[Αρχή]Yosh...My first adventure![ΤΕΛΟΣ] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Νευριασμένος ο Zane , έιπε :
ΚΑΛΑ ΛΟΙΠΟΝ! ΣΥΓΝΩΜΗ! Τότε αποχώρισε με γρήγορο βήμα και νευρικό βλέμμα...
Τι περιμένεις ρε ηλίθιε εσύ?! Ζήτα του και εσύ συγνώμη.. Τότε , ενώ με έβγαλαν της αλυσίδες και έφεραν πετσέτες βρεγμένες και μου σκούπιζαν τα αίματα οι δούλες του βασηλιά , ήρθε ο Garrow μπροστά μου , γονάτισε και είπε ;
Συγχώρεσέ με για πρίν! Έγεινε ένα λάθος..Πραγματικά χρωστάω την ζωή μου σαυτόν τον βασιλιά... Δέν ήθελα να τον αφήσω να πάθει κάτι κακό , γιατί αν γίνει αυτό , θα πάθει και η κόρη του... Και είμαι προστάτης της..
Δεν πειράζει , απλά να μήν ξανασυμβεί είπα εγώ τότε ενώ αισθανόμουν δυνατός , αφού είχα στήριγμα απο τον βασιλιά...
Όι.. Εσείς! Πάντε βρείτε τον Ζane , πάρτε όπλα και πάντε βρείτε τον Saze! αμέσως! Τον θέλω ζωντανό εδώ!
Μάλιστα βασιλιά! απάντησαν οι μαρίνς... Τότε τρομαγμένος κοίταξα τους μαρίνς που έτρεχαν και σκέφτηκα τί κακό προκάλεσα με τα ψέματα που είπα... Δέν έπρεπε να αντιδράσω όμως για να κρατίσω διακριτική στάση , διότι αν αντιδρούσα , θα καταλάβαιναν πλέον την όλη αλήθεια...
Όι μικρέ.. Πώς σε λένε?
Με λένε Az..Αz...AZUL! είπα προσπαθώντας να μην πω Azazel..
Αzul , σε προσκαλώ στο βασηλικό μου δείπνο σήμερα με την οικογένιά μου και τους κοντινούς μου φίλους.. Θές να έρθεις?

Κοιτάξτε , απλά μπορώ να φύγω απο'δώ και-...
Στις 10.30 λοιπόν.. Σέ παρακαλώ κάντο σαν χάρη... Στο κάνω σαν αντάλλαγμα για το λάθος που έκαναν οι ηλίθιοι οι "εργάτες μου"... Μού'δωσε τότε ένα κλειδί και είπε :
Πάρε αυτό το κλειδί και ζήτα απο τις υπηρέτριες να σε πάνε στο δωμάτιο.. ξέρουν που είναι.. Θα κοιμηθείς απόψε και όσες μέρες επιπλέον θές εδώ..
Μ..Μάλιστα... Τότε πλησίασα στις όμορφες υπηρέτριες , και είπα :
Κυρίες! Φύγαμε για το δωμάτιο! Όλες γύρισαν και με κοίταξαν τρομαγμένες , υποθέτοντας πως ενωούσα κάτι άλλο.
Ενωώ , να μου δείξετε που είναι το δωμάτιο.. Ξεφύσιξαν και είπε μία υπηρέτρια :
Μάλιστα κύριε Azul.. Θα σας πάω εγώ αμέσως για να δείτε που είναι... Ακολουθείστε με.. Τότε την ακολούθησα , ανεβήκαμε κάτι σκάλες , φτάσαμε σε έναν διάδρομο γεμάτο δωμάτια και είπε :
Τί νούμερο γράφει πάνω το κλειδί σας? Το έβγαλα τότε απο την τσέπη μου και είπα :
Εμμ... 12...
Mάλιστα.. Αυτό εκεί είναι το δωμάτιο 12.. Καλή σας ξεκούραση , άμα χρειαστείτε κάτι φωνάξτε μας... μου έδειξε πιό ήταν το δωμάτιο και είπα τότε :
Ένταξη λοιπόν..Ευχαριστώ... Πήγα στο δωμάτιο τότε , και όταν άνοιξα , ήταν ένας παράδεισος! Είχε ένα τεράστιο μαλακό κρεβάτι , ένα μπαλκόνι που είχε θέα όλο το νησί και.. Και πραγματικά ήταν απίστευτο.. Έτρεξα τότε στο κρεβάτι και πήδηξα επάνω..

