[Τέλος]Πανικός στο Βασίλειο του Πάγου...Μέρος δεύτερο:Προσωπικά με την επανάσταση.

-Βρε βρε καλός τον δράκο... είπε.
-Πολύ χαρούμενο σε βλέπω για κάποιον που έχει μπροστά του τον υπαίτιο για την άθλια κατάσταση του.
-Πράγματι...Δεν είμαι σαν αυτούς που μυξοκλαίνε για τέτοια θέματα.Όταν ήρθα να σε αντιμετωπίσω ήμουν έτοιμος να υποστώ κάθε συνέπεια,όπως κάθε σωστός πολεμιστής θα έκανε.Η εμφάνιση δεν με νοιάζει και το σώμα μου με το καιρό θα γιατρευτεί.
-Είσαι γενναίος και δυνατός άντρας Ishida,μα συνάμα ανόητος που τα έβαλες μαζί μου.
-Έπαιξα με τον δράκο και κάηκα.Όμως δεν ήταν μάταιο όλο αυτό.Η μάχη μου μαζί σου με έκανε δυνατότερο και να είσαι σίγουρος ότι δεν θα μείνω εδώ.Είμαι αρκετά σημαντικός για να με αφήσουν.Θα βγω από εδώ και όταν γιατρευτώ θα έρθω να διεκδικήσω το κεφάλι του δράκου του βορά ξανά. είπε γεμάτος αυτοπεποίθηση.
-Αδιαφορώ... ανταποκρίθηκα ...Ο λόγος για τον οποίο βρίσκομαι εδώ δεν είναι για να ακούσω τις απειλές σου.Υπάρχει κάτι που θέλω να μάθω και μιας και είσαι διοικητής αυτής της θάλασσας είσαι ο κατάλληλος για να με ενημερώσει.
-Και τι είναι αυτό που θες να ξέρεις;
-Πίσω στο Lynnel έμαθα ότι είχατε στείλει ένα πράκτορα σας να με βρει και να με πιάσει.Θα ήθελα να μάθω ποιος είναι και το που βρίσκεται τώρα.
-Στα αλήθεια πιστεύεις ότι θα σου πω τα όσα θες να μάθεις;
-Όχι αλλά στα αλήθεια πιστεύεις ότι δεν θα πάθεις τίποτα αν δεν μου πεις;Είναι σωστό ένα ανθρωπάκι σαν κατάσταση σου να παίζει με τον παντοδύναμο δράκο που με χαρά θα σε βασάνιζε αυτή την στιγμή;Ειδικά όταν λόγο του τραυματισμού σου το κάθε απλό χτύπημα που θα δεχθείς θα είναι σαν δέκα; ρώτησα και του κλότσησα τον αστράγαλο κάνοντας τον να ουρλιάξει από τον πόνο.

-Θέλω να δω που φτάνουν τα όρια μου. είπε και γέλασε θρασύτατα.
-Είσαι πράγματι χαζός.Δεν θα έπρεπε να παίζεις με το σώμα σου στην κατάσταση σου. είπα και του έδωσα μια γονατιά στο στομάχι.
Αίμα πετάχτηκε σχεδόν ακαριαία από το στόμα του πνίγοντας την κραυγή που είχε προηγηθεί.Συνέχισα χωρίς οίκτο.Γροθιές,κλωτσιές,ασταμάτητα χτυπήματα και ασταμάτητες κραυγές που τα συνόδευαν.Είχα ήδη ενημερώσει τον φρουρό να μην πλησιάσει ασχέτως τις φωνές που θα ακούγονταν.Το πάτωμα είχε γεμίσει αίματα που απάνω τους κύτονταν ο Ishida.Δεν μπορούσε να σταθεί πια.Είχε κουλουριαστεί στο έδαφος ανήμπορος να κάνει το οτιδήποτε.Ακόμα και η ανάσα του ήταν βαριά,έβγαινε με δυσκολία.Κάποια στιγμή δεν άντεξε άλλο,δεν γινόταν όσο και να ήθελε.
-Εντάξει θα σου πω... φώναξε και ξαναπνίγηκε στο αίμα του.
-Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τίποτα για κανένα πράκτορα μας να σε ψάχνει.Έχουμε εκδώσει διαταγή αν σε βλέπουν να σε κυνηγήσουν,αλλά δεν έχουμε στείλει πράκτορα να σε ακολουθήσει.
