[Τέλος-Φρούτο] The Quick & The Dead [Διεγραμένος Χαρακτήρας]

Last edited by Roni on Mon Mar 25, 2013 3:32 pm; edited 1 time in total

Η περίεργη περιπέτεια που είχα βρει στο νησί με το όνομα Little Garden είχε τελειώσει και πλέον βρισκόμουν και πάλι στην θάλασσα. Η Μεγάλη Γραμμή ήταν φουρτουνιασμένη σήμερα, λες και ήξερε πως κάτι ιδιαίτερα σημαντικό θα γινόταν αυτές τις μέρες. Ένας δυνατός αέρας έσπρωχνε το πλοίο μου προς το μέρος που έδειχνε η Log Pose, κύματα μέχρι μισού μέτρου έσκαγαν στα πλαϊνά του πλοίου μου και το κουνούσαν πέρα δώθε. Μια περίεργη χαρά είχε φωλιάσει μέσα στο σώμα μου, ένιωθα τόσο ζωντανός πλέον, ίσως το γεγονός πως παραλίγο να πεθάνω δυο φορές μου είχε "μάθει" πόσο ωραία είναι η ζωή. Κρατούσα γερά το πηδάλιο και προσπαθούσα να έχω όσο το δυνατόν πιο σταθερή πορεία, δεν ήξερα πόσο κοντά ή μακριά βρισκόμουν από τον προορισμό μου καθώς μια μεγάλη ομάδα από σύννεφα που έκρυβε τον ορίζοντα. Αρκετές ώρες πέρασαν και επιτέλους η θάλασσα και ο αέρας κόπασαν, το πλοίο σταμάτησε σιγά σιγά να κουνιέται και ακολούθησε ήρεμα πλέον τον δρόμο που έδειχνε η πυξίδα. Άφησα το πηδάλιο και κατευθύνθηκα προς την κουζίνα για να ετοιμάσω κάτι να φάω, ευτυχώς οι προμήθειες που είχα πάρει από το Little Garden ήταν αρκετές και έτσι δεν είχα κάποιο πρόβλημα σε ένα τόσο μεγάλο ταξίδι όπως και αυτό. Αφού έφαγα βγήκα και πάλι στο κατάστρωμα και έλεγξα την πορεία μου σε σχέση με την Log Pose, διόρθωσα την μικρή απόκλιση που είχε αποκτήσει το πλοίο μου και στήριξα το πηδάλιο στο σωστό σημείο. Ύστερα έκατσα στην αναπαυτική θέση που είχα φτιάξει στο κατάστρωμα μου και απόλαυσα την συντροφιά ενός τσιγάρου. Δειλά δειλά έκανε την εμφάνιση του και ο ήλιος πάνω από το κεφάλι μου, οι ζεστές του ακτίνες με ηρέμησαν μέσα σε δευτερόλεπτα και σύντομα είχα πέσει σε ένα χαλαρωτικό και ελαφρύ υπνάκο.