Καθώς καθόμουν στο κρεβάτι , με πήρε ο ύπνος... Μετά από λίγες ώρες ξύπνισα απο ήχους χτυπίματος της πόρτας.. Πήγα , άνοιξα και είδα τον Garrow με ένα κουστούμι , οπου μου είπε :
Azul! Είσαι έτοιμος?
εε?
Είσαι έτοιμος για το δείπνο λέω?! Ενώ χασμουργήθηκα , είπα :
Ποιό δείπν-...Αα.. Πραγματικά έκανα τόσο ωραίο ύπνο γιατί με ξυπνήσατε?
Μα ετοιμάσου! στην ντουλάπα έχει ρούχα.. Πάνε ντύσου και έλα..
Καλά περίμενε εδώ! Του έκλεισα την πόρτα , πήγα να ετοιμαστώ , και είδα πως είχε τα ρούχα μου καθαρά και ένα κουστούμι.. Πήρα τα ρούχα μου , και τα φόρεσα... Βγήκα έξω και με είπε ο Garrow :
Μ..μα καλά! Μαυτά τα ρούχα θα έρθεις!? Πάνε φόρα το κουστούμι σου!
Μπά! Δέν φωράω σαχλαμάρες.. Πάμε λοιπόν.. Πρωχορίσαμε τότε και φτάσαμε στο σαλόνι.. Είχε μία μεγάλη τραπεζαρία γεμάτη φαγητά... ... Όλα ήταν υπέροχα... Πήγα , έκατσα και μου είπε ο βασιλιάς :
Άργησες λίγο Azul , αλλα δέν πειράζει... Τέλος πάντων.. Ας αρχίσουμε να τρώμεε!

O garrοw που καθόταν δίπλα μου , είπε στην κόρη του βασηλειά...:
Όι Silvia , φέρε μου λίγο την αστακομακαρονάδα..

Spoiler:

Σκέφτηκα τότε ξαφνικά ενώ άρχισε η καρδιά μου να χτυπά δυνατά :
ΑΣΤΑΚΟΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑ!?Όι φέρε μου μία αστακομακαρονάδα και στον μικρό ότι θέλει...(ήταν τα λόγια που είπε ο Saze στο εστιατόρειο.. Χάρη στην αστακομακαρονάδα που είπε ο Garrow , θυμήθηκα τον Saze)... Τί να γίνεται με τον Saze άραγε?! Είναι καλά?! Τον έπιασαν?! Πέθανε?! Τί να έγεινε!? ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΩ ΝΑ ΕΛΕΓΞΩ! Τότε σηκώθηκα απο το τραπέζι και είπα :
Εμμ.. Συγνώμη.. Εε... Πού είναι.. η τουαλέτα?!
Μολις βγένεις απο το σαλόνι , στον διάδρομο δεξιά , όλο ευθεία και θα δείς την άσπρη πόρτα..
Μάλιστα! Μόλις βγήκα απο το σαλόνι , άρχισα να τρέχω με όλη μου την δύναμη.. Κατέβηκα τις σκάλες , έτρεξα στην πόρτα και ήταν 2 φρουροί.. Με άνοιξαν την πόρτα και εγώ άρχισα να τρέχω ακόμα πιο γρήγορα προς το εστιατόριο...
πρ...Πρέπει να φτάσω νωρίς εκεί.... ΟΣΟ ΠΙΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΜΠΟΡΩ! Έφτασα στο δάσος και όλο και επιτάχυνα , μα δέν ένιωθα κούραση λόγο της ανδρεναλίνης.. Έπρεπε να τον σώσω αυτόν τον τύπο.. όπως με έσωσε και αυτός όταν ήρθα στο νησί..

