Οι αρκουδιάριδες. [Τέλος-Αποστολή] [Διεγραμμένος Χαρακτήρας]

Ήταν προφανές ότι ο νεαρός επιχειρηματίας της Colt ήταν καταλληλότερος να πείσει τα πλήθη από ότι ο ίδιος. Ένα, δύο ή τρία άτομα δεν ήταν πρόβλημα, αλλά απέναντι σε ένα μεγάλο αριθμό Pandaren υπήρχε ο φόβος να χάσει τα λόγια του ή την υπομονή του. Εξάλλου είχε ανάγκη λίγη ηρεμία. Είχαν χάσει πολύτιμο χρόνο και οι κινήσεις τους ως εκείνη τη στιγμή ήταν βέβαιο ότι είχαν γίνει αντιληπτές. Έπρεπε να δράσουν και να βρουν ένα κατάλληλο πεδίο μάχης για να αποκτήσουν ελπίδες για τη νίκη. Μια μάχη μέσα στην πόλη θα αποδεικνυόταν καταστροφική τόσο για την πόλη όσο και για τους ίδιους. Το δάχτυλό του έτρεχε αγχωμένα επάνω στον χάρτη, λες και θα ανακάλυπτε ξαφνικά τη μορφολογία του εδάφους.

Γύρισε προς τον Bola που καθόταν ήρεμος από δίπλα του, αφού προ ολίγον μόλις λεπτών είχε αφήσει πίσω του την σκηνή. Λες και ήταν συνηθισμένος σε τέτοιους χαρακτήρες, είχε την ευγένεια να μην τον ενοχλήσει όσο σκεφτόταν ενώ μερικοί Pandaren που παρατηρούσαν τον προβληματισμένο άνδρα από μια γωνιά του δωματίου μουρμούριζαν μεταξύ τους.

“Βρες μου έναν Pandaren που να γνωρίζει καλά την περιοχή. Πολύ καλά. Κι εσείς το ίδιο.”

Δεν πρόλαβε να μιλήσει ο Bola και ένας Pandaren βγήκε μπροστά με μεγάλη αυτοπεποίθηση. “Μπορώ να βοηθήσω εγώ,” δήλωσε.

“Πες μου, σε αυτό το σημείο… βλέπεις το Χ; Πώς είναι η μορφολογία του εδάφους.”

Ο Pandaren κοίταξε προσεχτικά τον χάρτη και ακούμπησε το νύχι του επάνω στο σημείο.

“Εδώ κι εγώ υπάρχουν βράχοι, αρκετά μέτρα σε ύψος. Είναι απότομοι και δύσκολα να σκαρφαλώσουν επάνω Pandaren.”
“Άνθρωποι;”
“Είναι πιο προσιτά για τους ανθρώπους. Με τα χέρια και το σώμα σας θα είναι πιο εύκολο να σκαρφαλώσουν.”
“Εδώ, αυτό πέρασμα οδηγεί σε γκρεμό ανάμεσα από τους βράχους, έτσι; Και αμέσως μετά είναι η θάλασσα. Τι πιθανότητες έχει να επιζήσει κάποιος;”
“Αν έχει την προστασία θεών ή δαιμόνων πλάι του, ίσως έχει μερικές. Κάτω, βλέπεις εδώ… υπάρχουν μυτερές πέτρες που τις γλείφει η θάλασσα. Αν είσαι τυχερός και δεν πέσεις επάνω τους, ίσως και να ζήσεις.”
“Μάλιστα. Bola, φώναξε το ψώνιο να έρθει,” πρόσταξε σοβαρά.
“Αμέσως,” είπε ο Bola δαγκώνοντας τα χείλη του να μη γελάσει.
“Επιλέξτε τρεις από εσάς να μείνουν εδώ όσο θα εξηγώ το σχέδιο. Οι υπόλοιποι θα ενημερωθείτε από τους δικούς σας,” είπε.

Ο Edgar ήρθε και οι άνδρες στήθηκαν σε κύκλο γύρω από το πρόχειρα τοποθετημένο τραπέζι. Με τον Lewis να σημειώνει κάποια πράγματα για να μην παραλείψει έστω και μία λεπτομέρεια.

“Bola, το τουφέκι που έχεις μαζί ξέρεις να το χειρίζεσαι καλά ή το έχεις για μόστρα;” ρώτησε.
“Σου φαίνομαι για γυναικούλα που παίρνει την τσάντα της μαζί για να βγει βόλτα; Φυσικά και ξέρω!” απάντησε κάπως προσβεβλημένος.
“Από εκρηχτικά γνωρίζεις;”
“Τα βασικά,” είπε ξύνοντας το κεφάλι του προσπαθώντας να μάθει τι νόημα είχαν όλες αυτές οι ερωτήσεις.
“Mowbray, μπορείς να του διδάξεις κάποια πράγματα μέσα σε λίγες ώρες;”
“Εξαρτάται τι έχεις στο μυαλό σου,” είπε ξεφυσώντας με ένα υπεροπτικό χαμόγελο και σήκωσε τις ανοιχτές παλάμες του προς τα επάνω.

Οι ικανότητες του ήταν αναμφισβήτητες, το γνώριζε και ο ίδιος και ο συντοπίτης του. Το θέμα ήταν πόσο εφικτό ήταν να γίνει αυτό που του ζητούσε. Αν μπορούσε θα έστελνε τον Mowbray τον ίδιο, έτσι η επιτυχία σε αυτό το κομμάτι του σχεδίου θα ήταν εγγυημένη. Όμως ήθελε τον Bola εκεί κοντά, ο χρόνος τους πίεζε και θα ήταν επικίνδυνο ο Mowbray να επιστρέψει πίσω μετά την τοποθέτηση.

“Αρχικά, ο Bola μαζί με μερικούς άνδρες θα τοποθετήσουν κατά μήκος του στενού περάσματος, κάτω από το έδαφος, εκρηκτικά που θα μπορούν να πυροδοτηθούν ακριβώς από εδώ. Αυτό σημαίνει ότι ο Bola θα πρέπει να μείνει πιο χαμηλά για να ανάψει ο ίδιος τα εκρηκτικά τη στιγμή που θα του δοθεί το σήμα. Οι τοξότες και οι σκοπευτές μας θα περιμένουν εδώ, σε θέση που θα τους επιτρέπει να βρουν σωστό στόχο. Στην απέναντι κορυφή θα περιμένουν ορισμένοι Pandaren με μπάλες που θα πέφτουν φλεγόμενες προς τα κάτω όταν η μάχη ανάψει.”
“Έτσι δεν θα χτυπήσουν και τους δικούς μας;” ρώτησε ο Bola.