Από τον μικρό μου λήθαργο ξύπνησα χάριν σε κάποιες φωνές που ακούστηκαν, άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου και είδα ένα αρκετά μεγάλο πλοίο να περνάει από κοντά μου. Αρκετοί άντρες είχαν βγει στα πλαϊνά του πλοίου και κοιτούσαν το πλοίο μου, ωστόσο δεν φάνηκαν να είναι εχθρικοί παρά το γεγονός πως η μαύρη σημαία διακοσμούσε το κατάρτι μου. Σηκώθηκα από την θέση μου και κοίταξα το πλοίο, ένας από τους άντρες σήκωσε το χέρι του και έκανε σινιάλο για να με χαιρετήσει. Από το ντύσιμο του καθώς και το καπέλο που είχε στο κεφάλι του, κατάλαβα πως δεν ήταν ένας απλός ναύτης του πλοίου, μάλλον είχε κάποια πιο ψηλή θέση αλλά δεν φαινόταν να είναι και ο καπετάνιος. Το μεγάλο πλοίο με πλησίασε και μερικά λεπτά αργότερα έδεσα το πλοίο μου στο δικό τους με τα σχοινιά που μου πέταξαν. Ανέβηκα στο κατάστρωμα τους χρησιμοποιώντας μια πτυσσόμενη σκάλα που έριξαν στο κατάστρωμα μου. Οι άντρες συνέχισαν να με κοιτάνε με ένα ελαφρύ βλέμμα καχυποψίας αλλά κανένας τους δεν φαινόταν να θέλει να μου επιτεθεί ή κάτι τέτοιο. Το πλήθος άνοιξε και ο άντρας με το καπέλο που με είχε χαιρετήσει έκανε την εμφάνιση του.
Είσαι ο πειρατής Kenshin έτσι δεν είναι? Δεν είναι ανάγκη να πεις ψέματα, το πρόσωπο σου είναι πρωτοσέλιδο στην εφημερίδα.
Και ποιος μπορεί αν είσαι εσύ? Δεν μου μοιάζεις για Μαρίν ή Κυνηγός Επικηρυγμένων, οπότε τι μπορεί να θες μαζί μου?
Έχεις δίκιο, δεν είμαι τίποτα από τα δυο. Για την ακρίβεια είμαστε ένα πλήρωμα που μεταφέρει τρόφιμα καθώς και άλλα πράγματα από νησί σε νησί. Πορευόμαστε προς το San Faldo, αν δεν κάνω λάθος προς τα εκεί πας και εσύ, έτσι δεν είναι?
Δεν ξέρω προς τα που ακριβώς πάω, ακολουθώ την πορεία που μου έχει υποδείξει η Log Pose μου. Τι ακριβώς θες από εμένα, αν είστε πράγματι ένα φορτηγό πλοίο μήπως δεν θα έπρεπε να πλησιάζετε πειρατές?

Ίσως και να έχεις δίκιο, ωστόσο ας πούμε πως ήθελα να σε γνωρίσω Kenshin. Οι φήμες λένε πως είσαι αρκετά δυνατός, έχω μια επαγγελματική πρόταση για εσένα. Θέλω την βοήθεια σου μέχρι το San Faldo, όπως είπες δεν έχουμε την δύναμη να αντεπεξέλθουμε σε επιθέσεις, το πλήρωμα μας δεν αποτελείτε από πολλούς στρατιώτες.
Και τι σε κάνει να πιστεύεις πως θέλω να σας βοηθήσω? Θα μπορούσα άνετα να σας επιτεθώ από την στιγμή που με ανεβάσατε οικειοθελώς στο πλοίο σας. Το σκέφτηκες αυτό?
Για να είμαι ειλικρινής το σκέφτηκα, επίσης σκέφτηκα πως δεν θα μας επιτεθείτε αν ακούσετε πρώτα την πρόταση μου. Είμαι πρόθυμος να σας προσφέρω δυο είδη αμοιβής, το πρώτο είναι 50.000 belli να μπουν στην "τσέπη" σας την στιγμή που θα μπούμε στο λιμάνι του San Faldo.
Και το δεύτερο?
Το δεύτερο είναι μια πληροφορία, βλέπεις Kenshin ξέρω να διαβάζω τους ανθρώπους από τις πράξεις τους. Έλα μαζί μου μια βόλτα και θα σου εξηγήσω τι εννοώ.
Ο περίεργα ντυμένος άντρας φαινόταν να ξέρει για ποιο πράγμα μιλάει, η περιέργεια μου χτυπούσε κόκκινα και έτσι δέχτηκα να τον ακολουθήσω. Περπατήσαμε στο κατάστρωμα καθώς το πλοίο τους ξεκίνησε και πάλι την πορεία του. Ο άντρας μου έδειξε την τελευταία εφημερίδα στην οποία αναφερόμουν δυο φόρες, ο λόγος για τα περιστατικά της Loguetown και του Ornac Kingdom.