Σε μία στιγμή στο δάσος , σκόνταψα απο ένα δέντρο και γρατζοτνίστηκα σε ένα μεγάλο κλαδί... Μία γρατζουνιά κάτω απο το μάτι.. Σηκώθηκα δίχως να δώσω σημασία στο χτύπιμα και επιτάχυνα προς το εστιατόρειο...Μετά απο 5 λεπτά έφτασα εκεί λαχανιασμένος , παίρνοντας βαθυές ανάσες.. Η πόρτα του εστιατορείου ήταν σπασμένη.. Μπήκα μέσα και τα πάντα ήταν άνω κάτω.. τα τραπέζια , οι καρέκλες , όλα! Παρατήρισα πως κάτω απο τα τραπέζια υπήρχαν πτώματα.. Έτρεξα με δάκρυα να δώ αν ήταν ο Saze εκεί... Έψαχνα σε όλα τα πτώματα μα δέν τον βρήκα..
Το βρήκα.. Στο terra village! Τότε βγήκα και με χαλαρό τρέξιμο , άρχισα να πηγαίνω προς το Terra Village , απο τον ίδιο προορισμό που είχα πάει με τον Saze.. Αργότερα απο 5 λεπτά που έφτασα :
Η πόλη ήταν κατεστραμμένη.. Τί στο καλό συνέβει όση ώρα κοιμόμουνα!? Όλα ήταν σπασμένα και πεταμένα (πχ ξύλα , πέτρες κτλπ).. Άλλα ήταν στάχτες , που μισό-άναβαν , πράγμα που σήμαινε πως πρόσφατα είχε προκληθεί μία φωτιά...
SAAAAAAAZEEEEEEEEEEEE! φώναξα δυνατά με κλάμματα στα μάτια και χιλιάδες θελήματα απο μέσα μου , να θέλω να αυτοκτονίσω επειδή , έστειλα έναν άνθρωπο χωρίς λόγο στην αυτοκτονία... Άρχισα να τρέχω προς το παλάτι.. Ίσως να τον έβρισκα εκεί , στα κελιά .. Ίσως να ήταν ακόμα ζωντανός , αφού ο βασιλιάς τον ζήτησε ζωντανό.. Ίσως να μπορούσα να διωρθώσω το λάθως μου... Ίσως να μήν ήταν πλέον αργά.. Ίσως...Ίσως....Ίσως...

Έπειτα απο λίγο , η ανδρεναλίνη μου άρχισε να μειώνεται... Άρχισα να νιώθω πόνο κάτω απο το μάτι μου , στην πληγή που προκλήθηκε... Ακόμα , απ'όσο κατάλαβα , όταν σκόνταψα , στραμπούλιξα το πόδι μου και έτσι μου ήταν δύσκολο να περπατάω εύκολα... Αλλα συνέχισα παρά τις δυσκολίες μου να προχορώ προς το παλάτι...
Τί να έγεινε άραγε τόση ώρα... Και επείσης τί απέγεινε άραγε στον Lorian... σκεφτόμουν... Έπειτα απο ώρες τρεξίματος και πόνου , έφτασα στο δάσος.. Απο πού ήταν άραγε ο δρόμος?! Έπρεπε να αυτοσχεδιάσω και να πάω απο εκεί που πίστευα.. Απ'όσο θυμόμουν , ο τύπος στο Reva Village , με είχε δίξει προς την κορυφή του βουνού.. Έτσι όσο πλάγιαζε το βουνό , τόσο ανέβενα.... Όσπου λοιπόν , έφτασα στην πόλη... Το παλάτι ήταν τόσο μεγάλο που ξεχώριζε.. Άσχετα οτι ήταν λίγο μακρυά.. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς μου ,θα έκανα ένα 5λεπτο να φτάσω εκεί με το δυσκολοπερπάτημα που έκανα...
Στο μεταξύ στο παλάτι :
Ενώ πίνανε και τρώγανε και όλα ήσυχα , είπε ο Garrow :
Μα καλά πού είναι ο Azul!?
Τουαλέτα πήγε αλλά.. Αλλά έχει μισή ώρα.. Ας πάει κάποιος να τον φωνάξει... Γρήγορα... Έστειλε τότε ο βασηλιάς την κόρη του την Silvia να έρθει να με φωνάξει.. Όταν είδε πως δεν είμουν στην τουαλέτα , έτρεξε στο σαλόνι και φώναξε :
Μπαμπά! Δέν ήταν στην τουαλέτα ! Το έσκασε!
Εγώ :
Μόλις έφτασα στο παλάτι , οι φρουροί μου άνοιξαν την πόρτα και επειδή ήξερα πως θα είχαν καταλάβει οτι έλειπα , πήγα στο δωμάτιό μου... Κοίταξα τον καθρέφτη και είδα την πληγή στο μάτι.. Ήταν πολύ φανερή... Πράγματη έπρεπε να βρώ έναν τρόπο να την καλύψω ή κάτι να τα μπαλώσω , αλλιώς θα με έπιαναν...

