτι το οποίο καλό θα ήταν να αφήσεις να φανεί ότι το έχεις στην κατοχή σου. εκείνος μου έγνευσε θετικά.Έγνευσα θετικά επίσης και εγώ με τους άλλους δύο βγήκαμε έξω.Πριν κλείσω εντελώς την πόρτα γύρισα για μια τελευταία φορά προς τον Rin.
-Δεν σου λέω να μην κάνεις χαμό ή να μην σκοτώσεις κάνα ψαράνθρωπο παραπάνω,αλλά συγκρατήσου και φρόντισε να μην το παρακάνεις. του είπα αλλά δεν φάνηκε να του αρέσει η ιδέα.
-Δεν το νομίζω.
-Εγώ το νομίζω... του είπα και άφησα να φανεί για αυτή την μία φορά ότι δεν δεχόμουν αυτή του την αντίδραση ...Θα στο θέσω απλά:δεν υπάρχουν αρκετοί ψαράνθρωποι εδώ και για τους δύο μας.Δέχομαι να σου παραχωρήσω μερικούς,αλλά τα δικαιώματα για την πλειοψηφία είναι δικά μου. με αυτά έκλεισα την πόρτα και κίνησα προς την τραπεζαρία.
Για καλή μου τύχη εκεί έβλεπα ήδη τον Rav να περπατάει προς το μέρος μου,έχοντας τελειώσει με το γεύμα του.
-Οκ Arashi... του είπα ...όπως το κάναμε παλιά,όταν τους κλέβαμε και παιδιά.
Άρχισα να περπατάω προς τον Rav έχοντας τον από το αριστερό μου χέρι,τον Arashi από την άλλη μου πλευρά και την Kanae από πίσω μου.Αν και η ταχύτητα μου ήταν το βασικό μου πλεονέκτημα αυτό που είχα εκπαιδεύσει πολύ γιατί χρειαζόταν στο στυλ που χρησιμοποιούσα ήταν η ακρίβεια και λίγο πολύ για να κλέψεις χρειαζόσουν τέτοια ικανότητα.Όπως περπατούσα έπεσα πάνω του.Ήταν αρκετά πιο μεγάλος από εμένα,αλλά δεν χρειαζόταν να τον μετακινήσω ούτε να τον σταματήσω.Όπως έπεφτα απάνω του με το αριστερό μου χέρι πέρασα τον δείκτη μου μέσα στην αλυσίδα που κρατούσε τα κλειδιά του Rav.Πάνω στην κίνηση έσπρωξα το χέρι μου προς τα δεξιά προσποιούμενος ότι προσπαθώ να αποτραβηχθώ,ενώ παράλληλα έπαιρνα τα κλειδιά από την ζώνη του.Χωρίς να σφύξω τον δείκτη μου άφησα τα κλειδιά να γλυστρίσουν από το δάχτυλο μου και να πέσουν προς τα κάτω εκεί όπου ο Arashi τα έπιασε με το στόμα του προτού ακουμπήσουν το πάτωμα.Πιάνοντας τα έκανε απευθείας στορφή κατευθυνόμενος προς τα έξω.Γύρισα το σώμα μου ώστε να αντικρίσω τον Rav και να του κλείσω το οπτικό πεδίο στον Arashi,ενώ το σώμα της Kanae βοηθούσε στον ίδιο σκοπό.Καθώς ο διάλογος με τον Rav άρχιζε ο Arashi έτρεχε με τα κλειδιά του προς τον Rin.

-Τι στο καλό μικρέ;Δεν βλέπεις μπροστά σου; με αγριοκοίταξε ο Rav.
-Δυστυχώς βλέπεις είσαι σχετικά μικρός μπροστά μου οπότε δεν μου ήταν εύκολο να σε παρατηρήσω.
-Χαχαχα μου το παίζεις ακόμα νταής μικρέ,αλλά δεν με πειράζει.Ποτέ δεν με έπεισες με τα σχόλια σου και το σοβαρό σου βλέμμα.
