[Tελος-Quest] Χιονισμένος Τίγρης: Μια εικόνα, χίλιες ιστορίες ! [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Σωριαστηκα στο εδαφος κανοντας παταγο. Εκεινος σταθηκε απο πανω μου και κρατώντας τα χερια μου με το ενα δικο του, μου εδινε γροθιες με το αλλο. "Αν συνεχισω ετσι δεν θα αντεξω για πολυ" σκεφτηκα και ενεργοποιησα καθε κυτταρο του εγκεφαλου μου για να βρω μια λυση. Σπρώχνοντας το εδαφος πηρα ωθηση ωστε να σηκωθω λιγακι και να του δωσω μια κουτουλια στο προσωπο που θα ελευθερωνε τα χερια μου. Ετσι, οταν εκεινος εκανε ενα μικρο βημα πισω, εγω αρπαξα την ευκαιρια και σηκωθηκα ορθιος.
---Λοιπον? ρωτησα προκλητικα, ποιος εχει το πανω χερι τωρα?
---Ηρεμησε μικρε, μολις απεφυγες την ηττα αλλα για λιγο. Κοιτα λιγο την μουρη σου σε κανα καθρεπτη.
Ειχε δικιο. Το προσωπο μου ειχε γεμισει αιματα αφου τοσο η μυτη μου, οσο και το χειλος μου ειχαν ανοιξει και ερρεαν αιμα. Σηκωσα το χερι μου και σκουπισα λιγο απο το αιμα που ετρεχε. Ο τυπος ηταν αρκετα δυνατος και σκοπευε να με εκδικηθει για την νικη μου επι του κλεφτη που εβαλε να μπει στη βαρκα μου. Τον παρατηρησα καλυτερα. Ειχε μολις εμφανισει απο τις τσεπες του δυο μαχαιρια που εδειχνε να εχει διαθεση να τα χρησιμοποιησει μεχρι τελους...
"Μηπως ειχε δικιο τελικα η μαγισσα που ελεγε οτι ο θανατος θα μου ερθει?"

"Oχι" σκεφτηκα" δεν θα πεθανω εδω, δεν θα πεθανω ετσι! "
Ο αντιπαλος μου εκανε ενα βημα μπροστα και απλωσε το μαχαιρι του. Στην ουσια ηξερε οτι δεν θα με εφτανε με αυτο το μικρο βημα αλλα μαλλον ηθελε να κανει επιδειξη δυναμης. Ετσι αρπαξα την ευκαιρια και πηγα να τον κλωτσησω στο ποδι ωστε να του στερησω το ενα απο τα δυο μαχαρια. Εκεινος ομως κινησε και το αλλο του ποδι κανοντας ετσι ενα ακομα βημα προς τα μπρος και φερνοντας το αλλο του μαχαιρι προς το μερος μου. Το μονο που μπορεσα να κανω ηταν να απλωσω τα χερια μου και να πιασω το μαχαιρι σταματώντας το απο το να σκισει τη σαρκα μου και να με λαβωσει.
Εν τελει καταφερα το στοχο μου και απεκρουσα την επιθεση του, αλλα τα χερια μου ειχαν τρυπηθει απο το μαχαιρι του και εβγαζα και απο εκει αιμα.
Επειδη ομως ηξερα οτι ειχε ενα ακομα μαχαιρι, εδωσα μια γονατια στο τεταμενο του χερι ριχνοντας κατω το δευτερο μαχαιρι του. Απο κει και περα ξεκινησε μια παλη αναμεσα στις μυικες μας δυναμεις για το ποιος θα καταφερνε να στρεψει το μαχαιρι που κρατουσαμε και οι δυο προς το σωμα του αλλου...

Aν και ηξερα οτι η μυικη μου δυναμη υστερουσε σε συγκριση με τη δικη του, κατι μεσα μου πηγαζε που προεβαλε αντισταση. Για καποιον ακατανοητο λογο, μπορουσα οχι μονο να αντισταθω στη δυναμη του, αλλα να καταφερω να αποσπασω το μαχαιρι και να το πεταξω στο εδαφος.
---Τωρα θα δεις! του ειπα και του εδωσα μια γροθια ξαπλωνοντας τον στο εδαφος.
Το προσωπο του που ουτως η αλλως ηταν σαν να ειχε ενα χτυπημα απο τηγανι, εγινε χειροτερο.
Σταθηκα εγω αυτη τη φορα απο πανω του και αρχισα να τον χτυπαω στο προσωπο και στην κοιλια. Εβγαλα ολο μου το μισος γιατι αυτος ο γελοιος θα με εκανε να χασω την Ludia. Ειχα την εντυπωση οτι κατι εκρυβε αυτη η μυστηρια κοπελα και θα το μαθαινα...Οταν πλεον ξεσπασα πανω στον ηττημενο μου αντιπαλο, τον ακουσα να ψιθυριζει
---Θα μου το πληρωσεις μικρε...Δεν ξεφευγει κανεις απο τον Johnny...
---Ο,τι πεις...ειπα και αφου αρπαξα τα δυο του μαχαιρια κινησα προς τα πανω να βρω την Ludia.
"Αυτα τα μαχαιρια θα μου χρησιμευσουν σιγουρα και κακως δεν εχω ηδη παντα μαζι μου ενα ζευγαρι!"

