[Τέλος]Πανικός στο Βασίλειο του Πάγου...Μέρος δεύτερο:Προσωπικά με την επανάσταση.

soundtrack για την μάχη:

Ενέργεια άρχισε να διαχέεται με ταχύτητα μέσα σε όλο μου το σώμα και έξω από αυτό κάνοντας την ατμόσφαιρα γύρω μου μουντή και βαριά.Είχα μόλις μπει στην κατάσταση στην οποία ένιωθα παντοδύναμος.Στην κατάσταση που τα όρια μου ξέφευγαν κατά πολύ από τα όρια του πραγματικού.Ίσως ήταν μόνο για μερικά δεύτερα,όμως άξιζαν.Είχα να το κάνω κάτι τέτοιο από το Tohan όταν προστάτευα τον Daigin από τους επαναστάτες.Σίγουρα δεν ήμουν ο ίδιος.Τότε είχα αντέξει σαράντα δεύτερα,όμως τώρα ήμουν δυνατότερος.Πόσο θα άντεχα μέχρι να μου τελειώσει η ενέργεια άραγε;Θα το μάθαινα σύντομα.
Γέλασα.Η χαρά και η ευθυμία που ένιωθα ήταν μεγάλη για να μην το κάνω.Γέλασα και το γέλιο μου έδειχνε σίγουρα να εκπλήζει και ίσως να φοβίζει τους επαναστάτες,οι οποίοι σταμάτησαν απότομα προσπαθώντας να καταλάβουν τι συνέβαινε.
-Ανόητα σκουλήκια,δεν έπρεπε ποτέ να τα βάλετε με τον δράκο.Τώρα ετοιμαστείτε να φαγωθείτε...Ετοιμαστείτε να δείτε τον "Χορό του Θανάτου". είπα και ξεκίνησα.
Σε αυτή την κατάσταση κανείς δεν γινόταν να με φτάσει.Σε αυτή την κατάσταση που τα δεύτερα γινόντουσαν λεπτά ήμουν άπιαστος.Το κάθε μου τράβηγμα ήταν σαν δύο,το κάθε μου βήμα ήταν σαν δέκα.Ασταμάτητα Shadow Step.Πως να χάσω;
Πέρασα ανάμεσα από τρεις ξιφομάχους οι οποίοι με είχαν πλησιάσει και μέσα σε 1 δεύτερο είχαν όλοι τους κοπεί πριν καν κινηθούν.Οι καραμπίνες των επαναστατών άρχισαν και πάλι να πυροβολούν.Μάταιος κόπος.Το να αποφύγω τις σφαίρες ήταν πιο απλή υπόθεση και από το να κόψω αυτούς που τις έριξαν στην μέση.Καμία δεν με βρήκε.Κατευθύνθηκα προς αυτούς που πυροβόλησαν.Προτού τελείωνε το Shadow Mode έπρεπε τουλάχιστον να προλάβω να βγάλω αυτούς από την μέση.6 δεύτερα.Δύο,τρεις,τέσσερις από αυτούς κάτω.7 δεύτερα.Ένα κανόνι με δύο τύπους να το σπρώχνουν έκανε την εμφάνιση του μέσα από μία σκηνή.Έφυγα προς το μέρος του.Το φιτίλι άναψε.Οι τύποι που το έσπρωχναν έπεσαν αμέσως μετά.Γύρισα γρήγορα το κανόνι,όμως δεν έκανα μεγάλη ζημιά.Δύο επαναστάτες και ένα δέντρο ήταν όλα όσα πέτυχα.20 δεύτερα.
Άλλοι ξιφομάχοι έτρεχαν τώρα προς το μέρος μου,άλλοι τύποι με καραμπίνες με σημάδευαν από μακρυά και πλέον δύο μπαζούκας είχαν μπει και αυτά στο παιχνίδι.Ο καταιγισμός από σφαίρες άρχισε να με πλησιάζει.Έτρεξα προς τα εκεί.Στον δρόμο μου άρπαξα έναν επαναστάτη και τον έσπρωξα πάνω σε κάτι σφαίρες που πλησίαζαν.Γύρισα απότομα τα ξίφη μου και έκοψα άλλους δύο που στέκονταν εκεί δίπλα.Οι οβίδες από τις μπαζούκας ήρθαν καταπάνω μου.Πέρασα ανάμεσα τους και τις έκοψα παράλληλα κάνοντας τες να πέσουν και να σκάσουν πάνω στις σκηνές των επαναστατών.24 δεύτερα.

