[Τέλος-Αποστολή]Το νησί των σαμουράι.

Σημάδεψε τον λαιμό μου,όμως πρόλαβα και απέκρουσα.Και έτσι με αυτήν την κίνηση ξεκίνησε ο χορός μας.Αλλεπάλληλα χτυπήματα προς κάθε κατεύθυνση γινόντουσαν παράλληλα και από τους δύο μας,σε ταχύτητες που ένας απλός άνθρωπος δεν θα μπορούσε να φανταστεί να φτάσει.Τώρα καταλάβαινα γιατί κανένας από τους πολίτες δεν μπορούσε να τον σταματήσει.Τι υπέροχος παρτενέρ...Χτυπήματα με τόση ακρίβεια,τέχνη και χάρη που ήταν απλά μαγευτικό.Σαν να εναρμονιζόταν τέλεια με εμένα και εγώ με εκείνον.Λες και ήμασταν φτιαγμένοι για να τα βάλουμε ο ένας με τον άλλον.
 Ελάχιστα από τα χτυπήματα μας πέρναγαν.Σαν να βλέπαμε τι κίνηση θα έκανε ο άλλος ή μάλλον σαν να ξέραμε μπλοκάραμε και αμέσως επιτεθόμασταν εναλλάξ.Ένας τέλεια αρμονισμένος χορός θανάτου.Σίγουρα δεν θα ξεχνούσα αυτή την μάχη.Ακόμα και να το προσπαθούσα θα ήταν δύσκολο,καθώς δεν περίμενα να έβρισκα κάποιον τέτοιον αντίπαλο εδώ.Και όπως και εκείνος έτσι και εγώ ένιωθα μέσα μου ευθυμία,χαρά της μάχης κάτι το οποίο δεν είχα νιώσει ακόμα και όταν ήμουν στο Inuyama-λόγο της κούρασης και του μεγέθους της μάχης που με έκαναν να τα παίξω-.
 Παρόλα αυτά υπήρχε μια διαφορά μεταξύ μας που θα έκρινε την μάχη.Αν εκείνος δεν είχε ν επιδείξει τίποτε άλλο στην τελική θα κέρδιζα εγώ μιας και πάντα θα είχα το Shadow Step,κάτι που εκείνος σίγουρα δεν γνώριζε.Τα ξίφη μας συγκρούστηκαν και μετά από πίεση που άσκησε ο ένας στον άλλον απωθηθήκαμε.
-Όσο και να πολεμάμε η χαρά δεν μου φεύγει.Πράγματι είσαι τέλειος αντίπαλος για εμένα. μου είπε με ένα χαμόγελο να έχει ζωγραφιστεί στο πρόσωπο του.
-Και εσύ είσαι στα αλήθεια ένας υπέροχος αντίπαλος και παρτενέρ σε αυτό τον χορό του θανάτου...
-Χορός του θανάτου; αναρτήθηκε,αλλά το ύφος του υποδήλωνε πως κάπου το είχε ξανακούσει,παρά ήταν ερώτηση.
-Όμως αν αυτά είναι όλα όσα είχες να μου δείξεις τότε θα πρέπει να τελειώσω την μάχη μας.

-Χμ;Και γιατί έτσι;Δηλαδή τι έχεις εσύ που θα μπορέσει να γύρει το αποτέλεσμα της μάχης υπέρ σου τόσο γρήγορα;
-Άμα σου πω θα χαλάσω την έκπληξη... είπα και πήρα την δεύτερη στάση μου για ακόμα μια φορά ...Πάντως ήταν μια καλή μάχη. συμπλήρωσα.
-Λυπάμαι που πρέπει να το τελειώσουμε και λυπάμαι που θα σε κάνω να χάσεις. είπε και χωρίς άλλη καθυστέρηση όρμηξε καταπάνω μου.
 Αυτός είναι αντίπαλος,επιτέλους!Μιλάει λίγο και πράττει άμεσα.Σίγουρα η μάχη αυτή άξιζε τελικά την στάση μου στο νησί.Τον άφησα να με πλησιάσει,πράγμα που δεν άργησε να το κάνει.Με το που πλησίασε αρκετά,γύρισα ακαριαία τα πόδια μου και αφού μπήκα στην τέταρτη στάση εκτοξεύτηκα μπροστά.