-Και γιατί να το πιστέψω αυτό;Δηλαδή τόσην ώρα σε έδερνα για να μου πεις ότι δεν γνωρίζεις τίποτα;
-Είναι η αλήθεια.Είσαι εχθρός μου και έτσι δεν ήθελα να σου δώσω το οτιδήποτε.Ήταν αρκετός λόγος.
-Ο πράκτορας σας όμως υπάρχει και εφόσον είμαι σε αυτή την θάλασσα πρέπει να είναι και από τους στρατιώτες σου.
-Εφόσον αρχίσαμε να σε κυνηγάμε αφού συνέλαβες τον Gilteo ο ίδιος δεν μπορεί να έστειλε τον πράκτορα και εγώ επίσης δεν έλαβα καμία τέτοια πρωτοβουλία.

-Και τότε μήπως έχεις κάποια ιδέα για το ποιος μπορεί να την έστειλε;
-Προφανώς η διαταγή να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει να προήλθε από μία κεντρική μας βάση,άρα καλή τύχη έχεις άλλες τέσσερις θάλασσες να ψάξεις. είπε κάπως διστακτικά.
Κάτι έλειπε.
-Κάτι δεν μου λες,σωστά;
Με κοίταξε μα δεν μίλησε.Σήκωσα το πόδι μου έτοιμος να τον χτυπήσω.Λίγο πριν αυτό συμβεί με σταμάτησε.
-Στην South Blue... αναφώνησε ...Έχω ακούσει ότι έχουν ικανούς κατασκόπους στην βάση μας στην Centaurea.Αν κοίταζα κάπου πρώτα εκεί θα ήταν.
Έμεινα για λίγο σιωπηλός.
-Ακόμα δεν είμαι σίγουρος αν μπορώ να τα πιστέψω όλα αυτά. είπα.
-Μα στο είπα μια τέτοια διαταγή πρέπει να ήρθε από κάποια κεντρική μας βάση.Εδώ δεν έχω χρόνο να κάνω κάτι τέτοιο μιας και ακόμα ασχολούμαι με την νέα μας βάση στο Duergar... είπε και σταμάτησε απότομα,κατανοόντας ότι μόλις είχε πει κάτι που δεν έπρεπε.
-Ώστε δεν διόρισαν νέο διοικητή,αλλά φτιάχνουν και νέα βάση έτσι; ανταποκρίθηκα ιδιαίτερα χαρούμενος που λάμβανα αυτήν την πληροφορία.
-Σε ευχαριστώ... είπα τότε και τον χεραίτησα ...Εις στο επανειδείν. συμπλήρωσα προτού απομακρυνθώ.
Δεν με ένοιαζε καθόλου η επαναστάτης που με ακολουθούσε,το είχα ξεκαθαρίσει αυτό στο μυαλό μου.Όμως ο συνοδός της ήταν κάποιος που ήθελα πολύ να συναντήσω.Silver Elf,ένας γνωστός πειρατής με μεγάλη επικήρυξη,σίγουρα ένας άξιος αντίπαλος.Ένας από τους στόχους μου έτσι και αλλιώς.Αν έβρισκα την επαναστάτρια θα έβρισκα και τον ίδιο,όμως ακόμα αργούσα όπως φαινόταν.Βέβαια από την άλλη εξαρτάτε.Αν ακόμα με έψαχνε ήταν πολύ πιθανό να την συναντούσα.Ειδικά αν μάθαινε όπως και οι υπόλοιποι επαναστάτες ότι θα πέρναγα από εδώ.
Από την άλλη μόλις είχε αναπτυχθεί ένα νέο θέμα.Μια νέα βάση επαναστατών ετοιμαζόταν στο Duergar City.Δεν μπορούσα να το αμφισβητήσω αυτό,μιας και ο τρόπος που αυτή η πληροφορία βγήκε από το στόμα του Ishida δήλωνε ξεκάθαρα το ότι ήταν αληθινή.Είχα πολύ δουλειά μπροστά μου.
-Να καλέσεις έναν γιατρό για τον κρατούμενο. είπα στον φρουρό καθώς ανέβαινα ξανά στην επιφάνεια,με τις σκέψεις μου να χορεύουν στο κεφάλι μου.

Καθώς κατευθυνόμουν προς το ιατρείο συνάντησα τον Marok.