“Θα πρέπει να το ρισκάρουμε,” δεν αρνήθηκε την παρατήρηση του άνδρα. “Εγώ, θα περιμένω τις δυνάμεις του ναυτικού εδώ. Μπροστά από την είσοδο του φαραγγιού για να βεβαιωθώ ότι δεν θα μας την κλείσουν με τον αρχικό αριθμό επαναστατών και Pandaren που είχαμε συγκεντρώσει. Η επιλογή αυτού του πεδίου μάχης θα φανεί ως απελπισμένη κίνηση, και είναι, αλλά μα βολεύει να μας θεωρούν πιο απελπισμένους από ότι είμαστε. Μόλις αρχίσουν να μας πιέζουν θα οπισθοχωρήσουμε μέσα στο πέρασμα. Όταν οι πρώτες δυνάμεις του ναυτικού διασχίσουν αυτό το σημείο, τότε πρέπει να γίνει η έκρηξη.”
“Και οι δυνάμεις τους θα χωριστούν στα δύο. Κατάλαβα, έτσι θα μειωθεί κάπως η αριθμητική υπεροχή τους.”
“Mowbray;”
“Τι θα γίνει με τους βράχους που θα καταρρεύσουν;” ρώτησε σοβαρά δείχνοντας το πέρασμα με το δάχτυλό του.
“To μόνο μέσω για να προστατευτούμε θα είναι ότι θα είμαστε προστατευμένοι με ασπίδες και ότι δεν θα μας αιφνιδιάσει η έκρηξη. Θα φροντίσουμε να αφήσουμε αρκετή απόσταση όσο θα παρασέρνουμε το ναυτικό εκεί πέρα. Το θέμα είναι το άνοιγμα να είναι τουλάχιστον τριών μέτρων σε βάθος και να έχει αρκετό πλάτος ώστε να μην μπορεί ο καθένας να πηδήξει απέναντι.”
“Θα χρειαστεί αρκετό σκάψιμο, θα πρέπει να καθυστερήσουμε τις κινήσεις του ναυτικού,” τον ενημέρωσε ο Edgar τρίβοντας το πιγούνι του.
“Πολύ καλά. Συνεχίζω. Mowbray, εσύ θα είσαι κρυμμένος σε κοντινή περιοχή, θα βγεις στην πλάτη του ναυτικού. Ο Bola και οι δικοί του θα σκοτώνουν όποιον επιχειρεί να ανέβει. Σημειώνω, όχι τους Pandaren αν μπορεί να αποφευχθεί. Οι κύριοι από εδώ μας ενημέρωσαν ότι είναι δύσκολο να σκαρφαλώσουν σε βράχια. Νομίζω ότι έχετε μια γενική ιδέα του σχεδίου… Mowbray… Ποιος ζήτησε να τοποθετηθούν σε αυτό το σημείο τα εκρηκτικά;”
“Ο Dolan, ποιος άλλος;” απάντησε με ένα χαμόγελο ενθουσιασμού.
“Άρα όποιος κι αν είναι αυτός ο Dolan, ήξερε τι έκανε,” συμπέρανε ο Bola.
“Όχι μόνο ήξερε, μάλλον είχε το σχέδιο στο μυαλό του πριν από εμάς. Οι ικανότητες του Mowbray με τα εκρηκτικά και το σημάδι του Bola, ο γκρεμός από πίσω. Είναι λες και έλαβε υπ’ όψιν τις ικανότητές και να μας επέλεξε με βάση αυτό το σημείο.”
“Φοβερό!” αναφώνησε ο Bola.
“Πράγματι,” είπε σοβαρά ο Edgar. “Ένα πράγμα δεν κατάλαβα όμως, Cardon.”
“Τι;” ρώτησε με αφέλεια.
“Εσένα γιατί σε επέλεξε; Με βάση την ικανότητά σου να θάβεις;” ρώτησε κοιτώντας στα μάτια.

Πήρε μερικά δευτερόλεπτα στον πρώην νεκροθάφτη να συνειδητοποιήσει τι εννοούσε ο Mowbray με τα λόγια του. Λόγια που ήταν αρκετά για να τον εκνευρίσουν όσο δεν είχε εκνευριστεί τις προηγούμενες μέρες. Τελευταία στιγμή τον σταμάτησε ο Bola πριν χυμηξει στον Mowbray ο οποίος είχε παραμείνει ατάραχος στη θέση του.

“Και πώς θα τους πείσεις να έρθουν εκεί;”
“Δε θα έχουν άλλη επιλογή. Οι Pandaren έχουν οικογένειες και σπίτια μέσα στην πόλη, αν ζητήσουμε μάχη μακριά από εκεί και εγκαταλείψουμε εντελώς την πρωτεύουσα, δε θα έχουν άλλη επιλογή. Εξάλλου, θα έχουν ακόμα έναν λόγο να σταματήσουν την κίνησή μας.”
“O οποίος θα είναι…;” τον ενθάρρυνε ο Bola να απαντήσει μετά την παύση που ακολούθησε.
“Την ημέρα της μάχης θα υψωθεί για πρώτη φορά σημαία με το όνομα της Pandaria. Στην ουσία είναι δήλωσε ανεξαρτησίας, δεν μπορούν να αγνοήσουν κάτι τέτοιο.”
“Θα ανάψουμε ακόμα περισσότερο τα αίματα δηλαδή,” αναστέναξε ο Bola. “Και πώς θα τους καθυστερήσουμε για το σκάψιμο;”
“Μια μικρή ομάδα από τους άνδρες του Edgar και μερικοί από τους δικούς μου, θα λειτουργήσουν αρχικά ως αντιπερισπασμός. Θα ανάψουμε μικρές φωτιές σε διάφορα σημεία του νησιού ώστε να μην γνωρίζουν πού ακριβώς έχουμε στρατοπεδεύσει. Επίσης θα στείλουμε ένα μήνυμα χωρίς ορισμένη ημερομηνία και μέρος.”
“Και πώς θα φτάσει στα χέρια τους;” ρώτησε ο Edgar.
“Αν τον στείλουμε με έναν Pandaren δεν θα τον πειράξουν, σωστά; Το θέμα είναι πού θα το στείλουμε;” πρότεινε ο Bola.
“Στην γυναίκα που πυροβόλησε ο δικός μας,” είπε κοφτά ο Lewis.
“Γιατί στην γυναίκα;” αντέδρασε ο Bola.
“Αυτή τη στιγμή δεν ξέρουμε τι είναι αυτή η γυναίκα. Θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε. Θέλω όμως να πιστεύω ότι δεν έδρασε χωρίς λόγο. Ίσως να μην είναι σημαντική αλλά μπορεί να προστάτεψε σημαντικό άτομο. Όποια κι αν είναι η θέση της τέλος πάντων, είναι σημαντικές πληροφορίες, θα τις παραδώσει στο ναυτικό. Μην ξεχνάτε ότι κύριος στόχος μας στο τέλος είναι να αποσπάσουμε μια μάχη ανάμεσα σε εμάς και επιλεγμένους άνδρες του ναυτικού για να αποφύγουμε μεγαλύτερη αιματοχυσία. Παρεμπιπτόντως, Mowbray, μπορείς να συντάξεις το γράμμα;”
“Με χαρά!” προθυμοποιήθηκε ο Edgar και σε λίγη ώρα επέστρεψε με το εξής κείμενο που περιείχε όλους τους όρους των επαναστατών που έκλεινε με μια ντροπιαστική υποσημείωση. “Κρίμα που οι συνθήκες δεν μας επιτρέπουν να συναντηθούμε διαφορετικά. Θα μπορούσα να γίνω ο γιατρός της καρδιάς του. Με τιμή, Lewis W. Cardon.”
“Τι στην ευχή είναι αυτό;” φώναξε έξαλλος ο Lewis δείχνοντας το σημείο.
“Μα στις γυναίκες αρέσουν αυτά. Πού ξέρεις, μπορεί να σου φέξει κι εσένα! Απαγορευμένος έρωτας. Εσύ επαναστάτης, εκείνη με το ναυτικό!”
“Θα τον σκοτώσω,” φώναξε ντροπιασμένος και εκνευρισμένος μαζί, μουτζουρώνοντας άτσαλα το σημείο ενώ ο Bola τον συγκρατούσε χαμογελώντας αμήχανα. “Μόλις τελειώσουμε με όλο αυτό, θα τον σκοτώσω!”

