[Τελος] Νεα δυναμη, νεος συντροφος και ενας παλιος αντιπαλος! [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

συνεχεια εδω:

https://onepiece-rpg.forumgreek.com/t1588p10-topic#36357

συνεχεια απο εδω


Ανοιξα τα ματια μου και ειδα οτι ο ηλιος εριχνε καθετα τις ακτινες του στο δασος. Ηταν μεσημερι. Το τελευταιο πραγμα που θυμομουν ηταν απο το προηγουμενο σουρουπο που μονομαχησα με τον Kenshin.
"Kenshin λοιπον...Ωστε αυτος ειναι ο Kenshin! " Κατα καιρους ειχα ακουσει διαφορα για τον περιβοητο Kenshin και τις καταστροφες που φερνει σε πολλα νησια των Βlue Seas και την Μεγαλη Γραμμη. Δεν ηξερα ομως οτι ηταν αυτος με τον οποιο ειχα συνεργαστει στο Ιsland of Mist...Και στην South Blue ειχε σπειρει τον φοβο απ'οτι θυμομουν. Ηταν σιγουρα τιμη μου που ο ανθρωπος αυτος βρηκε κατι επανω μου. Κατι που να τον κανει να μην μου αφαιρεσει την ζωη ανηλεώς οπως ισως θα εκανε με καποιον παρακμιακο ναυτη...
"Τι ηταν ομως αυτο το κατι που βρηκε πανω μου? Μηπως αντιληφθηκε οτι ειμαι χρηστης ενος φρουτου του διαβολου? Μα πως γινεται? Αφου δεν εχουν φανερωθει ακομα οι δυναμεις του! Μηπως το μεταλλικο περιμετωπιο που σημερα ξεκινησε να φανερωνει την δυναμη του? Αυτο ηταν κατι που αξιζε και δεν το περιμενα..."

Θυμηθηκα τα λογια που μου ειπε πριν φυγει
"Δυο πράγματα μισώ σε αυτόν τον κόσμο. Το πρώτο είναι η Κυβέρνηση, το δεύτερο είναι οι αδύναμοι άνθρωποι. Μη παρακαλάς για τον Θάνατο αλλά να τον αποδέχεσαι όταν σε πλησιάζει. Σε χτύπησα με όλη μου την δύναμη, το γεγονός πως δεν πέθανες σημαίνει πως είσαι τυχερός. Η τύχη ήταν με το μέρος σου σήμερα, μη το σπαταλάς. Φρόντισε να γίνεις καλά και να κλείσεις τις πληγές σου, όταν όλα αυτά περάσουν φρόντισε να βρεις τον άνθρωπο που σε άφησε να ζήσεις και πάρτου την ψυχή. Φρόντισε να έρθεις ξανά στον δρόμο μου και να με σκοτώσεις!"
Χαμογελασα. "Αυτος ο ανθρωπος αξιζει τον σεβασμο μου...Δεν με σκοτωσε με σκοπο να ζησω, να δυναμωσω και να προσπαθησω να τον σκοτωσω εγω...Ας μην του χαλασω το χατιρι λοιπον..."
---Kenshin μια μερα θα σε βρω και θα σε σκοτωσω πραγματικα!φωναξα και μερικα πουλια εγκατελειψαν τις φωλιες τους στα τριγυρω δεντρα. Μετα απο καμποση ωρα, αφαιρεσα τη λαβη του μαχαιριου με το οποιο με δεσμευσε με το εδαφος και σηκωθηκα ορθιος για να καθαριστω λιγο και να αποφασισω προς τα που να παω

