[Τέλος-Αποστολή] Έλμερ και Έσλι

Η απόφασή του θα μπορούσε να ήταν πιο εύκολη αν μπορούσε με κάποιον τρόπο να επικοινωνήσει με τον Κάλεμπ για να μάθει αν είχανε νέα στοιχεία στα χέρια τους. Σε περίπτωση που οι αρχές σχεδίαζαν να αποδώσουν οτιδήποτε έρθει στο φως σε κάποια οργανωμένη παράταξη μέσα στο νησί, τότε κινδύνευαν και τα δικά τους κεφάλια. Ωστόσο ένα πράγμα ήταν ξεκάθαρο, ότι αν έμενε άπραγος και καταστρεφόταν κάθε ενέργεια που είχε γίνει ως εκείνη τη στιγμή για να τεθούν οι βάσεις ώστε η παράταξη να αποκτήσει συμμάχους στην περιοχή, τότε θα έπεφτε επάνω του τεράστια ευθύνη. Ίσως και να έχανε τον μόνο τρόπο επιβίωσής του.

"Ωραία, λοιπόν, Μπεστ," είπε και στραύρωσε τα χέρια του. "Όμως μη νομίζεις ότι δεν έχω κι εγώ συμφέροντα σε αυτό το νησί. Εκτός των άλλων δεν μπορεί να μου εγγυηθεί κανένας ότι στη συνέχεια δε θα με προδώσεις. Όσο για τα χαρτιά που μόλις έκαψες δεν μου λένε τίποτα, θα μπορούσες κάλλιστα να έχεις κάποια αντίγραφα και επίσης δεν μπόρεσα να εξακριβώσω το περιεχόμενό τους."
"Είμαι όλος αφτιά."

"Πρώτον, θέλω στα χέρια μου έστω και ένα κομμάτι των αρχείων που κλάπηκαν. Αν πέσει οτιδήποτε στα χέρια μας είναι δικό μας. Ως αντάλλαγμα, θα έχεις τη προστασία μας σε περίπτωση που κάποιος ανακαλύψει ότι χώνεις τη μύτη σου εκεί που δε σε παίρνει."
"Δεκτό."
"Δεύτερον, αν μάθω ότι προσπαθείς να ανακαλύψεις στοιχεία για τους συνδέσμους μας στο νησί η συμφωνία μας ακυρώνεται."
"Καλώς."
"Τρίτον, το περιεχόμενο του άρθρου δε θα αναφέρει σε καμία περίπτωση τα ονόματα όσων εμπλακούν."
"Αυτή δεν ήταν η συμφωνία μας από την αρχή;" ξεφύσησε.
"Τέταρτο και τελευταίο, δε θα παρεμποδήσεις οποιαδήποτε ενέργεια μας από εδώ και πέρα, ακόμα κι αν κινδυνεύει το συμφέρον σου."
"Μα-"
"Άκου, αυτή τη στιγμή δε γνωρίζω με τι έχουμε να κάνουμε, ούτε ποιες είναι οι ισορροπίες σε αυτό το νησί. Σε περίπτωση που κινδυνεύσει έστω και ένας από εμάς δε θα διστάσω τα τινάξω όλα στον αέρα. Εσύ θα έχεις σε κάθε περίπτωση το άρθρο σου."

"Καλώς. Όλη αυτή η διαδικασία έχει αρχίσει να με κουράζει. Ελπίζω η ανταλλαγή πληροφοριών να είναι αμοιβαία," είπε σημειώνοντας κάτι σε ένα χαρτί. "Αυτή είναι η διεύθυνσή μου," του έδωσε το σημείωμα. "Τις θερμές μου ευχές για επιτυχία," είπε σπάζοντας ένα χαμόγελο και στράφηκε να φύγει. "Α, παρεμπιπτόντως... Ή μάλλον όχι, θα σας φυλάξω τα νέα για αργότερα. Μάλλον δεν είναι η κατάλληλη στιγμή," είπε πριν χαθεί στη γωνία του σοκακιού.