Μέχρι να φτάσω τους μπαζουκάρηδες πρόλαβαν και έριξαν από μία ακόμα φορά ο καθένας.Απέφυγα εύκολα τις οβίδες και τους χτύπησα.Όταν τους έκοβα εκείνη είχαν μόλις πατήσει την σκανδάλη και έτσι παράλληλα έσπρωξα στο πλάι τα πλέον αναίσθητα χέρια τους.Η μία οβίδα έσκασε πάνω σε τρεις δικούς τους,ενώ η δεύτερη έκανε απλώς να χιονίσει.Οι επαναστάτες γύρω μου ήταν προφανώς αποδιοργανωμένοι και μάλλον δεν θα χρειαζόταν να φτάσω στα όρια του Shadow Mode για να τους νικήσω,μιας και έτσι και αλλιώς από την αρχή δεν ήταν και τόσο μεγάλη ομάδα.Πέρα από μένα βέβαια και ο Arashi τους είχε αποδεκατίσει.33 δεύτερα.
 Ξάφνου πάνω εκεί,από όπου είχαμε έρθει,εμφανίστηκαν επιτέλους οι ενισχύσεις μου.Καιρός ήταν!Τους είχε πάρει περίπου δύο και κάτι λεπτά για να φτάσουν εδώ.Αυτά συμβαίνουν άμα χαζεύεις στον δρόμο σου.Με το που εμφανίστηκαν πίσω από τους θάμνους όλοι άρχισαν να πυροβολούν τους επαναστάτες,οι οποίοι-περιττό μα θα το πω-δεν πρόλαβαν καν να αντιδράσουν.Έτρεξα γρήγορα προς τα εκεί και φώναξα στον Marok.
-Μην κατεβαίνεις.Βάλε τους άντρες σου διάσπαρτα στο κύκλωμα και ρίχνετε από εκεί.
 Έπειτα ξαναγύρισα στην μάχη.40 δεύτερα.Δεν το πιστεύω ότι σπαταλούσα άσκοπα την ενέργεια μου με το να μην κάνω τίποτα,αλλά από την άλλη η μάχη αυτή είχε ήδη τελειώσει,δεν γινόταν να χαθεί,οπότε δεν πείραζε ιδιαίτερα.Ένα ακόμα καλό ήταν ότι είχα ήδη φτάσει τα σαράντα δεύτερα και έδειχνα να αντέχω ακόμα.Έσπαγα για δεύτερη φορά το ρεκόρ μου.Το μόνο που απέμενε ήταν να δω κατά πόσο.Έτσι λοιπόν συνέχισα να τρέχω ανάμεσα στους επαναστάτες και να τους κόβω τον έναν μετά τον άλλο,με την παράλληλη υποστήριξη των στρατιωτών του νησιού από πίσω μου και των Marines ακριβώς πάνω από τα κεφάλια μας.Πλέον δεν είχε μείνει και τίποτα.Μερικοί διάσπαρτοι επαναστάτες οι οποίοι αρνιόντουσαν να παραδοθούν.Κρύφτηκαν πίσω από κάτι κοντινά δέντρα και προσπαθούσαν να αντισταθούν.
 Θα τους είχα φτάσει και θα τους είχα αποτελειώσει εύκολα,όμως τότε χτύπησε το ρολόι.50 δεύτερα.Τέλος χρόνο.Το αστείο είναι ότι είχα ξεχαστεί και δεν ήμουν προετοιμασμένος για όταν θα τελείωνε.Έτσι μόλις έληξε ο χρόνος βρέθηκα να πέφτω κάτω στο έδαφος από την φόρα που είχα πάρει.Ευτυχώς το χιόνι κάλυπτε το έδαφος.Πίεσα τον εαυτό μου και σηκώθηκα με εμφανής δυσκολία.Το Shadow Mode ήταν αυτό που τραβούσε την μεγαλύτερη ενέργεια από όλες τις κινήσεις μου.Λογικό αν σκεφτεί ότι είναι στην πραγματικότητα συνεχόμενα Shadow Step.Την τελευταία φορά είχε πέσει αναίσθητος ακαριαία.Τώρα ήμουν τυχερός που στεκόμουν.

