[Τέλος-Αποστολή] Στο Τέλος Ξυρίζουν Τον Γαμπρό

"Τι έκανες; Πας καλά, αφεντικό; Δεν μας έστειλαν εδώ για διαπραγματεύσεις, μας έστειλαν για να σφραγίσουμε τη συμφωνία," είπε όσο πιο χαμηλόφωνα μπορούσε. "Τι θα γίνει αν ναυαγήσουν όλα εξαιτίας σου; Και από που μας προέκυψε όλη αυτή η αυτοπεποίθηση; Τι ήταν αυτά που έλεγες εκεί μέσα; Ήμαστε ο τελευταίος τροχός της αμάξης, αν τους χαλάσουμε τα σχέδια, εμείς ήμαστε αυτοί που δε θα τη βγάλουμε καθαρή."
"Δεν είπα ψέματα, ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι είχα κάποιο αξίωμα, το γεγονός ότι επέλεξαν να στείλουν εμάς σημαίνει ότι πρέπει να γνωρίζουν τους κινδύνους που κρύβει αυτή η επιλογή."
"Αυτό δε σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις!" είπε αγανακτισμένος. "Ο τύπος εκεί πίσω είχε σίγουρη συμφωνία και έρχεσαι εσύ και αντί να τον πάρεις με το μέρος σου τον απειλείς. Δεν είναι Colt εδώ!"
"Δεν είναι, αν και τη θυμίζει αρκετά, θα έλεγε ότι είναι ακόμα χειρότερη," τόνισε διώχνοντας τα χέρια του Caleb από επάνω του. "Νομίζεις πως μερικά γλυκόλογα και όμορφες συζητήσεις θα έπιαναν; Αυτή είναι η πραγματικότητα, ένα κομμάτι της έστω, και η πραγματικότητα τρομάζει. Έχουμε μία μέρα, καταλαβαίνεις τι θα πει αυτό; Αν αυτοί οι δύο δεν τα βρουν πριν τα γενέθλια, σύντομα θα γίνει σφαγή, αν δεν γίνει σύντομα, θα γίνει σίγουρα στον μέλλον. Είδες τον Petrovic; Μπορεί να φαίνεται για την ώρα, αλλά έχει δύναμη, μια δύναμη που δεν ξέρει να χειρίζεται. Είδες πώς καθάρισε τον άνδρα του; Η φιλοσοφία του έχει μια διεστραμμένη λογική αλλά λάθος βάσεις."
"Τι θες να πεις;"

"Κόψε κάθε καλό χόρτο που ξεφυτρώνει και μείνε εσύ το πιο ψηλό από όλα, όλος ο ήλιος θα είναι δικός σου και θα είσαι κυρίαρχος, μα χωρίς καλό χώμα και περιτριγυρισμένο από ξερά χόρτα κάποια στιγμή θα έρθει η καταστροφή. Ο Petrovic αυτή τη στιγμή συγκεντρώνει μίσος και κάποια στιγμή αυτό θα γυρίσει εναντίων του. Και αν ο Petrovic χαθεί και ο Anieri και ο Menferati δεν αποκτήσουν άξιο αντικαταστάτη σύντομα, φαντάσου την αταξία που θα δημιουργηθεί στο νησί όταν ο καθένας θα θέλει να κάνει όνομα για τον εαυτό του και οι μεγάλες οικογένειες θα τρώγονται από το εσωτερικό τους. Ο Monferatio έχει επαναπαυτεί στην βαριά του πολυθρόνα αλλά ξέρει να χειρίζεται τους άνδρες του. Και οι δύο έχουν να μάθουν ο ένας από τον άλλον. Αν αποφύγουμε τη διαμάχη και εδραιώσουμε μια σχέση αλληλεξάρτησις έστω κι αν δημιουργείται με τον φόβο και τις κολακίες, για την ώρα μπορούμε να αποφύγουμε μια μεγάλη αναταραχή. Από εκεί και πέρα, δεν είναι δικιά μου δουλειά."
"Έχασα τα μισά από όσα είπες αλλά η παράνοια σου δεν παύει να με εκπλήσσει. Μιλάμε για έναν γάμο και για μια αντιπαλότητα μεταξύ δυο εγκληματιών. Το πολύ-πολύ ο ένας να καθαρίσει τον άλλον και τέλος," είπε ο Caleb αφού προσπάθησε να συνειδητοποιήσει όλα αυτά που του είπε.
"Αυτή είναι μια πολύ επιφανειακή άποψη για το θέμα," σημείωσε ο Lewis υψώνοντας τον δείχτη του. "Αν ο Monferatio δεν φοβόταν για τον μέλλον του και είχε όση δύναμη θέλει να λέει, δεν θα έμπαινε καν στον κόπο να σκεφτεί αυτά που του είπα. Αυτή τη στιγμή είμαστε δύο βήματα πριν την επιτυχία."
"Δύο; Αν δεχτεί δεν σημαίνει ότι πετύχαμε;"
"Όχι, ο αρραβώνας πρέπει να μείνει μυστικός μέχρι να ανακοινωθεί, δε θέλω να έχουμε αθέμιτες παρεμβάσεις από τρίτους."