-Περίμενες όπως σου είπα πριν στείλεις την αναφορά σου;
-Ναι,αλλά όλα είναι εντάξει τώρα μπορώ να την στείλω;
-Ναι απλά θέλω να προσθέσεις και κάτι ακόμα...Πες στον Daigin ότι έχω πληροφορίες ότι μια νέα βάση των επαναστατών χτίζεται στο Duergar City.Θα πάω να το εξερευνήσω και θα χρειαστώ μια ομάδα για αυτό.
-Θα τον ενημερώσω... είπε και πήγε να φύγει μα τον σταμάτησα.
 Τον έβλεπα κάπως κακόκεφο και νομίζω ότι ήξερα τι έφταιγε.
-Πόσους χάσαμε στην μάχη;
-Από τους στρατιώτες του βασιλιά χασ...
-Άσε αυτούς.Πόσους Marines χάσαμε;
-Έξι.Μαζί με εμένα,άλλοι τέσσερις μόνο έμειναν.
-Θυσιάστηκαν για την αποστολή,όπως θα έκαναν όλοι τους,όπως θα έκανες και εσύ.
-Θυσιάστηκαν για ένα τίποτα... είπε θυμωμένα ο Marok,μα προσπάθησε να κρατήσει χαμηλή την φωνή του ...Ο πραγματικός πόλεμος γίνεται εκεί έξω στην Μεγάλη Γραμμή.Εκεί θα έπρεπε να πολεμάμε όλοι μας αντί να χαραμίζουμε τις ζωές μας για κάποια ψιλοθέματα.
 Τότε του έδωσα μια μπουνιά στο πρόσωπο.Δεν είπε τίποτα,μόνο με κοίταξε παραξενεμένος.
-Έτσι πιστεύεις Marok;Ότι χαραμίζεται τις ζωές σας;Δηλαδή όταν θα πρέπει να ενημερώσεις τις οικογένειες των στρατιωτών που χάθηκαν θα τους πεις "Τα παιδιά σας πέθαναν άσκοπα,πέθαναν για το τίποτα";
-Όχι...εγώ δεν...

-Ε λοιπόν Marok δεν πέθαναν άσκοπα.Πέθαναν για τον λόγο που μπήκαν εξ αρχής στο σώμα,για τον λόγο που και εσύ βρίσκεσαι εδώ.Πέθαναν για να προστατεύσουν ανθρώπους.Τι θα γινόταν αν οι επαναστάτες εδώ συνέχιζαν τις επιθέσεις τους στην πόλη;Τι θα γινόταν αν τελικά αποφάσιζαν ότι εδώ ήταν καλό μέρος για μια νέα τους βάση;Θα τους δίναμε ένα παραπάνω πάτημα;Ένα παραπάνω μέρος για να φυτρώσουν σαν τα αγριόχορτα και να προκαλέσουν προβλήματα;Ίσως στην Μεγάλη Γραμμή να δίνονται πιο μεγάλες και πιο σκληρές μάχες,όμως είμαστε σε πόλεμο και ο πόλεμος έχει πολλά μέτωπα.Από που νομίζεις έτσι και αλλιώς ότι ξεκινάνε όλα;Από εδώ,από τις αρχικές θάλασσες.Μια βάση εδώ σημαίνει περισσότερη ενίσχυση για τους επαναστάτες που βρίσκονται στα πιο μπροστά μέτωπα.Ενισχύσεις,όπλα,τρόφιμα...Είμαστε σε πόλεμο και ασχέτως που γίνεται η μάχη,ασχέτως πόσο μεγάλη ή μικρή είναι,παραμένει μια μάχη.Και η νίκη είναι πάντα αποδεκτή και σημαντική.Κάθε μας νίκη δείχνει στον κόσμο ότι ζούμε.Κάθε νίκη μας είναι σημάδι ότι η Κυβέρνηση ζει,ακόμα αντέχει.Μπορεί να προστατεύσει τους ανθρώπους και  θα το κάνει.Αυτή η νίκη μας δεν θα περάσει απαρατήρητη,στο εγγυώμαι.Μόλις τα νέα μαθευτούν η εφημερίδα θα γράφει τα πάντα και η νίκη θα μαθευτεί.Το κουράγιο και η υποστήριξη μας θα αυξηθεί.Η Κυβέρνηση μπορεί να επιβιώσει μέσα από αυτές τις μικρές νίκες Marok.Οι άντρες σου δεν πέθαναν άσκοπα.Έκαναν την θυσία τους.Θυσιάστηκαν για να προστατεύσουν την κυβέρνηση,θυσιάστηκαν για να προστατεύσουν άτομα που δεν είναι καν ενταγμένα μαζί μας.Αυτή τους η θυσία τους κάνει ήρωες,πιο πολύ από ότι θα μπορούσαν αλλιώς να γίνουν.Δεν θα τους ξεχάσεις Marok,το ξέρω.Αυτό είναι σημάδι ότι πάντα θα ζουν και πάντα κάποιος θα τους θυμάται ως ήρωες.Θα ζήσουν αιώνια.