Τι προτείνεις λοιπόν?
Ξέρω πως ψάχνεις τρόπους να δείξεις την δύναμη σου στον κόσμο, μπορώ να σε βοηθήσω να κερδίσεις ακόμα μεγαλύτερη δύναμη. Ωστόσο οφείλω να σου πω από τώρα πως τίποτα δεν είναι σίγουρο, ίσως αν είσαι τυχερός να υπάρχει στην πραγματικότητα η πληροφορία που έχω, αλλά μπορεί και όχι. Αυτός είναι και ο δεύτερος τρόπος πληρωμής σου, μια πληροφορία για την πιθανή τοποθεσία ενός φρούτου του διαβόλου.
Το σώμα μου πάγωσε στο άκουσμα των λέξεων αυτών, ωστόσο προσπάθησα να κρύψω το μεγάλο μου ενδιαφέρον για να μην δώσω πατήματα στον συνομιλητή μου.
Και για ποιον λόγο θα μου πρόσφερες απλόχερα την πληροφορία αυτή? Αν ήμουν στην θέση σου, θα κρατούσα το μυστικό για τον εαυτό μου. Συν ότι με αυτόν τον τρόπο θα βοηθάς έναν πειρατή, είσαι σίγουρος πως θες ένα τόσο μεγάλο πλήγμα πάνω στην πλάτη σου, μπορεί και να δικαστείς για αυτό το πράγμα.
Κοίτα μικρέ, ξέρω πολύ καλά πως κάποιος άνθρωπος που αναζητά την δύναμη δεν μπορεί να στηριχθεί μόνο στις δυνάμεις του σώματος του. Χρειάζεται τις δυνάμεις του διαβόλου, για αν ανέβεις ακόμα πιο ψηλά και εγώ χρειάζομαι την βοήθεια σου για να φτάσω ζωντανός στο San Faldo. Μπορεί η πληροφορία που ξέρω να είναι ψέμα, αλλά αν δεχτείς αυτόν τον τρόπο πληρωμής πρέπει να ξέρεις πως δεν θα δεις ποτέ τα 50.000 belli, ακόμα και αν δεν ισχύει η πληροφορία. Λοιπόν? Τι από τα δυο προτιμάς?
Σκέφτηκα την πρόταση του, το γεγονός πως κάποιος εντελώς άγνωστος προσφερόταν τόσο εύκολα να μου δώσει μια τόσο σημαντική πληροφορία μου έβαζε πολλές υποψίες για απάτη. Από την άλλη 50.000 belli δεν ήταν και μικρό ποσό για μια βόλτα μέχρι το νησί που ούτως ή άλλως θα πήγαινα.

Το σκέφτηκα, αποφάσισα να επιλέξω την πληροφορία για πληρωμή. Να υποθέσω πως και αυτό θα το μάθω όταν φτάσουμε στο λιμάνι έτσι δεν είναι?
Σοφή επιλογή κύριε Kenshin, για εσάς και για την τσέπη μου εννοώ. Φυσικά και θα το μάθετε όταν φτάσουμε στο λιμάνι, έως τότε θέλω την βοήθεια σας αν βέβαια χρειαστεί.
Του απάντησα με ένα ψυχρό χαμόγελο, ακόμα δεν είχα αποφασίσει αν έκανα καλά ή όχι που εμπιστευόμουν έναν άγνωστο που ήθελε να μου δώσει μια τέτοια πληροφορία. Ωστόσο ήξερα πως ακόμα και αν είχα μηδαμινές πιθανότητες να μάθω κάποια αληθινή πληροφορία για ένα τέτοιο θέμα, έπρεπε να κάνω μια προσπάθεια. Οι ώρες περνούσαν και τίποτα δεν φαινόταν να ενοχλεί την ήρεμη πορεία μας προς το San Faldo. Ο άντρας που από ότι έμαθα ήταν το δεξί χέρι του καπετάνιου, μου είπε πως το ταξίδι μας θα διαρκούσε συνολικά μισή μέρα ακόμα. Το San Faldo ήταν αρκετά απομακρυσμένο νησί, ωστόσο είχε αρκετή κίνηση λόγο του καρναβαλιού που γινόταν κάθε βράδυ στο νησί. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των ναυτών, στο νησί υπήρχε ένας βασιλιάς που είχε απαγορέψει κάθε είδους διασκέδαση κατά την διάρκεια της βασιλείας του, ωστόσο όταν πέθανε οι κάτοικοί του νησιού αποφάσισαν να το γιορτάζουν κάθε βράδυ. Έτσι μέχρι και σήμερα έχει επικρατήσει ως έθιμο να γίνεται ένα μεγάλο καρναβάλι κάθε βράδυ στο νησί. Οι ώρες περνούσαν σαν το νερό και τίποτα δεν φαινόταν να είναι εναντίων μας, φρόντισα να μάθω όσες πιο πολλές λεπτομέρειες μπορούσα για την πόλη που θα πηγαίναμε. Τελικά ύστερα από δώδεκα περίπου ώρες, είδαμε μπροστά μας το λιμάνι του San Faldo. Το ταξίδι μας είχε πάει ιδιαίτερα ήρεμα και έτσι δεν είχε χρειαστεί να μπλεχτώ σε κάποια μάχη, το μόνο που έμενε τώρα ήταν να δέσουμε και να "πληρωθώ" από τον τύπο που με είχε "προσλάβει".