-Δεν καταλαβαίνω τι λες.Εγώ απλά ήρθα εδώ να φάω.Τώρα αν μπορείς άσε με να περάσω προτού χάσω την όρεξη μου βλέποντας την φάτσα σου.
-Ω;Και γιατί δεν πας τότε στο χωριό να φας,αφού σε ενοχλεί η φάτσα μου; με ρώτησε και έφερε την μουτσούνα του ακόμα πιο κοντά στο πρόσωπο μου.
-Γιατί αμφιβάλλω αν έχει μείνει τίποτα φαγώσιμο στο χωριό.Ότι καλύτερο υπάρχει το έχετε μαζέψει και το έχετε βάλει στην αποθήκη σας.
-Αληθές... παραδέχθηκε με κάμποση ευχαρίστηση ...Πάντως δεν χρειάζεται να ανησυχείς.Αποχωρώ.Πρέπει να περάσω από το μπάνιο και μετά έχω έναν πελάτη που με περιμένει κάτω.
-Ναι άκουσα για αυτό.Είμαι σίγουρος ότι ακόμα παίρνεις μεγάλη χαρά από την δουλειά σου. του είπα καθώς είχα ήδη γυρίσει την πλάτη μου σε εκείνον και απομακρυνόμουν.
-Πάρα πολύ. μου ανταποκρίθηκε καθώς και εκείνος γυρνούσε την πλάτη του σε μένα και έφευγε.
Αφού πήραμε φαγητό με την Kanae πήγαμε και κάτσαμε σε ένα πιο απομακρυσμένο τραπέζι οι δύο μας.
-Λες αυτό να δουλέψει; με ρώτησε.
-Μην ανησυχείς.Αν μαθευτεί ότι ο Rin έχει το κλειδεί,τότε θα είναι πιο πιστευτό ότι δραπέτευσε μόνος του.Ακόμα και αν σκεφτούν πάλι ότι κάποιος τον βοήθησε δεν μπορούν να κατηγορήσουν εμάς εύκολα,μιας και βρισκόμαστε εδώ ανάμεσα σε τόσο κόσμο...άρα δεν μπορεί να είμαστε εμείς.
-Και ο Arashi;
-Το καλό με τον Arashi είναι πως είναι ζώο.Οι περισσότεροι δεν θυμούνται ότι υπάρχει μέχρι να τον δουν μαζί μου,ενώ φυσικά δεν μπορούν να κατηγορήσουν ένα ζώο ότι έκλεψε τα κλειδιά από μόνο του,ειδικά όταν δεν υπάρχουν σημάδια του Arashi πάνω στον Rav.Ακόμα και αν τελικά μας υποψιαστούν θα αργήσει να συμβεί και χωρίς αποδείξεις ο Willy απλά θα ρίξει το θέμα και δεν θα έχουμε πρόβλημα.
-Αλήθεια βασίζεσαι στον Willy ότι θα μας ξελασπώσει και στους υπόλοιπους απλά να μας αφήσουν;Είπες κάτι παρόμοιο και πριν που μιλούσες με τον Willy,αλλά δεν το καταλαβαίνω να πω την αλήθεια.
-Βλέπεις Kanae...όσο ήμουν εδώ έμαθα κάποια πράγματα και άκουσα για κάποια άλλα...πολλά υπόθηκαν και έτσι ξέρω ότι ο Willy δεν μπορεί να απλώσει χέρι πάνω μου,όχι προτού κάνω ξεκάθαρα κάτι εναντίων μου.Δυστυχώς δεν γνωρίζω τις λεπτομέριες και αυτό με φασανίζει,γιατί οι πληροφορίες αυτές είναι πολύ σημαντικές για μένα,όμως τα όσα ξέρω είναι αρκετά για να είμαι σίγουρος ότι για την ώρα δεν κινδυνεύουμε από αυτούς.