-Shadow Step-Elusive Shadow...
 Εξαφανίστηκα στιγμιαία και εμφανίστηκα από πίσω του.Δεν μπόρεσε να αντιδράσει.Έβαλα το ξίφος μου στην θήκη μου και τότε μια ουλή διέγραψε από πάνω μέχρι κάτω το σώμα του σαμουράι,ο οποίος έπειτα σωριάστηκε κάτω.Τότε από δίπλα ξέσπασαν πανηγυρισμοί από την πλευρά του Johnny και του Yosaku λες και μόλις είχα κερδίσει,δεν ξέρω...τον βασιλιά των πειρατών;Τους αγνόησα και πήγα πάνω από τον σαμουράι.Με το πόδι μου τον γύρισα,ώστε να είναι πεσμένος με την πλάτη του στο έδαφος.
-Αυτές οι κινήσεις και αυτό που είπες περί χορού του θανάτου... ψέλλισε αργά προτού προλάβω να πω το οτιδήποτε ...Μήπως ξέρεις κάποιον Moriya Minakata;
 Εντάξει...αυτό ήταν έκπληξη.
-Ναι...Είναι ο δάσκαλος μου.
-Έπρεπε να το καταλάβω...ακόμα και στην φάτσα του φέρνεις.
-Πως ξέρεις τον δάσκαλο μου;
-Τον ξέρω γιατί πριν τέσσερα χρόνια είχε περάσει από το νησί αυτό. μου απάντησε.

Τότε συνηδηοποίησα πως θα έπρεπε για ακόμα μια φορά να ευχαριστήσω τους δασκάλους μου.Όχι μόνο για τα όσα μου δίδαξαν,αλλά και για τα όσα μου αφηγήθηκαν.Γιατί αν ήθελες τουριστικό οδηγό κανείς δεν ήταν καλύτερος από τους δασκάλους μου,κάτι το οποίο επίσης έμαθα μέσα στον ένα χρόνο που ήμουν μαζί τους.Σχεδόν κάθε μέρα καθόντουσαν το βράδυ και μου έλεγαν ιστορίες για τα μέρη που είχαν επισκεφθεί και για τα άτομα που είχαν δει εκεί.Είχαν γυρίσει όλες τις αρχικές μέχρι και το τέλος της Grand Line,μου είχαν πει,και έτσι είχαν πολλά να πουν.Τις περισσότερες από τις ιστορίες τους τις είχα διατηρήσει στο μυαλό μου,αν όχι όλες,και έτσι μπορούσα να ξέρω από πριν τι με περιμένει σε κάθε νησί.
 Εκείνη την στιγμή θυμήθηκα και τα όσα μου είχαν πει για το Matsue.Από παλιά υπήρχε ένας μύθος ότι ένα χωριό σαμουράι βρισκόταν κρυμμένος μέσα στο δάσος του νησιού,αλλά ποτέ κανείς δεν είχε τολμήσει να μπει αρκετά βαθιά ώστε να ψάξει και έτσι η υπόθεση αυτή έμεινε για πάντα μύθος.Παρόλα αυτά οι δάσκαλοι μου είχαν έρθει και είχαν βρει το χωριό,σύμφωνα με τα λεγόμενα τους.Όμως κράτησαν την ύπαρξη του μυστική από τους κατοίκους του νησιού ύστερα από παράκληση των σαμουράι κατοίκων του χωριού.Μου είχαν πει πως το ταξίδι τους στο Matsue ήταν από τα τελευταία που είχαν κάνει,οπότε έπρεπε να είχε γίνει λίγο προτού φτάσουν στο Aldean και με βρουν.