Λοιπόν φτάσαμε στο λιμάνι Kenshin, τελικά δεν χρειάστηκε η βοήθεια σου, ωστόσο σου είχα υποσχεθεί μια πληροφορία και οφείλω να στην δώσω. Λέγεται πως στον πύργο του βασιλιά υπάρχει κρυμμένο ένα φρούτο του διαβόλου, σύμφωνα με φήμες έφτασε εκεί πριν από περίπου δυο μήνες. Ωστόσο πολλοί προσπάθησαν να μπουν στον πύργο και να το πάρουν για τον εαυτό τους, όμως κανένας δεν γύρισε πίσω. Κοίταξε γύρω σου, όλα αυτά τα πειρατικά καράβια, έρχονται κάθε μέρα και περισσότεροι. Όλοι αναζητούν την δύναμη ενός φρούτου του διαβόλου, ωστόσο μέχρι τώρα κανένας δεν έχει βγει ζωντανός από αυτό το άντρο του Θανάτου.
Χμ, δηλαδή θες να μου πεις πως ένα φρούτο του διαβόλου είναι εδώ? Σε αυτό το νησί? Κάτι δεν μου πάει καλά σε αυτήν την ιστορία, πολλές συμπτώσεις συμβαίνουν, λες και όλα θέλουν να με στείλουν εκεί μέσα. Πρόσεξε γέρο, γιατί αν εκεί υπάρχει κάποια παγίδα και εσύ είσαι το δόλωμα, θα επιστρέψω για το κεφάλι σου... Να το θυμάσαι αυτό.
Εκείνος ξεροκατάπιε και χαμογέλασε βιαστικά για να με καθησυχάσει, μου είπε πως δεν θα τολμούσε ποτέ να μου πει ψέματα για κάτι τέτοιο και πως αγαπούσε την ζωή του πάρα πολύ για να κάνει κάποια τέτοια απερισκεψία. Τον κοίταξα και δίχως να πω κάτι άλλο γύρισα την πλάτη μου και έφυγα από το πλοίο τους. Κατέβηκα στο πλοίο μου και το ελευθέρωσα από τα σχοινιά που το κρατούσαν, κατευθύνθηκα προς ένα κενό μέρος της προβλήτας και έδεσα το πλοίο μου. Έριξα μια ματιά τριγύρω, πράγματι στο λιμάνι μπορούσε κανείς να δει πολλά πειρατικά πλοία, κατέβηκα από το δικό μου και κατευθύνθηκα προς το κέντρο της πόλης. Το μόνο που ήθελα ήταν λίγο μαγειρευτό φαγητό και την γλυκιά μυρωδιά ενός γεμάτου μπαρ, άλλωστε δεν υπήρχε καλύτερο μέρος για γνωριμίες και πληροφορίες.