Βέβαια επειδή δεν ήξερα για πόσο ακόμα θα άντεχα πήρα ένα τονωτικό,από εκείνα που έκλεψα από τον Gil,που έκλεψε από την Κυβέρνηση και το έβαλα στο στόμα μου.Ένιωσα πάλι να γεμίζω ενέργεια και να είμαι ικανός να σταθώ γερά.Βέβαια ήθελα να δω τι θα έκαναν αν τελείωνε η επίδραση.Αν και μάλλον μέχρι τότε θα είχαμε τελειώσει.Έπρεπε να θυμηθώ πάντως κάποια στιγμή να συγχαρώ τους επιστήμονες της Κυβέρνησης.
Το θέμα τώρα όμως ήταν ότι είχα σπάσει το ρεκόρ μου κατά δέκα δεύτερα.Στο σύνολο πενήντα.Καλός χρόνος.
Η αντίσταση έδειχνε να χάνεται,όμως τότε κάποιοι από τους επαναστάτες άρχισαν να ξανά σηκώνονται και να κάνουν μια προσπάθεια να επιτεθούν.Δεν είχε πολύ σημασία.Ο Johnny,ο Yosaku και ο Gil φρόντιζαν αυτούς τους τύπους ώστε να μην ξανασηκωθούν.Τότε άκουσα κάποιον να φωνάζει "αααααααααα" από πίσω μου και από τον τόνο της φωνής του κατάλαβα ότι έκανε έφοδο.Γύρισα και είδα τον Neuron από πίσω μου με το ξίφος του όρθιο πάνω από το κεφάλι μου.Ήμουν έτοιμος να τραβήξω και εγώ το δικό μου και να τον μπλοκάρω όμως τότε μπήκε στην μέση ένα άλλο ξίφος και μπλόκαρε εκείνο για εμένα.Ήταν του Gil,ο οποίος πλέον στεκόταν δίπλα μου.
-Αν μου επιτρέπεις τον αναλαμβάνω εγώ αυτόν. μου είπε.
-Όλος δικός σου. του απάντησα και εκείνος με δύναμη έσπρωξε τον αντίπαλο του παραπέρα και του έπειτα του όρμηξε.
-Καλύτερα έτσι γιατί ήθελα εγώ να σε αναλάβω. άκουσα τότε την φωνή του Kar να μου λέει και γύρισα προς το μέρος του.
Πριν ακόμα γυρίσω είχε τείνει την λεπίδα του ευθύγραμμα στοχεύοντας την πλάτη μου.Αποτραβήχτηκα στο πλάι και έπειτα τραβώντας την Σκιά έσπρωξα το δικό του ξίφος παραπέρα.
-Τώρα θα πάρω την εκδίκηση μου,κυνηγέ.Η αμοιβή μου και η προαγωγή θα έρθουν ως μπόνους. είπε σαρκαστικά.
-Κοίτα όσο και να το προσπαθείτε κανείς από εσάς δεν παίρνει προαγωγή απόψε.Προτείνω να το πάρετε απόφαση.
-Προτείνω να πεθάνεις. γρύλισε και μου όρμηξε.

Κατέβασε κατακόρυφα προς τα κάτω το ξίφος του,το απέφυγα με ένα βήμα στο πλάι.Το σήκωσε άμεσα διαγώνια,το απέφυγα με ένα βήμα πίσω.Από το πλάι,το μπλόκαρα.Διαγώνια από πάνω αυτή την φορά,τον μπλόκαρα.Ενδιάμεσα,τον μπλόκαρα.Συνέχισε τα απανωτά χτυπήματα και εγώ συνέχισα να τον μπλοκάρω και να τον αποφεύγω.Δεν ήταν κακός απλώς αν ήθελε να με φτάσει θα χρειαζόταν καλύτερη προπόνηση από αυτή που είχε λάβει.Τα ξίφη μας πίεζαν το ένα το άλλο προς τα πίσω,μα κανείς δεν έδειχνε να υποχωρεί.Το θέμα ήταν ότι εγώ πίεζα μόνο με το ένα χέρι ενώ ο αντίπαλος μου και με τα δύο.Έτσι βρήκα την ευκαιρία και με το ελεύθερο μου χέρι τον χτύπησα στο δεξί μάγουλο κάνοντας τον να παραπατήσει και να κινηθεί πιο πέρα.
-Έχω ήδη δει τα όρια σου Kar και δεν μου αρέσει να κάνω άσκοπες μάχες.Θα το τελειώσω τώρα. είπα και αφού έβγαλα την θήκη της Σκιάς από την ζώνη μου την έβαλα μέσα.
-Δοκίμασε... είπε και μου όρμησε.
Κράτησα την θήκη ανάποδα ώστε αυτή να προβάλει μπροστά και από πίσω η λαβή του ξίφους.
