[Τέλος-Αποστολή] Στο Τέλος Ξυρίζουν Τον Γαμπρό

"Αφεντικό," τον σκούντηξε ο Caleb.
"Ναι;" είπε επιστρέφοντας στην πραγματικότητα.
"Θέλει την πρόσκληση."
"Ω, ναι την πρόσκληση. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία πρόσκληση," δήλωσε κι ένα έντονο μουρμουρητό απλώθηκε στην αίθουσα. "Εγώ ο ίδιος είμαι ο τρόπος για να πάρει μία πρόσκληση."
"Είσαι υπεύθυνος των προσκλήσεων;" ρώτησε ένας σοβαρά και με άγριες διαθέσεις.
"Μην είσαι ανόητος, σου φαίνομαι για υπεύθυνος των προσκλήσεων, αλήθεια;" ρώτησε σαρκαστικά ο Lewis.
"Σε έστειλε η Δουλτσινέα;" ρώτησε όλο λαχτάρα ο Petrovic. "Έχει κάποιο σχέδιο; Θέλει να κλεφτούμε εκείνη τη μέρα;"
"Όχι, ομολογώ ότι δεν έχω δει ούτε μια φορά την αγαπημένη σας."
"Χάνεις, φίλε, είναι κό-" δεν πρόλαβε να αποτελειώσει τα λόγια του και μια σφαίρα τον βρήκε στον ώμο.
"Πώς τολμάς να μιλάς έτσι για τον Δουλτσινέα μου;" ούρλιαξε ο Petrovic. "Τόλμησες να ρίξεις τα βρώμικα μάτια σου επάνω της; Τόλμη-"
"Ηρέμησε, αφεντικό!" φώναξαν κάποιοι υποτακτικοί του και έσπευσαν να τον συγκρατήσουν. "Δεν το εννοούσε!"
"Ψώνισαν από σβέρκο πεθερός και νύφη," σχολίασε ο Caleb.
"Υπονοείς κάτι;" ρώτησε ο Petrovic και γύρισε όλο θυμό την κάννη του προς τον Caleb.
"Ηρεμήστε, κύριε," είπε ο Lewis και μπαίνοντας μπροστά από τον Caleb του έδωσε μία στα αχαμνά. "Ο σύντροφός μου έχει προβλήματα με την ούρηση και από το άγχος και τον πόνο δεν προσέχει τα λόγια του. Εννοούσε ότι η μέλλουσα νύφη και ο πεθερός είναι πολύ τυχεροί που έχουν έναν υποψήφιο γαμπρό που είναι έτοιμος να φτάσει σε τέτοιο σημείο για να υπερασπιστεί την τιμή της κοπέλας," εξήγησε ενώ ο Caleb είχε γονατίσει στο πάτωμα από τον πόνο.

Τα λόγια του έδειξαν να ηρεμούν τον άνδρα, που κάπως κολακευμένος πρόσταξε τους άνδρες του να τον αφήσουν ελεύθερο και τίναξε τα ρούχα του προσπαθώντας να ξαναβρεί την αυτοκυριαρχία του. Η διχασμένη προσωπικότητα που είχε αναδείξει ως εκείνη την ώρα με τη συμπεριφορά του ήταν κάτι παραπάνω από ανησυχητική, μια λάθος κίνηση και θα μπορούσε να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Η αδυναμία του για την νεαρή κοπέλα όμως ήταν εμφανής κι αυτό τον έκανε πρόθυμο να ακούσει αυτά που είχαν να του πουν, πράγμα θετικό για τους δύο άνδρες που γνώριζαν ελάχιστα πράγματα για την κατάσταση στο νησί. Σημειώνοντας στο μυαλό του ότι έπρεπε να αγγίξει μόνο επιφανειακές καταστάσεις με τα λόγια του, ο Lewis καθάρισε τον λαιμό του.