To σχέδιο άρεσε κι εγκρίθηκε απ'όλους. Μια άτυπη συμφωνία έγινε μεταξύ ανθρώπων και Pandaren που βρίσκονταν εκεί συγκεντρωμένοι. Όμως εκτός από την προφανή, ότι θα βοηθούσαν στον αγώνα τους, έγινε και μία δεύτερη και πόσο μάλλον σ'αυτούς που ήθελαν να λάβουν μέρος στη δράση: οι άνθρωποι μπορεί να πληγώσουν Pandaren από τη μεριά του ναυτικού, αλλά όχι θανάασιμα. Μόνο οι Pandaren θα σκότωναν Pandaren.

Τα πάντα που ήταν μαζεμένα σιγά σιγά άρχισαν να φεύγουν - όχι όλα μαζί για να μην τραβήξουν πολλά βλέμματα - με την υπόσχεση πως το ελάχιστο που θα έκαναν, θα ήταν να τριπλασιάσουν τους αριθμούς τους. Με την ευλογία του γέροντα που μόλις κατάφεραν να εξασφαλίσουν, ήξεραν πως πολλοί περισσότεροι θα ήταν διατεθιμένοι να συμμαχήσουν. Ο λόγος του ήταν βαρυσήμαντος κι όλοι τον σέβονταν έτσι απέκτησαν επιτέλους τον άσσο στο μανίκι που χρειάζονταν.

Οι υπόλοιπες δουλειές έγιναν το ίδιο γρήγορα: ο Edgar δεν έχασε χρόνο κι αμέσως προσπάθησε να δείξει τη λειτουργία του νέου πυροκροτητή στον Bola. Ευτυχώς όμως ήταν από τις βόμβες που ήξερε να χειρίζεται, έτσι δεν του πήρε πολύ ώρα να μάθει το τι πρέπει να κάνει. Αυτό που του είχε φανεί δύσκολο ήταν το φυτίλι. Είχε κάνει πολλές εικασίες κι ακόμα περισσότερες δοκιμές σε μικρά δείγματα για να βρει τον τέλειο χρόνο με την τέλεια απόσταση. Με το χέρι στο πηγούνι - και με τα γέλια πολλών θεατών, ανάμεσά τους και ο Edgar - και τα μαλλιά καψαλισμένα είχε τρέξει ήδη πάνω από πέντε φορές πάνω-κάτω στην προσπάθειά του να προσομειώσει τη μάχη. Την δέκατη τρίτη φορά, πέτυχε τον στόχο του.

Απ'την άλλη ο Lewis κι ο Edgar κάθονταν σ'αναμένα κάρβουνα. Είχε νυχτώσει ήδη και ακόμα δεν είχαν πάρει απάντηση από κανέναν για τον τελικό αριθμό των Pandaren που θα έμπαιναν σ'αυτή τη διαμάχη με το μέρος τους αλλά και με τους εχθρούς. Σε αντίθεση με τον Bola, που φαινόταν γι άνθρωπος ενεργητικός κι όσο είχε κάτι να κάνει δεν ανησυχούσε, αυτοί ήταν ακριβώς το αντίθετο. Έπρεπε να είχαν όλες τις βάσεις καλυμένες για να ηρεμήσουν και να ξεκουραστούν. Βέβαια, ήταν και το θέμα της επιστολής που έπρεπε να τακτοποιήσουν...

Ο Lewis ήταν στο τέταρτο τσιγάρο του όταν εν τέλη ξεπρόβαλε η μορφή του αγγελιαφόρου στον ορίζοντα: ένας Pandaren, πάνω από τρία μέτρα στο ύψος κατευθύνθηκε προς τον τέος νεκροθάφτη. "Εσύ είσαι ο Lewis, να φανταστώ," ρώτησε ο επιβλητικός Pandaren;
Έγνεψε νευρικά κι αμέσως πέταξε το τσιγάρο του κάτω, πατώντας το με το πόδι του. "Έφερες τους αριθμούς;"
"Μάλιστα..."
Ο μαυρομάλλης άντρας έδειξε με το κεφάλι του "μέσα" και πήγαν να βρουν και τους άλλους. Δεν έβρισκε λόγο να τα λέει τρεις φορές, οπότε πήγαν αμέσως στο δωμάτιο που ήταν όλοι μαζί. Δεν έχασε χρόνο ο Pandaren και είπε όταν είδε πως είχε το πράσινο φως: "το ναυτικό έχει με το μέρος τους πέντε χιλιάδες και οχτακοσίους Pandaren."

Tα μάτια του Lewis γούρλωσαν ΄ όλοι κοίταξαν με σοκ. Αυτός ήταν-...ήταν μεγάλος αριθμός. Παρόλο που το γεγονός ότι ο αγγελιαφόρος τους έμενε ατάραχος μπορούσε να θεωρηθεί θετικό, δε μπορούσαν να διαννοηθούν πως κατάφεραν να συγκεντρώσουν τέτοιον αριθμό: οχτακόσια άτομα παραπάνω...; Λες και ο Pandaren διάβασε τη σκέψη τους όμως εξήγησε: "μια γυναίκα επισκεύθηκε τον ναό και μετά την αποχώρησή της, όλοι οι μοναχοί τοποθετήθηκαν υπό τις διαταγές της. Όμως δεν έχει χαθεί τίποτα ακόμα" είπε θαρρετά ο Pandaren που είδε την ξαφνική ηττοπάθεια όλων "γιατί εμείς έχουμε με το μέρος μας, εκτός των Pandaren που ήδη μας υποστήριζαν, άλλους εννέα χιλιάδες."
"Εννέα χιλιάδες" επανέλαβε σαν ηχώ παραπάνω από έκπληκτος ο Lewis...!

O Bola σφύριξε. "Ω ρε μάνα...αυτά κι αν είναι αρκούδια!" Αν κι ο Edgar τον σκούντηξε με φόβο μην παρεξηγηθεί ο "καλεσμένος", εκείνος δε φάνηκε να πειράζεται. "Χα χα, είμαστε παραπάνω τώρα, μια χαρά! Δηλαδή, αν θυμάμαι καλά. Νομίζω τώρα έχουμε παραπάνω ετοιμοπόλεμους αγωνιστές απ'αυτούς. Ο χο χο, μια χαρά!"
Ο νεαρός επιχειρηματίας γύρισε με απορία στον Lewis για να του επιβεβαιώσει τα νούμερα που έλεγε ο μυώδης άντρας. Όταν το έκανε, με μία κοφτή κίνηση του κεφαλιού, κι ο ίδιος παραξενεύτηκε. Να που μπορεί να μην ήταν τόσο τρομερά άνιση η μάχη όσο σκέφτηκε στην αρχή.
"Τώρα το μόνο που έμεινε είναι η αποστολή της επιστολής στην γυναίκα. Λοιπόν, θα χρειαστούμε τώρα έναν Pandaren." Γύρισε στον Pandaren που έφερε τα καλά νέα. "Αν θες, μπορούμε να δώσουμε σε σένα το γράμμα για να της το πας αύριο."