-Είσαι τρελός κυνηγέ.Δεν ξέρω τι πας να κάνεις μα μου δίνεις την νίκη έτσι. ήταν η αντίδραση του Kar,η οποία ήταν απολύτως φυσική μιας και δεν με είχε ξαναδεί να κάνω Reverse Draw,μια τεχνική την οποία είχα αναπτύξει μόνος μου και ήμουν ο μόνος που την χρησιμοποιούσε σε όλο τον κόσμο.
Μόλις με πλησίασε αρκετά,σίγουρος πλέον για την νίκη του,έκανα την κίνηση μου.
-Kassatsu Ittō-Ryū-Kakusareta rei(Life-or-Death Stray Sword Style-Hidden Ray).
Με ταχύτητα τράβηξα την θήκη του ξίφους μου και την εκτόξευσα διαγώνια στο πρόσωπο του αντιπάλου μου.Έκανε μικρή ζημιά,μιας και απλά την πέταξα αντί να την σπρώξω,μα έκανε τον αντίπαλο μου να χάσει την αυτοσυγκέντρωση του και να μην βλέπει για μερικά δεύτερα.Αστραπιαία η λεπίδα μου ακολούθησε.Χωρίς να έχει την θήκη να την καλύπτει την κατεύθυνα απευθείας στο αντίπαλο μου.Δεν είχε καμία άμυνα.Η λεπίδα μου του έκοψε όλο το πλευρό.Παραπάτησε προς το μέρος μου μα με μία μπουνιά τον έκανα να γύρει πίσω και τελικά να σωριαστεί.Και πολύ μου είχα πάρει.

-Δεν τελειώσαμε...όχι ακόμα. ακούστηκε κάποιος να φωνάζει και γύρισα προς το μέρος του.
 Απέναντι μας στεκόντουσαν δύο τύποι που κρατούσαν ένα μεγάλο όπλο,αδύνατο να το αντέξει ένας άνθρωπος μόνος του το βάρος του.Έμοιαζε με μπαζούκας,μόνο που ήταν το διπλάσια σε μάκρος και πολύ πιο παχύ.Κακά μαντάτα.
-Η επανάσταση θα ζήσει... φώναξε ο ένας επαναστάτης.
-Ρίξτε τους. διέταξα τότε.
 Οι άντρες μου πυροβόλησαν μα παρότι τους πέτυχαν εκείνοι είχαν ήδη πυροβολήσει.Μια μπάλα δύο φορές το κεφάλι μου βγήκε από εκείνο το όπλο και ερχόταν καταπάνω μας.
-Γρήγορα σκορπιστείτε. φώναξα σε όσους βρίσκονταν γύρω μου.
 Έκαναν όπως τους είπα,όμως καθώς απομακρυνόμασταν από το σημείο που φαινόταν να κατευθύνεται εκείνη η μπάλα μας ήρθε η έκπληξη.Ξαφνικά η μπάλα κόπηκε,στην μέση του αέρα,σε πολλά κομμάτια τα οποία διασκορπίστηκαν σε τυχαίες κατευθύνσεις.Ωραίο μαραφέτι!Θα το επεξεργαζόμουν μόλις κατάφερνα να ζήσω.Ένα κομμάτι πέταξε καταπάνω μου.Έγειρα προς τα πίσω και το άφησα να περάσει από πάνω μου.Έσκασε λίγο πιο πίσω και η έκρηξη με έριξε τελικά κάτω,μιας και δεν ήμουν σε καλή στάση για να στερεωθώ,μα δεν έπαθε ζημιά.Δυστυχώς οι υπόλοιποι δεν ήταν τόσο τυχεροί.Οι περισσότεροι που βρίσκονταν εκεί κοντά ήταν πλέον νεκροί,πέντε πεσμένοι κάτω βαριά τραυματισμένοι και μόνο δύο τυχεροί είχαν μείνει ανέπαφοι.Ξαφνικά από τους είκοσι στρατιώτες που μου είχε διαθέσει ο βασιλιάς είχα μείνει με εννιά από τους οποίους οι πέντε ζήτημα ήταν αν μπορούσαν να κάτσουν και ο Garland.Τελικά όντως αυτή η μάχη κόστισε.