"Η θέση μου δεν μου επιτρέπει να επεκταθώ διότι δεν μιλάμε προσωπικά," είπε και υποκλίθηκε. Ο Petrovic ανασήκωσε ένα φρύδι. "Αν είναι δυνατόν, θα ήθελα να είμαστε όσο το δυνατόν λιγότεροι εδώ μέσα. Μπορείτε να κρατήσετε έναν άνδρα, το πιο ικανό ίσως."
"Μου ζητάς να κάνω έναν διαχωρισμό που μπορεί να φέρει αταξία στους άνδρες μου;" ρώτησε σοβαρά.
"Τότε τι θα λέγατε να επιλέξουν οι ίδιοι έναν; Αν θέλουν το καλό σας, τότε σίγουρα θα αποφασίσουν οι ίδιοι ποιος είναι ο καταλληλότερος να μείνει χωρίς να ξοδέψουν τον χρόνο σας και το δικό μου. Ο χρόνος κυλά και δεν θα έχουμε αρκετό για προετοιμασίες αν τα πράγματα συνεχίσουν έτσι."

Έτριψε το πηγούνι του, φάνηκε ότι του άρεσε η ιδέα. Μερικοί πρόλαβαν να αντιδράσουν πριν το αφεντικό τους μιλήσει, λέγοντας ότι μια τέτοια απαίτηση μόνο ύποπτη μπορούσε να χαρακτηριστεί. Αλλά μια παρατήρηση σαν κι αυτή κατάφερε μόνο να πυροδοτήσει το πείσμα του Petrovic, τους πρόσταξε να αφήσουν πίσω τον πιο ικανό μέσα σε διάστημα ενός λεπτού διαφορετικά θα έχαναν όλοι τη θέση τους. Πολλοί έκαναν αμέσως πίσω με αυτήν την κίνηση και όπως τους ζήτησε άφησαν πίσω έναν άνδρα με μαύρα κατσαρά μαλλιά και μια ουλή που έσχιζε διαγώνια το πρόσωπό του και πιθανόν έφτανε ως τον ώμο.

"Λοιπόν;" ρώτησε ο Petrovic. "Τι έχεις να μου πεις;"

"Είμαι μέλος μια οργάνωσης η οποία το τελευταίο διάστημα έχει προσεγγίσει τον Don Bonifacio Monferatio να προσχωρήσει στις τάξεις της. Ο ίδιος είναι έτοιμος να δεχτεί αλλά ζητάει να τον βοηθήσουμε να σας απομακρύνει από την κόρη του."
"Τον άθλιο!" είπε πληγωμένος. "Τίποτα δε θα μπει ανάμεσα σε εμένα και την Δουλτσινέα!" γρύλισε.
"Έτσι είναι, κύριε," τον εμψύχωσε ο άνδρας δίπλα του.
"Όπως καταλαβαίνετε, για εμάς θα ήταν εύκολο να ακούσουμε την αίτησή του. Μην ξεχνάτε ότι δεν είμαστε μόνο εμείς που θα ωφεληθούμε από εκείνον, θα ωφεληθεί και ο ίδιος από εμάς και η δύναμή του στο νησί θα εδραιωθεί. Ωστόσο," συνέχισε τονίζοντας την τελευταία λέξη βλέποντας ότι ο Petrovic ήταν έτοιμος να τον διακόψει. "Δε θεωρούμε ότι μια τέτοια κίνηση είναι σοφή. Αντιθέτως, κι εσείς δεν περάσατε απαρατήρητος από τους δικούς μας, ο Don μπορεί να έχει τη σοφία αλλά εσείς έχετε τα νιάτα και το πάθος. Μα αντιπαλότητα μεταξύ σας θα έδινε την ευκαιρία σε άλλους να πάρουν τη δύναμη στο νησί. Και από την άλλη, οι πράκτορές μας μάς ενημέρωσαν για τον βαθύ έρωτα που νιώθεται για την Δουλτσινέα, οι ανώτεροί μας έχουν αρκετές αμφιβολίες για τον Don ο οποίος εθελοτυφλεί σε κάτι τέτοιο λόγω της αντιπαλότητάς σας, θεωρούν ότι ίσως η κρίση του μπορει να θολώσει και σε άλλες περιπτώσεις αν μπει κάτι προσωπικό στη μέση."
"Πού θέλεις να καταλήξεις;" ρώτησε καχύποπτα ο Petrovic.