Aρχισα να τρεχω προς το μερος οπου ειχα δει να τρεχει αυτη η κοπελα, η Ludia. O δρομος εκεινος ηταν ανηφορικος και χωματινος. Στο βαθος εβλεπα κατι φωτα που εδειχναν οτι υπηρχε καποιο χωριο. Ισως εκει κατευθυνοταν η Ludia που πλεον δεν βρισκοταν εντος του οπτικου μου πεδιου.
Συνεχισα να τρεχω φτανοντας στα τελευταια σπιτια και πλησιαζοντας την εξοχη.
Ξαφνικα, απο τα δεξια μου, ειδα να εμφανιζεται ενας αρκετα παραξενος τυπος που περπαταγε σε πολυ γρηγρορο βημα και εριχνε κλεφτες ματιες δεξια αριστερα. Φορουσε και ενα σκουφακι κρυβοντας ετσι ενα μερος του προσωπου του.
Σκεφτηκα οτι ισως ηταν στο ιδιο κολπο με τον Johnny και την Ludia. Οποτε αποφασισα να τον ακολουθησω καθως φαινοταν αρκετα υποπτος. Αρχισε να μπαινει σε κατι στενακια αλλα φροντισα να τον ακολουθησω με καθε διακριτικοτητα.
Στο τελος, σταματησε σε ενα σημειο και εβγαλε ενα den den mushi
---Tα πραγματα γινονται περιεργα.Δυο αγνωστοι βγηκαν απο το σπιτι του Virkas και δεν εδειχναν για απλοι τουριστες.Με πηραν στο κατοπι αλλα καταφερα να τους ξεφυγω.Μπορει να ειναι αυτοι που κατεστρεψαν μερικες βασεις μας στην South
---Χμμ...ενδιαφερον.Χαχαχα,ισως τα πραγματα να γινουν λιγο πιο διασκεδαστικα.Που βρισκεσαι τωρα? ρωτησε ο αντρας απο το denden mushi

---Εχω χωθει σε ενα στενο κοντα στην κεντρικη πλατεια.
ειπε ριχνοντας μια ματια δεξια αριστερα μηπως ερχεται κανεις
---Ωραια.Φροντισε να μην σε βρουν και οταν μπορεσεις επεστρεψε στην βαση. ακουστηκε το den den mushi και σωπασε για παντα.
Ξαφνικα, δυο αντρες εμφανιστηκαν απο αντιθετες κατευθυνσεις. Αρκετα μεγαλοσωμοι και ο ενας κρατουσε δρεπανι και εμοιαζε με τον χαρο. Ο τυπος που ακολουθουσα εβγαλε ενα σπαθι και κινηθηκε προς τον αλλο που φωναξε στον συνεταιρο του:
---Οχι! Τον θελουμε ζωντανο!!
Ο συνεταιρος του ομως δεν τον ακουσε και με το δρεπανι εκοψε το ενα χερι του τυπου που ακολουθουσα κανοντας τον να ουρλιαζει. Επεσε κατω σφαδαζοντας στους πονους και εμφανισε ενα φιαλιδιο το οποιο και ηπιε αμεσως. Μπροστα στα ματια των δυο δολοφονων του και τα δικα μου, εκλεισε τα ματια του και φανηκε να πεθαινει οριστικα...
Οι δυο τυποι εμειναν εμβοντητοι, αλλα αρκεστηκαν στο να πουν:
----Aς φυγουμε πριν ερθουν κι'αλλοι.Στοχος μας ειναι να βρουμε πρωτοι τον Jegins και αυτη την στιγμη εχουμε ενα μικρο προβαδισμα που πρεπει να το εκμεταλλευτουμε...
Mε αυτα τα λογια αποχωρησαν