Ξαφνικά ο Marok άρχισε να κλαίει.Όμως ακόμα και αν στην αρχή έδειχνε λυπημένος τελικά γέλασε.
-Ξέρεις...Δεν θα μπορούσα να πω στην αναφορά μου ότι πέθανες.Ο Commodore Daigin θα στεναχωριόταν πολύ,το ίδιο και εγώ.
-Τότε καλά που ζω ακόμα.Άντε πήγαινε δώσε την αναφορά σου.
-Ευχαριστώ για όλα... είπε και έκανε μια παύση ...Κύριε. συμπλήρωσε και έπειτα αποχώρησε.
Να που τελικά ήρθε και ο σεβασμός που λέγαμε.Ήμουν έτοιμος και εγώ να συνεχίσω για το ιατρείο,όταν ένας φρουρός ήρθε και μου είπε πως ο βασιλιάς με ζητούσε.Υποθέτω ότι τα 20 εκατομμυριάκια μου με περίμεναν.

Η κουβέντα μου με τον βασιλιά ήταν ιδιαίτερα τυπική.Στην αρχή μου εξέφρασε την χαρά του που τελικά δεν είχα πεθάνει και έπειτα με ευχαρίστησε για τις υπηρεσίες μου,προσφέροντας μου παράλληλα την αμοιβή που μου όφειλε.Αν και το είχα αποφασίσει από πριν μου πρότεινε και ο ίδιος να παραμείνω με τους γιατρούς του μέχρι να γιατρευτώ ολοκληρωτικά.Χάρηκε από την απόφαση μου.Θεωρητικά εκεί θα τελειώναμε,όμως υπήρχε κάτι που ήθελα να προτείνω,για να δώσω και μια ενίσχυση από την πλευρά μου στην Παγκόσμια Κυβέρνηση.
-Άρχοντα μου,αν μου επιτρέπεται θα ήθελα να προτείνω κάτι προτού φύγω.
-Μπορείς να μιλήσεις.
-Ξέρω ότι έχετε αποφασίσει να μην ενταχθείτε με την Κυβέρνηση και σέβομαι την απόφαση σας.Όμως μετά από τα σημερινά θα ήθελα να το ξανασκεφτείτε.
-Πιστεύεις ότι πρέπει να αλλάξω την στάση μου;
-Όχι απλά να το ξανασκεφτείτε και από εκεί και πέρα να αποφασίσετε ο ίδιος τι θεωρείται καλύτερο.Δεν θα επέβαινα όμως μετά από τα σημερινά θα πρέπει και ο ίδιος να παρατηρήσατε ότι τα πράγματα είναι δύσκολα και ότι δεν μπορείτε να τα βγάζετε πέρα πάντα μόνοι σας,ένα μάθημα που έλαβα και εγώ απόψε.
-Πράγματι,ποτέ ξανά δεν είχαμε ξανά αντιμετωπίσει τέτοια απειλή,ώστε να αποδεκατιστούν οι άντρες μου.
-Με το πέρασμα του χρόνου ο πόλεμος μεταξύ των Marines,των επαναστατών και των πειρατών όλο και μεγαλώνει και ακόμα και όσοι επιζητούν ουδετερότητα αργά η γρήγορα θα αναγκαστούν από τα γεγονότα κι τις καταστάσεις να ενταχθούν με κάποια πλευρά.Αυτή τη στιγμή ειδικά εσείς χρειάζεστε άμεση βοήθεια.Με τόσους λίγους και τσακισμένους στρατιώτες θα είναι δύσκολο να ανταπεξέλθετε σε μια πιθανή απειλή στο κοντινό μέρος.Για αυτό και πιστεύω ότι θα έπρεπε να ξανασκεφτείτε το θέμα.