-Τι ακριβώς συναίβει πριν από τέσσερα χρόνια;
-Όπως σου είπα πριν από τέσσερα χρόνια ο δάσκαλος σου πάτησε το πόδι του στο νησί μαζί με άλλους δύο τύπους.Ποτέ κανείς πριν δεν είχε τολμήσει να ψάξει αρκετά βαθιά στο δάσος για να βρει το χωριό μας,όμως εκείνοι τα κατάφεραν,αν και ακόμα δεν ξέρω πως.Όταν μας βρήκαν ο Moriya ζήτησε να αντιμετωπίσει κάθε σαμουράι που υπήρχε στο χωριό θέλοντας να βρει κάποιον άξιο αντίπαλο.Στην αρχή τον θεωρήσαμε τρελό,όμως τελικά οι τρελοί είμασταν εμείς.Εκείνη την ημέρα ο Moriya μας νίκησε όλους ολομόναχος.Δεν είχα ξαναδεί ποτέ μου τέτοιες κινήσεις,τέτοια ταχύτητα,τέτοια δύναμη.Ήταν ότι πιο όμορφο είχαν την τιμή να δουν ποτέ τα ταπεινά μου μάτια.Από εκείνη την μέρα ο Moriya έγινε ο άνθρωπος που σέβομαι πιο πολύ...Τόσο που τον σέβομαι πάνω και από τον ίδιο μου τον εαυτό. είπε ο σαμουράι και σταμάτησε.

Ναι αυτός σίγουρα ήταν ο δάσκαλος μου.Φαντάζομαι ότι ο Sven και ο Kakei-γιατί ποιοι άλλοι να ήταν μαζί του-θα κάθονταν όλη την ώρα σε μια άκρη και είτε θα σχολίαζαν είτε θα κορόιδευαν τους αντιπάλους του Moriya.Και μόνο αυτή η σκέψη με έκανε να γελάσω ελαφρά.
-Αν ήξερα εξ'αρχής ότι ήσουν ο μαθητής του δεν θα σε είχα πολεμήσει...Όχι από φόβο,αλλά όπως σου είπα από σεβασμό.
-Δεν έχει σημασία...Ότι έγινε έγινε.Και εξάλλου άλλος ο δάσκαλος μου και άλλος εγώ.Πρέπει με την σειρά μου να κάνω τις δικές μου μάχες,οπότε μην μετανιώνεις που με πολέμησες,γιατί ήταν μια καλή μάχη. του ανταποκρίθηκα.
-Χαίρομαι που το ακούω αυτό.
-Τώρα όμως όλα τελείωσαν και μετά το κακό που προκάλεσες εδώ θα πρέπει να τιμωρηθείς,όπως θεωρηθεί καλύτερα από τον νόμο.
-Εδώ που φτάσαμε δεν μπορώ να κάνω τίποτα.Θα πρέπει να το δεχθώ.
-Παρόλα αυτά πριν σε παραδώσω στις αρχές θέλω μια χάρη από εσένα.
-Τι ακριβώς;
-Θέλω να με πας στο χωριό σας...Δεν θα σε αναγκάσω και το να με πας δεν θα σε κάνει να γλυτώσεις την τιμωρία σου.Έχεις δικαίωμα να επιλέξεις.
 Δεν περίμενε πολύ μέχρι να δώσει την απάντηση του.
-Σύμφωνοι...Θα σε οδηγήσω. μου είπε και ήταν η απάντηση όπου περίμενα.
 Αν ήταν οποιοσδήποτε άλλος προφανώς και δεν θα δεχότανε,όμως στην περίπτωση μου ο σεβασμός που έτρεφε για τον δάσκαλο μου ο σαμουράι αυτός ήταν αρκετά  μεγάλος για να αρκούσε το να του το ζητήσω.
-Johnny,Yosaku φέρτε μου ένα ζευγάρι χειροπέδες. τους φώναξα και εκείνοι έπραξαν αναλόγως.
 Του τις φόρεσα και τον σήκωσα όρθιος.
-Εντάξει λοιπόν,ώρα να πηγαίνουμε...Arashi. φώναξα και εκείνος ήρθε δίπλα μου.

-Και που ακριβώς πηγαίνετε; με ρώτησε ο αρχηγός του χωριού,ο οποίος είχε έρθει και εκείνος να δει τι συναίβει.