Έγνεψε ενθουσιασμένος με την προσφορά αμέσως. "Ωραία! Λοιπόν, θα σου δώσω το γράμμα τώρα, αλλά θα περιμένεις μέχρι αύριο το πρωί--δηλαδή σε έξι ώρες" εφόσον είχε ήδη πάει δύο "κι έτσι θα μπει το σχέδιο σε λειτουργία. Με την ανατολή του ηλίου, εσύ Bola θα πας εκεί που είπαμε για να τοποθετήσεις τα εκρηκτικά και να σκάψεις για καλύτερο αποτέλεσμα. Παράλληλα θα αρχίσουν και οι αντιπερισπασμοί κι όλοι θα πάρουμε τις θέσεις μας. Καμιά απορία;"

Ακόμα και πριν τις πρώτες ακτίνες του ηλίου, ο Bola είχε ήδη ξεπορτίσει. Τόσο προσεχτικός όσο ποτέ άλλωτε, προσπάθησε να βρει τον δρόμο του σ'αυτό το φαράγγι που του είπαν και το βουνό-λόφο δίπλα του όπου θα ήταν στους πρόποδες κρυμμένα τα εκρηκτικά. Κινήθηκε με απόλυτη μυστικότητα μαζί με τον Shang, τον πρώτο Pandaren που είχε συναντήσει, για να του δείχνει τον δρόμο. Έφτασαν μέσα σε μισή ώρα στον προορισμό τους κι αφού σθγούρεψαν πέντε φορές πως κανείς δεν είναι τριγύρω, αμέσως έπιασαν δουλειά. Ενδιάμεσα, κι άλλοι επαναστάτες κατέφθαναν στη σκηνή, αθόρυβοι κι αθώρητοι. Κατάφεραν να μην τους δει κανείς, αν και δύο ήταν ήδη χτυπημένοι. Αν και διαβεβαίωσαν πως κανείς δεν τους είδε, τα τραύματα σε μερικούς ήταν φρέσκα, ανησυχώντας τον. Από εκείνη τη στιγμή και μετά ήταν ακόμα πιο προσεχτικός απ'ότι πριν.

Αν και η τοποθέτηση των εκρηκτικών αποδείχθηκε σκληρή δουλειά. Μπορεί να ήξερε το σωστό μάκρος του φυτιλιού και την απόσταση αλλά και την ποσότητα, μα και μόνο το να σκάψουν αρκετά βαθειά για να δημιουργήσουν το "ρήγμα" που ήθελαν ήταν δύσκολο. Αλλά και μετά, η απόθεσή τους έπρεπε να είναι τέλεια και για να μην πυροδοτηθεί τίποτα καταλάθος αλλά και να μη γίνει υπερβολικά ανθεκτικό και δεν ανάψει την ώρα που έπρεπε.

Ενώ είχε σχεδόν τελειώσει, έκανε ένα μικρό διάλειμμα ΄ σκούπιζε ιδρώτα απ'το φρύδι του ενώ η μπλούζα του, για τώρα πεταμένη στο έδαφος εξαιτίας του ανελέητου ήλιου που έλαμπε, ήταν μούσκεμα. Καθώς παρατηρούσε τις σκιές και τους λίγους θάμνους για κάποια κίνηση, εντόπισε μέσα στις φυλλωσιές ένα ανθρώπινο πρόσωπο! Τα μάτια τους συναντήθηκαν. Τα αντανακλαστικά του Bola όμως είχαν ακονιστεί υπερβολικά τους τελευταίους μήνες και πριν κοιτάξει ο ένας μακριά απ'τον άλλον, το μαχαίρι που είχε μαζί του για να κόβει τα φυτίλια, βρέθηκε στα πλευρά του άλλου. Μια σπαραχτική κραυγή ακούστηκε αλλά δεν πρόλαβε να διαφύγει. Ο ίδιος ο Bola έτρεξε και κατάφερε να πιάσει τον κατάσκοπο που προσπαθούσε να διαφύγει.

"Μ-μη με σκοτώσεις, σε παρακαλώ," ικέτεψε απελπισμένα, όταν ο μυώδης άντρας γύρισε το μαχαίρι του μέσα στον άλλον...! Αυτός ήταν πιο λεπτός, σαν τον αρχηγό τους, και είχε μακριά πράσινα μαλλιά που είχαν λερωθεί με αίμα.
"Όχι...; Και τι να σε κάνω τότε...;" Δήθεν αναρωτιόταν, όμως ήξερε ακριβώς τι ήθελε. Καμώθηκε όμως τον χαλαρό κι ανίδεο μέχρι που τον ξανακοίταξε. Τον έπιασε απ'το σβέρκο και χαμογέλασε μοχθηρά. "Τι λες να πεις στα αφεντικά σου πως εδώ δεν έχει τίποτα;"
Τα καστανά του μάτια σκοτείνιασαν. "Μ-μα πώς να το κάνω αυτό; Α-αν πάω και με δουν έτσι χ-χ-τυπημένο-"
"Μα δεν βλέπω εγώ το den den mushi που έχεις εκεί; Θα το ενεργοποιήσεις και θα πεις ό,τι σου πω. Ε; Τι λες; Κι εγώ θα σ'αφήσω να φύγεις ζωντανός."

Δειλά-δειλά, ο άντρας έκανε ό,τι πρόσταζε ο Bola. Αυτός είχε το μαχαίρι, αυτός είχε τη δύναμη. Χωρίς κόλπα ενημέρωσε τον ανώτερό του για το τι έγινε: το μέρος συνάντησης ήταν καθαρό, αλλά οι δρόμοι τον ανησυχούσαν. Μάλιστα είχε πληγωθεί σε μια διαπλοκή μ'έναν επαναστάτη εκεί. Καλύτερα να έρχονταν εδώ έξω γιατί θα ήταν καλύτερα από το να δώσουν μια αστική μάχη, όπου οι δρόμοι και τα μαγαζιά θα ήταν μια συνεχή παγίδα. Ο ίδιος θα περίμενε στο μέρος που ήταν να γίνει η μάχη κι αν κάτι άλλαζε, θα έπαιρνε αμέσως. Πλήρη μυστικότητα ήταν απαραίτητη γι αυτό ας καλούσε μόνο αν ήταν απόλυτη ανάγκη. Θα έμενε για να εισχωρήσει από το πίσω μέρος και να τους κανονίσει. Αυτό ήταν και το τέλος της αναφοράς του.

Ο ανώτερός του, ένας άνδρας με χοντρή φωνή και αυστηρό τόνο, αφού βεβαιώθηκε για τα λεγόμενά του, έκλεισε χαρούμενος που δεν υπήρχε εκεί πρόβλημα και θα έδινε καλά νέα στον αρχηγό του, τη γυναίκα με τα κόκκινα-φουξ μαλλιά. Κι όλα έβαιναν καλώς.

"Τ-τ-τ-τώρα να φύγω...;"
"Αχα, πήγαινε," είπε γνέφοντας ο Bola και τον άφησε να γυρίσει την πλάτη του. Δεν έκανε ένα βήμα όμως και ο άντρας έπεσε στο χώμα νεκρός: ο Bola, όπως είχε κάνει κάποτε ο Brandon, σκότωσε τον εχθρό του με το μαχαίρι να του κόβει τον λαιμό. Γρήγορο και ανώδυνο. Αν και μισούσε το γεγονός πως σκεφτόταν έτσι για τον οποιονδήποτε, τώρα παίζονταν πολύ πιο σοβαρά πράγματα. έδωσε σήμα στους άλλους που είχαν ήδη ανέβει στον υψηλό λόφο-σχεδόν βουνό να παραμείνον κρυμμένοι. Αλλά να έχουν έτοιμα τα όπλα τους για τις επικείμενες μάχες. Μετά, με βαριά καρδιά, τον έκρυψε μαζί με τα εκρηκτικά.