 Οι απώλειες μας παρόλα αυτά δεν άλλαζαν τίποτα.Οι λίγοι επαναστάτες που είχαν μείνει εξολοθρεύτηκαν μέσα στα επόμενα λεπτά από τους Marines μου που έριχναν από ψηλά,ενώ ο Gil μόλις νίκησε και τον διοικητή τους.Όλα είχαν τελειώσει.Είχαν μείνει λίγοι από τους στρατιώτες,μα οι Marines μου ήταν ανέπαφοι και είχαμε νικήσει.Πέρα από αυτό μόλις είχα ανακαλύψει την ύπαρξη ενός πολύ τρομακτικού όπλου.Αν το έπαιρναν οι Marines σίγουρα θα ενισχύονταν πολύ,όμως στο τέλος δεν ήμουν πραγματικά με την Κυβέρνηση και δεν ήξερα αν ήταν καλή ιδέα να πάρουν παραπάνω όπλα από ότι ήδη έχουν.Τα όπλα ποτέ δεν είναι για καλό έτσι πάντα πίστευα.Πολλοί τα χρησιμοποιούν με πρόσχημα την προστασία,την ελευθερία και άλλα ιδανικά,όμως στο τέλος τα όπλα είναι όπλα.Δεν φτιάχτηκαν για καλό σκοπό και ακόμα και αν λέμε ότι τα χρησιμοποιούμε έτσι στην τελική περισσότερο κακό κάνουμε παρά καλό.Όμως κανείς δεν το καταλαβαίνει.
 Ήθελα να παρατηρήσω αυτό το όπλο,όμως μετά ήλπιζα απλά να το πετάγαμε στην θάλασσα ή στην χειρότερη να το κρατούσε ο βασιλιάς του νησιού.Λιγότερη καταστροφή θα προκαλούσε σε ένα μόνο νησί παρά σε όλο τον κόσμο,που θα συνέβαινε αν το έπαιρνε η Παγκόσμια Κυβέρνηση.

-Επιτέλους τελειώσαμε... είπε ο Garland και αναστέναξε ...Ήταν σκληρή μάχη.
-Σιγά που κουράστηκες κιόλας... ανταποκρίθηκα ...Όλη την δουλειά εγώ και ο Arashi την κάναμε.
Στην τελική παρόλα αυτά έδειχνε ότι δεν ήταν γραπτό μας να τελειώσουμε.Μέσα στην ηρεμία που άρχισε να επικρατεί για λίγο ακούστηκαν και πάλι πυροβολισμοί.Αυτοί την φορά ήρθαν από πάνω μας από εκεί που στέκονταν ο Marok και οι άντρες του.Σήκωσα το κεφάλι μου γρήγορα και τότε είδα δύο Marines να πέφτουν αιμόφυρτοι κάτω και από τους θάμνους πίσω τους να προβάλουν μια ομάδα αντρών,οι οποίοι συνέχισαν να πυροβολούν και την υπόλοιπη ομάδα.Χωρίς να το πολυσκεφτώ έτρεξα προς το ύψωμα.Έτρεξα ανηφορικά για λίγο και κάποια στιγμή πήδηξα στον αέρα τραβώντας την Σκιά.Σημάδεψα τον άντρα που στεκόταν πιο κοντά στην άκρη του υψώματος.Σε αντίθεση με τους υπολοίπους δεν κρατούσε τουφέκι.Είχε ένα χοντρό παλτό κρεμασμένο στους ώμους του και ένα ναυτικό καπέλο να καλύπτει το κεφάλι του.Στην ζώνη του κρέμονταν δύο κατάνα.Όπως φαινόταν ο διοικητής της ομάδας που μόλις είχε εμφανιστεί.
Αστραπιαία ο άντρας τράβηξα ένα από τα δικά του ξίφη και με μπλόκαρε.Με έσπρωξε πίσω όπως ήμουν στον αέρα και έτσι βρέθηκα πάλι κάτω από το ύψωμα,αφού προσγειώθηκα με τα πόδια μου.
-Σταματήστε! διέταξε τότε ο άντρας εκείνος.
-Τι σταματήστε;Πες μου ότι είσαι σύμμαχος μας και ότι μόλις σκότωσες του άντρες μου τσάμπα.
-Όχι φυσικά...εχθρός σας είμαι.
-Τότε ρε ηλίθιε γιατί να σταματήσουμε;
-Καλά τι έτσι θα πολεμήσουμε;Δεν πρέπει να γίνει πρώτα η εισαγωγή;Μόλις μπήκα στην ιστορία,δεν πρέπει να μάθουν οι αναγνώστες ποιος είμαι.
-Επαναστάτης δεν είσαι;Το ξέρουμε ήδη.