"Έχω μια ακόμα καλύτερη ιδέα, να φέρουμε τον Petrovic τώρα εδώ και να τους παντρέψουμε μυστικά! Εκεί να δεις γλέντια! Κανένας δε θα το πάρει είδηση."
"Ειρωνεία ήταν αυτό;" ρώτησε σμίγοντας τα φρύδια του.
"Κάνεις πρόοδο."
"Σου το κρατάω ακόμα για το καράβι," του είπε μη βρίσκοντας τι άλλο να πει.
"Ναι, φρόντισες να το κάνεις φανερό σε όλη τη διαδρομή," του είπε ο Caleb ενώ τα νεύρα των δύο ανδρών είχαν αρχίσει να τσιτώνονται όλο και περισσότερο. "Ώρες-ώρες κάνεις σαν την πρώην μου."
"Δεν κάνω σαν την-Περίμενε, είχες πρώην;" ρώτησε έκπληκτος.
"Ναι, όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, κάποια στιγμή συμβαίνει!"
"Μια αποτυχημένη σχέση δεν έχει τίποτα το αξιοζήλευτο. Στοιχηματίζω ότι ήταν τρεις μήνες πριν όταν άρχισες να περιποιήσε και πάλι τον εαυτό σου, αν κρίνω από την τάση που είχες να παίρνεις μέρος σε αγώνες με στοιχήματα εκείνο το διάστημα δεν είναι δύσκολο να καταλάβω ότι εκείνη σε παράτησε. Τώρα κατάλαβα πού πήγαιναν εκείνα τα γράμματα, χρειάστηκες δυο βδομάδες να την ξεπεράσεις."
"Δεν ξέρεις που να σταματάς, έτσι;" ρώτησε ο νεαρός σύντροφός του με ανοιχτό το στόμα.
"Τι θες να πεις;" αντερώτησε θυμωμένα.
"Συγνώμη," το κεφάλι μιας κοπέλας ξεπρόβαλλε στην πόρτα.
"Τι;" ρώτησαν απότομα και οι δύο.
"Με συγχωρείτε, χτυπούσα αλλά δεν ακούγατε κι... να άκουσα ομιλίες και άνοιξα," είπε κατεβάζοντας το κεφάλι της ως ένδειξη μεταμέλειας. "Ο Αφέντης θέλει να σας δει στο γραφείο του."

"Ναι, ερχόμαστε," είπε ο Lewis και κοίταξε τον Caleb θριαμβευτικά ενώ ίσιωνε το σακάκι του. "Ούτε μια ώρα δε χρειάστηκε."

Ο Caleb κούνησε απλά το κεφάλι του απηυδισμένος και ακολούθησαν αμίλητη την νεαρή υπηρέτρια που στάλθηκε να τους συνοδεύσει ως το γραφείο. Στην πραγματικότητα βρήκε το σύντομο χρονικό διάστημα που χρειάστηκε για να ληφθεί η απόφαση αρκετά ανησυχητικό, θα έπρεπε να αποφύγει μια μελλοντική αλλαγή γνώμης και να διασφαλίσει ότι ο Monferatio δε θα επιχειρούσε να κάνει κάτι πίσω από την πλάτη σου όσο εκείνος θα έκανε μια δεύτερη επίσκεψη στον Petrovic. Στην άκρη του διαδρόμου που στόλιζαν αρκετοί μεγάλοι και σκουρόχρωμοι πίνακες εμφανίστηκε η καστανόξανθη κόμη μιας κοπέλας και μέσα σε δευτερόλεπτα η άκρη ενός πορτοκαλί φορέματος χάθηκε πίσω από μια γωνία.