Μισή ώρα αργότερα, κι ενώ εκείνος περίμενε αθέατος, έκαναν την πρώτη παρουσία τους επαναστάτες και ναυτικοί, με τους αντίτοιχους Pandaren στην ομάδα τους...

Καθώς ο σχέδιο κυλούσε ομαλά, το άγχος που κυρίευε το σώμα και τις σκέψεις του Lewis μεγάλωνε ώρα με την ώρα. Ένιωθε πως κυλούσε υπερβολικά ομαλά και όσοι στάλθηκαν να ερευνήσουν τη γύρω περιοχή δεν εντόπισαν σημάδια του ναυτικού. Στο τέλος, έσβησαν και τη τελευταία φωτιά, ελπίζοντας ότι από την πλευρά των άλλων δύο ήταν όλα έτοιμα. Κοίταξε για μια στιγμή το ρολόι που είχε δανειστεί και έδωσε σήμα να αρχίσουν να οπισθοχωρούν προς το συμφωνημένο μέρος.

Εκεί που λίγα λεπτά μετά την άφιξή τους υψώθηκε για πρώτη φορά η σημαία της Pandaria. Μπορούσε να δει τη συγκίνηση και την περηφάνια στα μάτια τους και τα φουσκωμένα τους στήθη. Δεν ήθελε να σκέφτεται πόσοι από αυτούς θα έβλεπαν αυτό το όνειρό τους να πραγματοποιείται στο τέλος, δεν ήξερε καν αν όντως θα μπορούσαν να το πραγματοποιήσουν. Μα έπρεπε να συγκεντρωθεί στην προσπάθεια και στο σχέδιο και όχι στις ακραίες πιθανότητες. Όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα, ήταν δεδομένο ότι θα έδιναν μάχη ως ελεύθεροι Pandaren και αυτό με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα γινόταν έμπνευση για επόμενες γενεές, ίσως αυτό τους υποκινούσε.

Ήταν αφηρημένος για αρκετά λεπτά, όταν μια νέα είδηση έφτασε στα αφτιά του. Ένας από τους άνδρες που ανήκε στην πλευρά του Bola τον ενημέρωσε για τον θάνατο ενός κατασκόπου του ναυτικού και για τις λεπτομέρειες του περιστατικού. Τον άρπαξε πριν το σκεφτεί, του χρειάστηκαν μερικά δευτερόλεπτα για να συνειδητοποιήσει τον φόβο που προκάλεσε στον άνδρα αυτή η κίνηση και τον άφησε απότομα. Εκείνος έπεσε κάτω τρέμοντας, δεν περίμενε τέτοια αντίδραση. Για τον Lewis κάτι τέτοιο ήταν κακός οιωνός, ένας θάνατος πριν τη μάχη, οι ναυτικοί που θα μπορούσαν να βγάλουν τα συμπεράσματά τους αν δεν παρουσιαζόταν καθόλου στο στρατόπεδό τους. Δεν του άρεζε καθόλου όταν συναντούσε κάτι που ήταν εκτός σχεδίου. Οι τελευταίες του εμπειρίες στην πόλη της Illusia και στο "Νησί της Ομίχλης" ήταν άλλωστε τραυματικές.

"Τράβα πίσω," του είπε βγάζοντας τα τσιγάρα του για να ηρεμήσει κι εκείνος τον υπάκουσε κάνοντας ένα βιαστικό νεύμα. "Στις θέσεις σας!" φώναξε ενώ οι Pandaren έσβηναν τις δύο μεγάλες φωτιές που είχαν ανάψει νωρίτερα.

Συνέχεια από εδώ:

Σύντομα οι δυνάμεις τους βρέθηκαν μπροστά στην θέα του φαραγγιού. Ο δρόμος μπροστά τους θα τους έφερνε στο σημείο συνάντησης με τους Επαναστάτες. Αλλά πριν μπουν χρειάζονταν οργάνωση.
-Λοιπόν. Το σχέδιο είναι το εξής. Οι δικοί μας Pandaren δεν θα μπουν στο φαράγγι για να λειτουργήσει η στρατηγική μας. Μιας και είναι γρήγοροι, θέλω να ακολουθήσουν ανά ομάδα σε κάθε μία από τις δύο βουνοπλαγιές. Αν βρουν την ευκαιρία θα επιτεθούν αιφνιδιαστικά στους Επαναστάτες από όποιο πέρασμα τους φανεί καλύτερο να προσεγγίσουν. Τα βουνά είναι απότομα, η κατάβαση ίσως να είναι αδύνατη. Ωστόσο, το φαράγγι αποτελεί ανοιχτό στόχο για τοξότες και σκοπευτές. Αν βρουν κάτι τέτοιο στηριζόμαστε πάνω τους.
Η οδηγία έφυγε με τον Owen, ο οποίος θα ακολουθούσε την μία από τις δύο ομάδες.
-Fintelli, θα ακολουθήσεις ως τρίτο κύμα, έχοντας το νου σου να στέλνεις ενισχύσεις και να κρατάς τα μέτωπα ισχυρά. Επίσης, θέλω den den mushi μοιρασμένα σε κάθε υπεύθυνο ομάδας. Οι συχνότητες ανοιχτές μεταξύ μας, σε περίπτωση που υπάρξει ανάγκη να επικοινωνήσω με κάποια από τις ομάδες. Στράφηκε στον Owen. Αυτό περιλαμβάνει τις πλάγιες ομάδες. Χαμογέλασε πλατιά. Ξεκινάμε. Να σταλθεί η πρώτη ομάδα αμέσως! είπε και έφυγε για να πάρει την θέση της στο δεύτερο κύμα επίθεσης.
Με το που ετοιμάστηκε, πρόλαβε να δει την πρώτη ομάδα να φεύγει μπροστά. Δεν ανέβαιναν σε αριθμό, ούτε είχαν την μεγαλύτερη αξία σαν πολεμιστές. Ήταν όσοι χρειάζονταν απλώς και παραταγμένοι σε αραιή απόσταση, δυόμιση μέτρων . Το θέμα ήταν ότι είχαν τις καλύτερες πανοπλίες. Βαριές, χωρίς κανένα αδύναμο σημείο, ούτε καν στις κλειδώσεις. Δυσκίνητες αλλά είχαν ένα καλό. Δεν θα πέθαιναν εύκολα για κανένα λόγο. Έφυγαν δεμένοι με σχοινιά τα οποία άρχισαν να ξετυλίγονται από τις στοίβες τους. Όταν έφτασαν αρκετά βαθιά, ήρθε το μήνυμα ότι είχαν συναντήσει τους πρώτους αντιπάλους. Θα προσπαθούσαν να εισχωρήσουν όσο γινόταν βαθύτερα στις γραμμές τους, αλλά η κίνηση είχε αρχίσει ήδη από την ομάδα της Shura. Τα σχοινιά που ήταν δεμένοι ήταν ποτισμένα με εύφλεκτη ουσία. Βάζοντας τους φωτιά, είδαν τις φλόγες να κυλάνε, και να φουντώνουν επικίνδυνα, εκατοντάδες μέτρα μπροστά. Χωρίζοντας το φαράγγι σε στήλες δυόμιση μέτρων η κάθε μία. Αρκετή για να μάχεται ένας άνθρωπος με άνεση, όχι όμως για να κινείται ένας Pandaren!
-Σειρά μας! ανακοίνωσε η κοπέλα με ανυπομονησία και πέρασε μέσα από την κεντρική στήλη για να συναντήσει τους εχθρούς της.