-Ναι αλλά είμαι σημαντικός.
-Καλά τότε...Marok πάρτε πέντε εσύ και οι υπόλοιποι,μέχρι να τελειώσει ο τύπος.
-Ευχαριστώ...Να αρχίσω;
-Ναι απλά κάτσε να αλλάξω ποστ.Το χέσαμε λιγάκι το θέμα,οπότε καλό θα ήταν να το ξεκινήσω πιο ωραία.

Ο άντρας έγειρε το κεφάλι του προς το μέρος μου.Σήκωσε ελαφρά το καπέλο του,τόσο όσο χρειαζόταν για να φανούν τα μάτια του.Έλαμπαν από την χαρά.Μάτια γαντζωμένα πάνω μου σαν να ήταν γερακιού που μόλις είχε βρει το θήραμα του.Υποθέτω κάπως έτσι με έβλεπε και αυτός ο άντρας.Το σκοτεινό του χαμόγελο το επιβεβαίωνε αυτό.
-Mr.Shadow... δήλωσε λες και δεν ήξερα το όνομα μου ...Ώστε στα αλήθεια ήρθες εδώ.Καλά έκανες.Μας βγάζεις από μεγάλο κόπο.
-Ναι το κατάλαβα,όμως και πάλι δεν βλέπω να κάνετε τίποτα.Όσους πετυχαίνω είναι ο ένας χειρότερος από τον άλλο.
Άλλοι στην θέση του θα είχαν θυμώσει,όμως εκείνος έμεινε ψύχραιμος και μου έδωσε μια απάντηση που δεν περίμενα.
-Πράγματι δεν διαφωνώ.Παρόλα αυτά δεχόμαστε όποιον είναι διαθέσιμο να πολεμήσει στην επανάσταση.Παρόλα αυτά πολλές φορές οι υποθέσεις μας καταστρέφονται λόγο της αχρηστίας των πολεμιστών μας.Μου φαίνεται απόλυτα λογικό να μην μπορούν να σε πιάσουν,όμως σου υπόσχομαι ότι εγώ είμαι διαφορετικός από αυτούς.
-Και ποιος ακριβώς είσαι εσύ;
-Το όνομα μου είναι Takeda Ishida...Αφότου συνέλαβες τον Terry Gilteo δεν υπήρχε κάποιος υπεύθυνος σε αυτήν την θάλασσα.Όμως τώρα εγώ είμαι ο νέος υπεύθυνος.
-Και σε έστειλαν εδώ;
-Ναι...μόλις μάθαμε ότι θα περνούσες από το νησί,ειδοποιήσαμε τους άντρες μας να είναι έτοιμοι να σε αντιμετωπίσουν.Όμως αμφιβάλλαμε αν θα τα κατάφερναν-όπως και έγινε τελικά-και έτσι ανατέθηκα μαζί με μια μικρή ομάδα να έρθω εδώ να βοηθήσω στο να σε πιάσουμε.
-Ω μα τι τιμή.Και υποθέτω ότι θα πρέπει να είσαι αρκετά δυνατός για να γίνεις υπεύθυνος όλης της θάλασσας.
-Πράγματι είμαι.Και ανυπομονούσα πολύ να σε συναντήσω και να έχω την τιμή να σε νικήσω.
-Ήρεμα.Κανείς δεν είναι τόσο καλός.Τώρα όμως ας αφήσουμε τους άντρες μας να κάνουν την δουλειά τους και ας κάνουμε και εμείς την δικιά μας.

-Πολύ καλά...Επίθεση.
-Επίθεση. διατάξαμε ταυτόχρονα και οι άντρες μας ενεπλάκησαν σε μάχη.
Ο Ishida πήδηξε από το ύψωμα και πλέον ήταν η σειρά του να μου κάνει εναέρια επίθεση.Πήδηξα προς τα πίσω και την απέφυγα.Στάθηκε γρήγορα όρθιος και ήρθε προς το μέρος μου.Άρχισε να μου επιτήθεται γρήγορα από διάφορες πλευρές,όμως εγώ κρατούσα τα ξίφη μου στις θήκες τους και απλά τον απέφευγα,όπως συνήθιζα να αμύνομαι.Όμως αυτό που με προβλημάτιζε ήταν η ταχύτητα του.Ήταν ιδιαίτερα γρήγορος.Αρκετά ώστε να συμβαδίζει μαζί μου.Κάπως απίστευτο και επικίνδυνο.Συνήθως οι αντίπαλοι μου δεν είναι τόσο γρήγοροι και έτσι και να κάνω ένα λάθος βήμα μπορώ να το διορθώσω γρήγορα,όμως τώρα δεν υπήρχαν αυτά.Όποιος έκανε εδώ το λάθος βήμα δεν προλάβαινε να το διορθώσει.