Για την ακρίβεια είχα σκεφτεί κάτι.. Σκούπισα τα αίματα πάνω στην μπλούζα μου και σκέφτηκα πως θα ήταν καλή δικαιολογία , να πώ πως έφυγα γιατί χτύπισα κάπου και λερώθηκα.. Και ήρθα φυσικά να αλλάξω... Όταν άκουσα την πόρτα μου να χτυπά , άνοιξα και ήταν ο Garrow με τον βασηλιά...
Τι κάνεις εδώ?! Γιατί έφυγες?!
Εεμ χτύπισα και επειδή λερώθηκα ήρθα να αλλάξω!
Και πού χτύπισες?!
Γλύστρισα και έπεσα στην πόρτα και γρατζουνίστηκα..
Εντάξη Azul.. Άλλαξε λοιπόν και έλα πάνω θα σε περιμένουμε... Όταν έφυγαν ένιωσα πως την γλύτωσα... Άλλαξα λοιπόν και έβαλα ένα άλλο γκρί πουκάμισο που βρήκα , διότι δεν ήθελα να βάλω το κουστούμι και έτσι πήγα πάνω... Όταν άνοιξα την πόρτα για το σαλόνι , το πρώτο πράγμα που είδα ήταν μαρίνς με όπλα να με στοχεύουν και απο πίσω τους ο Juon!
ΠΥΡ! Τότε άρχισαν να πυροβολούν... Εγώ έκλεισα την πόρτα και πήδηξα απο την δεξιά μεριά μπάς και γλύτωνα... Όταν κατάλαβα πως δέν με πέτυχαν , έτρεξα στις σκάλες να κατέβω κάτω... Είμασταν στον 3ο όροφο ... Στον δεύτερο ήταν ο Zane με ένα τεράστιο σπαθί και είπε :
Ώστε εδώ είσαι μικρέ ε? Soru! εμφανίστηκε πίσω μου και με έκοψε με το σπαθί στην πλάτη... Ήταν αρκετά δυνατή επίθεση και μπορώ να πώ πως πόνεσα αρκετά... Με πέταξε πάνω σε ένα μικρό τραπεζάκι το οποίο έσπασε..
Τ...Τόση δ...δύναμή?!..Τί...Τί στο καλό?! σκεφτόμουν.. Ήταν πλέον ανίκανο το να σηκωθώ και να προσπαθήσω να πολεμίσω μαζί του.. Πλέον έπρεπε να δεχτώ το τέλος μου , ειδικά όταν με πλησίαζε σιγά σιγά....