Υπό άλλες συνθήκες θα έδινε περισσότερη σημασία στα λόγια του άνδρα, όμως τον απασχολούσαν πολλά άλλα εκείνη τη στιγμή για να δώσει βαρύτητα σε αυτές τις λέξεις. Έχωσε βιαστικά το σημείωμα στο πέτο του και κατευθύνθηκε στο σημείο όπου είχαν φάει την προηγούμενη ημέρα, όπως είχαν συνεννοηθεί με τον Κάλεμπ. Προς μεγάλη του έκπληξη, ο νεαρός τον περίμενε ήδη εκεί. Κάθισε πλάτη με πλάτη και έβγαλε έξω το σημειωματάριο του.

"Ανακάλυψες τίποτα;" ρώτησε ο Λιούις κοιτώντας τριγύρω.
"Κατά κύριο λόγο πολύ γενικά πράγματα," είπε ο νεαρός. "Ωστόσο νομίζω ότι πέτυχα λαβράκι. Βοριοανατολικά του νησιού, σε ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο της πόλης, έμαθα ότι συχνά-πυκνά διακρίνεται ένα φως και οι κάτοικοι της γύρω περιοχής παρατηρούν μία ελαφριά κίνηση. Το έψαξα λίγο παραπάνω και φαίνεται ότι το γεγονός είναι πιο γνωστό ανάμεσα στα νεαρά άτομα της πόλης. Ανάμεσα σε άλλες φήμες, αυτό που αναφέρεται πιο συχνά είναι το όνομα "White Lily"."
" "White Lily"... Υπάρχει περίπτωση να κρύβονται πίσω από την κλοπή;"
"Μακάρι να ήξερα. Δεν μπόρεσα να βρω κάτι παραπάνω και δεν διακινδύνευσα να πιέσω για περισσότερες λεπτομέρειες σ' εκείνη τη φάση. Εσύ; Βρήκες καμιά άκρη;"
"Δεν κατάφερα να μάθω τίποτα από τον Αλντάνα, όμως από τη συμπεριφορά του ακόμα είναι ξεκάθαρο ότι είναι μπλεγμένος στην υπόθεση. Τα στοιχεία που θα είχα στα χέρια μου θα τελείωναν εκεί αν δεν με προσέγγιζε ένας δημοσιογράφος της εφημερίδας της κυβέρνησης."

Ακολούθησε μία σύντομη παύση.

"Αν κρίνω από το γεγονός ότι για την ώρα είσαι ήρεμος, φαντάζομαι ότι αυτή τη στιγμή δε διατρέχουμε κάποιον άμεσο κίνδυνο."
"Ακριβώς. Δεν ξέρω τι τον οδήγησε να καταλήξει σε μία τέτοια κίνηση, αλλά πρότεινε μια συνεργασία. Συνοψίζοντας, ο Αλντάνα δεν έβαλε μόνος του χέρι στην υπόθεση, πίσω του κρύβονται πιο μεγάλα ονόματα που θέλουν να καλύψουν το όλο θέμα. Δεν ξέρω ποιος και γιατί δημιούργησε όλη αυτή την κατάσταση αλλά με βάση τα λόγια του άνδρα δε θα σταματήσουν αν δεν καλυφθεί."
"Και; Ποιος θα είναι ο ρόλος μας σε αυτό;"
"Αν θέλουμε να μην πέσει όλο το κρίμα επάνω στο όνομά μας, καλά θα κάνουμε να βρούμε μία άκρη σύντομα. Δεν μπορώ να έχω απόλυτη εμπιστοσύνη στα λόγια του. Ακόμη κι αν η υπόθεση δεν ξεκαθαριστεί, θα πρέπει να βρούμε τις σωστές μαριονέτες ώστε να ικανοποιεί το εγώ του. Δε θα μείνει ικανοποιημένος αν δεν έχει στα χέρια του μια καλή ιστορία για να γεμίσει τη φυλλάδα του."