-Δυστυχώς το που θα πάμε δεν μπορώ να σας το αποκαλύψω,όμως μην ανησυχείτε για τίποτα...Θα το φυλάω σαν τα μάτια μου και θα τον φέρω πίσω για να τον κάνετε ότι εσείς θεωρήσετε σωστό. τον διαβεβαίωσα,αλλά και πάλι δεν έδειχνε χαρούμενος.
-Όπως και ο δάσκαλος μου έτσι και εγώ θα τιμήσω την απόφαση σας για μυστικότητα και δεν θα αποκαλύψω την ύπαρξη σας. είπα τότε στο αυτί του σαμουράι.
-Το εκτιμώ αυτό. ανταποκρίθηκε εκείνος.
 Τότε ήταν που με πλησίασε και η κόρη του αρχηγού,της οποίας το όνομα συνηδητοποίησα πως ακόμα δεν το είχα μάθει.
-Θα τον πας στο χωριό των σαμουράι; με ρώτησε σιγανά.
 Αφότου είχα θυμηθεί την ύπαρξη του χωριού,είχα αρχίσει να συνηδητοποιώ κάποια άλλα πράγματα παράλληλα,οπότε η ερώτηση της αυτή δεν ήταν και τόσο έκπληξη για εμένα.
-Ναι...Θες να έρθεις;
-Θα το ήθελα.
-Ωραία...σαμουράι θα πρέπει να κάνουμε μια εξαίρεση εδώ.
-Ας είναι...έτσι και αλλιώς δείχνει ήδη να το ξέρει το μυστικό μας.
-Λοιπόν αφεντικό έτοιμοι να ξεκινήσουμε... είπε τότε ο Johnny που και αυτός,μαζί με τον Yosaku είχαν πλησιάσει.

-Βασικά εσείς δεν θα έρθετε... τους είπα ως προς έκπληξη τους.
-Μα γιατί;
-Γιατί χρειάζομαι κάποιον να μείνει στο νησί.Τι θα συμβεί αν κάποιος θελήσει να επιτεθεί όσο εμείς θα λυπούμε ή αν δραπετεύσουν οι πειρατές που έπιασα το πρωί;Οι πολίτες θα είναι ανυπεράσπιστοι.Εσείς οι δύο λοιπόν πρέπει να μείνετε πίσω και να βεβαιωθείτε πως δεν θα υπάρξει πρόβλημα.Δεν υπάρχει άλλος που μπορώ να εμπιστευθώ,καθώς η δουλειά είναι πολύ  σημαντικοί,για αυτό θέλω εσάς τους δύο εδώ.
 Τότε ήταν ξεκάθαρο πως άρχισαν να γεμίζουν περηφάνια και ανασηκώθηκαν παρατείνοντας μπροστά τα στήθη τους.
-Μην ανησυχείς αφεντικό δεν θα σε απογοητεύσουμε.
-Κανένας πολίτης δεν θα διακινδυνέψει όσο εμείς είμαστε εδώ. είπαν.
 Ωραία εύκολο ήταν αυτό.
-Καλώς λοιπόν πάμε.
-Ένα λεπτό...κόρη μου που πας εσύ;
-Μην ανησυχείτε θα προσέχω εγώ την κόρη σας.Αφήστε την να έρθει μαζί μας και να είστε τυχερός θα δείτε τελικά και τον μέλλοντα γαμπρό σας. του είπα και με συνοπτικές διαδικασίες προχωρήσαμε προτού προλάβει να κάνει άλλες ερωτήσεις.
 Τώρα και να τις έκανε εγώ δεν τις άκουσα.
-Μα πως το κατάλαβες; με ρώτησε η κόρη του όταν είχαμε απομακρυνθεί αρκετά.
-Υπάρχουν πολλά άτομα στο κόσμο που θεωρούνται δυνατότερα και καλύτερα από εμένα,κάτι το οποίο δέχομαι.Αν όμως κάποιος πει ότι είναι καλύτερος ή ότι με ξεπερνάει στο μυαλό,τότε θα το αρνηθώ κατηγορηματικά. της απάντησα και της χαμογέλασα ελαφρά,πράγμα περίεργο ακόμα και για μένα.