Δεν θυμομουν προς τα που επρεπε να παω ή απο που ηρθα. Η μαχη που εδωσα με τον Kenshin με εξαντλησε τοσο πολυ που ειχα καποια κενα μνημης. Αποφασισα να ακολουθησω μια τυχαια κατευθυνση μεσα στο δασος "σερνοντας" το στραπατσαρισμενο μου σωμα. Καθως προχωρουσα μεσα στο δασος, σκεφτομουν ποσο πολυ επρεπε να ειχαν ανησυχησει ο Charlie και ο Dimitrov με την απουσια μου. Οταν τους αφησα, ετρεχα να αποφυγω τον χοντρο τυπο που συναντησαμε ωστε να προστατευσω και τους ιδιους. Αυτος ο χοντρος πλεον ηταν νεκρος, αλλα οι φιλοι μου αγνοουσαν τα γεγονοτα και σιγουρα θα φανταζονταν διαφορα. Αυξησα το βημα μου λοιπον μεσα στο δασος παρατηρώντας τα πουλια που σιγοτραγουδουσαν και τις σαυρες που κρυβονταν κατω απο πεσμενα και ξερα φυλλα.
Καθως περπατουσα, η μυτη μου ενοιωσε εναν ερεθισμο. Σταματησα και εκλεισα τα ματια. Κινησα τα ρουθουνια μου ωστε να μυριστω οσο πιο καλα γινοταν την μυρωδια. Ως εμπειρος μαγειρας που ημουν, μεσα σε λιγα δευτερολεπτα διεκρινα την μυρωδια του ψητου βουβαλιου...Η κοιλια μου γουργουρισε σχεδον αντανακλαστικα και αποφασισα να ακολουθησω αυτη την μυρωδια...

Καθως περπατουσα ακολουθώντας την μυρωδια, αρχισα να διακρινω απο μακρια, μια φλογα να τρεμοπαιζει. Το παιχνιδισμα της, αχνοφαινοταν μεσα απο τα δεντρα και τους θαμνους του δασους οποτε πλεον δεν χρειαζομουν την οσφρυση αλλα την οραση για να πλησιασω. Η αληθεια ειναι οτι τοσο το Papanapple island oσο και το Crown island δεν ηταν και τα πιο φιλοξενα νησια που θα μπορουσα να βρω, οποτε πλησιασα το μερος με παρα πολλη προσοχη και διακριτικοτητα αφου δεν ηξερα τι θα συναντησω. Οταν πλησιασα αρκετα, ειδα ξεκαθαρα εναν προχειρο καταυλισμο. Υπηρχαν τρεις κακοφτιαγμενες σκηνες και στην μεση μια φωτια οπου πανω τρεις τυποι εψηναν ενα βουβαλι οπως καλα ειχα μαντεψει. Στην ακρη, υπηρχαν διαφορα ακομα ζωα νεκρα, μαλλον το δερμα τους θα αξιοποιουνταν για ειδη ενδυσης και τα κερατα τους για λογους κοσμηματοποιίας ή κατι τετοιο.
Μεσα σε ολα αυτα ομως, υπηρχε και ενα ακομα ζωο... Ενα διαφορετικο ζωο που ηταν ζωντανο. Ηταν δεμενο σε μιαν ακρη και ειχε παρει μια κατσουφικη εκφραση. Πρεπει να ειχε κακοποιηθει γιατι υπηρχαν καποια σημαδια πανω του.

Aυτο το τετραποδο ζωο ηταν πραγματικα ομορφο. Εμοιαζε πιο πολυ σε αλεπου, αλλα θυμιζε και μερικες ρατσες σκυλου ταυτοχρονα. To τριχωμα του φαινοταν πολυ απαλο και χνουδωτό και το λευκο αδαμαντενιο χρωμα του εδινε μια ομορφη εικονα. Η ουρα ειχε χρωμα μωβ και ηταν στητη. Ενα ιδιου χρωματος κερατο ξεπηδαγε και απο το κεφαλι του ακριβως διπλα σε ενα γαλαζιο οβαλ σχηματος πετραδι που κοσμουσε το κεντρο του μετωπου του. Ηταν ενα πανεμορφο ζωο...

εικονα του ζωου:

To ζωο φαινοταν να υποφερει ετσι κουρνιασμενο που ηταν. Οι τρεις αντρες αρχισαν να συζητανε φωναχτα.
---Στην υγεια μας! Απο δω και περα τελειωσε η βαρια ζωη...
---Χεχεχε... καναμε την μπαζα μας!
---Να πιουμε και στην υγεια του ατιμου του ζωου! Αμαρτια!
---Οντως... αυτο το ζωο θα μας κανει πλουσιους και πρεπει να το τιμησουμε! Kanpai!!