"Η κόρη του αφεντικού;" ρώτησε ο Lewis.
"Εγώ;" ρώτησε η κοπέλα έκπληκτη και τα μάγουλά της ρόδισαν. "Τι λέτε, κύριε, εγώ είμαι μια α-"
"Μια απλή υπηρέτρια, προφανές," την έκοψε ο Lewis και η κοπέλα κοίταξε κάτω κατακόκκινη. "Μου φάνηκε ότι είδα μια νεαρή στην άκρη του διαδρόμου. Σ' αυτό αναφερόμουν."
"Πιθανότατα να ήταν η νεαρή κυρία, δεν εμφανίζεται εύκολα μπροστά σε ξένους, εκτός κι αν είναι απαραίτητο," είπε η κοπέλα και προχώρησε πιο γρήγορα.
"Έχεις τον τρόπο σου με τις γυναίκες," σχολίασε ο Caleb κρύβοντας το πρόσωπό του μέσα στην παλάμη του χεριού του από ντροπή και ο Lewis τον κοίταξε παραξενεμένος.

Ο Monferatio τούς περίμενε στο γραφείο του μαζί με άλλους δύο άνδρες του, έμπιστούς του με τους οποίους είχε περάσει καλές και κακές στιγμές όλα τα χρόνια που ήταν η κεφαλή της οικογένειας. Αυτή τη φορά δεν τους ζήτησε να καθίσουν και η παρουσία των δύο ανδρών δεν άρεσε στον γιατρό που θεωρούσε ότι η λήψη της απόφασης έγινε βιαστικά κάτω υπό συνεννόηση να τον ξεγελάσουν στην πορεία. Η κίνηση του Monferatio να τους συμβουλευτεί για κάτι τέτοιο και παρόλα αυτά να μην εκμεταλλευτεί την ευκαιρία για μια συζήτηση σε βάθος μαζί τους για τα υπέρ και τα κατά ήταν παιδιάστικη και το μόνο που κατάφερε ήταν να μειώσει την εμπιστοσύνη που ήταν πρόθυμος να του δείξει ο Lewis στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή.

"Πολύ καλά, κύριε..."
"Cardon."
"Cardon, βέβαια. Σκεφτήκαμε αυτά που μας είπες και είμαστε πρόθυμοι να δεχτούμε τη συμφωνία. Θα στείλω απόψε κιόλας έναν άνδρα μου-"
"Μη συνεχίζετε," τον διέκοψε. "Αφού είσαστε πρόθυμος, κύριε, απόψε κιόλας θα πάω εγώ ο ίδιος να ενημερώσω τον Petrovic για την απόφασή σας. Οι κύριοι, φαντάζομαι ότι είναι έμπιστοί σας, θα είναι από εδώ και πέρα κάτω από τον κύριο Petrovic στην ιεραρχία."
"Μα τι είναι αυτά που λες;" διαμαρτυρήθηκε.

"Από τη στιγμή που τον δεχτήκατε σαν γαμπρό σας, θα πρέπει να του δώσετε κάποια αναγνώριση και σεβασμό αλλά και την ευκαιρία να δουλέψει μαζί σας. Αφού οι κύριοι εγκρίνουν αυτήν την απόφαση δε θα αρνηθούν να προσφέρουν τις γνώσεις και τις εμπειρίες τους για να βοηθήσουν τον Petrovic να ωριμάσει σε έναν ηγέτη ικανό να κληρονομήσει την οικογένειά σας στο τέλος. Σύμφωνοι;"
"Σύμφωνοι," είπε μετά από μια μικρή παύση.
"Και τέλος-"
"Έχει κι άλλο; Το θράσος σας δεν έχει όρια!" φώναξε χτυπώντας το ποτήρι με το ποτό που κρατούσε στο τραπέζι.
"Και τέλος τα νέα για τους αρραβώνες δε θα φύγουν μέσα από αυτό το δωμάτιο και δεν θα ενημερωθεί κανένας καλεσμένος. Θα επισημοποιηθεί ακριβώς στις 12 με τον χτύπο του ρολογιού. Θα φροντίσω να ενημερώσω τον Petrovic ότι δεν του επιτρέπεται να πλησιάσει ή να επικοινωνήσει με την κόρη σας με οποιοδήποτε τρόπο πριν από εκείνη την ώρα..." είπε και πλησίασε τον Monferatio. "Εμπιστευτείτε μας όπως θα σας εμπιστευτούμε τη δύναμή μας, αν δεν ωφεληθούμε και οι δύο, όλο αυτό δε θα έχει κανένα νόημα. Έγινα κατανοητός;"
"Απολύτως," του απάντησε ψυχρά.
"Πολύ καλά τότε! Σκεφτείτε το μέλλον της κόρης σας και μην κάνετε κάποια ανόητη κίνηση. Νομίζω ότι δε χρειάζεται να σας ενημερώσω ότι έχουμε μάτια σε όλο το νησί τους τελευταίους μήνες," τον προειδοποίησε πριν αφήσει την αίθουσα.