-Τα λόγια σου πράγματι ακούγονται αληθινά και η κρίση σου έσωσε το νησί μου κυνηγέ.Το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να σκεφτώ τα όσα μου είπες και να πράξω αντίστοιχα.
-Το εκτιμώ. απάντησα και έπειτα αποχώρησα από τον χώρο.

Αργότερα πέρασε από τον ιατρείο και ο Gil για να του δώσω την απάντηση μου σχετικά με την ένταξη του ή όχι στην οργάνωση μου.Η αλήθεια ήταν ότι ήμουν τόσο απασχολημένος την ώρα της μάχης που δεν είχα χρόνο να τον παρακολουθήσω.Από την άλλη είχα επιτρέψει στον Johnny και τον Yosaku να γίνουν μέλει,οπότε υποθέτω ότι άμα αρνιόμουνα θα τον αδικούσα.Αποφάσισα τελικά να του βάλλω έναν άλλο όρο.Αν μπορούσε να νικήσει τους άλλους δύο κυνηγούς μαζί,εγώ θα τον δεχόμουνα.Μερικές ώρες αργότερα έγινε η μάχη τους και όπως το είχα φανταστεί τους κέρδισε πολύ εύκολα.Έτσι ο Gil ήταν πλέον το νέο μας μέλος.
Στο νησί θα έμενα για μια εβδομάδα.Έτσι είχα όλο τον χρόνο μπροστά μου να χαλαρώσω και να ξεκουραστώ.Καθόμουν ολόκληρες μέρες αραχτός με ένα μπουκάλι σάκε στο χέρι μου και απολάμβανα την στιγμή.Δεν υπήρχε τίποτα άλλο να κάνω οπότε οι μέρες κυλούσαν σχετικά αργά,μα δεν είχα πρόβλημα.Μου άρεσε πάντα η ηρεμία και η ησυχία,οπότε το απολάμβανα.Αν τώρα ήθελα να κάνω τον χρόνο να κυλήσει είτε κοιμόμουνα-πρώτη φορά είχα κοιμηθεί τόσο στην ζωή μου-είτε άφηνα τις σκέψεις μου να συλλογίζονται τα όσα με περίμεναν.Μια νέα βάση στο Duergar City.Δεν θα ήταν εύκολο.Σίγουρα είχαμε δουλειά μπροστά μας.Όμως τα πράγματα μπορεί να μην ήταν και τόσο άσχημα.Η βάση δεν είχε ολοκληρωθεί πράγμα που την καθιστούσε ευάλωτη.Έπειτα αμφιβάλλω αν οι επαναστάτες θα περίμεναν αυτή την στιγμή κάποια επίθεση γεγονός που μας δίνει το στρατηγικό πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.Ίσως όντως να μην ήταν τόσο δύσκολα τα πράγματα στην τελική.
Βέβαια μετά από λίγο έμαθα ότι το αίτημα μου για να σταλούν ενισχύσεις για την εξερεύνηση του Duergar δεν έγινε δεκτό.Ο Marok είχε αποφασίσει να μην δώσει την αναφορά του αμέσως ελπίζοντας ότι έτσι εκείνος και οι άντρες του θα κέρδιζαν κάποιες μέρες ξεκούρασης.Έδωσε τελικά την αναφορά στον Daigin τέσσερις μέρες μετά.Όμως στο ενδιάμεσο αυτό διάστημα ένα γεγονός είχε συμβεί και πλέον οι ενισχύσεις που ζητούσα δεν ήταν δυνατές.
-Σοβαρά έγινε αυτό;
-Ναι και ήταν μάλιστα μια σκληρή επανάσταση...Επικρατεί ένας πανικός αυτή την στιγμή στο Lyneel και ο Commodore έχει στείλει τους άντρες του να συμμαζέψουν την κατάσταση.Επίσης υστερούμε άντρες μιας και οι υπόλοιποι βρίσκονται στο Sedna Kingdom όπως είχατε ζητήσει για να το ενισχύσουν.

-Κατάλαβα...η κατάσταση είναι δύσκολη.Τουλάχιστον θα έχω εσένα και τους άντρες σου;
-Λυπάμαι κύριε μα όλοι οι διαθέσιμοι στρατιώτες έχουν διαταγή να επιστρέψουν πίσω στην βάση στο Tohan.Έτσι και αλλιώς ο Commodore δεν θα επέτρεπε να πάμε μόνο εμείς να ερευνήσουμε κάτι τέτοιο.Είπε ότι θα είναι σκέτη αυτοκτονία αν όντως υπάρχουν επαναστάτες εκεί.