Oι αντρες επιναν και ετρωγαν φωναζοντας και γελώντας. Ηταν φανερο οτι ηταν κυνηγοι που μαλλον ειχαν πιασει λαβρακι.
---Στο χωριο μου στο Ice Nine υπηρχαν πολλοι θρυλοι για αυτο το ζωο...Αλλα νομιζα οτι ηταν απλα θρυλοι. Αν ηξερα οτι ζει σε αυτο το νησι θα ειχα ερθει απο μικρος για να το πιασω!
---Παιδια... ειπε ο ενας απαυτους, ο πιο μεθυσμενος. Δεν φανταζεστε ποσο πολυ μπορει να πουληθει το Absol... Δεν φανταζεστε!! Θα γινουμε πλουσιοι !!Χιαχιαχιαχια !
Καποια στιγμη ο ενας απαυτους σηκωθηκε και τον ακολουθησαν και οι αλλοι. Πλησιασε το ζωο και του επιασε το μουσουδι. Αρχισε να το τραβαει δεξια αριστερα βιαια. Το λεγομενο Absol, αντισταθηκε και προσπαθησει να ξεφυγει
---Ε!! Σε τα μας ρε?? ειπε νευριασμενος αυτος και εβγαλε τη ζωνη απο το πατελονι του.Παρε για να μαθεις!! Εδωσε μια γερη σουβλια στο σωμα του ζωου το οποιο αφησε μια κραυγη. Του εδωσε μια δευτερη και μια τριτη.
Μετα την τριτη ομως, τα ματια του ζωου κοκκινησαν και αρχισε να τιναζεται και να τρανταζεται. Ο ενας απο τους τρεις που στεκονταν απο πανω του επεσε κατω και οι αλλοι εκαναν ενα βημα πισω.

Το ζωο εβαλε τοση δυναμη που εσπασε τα δεσμα του και σταθηκε κραταια στα ποδια του. Σηκωσε το κεφαλι του και εβγαλε μια κραυγη.
---Δεν θα σαφησουμε να φυγεις μπασταρδο! φωναξε ο πιο μεθυσμενος και με τη ζωνη του προσπαθησε να το χτυπησει. Το ζωο για να τον αποφυγει πηγε προς την αντιθετη κατευθυνση που ομως συναντησε εναν απο τους αλλους δυο που κρατουσε μια δαδα ως οπλο. Χωρις να εχει αλλη επιλογη στραφηκε προς τον ορεινο ογκο που βρισκοταν πισω του. Εκει υπηρχε μια μικρη τρυπα που ισως κατεληγε σε μικρη σπηλια αφου το Absol χωθηκε εκει και φανηκε να μπαινει για πολυ μεσα. Ανθρωπος μονο μπουσουλώντας χωρουσε να μπει εκει μεσα.
---Τι να κανουμε τωρα? Οι κυνηγοι αρχισαν να πετουν πετρες στην μικρη σπηλια για να το πετυχουν εις ματην
---Δεν πειραζει παιδια... αμα δεν θελει να ζησει μαζι μας, θα πεθανει ΑΠΟ εμας.... Zehahaha.... O μεθυσμενος αρχισε να μαζευει μερικα κλαδακια και ξυλα που τα πεταξε μεσα στην σπηλια. Αρπαξε την δαδα του αλλου και την πεταξε μεσα.
---Πες αντιο κωλο-χικ!- κωλοζωο!! στα ματια του ηταν ζωγραφισμενη η κακια.
---Μα μηπως να μην το σκοτωσουμε αφου ειναι τοσο ακριβο?
---Σκασμος!! Εχουμε τα αλλα ειδη!