Ο Caleb έχοντας πια συνηθίσει την παράδοξη αυτή μέθοδο, τους χάρισε ένα πλατύ χαμόγελο μπαίνοντας κι αυτό στο παιχνίδι και μιμήθηκε τις βαθιές υποκλίσεις που είχε δει να κάνουν οι πλούσιοι κύριοι της Colt απέναντι τις κυρίες όταν τους ζητούσαν να τους συνοδεύσουν ή να τους κάνουν την τιμή να μιλήσουν μαζί τους. Ο Monferatio, στριμωγμένος πλέον στην γωνία, σαν πληγωμένο περήφανο ελάφι, κατάπιε τον εγωισμό και την περηφάνια του και λίγο πριν φύγουν τους ζήτησε, αφού τα πράγματα είχαν φτάσει ως εκεί, να ολοκληρωθούν με επιτυχία ώστε να ισχύσει η μελλοντική τους συνεργασία.

Στη συνέχεια, ο Lewis άφησε πρώτος το σπίτι του Monferatio και περιπλανήθηκε στους δρόμους αφήνοντας τον Caleb να μεταφέρει το μήνυμα στον Petrovic μόνος του λίγες ώρες αργότερα. Ο νεαρός ήταν πολύ πιο ευέλικτος και γρήγορος από τον ίδιο άρα και πιο κατάλληλος γι' αυτή τη δουλειά σε περίπτωση που κάποιος τους είχε βάλει ως στόχο. Άλλωστε, αν κάποιος είχε παρατηρήσει την κίνησή τους στο νησί, δεν θα ήταν απίθανο κάποιος να τους παρακολουθεί ήδη, οπότε ο Lewis θα ήταν τέλειος αντιπερισπασμός.

Με μια ματιά ο καθένας θα μπορούσε να συνειδητοποιήσει ότι ο ανδρικός πληθυσμός ήταν πολύ μεγαλύτερος σε αυτήν την πόλη. Ελάχιστες γυναίκες κυκλοφορούσαν στους δρόμους και όσο πιο βαθιά στις φτωχογειτονιές έμπαινες, τότε τις έβλεπες μόνο καθισμένες κάτω, ακουμπισμένες σε έναν τοίχο, να βυζαίνουν, να προσπαθούν να ζεστάνουν ένα παιδί ή να σε προσεγγίζουν βαμμένες έντονα ντυμένες με ξεφτισμένα και σκισμένα ρούχα πολυτελείας, μαζεμένα μάλλον από τα σκουπίδια ή αγορασμένα σε μικρή τιμή από μικροπωλητές που τα αγόραζαν από υπηρέτριες των μεγάλων σπιτιών πριν τα πετάξουν για να βγάλουν ένα κομμάτι ψωμί παραπάνω από τους άλλους. Όσο περισσότερο περπατούσε στους δρόμους τόσο περισσότερο εντόπιζε τις διαφορές που είχε εκείνη η πόλυ με την Colt, στην Colt ακόμα και οι πόρνες ήταν πολυτελείας και οι εγκληματίες έβγαζαν τα προς το ζειν με στοιχήματα και μάχες μέχρι θανάτου πριν προλάβουν να ξεπέσουν τόσο, καθάριζαν ο ένας τον άλλον και η πόλη δε γέμιζε ποτέ αρκετά ώστε να μην χωράνε οι κάτοικοι.