Περπάτησα αρκετά μιας που η πόλη του San Faldo ήταν αρκετά μεγάλη, ύστερα από σχεδόν μισή ώρα είχα φτάσει στο κέντρο της πρώτη πόλης. Ήταν πλέον απόγευμα, ωστόσο αρκετός κόσμος κυκλοφορούσε στο στους δρόμους και τα μαγαζιά. Όπου και αν κοίταζε κανείς, μπορούσε να δει μικρές ομάδες αντρών να είναι σε κλίκες και να μιλάνε χαμηλόφωνα. "Πειρατές!" Σκέφτηκα καθώς έμπαινα σε ένα από τα μπαρ που υπήρχαν γύρω από την κεντρική πλατεία. Η γλυκιά μυρωδιά από το ρούμι, την μπύρα, το καλό φαγητό και τα τσιγάρα με συνεπήρε. Καιρό είχα να βρεθώ σε κάποιο καταγώγι, ήταν προφανές πως όλοι οι άντρες και οι γυναίκες που ήταν εδώ μέσα ήταν παράνομοι. Έμεινα λίγο στην πόρτα και κοίταξα γύρω μου, κανένας δεν φαινόταν να μου δίνει ιδιαίτερη σημασία. "Μάλλον δεν είναι το ίδιο με τις αρχικές θάλασσες..." Μονολόγησα και προχώρησα προς το εσωτερικό του μαγαζιού. Βρήκα ένα τραπέζι προς το τέλος του μαγαζιού και έκατσα. Το μέρος εκεί ήταν αρκετά σκοτεινό, πράγμα που με βόλευε καθώς ήθελα να βλέπω αλλά να μην φαίνομαι ιδιαίτερα. Μια πολύ όμορφη σερβιτόρα ήρθε για να πάρει την παραγγελία μου, αφού παρήγγειλα έκανα πίσω στην καρέκλα μου και έστριψα ένα τσιγάρο. Αρκετές ομιλίες λάμβαναν χώρα γύρω μου, όλες είχαν το ίδιο αντικείμενο ωστόσο. Όλοι ήθελαν το "φρούτο", είχα στήσει το αυτί μου για κάποια πιθανή πληροφορία που μπορεί να "ξέχασε" να μου αναφέρει ο τύπος από το πλοίο. Παρόλα αυτά το μόνο που άκουγα ήταν για τους χαμένους πειρατές που είχαν πάει στον πύργο.

Η παραγγελία μου κατέφθασε και έπεσα με τα μούτρα στο φαγητό, αρκετή ώρα αργότερα είχα τελειώσει με το γεύμα μου και απολάμβανα ένα ακόμα τσιγάρο παρέα με όσο ποτό μου είχε απομείνει. Ο κόσμος είχε ήδη αρχίσει να σπάει στο μαγαζί, σιγά σιγά μόνο οι πειρατικές και οι υπόλοιπες παράνομες παρέες είχαν απομείνει στο σχεδόν άδειο πλέον χώρο. Τελείωσα το τσιγάρο μου και άφησα μερικά λεφτά πάνω στο τραπέζι, ήταν προφανές πως δεν είχα άλλον λόγο να μείνω εδώ πέρα. Βγήκα στον δρόμο και αναμίχθηκα με το πλήθος, καθώς προχωρούσα έβλεπα όλο και περισσότερα μαγαζιά να ανοίγονται αριστερά και δεξιά του δρόμου. Δεν ήταν λίγοι οι άνθρωποι που είχαν φτάσει στο νησί για να απολαύσουν το τρελό καρναβάλι που διεξαγόταν κάθε βράδυ, έτσι οι μαγαζάτορες είχαν την τιμητική τους μέχρι εκείνες τις ώρες. Αποφάσισα πως καλό θα ήταν να ξεκουραστώ σήμερα το βράδυ και να συνεχίσω την αναζήτηση το επόμενο πρωινό. Βγήκα από το μεγάλο πλήθος και έστριψα σε ένα στενάκι, προχώρησα μερικά μέτρα και είδα μπροστά μου μια σχετικά μικρή ταμπέλα που έγραφε:

Πανδοχείο το Ματωμένο Κουνάβι
Με την σιγουριά πως αυτό ήταν ένα μέρος που δεν θα πατούσε το πόδι του κάποιος κυβερνητικός "αντιπρόσωπος", άνοιξα την πόρτα και πέρασα στο εσωτερικό του οικήματος. Μια δυνατή μυρωδιά κλεισούρας μου γέμισε τα πνευμόνια, έκανα μερικές δρασκελιές και έφτασα στον πάγκο. Ένας συμπαθητικός γεράκος εμφανίστηκε από τις σκιές και με χαιρέτησε.