Μετά την εμφάνιση του ναυτικού, οι επαναστάτες γνώριζαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο Bola πρώτος τους ενημέρωσε, έχοντας το πλεονέκτημα της περιοχής, ότι ήταν πολύ λιγότεροι σε αριθμό από ότι έπρεπε να είναι πραγματικά. Ο Lewis το ήξερε, ο ναυτικός που χάθηκε στα χέρια τους ακόμα και νεκρός θα τους έφερνε πολλά προβλήματα. Ποτέ δεν εμπιστευόταν τους ανθρώπους, ακόμη κι όταν εξηγούσε το σχέδιό τους φοβόταν μήπως κάποιος ή κάτι τους πρόδιδε ή μάλλον βασιζόταν σε αυτό. Έτσι, όταν οι υπόλοιποι έφυγαν, ενημέρωσε τον Bola και τον Edgar για το Σχέδιο Β'. Ή σύμφωνα με τον Edgar το σχέδιο "Ιπτάμενες Κότες". Δεν τον ένοιαζε που ο Mowbray θεωρούσε το σχέδιο δειλό, προτεραιότητά τους ήταν να βγουν ζωντανοί από εκεί μέσα. Ο Bola από την άλλη τον καθησύχασε ότι θα έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να δουλέψει. Έτσι, μόλις οι πρώτες γραμμές του ναυτικού πέρασαν μέσα και ειδοποίησαν τους δικούς τους ήταν η δική τους σειρά να δώσουν το σήμα.

Μεγάλα παλαμάρια έπεσαν κάτω και οι επαναστάτες σαν ακρίδες έπεσαν και πιάστηκαν επάνω τους. Οι απώλειες ήταν αναπόφευκτες. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που επάνω στον συνωστισμό και τη μάχη έπεσαν νεκροί. Όμως η κίνηση έγινε γρήγορα. Οι περισσότεροι είχαν καταφέρει να σκαρφαλώσουν. Κύριο μέλημά τους ήταν ούτως ή άλλως οι Pandaren που δεν είχαν την ίδια δυνατότητα. Οι τροχοί που είχαν ετοιμάσει επάνω στην κορυφή ήταν ο άσσος στο μανίκι τους. Και έτσι, οι πρώτοι επαναστάτες σκαρφάλωσαν στην κορυφή.

"Ευχαριστώ για τη φωτιά παιδιά, ξέχασα τον αναπτήρα μου!" φώναξε κοροϊδευτικά ο Bola από τα βράχια όταν σιγουρεύτηκε ότι οι σύντροφοί του ήταν σε ασφαλές ύψος και πέταξε το φιτίλι.

Ακολούθησαν αλεπάλληλες και δυνατές εκρήξεις που τράνταξαν την περιοχή. Οι επαναστάτες κρατήθηκαν με νύχια και με δόντια επάνω στα σχοινιά. Ο Bola και ο Lewis που ήταν στα χαμηλότερα σημεία κοιτούσαν με γουρλωμένα τα μάτια. Ο Mowbray το είχε παρακάνει, δεν περίμεναν τόσο φαντασμαγορική έκρηξη. Η μία έκρηξη πυροδοτούσε την άλλη, έσκαγε το έδαφος σαν μπουμούκια που άνοιγαν και τραυμάτιζε ή έβαζε τέλος στη ζωή όποιου άμοιρου βρισκόταν σε εκείνο το σημείο. Μέσα σε αυτόν τον χαμό, οι περισσότεροι Pandaren είχαν ανέβει και με τη βοήθεια όσων ήταν ήδη εκεί, εκμεταλλευόμενοι τη μυική τους δύναμη ανέβασαν και τους τελευταίους επαναστάτες.

"Κύριε, έχουμε πρόβλημα," ενημέρωσε ένας από τους άνδρες του Bola τον Bola τον ίδιο.
"Τι πρόβλημα;" ρώτησε κι ο νεαρός του έδειξε τους Pandaren που ανέβαιναν την πλαγιά.
"Αφήστε τους σε εμάς," είπε ο αρχηγός των Pandaren που βρισκόταν εκεί. "Δικοί μας φυλή είναι, εμείς πρέπει να είμαστε αυτοί που θα βγούμε μπροστά. Μείνετε στο σχέδιο."
"Ανάψτε τη φωτιά!" πρόσταξε το Bola ενώ έτρεχε ανάμεσα στους άνδρες. "Πετάξτε τις πύρινες μπάλες! Στις θέσεις σας! Τα πάντα είναι έτοιμα να θυσιαστούν, μην σας δω να λιποψυχείτε!"
"Μάλιστα!"
"Τι στην ευχή;" ρώτησε ο Bola έξαφνος.

Ένα πυροτέχνημα έκοψε την ένταση των ανδρών. Ένα πυροτέχνημα που οι περισσότεροι δεν περιμένανε. Ο Lewis πέταξε κάτω το πακέτο με τα τσιγάρα του εκνευρισμένος. Δεν ήξερε τι ακριβώς ήταν και ο ίδιος, αλλά μπορούσε εύκολα να φανταστεί από ποιον ήταν και γιατί.

"Σήμα από τον Mowbray. Κάτι πήγε στραβά. Ίσως ανακάλυψε κάτι. Ξέχνα το σχέδιο για την ώρα. Πρέπει να κατεβούμε την πλαγία όσο γίνεται πιο γρήγορα για να μην μας χωρίσουν. Ο Mowbray μάλλον άρχισε ήδη να κινείται."
"Άνδρες! Ελπίζω να ξέρετε από τσουλήθρα!" φώναξε με τη βροντερή φωνή του ο Bola. "Κουνηθείτε λοιπόν! Τι περιμένετε! ΑΕΡΑ!"

Δεν χρειαζόταν να τους πει περισσότερα. Οι άνδρες ξεχύθηκαν στην πλαγιά, κρατώντας τα όπλα τους σφιχτά μέσα στα χέρια τους. Είχαν γεμίσει σκόνες, ήταν ιδρωμένοι αλλά η ψυχολογία τους ήταν στα ύψη. Για μερικούς, ήταν πρώτη φορά που ερχόντουσαν αντιμέτωπο με το ναυτικό. Μίσος, αγανάκτηση για τα αδέρφια που χάσανε και μια πληγωμένη περηφάνια τους οδηγούσε στα άκρα. Μόλις τα πόδια τους ακουμπούσαν ίσιο έδαφος, σαν να έβγαζαν φτερά έστριβαν και έτρεχαν προς το μέρος που ήταν συγκεντρωμένοι οι ναυτικοί. Έπρεπε να δράσουν όσο το δυνατών γρηγορότερο. Πριν οι άνδρες του ναυτικού συνέλθουν από το πρώτο πλήγμα που είχαν δεχθεί.

"Τι λέει, άνοιξαν οι δουλειές; Πόσα ήταν τα θύματα;"
"Mowbray! Τι κάνεις εσύ εδώ;" ρώτησε έκπληκτος βλέποντας τον κοντό άνδρα να ξεμυτίζει ανάμεσα από τους υπόλοιπους.
"Δεν είναι ώρα για εξηγήσεις. Νόμιζες ότι θα χάσω τη διασκέδαση;" ρώτησε και προχώρησε μπροστά.