"Αντίθετα με την κοινή άποψη, υποστηρίζω ότι είσαστε καταλληλότερος για τα σχέδιά μας αν θέλουμε να σχεδιάζουμε με βάση τον χρόνο, ίσως είσαστε άπειρος σε σχέση με τον Don αλλά είσαστε πολύ πιο νέος, με όρεξη και προσαρμοστικότητα λόγω της ηλικίας σας. Επίσης, πιστεύω πως ο ο ίδιος μπορείτε να δείτε ότι έχετε κάτι κοινό με τον Don, την αγάπη σας για τη Δουλτσινέα. Αν βάλετε στην άκρη τις διαφορές σας και ενωθείτε, θα αποκτήσετε περισσότερη επιρροή στο νησί. Γι' αυτό, διακινδυνεύοντας τη θέση μου ήρθα να σας κάνω μια προσφορά," είπε κάνοντας για άλλη μια φορά μια μικρή υπόκλιση.
"Μην τον ακούς, αφεντικό, μπλοφάρει!"
"Αν έχετε τέτοια εντύπωση για εμένα, θα ήταν καλύτερο να αποχωρίσω," είπε ο Lewis φροντίζοντας να ακουστεί θιγμένος πριν προλάβει ο Petrovic να σκεφτεί.
"Βούλωσέ το, ηλίθιε," του φώναξε δίνοντας μια γροθιά στον υποτακτικό του. "Συνέχισε," πρόσταξε.
"Θα ήθελα να αφήσετε τις διαπραγματεύσεις επάνω μου," ζήτησε ο Lewis. "Θα πείσω εγώ ο ίδιος τον Don Bonifacio Monferatio να σας δεχθεί επίσημα ως γαμπρό του. Καταλαβαίνεται ότι για να κάνω κάτι τέτοιο θα πρέπει να σας παρουσιάσω ως έναν τρόπο για να επεκτείνει τη δύναμή του στο νησί."
"Μου ζητάς να δουλέψω από κάτω του;"
"Είσαστε νέος και έξυπνος, η αίσθησή μου μου λέει ότι αναρριχηθήκατε σε αυτή τη θέση βασιζόμενος στις ικανότητές σας και όχι κληρονομώντας την εύκολα από κάποιον άλλον. Αν είσαστε πραγματικά ικανός όπως νομίζω, θα καταφέρετε να κρατήσετε την προσωπικότητά τους δουλεύοντας ακόμα και με τον Don Bonifacio Monferatio. Επίσης, κάνω επίκληση στην αγάπη που θρέφετε για την κοπέλα, νομίζετε πως θα ήθελε να βλέπει την οικογένειά της και την οικογένεια του άνδρα της να αλληλοσφάζονται αντί να είναι ενωμένοι και δυνατοί. Μια λάθος κίνηση θα φέρει νέο αίμα και αν μέσα σε αυτό το αίμα είναι και το αίμα της οικογένειάς της, η αγάπη της κάποια στιγμή θα μετατραπεί σε μίσος. Μέσα στις φλέβες της κυλάει το αίμα του Don Bonifacio Monferatio και ως γνωστόν, το αίμα νερό δε γίνετε. Γι' αυτό ακούστε με, αφήστε με να κάνω τις διαπραγματεύσεις και σύντομα όχι μόνο η αγαπημένη σας θα γίνει δική σας, αλλά θα έχετε τις βάσεις να αποδείξετε τις ικανότητές σας και την ανωτερότητά σας σε όλο το νησί."