Εγω εμεινα λιγο σαστισμενος με το αποτροπαιο θεαμα και προσπαθουσα να θυμηθω απο που γνωριζα εκεινους τους δυο τυπους...
"Καπου τους ξερω...Καπου τους ξερω..." Δεν μπορουσα ομως να θυμηθω... Πηρα σβαρνα στο μυαλο μου ολα τα νησια στα οποια βρεθηκα ως τωρα για να καταληξω στο νησι που μεγαλωσα: στο Elfheim. "Mα βεβαια! Στο Elfheim!Εκει βρισκονταν σε ενα καραβι αυτοι εδω οι τυποι και ηθελαν να κανουν κακο στην Οργανωση..." Σιγα σιγα μου ηρθαν ολα τα γεγονοτα στο μυαλο και οι περιπετειες που τραβηξα ακριβως επειδη μπλεχτηκα με την Οργανωση και τον Hayari.... Λιγο αργοτερα επαθα ενα ακομα πιο ισχυρο σοκ. Ο "νεκρος" με το κομμενο χερι , ανοιξε τα ματια του και σηκωθηκε ορθιος... Παλευε βεβαια γιατι το ενα του χερι ειχε κοπει απο τον αιμοσταγη δρεπανοκρατη , αλλα τα κουτσοκαταφερνε... Εβγαλε το den den mushi απο την τσεπη του και καλεσε μαλλον τον ιδιο τυπο με τον οποιο μιλαγε προηγουμενως.
---Ελα... Βοηθεια... Με βρηκαν τα καθαρματα...Χανω αιμα...Ελατε να βοηθησετε... Σε λιγο θα πανε στον μπαρμπα-Jegins... μην το επιτρεψετε αυτο! Μην τους αφησετε να μαθουν την ιστορια του Χιονισμενου Τιγρη !! Μιλουσε λαχανιαζοντας και στο σημειο αυτο εβηξε δυνατα ωσπου επεσε στα γονατα και προσπαθησε να αναπνευσει καλυτερα. Το den den mushi επεσε στο εδαφος και αδρανοποιηθηκε.
Βγηκα εξω απο την κρυψωνα μου και εμφανιστηκα μπροστα του.

---Τι ξερεις για τον Χιονισμενο Τιγρη? ρωτησα βαζοντας τα χερια μου στη μεση.
---Χμ... εκανε εκεινος. Εσυ ποιος εισαι παλι?
---Θελω να μαθω τι ξερεις για τον Χιονισμενο Τιγρη...
Κοιταξα το κομμενο του χερι. Πλεον το αιμα εβγαινε σε πιο αργη ταχυτητα αλλα και παλι δεν επαυε να ειναι ενα αποτροπαιο θεαμα που ομως δεν με εκανε να τον λυπαμαι.
---Εσενα τι σε νοιαζει? Εισαι και συ καποιος πειρατης που τα βαζει με μια απο μας?
---Λεγε! Ειπα και εμφανισα τα δυο μαχαιρια που κουβαλουσα.Εκεινος αρχισε να γελαει
---Χαχαχαχα.... τι θα μου κανεις?? θα μου κοψεις το χερι?? Ξοφλησα εγω... Αλλα θα σας κανω οση ακομα ζημια μπορω ατιμοι πειρατες! επιασε μια πετρα απο το εδαφος και την εκσφεντονισε προς το μερος μου. Εγω προλαβα να την αποφυγω και εσφιξα τα μαχαιρια που κραταγα στα χερια μου. Τον πλησιασα με αργα βηματα και αφου του εδωσα μια κλωτσια στο προσωπο ριχνοντας τον ανασκελα στο εδαφος, εμπηξα το ενα μου μαχαιρι στο στομαχι του κανοντας τον να αιμορραγει και απο κει... Τα ματια του πλεον εκλεισαν μια για παντα...
Επρεπε να συνδεσω ενα ενα τα κομματια του puzzle και να βγαλω ενα συμπερασμα...