Στον δρόμο του εντόπισε ένα μαγαζί με ταμπάκο, βαρύ που δεν το άντεχε, ζήτησε τσιγάρα μα ούτε τσιγάρα δεν είχαν εκεί πέρα. Έβρισκες πούρα, έβρισκες πίπες και καπνό μα όχι ένα πακέτο τσιγάρα και δύσκολα την άλλαζε την μάρκα του αν δεν υπήρχε μεγάλη ανάγκη. Έφυγε από το μαγαζί απογοητευμένος, ανταλλάζοντας μερικές βρισιές με τον μαγαζάτορα που ειρωνεύτηκε προκλητικά τις προτιμήσεις του και διέσχισε με γρήγορα βήματα τα δρομάκια ώσπου βγήκε σε μια γειτονιά με σπίτια σε καλύτερη κατάσταση από τα άλλα, του άρεσε το μέρος, ήταν σκιερό και ήσυχο, συγκέντρωνε αρκετά από τα μαγαζιά της πόλης και τα ξύλινα παράθυρα πάνω στους ξεφτισμένους πέτρινους τοίχους με το σταχτί χρώμα του θύμιζε το μικρό ημιυπόγειο μαγαζί του. Με ελάχιστο δισταγμό, ρώτησε γύρω στη γειτονιά τους μαγαζάτορες αν υπήρχαν ενοικιαζόμενα δωμάτια και δυο ώρες αργότερα έσφυγγε το χέρι μιας σιτεμένης, μαυροφορεμένης γυναίκας που του νοίκιασε ένα μικρό δωμάτιο για δύο άτομα και λίγα μπέλι. Έμεινε ευχαριστημένος με την τιμή και δεν το περίμενε, η τσέπη του άντεχε το κόστος και η περιοχή του άρεσε, ανυπομονούσε να το ανακοινώσει στον Caleb, δεν του άρεζε η ιδέα ότι θα τους φιλοξενούσε ο Monferatio, ακόμα δεν του ενέπνεε εμπιστοσύνη, προτιμούσε να κοιμηθεί σε ένα μέρος που επέλεξε ο ίδιος, όσους κινδύνους κι αν έκρυβε κάτι τέτοιο.

Μια μέρα αργότερα κι ενώ όλα κυλούσαν πιο ομαλά από ό,τι υπολόγιζε αρχικά ο καχύποπτος γιατρός, πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε στη μεγάλη αίθουσα της έπαυλης του Monferatio. Φίλοι και γνωστοί σε έναν χορό ψεύτικων χαμόγελων και τυπικών χαιρετισμών αντάλλαζαν τα τελευταία τους νέα προσθέτοντας μπόλικες υπερβολές και ανούσιες φιλοφρονήσεις. Ο Monferatio φρόντιζε να καλωσορίσει τους περισσότερους, αν όχι όλους τους καλεσμένους του καμαρώνοντας κάθε φορά που κάποιος τόνιζε τα διάφορα χαρίσματα της κόρης του.

Ο Lewis και ο Caleb, απόμερα από τον υπόλοιπο κόσμο που παρευρισκόταν εκεί για να γιορτάσει τα γενέθλια της νεαρή κοπέλας, απολάμβαναν ένα ποτήρι κρασί κάνοντας συχνέ επιθέσεις στα απεριτίφ που προσέφεραν διάφορες περιποιημένες υπηρέτριες αφού οι τσέπες τους δεν άντεχαν να αγοράσουν ένα σωστό γεύμα.

Και τελικά, τα μεσάνυχτα, όπως είχαν συμφωνήσει, έφτασε η ώρα της αναγγελίας. Ο Petrovic που παρευρισκόταν εκεί μαζί με μερικούς άνδρες, φορώντας μια μάσκα όπως του είχε παραγγείλει ο Lewis μέσω του Caleb, πλησίασε τους δύο άνδρες για να βεβαιωθεί ότι όλα θα πήγαιναν καλά. Η κίνηση αυτή δεν άρεσε στον Lewis και θα προτιμούσε οι παρευρισκόμενοι να μην τον συνέδεαν με τον Petrovic στην πορεία, μάλιστα χτύπησε νευρικά το πόδι του στο πάτωμα αρκετές φορές όσο τον άκουγε ανήμπορος να πιστέψει ότι ένας άνδρας σαν κι αυτόν, μια τέτοια μέρα, δεν ήταν καθόλου επιφυλακτικός. Από την άλλη, ήταν φυσιολογικό, αφού για τον Petrovic ο Lewis δεν ήταν παρά ένα μέσω για να αποκτήσει την έγκριση του πατέρα και μια πρόσκληση για τον χορό και ο Lewis δεν παρέλειψε να του τονίσει έμμεσα πόσο υποχρεωμένος θα έπρεπε να νιώθει απέναντί τους.

Μα τα μάτια του Petrovic πίσω από τη μάσκα του δεν έφευγαν πάνω από την κοπέλα με τα καστανόξανθα, σπαστά μακριά μαλλιά και τα ροδοκόκκινα μάγουλα που με χαριτωμένες κινήσεις χαιρετούσε όλους της τους καλεσμένους. Φυσικά, δεν άργησε να εντοπίσει την παρουσία του Petrovic ανάμεσα στους υπόλοιπους άνδρες και η ματιά που αντάλλαξαν σήμαινε ότι δεν ήταν λίγες οι φορές που είχαν καταφέρει να συναντηθούν κρυφά από τον πατέρα τους και το φλερτ τους δεν περιοριζόταν σε γράμματα με ερωτόλογα και υποσχέσεις.