-Ώστε λέει ότι πρέπει να το αφήσουμε;
-Δύο πράγματα μου είπε να σας πω κύριε.Ότι χαίρετε που ζείτε και ότι θα πρέπει να περιμένετε μία βδομάδα περίπου.Μετά θα μπορεί να διαθέσει έναν στόλο να σας ακολουθήσει στο Duergar.
-Όπως αγαπά.Εγώ πάντως θα πάω και μόνος μου αν είναι.
-Μα κύριε είναι πολύ επικίνδυνο αυτό.Ούτε εσείς δεν θα τα καταφέρετε μόνος σας.
-Πρώτον εγώ δεν είμαι ναυτικός και έτσι δεν χρειάζεται να υπακούσω σε αυτό.Δεύτερον έχουμε μια μοναδική ευκαιρία μπροστά μας να χτυπήσουμε την βάση τους όσο ακόμα κατασκευάζεται.Εγώ και ο Arashi θα πάμε.Και αν δεν είναι για να τους φάμε όλους μόνοι μας,τότε το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εξερευνήσουμε.
-Ο Commodore περίμενε μια τέτοια απάντηση από εσάς και είπε ότι δεν θα μπορέσω να σας μεταπείσω,οπότε δεν θα το επιχειρήσω καν.
-Σοφός άντρας.
-Τότε θα πρέπει σε λίγο να αποχαιρετιστούμε.Σε μερικές ώρες αναχωρώ με τους εναπομείναντες άντρες μου για το Tohan.
-Τότε θα σε δω σε λίγο. του ανταποκρίθηκα και τον χαιρέτησα καθώς απομακρυνόταν.
Ώστε δεν θα είχα βοήθεια.Ενδιαφέρον κατάσταση και ίσως πιο παρακινδυνευμένη από τότε που επιτεθήκαμε με τον Masta στην πρώτη βάση των επαναστατών στο Zanakand Island.Σίγουρα πολύ χειρότερα.Μακάρι να ήταν ο Masta τώρα εδώ.Ή μήπως...θα μπορούσε να είναι;

Μετά από λίγες ώρες βρισκόμουν στην είσοδο της πόλης μαζί με τον Marok και τους Marines του.Πέρα από τις χαιρετούρες του έδωσα και το κλειδί για το αμπάρι στο πλοίο του Yosaku και του Johnny για να πάρει τους δύο πειρατές που είχα πιάσει στο Matsue.Δυστυχώς δεν είχε άλλα λεφτά απάνω του οπότε δεν μπορούσε να με πληρώσει εκείνη την ώρα,αλλά με τόσα που είχα βγάλει μικρό το κακό.
-Πες στον Daigin ότι μου χρωστάει πέντε εκατομμύρια μπέλι. είπα στον Marok λίγο πριν φύγει και εκείνος αφού με διαβεβαίωσε πως θα το κάνει μου ευχήθηκε καλή τύχη.
Ο Marok όμως δεν έφευγε μόνο με το κλειδί του αμπαριού,αλλά και με ένα μήνυμα με αποστολέα τον Daigin.Μέσα σε αυτές τις τέσσερις μέρες ο βασιλιάς Theron είχε σκεφτεί τα όσα του είχα προτείνει και τελικά αποφάσισε ότι άξιζε μια δοκιμή να ενταχθεί με την Κυβέρνηση.Εκείνος θα κέρδιζε προστασία και ενίσχυση του κράτους του,ενώ από την άλλη η Κυβέρνηση θα είχε σύμμαχο της ένα από τα πιο φημισμένα νησιά για τα όπλα τους,πράγμα σίγουρα χρήσιμο.Έτσι ο Marok μετέφερε το μήνυμα που πρότεινε αυτή την συμμαχία στον ανώτερο διοικητή του,ο οποίος ήξερα πως θα την δεχόταν με μεγάλη χαρά.Εξάλλου η Κυβέρνηση την επιζητούσε για χρόνια.
