The dearly departed.[Τέλος-Τεχνική]

Δεν χρειάστηκε παραπάνω, τον τούμπαρε. "Ααχ, το κοριτσάκι μου μεγάλωσε."
"Ε ναι μπαμπά," έκανε λες και της είπε τπ πιο προφανές πράγμα στον κόσμο νώ προσπαθούσε να πάρει πίσω τον σάκο της απ'τα χέρια του. Δική της η αρχή, δικό της και το βάρος. Την άφησε να την κερδίσει.
"Σου είπα ποτέ πώς πήρα την απόφαση κι έγινα Κυνηγός;" Φυσικά και της το είπε, πάνω από δέκα φορές.
"Χμ...νομίζω πως όχι" ψέματα, την είχε μάθει απ'έξω "πώς;"

Μισή ώρα αργότερα είχε επιβιβαστεί στο πλοίο που θα την έπαιρνε μακριά. Ο μπαμπάς της κουνούσε το μαντήλι από κάτω τουλάχιστον δέκα λεπτά συνεχόμενα πριν ξεκινήσουν το ταξίδι τους. Προσπάθησε να μην χαμογελάσει μέχρι να έχουν ξεδέσει, γιατί ήταν ικανός να πηδήξει στο πλοίο για να την φέρει πίσω ή να πάει μαζί της. "Αντίο~! Θα μου λείψεις!" Ήταν το τελευταίο πράγμα που του είπε, από μακριά, χωρίς να πολυφαίνεται ότι το είπε, μόνο και μόνο για να τον κάνει ν'αμφβάλει αν πραγματικά το είπε ή όχι. Κάγχασε γελώντας και γύρισε να κοιτάξει το μεγάλο πλοίο. Άνθρωποι μαζί σε παρέες, οικογένειες, όλοι μαζί δύο-δύο ή παραπάνω να μιλάνε και να γελάνε. Ενώ εκείνη ήταν μόνη της.

Επιτέλους. Εξέπνευσε με ανακούφιση. Δεν ήταν ότι δεν αγαπούσε τους φίλους της και πόσο μάλλον τον πατέρα της, αλλά ήταν καλό να μένει για λίγο μόνη της. "Γεια σου Lorenza..." Aλλά βιάστηκε να μιλήσει: να σου ένας Matthew, δίπλα της, ολοζώντανος και πραγματικός! Εμβρόντητη τον κοίταξε. Δεν ήξερε αν έπρεπε να τον πνίξει ή απλώς να αρνηθεί την ύπαρξή του αρκετά μέχρι να φύγει.
"Τι κάνεις εσύ εδώ...;"
"Α, τίποτα σημαντικό, απλώς ήρθα εδώ μετά από συμβουλή του πατέρα σου για να σου κρατάω συντροφιά, να κρατάω ημερολόγιο και να-"
"-του αναφέρεις τα πάντα. Ναι, δε νομίζω. Αντίο Matthew."

Mε μια επιδέξια κίνηση, τον έπιασε από τον ώμο, τον έσμπρωξε και τον έριξε στη θάλασσα. Ο πλαφασμός ήταν αρκετά δυνατός, μα δεν ακούστηκε πολύ. Οι μόνοι που την κοιτούσαν ήταν αυτοί που βρίσκονταν κοντά τους. "Έπεσε. Από μόνος του," είπε λες και δεν είχε γίνει τίποτα. Μερικοί την κοίταξαν έντρομοι, άλλοι δεν νοιάστηκαν κι ένας ή δύο πήγαν μάλλον στον καπετάνιο. Ωχ.

Εκείνη τη στιγμή ένα πουλί προσγειώθηκε ακιβώς δίπλα της. Παραξενεύτηκε όταν ήρθε ακόμα πιο κοντά της όταν δεν ασχολήθηκε μαζί του. Της προσέφερε το πόδι του και είδε ένα γράμμα. Περίεργη όσο ποτέ, το πήρε και το διάβασε:

Το ήξερα ότι η πρώτη μου προσπάθεια θ'αποτύγχανε γι αυτό ο μικρός σου φίλος δεν ήταν ο μόνος που έκρυψα πάνω στο πλοίο. Ακολούθα τα ψίχουλα για να βρεις και το δεύτερο άτομο.
Στοιχείο νούμερο ένα: δεν είναι η φίλη σου η Ανέτα.
Στοιχείο νούμερο δύο: μπαμπά, δεν είναι πολύ ψηλός αυτός εκεί;

Όνομα χαρακτήρα: Lorenza

P.o.M. Points: 29

Belli: 85.075

Τυχόν παρατηρήσεις: Καλογραμμένη όπως πάντα. Ήρεμη πλοκή, ζωντανές σκηνές με τους φίλους και τον πατέρα. Δεν είχε κάτι συγκεκριμένα ιδιαίτερο. Μια εισαγωγή που κινεί το ενδιαφέρον με κύριο σκοπό την γνωριμία με την χαρακτήρα.