Δεν είμαι σίγουρος αν ο δρόμος ήταν μακρύς ή αν απλώς η ανυπομονησία μου τον έκανε να φαίνεται τόσος.Ίσως πάλι και τα δύο.
-Δεν υπάρχουν άγρια θηρία σε αυτά τα μέρη; ρώτησα για να σπάσω την μονοτονία της διαδρομής.
-Υπήρχαν πολλά,όμως με το καιρό τα απωθήσαμε ώστε να πάψουν να προκαλούν προβλήματα στο χωριό μας.
-Καλό αυτό...
-Καλό για την ασφάλεια μας...Κακό για τους κυνηγούς μας που πρέπει να πηγαίνουν σε άλλη σημεία του δάσους για κυνήγι.
 Με τα πολλά τέλος πάντων φτάσαμε στο χωριό τους,το οποίο έμοιαζε έρημο.Λογικό αν σκεφτεί κανείς ότι την ώρα που φτάσαμε θα ήταν απίθανο να υπάρχει άνθρωπος που να είναι ξύπνιος.
-Οι δικοί σου ξέρουν τα όσα έχεις κάνει; ρώτησα με το που μπήκαμε στην πόλη.
-Όχι δεν τους έχω πει τίποτα και μιας και δεν έχουμε επαφές με την πόλη δεν θα το μάθαιναν έτσι και αλλιώς,για αυτό άλλωστε έβγαινα το βράδυ.
-Δεν σε πειράζει που θα το μάθουν;Μπορούμε να μην τους ξυπνήσουμε αν είναι να έχεις παραπάνω βάρος.
-Είσαι πολύ ευγενικός μας δεν έχει σημασία πια.Όταν θα δουν πως δεν επιστρέφω θα με ψάξουν και θα βρουν τι συναίβει.Βασικά ένας από τους λόγος που δέχθηκα να σε φέρω είναι γιατί θα ήθελα να το μάθουν από εμένα τουλάχιστον...Θέλω να δείξω θάρρος.Δεν είμαι κάνας άτιμος εγκληματίας.
-Παρόλα αυτά οι πράξεις σου δεν ήταν έντιμες.
-Το ξέρω...και παρότι αν δεν με είχες σταματήσει θα συνέχιζα να τις κάνω,καταβάθος νιώθω ενοχές.
-Καλώς...Ξύπνα τους λοιπόν...
 Και έτσι άρχιζε να φωνάζει τόσο δυνατά που σε μερικά λεπτά θα έλεγα πως όλη η πόλη ήταν στο πόδι.Ένας κύκλος από άτομα είχε μαζευτεί γύρω μας κι ψιθύριζε.

Τότε ένας δρόμος άρχισε να ανοίγει ανάμεσα στο πλήθος που είχε μαζευτεί και ένας άντρας ήρθε και στάθηκε μπροστά μας.
-Τι στο καλό είναι όλη αυτή η φασαρία... είπα μα σταμάτησε απότομα,μόλις είδε τον σαμουράι που κρατούσα αιχμάλωτο ...Gentzi; έκανε τότε.
-Για σου αδερφέ... ανταποκρίθηκε εκείνος.
 Ο άλλος σαμουράι τότε απέναντι μας πήρε ένα σοβαρό ύφος και απέφθεινε τον λόγο σε μένα.
-Είμαι ο Shigeru αρχηγός αυτής εδώ της κοινότητας,για αυτό και θα ζητήσω να μάθω ποιος είσαι εσύ και τι δουλειά έχεις με τον αδερφό μου.
 Έσκυψα λίγο το κεφάλι μου ως ένδειξη σεβασμού και απάντησα.
-Το όνομα μου είναι Mr.Shadow και είμαι κυνηγός επικηρυγμένων.Ο αδερφός σου τον τελευταίο καιρό προκαλεί καταστροφές και έχει φέρει τον θάνατο στους κατοίκους της πόλης έξω από το δάσος.Η κυβέρνηση με έστειλε εδώ για να τον συλλάβω.