Καλησπέρα νεαρέ μου, τι μπορώ να κάνω για εσένα?
Καλησπέρα γέροντα, θέλω ένα δωμάτιο για να περάσω το βράδυ μου και ίσως και το επόμενο. Θα δείξει από την αυριανή μέρα. Έχεις κάποιο ελεύθερο να μου δώσεις? Κατά προτίμηση θα ήθελα το πιο... Ήσυχο, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Σαφώς, σαφώς! Έχω δωμάτιο και είσαι και ευπρόσδεκτος. Καιρό έχω να δω κάποιον δυνατό σε αυτό το νησί, εσύ μικρέ μου φαίνεσαι αρκετά δυνατός.
Για την ακρίβεια, θέλω να γίνω ακόμα πιο δυνατός. Για αυτόν τον λόγο ήρθα στο νησί σας. Η μιλιά μου πάγωσε, ήθελα ακόμα να ρωτήσω για το υποτιθέμενο φρούτο αλλά δεν ήξερα αν θα ήταν καλό να αναφέρω σε κάποιον άγνωστο πως ενδιαφέρομαι και εγώ για εκείνο.
Φαίνεται πως κάτι ακόμα ήθελες να πεις μικρέ μου, αν σε απασχολεί η μυστικότητα, σου υπόσχομαι πως δεν ανοίγω το στόμα μου σε κανέναν. Μπορείς να με ρωτήσεις ελεύθερα.
Κάτι στην φωνή και την έκφραση που πήρε ο γέρος δεν μου άρεσε και έτσι επέλεξα στο να κρατήσω την σιωπή μου προς το παρόν.
Δεν ήταν κάτι σημαντικό, δώσε μου το κλειδί για το δωμάτιο γέροντα. Σε ευχαριστώ για την εξυπηρέτηση σου! Είπα βιαστικά για να αλλάξω κουβέντα. Εκείνος φάνηκε να μην μένει ευχαριστημένος με την απάντηση αλλά δεν είπε κάτι καθώς μου έδινε το κλειδί.

Ανέβηκα στο δωμάτιο που μου υπέδειξε και άνοιξα την πόρτα, κοίταξα γύρω μου. Δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο, μόνο ένα καθαρό στρώμα και ένα μπάνιο. "Υποθέτω πως δεν θα μπορούσα να περιμένω και πολλά με βάση τα λεφτά που πλήρωσα για ένα βράδυ, τουλάχιστον είναι καθαρό και ήσυχο, όπως το ήθελα." Μονολόγησα καθώς έκλεινα την πόρτα πίσω από την πλάτη μου, έβγαλα τα ρούχα μου και τα πέταξα κάπου μέσα στον χώρο, ύστερα μπήκα στο μπάνιο για να χαλαρώσω από τις συνεχόμενες μάχες με τους γίγαντες του Little Garden. Το ζεστό νερό έτρεχε πάνω στο σώμα μου και έκανε κάθε πληγή που ήταν ακόμα ανοικτή να καίει ξαφνικά, έγειρα πίσω το κεφάλι μου και άφησα το νερό να τρέξει και να με χαλαρώσει. Στο μυαλό μου ήρθαν όλα όσα είχα μάθει από τον τύπο στο εμπορικό πλοίο και όσα είχα ακούσει στο μπαρ το απόγευμα που είχε περάσει. Όλα έδειχναν πως πράγματι υπήρχε κάποιο φρούτο στο νησί, ήταν πολλές οι συμπτώσεις για να μην είναι αληθινή η ιστορία. Το θέμα είναι, τι θα μπορούσα να μάθω από τον γέρο που είχε το πανδοχείο..? Έδειχνε να ξέρει πολλά, αλλά δύσκολα θα κατάφερνα να του αποσπάσω πληροφορίες δίχως να καταλάβει τι ακριβώς έψαχνα να βρω. Σκέφτηκα να τον υπνωτίσω με την μουσική μου, όμως το νοητικό του επίπεδο έδειχνε να είναι αρκετά υψηλό για να πέσει σε μια τέτοια παγίδα. Έκλεισα το νερό και έριξα μια πετσέτα πάνω μου, αφού σκουπίστηκα, γύρισα και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Ήμουν αρκετά κουρασμένος για να σκεφτώ άλλο, αποκοιμήθηκα σχεδόν αμέσως... Ξύπνησα το πρωί και ένιωθα το κεφάλι μου βαρύ από τον μακρύ και βαθύ ύπνο του προηγούμενου βραδιού.

» [Τέλος] A quick stop (μέρος 1ο) [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος-Φρούτο] In the jungle [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος-Φρούτο] Παρελθόν με Μέλλον [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος-Φρούτο] Dangerous Minds (Part 2) [Διεγραμένος Χαρακτήρας]
» [Τέλος] Quick stop [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]