Στο μεταξύ οι μαρίνς άρχισαν να τρέχουν και κατέβεναν κάτω... Ο Zane έφτασε δίπλα μου.. Εγώ απο τον πόνο δεν μπορούσα να κουνιθώ , αφού η πλάτη μου όλη ήταν μία τεράστια πληγή.. Προσπάθησα με δυσκολία να σηκωθώ μα ήταν άσκοπο... όσο προσπαθούσα να σηκωθώ , τόσο έπεφτα.. Όταν σήκωσε με τα δύο του χέρια το σπαθί και πήγε να με κόψει , ένα άλλο σπαθί τον σταμάτησε , καθώς ακούστκε και ο ήχος του σπαθιού του...
Δέν το νομίζω Zane...! Γύρισα λίγο το κεφάλι μου και είδα τον Lorian με ένα κατάνα να σταματάει το σπαθί του Zane..
LORIAN?! Τί στο καλό κάνεις εδώ!? Φύγε! Θα πεθάνεις!
Μικρέ! Ο τύπος μου κατέστρεψε το εστιατόριο.. Δέν νομίζω να τον αφίσω έτσι! Τρέχα να γλυτώσεις..... Τότε έκανε μία σβούρα και έκοψε τον zane στο πόδι... Όταν ο Zane σήκωσε το σπαθί του και παραλίγο να τον κόψει στα 2 , ο Lorian έβαλε το σπαθί του , σταμάτησε τον Zane και τον κλώτσισε στην κοιλιά... Έκανε μία γυριστή κλωτσιά τον έστειλε λίγο πίσω..
OI LORIAN! Δ..ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΟΥΝΙΘΩ! ΒΟΗΘΙΣΕ ΜΕ!
Τώρα μικρέ... Fishing Katana Strike! Τότε άρχισε να σπαρταράει σαν το ψάρι και ξαφνικά πήδηξε προς τον Ζane.. Ο Ζανε τον κοίταξε και ανίκανος πλέον να κάνει κάτι απλά κοίταξε το κατάνα του που πλησίαζε στο κεφάλι του.... Ξαφνικά ακούστηκε ένας πυροβολισμός.. Όταν είδα τον Lorian , τελευταία δευτερόλεπτα πριν σκοτώσει τον Zane να πέφτει κάτω απο τον πυροβολισμό , φώναξα :
LORIAAAN!!! Τον πέτυχε στην ωμοπλάτη ο πυροβολισμός και τον έκανε να ρίξει το κατάνα του κάτω...
LORIAAN! ΟΧΙΙΙΙ! Τότε οι μαρίνς συνέχισαν να πυροβολάνε τον lorian , πράγμα που σήμαινε πως ήταν σίγουρα πλέον νεκρός..

Τότε οι μαρίνς στόχευσαν εμένα και πήγαν να με σκοτώσουν με τα όπλα που είχαν ... Μία ξαφνική φωνή ακούστηκε οπου τους σταμάτησε...
Soru! PUNCH STRIKE! Τότε ο Zane πήγε δίπλα τους με την τεχνική που έκανε για να τηλεμεταφέρεται και άρχισε να τους χτυπά μπουνιές όλους...
Κανένας σας δεν μπλέκεται στην δική μου μάχη... Ηλίθιοι.. Soru! Εμφανίστηκε μπροστά μου και εξαντλημένος πλέον είπε :
Azazel D. Drake.. Ετοιμάστηκες να πεθάνεις!?
Τ.ΤΙΙ!? ΜΑ..ΜΑ ΠΩΣ!?
Γιός του Sakura D. Drake...Ετοιμάσου να πεθάνεις... Δέν είναι μόνο το όνομά σου που σε καίει , αλλα και το αίμα που έχεις μέσα σου.. Όταν είπε "Γιός του Sakura D. Drake" , κατάλαβα πως εννοούσε τον πατέρα μου , τον οποίο είχα να τον δώ απο πολύ πολύ πολύ μικρός.... Μα πώς ήξερε αυτός την οικογένιά μου και το όνομά μου?! Αν είμουν κάποιος γνωστός επαναστάτης για παράδειγμα ή οτιδήποτε που είχα επικύρηξη στο κεφάλι μου , θα καταλάβαινα τον λόγο που ξέρει το όνομά μου... Εγώ είχα δώσει ψέυτικα στοιχεία...
ΜΠ******Ε! ΠΩΣ ΞΕΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥ!? Τότε άρχισε να γελάει φωνάζοντας :
ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΑ! Μικρέ! Δέν μπορεί κανένας να κρυφτεί απο κάποιον σαν και εμένα... Μέχρι και τον πιό μικρό κύνδινο μπορώ να ανακαλύψω... Balloon Power! Τότε τα μπράτσα του άρχισαν να φουσκώνουν ξαφνικά όλο και περισσότερο... Μέχρι που έγινε πραγματικά τούμπανο... Όταν ήρθε δίπλα μου και με γύρισε απο την άλλη πιάνοντάς με απο τον γιακά και με σήκωσε , ενώ ήξερα οτι θα πέθενα , είπα :
Τ..ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΕΧΕΙ ΕΝΑΣ ΣΑΝ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΕΔΩ!? ΣΑΥΤΟ ΤΟ ΕΡΗΜΟ ΝΗΣΙ!? ΕΕ?! ΠΕΣ ΜΟΥ!