"Και πώς μπορώ να σε εμπιστευτώ;"
"Οι ίδιοι οι άνδρες σας θα γνωρίζουν ότι δεν έχουν περάσει πολλές ώρες από τότε που έφτασα στο νησί. Αν πραγματικά ήθελα να υποστηρίξω τον Don Bonifacio Monferatio, πιστεύετε ότι δε θα είχα κανονίσει να με περιμένει κάποια φρουρά για να αποφύγω τη σύλληψή μου; Αντιθέτως φρόντισα να φθάσω νωρίτερα για να μπορέσω να επικοινωνήσω μαζί σας. Δε θα σας πιέσω για την απόφαση που θα πάρετε, μπορείτε να με βοηθήσετε ή μπορείτε να με κλείσετε πίσω στο κελί."

Ο ξανθός άνδρας σηκώθηκε προβληματισμένος και έκοψε μερικές βόλτες μπροστά από τον θρόνο του ενώ ο άνδρας του τον κοιτούσε ανήσυχος. Μάλλον πολεμιστής που έμαθε από τις εμπειρίες του, είχε μάθει να μην εμπιστεύεται πολύ τα ωραία λόγια και αντιθέτως να λύνει τις διαφορές του με όπλα και απειλές.

"Αφεντικό, θα τον αφήσεις να σε κάνει ό,τι θέλει; Μπορεί να αγαπάς την κοπέλα αλλά μην γκρεμίσεις αυτό που χτίσαμε-"

Δεν πρόλαβε να τελειώσει τα λόγια του και μια σφαίρα τον βρήκε στον κρόταφο, "Έχτισα, ανόητε. Εγώ έχτισα."

Δεν ακούστηκε κανένας άλλος ήχος ενόσω το σώμα του άνδρα έπεφτε νεκρό στο πάτωμα. Ο Petrovic γύρισε αδιάφορα προς τους δύο άνδρες ενώ το σώμα του πρώην φύλακά του σπαρταρούσε ακόμα στο έδαφος.

"Ελπίζω ότι αυτή η κίνηση κάνει ξεκάθαρες τις διαθέσεις μου. Αυτά που είπαμε εδώ δε θα φύγουν από αυτήν την αίθουσα."
"Νόμιζα ότι ήταν ο πιο ικανός σας άνδρας," είπε ο Lewis όσο πιο ψυχρά μπορούσε.
"Αν πιστεύει ότι είναι αρκετά ικανός για να με προστατέψει, δε θα αργήσει η ώρα που θα πιστέψει ότι μπορεί να με ξεπεράσει και να έχει λόγο στις αποφάσεις μου. Εγώ αποφασίζω ποιοι είναι ικανοί και ποιοι όχι. Θα ήθελα βέβαια να το αποφύγω, αλλά κάποια πράγματα είναι μοιραία να γίνουν..." είπε και άπλωσε το χέρι του. "Ο θάνατος των άλλων είναι η ζωή σου σε αυτό το νησί, κάθε άξιος αντίπαλος που πέφτει σε κάνει πιο δυνατό. Όλοι οι άνδρες μου είναι εγκληματίες που έκαναν τη ζωή μου αλλά και άλλων δύσκολη αργότερα, με τον καιρό μαθαίνεις να είσαι σαν κι αυτούς και να μη δείχνεις έλεος αν θες να φτάσεις στην κορυφή. Μπορώ να φανώ κι εγώ μεγαλόκαρδος, αλλά έχω μάθει να είμαι καθαρός στις υποθέσεις μου. Δε θα φύγει ούτε λέξη από αυτή την αίθουσα."
"Παράξενη λογική, αλλά δεν θεωρώ ότι έχω δικαίωμα να την αμφισβητήσω. Χαίρομαι που θα με αφήσετε να δουλέψω για χάρη σας," είπε ο Lewis αναγκάζοντας ένα χαμόγελο.