Τη στιγμή που φτάσανε στο άνοιγμα. Οι πρώτοι ναυτικοί βγαίναν από τη χαράδρα. Είχαν πιάσει ελάχιστους αιχμαλώτους και τα πράγματα ήταν πια ξεκάθαρα. Η μάχη θα κυρίως γινόταν σώμα με σώμα στη συνέχεια. Είχαν τραβήξει τα όπλα τους. Τα μάτια τους σάρωναν την περιοχή. Οι αρχηγοί τους έδιναν ακούραστα εντολές και ανάμεσά τους τα πλούσια μαλλιά μιας κοπέλας που τους καθοδηγούσε ψύχραιμα ανέμιζαν στον άνεμο. Η μορφή της ξεχώριζε, η παρουσία της γινόταν αισθητή από χιλιόμετρα. Ο Lewis κοίταξε τους άλλους δύο άνδρες και εκείνοι έγνεψαν καταφατικά. Αν ήθελαν να έχουν μερικές ελπίδες σε αυτή την μάχη, έπρεπε να χτυπήσουν πρώτα τη βασίλισσα.

Η Shura πρωτοστατούσε στην μάχη, άνοιγε δρόμο σπέρνοντας θάνατο στους εχθρούς, μία με το σπαθί με το δεξί χέρι, μία με το περίστροφο στο αριστερό. Γέλαγε με την ψυχή της για την ευκολία με την οποία τους αντιμετώπιζε. Ώσπου άκουσε την πρώτη έκρηξη τόσο κοντά της, που τραβήχτηκε σπασμωδικά προ την αντίθετη μεριά. Γύρισε και είδε τις φλόγες να θεριεύουν στιγμιαία, υψωμένες περισσότερα μέτρα από προηγουμένως. Γύρω όσοι έτυχε να βρίσκονται, υπέφεραν και φώναζαν, αν ζούσαν ακόμα, καψαλισμένοι και ματωμένοι. Άκουσε το θόρυβο από το den den mushi που κουβαλούσε και σταμάτησε για να απαντήσει, συνεχίζοντας να σκανάρει τον περίγυρο και να ελέγχει τις ζημιές. Η φωνή του Fintelli ακούστηκε δαιμονισμένα.
-Τι στο καλό συμβαίνει εκεί πέρα; Ακούσαμε εκρήξεις!
-Ε, αυτό ακριβώς είναι. Τα ενεργοποιούν με πυροκροτητές μάλλον, αλλά μερικοί δικοί τους χτυπήθηκαν επίσης. Άκουσε έναν περίεργο, ανησυχητικό ήχο και έστρεψε το κεφάλι προς τις βουνοπλαγιές. Α! Τώρα μας ρίχνουν φλεγόμενες πέτρες! Ήταν καλά προετοιμασμένοι! τον πληροφόρησε για την κόλαση που βρίσκονταν, αδιάφορη, σχεδόν θαυμάζοντας τις προετοιμασίες.
-ΕΣΥ ΜΕ ΠΟΙΑΝΟΥ ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΕΙΣΑΙ; ούρλιαξε στο αυτί της εκτός εαυτού.
-Ηρέμησε Fintelli! Οι Pandaren δεν μας έχουν ποδοπατήσει ακόμα, οπότε τίποτα δεν έχει κριθεί. Κι έπειτα το μάτι της πήρε την κίνηση των Επαναστατών που κατέβαιναν τις βουνοπλαγιές για να συμμετέχουν στις μάχες. Σε αφήνω τώρα γιατί έρχεται "παρέα". Θα τα πούμε σε λίγο!
Και πριν προλάβει να αντιδράσει, είτε φωνάζοντας, είτε βρίζοντας την, του το έκλεισε και το έβαλε στην τσέπη για να μην την ενοχλεί. Δύο Επαναστάτες είχαν την έμπνευση να έρθουν προς το μέρος της. Ο ένας ψηλός και λεπτοκαμωμένος με κάτι μυτερό αλλά διαφορετικό από τα συνηθισμένα όπλα στο χέρι. Ο άλλος πιο κοντός με καραμπίνα έτοιμη να την πυροβολήσει. Σαν απάντηση, σήκωσε τα δικά της, σημαδεύοντας με τις μύτες τους τους άντρες, συνεχίζοντας να χαμογελά διασκεδασμένη. Τα βήματα τους έγιναν πιο αργά, πιο προσεχτικά, κρατώντας ακόμα απόσταση ασφαλείας.
-Ας παίξουμε λοιπόν! σχολίασε ειρωνικά.
Αιφνιδιάστηκε όμως όταν ένιωσε ένα χτύπημα πίσω από το κεφάλι της. Έκανε μεταβολή και είδε ότι την είχε πλησιάσει ένας τρίτος, ψηλός και γεροδεμένος.
-Τώρα γίνεται πιο ενδιαφέρον!

Η φλόγα της μάχης κατέκαιε τα πάντα στο πέρασμά της. Φύση και ανθρώπους. Και η μυρωδιά από τα καμένα κορμιά, ανάμεσα κι αυτά των χαμένων συντρόφων τους, γέμιζε την ατμόσφαιρα, τρυπούσε τα ρουθούνια τους και η σκέψη μόνο, προκαλούσε στους περισσότερους αηδία. Μία σωστή ταφή, μια μικρή αναγνώριση. Στο τέλος, όποια κι αν ήταν η έκβαση της μάχης, τα κόκαλα σωρός το ένα με το άλλο, δεν θα ξεχώριζαν αναμεταξύ τους, και μόνο λιωμένα όπλα και ρούχα θα υποδήλωναν τι ήταν όσο ζούσαν. Επαναστάτες ή ναυτικοί, στο τέλος ξέρανε ότι ήταν απλά άνθρωποι, γεννημένοι να σκοτώνουν ο ένας τον άλλον.

Για τον Lewis, η πρώτη φορά που στάθηκε στο πεδίο της μάχης ήταν τραυματική. Κορμιά λουσμένα στο αίμα, ιαχές και μίσος. Ίσως γι’ αυτό οι άνθρωποι γεννιόταν βουτηγμένοι στο αίμα, ίσως η φύση τους προόριζε γι’ αυτό εν τέλει, μα αυτή ήταν μια εντελώς πεσιμιστική και μονόπλευρη άποψη για να την παραδεχθεί ακόμα και ο ίδιος. Και μέσα σε αυτή τη θάλασσα από νεκρά κορμά, ο στόχος τους, η γυναίκα που είχαν ξεχωρίσει, σαν θεά του πολέμου, έμοιαζε να το διασκεδάζει περισσότερο απ’ όλους. Βουτηγμένη στο αίμα, με τα όπλα της να μοιάζουν σαν προέκταση των χεριών της, απέφευγε κάθε χτύπημα. Ένιωσε ένα ρίγος να διαπερνά το σώμα του και κοντοστάθηκε. Φόβος; Μάλλον ήταν φόβος. Ή μήπως ένστικτο. Σαν μια φωνή μέσα του να του έλεγε ότι ένα βήμα παραπάνω αν έκανε, θα έφτανε στο τέλος της ζωής τους.

“Cardon!”

Η φωνή του Mowbray τον συνέφερε πολύ αργά. Μπορούσε πια να νιώσει την πνοή της επάνω στο πρόσωπό του. Κινήθηκε την τελευταία στιγμή, ελάχιστες από τις βελόνες που είχε ετοιμάσει βρήκαν τον στόχο του, μα το σπαθί της βρήκε το δικό του. Τον έκοψε διαγώνια. Μπορούσε να ακούσει τον συρτό ήχο που έβγαλε ένα μικρό γέλιο ευχαρίστησης και για μια στιγμή αντίκρισε τα μάτια της και τον διαπέρασε μια ανατριχίλ. Δεν μπόρεσε να συγκρατήσει το ουρλιαχτό του, έπεσε κάτω νιώθοντας το αίμα του να αναβλύζει ποτάμι και ίσως θα άφηνε εκεί την τελευταία του πνοή, κάτω από το μαχαίρι της, αν ο Bola δεν είχε πυροβολήσει εκείνη τη στιγμή.