Έπειτα συνήθως προσπαθούσα να εξασθενίσω τους αντιπάλους μου προτού επιτεθώ,όμως τώρα-πέρα ότι ήμουν ο ίδιος κουρασμένος-δεν ήμουν σίγουρος πόσο θα δούλευε αυτό.Το θέμα ήταν ότι όταν κουραζόντουσαν οι αντίπαλοι μου είχα αποκτήσει μια απόσταση.Εκείνοι δεν θα μπορούσαν να με φτάσουν αμέσως ενώ εγώ με ένα άλμα τους χτυπούσα.Τώρα και να τον κούραζα την στιγμή που θα σταματούσα θα ήταν αρκετά κοντά για να κουνήσει απλά το χέρι του και να με χτυπήσει.Σίγουρα δεν ήταν σαν τους άλλους.Όμως στην τελική παρέμενε ένας απλός ξιφομάχος.Είχα νικήσει τους άντρες του Jim στο Inuyama Island και αμφιβάλω να τους έφτανε σε δύναμη.Αμφέβαλλα αν στην τελική θα μπορούσε να με νικήσει.
Καθώς κινόμουν αποφάσισα να τον οδηγήσω σε μια σκηνή.Μπήκα γρήγορα μέσα και στάθηκα στο πλάι.Μπήκε με φούρια μέσα και τότε έβαλα το πόδι μου μπροστά του.Σκόνταψε.Καθώς έπεφτε τράβηξα γρήγορα την Σκιά και τον έκοψα στην πλάτη.Σωριάστηκε στο έδαφος καθώς έβγαινα έξω.Όμως δεν απομακρύνθηκα.Στάθηκα πάλι στο πλάι.Με το που βγήκε εκτινάχτηκα πάνω μου.Κρατούσα το ξίφος μου οριζόντια στο ύψος του κεφαλιού μου,ενώ με το αριστερό μου χέρι έσπρωχνα από πίσω την λαβή του για να του δώσω μεγαλύτερη ώθηση.Το πέτυχα εκείνος στριφογύρισε για λίγο και έπειτα γύρισε προς το μέρος μου.

Αυτά τα δύο έπρεπε να φτάνουν.Όσο δυνατός ή γρήγορος και να ήταν παρέμενε ένας άνθρωπος.Και τα είχε βάλλει με τον δράκο.Δεν είχε ελπίδες.Παρόλα αυτά ο αντίπαλος μου όχι μόνο δεν έπεσα,αλλά άρχισε να γελάει κιόλας.Κακό σημάδι αυτό.Τότε πέταξε κάτω το παλτό του και έπειτα έσκισε την μπλούζα του.Τώρα καταλάβαινα γιατί δεν έπαθε τίποτα.Γιατί γελούσε.Κάτω από τα ρούχα του φορούσε έναν θώρακα.Αρκετά λεπτός ώστε να μην φαίνεται κάτω από τα ρούχα αλλά αρκετά σκληρός ώστε τα χτυπήματα μου να μην περνάνε.
-Είσαι πραγματικά πολύ καλός Mr.Shadow.Μια πραγματική πρόκληση για εμένα... είπε ο Ishida ...Έχω ακούσει πως δηλώνεις ότι δεν είσαι άνθρωπος.Ότι είσαι ένα κτήνος,ένας δράκος.Οι άντρες μου σε αυτά τα νερά το λένε συνέχεια.Και αφού είσαι όντως δράκος αποφάσισα να ετοιμαστώ κατάλληλα.Βλέπεις όταν οι ιππότες πολεμούσαν δράκους δεν πήγαιναν ποτέ γυμνοί στην μάχη.Πάντα φορούσαν μεταλλικά πανοπλίες για να τους προστατεύουν από τα νύχια των δράκων.Όσοι σκότωναν δράκους θεωρούνταν οι ανώτεροι στρατιώτες.Καιρός να λάβω και εγώ την θέση μου ανάμεσα τους.
Τι να πω;Τουλάχιστον αναγνώριζε ότι είμαι δράκος.