"Μία μέρα."
"Ορίστε;"
"Έχεις μία μέρα για να μου φέρεις την πρόσκληση. Αν δεν έχω σίγουρη πρόσκληση μία μέρα πριν τα γενέθλιά της, μη νομίζεις ότι θα τη βγάλεις καθαρή."
"Πολύ καλά, κύριε."
"Μπορείτε να πηγαίνετε," τους έκανε ένα νεύμα με το χέρι για να τους δείξει ότι πλέον ήταν ελεύθεροι να φύγουν.

Κάτω από τα μάτια των ανδρών που τους κοιτούσαν με μίσος, οι φύλακες που νωρίτερα δεν είχαν διστάσει να τους πετάξουν στο μπουντρούμι τους οδήγησαν στην έξοδο. Βέβαιοι ότι κάποιος θα τους ακολουθούσε για αρκετή ώρα δεν αντάλλαξαν παρά μερικές κουβέντες, σχόλια για τις εντυπώσεις τους από το νησί και από ποια άποψη τους θύμιζε την πατρίδα τους σε κάποια πράγματα, λες και τα είχε αγγίξει το χέρι του ίδιου δημιουργού και τα δυο νησιά ανέδιδαν περισσότερη σαπίλα από όση είχαν συναντήσει σε άλλα έως τότε.

Ακολουθώντας τις οδηγίες που είχανε δεχθεί, δεν άργησαν να βρούνε το λημέρι του Don Bonifacio Monferatio, αν και στη συγκεκριμένη πόλη, όπου νόμος ήταν η εγκληματικότητα, οι μεγαλύτεροι εγκληματίες δεν είχαν κανέναν λόγο να κρυφτούν. Ύψωναν τα σπίτια τους πάνω από τα άλλα και βροντοφώναζαν τη δύναμη και την επιρροή τους.

"Καλωσήρθατε," τους καλωσόρισε ο Don Bonifacio Monferatio μόλις οι δύο άνδρες πέρασαν την πόρτα του γραφείου του καθισμένος σε μια ψηλή καρέκλα πίσω από ένα μακρύ τραπέζι που μάλλον εξυπηρετούσε για τα συνέδρια της οικογενείας του.

Η ατμόσφαιρα στο γραφείο του Monferatio ήταν εντελώς διαφορετική από εκείνη που επικρατούσε στην αίθουσα που τους υποδέχτηκε ο Petrovic και οι άνδρες του Monferatio ήταν σαφώς πιο πειθαρχημένη. Η διαφορά των δύο ανδρών στις μεθόδους τους ήταν φανερή από τον τρόπο που λειτουργούσαν οι άνδρες τους δίπλα τους. Αντίθετα με τον Petrovic που επέβαλε τη δύναμή του και αποδεκάτιζε τα χόρτα που ξεχώριζαν πάνω από τα άλλα, ο Monferatio επέβαλε τη δύναμή του μέσω του σεβασμού και της πειθαρχίας, οι άνδρες του λειτουργούσαν μηχανικά σαν να ήξεραν τι ήθελε πριν το πει και πάντα του μιλούσαν με σκυμμένο το κεφάλι. Φυσικά ο Monferatio δεν ήταν λιγότερο ανελέητος από τον επίδοξο γαμπρό του, ο Lewis είχε δεχτεί με αναλυτική αναφορά για τη δράση του άνδρα στο νησί τόσο για τις πιο πρόσφατες ενέργειές του όσο και για ορισμένα σημαντικά γεγονότα που συνέβησαν στο παρελθόν.

"Λοιπόν, νομίζω ότι είναι ώρα να μπούμε στο κυρίως θέμα," τους είπε αφού τους προσέφερε τα τυπικά της φιλοξενίας.