"Πού θα μπλέξουμε πάλι," αναστέναξε ο νεαρός. "Για μια στιγμή πίστεψα ότι θα ξεμπερδεύαμε εύκολα όταν φτάσαμε στο νησί. Και τελικά, όχι μόνο η υπόθεση φαντάζει πλέον πολύ μεγαλύτερη από ό,τι πιστεύαμε αρχικά αλλά κατέληξες να έχεις και ένα άτομο της κυβέρνησης ξωπίσω σου. Πού πας και τους βρίσκεις."
"Το κακό είναι ότι συνήθως με βρίσκουν εκείνοι."
"Και τώρα;"
"Το βράδυ θα πάμε στο σημείο που σου είπανε. Για την ώρα καλύτερα να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε για αυτή την οργάνωση. Δεν πιστεύω ότι θα είναι τόσο εύκολο να μας επιτραπεί η είσοδος," έγραψε κάτι στο σημειωματάριο του και έσκισε τη σελίδα. "Φρόντισε να πάρει αυτό ο Μπεστ," είπε στον Κάλεμπ. "Όσο εμείς θα ψάχνουμε έναν τρόπο να δούμε πως είναι τα πράγματα μέσα, ας ελπίσουμε ότι εκείνος θα βρει τι έχουν κάνει ως τώρα έξω για να μείνει απασχολημένος. Επίσης, επικοινώνησε με τον Αλ, πες του να διαρρεύσει πληροφορίες προς τη μεριά των πειρατών ότι υπάρχει μία δύναμη στο νησί που απειλεί την κυριαρχία του."
"Ρότζερ," είπε ο νεαρός χώνοντας στα γρήγορα το χαρτί στην τσέπη του.

Βέβαια στα λόγια αυτό δεν ήταν και τόσο εύκολο. Αφού οι δρόμοι των δύο ανδρών χωρίστηκαν, η έρευνα ουσιαστικά ξεκινούσε και πάλι από το μηδέν. Παρότι ο Μάιρον του είχε δώσει μία λίστα με όλες τις πιθανές πηγές που θα μπορούσε να βρει είχε σταθεί και ο ίδιος ανίκανος να ανακαλύψει κάτι σημαντικό πέρα από διάφορες ασάφειες γύρω από το όνομά τους. Απελπισμένος σχεδόν, ακούμπησε σε έναν τοίχο πίσω από τα καταγώγια της πόλης και γλίστρησε κουρασμένα προς τα κάτω. Το χέρι του από συνήθεια ψαχούλεψε την τσέπη του σακακιού του, άδικα όμως. Πότε ήταν η τελευταία φορά που είχε κάνει ένα τσιγάρο; Με τα νεύρα του τεντωμένα και το σώμα του κουρασμένο από το περπάτημα, εκείνη τη στιγμή το ζητούσε όλος ο οργανισμός του. Ανακάτεψε εκνευρισμένος τα μαλλιά του και κάθισε εντελώς στο έδαφος.

"Α... Δεν το λένε άδικα εθισμό... Πάει καιρός..." χαμογέλασε πικρά καθώς άθελά του ανακάλεσε μνήμες από τη Γιαμαγκάτα.

Ακούμπησε πίσω καλύτερα στον τοίχο. Ήθελε να αδειάσει για λίγο το μυαλό του από τις εικόνες που το γέμιζαν αν και ήξερε ότι ήταν αδύνατο, και τότε σαν θεία επιφοίτηση το μυαλό του ανέτρεξε σε όλα όσα είχε διαβάσει εκεί.

"White Lily... White Water Lily... Nymphaea ampla... Ναρ... κωτικά..." το σώμα του κρέμασε. Δεν υπήρχε αμφιβολία, είχε ανακαλύψει γιατί το όνομα της οργάνωσης τον ενοχλούσε τόσο εξ' αρχής.