Εκείνη έκανε πίσω για να αποφύγει τη σφαίρα. Έφτυσε το αίμα που είχε μαζευτεί στο στόμα της και αφαίρεσε άφοβα τις βελόνες που προεξείχαν, πετώντας τες υποτιμητικά στην άκρη. Για εκείνη δεν πρέπει να ήταν τίποτα, μα ακόμη κι αν ήταν, η τιμή ενός δυνατού πολεμιστή γίνεται εγωισμός μέσα στη μάχη, δεν πρόκειται να το έδειχνε.

“Και πάνω που έλεγα ότι θα καθόσουν ήσυχα, σαν καλό παιδάκι, να σε στείλω στον άλλον κόσμο” είπε δείχνοντας το λευκό των δοντιών της.

Κούνησε το κεφάλι του και μαζεύτηκε προς τα πίσω. "Δαίμονας", ήθελε να σκεφτεί μα ένιωθε πως η κόλαση δεν θα μπορούσε να είναι πολύ χειρότερο από αυτό που συνέβαινε γύρω τους ούτως ή άλλως. Κι ενώ έβλεπε τα κορμιά να πέφτουν με βλέμματα κενά, συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν έτοιμος να πεθάνει. Όχι όσο νόμιζε. Ίσως και καθόλου. Τα χέρια του είχαν βαφτεί κόκκινα. Κόκκινα από το ίδιο του το αίμα, μπλεκόταν με το χώμα και λάσπωνε, γινόταν πηχτό κι εκείνος θέλοντας να διώξει αυτήν την αίσθηση από πάνω του, σαν να μην ήξερε τι έκανε, τα σκούπισε άτσαλα επάνω στα ίδια του τα ρούχα, μόνο για να λερώσει τα χέρια του ακόμη περισσότερο με αίμα και το γαριασμένο ύφασμα με λάσπη. Τρέμοντας, πέταξε τη δεύτερη σειρά από βελόνες που είχε ετοιμάσει, μα έτρεμε υπερβολικά για να καταφέρει να πετύχει τον στόχο του και ο στόχος του έμοιαζε να διασκεδάζει με τον φόβο που μύρισε στον αέρα.

“Μην αφήνεις τις γυναίκες να μυριστούν τον φόβο σου Cardon, είναι σαν αρπαχτικά,” είπε ο Mowbray περνώντας από δίπλα του, έτοιμος να επιτεθεί.

Σαν να ένιωθε τα πόδια του να τρέμουν, στο στεγνό και σκληρό έδαφος του Kashamin παρατηρώντας τις κινήσεις της γυναίκας μπροστά του. Τα μάτια του Edgar είχαν εστιάσει πάνω στην φιγούρα που κινούταν σαν τις φλόγες μιας φωτιάς που μόλις είχε φουντώσει, γρήγορες κινήσεις. Δεν μπορούσε να την προλάβει, οι κόρες των ματιών του κινούνταν δεξιά και αριστερά συνεχώς με τα φρύδια του συνοφρυωμένα και το στόμα του ελαφρώς ανοιχτό. Η καρδιά του χτυπούσε δυνατά, ήταν σαν ξαφνικά να ένιωθε το βάρος της μέσα του και όσο κάθε δευτερόλεπτο περνούσε εκείνη επιτάχυνε το ρυθμό της. Κρύος ιδρώτας τον έλουζε, δεν είχε ξαναβρεθεί σ’ αυτήν την θέση και καθώς έβλεπε τον Cardon να πέφτει σιγά σιγά μπροστά του οι παλμοί του ανέβαιναν, σαν μην ήθελε να πιστέψει αυτό που έβλεπαν τα μάτια του. Το δεξί του χέρι έτρεμε καθώς τα δάχτυλά του πλησίαζαν την ζώνη του, η επαφή τους με το όπλο τον έκανε λίγο να συνέλθει. Τα δάχτυλά του έτρεξαν πάνω στην λαβή του όπλου και ο δείκτης του εισήλθε στην σκανδάλη τραβώντας έξω το όπλο.

Τα επόμενα δευτερόλεπτα, ίσως να φαινόταν αιώνας για τον ίδιο, τον έκαναν να κουνηθεί από την θέση του. Πέρασε δίπλα από τον σύντροφό του, αρνούμενος να κοιτάξει το πρόσωπό του και έκανε την πρώτη παράτολμη επίθεση, το ένστικτό του απλά τον οδήγησε να επιτεθεί στην γυναίκα που κάθε άλλο παρά αδύναμη ήταν. Ο Bola δεν θα ήταν λογικό να βρεθεί σε τόσο κοντινή θέση εκείνη την στιγμή, η καραμπίνα του ήταν ο καλύτερός του φίλος και η απόσταση ήταν σίγουρα επιθυμητή. Τα πόδια του τον οδήγησαν σε σχετική μικρή απόσταση από την γυναίκα, θα ήταν πιο εύκολο να την πετύχει από την θέση του· Ή τουλάχιστον αυτό πίστευε εκείνος. Τράβηξε την σκανδάλη μία φορά, με αυτοπεποίθηση ότι η σφαίρα θα έβρισκε στον ώμο της. Το βλέμμα του συναντήθηκε με το δικό της και ένα ελαφρό μειδίαμα σχηματίστηκε στο δικό της, ένα βήμα προς τα μπροστά αποφεύγοντας την σφαίρα και ένα βήμα προς τα πίσω κάνοντας την επίθεση ενός συντρόφου τους να φαίνεται γελοία, το σπαθί δεν την είχε αγγίξει καν και εκείνη απλά γελούσε. Ο ήχος της σκανδάλης που επανασυνδεότανε ακούστηκε, η σφαίρα είχε βρει κάποιον στόχο για να επαναφέρει τον μηχανισμό του ρεβόλβερ. Το δάχτυλό του κουνήθηκε, το βλέμμα του έψαξε γύρω ενώ το βήμα του έγινε πιο γρήγορο, πιο αγχωμένο. Έβλεπε τον εαυτό του να απομακρύνεται από εκείνη, το πρόσωπό της τον τρόμαζε.

Η σφαίρα είχε βρει τον ώμο ενός Pandaren, ένα από εκείνα που βρισκόταν στην μεριά του Ναυτικού. Εκείνο έπεσε στο έδαφος, ήδη χτυπημένο, ανήμπορο σ’ εκείνο το σημείο της μάχης. Αίμα έτρεχε από τον ώμο και μπλεκότανε με το μαύρο και άσπρο τρίχωμα του. Μια κραυγή αγωνίας, ένα βλέμμα μίσους και πόνου στον άνθρωπο που τον είχε πυροβολήσει έκανε τον Edgar να αγχωθεί. Το πρόσωπό του είχε βαφτεί πορφυρό, τα δόντια του έκαναν την εμφάνισή τους και εκείνος ένιωθε τύψεις, ενοχές, άγχος και φόβο κοιτώντας μέσα σ’ εκείνα τα γυαλιστερά μάτια, τα μάτια που ήταν σαν να έλαμψαν μέσα στην μάχη.

«Δεν νομίζω ότι μπορείς να ξεφύγεις τόσο εύκολα,» άκουσε μια φωνή να του ψιθυρίζει και τα μάτια του συναντήθηκαν πάλι με εκείνα τα μεγάλα μάτια με το χρώμα σαν ρουμπίνι.