"Αυτό ακριβώς θα ήθελα κι εγώ," είπε ο Lewis ανάβοντας ένα τσιγάρο. "Εξετάσαμε το θέμα σας σχετικά με την πολιορκία που κάνει εδώ και καιρό ο Petrovic στην κόρη σας. Σαν πατέρας είναι λογικό να ανησυχείτε."
"Χαίρομαι που με καταλαβαίνετε," χαμογέλασε.
"Σαν αρχηγός της οικογένειάς σας όμως όχι."
"Ορίστε;" ρώτησε ανεβάζοντας τον τόνο της φωνής του.
"Ακριβώς επειδή εξετάσαμε την υπόθεσή σας, πιστεύουμε ότι μας συμφέρει να έχετε τον Petrovic στο πλευρό σας. Η επιρροή σας θα μεγαλώσει και η ενέργειες μέσα και έξω από την πόλη θα είναι πολύ πιο εύκολες."
"Θα πρέπει να αστειεύεστε!" φώναξε και σηκώθηκε έξαλλος από την καρέκλα του. "Συμφώνησα να σας προσφέρω τη δύναμή μου και το μόνο που ζήτησα ήταν μια βοήθεια σε ένα προσωπικό θέμα. Ποιοι νομίζετε ότι είσαστε, όχι, ποιος νομίζεις εσύ ότι είσαι! Απαιτώ να μιλήσω σε έναν ανώτερό σου! Αν θέλετε-"
"Όχι, Monferatio," είπε ήρεμα ο Lewis και σηκώθηκε από τη θέση σου. "Αν θέλεις εσύ τη βοήθειά μας θα πρέπει να ακούσεις και για το δικό σου το συμφέρον να συμφωνήσεις σε αυτά που έχω να σου πω. Το γεγονός ότι βρίσκομαι εγώ εδώ και όχι κανένας άλλος σημαίνει ότι έχω θέση που μου επιτρέπει να χειριστώ την κατάσταση χωρίς να ρωτήσω ανώτερούς μου. Αυτή τη στιγμή ο Petrovic είναι ένα από τα δύο νεότερα μέλη του κονκλαβίου και έχει αποκτήσει ήδη αρκετή δύναμη αντίθετα με τον Darc και η δύναμή του θα επεκταθεί με τον χρόνο. Τόσο εσύ όσο κι ο Anieri δεν έχετε την αίγλη που είχατε παλιότερα στο νησί, είναι μα ευκαιρία να βάλεις νέο αίμα στην οικογένεια και να φροντίσεις ο Petrovic να σε ακολουθήσει πριν είναι πολύ αργά."
"Δεν τον έχω ανάγκη!" φώναξε χτυπώντας το τραπέζι.

"Ω, μα φυσικά και τον έχεις ανάγκη!" φώναξε ακόμα πιο δυνατά ο Lewis. "Ξέρεις τι έγινε με το που πατήσαμε το νησί; Μας επιτέθηκαν οι άνδρες του Petrovic και γλυτώσαμε μόνο επειδή μας έδειξε έλεος! Πού ήταν οι άνδρες σου τότε, Monferatio; Μια βόλτα μερικών λεπτών στο νησί και μπορείς να καταλάβεις ποιος έχει το πάνω χέρι σε κύριες περιοχές πλέον!"
"Αυτό δε σημαίνει τίποτα! Ήταν τυχαίο!"
"Αλήθεια ήταν; Πόσο τυχαίο θα ήταν αν για εκδίκηση ο Petrovic ταχτεί με τον Anieri;"
"Αυτό..." έστρεψε το βλέμμα του αλλού αδυνατώντας ν' απαντήσει.
"Αυτό θα ήταν το τέλος σου ή όχι; Ο Darc είναι πιο κοντά ηλικιακά με τον Petrovic, γιατί να ταχτεί με μια αποδυναμωμένη οικογένεια αν μπορεί να πάει με τα νερά μιας ανερχόμενης δύναμης; Αυτή τη στιγμή η μόνη σου επιλογή είναι να δεχτείς τον Petrovic στην οικογένειά σου, για το καλό σου και το μέλλον της κόρης σου, τώρα που ο Petrovic είναι ακόμα νέος και τυφλωμένος από έρωτα και να τον χειριστείς όπως θέλεις. Μην είσαι ανόητος."
"Μη μου-"
"Πέντε ώρες." του έδειξε τα δάχτυλα του χεριού του.
"Ορίστε;"
"Πέντε ώρες για να αποφασίσεις αν θα τον δεχτείς ή όχι, αλλιώς τελειώσαμε. Μην ξεχνάς ότι στην πραγματικότητα εσύ θα ωφεληθείς από εμάς, φαντάσου τι θα γίνει αν δεχθεί άλλος την εύνοιά μας. Θα βρίσκομαι στο δωμάτιο που μας παραχωρήσατε," είπε και βγήκε με μεγάλα βήματα έξω από την αίθουσα ενώ ο Caleb τον ακολουθούσε προσπαθώντας να κρύψει την ταραχή του. "Οδηγήστε μας στο δωμάτιό μας, παρακαλώ."
"Μάλιστα," είπε ανήσυχος ο άνδρας αφού πήρε την άδεια του αφεντικού του που του έγνεψε προβληματισμένος.