-Πως;Τι είναι αυτές οι συκοφαντίες;Ο αδερφός μου δεν θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο...
-Άστο Shigeru...Τα λόγια αυτού του ανθρώπου είναι αλήθεια.Έκανα τα όσα υπόθηκαν και τώρα όπως φαίνεται θα πληρώσω το τίμημα.
-Μα δεν μπορεί...γιατί Gentzi;
-Γιατί είχα πολύ θυμό μέσα μου...και δεν ήξερα πως αλλιώς ή που αλλού να τον έβγαζα.
-Ναι αλλά γιατί όλος αυτός ο θυμός;...
-Γιατί εσύ ήσουν πάντα πρώτος.
 Ω! ώρα εξομολόγησης.
-Δεν καταλαβαίνω.
-Τι δεν καταλαβαίνεις Shigeru;... του φώναξε ο Gentzi ...Από παλιά ήσουν καλύτερος από εμένα σε όλα και τελικά εσύ κατέληξες να είσαι και ο αρχηγός του χωριού μας.Ποτέ δεν  δέχτηκα αυτό.Δοκίμασα πολλές φορές να αλλάξω την κατάσταση υπέρ μου και να πάρω την θέση σου,όμως ότι και να έκανα δεν έφερνε αποτέλεσμα.Έτσι όταν κατάλαβα ότι τίποτα δεν θα με έκανε αρχηγό άρχισα να πηγαίνω στη πόλη τα βράδια και να βγάζω το θυμό μου σε αυτή.Παρόλα αυτά δεν σκόπευα να σκοτώσω κανέναν.Όταν όμως οι κάτοικοι θέλησαν να αμυνθούν,έγινε το αναπόφευκτο. είπε και χαμήλωσε το κεφάλι του.

-Δεν...δεν...δεν μπορώ να το πιστέψω.Πάντα σε αγαπούσα και σε εμπιστευόμουν.Με τα όσα μόλις άκουσα ο κόσμος μου κλονίστηκε. είπε ο Shigeru,εμφανώς σαστισμένος.
-Χωρίς να θέλω φυσικά να σας διακόψω-παρότι θα το κάνω-υπάρχει κάτι που και εγώ θέλω να πω.
-Μην με παρεξηγήσεις κυνηγέ,αλλά μετά τα νέα που μου έφερες δεν μπορώ να πω ότι εκτιμώ ιδιαίτερα την παρουσία σου εδώ.
-Πρόσεχε πως μιλάς Shigeru...Αυτός ο κυνηγός είναι ο μαθητής του Moriya.
-Πως;Είναι αλήθεια αυτό;
-Το ποιος ήταν ο δάσκαλος μου δεν έχει σημασία.Δεν θέλω η συμπεριφορά κανενός να αλλάξει επειδή ο δάσκαλος μου είναι ένα τιμημένο πρόσωπο για εσάς.Αν είναι να αλλάξετε την στάση σας απέναντι μου θέλω να γίνει επειδή σας έπεισα εγώ να το κάνετε.Τώρα αν δεν με συμπαθείς αξιότιμε αρχηγέ επειδή σου έφερα αυτά τα νέα δεν είναι δικό μου το πρόβλημα,ούτε φταίω εγώ,αν δεν αντέχεις να ακούς την αλήθεια.Για αυτό το λόγο σκοπεύω να πω ότι θέλω ακόμα και αν εσύ δεν θέλεις να ακούσεις.
 Για λίγο σιωπή.
-Εντάξει κυνηγέ...μίλα. μου είπε τελικά.