Τότε άρχισε να νευριάζει και είπε :
ΑΥΤΟ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ! ΟΤΑΝ ΚΑΤΕΒΗΚΑ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΕΞΑΙΤΙΑΣ ΤΩΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ , ΜΑΖΙ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΜΕ ΧΑΛΑΣΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΕΣ , ΚΑΤΕΒΗΚΑ ΚΑΤΑΤΑΞΗ ΕΝΩ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΑΔΥΝΑΜΟΣ , ΑΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ ΑΝΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΧΕΙΡΗΣΤΩ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ.. ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΜΕ ΕΣΤΕΙΛΑΝ ΠΑΡΑ ΤΟ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΕΡΑΤΟΣ , ΣΑΥΤΟ ΤΟ ΝΗΣΙ ΝΑ ΤΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΩ.. ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΑΛΙΟΗΛΙΘΙΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΞΟΥΝ ΛΙΓΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ! Τότε με σήκωσε και με πέταξε απ'το παράθυρο.. ενώ έπεφτα άρχιζα σιγά σιγά να νιώθω και να δέχομαι το τέλος μου για πολλοστή φορά..
Είν..Είναι..αυτό το τέλος!? πράγματι , ενώ είχα την τεράστια πληγή στην πλάτη μου , χτύπισα στο τζάμι του παραθύρου το οποίο έσπασε και και μπήκαν χιλιάδες γυαλιά μέσα στην πληγή απ'όσο πίστευα.. Επείσης , άσχετα το οτι έπεφτα απο τον 2ο όροφο που ήταν αρκετά ψηλά , θα έπεφτα με την πλάτη πράγμα που σήμαινε αποτελειωτικό χτύπημα.. Τότε ξαφνικά , λίγο πρίν πέσω , ένωσε κάτι να με τραβάει με φόρα... Ανίκανος να προσπαθίσω πλέον να δώ τί στο καλό ήταν αυτό που με έσωσε , άκουσα :
Πάντα... Πάντα θα κάνεις του κεφαλιού σου μικρέ εε?!
Sazee! είπα απο μέσα μου εφόσον δέν μπορούσα να μιλήσω... Εξαντλημένος πλέον λιποθύμισα...
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΡΩΙ ΠΟΥ ΞΥΠΝΗΣΑ:
Είμουν ξαπλομένος στο δάσος , κοντά εκεί που με είχε πιάσει ο Zane..
Ένα απλό όνειρο ήταν.. σκέφτηκα.. Όταν όμως πήγα να σηκωθώ και ένιωσα πόνο στην πλάτη , κατάλαβα πως δέν ήταν όνειρο.. Ο πόνος ήταν λιγότερος μα ήταν πόνος , όπως και να το έκανα....
Όι.. Saze!
Ξύπνησες μικρέ?! Έχω να σου πώ μερικά πράγματα!