Εκεινη τη στιγμη ενοιωσα οτι επρεπε να παρεμβω. Δεδομενου οτι το νησι ηταν γεματο με σπανια ζωα, και οτι το συγκεκριμενο αξιζε χρηματικα πολυ περισσοτερο απο τα αλλα, πρεπει να ηταν αρκετα αρχαιο και υπο εξαφανιση. Πεταχτηκα απο τις φυλλωσιες με τον ιδιο τροπο που πεταχτηκα οταν συναντησα τον Kenshin. Προσπερασα και τους τρεις τους σαν να μην υπηρχαν εκει και πλησιασα προς την μικρη σπηλια στην οποια ειχε κρυφτει το τρομαγμενο Absol στην αρχη της οποιας εκαιγαν ξυλα και κλαδια. Αν δεν εκανα κατι συντομα, το ζωο σιγουρα θα πεθαινε απο ασφυξια. Αγνοησα τις αποριες και τις βρισιες των τριων μισομεθυσμενων κυνηγων και εσκυψα πανω στην μικρη σπηλια. Δεν ειχα τροπο να τραβηξω τα κλαδια που εκαιγαν εκει κατω ουτε χρονο να βρω ενα μεγαλυτερο κλαδι για να τα συρω. Χρησιμοποιησα τα χερια μου. Αρχισα να τραβαω ενα ενα τα κλαδιά χωνοντας τα χερια μου μεσα στην φωτια που εκαιγε μανιασμενα και παρηγαγε τον αποπνικτικο καπνο που ισως σκοτωνε το αμοιρο ζωο...Δεν υπολογιζα την ζεστη και τα εγκαυματα που ειχαν αρχισει να δημιουργουνται στα χερια μου... Μονάχα τα τραβουσα προς τα εξω . Καποια στιγμη πεταξα τυχαια ενα καιγομενο κλαδι στο ποδι ενος κυνηγου ο οποιος αρχισε να με βλαστημα. Εκεινη την στιγμη δεν μου περασε απο το μυαλο για ποιο λογο δεν αντεδρασαν οι κυνηγοι στην παρεμβαση μου...

Μετα απο λιγα λεπτα κοπιαστικης δουλειας, ειχα τραβηξει ολα τα κλαδια απο την εισοδο της σπηλιας. Πριν μπω μεσα, κοιταξα τα χερια μου και ειδα μαυρα και κοκκινα σημαδια απο τη φωτια..."Δεν πειραζει...θα κανουν παρεα στα υπολοιπα σημαδια απο την μαχη με τον Kenshin..." σκεφτηκα και το γεματο μαυριλες προσωπο μου χαμογελασε. Επεσα στα τεσσερα και αρχισα να μπουσουλαω στην μικρη σπηλια.Aποδειχθηκε οτι παροτι μικρη, ειχε αρκετα μεγαλο βαθος.Κοιταξα προς τα μεσα και ειδα το μικρο Absol να ειναι κουρνιασμενο στην γωνιτσα κοιταζοντας με φοβισμενα.
---Ελα μικρε... Ελα...Δεν θελω το κακο σου εγω... Ελα... απλωσα το χερι μου καλωντας το να με ακολουθησει αλλα τιποτα. Ηταν αρκετα φοβισμενο απο τους κυνηγους για να φοβαται τον καθε ανθρωπο. Εφοσον δεν κουνηθηκε το ιδιο πλησιασα και απλωσα τα χερια μου εγω σε αυτο. Το πηρα στα χερια μου και ενοιωσα το ποσο απαλο και ομορφο δερμα ειχε. Σιγουρα αξιζε πολυ στις απανθρωπες αγορες δερματος και οχι μονο.Του χαιδεψα το κεφαλι και εκεινο τριφτηκε πανω μου. Μαλλον ενοιωσε ασφαλεια στα χερια μου γιατι μου εγλειψε το χερι..Επειδη ομως δεν ειχαμε χρονο για τετοια και επρεπε να φυγουμε απο εκει γρηγορα, αρχισα να μπουσουλαω προς την εξοδο με το Absol στα χερια μεχρι που ξαφνικα ακουσα εναν θορυβο.