Ο άνδρας τους οδήγησε στον δεύτερο όροφο του επιβλητικού κτηρίου όπου βρισκόταν τα υπνοδωμάτια. Ο άνδρας που τους συνόδευε φρόντιζε να προπορεύεται μερικά βήματα αλλά αυτό δεν τον εμπόδιζε να τους ρίχνει μερικές νευρικές ματιές και να βρίσκεται σε εγρήγορση.

"Δε χρειάζεται να είσαι σε ετοιμότητα," του είπε ο Lewis παρατηρώντας τις σπασμωδικές κινήσεις που έκαναν τα δάχτυλα του άνδρα. "Ακόμα κι αν οι διαπραγματεύσεις αποτύχουν δε σημαίνει ότι στοχεύουμε το αφεντικό σου, το αντίθετο μάλλον. Αν πάθουμε κάτι όμως, θα είναι ο πρώτος που θα έχει μπελάδες."
"Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς," είπε εκείνος μετά από μια μικρή παύση. "Αυτό είναι το δωμάτιό σας," τους έδειξε μια πόρτα προς στο τέλος του διαδρόμου. "Αν χρειαστείτε κάτι, χτυπήστε το καμπανάκι. Το σπίτι διαθέτει προσωπικό."
"Δε μένουν γυναίκες στο νησί; Δεν έχω δει ούτε μία ως τώρα."
"Ο αριθμός των ανδρών είναι πράγματι μεγαλύτερος, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν γυναίκες," του απάντησε ανασηκώνοντας το πάνω του χείλος.
"Δηλαδή δεν είσαι υπηρέτρια;" ρώτησε με απόλυτη φυσικότητα και πάλι.
"Φυσικά και όχι," απάντησε φανερά προσβεβλημένος. "Με συγχωρείτε. Έχω και δουλειές να κάνω."

Τον κοίταξαν ενώ έφευγε εκνευρισμένος με μεγάλα βήματα και μόλις χάθηκε στον διάδρομο ο Caleb έσπρωξε με δύναμη τον Lewis μέσα στο δωμάτιο. Ο μακρυμάλλης νεαρός είχε εκδηλώσει τη δυσαρέσκεια και την ανησυχία του αρκετές φορές όσο ακόμα ο Lewis μιλούσε με τον Monferatio και ο πρώην νεκροθάφτης, γνωρίζοντας την προσωπικότητα του νεαρού, περίμενε ένα τέτοιο ξέσπασμα και η αλήθεια ήταν ότι δεν είχε καμία διάθεση να το ακούσει. Γι' αυτό άφησε να τον σύρει προς το εσωτερικό του δωματίου και δεν αντέδρασε ούτε όταν ο σύντροφός του αφού έκλεισε την πόρτα, τον κόλλησε στον τοίχο ελέγχοντας ασυναίσθητα κάθε γωνιά του δωματίου με τα μάτια του.