-Σέβομαι την απόφαση σας να μείνετε απομονωμένοι από τους υπόλοιπους κατοίκους του νησιού,όμως πιστεύω πως αυτό πρέπει να αλλάξει.Γιατί να μην βοηθάτε και να στηρίζετε ο ένας τον άλλον αφού συνυπάρχεται στο ίδιο νησί;Πόσο καλύτερα θα ήταν τα πράγματα αν οι χωρικοί μπορούσαν εξαρχής να επικοινωνήσουν μαζί σας και να σας πουν το πρόβλημα που είχαν με έναν από τους σαμουράι σας.Πόσοι άνθρωποι θα είχαν γλυτώσει την ζωή τους έτσι.Και αν τώρα που τα ζώα απομακρύνθηκαν,και κάνουν το κυνήγι πολύ πιο δύσκολο,προκαλέσουν κάποια στιγμή έλλειψη τροφίμων;Δεν θα ήταν καλό να μπορείτε να ζητήσετε βοήθεια από την πόλη;Αυτό πιστεύω εγώ.Στην τελική είναι δική σας η απόφαση και θα την σεβαστώ,όμως παρακαλώ σκεφτείτε το.

-Έχουμε συζητήσει ξανά αυτό το θέμα μεταξύ μας και έχουμε αποφασίσει ότι δεν γίνετε αυτό.Οι χωρικοί της πόλης είναι πολύ διαφορετικοί από εμάς.Δεν ακολουθούν τους τρόπους μας και τις ιδέες μας,οπότε είναι αδύνατο να ενωθούμε με αυτούς.
-Οπότε αυτό είναι το πρόβλημα σας;Η διαφορετικότητα;Αν είναι έτσι τότε δεν θα ταιριάξετε πουθενά...θα είστε πάντα μόνοι,απομονωμένοι.Όπου και να πας,όπου και να δεις το κάθε μέρος,το κάθε σημείο είναι διαφορετικό το ένα από το άλλο.Παρόλα αυτά,αυτό δεν εμπόδισε ποτέ κοινωνίες και ομάδες να συνυπάρχουν.Ποτέ δεν εμπόδισε κανέναν να ζήσει αρμονικά με την φύση γύρω του.Η διαφορετικότητα υπάρχει παντού,ακόμα και μεταξύ των ανθρώπων.Κανείς δεν είναι ίδιος με τον άλλο.Ακόμα και αν δύο άνθρωποι ακολουθούν τις ίδιες ιδέες,τα ίδια πιστεύω στην τελική πάντα θα υπάρχει έστω και κάποια μικρή διαφορά στην σκέψη τους,στον τρόπο δράσης τους.Δεν μπορούν να ταυτίζονται απόλυτα μεταξύ τους.Παρόλα αυτά ούτε αυτοί έχουν πρόβλημα να συνυπάρχουν.Οπότε γιατί εσείς να έχετε τέτοιο πρόβλημα;Μην είστε στενόμυαλοι και σκεφτείτε το για λίγο.Είναι αλήθεια τόσο μεγάλο πρόβλημα η διαφορετικότητα;Όσο σας φαίνονται εκείνοι διαφορετικοί,τόσο θα φανείτε και στα μάτια τους.Όμως σίγουρα θα ήταν καλύτερα για εκείνους αν ήξεραν την ύπαρξη σας.Αν μπορούσαν να στηριχτούν πάνω σας τις τελευταίες μέρες που αντιμετώπισαν όλα αυτά.Οπότε αφού επωφελούνται αυτοί,γιατί όχι και εσείς;
 Σιωπή...μα ακόμα μεγαλύτερη.Ούτε ένας ψίθυρος δεν βγήκε από το στόμα κανενός.Κανείς δεν μιλούσε,παρά μόνο κοιταζόταν με τους διπλανούς του.Υπήρχαν άτομα που μόλις είχαν φτάσει και παρότι θέλησαν να μάθουν τι είχε συμβεί κανείς δεν τους απαντούσε.Τότε μια φωνή ακούστηκε μέσα από το πλήθος.
-Nira...nira.
 Ένας νεαρός πέρασε τότε μέσα στο κύκλο-από ανθρώπους-και έτρεξε προς την κόρη του αρχηγού της πόλης,που όπως φαινόταν τελικά λεγόταν Nira.Μόλις την έφτασε αγκαλιάστηκαν.
-Nira τι κάνεις εδώ;
-Έπρεπε να σε δω...Έχω να σου πω κάτι.
-Τι πράγμα;
-Είμαι έγκυος...έχω το παιδί σου.