-Τα λόγια είναι περιττά.Όπως και να έχει ο δράκος δεν δειλιάζει.Με ότι και να έρθει το θήραμα του εκείνος το πολεμάει.Και δυστυχώς για εσένα τις περισσότερες φορές αυτός που κερδίζει είναι ο δράκος.Τώρα ας σοβαρευτούμε...Επέτρεψε μου να σου δείξω τον "Χορό του Θανάτου". ανταποκρίθηκα και ετοιμάστηκα.
Ο αντίπαλος μου απτόητος κίνησε απότομα προς το μέρος μου.Κατέβασε βίαια το ξίφος του από πάνω μου μα εγώ δεν κουνήθηκα καν.Μόλις ήταν αρκετά κοντά τράβηξα γρήγορα την Σκιά και χτύπησα την παλάμη του χεριού του με μεγάλη ακρίβεια.Το ξίφος του πετάχτηκε στον αέρα και καρφώθηκε κάπου πίσω μου στο έδαφος.Συνεχίζοντας την κίνηση μου στόχευσα στο κεφάλι του μα εκείνος πήδηξε γρήγορα πίσω αποφεύγοντας με.
-Βλέπεις Ishida.Ο δράκος δεν κοιτάζει τι ρούχα φοράς.Όπου βρίσκει άνοιγμα χτυπάει και εσύ έχεις πολλά.Τα χέρια σου,τα πόδια σου και το κεφάλι σου.Αυτά μου φτάνουν για να σε τελειώσω.
Εκείνος απλά ξαναγέλασε.Πανάθεμα του τι άλλο είχε;

-Μα αγαπητέ δράκε ακόμα δεν έχω βγάλει το καλύτερο μου όπλο. είπε και τράβηξε το δεύτερο του ξίφος.
 Δεν το είχα παρατηρήσει καλά και το είχα περάσει για κατάνα,όμως δεν ήταν.Ήταν ένα rapiere.Δεν είχα ξαναδεί επαναστάτη να κρατάει ένα.Αυτό μπορεί να ήταν ενδιαφέρον.
-Τώρα πρόσεχε κύριε δράκε. είπε και με το χέρι που κρατούσε το ξίφος έκανε ένα κύκλο στον αέρα με την μύτη του ξίφους να με κοιτάζει.
-Sun of unification...
 Ξαφνικά το χέρι του άρχισε να κινήτε με τέτοια ταχύτητα που δεν μπορούσα να το εντοπίσω.Ήταν λες και πολλά χέρια έβγαιναν από το δικό του και όλα μαζί μου επιτήθονταν.Φυσικά ήταν αδύνατον να τα μπλοκάρω και έτσι απλά πήδηξα προς τα πίσω.Όμως με είχε ήδη αιφνιδιάσει και έτσι μερικά από τα πρώτα χτυπήματα τα είχα δεχθεί.Ένα στο πόδι,ένα στο πλευρό και ένα στον ώμο.Αμάν αυτοί οι ώμοι μου.Δεν τους αφήνουν σε ησυχία.Το θέμα όμως τώρα ήταν ότι τα πράγματα είχαν δυσκολέψει.Ήμουν τραυματισμένος,είχα μόλις μπει στο Shadow Mode πράγμα που μου άφηνε μικρή  ποσότητα ενέργειας μέσα μου και ο τύπος φορούσε πανοπλία και μόλις είχε επιταχύνει και άλλο.
 Όμως αυτό δεν με πτοούσε.Έτσι ήθελα να γίνει.Ήθελα τα πράγματα να γίνονται όλο και πιο δύσκολα,όλο και πιο επικίνδυνα.Έτσι θα γινόμουν δυνατότερος.Έτσι έπρεπε να ζει ο Δράκος.Έπειτα ήξερα τι έπρεπε να κάνω.Ότι είχα κάνει και μόλις πριν από λίγο.Αν του χτυπούσα το χέρι θα έριχνε και το δεύτερο του όπλο κάτω,ενώ και τα δύο του χέρια θα είχαν αχρηστευτεί έπειτα,άρα και να τα ξανάπαιρνε κάπως δεν θα είχε σημασία.Με μια απότομη κίνηση κίνησα μπροστά στοχεύοντας το χέρι του που κρατούσε το ξίφος του,μα αυτή την φορά έδειχνε να το περιμένει.Κατέβασε γρήγορα το ξίφος του και με μπλόκαρε.Όταν τράβηξα το ξίφος μου εκείνος έτεινε το δικό του γρήγορα μπροστά.Γύρισα στο πλάι και έτσι μπόρεσε μόνο να γδάρει το δεξί μου πλευρό.