Πετάχτηκε όρθιος τινάζοντας ταυτόχρονα τα ρούχα του και βγήκε τρέχοντας από το στενό κόβοντας με την άκρη του ματιού του την κίνηση στην περιοχή. Έβγαλε μέσα από το σακάκι του το baby den den mushi του και επικοινώνησε αμέσως με τον Κάλεμπ.

"Τι συμβαίνει;" άκουσε τη φωνή του νεαρού.
"Αλλαγή σχεδίων. Έχεις μπροστά σου τον χάρτη;"
"Τον έχω επάνω μου... μισό λεπτό. Τι συμβαίνει;"
"Έχεις ιδέα που θα μπορούσαν να κρύβουν κάποια ποσότητα ναρκωτικών;"
"Αν όχι στην περιοχή των πειρατών... Τότε... σε κάποιο ερηπωμένο κτίριο, υποθέτω... AAA!"
"Τι συμβαίνει;"
"Τίποτα. Συνάντησέ με στο γνωστό μέρος. Θα σου πω από κοντά."

ΚΕΦΑΛΑΙΟ IV.

"Είσαι σίγουρος ότι θα βρίσκονται εδώ;" ρώτησε ο Λιούις.

Οι δύο άνδρες είχαν συναντηθεί μερικές ώρες νωρίτερα στο γνωστό σημείο συνάντησής τους, όπου ο Κάλεμπ είχε φτάσει μια κάποια καθυστέρηση. Όχι άδικα όμως. Κατά τη διάρκεια της έρευνάς του υπήρχε μία λεπτομέρεια που είχε αγνοήσει, έναν νεαρό που του ζήτησε αρχικά κάποια ουσία ως αντάλλαγμα για τις πληροφορίες του. Υπέθεσε βεβαίως ότι για να ζητήσει τόσο απροκάλυπτα κάτι τέτοιο θα ήταν σύνηθες φαινόμενο στο νησί, οπότε δε θα ήταν δύσκολο να ανακαλύψει αυτούς που τα διακινούσαν.

Κάπως έτσι, λίγο πριν νυχτώσει, κατέληξαν σε μία περιοχή, κοντά στο άνδρο των πειρατών και μακριά από τα φώτα της πόλης, δίπλα σχεδόν στην χορταριασμένη περιοχή των εγκαταλελειμμένων εργοστασίων. Νωρίτερα είχαν επικοινωνήσει με τον Αλ ο οποίος τους βοήθησε με οδηγίες και τον ενημέρωσαν να έχει έτοιμες ο,τι ενισχύσεις ήταν διαθέσιμες σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά.

Όπως όλα έδειχναν, το μέρος προσφερόταν για οποιουδήποτε είδους μυστικές συνάξεις, το αφρόντιστο συρματόπλεγμα που περιέκλειε την περιοχή και τα ψηλά χόρτα έδειχνε ότι τόσο οι αρχές όσο και οι πολίτες του νησιού αδιαφορούσαν πλέον γι' αυτό το μέρος ή μπορεί απλά από φόβο και μόνο να έκαναν τα στραβά μάτια. Εν πάσει περιπτώσει, η είσοδος για τους δύο άνδρες δεν ήταν καθόλου δύσκολη και αυτό από μόνο του έκανε το γεγονός ότι όχι μόνο αυτοί αλλά και τα μέλη της οργάνωσης σε αυτό το νησί είχαν σπάσει το κεφάλι τους να το ανακαλύψουν παντελώς γελοίο. Ίσως γιατί ένα τόσο προφανές μέρος φαινόταν απίστευτο για άτομα που πρέπει να καλύπτουν διαρκώς τα ίχνη τους.

"Και ο ηλίθιος σχεδόν εκλιπαρούσε για του το δώσω, έτσι κατάφερα κι έβγαλα ένα φράγκο παραπάνω."
"Άμα το μάθουν τα αφεντικά, θα έχεις πρόβλημα, το ξες;"
"Δεν υπάρχει κανένας λόγος να το μάθουν τα αφεντικά," γέλασε ο άλλος.