αυτο που καταρχην επρεπε να καταλαβω ηταν το πως καταφερε αυτος ο ανθρωπος να μην πεθανει οταν του εκοψαν το χερι λιγο πιο πριν. Στην αρχη νομιζα οτι ηπιε ενα χημικο ωστε να πεθανει ευκολοτερα αλλα εφοσον σηκωθηκε συνειδητοποιησα οτι το υγρο αυτο τον βοηθησε να μπερδεψει τους τυπους εκεινους και εν τελει να εχει μια στις χιλιες πιθανοτητες να επιβιωσει παρα το τραυμα του...
"Ωραια...Περαν αυτου υπαρχουν πιο σημαντικα πραγματα να ασχοληθω... Αν οι τυποι που του εκοψαν το χερι ειναι ορκισμενοι εχθροι της οργανωσης και πειρατες, τοτε ο νεκρος ανηκε στο Ναυτικο... Η σε καποια οργανωση φιλα προσκειμενη προς το Ναυτικο ή την Παγκοσμια Κυβερνηση... Αλλωστε, σε καποιο σημειο ειπε "εισαι καποιος πειρατης που τα βαζει με μια απο μας?". Μηπως εννοουσε , "σε καποια οργανωση απο εμας" Μηπως εχουν συνασπιστει διαφορες οργανωσεις, σε συνεννοηση με το Ναυτικο με σκοπο να μαθουν την ιστορια του Χιονισμενου Τιγρη?"
Εβαλα το χερι μου στο στομα και αρχισα να δαγκωνω το νυχι μου.
"Ναι αλλα που γνωριζουν ολοι αυτοι για την ιστορια του Χιονισμενου Τιγρη??" σκεφτηκα και στο μυαλο μου αστραψε μια ιδεα.
"Το χαρτακι! Το χαρτακι που ειχα βρει κρυμμενο σε ενα βιβλιο στη βιβλιοθηκη του Torino Kingdom! Αυτο το χαρτακι το ειχα στην τσεπη μου οταν εφτασα στο Emerald City οπου με επιασαν οι Marines και με οδηγησαν στη βαση τους Eluria... Μου ειχαν αλλαξει ρουχα... Μου ειχαν δωσει κατι ρουχα φυλακισμενου οποτε οι Marines βρηκαν το χαρτακι και αποφασισαν να χρησιμοποιησουν διαφορες οργανωσεις του υποκοσμου για να μαθουν αυτην την ιστορια!!"

Τα γραναζια του μυαλου μου αρχιζαν να κινουνται σε τεραστια ταχυτητα.
"Ετσι πρεπει να ειναι... Δεν εξηγειται αλλιως..." σκεφτηκα και ενα χαμογελο σχηματιστηκε στο προσωπο μου .
"Βεβαια το για ποιο λογο ψαχνουν και πειρατες για την ιδια ιστορια ειναι κατι που προς το παρον μου μενει ανεξηγητο αλλα δεν με πολυ ενδιαφερει κιολας... Το θεμα ειναι οτι τοσο πειρατες, οσο και Marines και διαφορες μυστικες οργανωσεις ψαχνουν τον Mr.Jegins για να μαθουν! Ισως χρειαστει να πολεμησω ακομα και με ολους αυτους!"

Εφερα στο μυαλο μου το χαρτακι που βρηκα κρυμμενο μεσα στο βιβλιο της βιβλιοθηκης του Torino Kingdom
" Οσο γραφω αυτο το βιβλιο γερνώντας στην πατριδα μου Toroa , οι Marines εχουν εγκατασταθει στην γειτονια μου[...]ρακολουθούν. Τα βιβλια που θα γραψ[...]ογοκριθούν. Αν θες να βρεις το κρυφο νοημα τουτου του βιβλιου ζήτα πληροφοριες για τον "Χιονισμενο Τιγρη" απο τους πρωην μαθητες μου στο νησι Micqueot και τον αδερφο μ[...] "
Λογικα ο Mr. Jegins ηταν ενα απο αυτα τα προσωπα στα οποια αναφεροταν ο Vavarin Zebun , ο ταξιδευτης της South Blue που παρεθετε τουτο το κειμενο...

"Πως θα μαθω ομως που μπορει να βρισκεται αυτος ο Mr.Jegins? " σκεφτηκα με αγωνια καθως αυτο ισως αποδεικνυοταν το μεγαλυτερο εμποδιο. Χωρις να χασω χρονο, εγκατελειψα εκεινο το σκοτεινο σημειο και βγηκα στον κεντρικο δρομο. Επρεπε να βρω εκεινους τους δυο τυπους που λιγο πριν εγκατελειψαν αιμοφυρτο αυτον που εγω σκοτωσα.
Αλλα που? Γυρναγα σαν χαμενος τους δρομους μεχρι να βρω καποιο σημαδι τους...
Ξαφνικα, οταν πλεον ειχα αρχισει να απηυδω, ειδα μια φιγουρα να στριβει σε ενα στενο.
"Ludia!" σκεφτηκα! Την ακολουθησα αμεσως και φτασαμε σε εναν δρομο οπου ειδα απο μακρια να ερχονται οι δυο τυποι που συναντησα προηγουμενως και εψαχνα, μαζι με δυο επιπλεον μεγαλοσωμους αντρες... Αφου ανταλλαξαν δυο κουβεντες η Ludia εφυγε για ενα σπιτι, ενω οι τεσσερις υπολοιποι κατευθυνθηκαν προς το φωτισμενο χωριο που εβλεπα στο απεναντι βουνο...
Ηταν οπλισμενοι και ετρεχαν οποτε για να μην τους χασω επρεπε να κανω το ιδιο με ακρα μυστικοτητα και διακριτικοτητα...Αυτοι θα με οδηγουσαν στον Mr.Jegins απο'που θα μαθαινα για την ιστορια του Χιονισμενου Τιγρη που τοσο με εκαιγε...