Εκείνη μου έγνευσε θετικά.

-Ξέρω ότι δεν έχουμε πολλές ώρες εδώ αλλά ήδη νιώθω πολύ άσχημα και άβολα. σχολίασε η Kanae μετά από λίγο.
-Που να χρειαζόταν να περνάς κάθε σου μέρα εδώ. απάντησα εντελώς ασυναίσθητα.
Σήκωσα το βλέμμα και βλέποντας την στεναχωρημένη κατάλαβα το λάθος μου να προφέρω αυτές τις λέξεις.
-Συγνώμη... μου είπε σιγανά.
-Γιατί πράγμα ζητάς συγνώμη;
-Επειδή εξαιτίας μου και της οικογένειας μου αναγκάστηκες να μείνεις μαζί τους.Επειδή απείλησαν ότι θα χάναμε τις ζωές μας θυσίασες εσύ την δικιά σου.Ποτέ δεν το ξέχασα αυτό...
-Kanae σταμάτα!Εσύ και οι δικιοί σου είσασταν ότι πιο κοντινό είχα ποτέ μου ως οικογένεια.Ήσασταν από τους λίγους που ακόμα και αφότου εντάχθηκα στο πλήρωμα των ψαρανθρώπων συνεχίσατε να είστε καλλοί μαζί μου και να με προσέχετε.Δεν μπορούσα να σας χάσω και αυτό που με ανάγκασαν να κάνω ήταν μικρό τίμημα μπροστά στην ασφάλεια σας.
-Μα... πήγε να μιλήσει αλλά την διέκοψα.
-Kanae είπα σταμάτα!Δεν θέλω άλλα παράπονα και πάνω από όλα δεν θέλω να κατηγορείς τον εαυτό σου για αυτό.Ότι έγινε έγινε και δεν αλλάζει.Δεν θέλω να νιώθεις άσχημα για κάτι τέτοιο γιατί μετά θα κάνεις και εμένα να νιώθω πιο άσχημα.Κατάλαβες;
Μου έγνευσε θετικά χωρίς να μιλήσει.
-Είσαι σημαντική για εμένα Kanae και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ.Για αυτό άσε με να σε προστατεύω όποτε χρειάζεται.
Μου έγνευσε για άλλη μια φορά και μετά μου χαμογέλασε.
-Σε ευχαριστώ... είπε και χωρίς τίποτε άλλο άρχισε να τρώει.
Εκείνη την ώρα ο Arashi επέστρεψε και ήρθε δίπλα μου.
-Μπράβο το αγόρι μου. του είπα και του πέταξα ένα κομμάτι κρέας.
Δεν πέρασε πολύ ώρα προτού ο Rav φανεί για άλλη μια φορά στην αίθουσα.
-Στην περίπτωση που δεν επιβιώσει το μάτι του κρατούμενου,ποιος το θέλει για σουβενίρ; φώναξε.
Μια ταυτόχρονη έκρηξη από τις φωνές των ψαρανθρώπων ξέσπασε καθώς διεκδικούσαν αυτό το "βραβείο".Εγώ απλά έμεινα στο φαϊ μου έχοντας συνηθίσει τέτοια πράγματα,όμως η Kanae φάνηκε να χάνει την όρεξη της μετά από αυτό.Οι σκέψεις μου ήταν στον Rin.Το καλό που του ήθελα να τα κατάφερνε και να σκότωνε αυτόν τον αλήτη.Θα ήθελα να το κάνω προσωπικά,αλλά η αλήθεια είναι ότι μερικοί νεκροί ανάμεσα στα βασικά μέλη του πληρώματος,προτού αρχίσει η κανονική μάχη θα ήταν σίγουρα καλό.
Εν το μεταξύ έπρεπε κάποια στιγμή να δω τον Nad,αλλά με αυτά και με αυτά το είχα ξεχάσει.