Έτσι άλλη μια φορά έδειξε το πόσο φοβερός ήμουν και ότι η Κυβέρνηση δεν θα μπορούσε χωρίς εμένα.Δεν έκανα μόνο αποστολές για αυτούς και συνελάμβανα επαναστάτες,πειρατές και γενικώς αντιπάλους τους.Μέσα στο πέρασμα του χρόνου είχα καταφέρει να εντάξω αρκετά νησιά στην Κυβέρνηση πράγμα για το οποίο θα έπρεπε να είναι ευγνώμων.Amino Island,Zanakand Island,Sedna Kingdom και τώρα και το Frost Kingdom.Πόσα νησιά να είχαν μείνει πια που δεν τα είχαν στην κατοχή τους στην North Blue οι ναυτικοί.Εντάξει τώρα που το ξανασκεφτόμουν αρκετά,αλλά όχι ιδιαίτερα σημαντικά μπροστά σε αυτά που τους είχα προσφέρει.Νομίζω ότι έγινα αντιληπτός.
Άρχισα να πίνω και πάλι σάκε καθώς ξαναπήγαινα προς το εσωτερικό της πόλης,σκεπτόμενος στην διαδρομή την τελειότητα μου.Ποιος μπορούσε να την αρνηθεί;

Μετά από τρεις μέρες τελείωσε επιτέλους η περίθαλψη μου και πλέον ένιωθα πιο ζωντανός και υγιείς από ποτέ.Είχε έρθει λοιπόν και η σειρά μου να φύγω.Αφού χαιρέτησα όσους ήτανε μαζί με τον Arashi και τα ξίφη μου αποχώρησα από την πόλη και άρχισα να κατεβαίνω προς την ακτή.Είχα παραλείψει να μιλήσω παρόλα αυτά στον Johnny και τον Yosaku γιατί ήξερα ότι ασχέτως που πήγαινα εκείνη θα ήθελαν να με ακολουθήσουν.Είχα πει απλά στο Gil να τους πει να κινηθούν προς το Ice Nine και εκεί να ενημερώσουν τις αρχές ότι είναι μέλει της οργάνωσης μου ώστε να εγκατασταθούν εύκολα.Όμως τελικά δεν τους απέφυγα.Στον δρόμο μου για την ακτή άκουσα τις φωνές τους μερικά μέτρα πιο πίσω.Γύρισα και τους είδα να τρέχουν προς το μέρος μου.Από την φόρα που είχαν μάλιστα όταν προσπάθησαν να φρενάρουν δεν τα κατάφεραν αμέσως και βρέθηκαν να συνεχίζουν τον υπόλοιπο δρόμο κουτρουβαλώντας.Ευτυχώς δεν απήχαμε πολύ από την ακτή αλλιώς τώρα μάλλον θα ήταν νεκροί.
Έτσι εκείνοι κατάφεραν όχι μόνο να με φτάσουν,αλλά και να με προσπεράσουν.Όταν τελικά έφτασα και εγώ στα πλοία μας σηκώθηκαν γρήγορα και άτσαλα και στάθηκαν μπροστά μου.Άρχισαν να μου εκτοξεύουν σαν σφαίρες τα παράπονα τους που τους είχα αφήσει πίσω και πως δεν θα το επέτρεπαν αυτό.
-Ο μόνος λόγος που το κάνω αυτό είναι γιατί εκεί που πάω παραείναι επικίνδυνα. τους είπα.
-Δεν έχει σημασία...
-Ακόμα και στην άκρη του κόσμου να πήγαινες....
-Εμείς θα σε ακολουθούσαμε αφεντικό.
Και έτσι αυτοί οι ανόητοι κατάφεραν να με συγκινήσουν-εσωτερικά πάντα-.Έτσι συμφώνησα και ξεκινήσαμε το ταξίδι μας με αλαλαγμούς χαράς από την πλευρά τον δύο κυνηγών και τραγούδια για γενναίους στρατιώτες.Ένα μάλιστα ήταν αυτοσχέδιο δικό τους που αφορούσε εμένα.Αρκετά καλή προσπάθεια.Στις αρχές του ταξιδιού έπρεπε να χρησιμοποιήσω το den den mushi μου.Υπήρχε κάποιος που έπρεπε να καλέσω,που ένιωθα την ανάγκη να είναι μαζί μου σε αυτή την περιπέτεια.Παρότι δεν το περίμενα τελικά δεν χρειάστηκε πολύ για να τον πείσω και με διαβεβαίωσε ότι θα με συναντήσει στο Duergar.Άρα πλέον είμασταν πέντε.Πέντε κυνηγοί εναντίων ενός στρατού επαναστατών.Αυτά μου άρεσαν και αυτά άρεσαν και σε εκείνο το άτομο.