Έπειτα από κάποια ώρα, η Shura και ο Galdino βρίσκονταν στην ακτή, δίπλα στο καράβι της Shura έξω από την ζούγκλα. Η κοπέλα είχε περάσει κάμποση ώρα για να ελευθερώσει τον άντρα από το κερί. Στην προσπάθεια αυτή, τον είχε γεμίσει με αμυχές και μελανιές στα διάφορα σημεία που χτυπούσε άτσαλα για να τον βγάλει.
-Φιου! Νόμιζα ότι θα πέθαινα εκεί πίσω. Για μια στιγμή, νόμιζα ότι με ξέχασες και ότι θα έφευγες όταν πήρες το Φρούτο.
-Λοιπόν, η αποστολή μου ήταν να σε συλλάβω επιτυχώς, διέφυγε να απαντήσει ειλικρινά.
-Τέλος πάντων. Η συμφωνία μας ισχύει, οπότε εδώ λέμε το "αντίο".
-Που νομίζεις ότι πας;! απαίτησε να μάθει, βλέποντας τον να σηκώνεται.
-Δεν θυμάσαι; Υποσχέθηκες ότι θα με άφηνες ελεύθερο αν όντως υπήρχε Φρούτο.
-Τιιιιιιιιι;! Δεν θυμάμαι τίποτα τέτοιο! Βλέποντας την αδιανόητη έκφραση του, το ξανασκέφτηκε. Καλά, πες πως πέθανες. Φρόντισε να μην ξανακούσω ποτέ για σένα μόνο!
-Σύμφωνοι.
Η κοπέλα κατσούφιασε. <<Αναρωτιέμαι πόσο τρελός είναι για να προτιμά να επιστρέψει σε εκείνο το τρελοκομείο. Εγώ θα έπρεπε να είμαι αυτή που θα ήταν πιο ανακουφισμένη που τον ξεφορτώνομαι από τώρα...>>
Πολλά χιλιόμετρα μακριά
-Puru~puru!puru! Puru~puru~puru! Gotcha!
-Ακούω!
-Αποστολή εξετελέστει!
Ο Galdino στεκόταν ακόμα στην ακτή, βλέποντας το καράβι της Shura να ξεμακραίνει στον ορίζοντα. Το χέρι του ήταν ακόμα ψηλά, χαιρετώντας την. Στο στόμα του όμως υπήρχε ένα αχνό, πονηρό χαμόγελο. Και τα χείλη του κινούνται αν και κανείς δεν υπήρχε δίπλα του. Μιλούσε όμως με κάποιον και τον άκουγε πεντακάθαρα.
-Ο στόχος πήρε το φορτίο. Δεν είδα τι το έκανε, έχω την εντύπωση πως θα ακολουθήσει το προβλεπόμενο σενάριο.
-Καλώς. Θα στείλω αμέσως κάποιον να σε μεταφέρει. Η αμοιβή για τις υπηρεσίες σου, προϋποθέτει ότι θα διατηρήσεις την διακριτικότητα της εμπλοκής μας, ακόμα και μετά τη λήξη της συνεργασίας μας. Αν υπάρξει κάποιο πρόβλημα, ειδοποίησε με αμέσως. Εξάλλου, μόνο εσύ μπορείς να το κάνεις!
-Ναι, ξέρω. Χάρηκα για την συνεργασία. Κλείνω. Τα μάτια του ανοιγόκλεισαν και η επαφή διακόπηκε.